Need some action

Brooklyn stapte soepeltjes uit haar auto en graaide haar zonnebril van de bijrijdersstoel. Hierna sloot ze de auto en legde na even rond gekeken te hebben of er niemand was de sleutels in het wiel. Verstopt achter een stukje van een glimmende wieldop. Dit deed ze normaal niet zo veel, maar ze had in dit geval geen handtas bij zich en ook geen zakken. Het enige wat ze droeg was een luchtig jurkje met daaronder haar bikini. Het was dan misschien nog een klein beetje te koud om te zwemmen, maar je wist maar nooit. Ondanks dat het bijna avond was zette ze haar zonnebril op. Niet haar favoriete, maar deze van Prada was toch erg mooi. Daarbij was het niet zo’n drama als ze deze kwijtraakt. Ze wist niet of het nu een slechte of goede gewoonte was om zolang het nog licht was altijd een zonnebril te dragen, maar het kon haar weinig schelen wat andere er over dachten. Het voelde gewoon prettig. Op blote voeten liep ze het strand op. Haar blik gleed over de het zand en de mensen. Het was niet bepaald druk, meer de normale drukte rond het vallen van de avond. Bejaarde en stelletjes. Doodsaai dus. Haar blik gleed rond, maar het leek er niet op dat er ergens werd gebarbecued of dat er een feestje ging komen. Ze had hier misschien dus beter niet heen kunnen gaan. Ach ja, voor daar over te gaan denken was het nu te laat. Ze kon maar beter gewoon even haar voeten nat gaan maken ofzo. Kalmpjes begon ze in de richting van het water te lopen, nog steeds goed oplettend of er ergens misschien iets interessants was. Ze ging hier niet gewoon doods op het strand liggen. Zo zat ze gewoon echt niet in elkaar. Ze had actie nodig, mensen om mee te lachen of te verleiden. Leuke jongens of een paar gezellige meiden. Of iemand om een beetje te pesten. Het kon haar niks schelen, gewoon iets. Ondertussen was ze bij het water aangekomen en bleef staan. Langzaam kwam er een golf in haar richting gerold en het volgende moment spoelde hij over haar voeten. Kort rilde ze van de kou, maar daarna voelde het wel prettig. Een windvlaag waaide haar lange, bruine haar in haar gezicht. Meteen wilde ze een elastiekje rond haar pols vandaan haalde, maar daar was niks. Ze keek even kort naar haar pols, maar daar was geen elastiekje. Schijnbaar was ze hem vergeten of zo. Iets wat best iritant was, want ze hield er totaal niet van als er haar in haar gezicht kwam. Ze zuchte geïrriteerd, maar er was niks wat ze eraan kon doen.

(-Open-)

Het strand was erg dichtbij vanaf the living building en ondanks dat ze er van genoot om heerlijk met een open dak rond te rijden in haar auto, vond ze het geweldig om zo dicht bij het strand te wonen. Deze avond had ze geluk met de stoplichten, dus was ze er zo snel dat ze amper de tijd had kunnen nemen om een cd op te zetten. Soepel parkeerde ze haar auto op de bijna verlaten parkeerplaats en toen ze uitgestapt was stopte ze haar sleutels in haar kleine zwarte tasje. Om te voorkomen dat haar haren niet helemaal door de war raakten had ze een staart ingedaan en toen ze de windvlagen voelde was ze blij dat ze dat had gedaan. Nieuwsgierig wierp ze voordat ze het strand op ging een blik op de omgeving. Eigenlijk was er niet heel veel spannends te zien op het strand en ze twijfelde of ze niet beter de stad in had kunnen gaan. Maar nu ze er toch was had ze geen zin om weer de auto in te stappen. Langzaam begon ze richting het strand te drentelen. Zodra ze echt op het strand stond, wapperde haar witte jurkje, dat mooi afstak bij haar gebruinde huid, alle kanten op. 'Rot wind..' mopperde ze hardop. Nogmaals speurde ze het rustige strand af, op zoek naar iemand of iets waar ze iets leuks kon beleven. Natuurlijk zou ze ook gewoon over het strand kunnen gaan wandelen, maar ze had zin om echt iets te doen. Haar oog viel op een meisje met bruin haar dat zich niet heel ver van haar vandaag bevond. Het leek erop alsof ze ongeveer even oud was als Stephanie, dus de kans was erg groot dat ze op Monica High zat. Veel vriendinnen had ze hier nog gemaakt, ze was er ook nog maar net, dus misschien zou haar gewoon moeten aanspreken. Uit pure verveling besloot ze uiteindelijk maar richting het meisje te lopen, wie weet wist zij één of ander vet feest hier in de buurt, of misschien zouden ze gewoon wat kunnen kletsen. Ze versnelde haar pas zodat ze al snel dichterbij het meisje kwam. Toen ze iets achter haar liep besloot ze haar aan te spreken. "Hey," groette ze vriendelijk en nieuwsgierig wachtte ze tot het andere meisje zich om zou draaien.