Is there a chance?

Met trage stappen liep Nick in de richting van de Youth Yard, onder zijn arm hield hij het skateboard dat hij eer gister had gestolen. Het was niet zijn bedoeling geweest om naast de akoestische gitaar nog iets anders mee te nemen, maar het skateboard had hij niet kunnen laten staan. Waarom wist hij niet. Het was alsof het hem had toe geschreeuwd, en zonder er lang bij stil te staan had hij ook in die winkel in gebroken. Moeilijk was het niet geweest, het alarmsysteem van de winkels was makkelijk te omzeilen. Iedereen met een beetje ervaring, en een beetje hersens zou het gelukt zijn. Hij grijnsde onwillekeurig, hij had totaal geen spijt van zijn daad. Zoals meestal het geval was na een inbraak. Hoe zou Iana reageren als ze wist dat hij weer had gestolen? Zou ze het hem kwalijk nemen of zou ze het begrijpen. Waarschijnlijk niet, niet als het om zoiets als dit ging. Ze zou het misschien begrijpen als hij eten stal, al was dat nu niet echt meer nodig. Maar het feit dat hij nu spullen stal voor zijn eigen plezier vond ze waarschijnlijk wat minder. Onwillekeurig moest hij denken aan Angel, ze had hem een paar dagen voor zijn vertrek vol trots een gouden kettinkje laten zien dat ze had gestolen. Ze had werkelijk waar talent, was een geboren dief. Stefano had hem gezegd dat ze ook regelmatig eten of kleding stal, ergens verbaasde dit Nick niets. Hij had vroeger vaak genoeg samen met haar wat gejat, want niemand verdacht een lief onschuldig meisje als Angel. Ze zou het moeilijker krijgen als ze straks wat ouder werd, maar hij had er het volste vertrouwen in dat ze het stelen onderhand wel in de vingers had. Onmerkbaar schudde Nick zijn hoofd, liet zijn skateboard op de halfpipe vallen. Het was te hopen dat hij het nog kon, het was tijden geleden dat hij het voor het laatst had gedaan. Zeker een half jaar, de laatste paar maanden in Italië had hij voornamelijk met Jasper en Levi aan free running gedaan. Daarvoor hadden ze met zijn drieën vaan geskate. Zonder er nog langer bij stil te staan stapte Nick op de halfpipe, zette zijn ene voet op zijn board waarna hij af zette. Het duurde even voor hij genoeg vaart had om aan de rand te komen. Maar zodra hij merkte dat hij genoeg vaart had zette hij weer af, reed met aardig wat vaart naar de overkant. Zonder enige moeite grindde hij over de coping. Waarna hij zijn board weer op de halfpipe reed en naar de overkant schoot. Zonder enige moeite voerde hij een kick-flip uit. Waarna hij een tijdje door ging, en de ene naar de ander truc uitvoerde. Kennelijk was hij het nog niet verleerd, en was het net als fietsen. Al was dat iets wat hij niet kon, hij hoorde men alleen wel eens zeggen dat je fietsen nooit verleerde. Uiteindelijk remde hij af en ging op de zijkant van de halfpipe zitten. Staarde naar het gat in zijn broek dat op zijn linker knie zat, snoof even. Het werd tijd dat hij eens wat nieuwe kleding zou bemachtigen, maar met het baantje wat hij nu had kon hij dat niet betalen. Al helemaal niet aangezien hij het grootste gedeelte van zijn geld naar Stefano stuurde, zodat die zijn geld niet uit hoefde te geven aan het zusje van één van zijn vrienden. Ook zijn sneakers waren vertrapt, en nodig aan vervanging toe. Maar het kon er me door. Zijn zwarte shirt was het enige aan zijn outfit wat niet versleten was. Veel kon het hem niet schelen. Mensen moesten hem maar nemen zo als hij was. Met zijn hand voelde Nick in zijn broekzak, viste zij mobieltje er uit. Zonder er echt bij na te denken zocht hij in zijn contactpersonen naar het nummer van Iana. Hij had het de dag na hun laatste ontmoeting in zijn mobiel gezet, zijn zware kater had hem er aan doen herinneringen. Het was nu precies één week geleden dat hij Iana had gezien. Zeven dagen geleden hadden haar zachte lippen de zijne geraakt, had hij haar in zijn armen gehouden. Iets wat hem meer had gedaan dan hem lief was. Veel meer. Hij hoorde er niks bij te voelen, als de lippen van een meisje de zijne raakte. Voor hem was het altijd en alleen een spel geweest. Tot Ian, zij had alles veranderd. Zij had hem laten zien hoe kwetsbaar hij was, en dat haatte hij. Hij haatte zijn eigen kwetsbaarheid, evenals hij de gevoelens haatte die ze hem gaf. Maar toch, toch verlangde hij naar haar. Naar haar zachte lippen, haar warme huid. Hij wou haar bij zich hebben, haar in zijn armen sluiten en haar nooit meer los laten. Maar dat, dat was onmogelijk. Het mocht niet, het kon niet. Het was zowel voor haar als voor hem beter. Ze zouden elkaar enkel pijn doen, niets dan pijn. Maar wat, wat als het nu toch lukte? Wat als ze elkaar wel gelukkig konden maken? Als hij het vol zou houden haar trouw te blijven? Hij had altijd tegen zichzelf gezegd, dat hij voor de ware wel zou stoppen. Dat hij voor de ware zou willen veranderen. Wat als Iana nou de ware was? Zou dat kunnen? Nick staarde naar het schermpje van zijn mobiel, zijn blik dwaalde voor een moment af naar zijn ontvelde knokkels. Misschien had hij beter toch niet tegen die muur kunnen slaan, maar hij had zijn woede ergens op af moeten richtten. Een zucht schoof over zijn lippen, het was hem gewoon even te veel geworden. En aangezien er nergens een boksbal of iets dergelijks in de buurt was geweest had hij de muur maar gebruikt om zich op af te reageren. Het waren niet de gevoelens voor Iana geweest die hem zo boos hadden gemaakt, niet alleen in elk geval. Het was nadat hij een klusje voor Lucas had uitgevoerd, en die eikel hem had ge-sms’t dat hij binnenkort weer wat voorhem zou moeten doen. Ach ja, hij moest er maar aan wennen dat hij nog voor een lange tijd karweitjes voor die man op zou moeten lopen. Hij had tenslotte veel aan hem te danken. Waaronder deze school, de kans om ergens over nieuw te beginnen. Al hoe wel overnieuw, zo kon je het niet noemen. Voor zijn gedachtes nog verder af konden dwalen richtte hij zijn aandacht op zijn mobiel. Waar het nummer van Iana hem nog altijd aan staarde. Hij kon haar sms’en, haar vragen hier heen te komen. Maar wat dan? Zou het het alleen maar moeilijker voor hen maken? Maar misschien moesten ze het onderogen zien, moesten ze het er over hebben. Misschien moest hij haar vragen wat zij wou? Wou ze het proberen, wou ze het proberen met hem of had ze er geen enkele vertrouwen in dat hij haar trouw zou blijven. Misschien wou ze wel helemaal niks met een jongen als hem. Misschien moesten ze ook gewoon proberen vrienden te blijven. Maar hij wou haar zien, hij wou weten hoe het met haar ging. Zonder nog langer te aarzelen, typte hij een sms’je. Zou je naar de Youth Yard willen komen? Nick. Voor hij zich kon bedenken verstuurde hij het sms’je, het was een kort sms’je. Misschien zelf wel wat bot, maar hij wist niet wat hij moest typen. En zichzelf kenende zou hij zich waarschijnlijk bedenken en helemaal niks sturen als hij er lang bij stil zou staan. Zou ze komen? Of niet? Nick stopte zijn mobiel terug in zijn broekzak, greep zijn board en sprong er weer op. Begon weer vaart te maken op de halfpipe, als hij bezig was zouden zijn gedachtes misschien even rust vinden. Zou hij zich stilletjes voor kunnen bereiden op de komst van Iana.

[Only Iana&my]

Iana had haar bruine glinsterende haren naar voren gegooid en had met een rekkertje ze bij elkaar gebonden zodat ze toch al iets minder warm zou hebben aan haar nek. De zon die brandde op haar lichaam dat ze er als een gek van zweette. Hoe lang was het ook alweer geleden dat Iana Nick had gezien? Het deed haar pijn dat Nick was vertrokken, die nacht. Ze had gedacht dat hij had gebleven haar had verteld dat hij ook van haar hield. Maar het was helemaal anders geëindigd dat ze wilde en nu was ze bang hem nooit meer terug te zien. Ze sloeg haar ogen neer op het asfalt en merkte een cola blikje op die ze nutteloos weg schopte. Het kaatste ergens verder en rolde met een kermend geluid verder met de wind. Hoe leeg ze zich nu voelde, het was gewoon onbeschrijfelijk. Het kwam waarschijnlijk ook omdat ze de laatste tijd slechte punten op school haalde. Die stomme leerkracht van wiskunde dan ook! Iana rolde met haar ogen bij die gedachte, dat mens moest ook altijd alles doorstrepen! Iana voelde zich zo rot dat ze har tas over haar schouder had gegooid, niet wetend dat haar tas open stond en al haar boeken op de grond vielen. “Gotverdomme!” Iana draaide haar gezicht naar de grond en raapte met tegenzin haar boeken op en legde ze weer in haar tas. Ze had ze liever laten liggen, ze nooit meer bekeken en ze verbrand. Die stomme rot school dan ook! Voor wat was het eigenlijk goed? Ze ging toch nooit leerkracht of iets in de richting van wiskunde doen! Maar ze bleef verder doen voor haar ouders, die waakten over haar en steunden haar, ook al waren ze er niet. Toen ze haar gsm ergens verder in een klein plasje zag liggen slaakte ze een hoge kreet en liep ze er met haar zak latend vallen naar toe. “Nee toch!” Iana nam haar gsm op en droogde hem door met haar trui erover te wrijven. Haar rode pull met haar witte topje, het kon haar niet echt veel schelen dat er nu een kleine plek op zat. Dat kon er allemaal wel uitgewast worden maar haar gsm niet! Tot haar grote verbazing werkte haar mobiel nog en leunde ze tegen de muur aan om te kijken of ze geen berichten had. Toen ze haar gsm voelde trillen in haar hand zag ze op haar display een onbekend nummer staan. Kort las ze het berichtje en haar adem stokte in haar keel bij de naam ‘Nick’. “Nick?” Iana had het gefluisterd en had enkele keren het smsje doorgelezen vooraleer ze echt een antwoord kon verzinnen. “Ik kom af, blijf daar. Iana.” Iana had het smsje verzonden en had haar gsm in haar zak laten glijden. Oké, nu haar haasten naar Nick voor hij al weg zou zijn, dan zou ze zich écht wel kut voelen! Ze snelde met haar benen naar haar fiets en legde haar tas over het stuur zodat ze die niet de hele tijd zou moeten dragen. Vlug trappelde ze op de pedalen en daar ging ze, maar tevergeefs. “Stop eens jij daar!” De stem van een politieagent die haar schrikken en bruusk remde ze waardoor ze half naar voren werd geduwd. De man keek naar haar fiets en daarna naar haar zelf. “Moet jij niet op school zitten?” Iana keek de man ernstig aan en knikte daarna. “Ja, maar ik heb de toestemming gekregen om naar huis te gaan, ik voel me niet zo lekker.” Iana had zo hard gelogen dat haar kaken rood kleurden. Gelukkig merkte de man er niet veel van en liet haar maar doorgaan. Oef.. Nu haar snel haasten vooraleer de leerkrachten het zouden opmerken en de man haar nog eens zouden lastig vallen. Vlug baande ze zich een weg door de steegjes en eindelijk kwam ze aan het skatepark waar ze al direct een vage gestalte zag skatboarden. Ze herkende hem al meteen, het was Nick. Die blonde krullen en dat gespierde lichaam. Een glimlach verscheen op haar gezicht en droogjes liet ze haar fiets tegen de grond aanvallen. Het was toch een rotding dus veel zorg droeg ze er eigenlijk niet voor. Met haar kleine glimlach op haar gezicht stapte ze op Nick af en keek hem eens goed aan. Hij was echt zo sexy met zijn stoere look op dat skateboard. Ze beet zonder het te beseffen op haar onderlip en stapte op hem af. “Heey.” Iana keek hem ietwat onzeker aan. Ze voelde hoe die warme gloed van gevoelens weer door haar heen vlogen en ze stapte op hem af om hem een onschuldige kus op zijn wang te geven. Zelf gaf ze haar vrienden en vriendinnen altijd als begroeting een zoen dus erg veel illusies moest ze zich hierbij niet maken. “Hoe gaat het met je?” Iana besloot om de dag maar goed te beginnen zonder maar weer zo dramatisch te doen. Ofwel gaven ze het een kans, ofwel lieten ze het als onmogelijk. Iana had besloten om met hem daarover te praten en zijn mening eens te weten. Of hij het wel wilde en of hij daar klaar voor was. Misschien wilde hij haar niet, was ze te dom of te lelijk. Die verwijten had ze al eerder tegen haar op gekregen maar veel deed het haar niet meer. Je wende er opeenduur wel aan. Ergens wilde ze allemaal zinnen uitspreken, of hij haar wel goed genoeg vond of ze het konden. Maar ze beet zachtjes op haar tong, zonder dat het pijn deed, om hem haar vragen nog even te besparen. Maar na een tijdje zette ze zich neer op de kant van de half-pipe en slikte zachtjes. Oké, nee, toch nog even wachten. Meteen sprong ze recht en wachtte totdat Nick was gestopt met tricks uitvoeren waardoor ze zijn skatboard subtiel van zijn hand kon trekken. “Danku, ik geef het je wel terug.” Met een soepele beweging sprong ze op het board. Alhoewel het niet echt fatsoenlijk was om met een blauwe skinny broek te skaten deed ze het toch. Oké, het spande wel ontzettend aan haar benen maar ze liet dat gevoel achter haar en duwde haar vooruit door met haar rechtervoet af te zetten. Nick zou haar waarschijnlijk nog nooit hebben geskatet gezien, logisch. Maar altijd had ze het gedaan, nooit had ze het gemogen van haar ouders. Maar ze was het nog steeds niet verleerd, ze kon het nog steeds goed. Met haar blik op de half-pipe gericht duwde ze zich extra af en reed er nu op. Daar maakte ze een ruwe draai en raakte haar hielen met haar hand om zo weer op haar board te staan. Ze lachte en sprong er weer af. “Dat voelde tof..” Iana gaf het board terug aan hem en lachte nog even na. Ja, die wind in je haren voelen. Ook al was het maar voor even, het had haar toch goed gedaan. Nu nog dat rot gesprek dat ze zelf zou moeten aanknopen. “Nick.. Vond je het echt serieus erg dat ik je had gezoend die laatste dag dat we elkaar hadden gezien?” De vraag moest er gewoon komen, dat wist ze.

Het viel Nick op dat er naast hem niemand anders op het Youth Yard was, waarschijnlijk zaten de meeste nog op school. Zelf had hij eigenlijk ook les, als hij zich niet vergiste had hij nu bij geschiedenis moeten zitten. Maar veel interesseerde het hem niet, school had hem nooit zo veel geïnteresseerd. In Italië was hij lange tijd niet naar school gegaan, hij was er simpelweg mee gestopt. Al had hij zo’n vermoede dat hij anders geschorst zou zijn, vanwege wat kleine akkevietjes op school en het feit dat hij bijna altijd spijbelde. Ach ja, niemand is perfect. Nick voelde zijn mobiel trillen in zijn zak, weer grindde hij langs de coping waarna hij de voorkant van zijn board iets op liftte zodat hij op de zijkant van de halfpipe stond. Hij zette zijn voet op de grond, trapte met de andere lichtjes op de achter kant van zijn board zodat de voorkant omhoog sprong en hij die vat kon grijpen met zijn hand. Vervolgens viste hij zijn mobiel uit zijn broekzak, wierp een blik op het schermpje. Ik kom af, blijf daar. Iana. Hij glimlachte onwillekeurig, ze kwam. Het verbaasde hem dat ze verwachtte dat hij weg zou gaan, terwijl hij haar juist had gevraagd te komen. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, liet zijn mobiel weer in zijn zak glijden. Wat zou hij straks moeten zeggen als hij hier was? Hoe zou hij zijn gevoelens gevangen kunnen houden in de cocon, die nog altijd enkele barsten vertoonden. Barsten die hij welles waar iets had weten te herstellen, maar de cocon was fragiel en zou zo breken. Iets wat hij wou voorkomen. Toch? Of zou hij het een kans moeten geven? Iana zou niet weer weg gaan, dat had ze hem gezegd. Dus misschien zou het nu beter af lopen. Maar zou het werken, was het mogelijk om met haar samen te zijn. Als een stel? Was hij in staat een meisje trouw te blijven? Ruw sprong hij op zijn board, zette zich af en reed met bijna evenveel vaart als net naar de overkant. Voerde de ene trick naar de andere uit, probeerde even alles te vergeten. Gek wordend van zijn eigen gedachten, die hem met rust leken te laten als hij bezig was. Het was een goed idee weer te gaan skaten, het hielp hem op dit moment beter om dingen te vergeten dan basketballen en gitaar spelen. “Heey.” een stem deed hem op kijken, hij sprong van zijn board af zodra hij beneden was, keek Iana met een glimlach aan. Ze was even mooi als altijd, met die prachtige ogen van haar. Haar lieve gezicht, en haar perfecte lichaam. Een onschuldige kus werd op haar wang geplaatst. “Hé.” zei hij, probeerde zijn gevoelens te onderdrukken. Het mocht niet. “Hoe gaat het met je?” vroeg Iana met hem, kennelijk had ze besloten met een wat luchtig onderwerp te beginnen. Al had hij het vermoeden dat ze beide wisten dat ze toch een keer met elkaar moesten praten met hoe dit nou verder moest. Maar hij had er geen enkel probleem mee, dat dit moment nog even werd uitgesteld. “Goed hoor, met jouw?” antwoordde hij, hij glimlachte even. Het was geen leugen, het ging goed op dit moment. Als hij de strijd met zijn gevoelens even buiten beschouwing liet ging het prima met hem. Met zijn blauwe ogen keek hij haar voor een moment onderzoekend aan, zou het met haar ook goed gaan? Iana was op de zijkant van de halfpipe gaan zitten, Nick aarzelde even waarna hij voor een kort moment weer op zijn board ging staan en zich af zetten. Heel even nog nergens aan denken, heel even nog tot rust komen. Zodra hij vaart had en boven aan de halfpipe was gekomen, voerde hij een perfecte heel-flip uit lande op de halfpipe en liet rolde weer naar beneden. Zette één voet op de grond zodat hij tot stilstand kwam. Hij had het board nog niet in zijn hand genomen, of Iana pakte het van hem af. “Danku, ik geef het je wel terug.” zei ze, verbaasd keek hij haar aan. Maar voor hij kon vragen wat ze van plan was, was ze al op zijn skateboard gaan staan. Hij hoopte maar dat ze wist wat ze deed, en dat ze niet iets probeerde te bewijzen. Maar ze leek te weten wat ze deed, want op het moment dat ze vaart kreeg en de halfpipe op reed voerde ze een trick uit. Hij grijnsde even. “Dat voelde tof..” zei ze, nadat ze lachend van het board af gesprongen was en dit aan hem terug gaf. “Ik wist niet dat jij kon skaten.” grijnsde hij, waarna hij het board naast de halfpipe op de grond legde en op zelf op de halfpipe ging zitten. “Nick.. Vond je het echt serieus erg dat ik je had gezoend die laatste dag dat we elkaar hadden gezien?” De vraag kwam niet geheel onverwachts, maar toch had hij geen idee hoe hij moest reageren. Hij staarde naar zijn handen, zoekend naar woorden. “Nee, ik vond het niet erg. Helemaal niet zelfs.” begon hij, zonder Iana aan te kijken. Waarom hij zijn blik strak op zijn handen gericht hield wist hij niet. Misschien omdat dat het makkelijker maakte om te zeggen wat er in hem om ging? Omdat haar glimlach hem elke keer weer van zijn stuk bracht. “Maar het punt is dat ik er wat bij voelde, normaal zoen ik meisjes zonder er ook maar iets bij te voelen. En bij jouw, bij jouw is dat anders.” vervolgde hij, terwijl hij probeerde te bedenken wat hij verder zou moeten zeggen. “Maar dat wist je denk ik al. Het probleem is dat, dat…” Nick viel stil, ja wat was nu eigenlijk precies het probleem? Wat maakte dit alles zo moeilijk? “Ik heb nooit een meisje trouwe kunnen blijven, nooit. Mijn langste relatie duurde drie weken maar in die tijd ben ik meerdere keren vreemd gegaan. Iets wat mij niet zoveel kon schelen omdat ik niets om dat meisje gaf. Maar ik geef wel om jouw. En ik wil jouw niet bedriegen, ik wil jouw geen pijn doen. Daarom ging ik weg, omdat ik niet wou dat het uit de hand zou lopen. Dat we verder zouden gaan en onze gevoelens vrij zouden laten. Want dan word het enkel pijnlijker zowel voor jouw als voor mij.” zei hij, waarna hij haar aan keek. Het was eruit. Nick wist dat hiermee dit gesprek niet ten einde was, maar hij dit in elk geval gezegd.

“Nee, ik vond het niet erg. Helemaal niet zelfs.” Iana keek hem met enkele grote ogen aan en haalde haar schouders voor een kort moment op. Wat moest ze hier op zeggen? Vooraleer ze er een woord kon tussen voegen had Nick het woord alweer gevoerd. “Maar dat wist je denk ik al. Het probleem is dat, dat…”Iana keek hem verwachtingsvol aan en legde ene hand op zijn schouder als teken van begrip. Ze wist goed genoeg dat hij meisjes bedroog met een ander, dat hij stal en dat hij nu iemand had vermoord. Ze wist eigenlijk alles van hem, en hij ook van haar. Iana slaakte een diepe zucht en liet die hand van zijn schouder zakken. Ze keek hulpeloos naar de grond en schuifelde met haar voet over het asfalt waar er kleine korreltjes steen verder schoven. “Ik heb nooit een meisje trouwe kunnen blijven, nooit. Mijn langste relatie duurde drie weken maar in die tijd ben ik meerdere keren vreemd gegaan. Iets wat mij niet zoveel kon schelen omdat ik niets om dat meisje gaf. Maar ik geef wel om jouw. En ik wil jouw niet bedriegen, ik wil jouw geen pijn doen. Daarom ging ik weg, omdat ik niet wou dat het uit de hand zou lopen. Dat we verder zouden gaan en onze gevoelens vrij zouden laten. Want dan word het enkel pijnlijker zowel voor jouw als voor mij.” Iana keek hem weer recht aan in die blauwe ogen van hem. Ze voelde hoe haar ademhaling weer sneller begon te gaan en ze hopeloos naar lucht hapte. Niet letterlijk bedoeld natuurlijk maar het begon toch wat warmer te worden in haar lichaam. Wat zou ze daar op moeten zeggen? Net alsof haar mond was dichtgesnoerd. “Ik weet wat je bedoeld Nick, maar om eerlijk te zin wil ik h..” Iana slikte en voelde hoe haar ogen bijna in die van hem verdronken. Beheers je Iana, komaan, beheers je. “..ik wil het wel een kans geven, alleen weet ik niet wat jij daarover denkt.” Iana voelde hoe een krop in haar keel haar belette om verder nog wat meer te zeggen. Ze wilde Nick zeggen dat ze het nooit erg zou vinden als hij haar zou bedriegen, al wist ze van zichzelf dat ze dan vreselijk jaloers zou reageren. “Ik weet alleen dat ik zelf jaloers zou worden, als ik je zou zien zoenen met een ander meisje.” Ze keek weer naar het skateboard en hoorde nog net de reactie van Nick. natuurlijk wist hij dat nog niet, ze had het nooit mogen doen van haar ouders. “Ik doe het al bijna vanaf mijn zeven jaar, al mocht ik het nooit doen van mijn ouders omdat ze dat voor jongens vonden.” Iana keek naar de vele blaadjes die werden meegedragen door de wind en ergens voor haar voeten belandde. Het was een rood blaadje die een mooie gele glans langs de zijkanten had. Het was best mooi. Glimlachend nam ze het op en keek er even naar. Toen liet ze het weer vallen en bleef het volgen met haar ogen. “Ik wil alleen dat je weet dat ik van je hou en je niet meer kwijt wil zoals vroeger. Ik zal er voor je zijn als jij me nodig hebt, maar ik weet dat je dat al weet. Deze keer ga ik niet meer weg, ik ga niet meer lopen voor mijn gevoelens. Al voelt het veel te fout, de tijd zal niet lang meer zijn dat ik het niet meer zal kunnen tegenhouden.” Iana had de neiging om zijn hand te pakken en daar kleine kneepjes in te geven. Ze had zelfs zin om op zijn rug te springen zoals ze vroeger deden, hij was het paardje en zij de ruiter. Ze had vroeger altijd al willen paardrijden maar had het nooit gemogen van haar ouders. Het was veels te duur, 10 euro per uur. In de maneges waren ze ook zo gierig.. Met haar handen sloeg ze hulpeloos op haar dijen en zette daarna dan een mislukte glimlach op haar gezicht. “Ik ben Wyatt eens tegen gekomen, een leuke jongen. Ik heb gehoord dat je hem eens gezien had? Hij is een goeie vriend.” Iana glimlachte niet wetend waarom ze dit nu zei. Eigenlijk hoopte Iana dat Nick hem ook een wijze vent vond. Ze vond het best zielig voor ‘m dat Jazlyn weg was gegaan uit MH of als ze dan weg was. Iana hoopte dat Wyatt ooit zijn ware ook zo tegenkomen. Iana had toch haar hand niet meer kunnen tegenhouden dus nam ze Nick’s hand vast en draaide daar even mee naar links en lachte daarna scheef. “Is het goed dat we er een leuke dag van maken, zoals vroeger? Ik mis die tijden dat we dubbel van het lachen op het strand lagen en alle mensen ons raar aankeken.” Iana schoot in de lach en nam zijn skateboard weer en sprong er zijdelinks op. Met haar rechtervoet duwde ze zich vooruit en zorgde ervoor dat haar skateboard naar links ging. Even eens proberen draaien, met haar skateboard kantelend. Ze draaide haar armen naar links voor haar evenwicht en belandde behendig terug met haar twee voeten op het skateboard. “Hier heb ik dus twee jaren op geoefend!” Iana lachte en ging op de half-pipe af en draaide de koepel rond om zo weer naar Nick te gaan en hem een kleine por in zijn zij te geven. “Is het goed als we gewoon de dag goed maken? Ik wil wel wat gaan doen?” Iana wist dat ze het moeilijker voor hem zou maken maar wilde gewoon een leuke dag hebben. Meer niet. Oké, misschien was ze wel van plan hem midden in de dag wat te vragen… Maar daarmee zou ze hem nu niet confronteren.

Voor een moment keek Iana hem met grote ogen aan, alsof ze van hem een ander antwoord had verwacht. Iets wat hij niet helemaal begreep, ze wist toch wat hij voor haar voelde? Dan zou ze toch ook begrijpen dat hij die kus niet erg had gevonden? Voor een moment liet hij zijn blik af dwalen, maar keek haar weer aan zodra hij haar hand op zijn schouder voelde. Zag de verwachtingsvolle blik, in die prachtige blauwe ogen van haar. Voelde dat zijn hart weer sneller begon te kloppen, iets waarvoor hij zichzelf vervloekte. Hoe was het mogelijk dat een meisje zo veel met hem deed? Iana slaakte een diepe zucht, en nog geen seconden later was haar hand van zijn schouder verdwenen. Hij wachtte tot ze zou reageren op zijn woorden, wat als ze het wou proberen? Wat dan? Hij wist niet goed of hij het wel wilde, of hij het risico wou lopen haar pijn te doen. Maar toch, samen met haar zijn? Dat sprak hem wel aan, hij zou het kunnen proberen. Misschien dat hij haar trouw kon blijven, enkel en alleen omdat hij echt van haar hield. Een zucht schoof over zijn lippen, hij schudde zijn hoofd. Nam zichzelf voor dat hij eerst haar reactie zou horen, voordat hij hier over na zou denken. Misschien wou ze het wel helemaal, vond ze het de pijn die het waarschijnlijk zou gaan kosten niet waard. “Ik weet wat je bedoeld Nick, maar om eerlijk te zin wil ik h..” begon ze, maar halverwege haar zin brak ze af. Nick keek haar zwijgend aan, voelde de neiging haar hand te pakken. Maar hield zich in. “..ik wil het wel een kans geven, alleen weet ik niet wat jij daarover denkt.” vervolgde Iana, haar reactie kwam niet geheel onverwachts. Maar toch verbaasde het hem, waarom wist hij niet. Misschien omdat hij meer op deze reactie had gehoopt, dan hij daadwerkelijk had gedacht dat dit haar reactie zou zijn. Een zucht schoof over zijn lippen, wat moest hij nu? Hij wou het graag proberen, hij wou samen met haar zijn. Maar hij wou haar niet pijnigen, hij wou haar niet bedriegen. De vraag was enkel of hij ook daadwerkelijk in staat was niet met een ander meisje te zoenen? En wat als hij werd opgepakt? Dat hij hier nu woonde betekende niet dat hij was veranderd. Hij stal nog steeds, al wist hij vrij zeker dat hij hiervoor niet zo snel op gepakt zou worden. Hij had genoeg ervaring om aan de politie te kunnen ontsnappen, na een inbraak. Maar hij had nu al twee maal illegalen goederen het land uit gesmokkeld, en hij wist niet of het altijd zo makkelijk zou gaan. Voor het zelfde geld werd hij een keer gesnapt door de have politie, dan was hij er gloeiend bij. “Ik weet alleen dat ik zelf jaloers zou worden, als ik je zou zien zoenen met een ander meisje.” zei ze, hij schudde langzaam zijn hoofd. “Jij zegt het alsof je het me elke keer dat ik een ander meisje zoen gewoon zal vergeven? Ik weet niet of ik dat wel wil Iana, ik wil je niet bedriegen. Want het zal je pijn doen, misschien de eerste keer niet zo. Maar elke keer dat het weer gebeurd zal het je meer pijn doen.” zei hij zacht, pakte voor een moment haar hand. Keek haar voor een moment zwijgend aan, voor een moment dwaalde zijn ogen af naar haar lippen. Wat zou hij die weer graag op de zijne voelen. Maar nee, dat mocht niet. Hij moest haar eerst antwoord geven op haar vraag. Als hij een antwoord had bedacht, met zijn vrije hand ging hij door zijn haar.
“Ik doe het al bijna vanaf mijn zeven jaar, al mocht ik het nooit doen van mijn ouders omdat ze dat voor jongens vonden.” zei Iana, het duurde even voor hij begreep waar ze op doelde. Maar al vrij snel besefte ze dat ze het over skateboarden had. Hij glimlachte even naar haar. “Ik ken meerdere meisjes die het doen, dus wat dat betreft zaten je ouders fout.” zei hij. Waarna hij een korte blik op hun handen wierp, en haar hand na een korte aarzeling los liet. “Ik wil alleen dat je weet dat ik van je hou en je niet meer kwijt wil zoals vroeger. Ik zal er voor je zijn als jij me nodig hebt, maar ik weet dat je dat al weet. Deze keer ga ik niet meer weg, ik ga niet meer lopen voor mijn gevoelens. Al voelt het veel te fout, de tijd zal niet lang meer zijn dat ik het niet meer zal kunnen tegenhouden.” De woorden maakte het er niet makkelijker op de neiging om gewoon te zeggen dat hij het ook wou proberen te onderdrukken. Hij maakte, met enige moeite welles waar, zijn ogen los van de hare en richtte ze op de grond. Wat als ze het zouden proberen, en het wel goed zou gaan? Dan konden ze gewoon bij elkaar zijn, als een echt stel. Hoefde ze hun gevoelens niet te onderdrukken. “Ik ben Wyatt eens tegen gekomen, een leuke jongen. Ik heb gehoord dat je hem eens gezien had? Hij is een goeie vriend.” zei Iana, het gesprek een plots wat vreemde wending gevende. Wyatt, de jongen die hij tegen was gekomen op de pier toen hij voor Lucas iets naar de haven had moeten brengen. Die jongen kende Iana dus, zou hij hebben geweten naast wie hij zat? Waarom was Iana niet gewoon op zo’n jongen verliefd? Waarschijnlijk zou die haar wel trouw kunnen blijven, zou die haar geen pijn doen. “Ja, die heb ik gezien. Lijkt me een aardige jongen, we hebben niet heel erg lang gepraat.” zei Nick, met een klein glimlachje. Hij had na een tijdje weer weg gemoeten om de inhoud van de sporttas die hij bij zich had gedragen op tijd in de haven te kunnen krijgen. Wyatt had hem nog naar de inhoud gevraagd, en Nick had erover gelogen. Maar hij was er niet zeker van of de jongen hem had gelooft, hij hoopte maar van wel. Iana pakte plots zijn hand vast, en keek hem met een scheve lach op haar gezicht aan. Hij glimlachte onwillekeurig. “Is het goed dat we er een leuke dag van maken, zoals vroeger? Ik mis die tijden dat we dubbel van het lachen op het strand lagen en alle mensen ons raar aankeken.” zei Iana, waarna ze in de lach schoot. Maar voor hij antwoord kon geven, was ze op gesprongen en had zijn skateboard gepakt. Hij volgde haar bewegingen met zijn ogen. “Hier heb ik dus twee jaren op geoefend!” lachte ze, hij grijnsde. “Het ziet er nu ook goed uit.” zei hij, terwijl hij overeind kwam. Iana gaf hem een zachte por in zijn zij, en hij richtte zijn ogen weer op de hare. “Is het goed als we gewoon de dag goed maken? Ik wil wel wat gaan doen?” vroeg ze, hij knikte langzaam. Het idee om gewoon met haar een leuke dag door te brengen sprak hem wel aan. En misschien dat hij gedurende de dag antwoord zou kunnen vinden op haar eerdere vraag. “Oké.” zei hij een kleine grijns was op zijn shirt verschenen. “Wat wil je doen? Ik ben tot bijna alles bereid.” grijnsde hij, terwijl hij haar vragend aan keek.

Iana lachte en draaide haar gezicht naar Nick om hem dan recht in zijn ogen aan te kijken en zwakjes te glimlachen. Hij vond het waarschijnlijk net zo moeilijk als zij dus ging ze het er niet nog eens extra in gaan duwen. Met haar ogen naar de lucht voelde ze hoe de warme zonnestraal op haar gezicht viel en ze dus een warme vlaag door haar heen voelde gaan. “Jij zegt het alsof je het me elke keer dat ik een ander meisje zoen gewoon zal vergeven? Ik weet niet of ik dat wel wil Iana, ik wil je niet bedriegen. Want het zal je pijn doen, misschien de eerste keer niet zo. Maar elke keer dat het weer gebeurd zal het je meer pijn doen.” Toen Nick begon dat als hij met haar zou gaan ze hem niet meer zou vergeven als hij haar zo vaak zou bedriegen slaakte ze een diepe zucht en richtte haar blauwe, fel blauwe ogen op hem. "Maar.. als je van iemand houd ga je die dan toch niet gaan bedriegen?" Iana wist dus gewoon niet waarom hij dat nu eigenlijk zei. Vertrouwde hij zichzelf dan gewoon niet? Zou hij zichzelf zo hard op de proef stellen moest hij met haar een relatie aangaan? "En zeg eens eerlijk, zie jij een relatie dan als een spelletje? Als je zegt dat je van diegene houd, meen je dat dan?" Iana keek hem met een stel grote aan aan, die smeekten om een 'ja'. Zou hij het dan nooit gemeend hebben dat hij van haar hield? Iana zou het niet geloven moest hij zeggen dat hij het nooit gemeend had. Anders zou het dan toch niet zo moeilijk zijn voor hun allebei? Dan zouden ze elkaar toch nooit meer gezien hebben als het toch zo moeilijk lag? Ergens begreep Iana Nick gewoon niet, maar ze besloot er gewoon niet meer aan te denken en haar vragen te laten voor wat ze waren. Toen hij zei dat hij best wat wou doen, dat hij zelfs bereid was om bijna alles te doen dacht ze diep na. "Oudjes lastig vallen?" Iana lachte en herinnerde zich die dag nog zo goed .. Ze hadden een trek bommetje aan de deur van een oude man gehangen en dan aangebeld. Natuurlijk allebei gaan lopen en achter een struik zich verborgen houden. Iana en Nick hadden zo gelachen toen de man had open gedaan en de bom was omploft.. Natuurlijk had die man zo boos geweest op hun beiden maar ze waren allebei zo slim geweest om zo ver mogelijk van hun huizen het te doen zodat die man niet wist wie ze waren. Soms dacht Iana er nog wel eens bij na dat die man even goed een hartinfarct zou kunnen gekregen hebben bij die luide knal maar dat was niet het geval dus hadden ze zich die dag prima vermaakt. "Die arme vent kon even goed dood gevallen zijn.." Mompelde ze eigenlijk meer tegen zichzelf dan tegen Nick en grijnsde daarna. Het was alsnog grappig geweest, hoe erg ze het ook had gevonden en hoe hard ze ook had tegengestribbeld om het te gaan doen. Nick had ook altijd van die geniale ideeën.. Toen Iana al wist wat ze konden doen keek ze van het skateboard naar Nick. "Met z'n tweeën skaten!" Iana had vol enthousiasme geklonken en ze had weldra zijn hand beet genomen en hem naar het skateboard geleid. Ze had hem er met een kort duwtje op geduwd en had zich op het kantje van het board gezet. Voor haar evenwicht te behouden hield ze zich vastgekneld aan Nick's buik . Ze slaakte een klein kreetje toen ze net naar achteren aan het vallen waren maar Iana hun wel in balans had kunnen houden. "Oké, jij zorgt dat we niet vallen, toch?" Zei ze zachtjes en hield haar armen rondom zijn buik alsof ze anders dood zou gaan. Ergens genoot ze wel van dit leuke spelletje, een beetje aan elkaar genesteld zitten was nooit verkeerd. Een ondeugende grijns was op haar gezicht verschenen en met één voet duwde ze hun beiden met een kleine afzet vooruit. Maar tevergeefs, ze rolden misschien een kleine meter vooruit en vielen dan weer stil. "Potverdikke, zo gaat het nou ook niet lukken eah." Iana lachte en probeerde hun nog wat verder vooruit te krijgen maar weer rolden ze wat naar voren en vielen alweer stil. "Oké, i have a idea, jij moet meehelpen!" Iana lachte en drukte ziuch af en dit keer lukte het wel. Wat ze wel nog niet door had was dat ze rech top de half-pipe af gingen en het dus redelijk snel ging ook. Nog geen seconde had het geduurd tegen wanneer ze half op de half-pipe waren en Iana haar evenwicht had verloren en ze samen neerlagen half op de half-pipe.. Gelukkig had ze zich niet bezeerd. "Heb je je pijn gedaan?" Iana grinnikte en zag hun skateboard ergens verder liggen en begon te lachen. "Dat was lollig.." Iana draaide zich naar Nick en zag dat hij net niet reageerde. "NICKJEEEE!!" Iana sprak hem recht in zijn gezicht en sloeg zachtjes tegen zijn wang. "WAKKER WORDEN!!" Iana lachte en gaf hem een klein zoentje op zijn wang. "Nu word je toch wel wakker he!" Iana grijnsde en voelde hoe ze het weer zo warm kreeg diep in haar lichaam. Hoe kon zo'n klein kusje toch weer alles zo moeilijk maken? Iana slikte maar bleef toch glimlachen omdat ze dit moment niet wou verknallen.

-geen inspiratie.. --'

"Maar.. als je van iemand houd ga je die dan toch niet gaan bedriegen?" De vraag verbaasde hem lichtelijk, voor een moment richtte hij zijn ogen op de strak blauwe lucht. Misschien dat hij een meisje wel trouw kon blijven als hij echt van haar hield, misschien dat hij Iana wel trouw kon blijven. Maar misschien ook niet, een zucht schoof over zijn lippen. “Ik weet het niet.” zei hij naar waarheid, waarna hij zijn ogen weer op de hare richtte. "En zeg eens eerlijk, zie jij een relatie dan als een spelletje? Als je zegt dat je van diegene houd, meen je dat dan?" Met grote ogen keek ze hem aan, hij pakte in een opwelling haar hand weer vast. Dacht een moment na, voordat hij antwoord gaf. “Ik heb tot nu toe relaties altijd gezien als een spelletje, het maakte me nooit zoveel uit hoe lang ze voort duurde. Meestal kwam mijn vriendin er na een tijdje wel achter dat ik achter haar rug om, met andere meisjes zoende. Sommige van die meisjes met wie ik wat had wouden daarna nog verder gaan, maar ik zette er daarna meestal een punt achter.” zei hij, waarna hij voor een kort moment stil viel. “Ik zeg bijna nooit tegen een meisje dat ik van haar houdt, omdat me dat meestal wat te ver gaat. Ik heb het wel eens gedaan hoor, terwijl ik het niet meende. Maar geloof me Iana, als ik tegen jouw zeg dat ik van je houdt dan meen ik dat. Als ik dat niet deed, dan zou ik toch niet proberen deze afstand te bewaren? Dan zou ik vorige week toch gewoon verder zijn gegaan, om je vervolgens te dumpen? Geloof me Iana, ik hou van je en juist daarom weet ik niet of ik het wel wil proberen.” zei hij zacht, streek met zijn duim zachtjes over de rug van haar hand. Keek haar aan, haar reactie pijlende. Hij wou weten wat voor effect zijn woorden op haar hadden. Hij hoopte dat ze hem inderdaad geloofde, want ondanks het feit dat hij niet zeker wist of hij een relatie met haar wou hij wou wel dat ze wist dat hij van haar hield.
"Oudjes lastig vallen?" lachte Iana, Nick grijnsde onwillekeurig. “Ik dacht dat ik de duivel was en jij het engeltje.” zei hij plagend. Hij had haar vroeger geregeld mee getrokken in één van zijn gestoorde plannen, al had hij haar altijd wijselijk buiten zijn inbraken gehouden. Simpelweg omdat dat serieus was, een trek bommetje aan de deur hangen was niks. Daarvoor werd je niet opgepakt, daarvoor kreeg je de politie niet op je dak. “Die arme vent kon even goed dood gevallen zijn.." hoorde hij Iana mompelen, hij haalde zijn schouders op. “Het is niet gewend, de meeste mensen daar zijn wel wat gewend.” zei hij, denkend aan de streken die hij samen met Levi had uitgehaald. Vooral rond hij twaalfde levensjaar hadden ze veel uitgespookt. Ze waren zelfs een keer achterna gezeten door een of andere idioot met een pistool. Iets waar over ze na tijd nog uren dubbel hadden gelegen, al zouden veel mensen dit totaal niet grappig hebben gevonden. Ze hadden op dat moment ook beide behoorlijk wat gedronken. Nick wist niet meer precies hoe ze aan de drank waren gekomen, en wat ze hadden gedaan dat die man er toe had gezet een pistool te pakken. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, eigenlijk was hij destijds best losgeslagen. Of dat nu nog het geval was, wist hij niet. "Met z'n tweeën skaten!" zei Iana, Nick schoot in de lach. Het was echt iets voor haar om iets dergelijks te bedenken. Hij liet zich door haar naar het skateboard duwen, ging er op staan en voelde niet veel later haar armen om zijn buik. Sloot voor een moment zijn ogen, genoot van het gevoel van haar lichaam tegen de zijne. Haar armen om zijn lichaam. Opende abrupt zijn ogen, en keek over zijn schouder naar Iana. Een vrolijk grijns was voor een moment op zijn gezicht verschenen. Een moment leek het erop dat ze naar achter vielen, maar Iana leek haar balans terug te vinden en ook hij slaagde er in recht op te blijven staan. "Oké, jij zorgt dat we niet vallen, toch?" zei Iana zachtjes. “Of course.” zei hij grijnzend. Na twee mislukte pogingen van Iana om hen op eigen kracht vooruit te duwen gaf ze het op. En vroeg hem om hulp. Nick zette op het zelfde moment zijn voet op de grond en duwde zich af. Het board kwam in beweging, en stopte dit keer niet direct zoals de vorige twee keer wel het geval was. Hij betwijfelde of dit goed af zou lopen, maar hij zou er wel voor zorgen dat als ze vielen hij niet boven op Iana zou belanden. Er voor zorgen dat ze op hem belanden en zou niet al te hard viel zou waarschijnlijk niet gaan aangezien zij achter hem stond. Het ging sneller dan Nick had verwacht, het skateboard was al halverwege de halfpipe en hij moest zijn best doen zijn ballans te houden. Hij voelde dat Iana haar evenwicht verloor, in haar val trok ze hem met zich mee. Om niet op haar te vallen probeerde hij zijn val zo te coördineren dat hij iets opzij viel. Zijn gewicht ving hij op met zijn handen, een pijnscheut trok door zijn pols. “Godverdomme.” siste hij, en trok zijn handen van de halfpipe. Voor een moment bleef hij gewoon op zijn rug liggen. Zijn pols was sinds een gevecht van een paar weken geleden een zwakke plek. Hij had met zijn ene arm Jamie opgevangen, terwijl hij met zijn andere hand zijn eigen gewicht op had moeten vangen. Iets wat niet helemaal goed was gegaan. Maar hij had haar moeilijk op de grond kunnen laten vallen. Het feit dat hij daarna direct door was gegaan met vechten was waarschijnlijk niet heel goed voor zijn pols geweest. Maar veel had het hem niet kunnen schelen. "Heb je je pijn gedaan?" hoorde hij Iana vragen, ze lachte. Nick zweeg een moment, een klein plannetje vormde zich in zijn hoofd. Hij negeerde de pijn in zijn pols straal, hij ging zijn dag daardoor niet laten verpesten. Hij was wel wat meer gewend dan dat. "Dat was lollig.." hoorde hij haar zeggen, nog altijd bleef hij roerloos liggen wachtte tot ze bij hem was. "NICKJEEEE!!" Nick moest moeite doen niet in de lach te schieten, hield zijn ogen nog altijd dicht. Zachtjes werd er tegen zijn wang geslagen, Nick had de neiging haar pols te grijpen en haar naast zich op de grond te trekken maar besloot nog even te wachten. Een klein kusje werd op zijn wang gedrukt, hij voelde hoe zijn huid lichtjes begon te tintelen. "Nu word je toch wel wakker he!" hoorde hij haar zeggen. Hij greep Iana pols vast, trok haar naast zich op de grond waarna hij zich op zijn knieën zetten en haar begon te kietelen. “Hoe durf je mij te slaan?” zei hij lachend, terwijl hij haar vrolijk aan keek.

Iana voelde langzamerhand een vlaag van schuldgevoel door haar heen gaan toen ze hgem niet zag bewegen. "NICK!" Iana wilde dat hij wat zei maar hij bleef daar zo stil liggen dat ze even dacht dat er iets ernstig aan de hand was met hem. Maar vooraleer ze wou recht staan en iemand om hulp roepen voelde ze een hand op haar hand en werd ze tegen de grond geduwd. Ze slaakte een lange hoge kreet en voelde de handen van Nick haar kietelen. Ze schaterde het uit van het lachen en hoorde vaagjes zijn stem op de achtergrond aangezien ze zo hard begon te krijsen. "Ik geef me over!!" Iana begon te schreeuwen en probeerde hem wat omver te duwen maar ze wist maar al te goed dat hij duizend maal sterker was dan hem. "Ik zal het nooit meer doen!" Iana lachte en hoopte dat hij nu wel zou stoppen of ze zou het niet meer aankunnen. "Nickjaaah! Stopppeeeeen!" Iana voelde hoe langzamerhand de handen weggingen en ze een luide zucht liet horen. "Je weet dat ik niet tegen kietelen kan jij vuile geniepigerd!" Iana duwde Nick wat tegen de grond en ging op zijn buik gaan zitten. "Nêh, nu kun je lekker niets doen!" Iana lachte scheefjes en grijnsde. Ze zat daar eerlijk gezegd wel helemaal fantastisch, hij onder haar. Ze kietelde hem op zijn buik al wist ze dat Nick wel redelijk tegen kietelen kon. "Hmm, ik zit hier best goed weet je. Nu ben ik de grootste." Ze keek recht in zijn ogen en keek dan naar zijn pols die toch redelijk gekneusd moest zijn. Ze had er niet bij stil gestaan dat Nick daar zeker wel hard op moest gevallen zijn. Ze nam voorzichtig zijn pols vast en keek hem eens goed aan. Het zag er niet echt zo gezond uit en ze nam zijn vingers één voor één vast. Ze lachte scheef bij haar eigen doeningen. "Ik ben geen dokter, dat valt er ook zowat aan te merken denk ik zo. Maar ik vind dat er daar verzorging voor nodig is." Ze keek Nick voor een moment aan en ging van hem af waarna ze rondom zich heen keek en vond wat ze wou. "Ben zo terug, stay here." Iana begon te rennen en nam haar fiets vluchtig en reed de straat op tot aan de het einde van de hoek en zag daar in het groot 'warenhuis' staan. Juist wat ze wou. Ze liep er binnen en kocht er een knelverband en een ontsmettingsmiddel. Zo snel als ze kon betaalde ze en kwam terug naar Nick gefietst. Met haar fiets kwam ze aan bij het skatepark en liet haar fiets tegen de zijkant vallen waarna ze naar hem toeliep en uit haar tasje er het ontsmettingmiddel uit nam en het knelverband. Ze glimlachte liefjes. "Ik weet niet of je pols zou erg is maar toch wil ik eens doktertje spelen.." Iana nam het ontsmettingsmiddel en duwde er wat uit op zijn pols. Daarna nam ze het verband en draaide het errond waardoor zijn hand algauw helemaal ingepakt zat. "Hehe, prachtig! Onze patiënt mag gaan." Iana lachte en duwde een klein zoentje op zijn hand, niet wetend waarom. Ze vond het best leuk zo, nu dacht er allang al niet meer bij na wat ze deed. Waarom zou ze hem niet mogen verzorgen? Wat je dan verzorgen noemde, eerder doktertje spelen. Iana was nog best trots op haar resultaat en hopelijk had Nick er al een beetje minder pijn bij. Ze deed het alleen maar om goed te doen. Ze lnam Nick's andere hand vast en keek daar eens naar. "Die is niet beschadigd." Ze lachte en nam zijn ene vinger vast om daar droogjes wat mee te draaien, natuurlijk draaide ze hem niet over. Met een goeie glimlach op haar gezicht zag ze er nog liever uit. Ze kreeg opeens zo de neiging om haar armen rondom zijn nek te slaan en hem te zoenen, voor een hele tijd. Maar iets hield haar daarvoor tegen. "Zou je het erg vinden moest ik je zoenen?" Iana keek hem voor een moment in zijn ogen aan maar had toch een kleine ondeugende glimlach op haar gezicht staan. PLots besefte ze hoe een domme vraag ze had gesteld. Maar het was gewoon de waarheid, ze wilde gewoon zijn reactie weten. "En ik zou niets liever willen dan jou voor mij hebben, is dat dan egoïstisch?" Iana slikte en keek naar de grond waardoor ze op haar tong beet todat ze opeens bloed smaakte en ze afkeurend haar tong even aanraakte waar het bloedde. "Gotver, bijt ik bijna mijn tong af.." Iana zuchtte en zei deze zin tegen niemand in het bijzonder. Kort keek ze naar Nick die nog niet te veel had gezegd en ze vroeg zich af wat hij wel zou zeggen. Dat hij ook naar haar lippen verlangde of haar juist gewoon niet wilde als vriendinnetje maar als een gewone vriendin waarmee hij af en toe wat mee ging afspreken. Maar Iana wist dat dat niet het geval was aangezien ze hem echt wel geloofde wat betreft wat hij gezegd had. "En ik geloof je, alles wat je zegt." Iana ging weer naast hem liggen en legde haar hoofd tegen zijn schouder, zijn reactie afpeilend. Zou hij haar wegduwen of er stiekem net zo van genieten als zij deed. "En om eerlijk te zijn vond ik het best wel leuk om jou op dat skateboard zo vast te nemen.." Iana keek hem aan en glimlachte zwakjes waarna ze met haar hand zijn wang aanraakte en daar met haar duim eens zacht over streek. Vlug duwde ze haar hand weer weg en voelde hoe ze zelf voelde hoe die cocon langzamerhand aan het breken was. Vlug duwde ze zich wat meer naar links en keek strak naar de lucht, ze moest zich weten beheersen, hoe dan ook. Zou Nick dat gevoel ook hebben? Of zou hij die gevoelens allang de deur gewezen hebben? Iana wist het niet, maar zij zat er dus wel al een hele tijd mee te vechten. En schijnbaar waren haar hersens aan het verliezen met bevelen geven, de vlinders zouden hun weg banen en dan zou ze zich niet meer kunnen tegenhouden. Maar ergens vroeg ze zich af of ze het wel wilde tegenhouden.. Misschien om eerlijk te zijn niet, maar ze bespaarde die paar zinnen in haar hoofd om het tegen Nick te zeggen. Hij hoefde het niet te weten dat ze zo naar hem verlangde, of wel wist hij het al.. Het was maar hoe je het bekeek.

"NICK!" Het leek erop dat Iana zich zorgen om hem begon te maken, iets wat totaal onnodig was aangezien er niks met hem aan de hand was. Ja, hij had last van zijn pols maar dat stelde weinig voor. Hij wist dat hij het juiste moment had gekozen om haar naast zich op de grond te trekken. Als hij later was geweest was ze waarschijnlijk in paniek geraakt en dan was het niet meer leuk geweest. Niet voor haar in elk geval, en dan was de fun er voor hem automatisch ook af. Een lange hoge kreet, werd op gevolgd door een schaterende lach. Breed grijnzend keek Nick op Iana neer, die een poging deed hem over te duwen. Al wist ze waarschijnlijk net zo goed als hem dat ze hier niet in zou slagen. "Ik geef me over!!" schreeuwde ze, lachend keek hij haar aan. Ging gewoon door. "Ik zal het nooit meer doen!" Een moment keek hij haar aan, een bedenkelijke grijns rustte op zijn gezicht. Al wist hij dat hij uiteindelijk toch wou zou stoppen. “Nickjaaah! Stopppeeeeen!" Hij grinnikte even, liet zijn handen van haar buik af glijden. "Je weet dat ik niet tegen kietelen kan jij vuile geniepigerd!" zei ze tegen hem, terwijl ze hem op de grond duwde. Op zich zou hij zich moeiteloos staande kunnen houden, maar hij zou niet weten waarom hij dit zou doen. Liet zich dan ook gewoon op de grond duwen, nog geen seconden later zat Iana op zijn buik. "Nêh, nu kun je lekker niets doen!" zei ze, ze begon hem te kietelen maar hij reageerde er nauwelijks op. Bleef haar met een vrolijke grijns op zijn gezicht aan kijken. “Denk je echt dat je met tegen kan houden door op me buik te gaan zitten?” zei hij lachend, terwijl hij haar aan keek. "Hmm, ik zit hier best goed weet je. Nu ben ik de grootste." zei Iana. “Nu wel ja, maar als ik straks weer sta dan ben ik weer groter.” zei hij, in zijn stem was een plagende ondertoon te horen. Zijn pols werd beet gepakt, waardoor er een felle pijnscheut door heen schoot. Hij negeerde het, zorgde dat er niks aanhem te merken was. Zijn vingers werden door Iana één voor één vast genomen, met zijn hoofd een beetje schuin keek hij haar aan. "Ik ben geen dokter, dat valt er ook zowat aan te merken denk ik zo. Maar ik vind dat er daar verzorging voor nodig is." zei ze, hij fronste. Kwam overeind zodra ze van zijn buik af was gegaan. "Ben zo terug, stay here.” vervolgde ze, hij wou haar bij haar pols grijpen om haar tegen te houden maar ze was al naar haar fiets gerend. Ze gaf hem niet eens de tijd er tegen in te gaan, met zijn ogen keek hij haar na zag hoe ze weg fietste. Een korte blik op zijn pols vertelde hem dat het niet gek was dat het Iana niet was ontgaan dat er wat met zijn pols was. In korte tijd was die al behoorlijk opgezet, zijn huid was lichtelijk rood gekleurd. Een zucht schoof over zijn lippen, hij pakte zijn skateboard met zijn goede hand. Sprong erop en zette zich af, Iana zou hier wel niet heel blij mee zijn. Maar hij zag er het nut niet van in gewoon stil te blijven zitten, dat hij wat met zijn pols had betekende niet dat hij niet kan skaten. Bovendien was hij de vorige keer dat dit gebeurde ook gewoon door gegaan met waar hij mee bezig was. Al snel had hij genoeg vaart om boven aan de halfpipe wat tricks uit te kunnen voeren. Hij slaagde er elke keer weer in met twee voeten op het board te eindigen voor hij naar de andere kant van de halfpipe reed. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Iana weer terug kwam, hij remde af en sprong van zijn board af. Ging op de rand van de halfpipe zitten. Hoofdschudden zag hij toe hoe ze uit haar tasje ontsmettingsmiddel en knelverband toverde. “Je bent gek Iana.” zei hij lachend. "Ik weet niet of je pols zou erg is maar toch wil ik eens doktertje spelen.." zei ze, hij rolde met zijn ogen. “Het is niet nodig, but go ahead.” zei hij, waarna hij zwijgend toe keek hoe Iana wat van het ontsmettingsmiddel op zijn pols deed. Om het verband er vervolgens om heen te wikkelen, bedenkelijk keek hij naar het resultaat. Zijn hand was totaal in gepakt, lachend schudde hij zijn hoofd. "Hehe, prachtig! Onze patiënt mag gaan." zei Iana lachend, een kusje werd op zijn hand gedrukt. “Dank u wel dokter.” zei hij. Terwijl hij haar met een grijnsje aan keek, ondanks het feit dat het in zijn ogen onnodig was vond hij het niet erg dat ze zijn pols verzorgd had. Zijn andere hand werd vast genomen. "Die is niet beschadigd." zei ze. “Dat is maar goed ook anders kon ik strak niks meer vast pakken.” zei hij plagend tegen haar. "Zou je het erg vinden moest ik je zoenen?" De vraag verbaasde hem niet, ergens had hij hem wel verwacht. Hij schudde zijn hoofd. “Nee, dat zou ik niet erg vinden.” zei hij eerlijk. “Maar het zou het wel moeilijk maken.” voegde hij er aan toe, meer om zichzelf er van te weerhouden om Iana te zoenen dan om haar er van te weerhouden hem te zoenen. "En ik zou niets liever willen dan jou voor mij hebben, is dat dan egoïstisch?" zei ze, nogmaals schudde hij zijn hoofd. Richtte zijn ogen voor een moment op de hemel. “Nee, dat is niet egoïstisch want ik wil jouw het liefst alleen voor mij hebben.” zei hij,waarna hij zijn ogen weer op de hare richtte. "Gotver, bijt ik bijna mijn tong af.." hoorde hij haar zeggen, hij keek haar aan grijnsde onwillekeurig. “Doe maar niet dan kan ik je straks niet eens zoenen als ik besluit om het te doen.” zei hij op dezelfde plagende toon als hij eerder had gesproken. Voor een moment was hij er in geslaagd gewoon met haar om te gaan, zonder echt stil te staan bij zijn gevoelens. Al begonnen die onderhand al weer parten te spelen, ach ja hij had ook niet verwacht dat ze hem lang met rust zouden laten. Nick was weer op zijn rug op de halfpipe gaan liggen, staarde voor een moment zwijgend naar de lucht. Wat moest hij nu? Waarom was er niemand die hem advies kon geven? Waarom stond hij er toch altijd alleen voor? Hij had nooit een vader gehad, die hem vertelde wat goed was en wat kwaad. Hij had nooit een vader gehad die hm verteld was je moest doen als je ooit echt van een meisje hield. Evenals hij geen moeder had gehad die hem dat had verteld. Zijn moeder had nooit veel zinnigs gezegd, hij had wel eens het idee gehad dat hij meer voor haar zorgde dan andersom. Door har was hij in contact gekomen met Lucas, aangezien die de enige was geweest die bereid was drugs te verkopen aan een negenjarige zonder geld. Nu sta je bij me in het krijt jochie, als ik je hulp ooit nodig heb dan krijg ik die begrijp je dat? Had Lucas gezegd, en Nick had geknikt. En aangezien Lucas nu zijn school betaalde, en er voor had gezorgd dat hij veilig het land uit was gekomen was hij die man nog meer verschuldigd. Geweldig. "En ik geloof je, alles wat je zegt." hoorde hij Iana zeggen, niet veel later voelde hij hoe ze naast hem kwam liggen en haar hoofd op zijn schouder legde. Zonder er bij na te denken legde hij zijn arm losjes om hem heen. "En om eerlijk te zijn vond ik het best wel leuk om jou op dat skateboard zo vast te nemen.." zei ze, hij glimlachte even keek haar aan. Voelde hoe de zoveelste barst in de cocon die zijn gevoelens onder controle hield ontstond. Groter dan zijn voorgangers, het zou niet lang duren voor die cocon zou barsten. En zijn gevoelens als los geslagen vlinders door zijn lichaam zouden fladderen. Met haar hand raakte Iana zijn wang aan, streek er met zijn duim over. En hij genoot van haar aanraking. Misschien moest hij het toch een kans, misschien… Iana had haar hand terug getrokken, hij keek haar voor een moment aan. Nu was hij degene die zichzelf niet onder controle kon houden, hij sloeg zijn andere arm nu ook om Iana heen trok haar met een simpele beweging voorzichtig op zijn buik. Waarna hij zijn lippen op de hare drukte, voor een moment sloot hij zijn ogen. Legde zijn ene hand in haar hals, terwijl hij zijn andere arm om haar middel liet rusten. Waar was hij mee bezig? Hij zou er toch over na denken? Abrupt trok hij zijn hoofd terug, keek Iana aan. “Sorry.” mompelde hij, al betwijfelde hij of ze het echt erg zou vinden.

Iana keek hem met een scheve lach aan waarna ze voor kort op haar onderlip beet. Met een simpele beweging sprong ze recht en deed het ontsmettingsmiddel en het overschot van het verband weer in haar tasje. Dat zou ze nog wel bij haar in huis houden, misschien kwam het dan ook nog eens van pas. Met een kleine grijns op haar gezicht liep ze terug naar Nick en zette zich naast hem, weer kijkend in zijn blauwe ogen die haar voor een moment weer liet wegdromen. Abrupt schudde ze haar hoofd en besloot om niet meer zo slijmerig in zijn ogen te kijken. Het viel nu al zo veel op dat ze zich moest tegenhouden dus verplichtte ze zichzelf om niet meer zo slijmerig te doen. Toen de stem van Nick haar deed omkijken keek ze hem weer recht aan. “Nee, dat zou ik niet erg vinden.” Zei hij op een neutrale toon, “Maar het zou het wel moeilijk maken.” Leek hij te vervolgen. Iana knikte zachtjes op zijn woorden. Ze was niet echt zo verbaasd om wat hij zei. Hij had het ook niet erg gevonden toen ze hem op hun laatste ontmoeting had gekust, maar nu lag het toch weer al wat anders. Toen ze een arm om haar heen voelde liet ze zich gewillig op zijn buik landen en keek hem recht in zijn ogen aan. "Waarom doe je dit?" Iana keek hem met een scheef gezicht aan met haar ogen fonkelend kijkend in de zijne. Natuurlijk wist ze niet echt wat hij van plan was maar de adrenaline schoot door haar aderen toen Nick zijn lippen op de hare had gedrukt en zijn hand in haar hals was geduwd. Nog voor ze echt besefte wat hij wilde, beantwoorde ze zijn zoen maar al te graag en sloot haar ogen. Net toen ze er het besef van had wat ze aan het doen waren had Nick zijn hoofd al naar achteren getrokken en had ze hem een tikkeltje verbaasd aangekeken. “Sorry.” Leek hij wel te mompelen. Sorry? Was dat alles waar hij zich zorgen om maakte? Iana glimlachte en bleef zo gemakkelijk op zijn buik liggen. "Het geeft niets, echt niet." Iana keek hem voor vijf seconden in zijn ogen aan en duwde daarna haar lippen terug op de zijne. De zoete smaak van zijn lippen leek haar wel helemaal van de kaart te slaan en genietend bleef ze hem door zoenen. "Nu staan we quitte", prevelde ze zachtjes waarna ze van zijn buik afrolde, zelf niet willend eigenlijk. Maar ze voelde aan dat die vlinders in haar lichaam aan het fladderen waren en de cocon gebroken was. "Ik kan het niet meer tegenhouden.." Iana stelde zich recht en keek wat om zich heen. "En om eerlijk te zijn vind ik dit zweverige gevoel eigenlijk helemaal niet zo erg als ik het eerst vond.." Iana moest lachen om haar eigen woorden en draaide in een ballet vormige pirouette om zich heen en zwaaide haar armen in de lucht. Je kon het gewoon ook wat dansen noemen, een vreugdedansje of zo. "Uhu.. Ik ben weer bezig zeker.." Iana stapte wat vooruit en struikelde opeens over een steen. Ze viel lichtjes tegen de grond aan en liet een kleine 'aahw' horen. Ze kreunde zachtjes. Iana had niets dus ze kon even goed weer recht gaan staan. Maar toen ze op een idee kwam hield ze zich doodstil tegen de grond aangedrukt en liet haar ogen wijd open staan waardoor ze net een levende dode leek. Ze liet haar armen losjes om haar lichaam heen liggen waardoor ze wel echt dood leek. Ze probeerde zo onregelmatig mogelijk te ademen zodat het niet teveel opviel dat haar hart als een gek aan het slaan was en ze haar lach bijna niet meer kon inhouden. Ergens was ze wel benieuwd naar zijn reactie. De zon was nog steeds hoog aan de hemel en scheen over haar heen waardoor er een schaduw over haar heen viel. Het was opeens al wat donkerder maar toch was het nog zo klaar licht. Iana sloot haar ogen heel onopvallend waardoor ze stilletjes afwachtte totdat Nick naar haar zou lopen. Of als hij haar door zou hebben en gewoon zou blijven zitten. Iana hoopte eigenlijk wel op dat eerste, ze zou eigenlijk haar lach gewoon niet meer kunnen inhouden. Toen ze plots een stekende pijn in haar arm voelde keek ze er losjes naar en zag een redelijke schaafwonde. Nee toch.. Dacht ze nou echt dat ze n iets had en bleek er dan nog dat ze een pijnlijke wonde had. Ze liet een kleine vloek horen er zichzelf van bewust dat ze zich had verraden. "Ik heb mij pijn gedaan." Jammerde ze net als een kleine baby en lachte daarna scheefjes. Ze was ook zo goed in pijn weg duwen maar toch voelde ze dat er wat bloed van haar arm liep. Ze wilde recht staan maar besefte dat dat niet echt zo'n goed idee zou zijn. Het beste zou gewoon blijven liggen zijn. Iana kon zichzelf wel vervloeken dat ze die stomme steen niet had gezien voor haar voeten. Ergens herkende Iana deze scène wel, ze had vroeger juist hetzelfde voor gehad. Haar moeder had haar dan verzorgd en stiekem had ze best wel genoten van al die aandacht. Haar broer had ze nooit echt veel gezien. Ergens vroeg ze zich wel af waar hij uithing. Er bleek rond te gaan dat hij uit het internaat was ontsnapt en hij nu ergens op Monica zat. Iana hield haar ogen een beetje op Nick gericht en liet een kleine zucht horen. "Ik wil eigenlijk doen alsof ik dood was maar toen merkte ik dat ik een wonde op mijn arm had." Mompelde ze met een kleine irritatie erachteraan. Ze had Nick's gezicht eigenlijk wel willen zien. Ze zou hem later wel eens beetnemen. Iana liet een onwillekeurige grijns op haar gezicht verschijnen en lachte daarna. Dat bloeden zou straks wel overgaan, hoopte ze dan toch. Hoe het er nu uitzag was ook niet echt zo proper.

"Waarom doe je dit?" Met haar hoofd een tikkeltje schuin, en haar ogen fonkelend keek Iana hem aan. Nick voelde hoe de zoveelste barst in de cocon rondom zijn gevoelens ontstond, hoe lang zou het nog duren voor die zou barsten? Want dat die zou barsten was iets wat vast stond. De strijd tegen zijn gevoelens was al gestreden, al sinds het moment dat hij haar in La Palapa had zien staan. De uitkomst van het gevecht had al vast gestaan, voor het begonnen was. Toch probeerde hij het moment dat hij zijn gevoelens niet meer zou kunnen onderdrukken zo lang mogelijk uit te stellen. Iana beantwoorde zijn kus, hij proefde de zoete smaak van haar lippen die hij de kus in haar kamer nog meerderenmalen op zijn lippen had geproefd. En elke keer weer had hij naar haar lippen verlangd, al wist hij dat hij dit eigenlijk niet moest doen. Het voelde zo anders om haar te zoenen, dan ieder ander meisje met wie hij tot nu toe had gezoend. De gevoelens die ze bij hem teweeg bracht gedurende de kus, waren niet onaangenaam. Maar toch irriteerde hij zich er aan. Een verbaasde blik was op Iana’s gezicht verschenen nadat hij zijn hoofd had terug getrokken, zwijgend keek hij haar aan. "Het geeft niets, echt niet." Haar woorden kwamen niet onverwacht, hij had al zo’n vermoede gehad ze er totaal een problemen mee zou hebben als hij haar zoende. Hij was degene die er op dit moment het meeste problemen mee had, hij was op dit moment het struikelblok. Als hij zou instemmen met een relatie, dan waren ze van nu af aan een stel. Maar voor hoe lang? Hoe lang konden twee zo verschillende mensen als Iana en hij bij elkaar blijven? Hoe lang zou het duren voor één van hen kapot zou zijn door toe doen van de andere? Weer voelde hij Iana’s lippen op de zijne, hij sloot zijn ogen beantwoorde haar kus. Zonder er bij na te denken, het ging bijna als vanzelf. Hij had niet de kracht om haar van zich af te duwen, of zijn hoofd nogmaals terug te trekken. Hij wou het ook helemaal niet. Voor een moment liet hij zijn gedachten varen, genoot van het moment dat zijn lippen de hare raakte. Zijn hand lag nog altijd in haar hals, en hij had geen behoefte om zijn hand daar weg te halen. "Nu staan we quitte" prevelde Iana, nadat ze haar lippen van de zijne had gehaald. Vervolgens rolde ze van zijn buik af, iets wat hij eigenlijk wel jammer vond. Het had goed gevoeld om haar zo dicht tegen zich aan te hebben, om haar zachte lippen op de zijne te voelen. "Ik kan het niet meer tegenhouden.." hoorde hij Iana zeggen, ze was overeind gekomen. Nick zelf bleef gewoon liggen, hij lag hier wel best ondanks het feit dat de halfpipe wat hard aan voelde onder zijn rug. "En om eerlijk te zijn vind ik dit zweverige gevoel eigenlijk helemaal niet zo erg als ik het eerst vond.." vervolgende Iana lachend, hij keek haar zwijgend aan. Hij slaagde er nog altijd in zijn gevoelens te ondermijnen, al voelde hij dat de cocon zijn zoveelste barst op had gelopen. Met zijn ogen volgde hij Iana die een pirouette draaide en met haar armen in de lucht zwaaide. Hij kon het niet laten zijn blik over haar lichaam te laten glijden, ze was gewoon perfect. Een zucht schoof over zijn lippen, hij liet zijn hoofd op de halfpipe zakken en staarde voor een moment naar de blauwe lucht. Misschien moesten ze het gewoon proberen. Misschien kon hij haar wel trouw blijven, hij hield tenslotte echt van haar. "Uhu.. Ik ben weer bezig zeker.." hoorde hij Iana zeggen, hij glimlachte onwillekeurig. Dit was weer echt typisch Iana, die Iana van wie hij hield. Een ‘aawh’ en een licht gekreun, deed hem uit zijn gedachten ontwaken. Snel plaatste hij zijn beide handen op de grond en drukte zich overeind, een misselijkmakende pijn schoot door zijn pols. Hij vervloekte zichzelf, om vervolgens naar Iana toe te lopen. Die bewegingsloos op de grond licht, bezorgd knielde hij naast haar neer. Ze had haar ogen wijd opengesperd, maar nog voor hij iets kon doen hoorde hij haar vloeken. "Ik heb mij pijn gedaan." jammerde ze, waarna ze scheefje naar hem lachte. Hoofdschuddend keek hij haar aan, waarna hij haar arm voorzichtig beet pakte. Die werd ontsierd door enkele lelijke schaafwonden, Nick kwam weer overeind liet zijn ogen rond dwalen opzoek naar Iana’s tas. Daar had ze zonet de spullen in gedaan die ze voor zijn pols had gebruikt. "Ik wil eigenlijk doen alsof ik dood was maar toen merkte ik dat ik een wonde op mijn arm had." hoorde hij haar zeggen, hij grinnikte even. “Dus je wou me een hart aanval bezorgen? Dat is niet lief van je Iana.” zei hij op een plagerige toon, zijn blik bleef rustten op de tas die vlak bij de halfpipe lag. Hij pakte het ding van de grond, en viste het ontsmettingsmiddel eruit. Vervolgens bekeek hij de inhoud wat verder, opzoek naar iets waarmee hij het bloed weg zou kunnen vegen. Al snel vond hij een pakje zakdoekjes, ideaal. Hij legde de tas weer tegen de halfpipe aan en liep terug naar Iana. “Nu ga ik jouw dokter spelen.” zei hij, terwijl hij voor haar neer knielde. Het ontsmetting middel en het pakje zakdoekjes legde hij naast zich op de grond nadat hij een zakdoekje uit het pakje had gevist. Hij pakte voorzichtig haar arm vast en bekeek de schaaf wonden. Waarna het bloed voorzichtig weg veegde met het zakdoekje. Om vervolgens wat van het ontsmettingsmiddel op haar arm te doen. “Zo klaar.” zei hij met een glimlachje terwijl hij weer overeind kwam. “Je moet er geen verband om doen want een schaafwond moet gewoon op kunnen drogen.” zei hij, met een grijnsje. Jamie had hem dat eens verteld toen hij Angel bij haar had gebracht nadat die was gevallen. Angel had gewild dat hij haar leerde free runnen, en als die wat in haar hoofd had kreeg je het er niet meer uit. Op het moment dat Angel zijlings over een muur was gesprongen had ze haar evenwicht verloren en was ze langs de muur omlaag gegleden waardoor de gehele linkerkant van haar lichaam onder de schaafwonden had gezeten. Hij had aan Jamie gevraagd waarom ze er geen verband om deed, en die had simpelweg geantwoord dat een schaafwond in de openlucht moest drogen. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, richtte zijn ogen op Iana en stak zijn hand naar haar uit zodat ze zich eraan op zou kunnen trekken. “Gaat het een beetje?” vroeg hij voor de zekerheid, terwijl hij met zijn andere hand degene met het verband er om door zijn haar ging. Een steek joeg door zijn pols maar hij negeerde het straal.

Iana lachte toen Nick op haar af kwam gestapt en haar tas had gezocht. "Het hoeft écht n.." Nog voor Iana haar zin had kunnen uitspreken had hij haar ontsmettingsmiddel al beet genomen en was hij weer op haar afgestapt. "Kan jij wel doktertje spelen?" Iana begon te lachen al werd dat snel belet door een stekende pijn die in haar arm ging. Verdomde arm ook weer.. Toen Nick het ontsmettingsmiddel op haar arm deed beet ze op haar onderlip omdat het redelijk hard prikte. Het deed haar denken aan vroeger in de lagere school. Daar viel ze wel elke dag waarna ze steeds naar het secretariaat moest gaan en de juf haar altijd zo bruusk had verzorgd. Een plakker erop geplakt en vlug wat ontsmettingsmiddel zonder enige medelijden. Iana had wel veel gehuild door de pijn maar nu wist ze zich natuurlijk te beheersen en de pijn te verbijten. Het zou nogal erg zijn moest ze er nu om zitten wenen. Een meisje van 18 jaar die weent? Nêh, dat lag gewoon niet meer in haar aard. Hoe graag ze ook wel eens huilde. Toen de stekende pijn uiteindelijk wegdreef en Nick haar hand naar haar uitstak nam ze die met haar andere hand vast zodat ze recht stond. "En nu? Allebei zitten we hier met een verlamde arm of pols, kom dat tegen.." Iana lachte en plotseling had ze weer zo'n zin om Nick te zoenen. De vlinders in haar buik waren allang al los gelaten, de cocon was gebroken en Iana kon het niet meer tegenhouden. Maar het enige wat haar er van weerhield om hem zo goed als te bespringen was dat Nick zijn gevoelens wél nog wou tegenhouden. Het verbaasde haar langs de ene kant wel omdat ze bij die kus toch redelijk veel wijzer was geworden. Hij hield van haar, maar waarom liet hij dat gevoel dan niet los zoals zij had gedaan? Het voelde heerlijk om in een walm van verliefdheid te leven. Net of je op wolkjes liep en cupido een pijl in haar achterste had geschoten. En het was goed raak geweest want Iana voelde zich opeens veel té hard verliefd. Met haar ene hand bleef ze Nick's hand vasthouden en kalm trok ze hem tegen haar aan. "Voel je je hier goed bij? Bij mij..?" Iana aarzelde even en keek naar de grond. Ze wilde nu wel eens de waarheid horen over zijn situatie. Was hij er klaar voor of niet? Wilde hij het ja of nee? Dat waren misschien wel belangrijke vragen die ze zeker wilde beantwoord krijgen. Iana kon zich er niet van weerhouden haar hand op zijn wang te leggen en wat dichter te komen. Ze vloekte zichzelf maar liet die hand daar liggen, de warmte van zijn wang leek wel door heel haar lichaam te gaan, alleen maar door die ene aanraking. Ze had haar ogen genietend gesloten en keek hem daarna weer aan in zijn blauwe ogen. "Ik hoef zeker geen sorry meer te zeggen, het maakt toch niets uit..?" Iana glimlachte waterig en legde haar armen om zijn nek heen. Toen weer die prikkende pijn door haar arm schoot hield ze haar ogen stijf dicht en besloot om de pijn te vermijden. Ze moest zich niet zo zwak tonen, niet op dit moment. Ze wou dit niet verpesten. Iana had haar hoofd ondertussen al op zijn schouder gelegd en had een klein kusje in zijn nek geduwd. Al was het maar zo klein, het had haar helemaal doen tintelen door haar hele lichaam. Maar dat gevoel leek ze nu wel al gewoon te zijn want veel reageerde ze er niet meer om. "Ik hou van je Nick.." Iana had de woorden zo zacht gefluisterd maar had er wel voor gezorgd dat het hoorbaar was voor Nick. Haar haren wapperden mee met de windvlaag die opstak en even voelde ze zich zo zalig door zo dicht bij Nick te staan. Zo hem eens goed kunnen vastnemen zonder de angst te hebben dat iemand hen van elkaar zou kunnen scheiden. Maar waarom maakte ze het haar en hem dan zo moeilijk? Als ze nu zo goed overeen kwamen, en zo goed elkaar aanvoelden, waarom lukte het op één of andere manier dan niet? Iana voelde dat ze langzamerhand teleurgesteld werd bij de seconde. Ze wilde Nick voor haar hebben, maar de angst om hem kwijt te geraken aan één of ander meisje liet ze maar niet los. Iana liet haar omarming los en hield haar blik op de grond gericht. Ze wilde hem vragen of hij haar echt trouw zou blijven, maar de woorden bleven steken in haar keel waardoor ze het niet kon uitspreken. Maar zelf wist ze dat ze het toch ging moeten vragen, of dat hij erover zou beginnen. Iana zuchtte en zette zich weer neer op de half-pipe een kleine blik gunnend op haar gsm die in haar zak zat. Daar zat er een kleine kras in door de val op de grond. "Damn.." Iana probeerde de gsm aan te zetten en zag tot haar grote opluchting dat de display oplichtte. Hij was dus niet kapot, misschien wel wat beschadigd. Even glimlachte ze bij de gedachte dat ze er misschien ook ontsmettingsmiddel en verband om zou kunnen doen, natuurlijk zou die gsm daar helemaal door kapot zijn. Met een kleine pijnscheut door haar arm negeerde ze de pijn toch en liet zich op haar rug zakken op de half-pipe. Hoe zou ze Nick kunnen duidelijk maken dat ze écht wat voor hem voelde en met hem wat wou beginnen, hoe? Nick, ik hou van je, wil je mijn vriendje zijn? Nee, dat dus al helemaal niet, het zou zo kinderachtig lijken. Schatje, ik wil je.. Gatver, dat zou er al helemaal niet op lijken. Iana rolde met haar ogen, haar gedachten gingen ook blijkbaar niet veel helpen. Ze besloot dan maar om af te wachten wat Nick zou doen, laten en zeggen. Misschien zou ze straks wel wat te weten komen, als Nick het kon zeggen.. Want nu leek de stilte wel eindeloos te zijn en Iana wilde ze ergens zo hard verbreken. "Nick, kan jij het aan.. een meisje trouw blijven?" Iana had de woorden er zo uitgefloept dat ze haar blik neersloeg naar de grond en haar hart voelde bonzen in haar keel. Mooi, dat was eruit maar ze vond dat ze er niet echt veel verder mee had gescoord. Ze zou wel zien.

"Het hoeft écht n.." begon Iana, maar hij gaf haar niet de kans haar zin af te maken. “Je denkt toch niet dat je er zo makkelijk af komt, hea? Eerst mijn hand in pakken en vervolgens mag ik jouw niet eens verzorgen als jij valt. Dat is niet eerlijk.” zei hij, bij de laatste woorden trok hij een pruillipje. Maar hij slaagde er niet in die langer dan drie seconden vast te houden, al vrij snel verscheen er weer een grijns op zijn gezicht. Al was er in zijn blauwe ogen iets van bezorgdheid te zien. "Kan jij wel doktertje spelen?" vroeg ze hem, Nick keek haar aan. “Een wond schoon maken kan ik wel ja, al denk ik niet dat je aan mij moet vragen om een verbandje aan te leggen. Daar hadden wij Jamie voor.” grinnikte hij, terwijl hij zijn blik weer op Iana’s arm richtte. De schaafwonden zagen er al wat beter uit, het vuil was er uit verdwenen en het ergste bloeden was gestopt. Voor nu, het kon ook zijn dat het kwam doordat hij het bloed nog niet zo lang geleden weg had geveegd. Iana pakte zijn hand beet en hij trok haar overeind, een glimlachje speelde op zijn lippen. Hij voelde de neiging haar naar zicht toe te trekken, en zijn armen om haar middel heen te leggen. Maar het leek hem beter dat voor hij dit zou doen hij had besloten wat hij zou doen. En aangezien hij hier nog niet in geslaagd was leek het hem beter nog even een bepaalde afstand te behouden. Zover hij daartoe in staat was. "En nu? Allebei zitten we hier met een verlamde arm of pols, kom dat tegen.." lachte Iana. “Ach ja, dat krijg je ervan als je twee gestoorde personen bij elkaar zet.” grijnsde hij, met weer diezelfde plagerige ondertoon in zijn stem. Het viel hem op dat hij tussen zijn gedachten door nog redelijk normaal met Iana om kon gaan. Hellaas waren er steeds weer die gedachtes die het verstoorde, misschien dat het makkelijker was als hij zich overgaf aan zijn gevoelens. Hij zou deze strijd toch verliezen, hoe dan ook. Geef nooit op, je kunt beter vechtend ten onder gaan dan je overgeven. Je overgeven is een teken van zwakte. Had Matthias ooit gezegd, maar gold dat ook voor dit soort situaties? Kon je een gevecht tegen je gevoelens wel mee tellen? En had Stefano zijn broer later niet juist hierop tegen gesproken? Onmerkbaar schudde Nick zijn hoofd, besefte dat het enige advies dat hij had dat van zijn vrienden was. Iana trok hem zowat letterlijk uit zijn gedachten, hij stond nu weer tegen haar aan kon de warmte van haar lichaam voelen. Haar hand lag nog altijd in de zijne, en weer had hij de neiging haar in zijn armen te nemen. "Voel je je hier goed bij? Bij mij..?" vroeg Iana, hij keek zwijgend naar haar. Ze had haar blik neergeslagen waardoor hij haar niet recht in haar ogen kon kijken. Iets wat misschien maar beter was ook. “Ik weet het niet, het voelt goed om bij je te zijn. Maar het verward me ook, en eerlijk gezegd vind ik dat wat minder.” zei hij naar de waarheid, terwijl hij zijn ogen voor een moment af liet dwalen naar de lucht. Plots voelde hij een koele hand tegen zijn wang, voor een kort moment sloot hij zijn ogen. Genoot van de aanraking, al wist hij niet zeker of dit het juiste was om te doen. Het was vreemd dat hij zich daar nu plots zo druk om maakte. Normaal kon het hem vrijwel niks schelen of iets goed of slecht was. In zijn ogen waren wetten om verbroken te worden. Maar waarom maakte hij zich er dan nu wel druk om of hij het goede deed? Hij opende zijn ogen weer, keek recht in die van Iana. "Ik hoef zeker geen sorry meer te zeggen, het maakt toch niets uit..?" zei ze, een waterig glimlachje stond op haar gezicht. “Nee je hoeft geen sorry te zeggen.” zei hij zacht. Ze sloeg haar armen om zijn nek, en sloot haar ogen. Duidelijk om de pijn die ze voelde te verbijten, met zijn hand streek hij zachtjes langs haar wang. “Gaat het?” vroeg hij, terwijl hij haar voor een moment bezorgd aan keek. Zijn armen sloten zich rond haar middel, iets waar hij niet echt bij stil stond. Het ging zo goed als vanzelf, en hij kon er vrij weinig tegen beginnen. Hij wou er ook niks tegen beginnen. Nick zuchtte, zijn gedachten die zo tegenstrijdig met elkaar waren begonnen hem langzamerhand mateloos te irriteren. Een kusje werd in zijn nek gedrukt, iets wat zijn huid deed tintelen. "Ik hou van je Nick.." De woorden overvielen hem, het was alsof Iana hem een klap in zijn gezicht gaf. Niet dat hij nooit tegen haar had gezegd dat hij van haar hield, maar nooit in die volgorde. Nooit op die manier. Waarom kon ze nu niet even wachten? Waarom gunde ze hem niet de tijd om er over na te denken? Om tot een beslissing te komen? Normaal gesproken handelde hij zonder er bij na te denken, was hij zo impulsief als maar kon. Maar dat had nooit veel goeds op geleverd. En als hij wou dat dit goed eindigde, moest hij er gewoon over na denken. Iana liet hem los, en hij liet zijn armen van haar middel glijden. Keek haar niet aan, maar staarde zwijgend langs haar heen in de verte. Zonder te zien wat zich daar bevond. Eigenlijk zou hij moeten reageren op haar woorden, maar hij kon het niet. Het was niet dat hij niet van haar hield. Natuurlijk, hield hij van haar. Maar het was niet de manier waarop hij hield van Angel, of van Jamie. Nee, en juist dit joeg hem angst aan. Misschien was het niet dat hij enkel bang was haar te bedriegen, misschien was hij ook wel bang wat ze met hem zou doen als hij de gevoelens in liet. Voor de tweede keer. De vorige keer had ze hem laten zitten, en hij had zich lange tijd zwak gevoeld. Iets wat hij vreselijk vond, en hij wou zich niet weer zo vielen. Misschien was hij ook wel gewoon laf. Dat had een meisje hem eens gezegd, haar naam wist hij niet meer. "Nick, kan jij het aan.. een meisje trouw blijven?" met die woorden haalde Iana hem uit zijn gedachten, die misschien nog wel confronterender waren geweest dan zijn voorgangers. Een zucht schoof over zijn lippen, hij richtte zijn ogen op Iana die op halfpipe lag. En liep langzaam naar haar toe, ging zwijgend naast haar op de halfpipe zitten. “Ik weet het niet.” mompelde hij, hij keek Iana voor een moment recht aan. “Iana weet je zeker dat je het wil proberen? Er zijn zoveel jongens die een moord voor een meisje als jouw zouden doen.” zei hij zacht, terwijl hij haar hand voorzichtig beet pakte. “Een relatie met mij, ik denk niet dat dat makkelijk is. En ik ben bang jouw pijn te doen, misschien niet doordat ik vreemd ga maar dan wel door iets anders.” zei hij, zijn gedachten hardop uit sprekend. Hij wist nog altijd niet of hij het wou proberen. Misschien dat als zij het zeker wist, het de keuze voor hem makkelijker zou maken. Hij boog zich aarzelend iets naar voren, drukte een zachte kus op Iana’s lippen. Te kort om te beantwoorde. “Ik hou van je.” fluisterde hij in haar oor. Het was alsof hij de cocon voelde breken, het was alsof hij voelde hoe deze werd verpulverd tot gruis. Zijn gevoelens overvielen hem, sleepte hem mee. De strijd was gestreden. Hoe het kon dat de cocon zo plots gebroken was wist hij niet, misschien doordat hij die laatste woorden hardop had gezegd. Misschien doordat hij had opgeven, of doordat de gevoelens sterker geworden dan dat hij was.

Iana moest lachen om zijn reactie van haar vraagzin. "Tuurlijk, ons bijeen zetten is echt water en vuur.. Phoh!" Iana grinnikte en zag het kleine pruillipje op zijn gezicht. "Ik ben blij dat je me verzorgd hebt, ik kan geen betere dokter vinden." Prevelde ze zachtjes waarna ze zich recht stelde en om zich heen keek. "En wie is die Jamie, als ik vragen mag? Ik heb nooit echt van jouw vriendinnen afgeweten." Iana richtte haar nieuwsgierige blauwe ogen naar Nick die haar net bezorgd aankeek. Was het om haar arm, waarschijnlijk wel. Lichtelijk glimlachend had ze zijn hand vastgenomen en daar wat mee heen gezwaaid. Iana had haar armen weer om zijn nek geslaan en had hem recht aangekeken. “Ik weet het niet, het voelt goed om bij je te zijn. Maar het verward me ook, en eerlijk gezegd vind ik dat wat minder.” Het eerste wat hij zei leek haar helemaal te doen opfleuren, maar toen hij zei dat hij vooral verward werd beet ze voor de zoveelste keer op haar onderlip. Waarom zou hij zo verward zijn, had ze hem dan te veel vast gepakt, hem teveel geknuffeld? Nooit was ze weggeduwd door hem, dus erg snappen deed ze het niet. Met haar hand ging ze zachtjes door zijn haren en glimlachte waterig. Ze was er nog steeds niet zo zeker van dat dit alles wel goed zou komen. Maar Iana besloot er niet meer zo over te piekeren en legde zich gewoon weer neer op de half-pipe. Toen een schaduw over haar heen viel door Nick die voor haar kwam staan opende ze haar ogen en zag dat die al naast haar lag. Ze vond het best leuk zo, zij en hij naast elkaar, samen.. Plots schoven haar gedachten naar een cadeautje dat ze net na Nick's vertrek bij haar kamer had gekocht. Ze had het zo mooi gevonden en het had langs de ene kant wel gesymboliseerd wat ze er eigenlijk van dacht. Iana keek naar haar tasje die ergens verder lag en even nadacht wanneer het gepaste moment zou zijn om het hem te geven. Iana voelde opeens dat er iemand naast haar bewoog en zijn hoofd naar haar had toegereikt. Ze hield haar adem in en voelde hoe de lippen van Nick op die van haar werden gedrukt en hoe ze haar hand in zijn nek had gelegd. Alhoewel de kus veel te kort had geduurd wist ze er zeker van dat Nick het meende, en even werd ze helemaal overbelast door vlinders die zich een weg hadden gebaand. De woorden van Nick overtroffen haar, of ze hecht écht wilde om met hem wat te beginnen. "Nick, alsjeblieft.." Ze had haar vinger op zijn lippen geplaatst. "Ik wil een relatie met jou, of het nu makkelijk of moeilijk is. We zullen véél tegen de muur lopen, veel pijnen doorstaan. Maar ik hou van jou, en dat weet je." Iana keek hem recht aan om duidelijk te maken dat dit allemaal grote menens waren. En dat waren ze ook, ze loog hier niet om, niet tegen Nick. “Ik hou van je.” De woorden overvielen haar dat ze hem even aankeek maar daarna hem een grote knuffel gaf. Ze glimlachte en had hem tegen de half-pipe aangedrukt zodat ze zo goed als bovenop hem lag en hem een kus had gegeven op zijn mond, heel zachtjes, maar toch zo intiem dat hij makkelijk beantwoord zou kunnen worden. Iana stopte met zoenen en trok haar hoofd zachtjes naar achteren en streek over haar lippen, dat voelde toch wel zo hemels.. Iana keek hem nieuwsgierig aan, ergens wel verwachtingsvol aangezien ze zijn reactie niet zou kunnen pijlen. Het ene moment was hij zo speels en vrolijk, het andere moment weer zo serieus en helemaal in dromenland. Iana bleef zo gezellig op zijn buik liggen totdat ze eraan dacht dat dit misschien wel het goeie moment was voor haar cadeautje te geven. Iana had naar haar tasje gestapt en had er een matig groot pakje uitgehaald die omwikkelt zat door een papiertje. Glimlachend liep ze naar Nick en duwde hem het pakje in zijn handen. "Maak open jij.." Iana grinnikte en ging naast hem zitten met haar hoofd wat naar hem gedraaid. Haar cadeautje was een ketting met daaraan een getekende jongens figuur op die zijn hart uitstak. Iana had ook zo'n ketting maar dan had zij het omgekeerde daar van. Het was een klein dom pakje maar toch vond ze dat ze het niet in die winkel kon laten liggen, daarvoor was het te mooi. "Ik heb hetzelfde, maar dan met een vrouw die haar hart uitsteekt." Iana deed haar T-shirt wat opzij en haalde er het andere kettinkje uit die ze liet zien en zachtjes glimlachte. "Ik weet niet wat je ermee gaat doen, maar ik vond dat dut het goeie moment was om het je te geven.." Iana had hem verwachtingsvol aangekeken met ogen die zulke pretlichtjes toonden. "En de twee kettingen passen zelf in elkaar.." Iana lachte om haar vervolgd van praten, ja ze had er wel wat over zitten piekeren of het wel een goed idee was om die ketting aan hem te geven. Wat zou een jongen nu doen met een ketting? Iana haalde diep adem en haalde luchtig haar schouders op, ze zou wel zien wat hij ervan vond. Voor haar part moest hij het zelf niet dragen.

-Een super vaag cadeautje maar ik kwam op niets anders.. XD

"Tuurlijk, ons bijeen zetten is echt water en vuur.. Phoh!" grinnikte Iana, Nick grijnsde onwillekeurig. Water en vuur, eigenlijk waren het precies de goede woorden om hen te beschrijven. Evenals de twee elementen waren zij totaal verschillend, en altijd als ze bij elkaar waren gebeurde er wel iets. Meestal het gevolg van één of ander absurd plan, of door hem of door Iana bedacht. In dat opzicht leken ze dan wel weer op elkaar, al waren zijn plannen meestal wat extremer dan de hare. En hield hij ze daarom ook meestal voor zich, of bewaarde ze tot hij bij Levi was want die was tot alles in staat. Vooral als die wat op had, al zou Nick niet nogmaals met een dronken Levi een wedstrijdje free-running aan gaan. "Ik ben blij dat je me verzorgd hebt, ik kan geen betere dokter vinden." prevelde Iana, Nick grinnikte even. "En wie is die Jamie, als ik vragen mag? Ik heb nooit echt van jouw vriendinnen afgeweten." vervolgde ze, voor een moment keek hij recht in haar nieuwsgierige blauwe ogen. “Ze was geen vriendin van me, in elk geval niet zoals jij nu bedoelt. Al hoe wel, ik wel eens met haar heb geslapen. Maar dat was voor jij kwam, in de tijd dat jij er was ging ik ook nauwelijks met haar om. Ze haatte me zoals de meeste meisje me haten nadat ik ze heb gedumpt. Na jouw vertrek is dat veranderd, ik kwam haar eens tegen in onze buurt. Ze werd lastig gevallen door een groepje jongens, ik heb haar geholpen en later bleek dat ze weg gelopen was van huis. Ik heb voorgesteld dat ze tijdelijk bij ons in kon trekken, natuurlijk was ze eerst wat wantrouwig, maar uiteindelijk is ze toch mee gegaan. Tot mijn vertrek heeft ze bij ons gewoond, ik denk dat ze nu bij Stefano woont die twee hebben al meer dan een jaar. Ik denk dat ik Jamie wel mijn beste vriendin kan noemen.” zei Nick, het was een wat lange uitleg maar hij wist niet precies hoe hij zijn relatie met Jamie anders moest beschrijven. Het was nogal vreemd verlopen. Jamie had hem wel eens gezegd dat ze had gedacht dat hij een jongen zonder hart was, maar dat ze nu wel beter wist. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, richtte zijn ogen weer op Iana. Haar armen lagen rond zijn nek, en hij wist zichzelf er niet van te weerhouden zijn armen om haar middel te slaan. Zachtjes trok hij haar tegen zich aan, voelde de warmte van haar lichaam tegen het zijne. Vervloekte zichzelf voor het feit dat hij verlangde naar haar lippen. Met haar hand ging ze door zijn haren, hij glimlachte even naar haar. Zag de waterige glimlach op haar gezicht, en kreeg haast spijt van zijn woorden. Maar hij had niet tegen haar willen liegen, het feit dat hij nog altijd dingen voor haar verzweeg was al erg genoeg. Hij wou ook niet nog eens tegen haar liegen, nee ze verdiende het om eerlijk antwoord te krijgen. Iana legde haar hand in zijn nek, hij glimlachte even naar haar. "Nick, alsjeblieft.." begon ze, haar vinger had ze tegen zijn lippen gelegd. "Ik wil een relatie met jou, of het nu makkelijk of moeilijk is. We zullen véél tegen de muur lopen, veel pijnen doorstaan. Maar ik hou van jou, en dat weet je." voor een moment keken ze elkaar recht aan, Nick kreeg langzamerhand het idee dat hij in haar ogen verdronk. Scheurde zijn blik dan ook met moeite los, terwijl hij nadacht over haar woorden. Dus ze wou het proberen, ze wou het echt proberen met hem. Iana gaf hem plots een knuffel, waarna ze hem tegen de halfpipe drukte. Waardoor ze nu bovenop hem lag, Nick sloeg zijn armen om haar middel. Niet langer vechtend tegen de gevoelens die zich onderhand meester hadden gemaakt van zijn lichaam. Hij voelde haar lippen op de zijne, beantwoorde vrijwel direct haar kus. Die naar zijn mening veel te kort duurde, voor een moment keek hij haar lichtjes teleurgesteld aan. Waarna er weer een glimlach op zijn gezicht verscheen. Met zijn hand streek hij langs haar wang, liet hem daar uiteindelijk ook rustte. “Dan ben je nu mijn meisje.” zei hij, weer klonk er een wat plagerige ondertoon in zijn stem. “En ik jouw jongen?” voegde hij er aarzelend aan toe, het klonk vreemd. Je kon zeggen mijn meisje, maar mijn jongen klonk raar. Er klopte iets niet in de woord volgorde, ze klonken gewoon niet samen. Iana was onderhand van zijn buik gegaan, Nick duwde zichzelf overeind. Voelde een pijnsteek door zijn pols schieten, vloekte binnensmonds. Een pakje werd in zijn hand gedrukt, verbaasd keek hij haar aan. "Maak open jij.." beveelde ze hem, Nick grinnikte deed wat hem gezegd werd. Een kettinkje kwam uit het pakje te voorschijn, Nick pakte het er voorzichtig uit. Aan het kettinkje hing een jongensfiguurtje dat een hart uitstak. Hij glimlachte onwillekeurig, dit was weer typisch iets voor Iana. "Ik heb hetzelfde, maar dan met een vrouw die haar hart uitsteekt." zei ze, waarna ze hem het kettinkje liet zien. “Dankje.” zei hij zacht, waarna hij een zachte kusje op zijn lippen drukte. "Ik weet niet wat je ermee gaat doen, maar ik vond dat dut het goeie moment was om het je te geven.." zei ze, hij keek even naar het kettinkje. Hij was niet iemand die iets dergelijks zou dragen, ten eerste paste het niet echt bij hem ten tweede was hij te onvoorzichtig om het heel te kunnen houden. “Ik denk niet dat ik het om doe, dan breekt ie binnen de kortste keren en dat is zonde. Maar ik hou hem bij me, I promise.” zei hij zacht. "En de twee kettingen passen zelf in elkaar.." zei ze, Nick glimlachte even. Bekeek het kettinkje nog eens goed, waarna hij het voorzichtig in zijn broekzak stopte. Daar zat het veilig, en zou hij het niet snel kwijt raken. Vervolgens richtte hij zijn ogen weer op Iana. Het was alsof er tientallen vlinders door zijn buik vlogen, het was een vreemd maar prettig gevoel. Hij glimlachte even, sloeg zijn arm om Iana heen. Drukte een zachte kus in haar hals, waarna hij met zijn hand door haar haar ging.

Iana grinnikte bij de reactie van Nick en die teleurstellende blik op zijn gezicht na hun zoen. "Niet zo teleurgesteld kijken jij daar." Iana nam zijn wangen kort vast en kneep er zachtjes in. Net als een moeder bij zijn kleine baby deed. Iana lachte droogjes en hoorde de 'bedankt' van Nick nog net door haar oren suizen. "Bedankt?" Iana keek hem met een pruillipje aan. Was dat alles, bedankt? Maar al meteen had hij een kus op haar lippen gedrukt en had ze vrolijk de kus beantwoord. "Dat is al beter." Iana ging weer gaan liggen en voelde de adem van Nick nog steeds tegen haar hals. Ze lag lekker warm zo op hem, dat moest ze toegeven. "Het voel best goed om normaal tegen je te praten, de vorige keer vond ik ons afscheid wat minder leuk.." Iana grinnikte en nam zijn hand vast om daar een klein kusje op te geven, heel onschuldig. “Ze was geen vriendin van me, in elk geval niet zoals jij nu bedoelt. Al hoe wel, ik wel eens met haar heb geslapen. Maar dat was voor jij kwam, in de tijd dat jij er was ging ik ook nauwelijks met haar om. Ze haatte me zoals de meeste meisje me haten nadat ik ze heb gedumpt. Na jouw vertrek is dat veranderd, ik kwam haar eens tegen in onze buurt. Ze werd lastig gevallen door een groepje jongens, ik heb haar geholpen en later bleek dat ze weg gelopen was van huis. Ik heb voorgesteld dat ze tijdelijk bij ons in kon trekken, natuurlijk was ze eerst wat wantrouwig, maar uiteindelijk is ze toch mee gegaan. Tot mijn vertrek heeft ze bij ons gewoond, ik denk dat ze nu bij Stefano woont die twee hebben al meer dan een jaar. Ik denk dat ik Jamie wel mijn beste vriendin kan noemen.” Iana knikte begrijpend maar besteedde er niet zo veel aandacht aan. "Maar het is geen vriendinnetje vriendinnetje eah?" Iana keek hem een beetje serieus aan maar glimlachte daarna wel. "Ik vertrouw je wel.." Iana voelde de zoen in haar hals en kuste hem terug op zijn lippen. Al duurde de kus niet lang, het wekte toch weeral veel vlinders op alhoewel ze het nu totaal niet erg vond. Het was ook gewoon niet meer zo moeilijk als nog geen tien minuten geleden. Nu Nick het had gezegd en zij het had gezegd, waren ze dan.. Samen? Het voelde best wel raar aan dat ze zowat gekoppeld was aan Nick, hij was nu haar vriendje? Hum, klinkt goed! Iana glimlachte bij haar eigen gedachtes en horde nog net wat Nick zei, ze was zijn meisje? Even knipperde ze ongeloofwaardig met haar ogen. Een speelse grijns sierde haar gezicht. "Het zou me een eer zijn jouw meisje te mogen zijn.." Iana grinnikte en kuste hem zachtjes in zijn hals. “En ik jouw jongen?” Iana schoot in de lach, dat was wel de meest domme vraag die ze ooit had gehoord. "Tuurlijk gekkie!" Iana rolde van hem af en legde uitgelaten haar handen onder haar hoofd, Nick ietwat na doend. Je zag het wel vaker bij jongens dat ze zo typische bewegingen hadden. Zoals handen in de zakken, handen door hun haar, armen onder hun hoofd en weet ze allemaal veel.. Allemaal typisch jongens dingetjes, en Iana vond het daarom ook enorm grappig om die van Nick wat na te bootsen. Iana lachte en zette zich weer rechtop om daarna om zich heen te kijken. "En nu, lieffieh?" Iana grinnikte en vond dat woordje best goed klinken. Liefje, zo mocht ze hem toch noemen? Alhoewel Iana best wel veel koosnaampjes had wist ze niet echt of Nick dat wel graag zou horen. Iana voelde hoe de zon brandde op haar haren en ze met haar hand over haar haar streek. Het voelde zo warm aan dat ze haar hand er niet te lang op hield en lachend haar hoofd tegen zijn wang duwde, heel zachtjes. "Voel je die warmte? Straks vliegt mijn haar in de fik." Ze glimlachte en stond recht om droogjes een pirouette te maken, deze keer oplettend waar ze draaide zodat ze niet haar andere arm ook zou bezeren. Alhoewel er soms nog een steek door haar arm ging vond ze het toch al wat beter. Ze richtte haar ogen op het skatepark en ging er weer op rollend naar Nick. "Nog eens proberen?" Iana's ogen fonkelden door de zon die er recht in scheen en ze haar hand voor haar ogen legde zodat de zon niet zo hard meer kon steken. "Ik wil het nog eens proberen.." Iana nam Nick's hand vast hem voorzichtig recht trekkend zodat hij zijn pols niet al te veel moest belasten. Ze duwde Nick weer op het board maar ging nu van de plaats achteraan, vooraan staan. "Nu ga ik eens vooraan.." Iana had nu wel geen steun maar ze wist wel dat moest ze haar evenwicht verliezen, ze wel zou opgevangen worden in zijn armen. Als hij daar toe in staat was dan. Met haar linkerbeen duwde ze hen vooruit en rolde af op de Half-Pipe waar ze ditmaal gewoon niet op geraakten en het board amper de half-pipe opging. "Nou zeg." Iana stapte van het skateboard af en trok een pruillipje. "Het luk niet.." Iana lachte en rolde kort met haar ogen. "Weet jij wat we kunnen doen?" Nieuwsgierig keek ze Nick aan en voelde hoe de kriebels in haar buik weer begonnen te fladderen, dat gebeurde wel elke keer als ze naar hem keek, best vreemd. Het voelde wel zeer prettig en aangenaam dus veel problemen had ze er niet mee. Het liefst zou ze eeuwig met hem willen ronddwalen, ze zou het fantastisch vinden.

"Niet zo teleurgesteld kijken jij daar." zei Iana, waarna ze zijn wangen kort vast nam en er kort in kneep. Zoals je een oma wel eens bij haar klein kinderen zag doen, Nick grinnikte. "Bedankt?" hoorde hij Iana zeggen, net voor hij zijn lippen op de hare drukte. Met zijn hand streek hij zachtjes langs haar wang nadat hij zijn hoofd weer terug had getrokken. Een glimlach stond op zijn gezicht. "Dat is al beter." zei ze, zijn armen had Nick weer om haar middel heen gelegd. Zijn hoofd ruste evenals zijn rug op de halfpipe, zijn blauwe ogen had hij op die van Iana gericht. Het voelde goed om haar zo dicht tegen zich aan te hebben, zonder er het idee bij te krijgen dat hij fout bezig was. "Het voel best goed om normaal tegen je te praten, de vorige keer vond ik ons afscheid wat minder leuk.." zei Iana, om vervolgens zijn hand vast te pakken en er een onschuldig klein kusje op te drukken. Hij glimlachte naar haar, streek met de hand waar zij zonet een kusje op had gegeven door haar bruine haren. “Het voelt inderdaad goed om gewoon met je te kunnen praten, en je zo vast te kunnen houden. Ik hoop trouwens niet dat dit ons afscheid is, maar die van vandaag zou hoe dan ook leuker zijn dan de vorige. Daar zorg ik wel voor.” zei hij glimlachend, waarna hij een zachte kus op haar lippen drukte. "Maar het is geen vriendinnetje vriendinnetje eah?" vroeg Iana, haar stem had iets serieus. “Nee, het is gewoon een vriendin.” zei hij naar de waarheid. Jamie en hij waren gewoon vrienden, simpelweg omdat ze niks voor elkaar voelde. Daarbij kwam dat Jamie de vriendin van Stefano was, en Nick zelf tot nu toe nooit behoefte had gehad aan een vaste relatie. Ja destijds toen Iana in Italië was, maar zij was weg gegaan nog voor het iets tussen hen had kunnen worden. "Ik vertrouw je wel.." zei Iana, hij glimlachte. “Dat is mooi.” zei hij, voelde haar lippen op de zijne en beantwoorde haar kus vrijwel direct. Naar zijn mening duurde de kus veel te kort, maar toch voelde hij hoe de tintallen vlinders door zijn buik fladderen. Een absurd gevoel, maar niet onprettig. "Het zou me een eer zijn jouw meisje te mogen zijn.." grinnikte Iana, waarna ze een kus in zijn nek drukte. Ze schoot in de lach als reactie op zijn volgende woorden, iets wat hij eigenlijk wel kon begrijpen. Het had hem zelf ook vreemd in de oren geklonken, maar veel maakte het hem niet uit. Ze waren nu een stel, althans dat dacht hij dan toch. Iana was zijn meisje, en eigenlijk was hij daar toch wel heel blij mee. Hij had er dan ook geen spijt van dat hij zijn gevoelens in had gelaten, nee het was de goede keuzen. Tenminste voor nu, misschien dat hij later van gedachten zou veranderen. Dat hij er later toch spijt van zou krijgen, al hoopte hij dat dit niet het geval zou zijn. "Tuurlijk gekkie!" zei Iana, waarna ze van hem af rolde. Nick liet zijn armen van haar lichaam glijden, vouwde ze voor een moment onder zijn hoofd. Terwijl hij zwijgend naar de lucht staarde, zou zijn moeder hem vanaf daar kunnen zien? En als dat zo was, zou het haar dan iets uit maken of hij gelukkig was of niet? Of zou ze nog altijd enkel denken aan haar drugs? Wat zou ze van Iana vinden? Wat zou ze van hem vinden? Nick fronste wat waren dat nu voor een gedachten? Het maakte niks uit wat zijn moeder van hem dacht, ze was dood. Een zucht schoof over zijn lippen, hij draaide zijn hoofd iets zodat hij Iana aan kon kijken. Ze lag op dezelfde maier als hem op de skate baan, haar armen onder haar hoofd gevouwen. Hij grinnikte even, stelde zich recht. “Ga je me nu na-apen?” vroeg hij lachend. "En nu, lieffieh?" vroeg Iana, nadat ook zij rechtop was gaan zitten. Lieffieh, Nick grinnikte even. Lachend duwde Iana haar hoofd tegen zijn wang, hij voelde de warmte van haar haar. "Voel je die warmte? Straks vliegt mijn haar in de fik." zei ze, hij glimlachte. Ging met zijn hand door haar haren. “Dat gebeurt niet zo snel, en dat is maar goed ook want je hebt prachtig haar.” zei hij grijnzend. Lachend keek hij toe terwijl Iana een pirouette draaide, ze had altijd al veel energie gehad. "Nog eens proberen?" zei ze, terwijl ze op zijn skateboard op hem af kwam rollen. Hij grinnikte, liet zich door har overeind trekken. Nog voor hij op het board kon stappen had ze hem er al op geduwd. “Niet zo ongeduldig jij.” zei hij lachend, terwijl hij zijn armen om haar middel leggen. Nu stond zei voor hem, in plaats van andersom. "Nou zeg." zei Iana, nadat ze een vergeefse poging had gedaan het skateboard de halfpipe op te krijgen. Ze was er al af gestapt, voor hij een poging kon doen en hij volgde haar voorbeeld. "Het luk niet.." zei ze, nadat ze kort een pruillipje had getrokken. Hij grinnikte even, pakte haar hand vast. "Weet jij wat we kunnen doen?" vroeg ze waarna ze hem nieuwsgierig, voor een moment dacht hij zich aan. Het liep onderhand tegen vieren althans dat dacht hij, dus om ergens wat te gaan eten was een beetje vroeg. Bovendien had hij geen geld, kort betrok zijn gezicht. Dat zou betekenen dat hij haar vanavond niet mee uit eten zou kunnen vragen, en eigenlijk leek dit hem wel leuk. Misschien dat hij iets van iemand kon lenen. “Heb je wel eens gefreerund?” zei hij, hij keek haar even vragend aan. “Anders zou ik je wel wat kunnen leren als je zou willen.” opperde hij, aangezien hij en Iana er beide moeite mee leken te hebben lang stil te zitten leek het hem nog niet zo’n gek idee. Dit was dan wel niet de ideale omgeving voor iemand die al langere tijd aan free running deed en opzoek was naar een uitdaging. Maar voor iemand die net begon was het perfect, en als Iana het al wel kon konden ze desnoods naar het centrum gaan. Althans als zij er zin in had, misschien had ze zelf wel een beter idee.

Iana grijnsde en keek Nick recht in zijn prachtige blauwe ogen aan. Die leek het wel allemaal grappig te vinden wat ze allemaal zei en deed. Kon zij eraan doen dat ze veel te veel energie had? Nick had verteld dat die ene Jamie alleen een vriendin was en tevreden knikte ze. "Mooi, ik wil je niet met iemand delen.." Zei ze met een piepstemmetje waarna ze liefjes naar hek keek en klunzig met haar wimpers knipperde, een poging om schattig te zijn. Iana lachte scheefjes en voelde de kus op haar lippen met de bijhorende woorden. "Zozo, dus jij gaat er voor zorgen dat deze dag leuker word? Ik verheug me er al op!" Iana grijnsde en voelde de hand van Nick door haar haren gaan. Een warme gloed gierde door haar lichaam. Het voelde zo heerlijk aan dat ze wat duizelig werd van de warmte. Ze sloeg met haar rechterhand plak tegen haar wang waardoor ze meteen weer wakker leek te worden. Ja, die momenten had ze wel vaker. Meestal als ze niet de reactie had om zichzelf letterlijk wakker te slaan dan kreeg ze een appelflauwte, en nu had ze daar geen zin in. Toen Nick opstond ging ze vrolijk recht gaan staan. "Ik ga je met plezier na-apen." Iana lachte en schudde van 'nee' met haar hoofd. "Ik zal het maar laten, of ze denken nog dat ik ook een jongen ben als ik je ga nadoen." Ze draaide haar armen rond zijn buik en gaf hem een zoentje in zijn nek. Toen hij opeens op het idee van free running kwam opende ze haar ogen wagenwijd open. "Ooh jah, free running? Waarom niet parachute springen?" Iana keek hem ongelovig aan met een grijns die niet van haar gezicht te slaan was. Maar na een tijdje denken knikte ze dan toch instemmend. "Oké, ik heb het vroeger wel eens uitgeprobeerd maar ik heb er niet echt leuke herinneringen van.." Iana lachte en keek naar haar arm die al half open lag. "Ik heb het vroeger ook wel eens gedaan, op de muren lopen, over hekkens springen.. Jaja, ik kon het wel redelijk. Maar ik ben eens op mijn hoofd terecht gekomen bij een salto over het hek om daarna op een dak te springen. Ik heb er een hersenschudding aan overgehouden.. Het is wel al een tweetal jaar geleden dus ik denk dat ik het wel nog kan.." Iana lachte en wreef over haar hoofd. "Vaarwel mijn lief hoofdje.." Iana wist dat ze zich waarschijnlijk wel eens zo bezeren aangezien het zo lang geleden was maar ze vertrouwde wel op Nick. Die zou haar wel wat leuks leren, daar was ze al zeker van. Vastberaden stak ze haar veters van haar schoenen in haar schoenen zodat ze daardoor niet zou struikelen bij het free running. "Ik ga juist eens proberen of de salto me nog lukt.." Iana had vroeger aan turnen gedaan en had het vaak op het asfalt gedaan zonder fouten, ze moest het na twee jaar toch nog kunnen? Even bleef ze onzeker staan. Ach, ze kon het wel. Met haar ogen strak voor zich gericht begon ze richting de muur te lopen, zette haar handen op het juiste moment af tegen de muur en duwde met haar voeten zichzelf achterover. Ze legde haar armen om haar knieën heen en trok zich in een bolletje in een salto achterwaarts. Met een soepele beweging landde ze op haar voeten en lachte tevreden. "Niccceee." ze grinnikte en liep naar Nick. "Jouw beurt." Iana wasq best wel benieuwd naar wat Nick allemaal kon. Ze had hem nog nooit aan free running gezien hebben dus was ze best wel nieuwsgierig. Hij zou vast veel kunnen, hij had vroeger altijd wel een boeiende jeugd gehad. Iana kruiste haar armen over elkaar en stampte enkele keren ongeduldig met haar voet op de grond dat een klakkend geluid maakte. "waar wacht je op?" Iana wist zelf wel dat ze nogal ongeduldig ingesteld was dus excuseerde ze zich gauw met een onschuldige glimlach en liet haar armen losjes naast haar lichaam vallen. ze kreeg wel weer de neiging om wat te gaan oefenen, ze had veel geleerd van youtube. Dat was zo'n beetje haar leer curcus geweest. Alhoewel ze thuis niet echt een snelle computer hadden kon ze toch wel wat filmpjes opzoeken om het daarna zelf te leren. Hoeveel kneuzingen en blauwe plekken ze daar niet van had gehad kon ze al niet meer tellen, maar ze had wel zin om er weer aan te beginnen. Zéker met Nick, ze had zelf geen idee dat hij aan Free Running deed. Iana keek naar de lucht waar de zon een klein beetje was opgeschoven en een stuk achter de bomen zat. Mooi, zat die zon niet zo in haar ogen te stekken. Afwachtend draaide ze haar hoofd een kwartdraai naar Nick in de hoop dat hij wat leuks zou laten zien. Terwijl ze wachtte haalde ze kort haar gsm naar boven en keek naar de display waar er één bericht was te lezen. de naam Arnaud stond op het bericht geschreven met daarbij: "Hee schatje, kom je nog eens naar me toe?" Iana rolde met haar ogen en wiste het bericht meteen. Wat een loser was die gast toch, hij zat op haar school en in haar klas, erger kon gewoon niet. Hij stuurde altijd van die vulgaire berichten en verwachtte dus steeds dat ze ging toestemmen op zijn aanvragen. Iana kreeg er al een vies beeld van voor zich van die gast die voor haar stond, haar zou zoenen. Gatsie! Iana keek naar de grond en kreeg een misselijk gevoel door haar buik gaan. Vlug keek ze weer naar Nick om haar gedachten weg te duwen. Dat die jongen haar eens met rust liet, of ze ging de politie eens bellen!

"Mooi, ik wil je niet met iemand delen.." zei Iana met een piepstemmetje, waarna ze hem liefjes aan keek en met haar ogen begon te knipperen. Nick grinnikte, legde zijn armen voor een moment om haar middel en trok haar tegen zich aan. “Je hoeft me ook met niemand te delen.” zei hij zacht, waarna hij een kus op haar voorhoofd drukte. Om haar vervolgens weer glimlachend aan te kijken, kort dwaalde zijn gedachten af naar Angel. Die zou hoogstwaarschijnlijk woedend worden als ze hoorde dat hij samen was met Iana, zijn zusje had Iana nooit gemogen. Al hoe wel, in het begin ging het wel tot er iets tussen hen begon te veranderen. Dat was het moment dat Angel Iana was gaan haten, Nick wist onderhand ook hoe dat kwam. Zijn zusje had hem niet willen delen, hij was alles wat zij had. Hij had haar opgevoed, hij was altijd en enkel van haar geweest. "Zozo, dus jij gaat er voor zorgen dat deze dag leuker word? Ik verheug me er al op!" grijnsde Iana, Nick knikte vrolijk. Keek haar voor een moment verbaasd aan, nadat ze met haar vlakke hand tegen haar eigen wang had geslagen. Pakte haar hand beet, en streek met zijn duim zachtjes over de rug van haar hand. “Waar was dat voor nodig?” vroeg hij, keek haar voor een moment vragend aan een klein grijnsje stond op zijn lippen. "Ik ga je met plezier na-apen." zei Iana, waarna ze haar hoofd schudde. "Ik zal het maar laten, of ze denken nog dat ik ook een jongen ben als ik je ga nadoen." zei Iana, waarna ze haar armen om hem een sloeg en een kusje in zijn nek drukte. Hij glimlachte even. “Nee, inderdaad dat moeten we niet hebben.” grinnikte hij, terwijl hij haar voor een kort moment wat dichter tegen zich aan trok. Ongelovig keek Iana hem aan, haar ogen weid open alsof ze niet geloofde dat hij zonet daadwerkelijk had voor gesteld te gaan free runnen. "Ooh jah, free running? Waarom niet parachute springen?" zei hij, Nick haalde lachend zijn schouders op. “Omdat we dan een helikopter of vliegtuig moeten regelen.” grijnsde hij. "Oké, ik heb het vroeger wel eens uitgeprobeerd maar ik heb er niet echt leuke herinneringen van.." zei Iana, voor een kort moment keek hij haar verbaasd aan. "Ik heb het vroeger ook wel eens gedaan, op de muren lopen, over hekkens springen.. Jaja, ik kon het wel redelijk. Maar ik ben eens op mijn hoofd terecht gekomen bij een salto over het hek om daarna op een dak te springen. Ik heb er een hersenschudding aan overgehouden.. Het is wel al een tweetal jaar geleden dus ik denk dat ik het wel nog kan.." vervolgde ze lachend, hij knikte kort. “Ik zal er wel voor zorgen dat je niet hard valt.” zei hij, hij glimlachte even. Het zou misschien wat moeilijk worden om te voorkomen dat dit zou gebeuren, aangezien free running nou eenmaal de nodigen risico’s met zich mee bracht. Hij zelf had zijn enkel één keer gebroken toen hij de afstand tussen twee daken niet helemaal goed had ingeschat. Hij had zich kort aan het randje van het dak vast kunnen houden, maar was vervolgens toch gevallen. De afstand van het dak naar de grond was zeker 5 meter geweest en hij was niet helemaal goed terecht gekomen. Iana stopte haar veters in haar schoenen, duidelijk vastbesloten het te gaan doen. Hij grijnsde even, met haar zou hij zich niet snel vervelen. Ze hadden beide een overdosis aan energie, en wisten altijd wel iets te verzinnen. Althans dat was in Italië altijd zo geweest, en nu leek het weer precies zo te gaan. "Ik ga juist eens proberen of de salto me nog lukt.." zei Iana, Nick knikte. Hij vertrouwde er op dat dit haar wel zou lukken, aangezien hij wist dat ze vroeger had geturnd. Iana liep op de muur af, hij volgde haar met zijn schouders. Zag hoe ze zich afzetten tegen de muur en een perfecte achterwaartse salto uit voerde. Lachend floot hij op zijn vingers, waarna hij haar grijnzend aan keek. “Nou dat lukte je nog prima.” zei hij vrolijk toen ze weer voor hem stond. "Jouw beurt." zei ze, Nick liet zijn ogen over het terrein glijden. Veel was er niet, uiteindelijk bleef zijn oog rusten op de halfpipe. Daar kon hij wel wat mee, de afstand van de grond tot de bovenkant van de halpipe was een meter of twee. "waar wacht je op?" zei Iana, die duidelijk ongeduldig begon te worden. Nick lachte, zakte door zijn knieën en stopte evenals Iana zonet had gedaan zijn veters in zijn schoenen. Waarna hij zichzelf weer recht zetten. Zijn blik viel op het schermpje van Iana’s mobiel, hij wou weg kijken omdat hij vond dat hij niet het recht had om haar sms’jes te lezen. Maar de eerste woorden van het sms’je zorgde ervoor dat hij verder moest lezen. Iana bedroog hem toch niet? Ze zou toch niet achter zijn rug om met een andere jongen iets hebben? Nee, toch? Even keek hij haar aan, aan de uitdrukking op haar gezicht kon hij zien dat ze niet blij was met het sms’je. Hij aarzelde even, waarna hij begon te rennen in de richting van de halfpipe. Hij zetten zijn voeten tegen de wand liep er een klein eindje op, greep de leuning boven aan de halfpipe vast nog voor hij zijn evenwicht zo verliezen. Trok zich er aan op, stond voor een moment op zijn handen, draaide half rond zijn eigen as met zijn benen zodat hij weer naar Iana toe gekeerd stond wanneer hij zich recht stelde. Zodra hij zich recht had gesteld, maakte hij een salto van de halfpipe af, lande op zijn voeten deed vrijwel direct een koprol zodat de klap op zijn voeten niet hard aan zou komen. Grijnzend liep hij vervolgens op Iana af, ging met zijn hand door zijn haar. “Zo goed?” vroeg hij lachend, waarna de uitdrukking op zijn gezicht voor een moment serieus werd. “Van wie was dat sms’je Iana?” vroeg hij zacht. “Ik weet dat ik hem eigenlijk niet had moeten lezen, dat spijt me ook maar het ging vanzelf.” voegde hij er schuldbewust aan toe.

Iana zuchtte en vond het nog steeds zo irritant dat Arnoud haar maar bleef stalken. De vorige keer had hij haar zelf tegengehouden in de gang van het schoolgebouw. Hij had haar gewoon zelfs tegen de muur gedrukt en haar zelf gezoend! Iana trok een misselijkmakend gezicht en wenste dat dat moment nooit meer zou weerkeren of ze zou gewoon groen zien van haar herinneringen alleen al. Toen Nick echter zijn blik op haar display had gezet voelde ze aan dat hij een beetje jaloers werd. Ze begreep het best, jongens hadden dat uit ervaring wel vaker. Maar toch wilde ze zeggen tegen Nick dat het een gewone stalker was die haar serieus verveelde. Kort rolde ze met haar ogen en voelde zichzelf geïrriteerd door dat ene smsje. Hij blééf haar dus echt lastig vallen. En Iana wist dat die gast haar nog lang niet met rust zou laten, ze zou het hem wel eens laten voelen als hij met zijn tengels nog eens aan haar zou komen. Nog voor Iana wat aan Nick kon zeggen wat die al naar de half-pipe gelopen en had op zijn handen gaan staan. Adembenemend had Iana staan toekijken met een beetje bezorgdheid dat hij zou vallen. Maar meteen schoof ze die gedachte van zich af toen ze hem moeiteloos zag rollen over de grond en met een grijns naar haar toe kwam lopen. "Het was bar slécht!" Iana sprak de zin zo serieus uit dat ze er zelf onder de indruk door was. "Nee, het was super!" Iana lachte aangezien ze haar lach toch niet meer kon inhouden. Nick was erg goed, dat had hij wel bewezen. En de volgende vraag die hij had gesteld kwam dan ook niet echt onverwachts. Natuurlijk zou hij willen weten wie haar dat smsje had gestuurd, hij had het recht ook te weten wie het was. "Het is een sms van Arnaud." Ze spuugde de naam bijna uit en keek Nick recht in zijn ogen aan. "Hij stalkt me zo goed als ... Ja, als een stalker." Iana rolde met haar ogen voor de tweede keer. Ze kon er nu echt niet aan doen dat ze er zelf zo ambetant door werd. "Hij heeft me eens gezoend, gewoon me tegen de muur geduwd en me gezoend! Ik had hem geslaan, maar hij blijft me maar lastig vallen.." Iana slikte en keek naar de grond. Maar Nick zou daar toch niets aan kunnen doen? "Ik voel me er bijna bedreigd door. Eén keer had hij me bijna gedwongen om mee te gaan naar zijn appartement, gelukkig kwam er net een vriendin aan die me daar had weg gekregen.." Iana voelde hoe ze er zelf nijdig van werd. Die gast was tot alles in staat. "Maar je moet zeker niet jaloers zijn, ik ben met niemand anders, alleen met die super lieve jongen voor mij met zijn schattige blonde krulletjes." Iana draaide met haar vinger door een krul van Nick en lachte. "Nee, je moet echt niet denken dat ik je bedrieg, zou ik nooit doen, dat weet je toch?" Ze duwde een zachte kus op zijn lippen en legde haar hand op zijn wang. Deze kus deed haar weer helemaal van de aardbol verdwijnen want even had ze geen benul meer van hoelang het wel niet duurde die kus. Na een lange tijd had ze de kus beëindigd en onschuldig geglimlacht. "Ons record tot nu toe!" Lachte ze uitbundig waarna ze er bij nadacht dat ze toch aan free running gingen doen. Iana duwde haar benen de lucht in en stootte haar handen altijd naar omhoog zodat ze al 'springend' op haar handen naar de half-pipe kwam. Daar duwde ze zich zodanig hoog op dat ze in een soort rat op het hoogste punt van de half-pipe stond en ze daar een salto achterwaarts af kon maken, een koprol makend over de grond. "Pfoe." Tevreden liep ze weer naar Nick die had gefloten. Ze voelde zich enorm gevleid maar liet dat niet zo merken. Op het strand hadden er wel vaker van die jongens naar haar gefloten, ze had ze alleen een vieze blik gegund of ze zelf genegeerd, maar nu leek ze zich er wel door te vermaken. Nick kon het gewoon op een veel leukere manier doen, Nick was gewoon anders. Vlug liet ze haar blik over zijn gehele gespierde lichaam glijden en floot nu ook eens. "Hehe, dat kan ik ook hoor loverboy." Iana lachte bij haar laatste woordje waar ze extra de nadruk op had gelegd. Nick was geen loverboy, hij was haar loverboy! Vluchtig haalde ze haar hand door haar haren aangezien die weer langs alle kanten stond door het heen en weer springen op haar handen ondersteboven. Toen haar haren weer in hun vouw lagen liep ze weer op Nick af en keek hem afwachtend aan. "En wat is Nickiee nu van plan?" Iana vond de naam Nickiee, of hoe ze het ook had uitgesproken, verschrikkelijk vrouwelijk klinken dus verbeterde ze haar woord gauw door een simpele: "Nick, bedoel ik." Ergens vond ze het wel schattig hoe hij zo jaloers keek, het kon alleen maar betekenen dat hij echt van haar hield. Of dat hadden een paar oude vriendinnen van haar haar toch wijs gemaakt. Iana glimlachte en wachtte geduldig af wat Nick nog meer van plan was, ging hij nog van die stoere dingen gaan doen? Iana had er alleszins al veel zin in. Hoe die zo goed kon Free Runnen, hij zou eens moeten meedoen aan zo'n wedstrijd, hij zou vast en zeker winnen. Iana grijnsde bij al haar gedachtes, het was wel de waarheid. Nick kon het goed, meer dan goed.

"Het was bar slécht!" zei Iana, ietwat verbaasd keek hij haar aan. Hij was niet iemand die snel van zichzelf zei dat hij ergens goed in was, en dat gold ook voor free running. Maar toch kon hij het aardig, althans dat vond hij zelf. "Nee, het was super!" zei Iana lachend, Nick grinnikte. Ze had zo serieus geklonken dat hij haar daadwerkelijk had geloofd. Al had hij het niks voor haar gevonden om iets dergelijks te zeggen, niet tegen hem in elk geval. “Weetje dat ik je nog geloofd ook.” grijnsde hij. Waarna hij weer serieus werd. Van wie was dat sms’je? Zou Iana hem daadwerkelijk bedriegen, of was het iets anders? Nick irriteerde zich lichtelijk aan zijn eigen jaloersheid, maar hij wou haar gewoon voor zichzelf. Net als zij hem niet wou delen, wou hij haar ook niet delen. "Het is een sms van Arnaud." zei ze, de naam van de jongen spuugde ze zo ongeveer uit. Nick fronste even, kennelijk mocht ze degene die haar het sms’je had gestuurd niet. Ergens luchtte dit hem wel op, want je had niet iets met iemand de je niet mocht. Toch? Maar waarom stuurde die gast haar dan zo’n smsje? Zat ze nu gewoon een toneelstukje op te voeren, of wat er iets anders aan de hand? "Hij stalkt me zo goed als ... Ja, als een stalker." zei ze. "Hij heeft me eens gezoend, gewoon me tegen de muur geduwd en me gezoend! Ik had hem geslaan, maar hij blijft me maar lastig vallen.." vervolgde ze, Nick’s blik verduisterde. Hoe durfde die jongen haar tegen haar zin in te zoenen? Voor een moment keek hij Iana onderzoekend aan, ze had haar blik neergeslagen. Hij sloeg zijn armen om haar heen trok haar tegen zich aan. "Ik voel me er bijna bedreigd door. Eén keer had hij me bijna gedwongen om mee te gaan naar zijn appartement, gelukkig kwam er net een vriendin aan die me daar had weg gekregen.." zei ze, hij voelde hoe de woede in zijn lichaam op begon te vlammen. Balde onbewust zijn handen tot vuisten, als hij die gast tegen zou komen zou hij hem eens vertellen wat hij van diens gedrag vond. "Maar je moet zeker niet jaloers zijn, ik ben met niemand anders, alleen met die super lieve jongen voor mij met zijn schattige blonde krulletjes." zei Iana, ze draaide haar vinger door één van zijn krullen en lachte. "Nee, je moet echt niet denken dat ik je bedrieg, zou ik nooit doen, dat weet je toch?" zei ze, maar nog voor hij op haar woorden kon reageren voelde hij haar zachte lippen op de zijne. Hij sloot zijn ogen, beantwoorde haar kus. Voelde hoe hij voor een moment warm werd van binnen, trok haar wat dichter tegen zich aan. Streelde met zijn hand zachtjes over haar onderrug, probeerde de kus zo lang mogelijk voor te laten duren. Uiteindelijk was het Iana die er een einde aan maakte, een glimlach speelde op Nick’s lippen. "Ons record tot nu toe!" zei ze, hij lachte even. “Oh, die gaan we wel weer verbreken.” zei hij vrolijk, maar al vrijwel direct betrok zijn gezicht weer. Hij wou reageren op Iana’s eerdere woorden, hij wou haar zeggen dat hij er wel voor zou zorgen dat die Arnaud met zijn poten van haar af bleef. Maar nog voor hij dit kon doen was Iana al bij hem weg gelopen, of beter gezegd gesprongen op haar handen. Nick volgde haar met zijn ogen, zag met enige bewondering toe hoe achterwaartse salto van de halfpipe af maakte. Ze was goed, haar stunts waren elk even goed uitgevoerd en elke keer wist ze er voor te zorgen dat het er sierlijk uit zag. Iana floot, net als hij daarnet had gefloten. "Hehe, dat kan ik ook hoor loverboy." zei ze, Nick lachte. "En wat is Nickiee nu van plan?" zei ze nadat ze weer voor hem was gaan staan. Nickiee, hij fronste even. Het klonk wat vreemd zoals ze het had uit gesproken, kennelijk vond ze dit zelf ook want ze verbeterde zichzelf direct. Hij aarzelde even legde zijn armen weer om hem heen, keek haar voor een moment serieus aan. “Ik ben niet jaloers op die Arnoud, niet meer in elk geval. Niet nu jij mij hebt verteld waarom hij je dat sms’je stuurde. Ik weet dat je me niet zal bedriegen. Maar het staat me totaal niet aan dat hij jouw lastig valt, dat hij jouw tegen je zin aan raakt. Wil je me zeggen wie het is? Dan zorg ik er wel voor dat hij ophoudt, hij moet gewoon met zijn poten van je af blijven.” zei Nick, terwijl hij haar voor een kort moment bezorgd aan keek. Hij was niet van plan nog een keer zo door het lint te gaan als bij Ricardo, maar hij was er vrij zeker van dat er klappen zouden vallen. Je hoorde niet aan een meisje te zitten tegen haar zin, hij was dan wel een player hij zou nooit zomaar aan een meisje zitten. Nee, dat deed je gewoon niet. Zachtjes drukte hij een kus op haar voorhoofd, waarna hij zijn ogen over het terrein liet dwalen. Zijn blik viel op een vrij laag gebouwtje, niet meer dan twee meter hoog op het laagste punt. Naast het gebouwtje stond een wat vervallen huisje, het dak was plat. Perfect. Langzaam liet hij Iana los. Waarna hij op het gebouwtje afrende, hij rende een klein stukje tegen de muur om vervolgens zijn handen op de bovenkant te plaatsen en zich op te duwen zodat hij op het dak stond. Direct rende hij naar de rand, maakte een salto lande op het vervallen huisje. Het was jammer dat dit de enige bebouwing was die hier stond, hij had liever een wat hoger gebouw gehad waar hij via via op had kunnen klimmen. Maar hellaas zou hij het hier mee moeten doen, zonder er nog langer bij stil te staan. Rende hij naar de rand van het huisje. Zette zich af en draaide in de lucht, het had iets weg van een salto. Bij turnen noemde ze een dergelijke sprong een barrami had een vriendin van hem, hem eens verteld. Weer maakte hij een koprol zodra zijn voeten de grond draaide, dit deed hij meestal als de afstand van de het geen waar hij afsprong en de grond groter dan twee meter was. Glimlachend liep hij naar Iana toe, ging met zijn hand door zijn haar. “Je bent al behoorlijk goed, ik vraag me af wat ik je zou kunnen leren. Heb je zelf een suggestie?” vroeg hij lachend aan haar. Hij vond het leuk om weer te free runnen, hij had er altijd veel plezier aan beleefd. Maar in je eentje was het vrij saai, in Palermo had hij het dan ook altijd met Levi en Jasper gedaan. Ze waren steeds opzoek geweest naar een nieuwe uitdaging, zo nu en dan liepen ze hierdoor ook de nodigen verwondingen op. Vooral Levi die nog wel eens dronken was als ze gingen free runnen.

iana keek Nick aan en knikte daarna kort. Ze voelde wel aan dat Nick kwaad werd en ergens was ze daar wel blij om. Dat betekende toch dat hij van haar hield? Iana draaide haar hoofd naar rechts naar het gebouw waar Nick ook naar keek. Ze wist wel wat hij wou doen maar hij had er eerst tegen zich aangetrokken. Glimlachend legde ze haar hoofd op zijn schouder en ontblootte zijn schouder door met haar hand zijn t-shirt wat opzij te doen en daar een kusje op te geven. Iana lachte en porde hem zachtjes in zijn zij. "Oh jah? Dat record verbreken is niet zo makkelijk hoor!" Iana grijnsde en zag dat Nick alweer was gaan lopen naar het gebouw en daar een barammi afdeed. Ze kende het wel, ze had ook aan trampoline gedaan. Rudi was nog steeds de beste en moeilijkste sprong samen met schroef. "Dus Nick kan trampoline sprongen?" Iana deed een aanloop gewoon niet echt naar een muur maar zette haar handen op de grond, maakte een rat met een achterwaartse salto achter. Ze had haar benen zo soepel in de lucht gegooid dat ze net zo elegant neer kwam en ze al meteen haar handen weer op de grond had gezet. Ze stapte moeiteloos op haar handen wat verder tot bij Nick en legde haar voeten voor een moment om zijn nek waardoor ze daar steun aan had en ze haar handen van de grond kon doen. "Niet weg stappen he, of ik lig er." Zei ze grijnzend waarna ze zichzelf optrok en dus half langs voren in zijn nek zat en ze al meteen van zijn nek sprong. "Hehe, dat deed ik dus vroeger op turnen ook al.. Net zoals op iemands nek staan. Kan jij mij houden?" Iana keek hem voor een moment met een scheef gezicht aan. Ze had wel al vaker in iemand zijn nek gestaan dus met Nick zou dat ook wel moeten lukken. Als hij haar kon houden natuurlijk. "En ik heb zeker een suggestie, niet echt om te leren maar om te doen. Ik heb heb het nog nooit gedaan maar het is best leuk. Ik moet in jouw nek geraken en dan een salto achterwaarts van je nek doen. Is dat geen leuk idea?" Iana vond het best wel gewaagd, er kon vanalles fout gaan. ze moest maar verkeerd afspringen of ze viel of ze had Nick zijn schouders beschadigd. Iana grijnsde waarna ze haar armen naar achter zwaaide en een fliek achterwaarts deed. Die vijf jaar dat ze aan turnen had gedaan had haar heel erg soepel gemaakt dus kon ze in feit wel alles doen. Ook dat free runnen had er voor gezorgd dat ze extra lef had en gewoon op de straat kon gaan oefenen. Iana keek nog steeds nieuwsgierig naar Nick of die zou toestemmen. Misschien dat ze dan nog wat konden uitvinden om te doen, er was keuze genoeg, je moest er alleen maar op komen. "En om op dat smsje terug te komen, zijn naam is Arnoud Boule. Zwartharige jongen, redelijk mollig. Je herkent hem direct, je moet alleen maar de vuile blikken van de meisjes volgen. Ze kreeg opeens een klein ideetje. "Misschien moet jij gewoon eens naar hem bellen.. Ik zal zeggen dat ik bij hem langs kom, moet jij gaan?" Iana lachte droogjes. Ja, maar ze wilde ook niet dat Nick in de problemen kwam. "Of nee, doe maar niet.. Je weet niet hoe gevaarlijk hij kan zijn.." Iana twijfelde niet aan Nick maar Arnoud was ook niet dom. Hij had een goeie linkse en had al vele jongens geslaan. Ze wilde zeker niet dat Nick wat zou overkomen, al was hij wel dubbel zo sterk als Arnoud. "Ik wil niet dat je iets overkomt, daar zou ik niet mee kunnen leven." Iana duwde een kus op zijn wang en voelde een kus op haar voorhoofd. Ze glimlachte zachtjes, hij was ook zo lief. Ze kon gewoon geen betere jongen dan hem vinden. En om eerlijk te zijn had ze misschien wel wat angsten dat hij zijn belofte zou verbreken om niet meer met meisjes naar bed te gaan ,ze wist niet of ze hem daarin kon vertrouwen. Nick was gewoon een jongen die onvoorspelbaar was. Iana zuchtte en sloeg haar ogen neer naar de grond. Ze voelde zich altijd zo rot als ze daaraan dacht, het voelde alsof ze elke seconde hem kwijt kon geraken.. Iana wilde hem nooit kwijt, maar ooit zou er iets gebeuren. Iana had het gedroomd en raar maar waar kwamen haar dromen bijna allemaal uit. Iana wilde niet dat die ene nachtmerrie niet in werkelijkheid zou gebeuren, dan zou ze zich nog slechter voelen. "Ik ben zo bang om je kwijt te geraken.." Iana keek hem even recht in zijn ogen aan, die waterige ogen van haar leken zijn blik niet af te wenden. Iana zuchtte en keek weer naar de grond. Ze veegde de kleine tranen weg en snoof. Ze moest niet zo naïef denken, ze moest hem verdomme vertrouwen!

Nick voelde hoe een lichte woede zich in hem had ontketend, het liefst zou hij die Arnoud per direct op zoeken en hem eens goed de waarheid vertellen. Voor dit alles uit de hand zou lopen, voor die gast Iana echt wat aan zou doen. Alleen al die gedachten deden zijn woede aanwakkeren, zijn ogen verduisterde. Zwijgend staarde hij voor zich uit, er voor zorgend dat Iana hem niet recht in zijn ogen kon kijken. Ze had onderhand haar hoofd tegen zijn schouder gelegd, met zijn hand ging hij door haar haren. Voelde dat ze een kusje op zijn schouder drukte, naar zijn T-shirt iets opzij getrokken te hebben. "Oh jah? Dat record verbreken is niet zo makkelijk hoor!" zei ze, nadat ze hem in zijn zij had gepord. Nick grinnikte, keek haar voor een moment recht aan. “O jawel hoor.” zei hij, een grijns stond op zijn gezicht. Voor een moment was zijn woede verdwenen, al wist hij dat die wel weer terug zou keren.
"Dus Nick kan trampoline sprongen?" constateerde Iana, nadat hij weer voor haar stond. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. “Nee, althans ik heb het nog nooit geprobeerd. Ben begonnen met barrami’s van muurtjes springen.” grijnsde hij, waarna hij met zijn ogen Iana volgde die nadat ze een overslag had gedaan een achterwaartse salto maakte. Eigenlijk was het wel zonde dat ze was gestopt met turnen, ze was er echt goed in. Rustig kwam ze op haar handen naar hem toe lopen, hij grinnikte toen ze haar benen in zijn nek voelde. "Niet weg stappen he, of ik lig er." zei ze. “Ik laat je heus niet vallen hoor.” grijnsde hij. Een lichte druk werd uitgeoefend op zijn nek en schouders toen Iana zich optrok. Maar het koste hem geen enkele moeite om recht op te blijven staan. Al bijna direct verdween haar gewicht weer, doordat ze van zijn schouders af sprong. "Hehe, dat deed ik dus vroeger op turnen ook al.. Net zoals op iemands nek staan. Kan jij mij houden?" vroeg ze, ze keek hem met haar hoofd een tikkeltje scheef aan. “Wat is dat nu voor een vraag, tuurlijk kan ik je houden. Je bent zo licht als een veertje.” zei hij lachend, het was wel waar. Iana was licht, en het zou hem geen enkele moeite kosten om haar te kunnen houden. "En ik heb zeker een suggestie, niet echt om te leren maar om te doen. Ik heb heb het nog nooit gedaan maar het is best leuk. Ik moet in jouw nek geraken en dan een salto achterwaarts van je nek doen. Is dat geen leuk idea?" stelde ze voor, een vrolijke grijns verscheen op Nick’s gezicht. Hij was iemand die wel van een uitdaging hield, en iets dergelijks had hij nog nooit geprobeerd. Angel had wel eens op zijn schouders gestaan en was vervolgens op een dak geklommen, en ook Levi had hij een keer op zijn schouders gehouden. Al had dat hem aardig wat moeite gekost, aangezien die gast ongeveer even zwaar was als hem. Bovendien had Levi staan wankelen op zijn schouders. “Ga je gang, misschien dat je via die muur op mijn schouders kunt komen. Dan help ik je eerst daar op en kom je vervolgens op met schouders staan.” suggereerde hij, al had ze misschien zelf een betere manier om op zijn schouders te komen. Waarna hij zijn ogen weer op Iana richtte die een flikflak had gedaan, en daarmee de afstand tussen hen voor een moment had vergroot. Nick nam een aanloop, maakte een overslag met de vaart die de overslag hem gaf maakte hij een schroef die hij liet opvolgen door een achterwaartse salto. Hier had hij wel even op moeten oefenen, hij was tijdens de achterwaartse salto ook meerdere malen gevallen omdat hij niet meer genoeg vaart had. "En om op dat smsje terug te komen, zijn naam is Arnoud Boule. Zwartharige jongen, redelijk mollig. Je herkent hem direct, je moet alleen maar de vuile blikken van de meisjes volgen.” vertelde Iana, Nick probeerde in zijn hoofd een beeld van de jongen te vormen. Zodat als hij die gast eens tegen kwam hem zou kunnen zeggen dat hij Iana niet meer lastig moest vallen. "Misschien moet jij gewoon eens naar hem bellen.. Ik zal zeggen dat ik bij hem langs kom, moet jij gaan?" lachte ze. "Of nee, doe maar niet.. Je weet niet hoe gevaarlijk hij kan zijn.." voegde ze er aan toe, nog voor hij er op kon reageren. Eigenlijk vond hij het wel een goed idee, die jongen moest eens op zijn plaats gezet worden. "Ik wil niet dat je iets overkomt, daar zou ik niet mee kunnen leven." zei Iana, waarna ze een kus op zijn wang drukte. Hij pakte haar beide handen vast en trok haar iets naar zich toe. “Iana, het is een goed idee. Je hoeft je niet druk te maken dat mij iets over komt, ik heb aardig wat ervaring met vechten. Dat weet je, ik kan die gast heus wel aan. Ik wil niet dat hij jouw nog een keer echt mee neemt naar zijn appartement, of dat hij je nog een keer aan raakt.” zei hij, terwijl hij haar met zijn blauwe ogen strak aan keek. Ze hoefde zich geen zorgen om hem te maken, in de meeste gevechten wist hij zich wel staande te halen. Bovendien droeg hij een mes bij zich, al was hij niet van plan die snel te trekken. Hij had het de laatste keer dat hij wat spullen voor Lucas af geleverd had in de haven gekregen van één van de bemanningsleden. Waarschijnlijk had Lucas het de man opgedragen, aangezien die wist dat het smokkelen van wapens en drugs de nodigen gevaren met zich mee bracht.
"Ik ben zo bang om je kwijt te geraken.." zei Iana, waarna ze hem recht aan keek. In haar ogen stonden tranen, hij plaatste zijn hand op haar wang en streek er met zijn duim zachtjes over. “Liefje, je zult me niet kwijt raken. Dat beloof ik je. Ik zal je trouw blijven, echt. Ik wil jouw niet verliezen, want ik hou van je.” zei hij, waarna hij zijn armen om haar heen sloeg en haar tegen zich aan trok. “Ik zal bij je blijven, tenzij jij me zou vragen om weg te gaan.” fluisterde hij. “Iana, geef me je mobiel eens.” zei hij, zijn gedachten gingen weer terug naar die Arnoud. Iana’s stalker. Hij zou die gast eens laten merken wat hij van diens gedrag vond.

Iana keek Nick recht in zijn ogen aan en hoorde hem praten. Hum, hoe ze op zijn schouder zou geraken. Zij deden het op een geheel andere manier fan eerst op een gebouw klimmen. Iana schudde met haar hoofd van nee. "Nee, ik weet iets anders." Iana ging achter Nick gaan staan gebaarde hem dat hij wat door zijn knieën moest zakken. Zo kon ze haar rechtervoet op zijn rechterbeen zetten en haar zo opduwen zodat ze haar linker dan weer op zijn schouder kon zetten. Grijnzend zette ze ook haar rechtervoet op zijn schouder en stond als een kaars recht op zijn schouders. "Whoesj, wat is het hier hoog zeg!" Iana lachte en slaakte een kleine kreet toen ze haar evenwicht wat verloor en vlug door haar knieën boog zodat ze haar armen rond Nick's nek kon klemmen. Gelukkig wist ze zich weer te herpakken. "Sorry, voor het bijna stikken." Iana grinnikte en sloot haar ogen toen ze helemaal recht stond en voor zich uit keek. "Hou je goed stevig, ik ga de salto proberen." Informeerde ze Nick. Want als die naar voren zou stappen en zij juist haar achterwaartse salto zou doen dan lagen ze er gewoon allebei. Nick door de duw van haar voeten op zijn schouders, en zij omdat hij zich zou verplaatsen. Dat zou nog eens een ramp zijn. Iana keek nog juist eens naar achteren om te kijken of er niets achter haar stond en knikte daarna goedkeurend. Het was gras achter haar dus dat zou haar een iets betere landing geven. "Oké, 1, 2 en 3!" Iana duwde zich naar achteren en maakte weer dezelfde tussenstappen als ze tegen de muur had gedaan. Bolletje maken, armen er rond en trekken. Met een soepele beweging vloog ze door de lucht, probeerde haar val te breken door haar voeten recht tegen het gras te smakken en dan haar handen achter haar te zetten. En dat lukte haar perfect want ze viel goed neer en had zich gerold op haar rug waarna ze naar Nick keek en zachtjes lachte. "Dat ging perfect!" Iana stelde zich recht en liep naar hem toe. Toen hij zijn armen rond haar plaatste legde ze haar armen rond zijn nek zoals gewoonlijk. Ze keek hem een tikkeltje verbaasd aan niet wetend wat hij van plan was. “Liefje, je zult me niet kwijt raken. Dat beloof ik je. Ik zal je trouw blijven, echt. Ik wil jouw niet verliezen, want ik hou van je.” Iana voelde hoe een traan van haar wangen gleed en ze die met haar hand ruw wegveegde. "Oké, ik geloof je." Iana glimlachte waterig en duwde hem tegen zich aan en legde haar kin over zijn schouder om haar ogen genietend te sluiten en haar armen nu rond zijn nek te blijven hangen. Het voelde goed dat ze hem kon vertrouwen, het had zo eerlijk en oprecht geklonken dat die twijfel van daarnet helemaal was verdwenen. Iana liet hem na een tijdje weer los, met enige teleurstelling toen hij weer over dat affaire van die Arnoud begon. Ze wilde niet dat die Arnoud hun dag zou verpesten! Iana hoorde zijn bevel en gaf hem zonder treuzelen haar mobieltje waarna ze hem voor een moment vragend aankeek. "Wat ga je doen, Nick? Nick, doe geen domme dingen hé?" Iana keek hem strak in zijn ogen aan maar vertrouwde hem in zijn doeningen. Hij zou vast doen wat hij wilde doen, of ze het er nu mee eens of niet mee eens zou zijn. Dat was wel een eigenschap die ze zelf ook had. Iana zuchtte en keek naar het gras onder haar die er zo groen uit zag en glinsterde door de zon die erop scheen. Iana slikte en zette zich neer waarna ze recht naar de lucht keek en meteen zowat verblind werd door de zon. Ze kneep haar ogen samen tot spleetjes en was toch wat onzeker over wat Nick van plan was. Als hij maar geen stommiteiten zou begaan. Maar Nick kennende, hij zou wel een plannetje hebben. "Wat ga je doen?" Iana keek hem vanboven aan en zette zich wat meer opzij zodat ze net voor hem zat en hij dus voor de zon stond. Met haar blauwe ogen glinsterend keek ze naar zijn schoenen, eigenlijk niet wetend wat ze wel moest doen. Kalm zette ze zich recht en liep op de half pipe af. Dan zou ze zich maar moeten amuseren met dat ding zeker? Nick zou haar straks vast wel vertellen wat hij van plan was. Iana begon te lopen op de half-pipe en sprong op het hoogste punt van de ijzeren half pipe. Kalm zette ze zich daar op neer, steunde op de stalen pilaar waar ze toch een klein beetje steun bij had. Ze keek neer op Nick en glimlachte zachtjes. Zou hij haar idee opvolgen, naar hem bellen? Nick was echt een schatje, hij deed dus echt alles voor haar.. Iana grinnikte, zo iemand had ze inderdaad nog niet tegengekomen. Hij was lief, schattig en gewoon zo zorgzaam voor zijn vriendinnetje. En hoe hij het woordje 'liefje' had uitgesproken had haar zo doen smelten. Alleen wou Iana weten wat hij met haar gsm van plan was. Met een simpele beweging wipte ze zich van de half-pipe en liep op Nick af. "En?" Iana keek hem benieuwd aan en wachtte daarna ietwat ongeduldig af wat hij zou zeggen, of als hij helemaal niets zou gaan zeggen.

"Nee, ik weet iets anders." zei Iana, iets wat hij eigenlijk al had verwacht. De manier die zij hadden gebruikt was niet altijd even handig geweest, want je moest eerst op het gebouw geraken voor je op iemands schouders kon gaan staan. Nick zakte door zijn knieën nadat ze hem had gebaard dit te doen, begreep vrijwel direct hoe ze van plan was om op zijn schouders te komen. Ze plaatste haar voet op zijn bovenbeen en zorgde er op die manier voor dat ze haar andere voet op zijn schouder kon zetten. Alsof hij een soort trap was, hij grijnsde onwillekeurig wachtte tot ze met beide voeten op zijn schouders stond. Pakte haar voorzichtig vast bij haar enkels toen hij zich recht stelde, zodat ze niet zo makkelijk om zou kunnen vallen. "Whoesj, wat is het hier hoog zeg!" haar lachende woorden werden vrijwel direct op gevolgd door een kreet, die Nick lichtjes liet verstijven. Als ze naar achter zou vallen zou hij haar niet op kunnen vallen. Voor een moment werd hem de adem benomen doordat Iana haar armen strak om zijn nek sloeg. Maar al vrij snel liet ze zijn nek weer los, aan de lichte verplaatsing op zijn schouders kon hij voelen dat ze weer recht ging staan. "Sorry, voor het bijna stikken." grinnikte ze, Nick grijnsde even. “Geeft niet.” zei hij, terwijl hij zo stil mogelijk bleef staan. Iana leek goed te weten waar ze haar voeten moest zetten, iets waar hij wel blij mee was. Aangezien het behoorlijk pijnlijk kon zijn als iemand verkeerd op je schouders ging staan. "Hou je goed stevig, ik ga de salto proberen." zei ze, hij glimlachte even. “Ga je gang.” zei hij, terwijl hij zich schrap zetten zodat hij niet zo gaan wankelen wanneer ze zich afzetten. Nick liet zij handen langs zijn lichaam zakken, wachtte geduldig tot Iana een salto van zijn schouders af deed. "Oké, 1, 2 en 3!" hoorde hij haar tellen, waarna er kracht werd gezet op zijn schouders. Nog geen seconden later was haar gewicht van zijn schouders verdwenen, en draaide hij zich om zodat hij kon zien of ze goed was neer gekomen. "Dat ging perfect!" zei Iana, die in het gras zat. Hij grinnikte, was blij dat ze goed terecht was gekomen. “Dat ging inderdaad goed.” grijnsde hij. “Je zou weer moeten gaan turnen, je bent echt goed.” grijnsde hij. Ze sloeg haar armen om zijn nek, nadat hij zijn armen rond haar middel had gelegd. Een traan rolde over haar wang, hij wou hem weg strijken maar Iana was hem voor. Hij glimlachte zacht naar haar. Hij meende zijn woorden, hij zou haar trouw blijven. Hij wou haar niet verliezen, daarvoor hield hij te veel van haar. "Oké, ik geloof je." Met een waterig glimlachje keek ze hem aan, waarna ze haar kin op zijn schouder legde en hem tegen zich aan trok. Hij verstevigde zijn greep rond haar lichaam, draaide zijn hoofd iets naar haar toe zodat hij een kus op haar wang kon plaatsen. Na een tijdje liet Iana hem los, hij hield zijn armen om haar middel liggen maar verloste zijn greep iets. Waardoor ze niet meer zo dicht tegen hem aan stond als eerder. Ze gaf hem haar mobiel vrijwel direct, hij glimlachte even naar haar. "Wat ga je doen, Nick? Nick, doe geen domme dingen hé?" zei ze. “Ik doe toch nooit domme dingen?” grinnikte hij, haar vraag deels ontwijkend. Hij wou niet dat ze hem tegen zou houden, hij moest dit doen. Hij liet haar los, richtte zijn blik op het mobieltje en zocht door de contactpersonen tot hij het nummer van Arnoud had gevonden. "Wat ga je doen?" vroeg Iana hem, hij keek haar even aan. Zag dat ze in het gras was gaan zitten. “Dat zal ik je zo zeggen.” zei hij, waarna hij zijn aandacht weer op het schermpje van haar mobiel richtte. Kort dacht hij na, waarna hij een sms’je begon te typen. Aarzelend las hij de tekst nog eens over. Kom jij maar naar mij toe, ik ben nu op de skate baan. Wacht daar op je. Het was misschien niet het soort sms’je dat Iana zou zorgen, maar met een beetje geluk zou de jongen er wel in tappen. Hij drukte op verzenden, waarna hij naar Iana keek. Ze stond op de halfpipe en keek glimlachend op hem neer. Hij wou naar haar toe lopen, maar op dat moment begon het mobieltje in zijn hand te trillen. Met gemengde gevoelens las hij de tekst die er op het schermpje stond, kennelijk geloofde Arnoud hem. Die zou straks vreemd op kijken als hij Nick zag staan. Perfect, het element van de verassing. Maar de tekst deed hem walgen, wat dacht die gast wel niet? "En?" hoorde hij Iana vragen, hij draaide het mobieltje naar haar toe zodat ze de tekst die er op stond kon lezen. Oké, ik kom er aan. Heb er nu al zin in. “Hij komt hierheen.” zei Nick, al was het eigenlijk overbodig. “Luister, je hoeft niet weg maar als het mis gaat. Niet dat dat gaat gebeuren, maar voor het geval dat. Dan ga jij weg oké? Dan ren je zo hard weg als je kan, ik wil niet dat jij bij hem in de buurt bent als ik je niet kan helpen.” zei hij, terwijl hij haar doordringend aan keek.