Dont think, you can catch me.

Iana, die met haar witte flinterdunne kleedje rond liep in het zand, liet haar haren in de wind gaan. Met een klein vreugde sprongetje zette ze zich in kleermakerszit in het zand en zette haar zonnebril op haar neus. Ze wou altijd wat onbekend blijven, dus zette ze wel vaker haar zonnebril op. Zon of geen zon, ze bleef wel vaker naar het strand komen. Het gaf haar een ontspannend zalig gevoel die je niet kon beschrijven. Soms was het nu wel ambetant dat er té veel wind was en het té koud werd om zoals nu in een kleedje rond te lopen. Maar toch, om eerlijk te zijn; Iana had nooit koud. Winter of zomer, nooit was het haar te koud. Niet dat ze zo warmbloedig was, dat nu ook weer niet. Maar toch, het was raar. Met een kleine glimlach op haar gezicht liet ze zich zakken op haar rug en keek naar de hemel waar de zon zo fel scheen dat ze haar ogen al meteen dichtkneep. Met haar armen onder haar hoofd trok ze haar knieën op maar zorgde er wel voor dat haar kleedje niet té fel omhoog vloog door de wind. Alhoewel, onder haar kleedje had ze toch haar rode bikini aan met een wit bandje. Een grimas trok over haar gezicht toen ze een jongen in het water zag gaan. Dát leek haar nu wel koud, in dat koude water. Nee, Iana had het niet echt voor het zwemmen. Liever een bruin kleurtje krijgen door lekker relaxt te zonnen dan helemaal nat uit die koude zee te komen en dan helemaal doorweekt zijn. Iana schudde haar hoofd bij die gedachte en haalde haar zonnebril van haar neus. Meteen was de omgeving al veel lichter en moest ze even wennen aan het licht. Want met een zonnebril was altijd alles gewoon donkerder. Met een zucht zette ze zich weer wat rechtop en legde haar armen over haar knieën. Waar was de tijd gebleven dat ze nog vele mensen kende. Het leek wel jaren geleden...

-Maximaal twee mensen. Eerst Clive! x)

Met zijn oortjes in zijn oren en zijn handen diep in zijn zakken, liep Clive over het pad langs het strand. De wind speelde met zijn zwarte haar en maakte het door de war. Hij ging met zijn hand door zijn haar heen om het weer een beetje in model te krijgen, maar schee er al snel mee uit, toen hij doorhad dat het geen zin had. Met een zucht liet hij zijn hand weer zakken en stak deze weer terug in zijn zak. Zijn groen/blauwe ogen gleden over het witte strand heen. Er liepen een paar mensen met een hond, en een paar kinderen speelde in het water. Hij huiverde even, hij moest er niet aan denken dat hij in het water ging nu. Veel te koud. Dan stond hij nog liever in die typische Engelse regen thuis. Met zijn hoofd een beetje schuin, en zijn ogen dof liep hij verder. Totaal in gedachten verzonken. Herinneringen aan vroeger schoten aan zijn geestesoog voorbij. Hij huiverde en schudde zijn hoofd. Niet meer, nooit meer. Hij wilde er niet meer aan denken. Het was verleden tijd, hij was gelukkig momenteel. Een jongen die op het strand speelde schoot een bal in zijn richting. Clive ving de bal behendig op en de jongen kwam op hem af gerend. 'Sorry meneer, hopelijk heb ik u niet geraakt,' zei het jochie en nam zijn petje voor hem af. Clive glimlachte en gaf hem de bal terug. 'Geeft niets, kleine man.' Hij keek het jochie glimlachend na en vervolgde zijn wandeling langs het strand. Zijn ogen hielden het witte zand keurig in de gaten en al snel viel hem een meisje op. Verbeelde hij het zich nou of kwam hij hier alleen maar meisjes tegen. Deze was even oud als haar, tenminste als hij het goed schatte. En meestal zat hij er niet ver naast met leeftijden schatten. Clive glimlachte bij zich en liep op haar af. 'Stoor ik?' vroeg hij kalm, terwijl hij zich in het zand nestelde en voor zich uit staarde.

-Ik geef je gewoon dezelfde post als bij Brooklyn, dat is wat makkelijker voor mij xD-

Even schrok Iana bij het zien van een jongen die récht op haar af kwam. 'Not again..' dacht ze en zag al meteen weer die lens van Ethan op haar af gaan. Meteen draaide ze haar gezicht naar links in de hoop dat de jongen zou zien dat ze niet echt blij was met gezelschap. Maar toen ze de vriendelijke stem van de jongen hoorde keek ze hem voor het eerst eens recht in zijn ogen aan en knikte daarna wat twijfelend. "Nee, je stoort niet." Zei ze en probeerde een kleine glimlach op haar gezicht te zetten wat haar verbazingwekkend lukte. Kalm liet ze haar zonnebril op haar haar rusten en keek de jongens eens goed aan. Hij had dezelfde leeftijd als haar en tot haar grote verbazing herkende ze hem van ergens. Zat er niet zo'n jongen in haar klas? Die blauwe ogen, die blik.. Hij leek wel sprekend op die en Clive die ze in haar klas had gezien. "Ben jij soms Clive, die in 11B zit?", vroeg ze ietwat onzeker en keek eerst voor zich uit naar de zon die al wat hoger stond. Het was tenslotte al middag en dan stond de zon het hoogst en gaf het ook de meeste warmte. "Mooie dag, vind je niet?" Vroeg ze om het gesprek wat lopende te houden en liet haar benen languit in het zand vallen terwijl ze met haar handen wat zand in haar handpalm legde en dat dan weer losliet. Het zand, het gaf haar een leuk gevoel als je dat vast hield. Hoofdschuddend probeerde ze haar gedachten bij de jongen te houden en was ergens toch wel nieuwsgierig of hij nu echt de Clive was die ze een beetje kende.

Clive glimlachte, maar keek haar niet aan. Ze leek niet echt van zijn gezelschap te genieten. Nou ja, als ze wilde dat hij weg zou gaan, zou hij zo gaan. Al zou het wel leuker zijn om wat meer contacten te kunnen leggen. Hij kende hier nog niet zo veel mensen, afgezien van Kiara, zijn kamergenoot, en Jill, het meisje uit het park. Zijn ogen gleden over de horizon. Enkele boten waren zichtbaar, hij huiverde toen de wind onder zijn t-shirt kropen en de haartjes op zijn rug overeind deed staan. Het meisje zei dat hij haar niet stoorde. Toch vroeg hij zich af waarom ze dan niet zo blij was met zijn gezelschap. Nou ja, niet zijn zaken. Dus moest hij zich er maar ook niet mee bemoeien. De zon scheen op zijn gezicht en deed deze na verloop van tijd gloeien. De heerlijke warmte van de zon deed hem goed. Hij miste Engeland best wel, maar kon het hier inmiddels best goed vinden. "Ben jij soms Clive, die in 11B zit?", Clive kon de verbazing net niet op tijd van zijn gezicht af werken en keek haar even aan. Ze had wat onzeker geklonken, alsof ze het niet zeker wist. Zijn ogen gleden over haar gezicht heen, alsof hij enig herken punt probeerde te vinden. Ondertussen zochten zijn hersenen onophoudelijk naar de naam die bij dit gezicht hoorde. 'Dat klopt ja. Dan moet jij...' Hij dacht diep na, hoe was haar naam ook al weer? Hij sloot zijn ogen even, toen de naam opeens bij hem te binnen schoot. 'Iana, isn't it?' Hij glimlachte en keek weer voor zich. "Mooie dag, vind je niet?" Het was altijd hetzelfde liedje, en precies dezelfde structuur. 'Uhu, heerlijke dag. Veel beter dan thuis,' Aan de ene kant deed het hem pijn om zo over zijn thuisland te praten, maar aan de andere kant was het wel waar... Hij keek even wat moeizaam en glimlachte daarna.

Iana voelde zich al meteen een stuk beter toen hij zei dat hij Clive was. "Haha, leuk. Aangezien ik je nog niet erg veel heb gesproken." Zei ze en knikte waarna ze naar hem glimlachte en de warme gloed van de zon tegen haar wang aanvoelde. Even genietend van de straal sloot ze haar ogen en opende ze pas als er een windvlaag opstak en er vele zandkorrels opvlogen. Dat was nou het enige ambetante, die zandkorrels die in je ogen vlogen. Elke keer als ze hier was had ze het wel steken.. Met haar blauwe ogen weer op de jongen, genaamd Clive knikte ze voor kort en was wat stilletjes geworden aangezien ze maar niets wist om het gesprek wat op gang te houden. "Kom je van Engeland? Ik merk het nog al aan je stem, ik kom van Amerika." Zei ze en lachte zacht waarna ze haar blik richtte op een bal die opeens récht op haar gezicht af kwam. Net als in een reflex draaide ze haar hoofd naar links en kon die bal nog nét ontwijken. Meteen daarna kwam er een gast van ongeveer 18 jaar haar kant op en je kon gewoon die grijns op zijn gezicht zien. "Loser. Is dat je manier van versieren? Get a life..", snauwde ze naar hem en zag dat hij ietwat op zijn teentjes was getrapt en algauw weg liep. De boosheid was van Iana's gezicht af te lezen en met nog een laatste blik op de weglopende jongen zuchtte ze en rolde met haar ogen. "Suckers." Iana keek weer naar Clive en glimlachte onschuldig. "Sorry, ik kan er echt niet tegen. Zo van die jongens, ik word nog zot." Zei ze en lachte waarna ze haar schouders niet-wetend wat te zeggen ophaalde en Clive weer aankeek.

Clive haalde zijn schouders op toen Iana opmerkte dat ze elkaar nog niet zo veel hadden gesproken. 'Ik ben nog geen week hier. Ken nog niet zo veel mensen, afgezien van mijn kamergenoot dan.' Hij glimlachte, 'Het is al een wonder dat ik je naam nog weet, ben niet zo heel goed met namen.' Hij keek voor zich. 'Liegen is makkelijker dan de waarheid vertellen,' bedacht hij zich. Zou Iana het door hebben dat hij niet de zuivere waarheid vertelde? Nevermind, dat lag nou eenmaal in zijn aard. Hij loog zelfs de beste mensen voor. Dus dan was een meisje voorliegen een fluitje van een cent. De wind speelde op en nam een handje zand mee. Hij hief zijn hand op en beschermde zijn gezicht met zijn arm, om de prikkende en stekende zandkorrels tegen te gaan. Hij zuchten, en haalde zijn arm weg toen de wind weer ging liggen. "Kom je van Engeland? Ik merk het nog al aan je stem, ik kom van Amerika." Clive keek haar even vreemd aan en glimlachte daarna. 'That's true. Ik kom uit Engeland, het enige land waar het vaker regent dan dat de zon schijnt,' Zijn gezicht betrok even toen hij aan het regenachtige land dacht. Nog nooit had hij zijn thuisland zo gemist. De dagen bij de openhaard bij zijn pleegfamilie, nee zijn familie. Niets pleeg gedoe. Hij zuchten even en merkte de bal op. Hij sprong op en toen Iana de bal had ontweken, pakte hij hem op en zag de jongen. Iana snauwde hem af, en Clive pakte de bal op. De jongeman wilde hem pakken, maar hij hielt hem stevig vast. 'Geef hier!' Werd er naar hem gesnauwd. Maar hij hielt de bal stevig vast. Een sluwe glimlacht kwam op zijn gezicht, terwijl zijn groen/blauwe ogen zich vernauwde. 'Je wilt de bal, niet waar?' Zei hij met een spottende toon in zijn stem. De jongeman gaf geen antwoord, maar Clive merkte vanuit zijn ooghoek op dat de jongeman zijn hand had gebald. Hij glimlachte en ontweek de klap makkelijk. 'Is dat alles wat je hebt?' De sluwe grijns stond op zijn gezicht gegriefd. De volgende klap. Clive dook onder de maaiende vuist door en gaf de lange jongeman een paar raken klappen in zijn buik. Hij keek hem even aan, gaf hem nog een klap in zijn maag en trapte daarna de bal naar de plek waar de jongen vandaan kwam. Hij keek naar Iana en glimlachte toen ze de jongen uitschold. Hij haalde zijn schouders op en ging weer zitten. 'Ben je al lang op Monica?' vroeg hij met enige nieuwsgierigheid. Hij ging met zijn hand door zijn haar heen en keek weer voor zich.

Iana zag dat Clive opsprong en de bal stevig in zijn armen had geklemd. Dat ie zo goed kon vechten wist Iana dan ook weer niet. Najah, mooi, wist ze dat ook alweer. Met haar wenkbrauwen verbaasd omhoog getrokken keek ze toe hoe Clive de gast een paar rake klappen uitdeelde en dan de bal weggooide. Een spottend lachje kwam op haar gezicht te staan. En meteen daarna kreeg ze alweer een ideetje om heel het schouwspel tot een juist einde te brengen. "Heey gast", riep ze naar de jongen en zag dat hij omkeek. Iana liep naar hem toe en stopte bruusk voor hem. "Jaah poessie?", vroeg hij en meteen daarna gloeiden Iana's wangen kwaad op en gaf ze hem een rake klap op zijn kaak. "Die had je nog te goed, smeerlap!" Snauwde ze kil en draaide zich zonder nog wat te zeggen om. Dat die jongen maar eens goed besefte dat er niet te sollen met haar was. Eén keer een bal gooien naar haar gezicht en je kwam er zo vanaf. Een grote grijns sierde haar gezicht terwijl Iana terug naast Clive ging gaan zitten en nog net de woorden van hem hoorde. "Jaah, toch al een tweetal maanden. Maar of,ik veel mensen ken is dan ook maar een leugen." Zei ze en zuchtte waarna ze met haar ogen rolde en nog één blik gunde aan de jongen die nog steeds daar op diezelfde plek versteen stond. "Die was blijkbaar wat verbaasd." Zei ze en lachte waarna ze naar het zand keek en weer wat in haar handen nam. Daarna liet ze het zand weer los en richtte haar ogen weer op de jongen Clive en was benieuwd wat hij nog meer te zeggen had. Of had hij niets te zeggen? Maar de ijselijke stilte was nog niet zo erg, er was wel genoeg te zien in de omgeving.

Clive keek rustig toe hoe Iana de jongen een rake klap op zijn kaak gaf. Hij floot tussen zijn tanden en glimlachte. Pittige dame, dat was zeker. Die kon je maar beter te vriend houden. Hij ging weer recht zitten, trok zijn knieën op en sloeg zijn armen erom heen. Met zijn kin op zijn knieën keek hij naar de zee.
Iana kwam terug en zei dat ze toch al twee maanden op Monica High was. Maar ze kenden blijkbaar nog niet zo veel mensen. Dat was dus ongeveer hetzelfde als bij hem. Al was hij hier nog niet zo heel lang. Clive zakte weer weg in gedachten. Zijn ogen gleden over de jongen, terwijl Iana zei dat die nog wel verbaast zou zijn. Hij glimlachte en haalde zijn schouders op. 'Denk het wel ja,' Het gesprek viel dood. Hij wist niets te vertellen, hij had niets meer te doen en bij Iana leek het hetzelfde te zijn. Was er nog iets wat hij wilde weten? Of wat er nog wat handiger was om te weten? Nee, niet echt. Hij zuchten. Saai gesprek, val in slaap. Hij moest het op gang zien te houden, anders kwam er helemaal niets meer van. Hij ging met zijn hand door zijn haar heen. Hij keek van de zee naar Iana en glimlachte, zou hij het doen? Zou hij het durven? Misschien zou hij haar aanvallen wel kunnen ontwijken, maar wilde liever een meisje niet kwaad maken. Twijfelend aan zichzelf keek hij naar het water, terwijl er nog een vraag bij hem op kwam. 'Mooi slag daarnet. Zit je op een vechtsport?'

Iana slaakte een diepe zucht en merkte dat het gesprek nu écht wel dood viel. En bij het fluiten van Clive moest ze even lachen. Een kleine blos was op haar wangen te zien en algauw keek ze naar de zon om de kruising van hun blikken te vermijden. "Zulke jongens.. Aandacht zoekers, om de pest aan te krijgen. Heb jij nooit zo het gevoel dat je een blok meisjes aan je been hebt hangen? Dat heb ik met jongens, vréselijk irritant als je het mij vraagt." Zei ze en zuchtte onopmerkelijk om niet veel op te vallen. "I looked away then I looked back at you, you tried to say the things that you can't undo. If I had my way, i'd never get over you. Today's the day, i pray that we make it through. Make it through the fall. Make it through it all..", haar heldere klanken golfen over het strand terwijl Iana zich al had recht gesteld en rustig naar de zee stapte. Haar zang, het was net haar leven. Hoe ze steeds, elke dag opnieuw haar eigen lied zong. Het leek haar te doen herleven. Ja, zingen was haar leven. Rustig sloot Iana haar ogen terwijl ze haar ene voet in het water zette en haar ogen sloot. Weer kwamen er een paar Engelse woorden die ze in een mooie melodie bracht. Iana maakte een kleine pirouette en slikte waarna ze op haar onderlip beet terwijl ze er bij stilstond dat Clive haar misschien vreselijk kon vinden. "Sorry, ik liet me even gaan. Ik weet het, ik zing..Vréselijk." Zei ze toen ze alweer naast Clive zat en kon nog net zijn woorden opvangen. "Ik heb twee jaar aan judo gedaan. En een cursus vrouwen verdediging. Dus haal je maar niets in het hoofd", zei ze en lachte onschuldig. "Maar wees gerust, ik heb mijn techniek nog niet vaak moeten gebruiken, gelukkig. Behalve dan die bitch klap, maar dat was niet zo hard." Een lachje kwam uit haar mond toen ze dat vertelde.

Clive merkte de lichte blos op haar wangen op en glimlachte wat verlegen. Hij haatte het als een meisje verlegen was, dan werd hij er zelf ook verlegen van. Kud faalangst. Hij zuchtte en keek naar de zon die beetje bij beetje zakte. Het was na het middaguur en de zon nam in kracht af. "Zulke jongens.. Aandacht zoekers, om de pest aan te krijgen. Heb jij nooit zo het gevoel dat je een blok meisjes aan je been hebt hangen? Dat heb ik met jongens, vréselijk irritant als je het mij vraagt." Hij verslikte zich en kuchte. 'Ik.. Uhm...' begon hij moeizaam. 'Ik heb niet zo veel dames achter me aan,' Zijn nek kleurde licht rood, terwijl hij weg keek en zijn ogen een hond volgde. Dat was nog eens beschamend. Waarom, waarom nou net bij hem. "I looked away then I looked back at you, you tried to say the things that you can't undo. If I had my way, i'd never get over you. Today's the day, i pray that we make it through. Make it through the fall. Make it through it all.." Clive keek op toen Iana begon te zingen. Het klonk zuiver en helder. Ze had er zeker talent voor. Hij glimlachte en merkte dat ze zich ervoor schaamde. Hij stond op en liep achter d'r aan. Hij greep haar hand vast en glimlachte. 'Kan je dansen?' Vroeg hij met een glimlach. Hij keek haar vriendelijk aan en schudde haar hoofd toen ze zei dat ze verschrikkelijk zong. 'Ik vond het geweldig,' zei hij vriendelijk. Niet echt om haar op te beuren, maar omdat het de waarheid was. Een van de weinige keren dat hij de waarheid sprak. 'Ik ben een typische jongen van de straat, heb me naar boven moeten knokken. Ik heb vaker oudere mensen aangevallen, dus weet wat ik moet doen.' Hij glimlachte, legde zijn andere hand rond haar middel en zetten een paar passen naar rechts.

Iana voelde plots de hand van Clive tegen de hare en een kleine rilling schoot over haar rug, een aangename weliswaar. Een beetje verlegen legde ze haar arm rond zijn nek en volgde hem mee in het dansen. Ze had wel eens een weekje dans kamp gedaan, maar écht goed dansen was dan ook weer al veel gezegd. Een beetje onzeker zette ze een paar passen naar achteren en draaide eens rond in zijn armen. "Ik kan niet dansen, believe me..", zei ze en lachte waarna ze hem maar volgde en zo normaal mogelijk probeerde te dansen. "Enneh, als ik op je tenen trap, ik excusseer me nu al." Zei ze en keek naar haar voeten die tot haar grote verbazing toch mooi de passen van Clive volgden. Ja, deze dans was best leuk en zeker met Clive. Niet veel jongens hadden het lef opeens te beginnen dansen. Dat gaf weeral een kleine romantische toets aan deze dag. Niet dat ze verliefd werd, maar het voelde fijn aan om toch maar eens iemand te kennen in deze wereld. "Al vaker gedanst?", zei ze toen ze hem uiteindelijk weer los liet toen ze weeral een hele tijd aan het dansen waren. Vluchtig gaf Iana hem een kleine zoen in zijn nek. Haar wangen kleurden weeral rood maar nu ergerde ze er niet aan. Iana slaakte een diepe zucht en draaide nog eens rond. Toen ze wat duizelig werd van het draaien liep ze naar het strand toe en liet zich achterover vallen. Met een plofje kwam ze met opengespreide armen in het zand terecht en maakte een 'ahnn' geluidje. Een glimlach krulde rond haar lippen terwijl ze de ogen van Clive zocht. Ja, ze mocht hem wel. Hij had een fijn karakter en dat deed haar goed.

Het ging vloeiender dan dat hij had verwacht. Echt goed dansen kon hij niet, vroeger gluurde hij altijd naar binnen toe als er gedanst werd in een zaal en probeerde het af en toe na te doen, maar echt les had hij nooit gehad. Hij draaide haar soepeltjes rond en toen ze zei dat ze niet kan dansen legde hij een vinger op haar lippen. 'Don't talk that much,' zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Weer begon ze te praten. Hij rolde met zijn ogen, om de indruk te wekken dat hij zich er aan irriteerde. Maar glimlachte daarna. Soepel volgde ze elkaars passen op en dansden over het strand, terwijl de zon steeds verder zakte en een romantische gloed over het tweetal legde. Hij glimlachte haar bemoedigend toe, het ging geweldig goed zo. Hij voelde zich vrij, en redelijk licht in zijn hoofd, terwijl ze zo samen over het strand zwierde. Hij trok zich niets aan van de mensen om zich heen. Iedereen die stond te kijken, te lachen en te wijzen. Het maakte hem niets meer uit. Hij was vrij! Zijn hoofd was leeg, hij was alleen met Iana. Ze liet hem los en hij glimlachte. "Al vaker gedanst?" Werd er aan hem gevraagd. Met een glimlach op zijn gezicht schudde hij zijn hoofd. 'Ik keek altijd bij danswedstrijden, maar echt les heb ik nooit gevolgd.' Zijn nek kleurde rood, en het bloed stroomde richting zijn hoofd toen hij een kusje van Iana in zijn nek kreeg. Hij glimlachte wat verlegen en zag dat ze zich in het zand nestelde. Hij stak zijn handen in zijn kontzakken en keek naar de zon die steeds verder in de zee zakte. Hij keek over zijn schouder naar Iana en glimlachte. 'Het begint laat te worden, wat zou je er van vinden als ik je mee nam uit eten.' Hij glimlachte wat ongemakkelijk en keek weg.

Iana voelde aan dat het best goed ging en glimlachte een tikkeltje verlegen. En ook Clive leek een beetje verlegen te zijn want al meteen zag ze dat zijn nek rood kleurde en daarom grijnsde ze even. Toen hij wat zei knikte ze. De vinger, die hij daarnet nog maar op haar mond had gelegd leek er nog steeds op te branden. Kort streek ze met haar tong over haar lip en schudde daarna haar hoofd. Normaal blijven..Hield ze in haar hoofd en zuchtte waarna ze plotseling de vraag hoorde die haar even deed opschrikken. Een grote glimlach krulde rond haar mondhoeken. De vraag...wat was zijn vraag ook alweer? Haar hoofd hield ze een tikkeltje schuin terwijl ze hem vragend aankeek. "Gaan eten?" Zei Iana net alsof ze het niet goed begrepen had en schudde nogmaals haar hoofd. Bij het woordje eten leek haar maag wel te knorren en instemmend knikte. "Lijkt me enig." Zei ze instemmend en knikte er daarna bevestigend op. Ja, eerlijk gezegd had ze best wel honger. En als hij zou trakteren, géén enkel probleem. Nee, ze zou zelf wel betalen. Anders zou Iana het nogal onbeschoft vinden. Met haar armen weid gespreid in het zand en haar benen wijd open maakte ze een kleine engel in het zand. Meteen stond ze daarna rustig recht en bekeek het resultaat eens met een keurig oog. "Kijk zie, dat ben ik." Zei ze en liep naast haar 'kunstwerk' en schreef er met een stokje naast; Hier is Iana en Clive geweest. Een grijns was vanaf haar gezicht te lezen toen ze naar Clive keek. "Nu weet iedereen dat we hier waren, jeah." Zei ze droog en sprong dom in de lucht. Moeiteloos zette ze haar handen in het zand en zorgde ervoor dat ze een tijdje in handenstand ging staan. Toen ze haar benen wat naar links had gedaan liet ze haar ene hand los en probeerde op haar laatste hand te steunen wat haar vijf seconden lukte. "Whoesj, kun je dat ook? Handenstand op één hand." Vroeg ze en zette haar handen in haar heup, vragend Clive aankijkend.

Clive glimlachte wat vaagjes. Hij wist niet zeker hoe dit ging aflopen. Maar tot nu ging het geweldig, en daar was hij vooral blij om. Hij moest zichzelf wel dwingen om normaal te blijven doen. Hij schoot in de lach toen hij de maag van Iana hoorde knorren. 'Ik neem aan dat dat een 'ja' is.' Zei hij met een grijns en wilde haar overeind helpen. Echter was Iana iets heel anders van plan. Ze maakte een engel in het zand en schreef haar naam erbij, en daarna zijn naam. Hij keek er even naar en glimlachten toen. 'Is dat wel zo'n goed plan, als ze weten dat wij hier waren,' vroeg hij met een spottende toon in zijn stem. Hij keek haar vriendelijk aan en probeerde zichzelf kalm te houden. Invloeden van een vrouw kan een man totaal veranderen, schoot er door zijn gedachten. Iets wat zijn pleegvader altijd tegen hem zei als zijn pleegmoeder in de buurt was. Hij glimlachte en zag dat ze een handstand maakte. Toen ze op een hand ging staan en binnen vijf seconde weer omviel, was hij net op tijd om haar op te vangen en haar vraag te horen. 'Sorry, ik sla af. Wil liever mijn nek nog niet breken,' zei hij met een grijns. Hij hielp haar overeind en keek op zijn horloge. Hij wist nog wel een leuk resaurantje, maar die ging pas over een half uur open. Hij reikte zijn hand uit en vroeg met een glimlach, 'May I guide you to the resaurant?' Hij deed alsof hij een onzichtbare hoge hoed af nam en maakte een buiging. Met een grijns op zijn gezicht kwam hij weer overeind en keek haar met pretlichtjes in zijn ogen aan.