I don't know but I think..

Regina klikte haar computer aan en alsnel was ze online op MSN. Er waren ontzettend veel van d'r 'vrienden' online, maar het ging deze keer voornamelijk om Nick omdat ze hem moést spreken. Ze wist zeker dat ze hem alleens eerder had gezien dan alleen die ene keer op het terras toen ook Stacey erbij was. Nee, ze moest hem gewoon ergens van kennen. Misschien dat hij het wist en het verzwegen had? Of dat hij het ook niet wist maar net zoals haar wel al iets een beetje in de gaten or something had? Ze kon het maar het beste aan hem vragen, dan had ze meteen antwoord. Niet dat het haar veel kon schelen als ze hem een keer eerder had gezien, maar het was gewoon een zo bekend gebeuren en ze wist gewoon zeker dat er iets meer achter zat. Wat, dat wist ze dus niet. En dat was de reden waarom ze achter de laptop zat geplakt. Haar groene ogen gleden over het scherm en ze zag de naast de naam 'Nick' een groen rondje staan wat betekende dat hij online moest zijn. Mooi, kon ze meteen beginnen.

'"Haai Nick" Was het eerste waarmee ze het gesprek zou beginnen. "Ken je me nog? Regina? Ik weet namelijk tótally zeker dat ik jou ergens van ken. Van eerder." typte ze daarna waarbij haar lange nagels tikkend geluid veroorzaakte op het toetsenbord. Ze schopte haar hakken uit en plentte zich neer op haar bed waarbij ze de laptop voor d'r neer zette. Het was warm buiten, dus ze kon net zo goed binnen zijn. Trouwens, ze moest hem gewoon even spreken en het leek haar geen goed idee om hem tussen de hele heutemeteut buiten of in de school te gaan zoeken. Hij kon overal zijn dus dat was echt een kansloze actie. Ach..

[& Nick] ~Ik weet btw niet of ik het zo goed doe, ik heb namelijk geen flauw idee hoe je hier in het Chatgebeuren zou moeten posten :'D

Onder in het scherm begon een oranje lampje te knipperen. Regina wat moest die nu weer van hem? Ze waren niet at je noemde beste vrienden, dat meisje had naar zijn mening een veel te grote attitude. Vreselijk irritant gewoon, toch nieuwsgierig naar wat ze te zeggen had opende hij het gesprek.

Hey.
Ja, ik ken je nog hoe zou ik iemand als jouw kunnen vergeten? En nee, niet dat ik weet al hoewel je me ergens ook wel bekend voor komt. Vreemd aangezien ik -zoals ik al zei- niet zo snel mensen zoals jouw vergeet. En nee, dat is niet enkel positief.

"Dat is niet enkel positief? Oh, nou, fijn dan. Anders was jij ook niet echt in het bijzonder voor me opgevallen ofzo maar ik weet zeker dat ik je ergens eerder gezien heb. In elk geval, ik ken je ergens van."

Pff.. Wat nou niet enkel positief? Jezus, wat moest hij wel niet. Dacht hij nu dat hij wat was door zoiets te zeggen? Maarja, ze praatte gewoon met hem. Ze zou nu echt niet gaan stoppen omdat hij zogenaamd dacht dat 'ie beter was. Ze wou weten wie hij nou precies was en dat was nú. Even zuchtte ze en streekte met haar hand door haar haar en wachtte tot opnieuw het oranje ondervakje zou gaan knipperen.

Ben je nu beledigd? Ik dacht dat je ego wel tegen een stootje kon.

Wat was hij toch weer aardig bezig, waarom hij zich zo aan haar irriteerde wist hij niet. Het was niet enkel haar attitude die reikte van hier tot Tokyo. Er was nog iets anders, al wist hij niet precies wat dit was. Oja, hij moest haar vraag nog beantwoorden. Al hoe wel vraag, dat was niet het juiste woord.

Ik heb geen idee waar je me van zou kunnen kennen, zoals ik je heb verteld -al lijkt het er op dat je dit bent vergeten- kom ik uit Sicilië, en ik heb mijn geboorte land nooit verlaten tot ik naar Monica ging. Dus tenzij jij daar bent geweest, wat ik betwijfel want wat zou je daar moeten? Het is mooi, maar er zijn niet zo belachelijk veel winkels, en ik neem aan dat jouw hele wereld om geld uitgeven draait.

Oké, en nu eerlijk? Hij dacht dat hij haar ergens van kende, al zou hij niet weten wat dit kon zijn. Het was vreemd, misschien was dat juist het gene wat hem zo mateloos irriteerde.

Anyway, je komt mij op één of andere manier ook bekend voor. Maar ik zou niet weten waarvan we elkaar zouden moeten kennen.

"Mijn zogenaamde ego kan overal tegen. Vooral tegen jouw belachelijkheid."

Ze grinnikte terwijl ze vanachter haar computer naar het beeldscherm keek waar hij zogenaamd intimiterende berichtjes plaatste. Wow, wat was ze nu neergekapt, no way.. Zijn nieuwe bericht liet het opnieuws knipperen en alsnel opende ze het om het dan ook te lezen.

"Hmm.. Sicilië? Daar was mijn vader nog een keer. Inderdaad, zo'n achterbuurtje als daar hoef ik niet te zijn. Winkels of niet. Als jij daar woonde moet het niet veel goeds zijn, als ze er alleen maar van die lelijke gozers als jou kweken heb ik daar niks te zoeken."

Ow, ga nu niet ontkennen dat je geen reusachtig ego heb je weet net zo goed als ik dat jouw attitude enorm is.

Wat irriteerde hij zich tot aan dit meisje, dat dacht dat ze alles was. Iemand zou haar toch eens moeten leren dat de wereld niet enkel en alleen om haar draaide.

Gaat mevrouw nu ook nog mijn land zitten besmeuren met haar gezeik? Nou jij vader had er anders wel wat te zoeken, zo te horen? Overigens behoort Sicilië tot Italië, dus hierbij moet ik je teleurstellen als je mij lelijk vind kun je beter niet naar Italië gaan. Ik dacht ik zeg het maar even, aangezien ik niet weet of er iets in jouw mooie hoofdje zit. Ja, ik zal niet ontkennen dat je knap bent. Nu moet je niet denken dat ik je ego probeer te lijmen, want we weten beide dat dit niet nodig is.

"Goh? Dus iemand die een woordje klaar heeft heeft dus zogenaamd een ego? Oké, als jij dat vind, best."

God, wat was dat een ongelovelijk sukkel. De ongelovelijkste sukkel ever met.


Begin nou alsjeblieft niet over mijn vader. Die had daar wat te zoeken, te zoeken voor ons bedrijf.. Ik ga Amerika niet uit en dat goedkope Italië in, ik hang mezelf nog liever op dan dat ik dat zou doen. Er zit wel wat in mijn mooie hoofdje, namelijk een stel hersens die beter functioneren dan die van jou."

Niet iedereen die altijd een woordje klaar heeft een groot ego, alleen mensen die denken dat de wereld enkel en alleen om hen draait hebben dat. En laat ik je maar meteen uit die waan brengen. Meisje de wereld draait niet alleen om jouw, jammer hé?

Wat kon hij zich toch ongelooflijk aan dit soort mensen irriteren, het waren ook bijna altijd de rijke en verwende kinderen die een dergelijk karakter hadden. Althans hij kende in de achterbuurt geen mensen die zo'n enorme attitude hadden, ja er waren wel arrogante mensen maar die wisten dat ze in de wereld net zo onbelangrijk waren als een korrel zand in een woestijn. Onvindbaar, identiek aan de rest en bovenal onbelangrijk.

Een rijke Amerikaan die in Sicilië voor werk is, laat me niet lachen. Die mannen komen hier maar voor een ding, goedkope sex. Of ze behoren tot de maffia. Het is aan jouw wat je je lieve pappie liever ziet doen, een vrouw geld betalen om met haar te kunnen 'slapen' of onderhandelen met de bad asses van Sicilië.

"Ach, wat zielig voor je. Volgens mij heb ik tot nu toe meer succes gehad in m'n leven dan jou. Sorry, ik kan er ook niks aan veranderen. Jij vind vast dat iedereen die niet tot jouw vriendendinges behoort een enorme attitude heeft, maar dat is jaloezie. Tsja, het spijt me dat je zo zielig bent om mij zogenaamd af te katten."

Jezus! Ze had deze jongen een keer gezien en wist dat hij bij haar op school zat. Maar wat was hij een ongelovelijk irritante loser.. Ze was blij dat ze hem verder niet had gezien, jak, hij straalde de jaloezie gewoon uit. Ookal was het een normaal MSN-gesprek, de jaloezie spatte eraf. Ik dacht ik zeg het maar even, aangezien ik niet weet of er iets in jouw mooie hoofdje zit. Ja, ik zal niet ontkennen dat je knap bent. Laat d'r niet lachen. Mongool.

"Goedkope sex? Sorry hoor, maar hoe durf je mijn vader: Clinton George van dit te beschuldigen? Denk je nou echt dat je opeens een stuk vooruit gaat door te zeggen dat mijn vader een zogenaamde drugssmokkelaar of whatever is? Nou, dan moet ik je teleurstellen. Want mijn vader was daar gewoon voor zijn zaken omdat ze misschien een eerste, échte winkel wouden openen daar. En ik weet één ding zeker, hij heeft smaak. Dus die zogenaamde goedkope sexshit van jou zit er dus niet in."

Dat zal ik niet ontkennen, maar als je alles wat je hartje begeert van je pappie krijgt dan heb je ook alle tijd om te doen wat je wil. Aan de andere kant, je zult er aan gewend van dat alles voor je word gedaan. En weetje zo werkt het leven niet. Nee, ik ben niet jaloers op jouw. Waarom zou ik? Ik heb er totaal geen behoeft aan een bitch te zijn die denkt dat de wereld aan haar voeten licht. Zo iemand is namelijk net zo nep als de foto's van die modellen in die mode blaadjes die jij vast elke dag leest.

Kon dat kind niet helder denken of zo? Echt nu ging ze zeggen dat hij jaloers was, waarom zou hij in hemels naam jaloers zijn op iemand die geen eens op haar eigen benen kon staan? Iemand die dacht dat alles en iedereen door zijn knieën zou gaan, als zij aan kwam lopen. Of wel iemand met een veel te geromantiseerd beeld van de wereld?

Ow God, boos nu ik pappie heb beledigd? Nou meisje ik vertel je één ding, de wereld is niet zo perfect als jij denkt dat het is. De vrouwen hier zijn best mooi, en de mannen uit Amerika zijn meestal te lui om de moeite te nemen om er één te versieren. Nee, die betalen er liever geld voor. Veel makkelijker. Jouw vader lijkt me iemand die prima in dat straatje past. En overigens denk je nu serieus te weten wat je pappie doet voor zijn werk? Ik neem aan dat je enkel weet hoeveel geld hij maandelijks, of moet ik zeggen wekelijks op jouw bank rekening stort?

"Omdat er hard voor me gewerkt word krijg ik dat geld op m'n rekening. Sinds dat ik jong ben hoef ik niks te doen en hoef ik niet te krijzen zoals anderen van vijf jaar die persé iets wilden hebben. Zo ben ik nou eenmaal, en mij nu zogenaamd de grond in boren doet me dus echt allesbehalve iets. Dat je dat even weet."

Ze had echt de neiging de laptop met een klap dicht te gooien. Niet omdat ze zich nou zogenaamd beledig voelde.. Nee, integendeel. Ze wilde alleen even weten of ze hem inderdaad alleens eerder had gezien, ontmoet of wat dan ook. En nu begon hij haar en d'r vader af te katten. Sorry hoor, maar dat was niet de reden waarom ze nou persé met hem liep te chatten. Anders had ze wel me iemand anders gesproken, jesus hell.

"Nee, voor jóu is de wereld niet perfect nee. Jij moet alles zelf betalen, lekker je eigen troep opruimen en je eigen geld verdienen door van die achterbakse baantjes. Voor mij is de wereld wel perfect. Wat kan ik er nou aan doen dat jij arm bent? Logisch dat de wereld dan niet perfect voelt. Maar daar hoef je mij niks over te vertellen. Want ik ben namelijk wel gelukkig en ik vind het allemaal perfect zo. En nogmaals, bemoei je niet over mijn vader. Hij is daar gewoon voor zijn werk en hoeft niks van die goedkope straathoeren te weten. Trouwens, hoe weet jij zoveel over die hoertjes dan? Ach, ik weet de twee redenen al. 1, je kunt met je lelijke kop geen normaal meisje krijgen en moet het dus daarmee doen en 2, zoals je zei is het goedkoop en is het dus eindelijk iets wat je kunt betalen. Ach, arme jij."

Ow, dat weet ik wel hoor. Ik probeer je ook echt niet de grond in te boren, jouw ego is te groot om te verpulveren. Dat ga ik niet eens proberen.

Alsof hij niet wist dat ze alles kreeg wat haar hartje begeerde, zo zag ze er uit, zo gedroeg ze zich, zo was ze. Een irritante, verwaande, verwende barbiepop. Vreselijk gewoon. Woedend ramde Nick met zijn vuist op de tafel, hij voelde direct een vijftal ogen op zich gericht. Ja, hij was niet de enige in de bibliotheek. Nog vijf andere studenten zaten op de computer, sommige om daadwerkelijk iets nuttigs te doen. Sommige enkel en alleen om te msn'en of suffe games te spelen, zoals de gast naast hem deed. Loser.

Allereerst dat maakt jouw leven perfect, niet de wereld. Zoals ik al zei, de wereld draait niet om jouw! Dat moet je toch echt eens leren, anders zul je nog een keer behoorlijk teleurgesteld worden. Heb je ooit het nieuws gekeken? Daar zie je dagelijks verwoesting, pijn en verdriet. De wereld is oneerlijk verdeel, en dus niet perfect. En nee, ik betaal geen meisjes om met ze naar bed te gaan! In mijn ogen is dat de smerigste vorm van slavernij. Over het algemeen zijn het de toeriste en de mensen uit de rijke buurten die naar die vrouwen toe gaan, degene die alles hebben maar nog niet genoeg hebben. Mensen zoals jouw vader.

"Inderdaad. Boven mijn oh zo enorme attitude kom je echt niet. Never."

Ze rolde even met haar ogen en haalde haar hand door haar haar waarna ze even zuchtte. Ze werd gewoon moe van dit saaie gesprek waarhij alleen maar liet weten hoe groot haar attitude was en bladiebladiebla. Hij mocht blij zijn dat hij nu niet vlak voor haar stond anders had ze hem vast een knal in zijn gezicht gegeven. Kon die krijgen ook. Sloeg ze zijn gezicht misschien weer terug in een wat normalere kop.

"Ach ja, tuurlijk gebeuren er veel dingen in de wereld. Maar dat boeit mij niet. Er gebeuren veel 'erge' dingen in de wereld, niet in mijn leven. Dus so what, wat kan mij het dan schelen. Goed zo, niks. Ohnee? Je hoeft niet te ontkennen hoor arm ding, want ik durf te wedden dat jij het anders helemaal niet doet. Zonder die hoertjes kom je d'r helemaal niet. Mijn vader? Wat heb je met mijn vader? Je bent gewoon een jaloers mens. Mijn vader is daar gewoon voor zijn werk. Punt uit."

Blegh wat haatte ze het als iemand haar tegensprak met van die domme dingen. Als ze hem in levende lijven nog niet een mep had verkocht was dat nu echt gebeurd. Grom.

Oké, het gesprek over haar te grote attitude was onderhand wel zo'n beetje af gelopen. Het begon hem ook steeds meer te irriteren, hij had gewoon een hekel aan mensen die dachten dat ze alles waren. Want dat waren altijd de mensen die op andere neer keken, en hen de grond in boorde omdat ze niet zo rijk waren als zij. Ze moest nu echt haar bek houden, het was maar goed dat ze niet voor hem stond. Dan had hij haar nu waarschijnlijk al lang een klap verkocht, hoe erg dit ook tegen zijn principes in ging. Als hij boos was, dan was hij ook goed boos. Dan overschreed hij zijn eigen grenzen zonder moeite, sloeg hij een stuk sneller dan als hij gewoon rustig was.

Heb je je nooit af gevraagd hoe het is om om iemand anders dan alleen jezelf te geven?

Niet boos worden, niet boos worden. Steeds weer herhaalde hij dat ene zinnetje in zijn hoofd, zijn armen trilde van woede zijn handen had hij tot vuisten gebald. Waar zag die trut hem voor aan? Een hoerenloper? Nooit!

Volgens mij word het tijd dat jij je bek dicht houdt, ik ben geen hoerenloper! Zelfs al zou ik geen meisjes kunnen krijgen, zou ik nog niet zo laag zinken dat ik vrouwen ga betalen voor sex. En nee, de hoeren zijn voor mensen die genoeg geld hebben. Ik zelf kan me geld beter aan iets anders uitgeven. Wat ik tegen jouw vader heb? Is het feit dat hij jouw op de wereld heeft gezet wat anders? En als ik jouw was zou ik maar eens uit je idealistische wereldje stappen, dan zie je misschien dat ook in jouw familie niet iedereen even perfect is. Een Amerikaan die voor normaal werk in Sicilië is, kom op zeg!

"Ik hoef anderen niet hun zin te geven, dus dan doe ik dat niet en denk ik er al helemaal niet over na."

"Ach gossie, ben je nou zo beledigd? Ik weet zeker dat je nu half jankend achter die computer van je zit. Ah, arme jij. Moet ik je nou komen troosten? Het is ook zó zielig dat je gewoon zó beledigt bent door een meid die je een hoerenloper noemt. Ach, denk nou eens na man. Maar even. Hoe weet jij het dan van al die hoertjes? Wat heeft dat dan persé met mijn vader te maken? Wat kan jou het in hemelsnaam schelen wat mijn vader doet en mankeert. Jezus, ben je zo geïnteresseerd in mij dat je wilt weten hoe en wat er allemaal met m'n vader omgaat? Volgens mij heb je nog niet eens een vader en kan je daarom niet fatsoenlijk over iemand anders vader praten die een -tig hogere statussen heeft dan jou en jouw familie? Waarschijnlijk is jou vader gewoon zo'n hoerenloper.. Dus houd gewoon je damn bek dicht over die van mij.

[Even zonder tekst, want ik denk namelijk dat ik zo weg moet <3]

Je beseft toch wel, dat als er niemand is om wie jij geeft er ook niemand is die om jouw geeft? Ja misschien je pappie, maar dat komt omdat hij geen keus heeft hij tenslotte maar één dochtertje, zijn prinsje dat alles krijg wat haar kléine hartje begeert.

God, wat haatte hij dit kind! En ze zat nog goed ook, dat was misschien nog wel het ergste. Ze had het bij het juiste eind, al was het niet zo dat hij jaloers op haar was. Nooit! Nee, waarom zou hij jaloers zijn op iemand die de wereld door een roze bril zit? Iemand die altijd alles krijgt, en hierdoor ongelooflijk zwak is. Want dat zijn de mensen die alles krijgen, weten niet hoe het is om te knokken. bij iedere tegenslag zitten ze direct aan de grond, ze hebben geen idee hoe het is voor zichzelf te zorgen. Zwak.

Als ik jouw was zou ik hier maar niet heen komen, want dan kan ik je niet beloven dat je hier heel huid's weg komt. Aan de andere kant, een blauw oog zal je vast goed staan. Hou godverdomme je bek, jij weet niks over mijn familie! Waarom je pa me zo interesseert, hij interesseert me niet ik wil je alleen even duidelijk maken dat een Amerikaan in Sicilië, maar uit is op één ding. Laat me raden jij en je moeder zaten alleen thuis op het moment dat hij daar was?

Haar tweede woorden negeerde hij expres, simpelweg omdat ze goed zat. Zijn vader was een hoerenloper. Maar no fucking way dat hij haar dat aan haar neus ging hangen. Want dan zou ze ook direct weten waarom hij zo veel van hoertjes wist, dan zou ze ook direct weten wat voor soort vrouw zijn moeder was.

"Oh? Dus niemand geeft om mij? Voorlopig heb ik minstens het dubbele aantal vrienden dan jou. Misschien niet allemaal even geweldige vrienden, maar ze steunen me altijd. Je kunt nu beter kappen met dat zogenaamde neerbuigen van je, want je weet dat ik hoe dan ook meer vrienden dan jou heb. En ik heb toch zoóo'n ego? Dan moet je wel weten dat 'ie hoe dan ook niet in te deuken is, dus je kunt maar beter stoppen met dat domme gedoe van je."

Waarom, oh waarom was die gozer zó afschuwelijk irritant? Oh wacht, hij zat bij Die Hard. Vandaar. En dan ging hij tegen haar lopen lullen dat zij niks in haar 'mooie hoofdje' had zitten. Nou, wow, hij had lekker een stel hersens die functioneerden. Not. Hij dacht vast dat zij alles kreeg omdat haar ouders zo rijk waren. Hij wist niet hoe zwáár het was om zo ver te komen. Ze had er ook dingen voor moeten doen. Je status hoog houden, dat is moeilijk genoeg. Dus als hij haar nou tegen de grond wou duwen door haar zogenaamd een verwend kind te noemen.. Best. Maar.. Zwak.

"Als een blauw oog me goed staat gebruik ik wel blauwe ogenschaduw."

Ze grinnikte even in zichzelf. Wow, nou, nu was ze zo ontzettend bang voor hem. Oh no!

"Ik geef je allesbehalve gelijk. Gelijk geef ik je never. Maar nadat mijn vader terugkwam deed hij wel wat vaagachtig en vertelde verder niet veel terwijl hij dat normaal wel deed. Hmm. Maarja, nog steeds.. Ook al heeft hij daar wel wat 'uitgespookt', wat kan mij dat dan schelen? Moet 'ie toch zelf weten. En wat wil je er mee bereiken dat te zeggen? Dan doet 'ie dat toch lekker. En dan. Wat kan jou dat nou weer verrotten?"

Zijn dat van jouw vrienden, of gewoon meelopers die nog dommer zijn dan jouw? Ik kan me niet voorstellen dat je écht bevriend bent met iemand die enkel en alleen om zich zelfs geeft. Zoals ik al zei je bent nep en het zelfde geld voor die zogenaamde vriendjes van je.

Dat iemand zo ongelooflijk dom kon zijn, zo ongelooflijk nep. Waarom praatte hij eigenlijk nog met haar, waarom klikte hij dit gesprek niet gewoon weg? In het begin had hij het nog wel grappig gevonden, haar gewoon een beetje zitten sarren. Al wist hij dat het weinig effect had, hij gaf haar gewoon graag zijn mening. Maar nu hun gesprek steeds serieuzer begon te worden, voelde hij ook zijn woede sterker worden. Ze moest gewoon haar fucking bek dicht houden.

Dus het kan je totaal niet boeien als je pappie je ma bedriegt? Voor het zelfde geld heeft die hoer een kind van hem gekregen, dat zou nog eens hard zijn. Krijg je eindelijk een tegen slag in je leven, ben je niet langer enigst kind. Arme, arme jij.
Ben je er onderhand al achter waar je mij van kent, of hebben je kleine hersentjes eindelijk begrepen dat dit onmogelijk is aangezien ik mijn land nog nooit eerder heb verlaten.

"Meelopers of niet, ik heb vrienden. En voorlopig zijn dat er meer dan die van jou. En daar ging het toch om hè? Dat ik geen vrienden had. En die heb ik wel. Ik, nep? Laat me niet lachen.. Een barbie is nep, jij bent nep, ik niet."

Grom. Iel, ze had gewoon geen goede woorden voor zijn dom, lelijk -en afgrijzelijkheid. Met haar nagels tikte ze ongeduldig en boos op haar laptop en wachtte op een nieuwe bericht. En jahoor, die kwam alsnel. En net zoals ze al gedacht had was hij net zo dom en nutteloos als de ander.

"Ook al ben ik geen enigst kind. Wat kan mij dat nou verrotten? Wów, nou, wat een enorme tegenslag. Ik wil diegene toch niet zien en die krijg ik ook nooit te zien. Ook al heb ik vijftig zussen en broertjes, wat kan mij dat nou schelen? Ik blijf toch mijn gang gaan, ik krijg toch mijn geld. Dus een tegenslag is het niet. Alleen als ik jou als broer zou hebben. Dán zou ik me meteen laten vermoorden. En laten we het nou niet over kleine hersens hebben, want wat jij in je kopt heb is niet meer dan.. Niks."

Meelopers zijn geen vrienden, als jouw pappie al zijn centjes verliefd en jij in kringloop kleren naar school moet dan zullen ze je direct als een baksteen laten vallen. En jij hebt geen idee hoeveel vrienden ik heb, dus hoe weet je dat het er minder zijn? Meisje, je bént een barbiepop en zoals je zelf al zegt die zijn nep. Ga nu niet zeggen dat ik nep ben, we weten beide dat dát niet het geval is, als ik nep was had ik waarschijnlijk als een hondje achter gelopen. Zoals die suffe 'vriendjes' van je doen

Jezus, was dat kind ongelooflijk achterlijk. Zoals ze dacht dat de wereld om haar draaide, vreselijk gewoon. Ze was net een kleine verwende kleuter, die dachten dat ook altijd.

Het gaat jouw ook altijd alleen om geld, heb je er trouwens wel over na gedacht dat het wel eens zou kunnen zijn dat je het geld wat je krijgt op eens moet delen. Al hoe wel, als je vader net zo is als jouw zou hij waarschijnlijk dat kind gewoon weg laten rotten. Een verwend prinsjes is wel genoeg, I guess. En toch denk je nog altijd dat je mij ergens van kent? Wat klopt hier niet. Ik zeg je één ding wij hebben elkaar nooit eerder gezien, behalve die keer in de stad dan.

"Oké, dan noem jij dat geen vrienden. Maar ik wel. Dus wat kan mij het in vredesnaam schelen of jij vind dat ik vrienden heb of niet. Ik heb het goed zo qua vrienden, dus nou. Awesome, niet? Oh, dus ik ben een barbie? Dan zijn ze dus niet nep. Ópgelost."

Regina rolde geërgerd met haar ogen en liet ze knipperde met haar lange wimpers. Nou, lekker gezellig gesprek dan. Ze had de neiging om dit kloteding dicht te klappen, maar de verleiding was te groot om dan die domme woorden van hem niet te kunnen lezen. Ze was boos, heel boos. Maar ondanks dat bleef het echt grappig hoe hij zichzelf voor schut zette met het kleineren van haar terwijl hij best wel wist dat hij haar toch niet klein kreeg en dat hij niet moest beginnen over de hoeveelheid van vrienden. Pff.

"Maar ik hoef het geld niet te delen. Dus. Dan is er geen reden om erover na te denken hoe het zou zijn als het wel dat geval zal zijn. Want dat gebeurd niet en gaat nooit gebeuren. Nou, gelúkkíg heb ik je dan niet eerder dan daarvoor gezien. Anders had ik nu nog steeds in coma gelegen omdat ik die kop van jou te vaak had gezien."

Een barbie is echt? Tuurlijk, net zo echt als een teddybeer een een lego poppetje.

Waarom voerde hij eigenlijk nog een gesprek met haar, waarom sloot hij de computer niet gewoon af? Op dit moment was ze de enige met wie hij een gesprek voerde, in Italië was het nu nacht dus zijn vrienden hingen ergens rond in een club of op straat. En de meeste mensen hier zaten buiten. Als het aan hem lag zou hij over een paar minuten ook buiten zijn, want dit gesprek begon hem hoe langer hoe meer te irriteren.

Ik vraag me af hoe lang jij het zou reden als je voor je zelf moet zorgen, zonder het geld en de spulletjes die je van je pappie krijgt. Nou als je er nu eindelijk achter bent dat je me nergens van kunt kennen, dan ga ik want dit gesprek is net zo doelloos als jouw leven.

"Maar als je zet dat ik een barbie ben, dan is een barbie wel echt."

Puh. Als dit gesprek en zijn domme opmerkingen nog één seconde langer door zouden gaan, zou ze haar laptop echt dicht knallen. Ze was hem echt zat. Hij mocht blij zijn dat ze hem verder niet kende en geen nummer van zijn kamer had - ookal kon ze die wel aanvragen bij de balie - anders was ze nu meteen op hem afgestormd. Woehoee. Je kon het je vast al inbeelden. Met één of ander killersmes door de deur knallen met een evil grijns. Hij begon haar nu écht te irriteren, ze voelde haar handen zelfs ietwat trillen omdat ze haar woede in moest houden. Ze kon zich voor haar doen op dit moment best wel goed houden.. Oké, ze was af en toe een Drama Queen, maar een barbie en meer van dat soort shit.. Neh, dat was nou niet echt iets wat hij moest zeggen. Vooral omdat het gewoon niét waar was.

"Goh, jij denkt vast dat ik niks kan en niks doe. Dan heb je het dus helemaal verkeerd want ik kan perfect voor mezelf zorgen. Met of zonder geld. Maar ik héb geld en ik ga nooit zonder zitten ook. Oh, nu moet ik jou ergens van kennen? Sorry hoor, maar volgens mij ben jij degene die zei dat jij mij ook ergens van kende. Logisch dat je het vergeet, omdat je niks nuttigs in die kop van je hebt zitten. Wat is dit een ongelovelijke tijdverspilling zeg. Jij maakt mij alleen maar belachelijk, en mijn vader, terwijl er over jou zovéél meer te vertellen is. Als je me zo haat, waarom praat je dan überhaupt met me? Jij kent mij ook ergens van, dat is de reden waarom je met me praat nu. En nu loop je tegen mij te zeggen dat je gaat stoppen met dit gesprek omdat ik daarover begin."

Hoor je wat je zegt? Echt kind wanneer ga je eindelijk in zien dat de wereld niet alleen om jouw draait?

Hoe lang hij dit nog vol zou houden wist hij niet, het liefst zou hij de computer een klap geven. Maar aangezien hij niet verbannen wou worden uit het internetcafé besloot hij dat het beter was zijn woede in toom te houden. Al was hij niet van plan dit gesprek nog erg lang te laten duren, tenzij ze nog iets nuttigs te melden had. Iets wat de moeite waard was om te blijven. Maar dit verwachtte hij niet, niet van haar in elk geval.

En als je pappie nu failliet gaat, dan heb jij geen geld meer. Want het lijkt me niet dat jij zelf een baan hebt, want straks breek je nog een nagel! Ja, ik zeg niet dat je niks doe. Je doet wel wat, schoppen, kletsen en jezelf aan bidden. Maar voor de rest word alles voor je gedaan, laat me raden je hebt vast nog nooit een ei gebakken? Ja, ik zei dat het zou kunnen maar nadat je mijn land had beledigd en had gezegd dat je nooit naar het arme Italië was geweest besefte ik dat dat onmogelijk was. bij jouw heeft het kennelijk wat langer te duurt. Ik zat te wachten tot je iets nuttigs kwam melden, maar ik had moeten weten dat dát niet zou komen.

"Wat mij betreft nooit. Ik vind het best zo."

Een ingetogen glimlachje verscheen op haar gezicht, voor héél even, maar verdween al weer snel. Ze werd allesbehalve vrolijk, ook al waren sommige van zijn reacties wel aardig lachwekkend. Ze liet zich even achterover ploffen, met haar hoofd op haar kussen, en zette de laptop ditmaal op haar schoot. Hé, er was een nieuw bericht van hem binnen.

"Maar, mijn vader gaat niét failliet. En ookal gaan we dat, we hebben geld zat. En die geldzaken gaan jou helemaal niks aan, jij weet niet eens hoeveel geld we hebben en die shit. Dus bemoei je daar niet mee. Wacht, wacht maar. Als je het allemaal zo goed weet. Ik zal zo gelijk mijn moeder bellen, dan kan ik er meteen even indunken dat alles wat jij lult, verzint en wat dan ook één grote leugen en jaloezie is."