Room of Regina & Abel ~

Regina liet haar hakken af en toe de grond raken om vervolgens weer omhoog te gaan. Zo ging het al een paar minuten door, terwijl haar ogen de deurnummers aflasen. Tjeesus, hoe lang zou dit nog duren? Haar benen deden ondertussen pijn -niet persé door de hakken, maar gewoon door al dat domme trapgeloop- en haar humeur werd er nou niet echt beter op. Een geïrriteerde zucht verliet haar mond, en ze liet ondertussen haar groene kijkers nog steeds verderzoeken naar het goede nummer. Ze was opzich wel benieuwd met wie ze haar kamer zou delen. Als het een meisje was was het meestal een bleg, maar niet alle jongens waren verkeerd hier. Ze hoopte op het beste, en als de mensen dat hier niet van plan waren bedacht ze wel wat. Met een of andere freak ging ze dus níet een kamer delen ofzo. Blegh, ze zag het al helemaal voor zich. Uiteindelijk stapte ze nog een laatste trap op want ze zag het nummer al aankomen waar ze moest wezen. Nu slaakte ze nog een zucht, ditmaal omdat ze er was, opgelucht dus. Ze stopte voor de deur en het hakgetik stopte dan ook meteen. Snel gooide ze haar tas van haar schouder om haar sleutel te vinden die ze had gekregen, en behendig haalde ze die uit haar tas. Ja, het was het goede nummer. Regina hing haar tas weer aan haar arm -je weet wel, net als iedereen op onze school doet Abi- en deed de deur open. Kloppen hoefde niet, ze kwam vast niet preciés op het moment als iemand zich zat om te kleden of zo iets freakerigs. De kamer was niet al te groot maar ook héél klein was het weer niet te noemen. Ze zou wel ofcourse voor het beste bed gaan, dus die ander had sowieso pech. Ze had degene niet meteen opgemerkt, die vast bij de kamers of in de badkamer of where-ever zat. Was het nou een jongen of meisje, nu wist ze het nog steeds niet, jeesusheid! Ze gooide de deur achter haar dicht met een best hard geluid, zodat degene vast wel tevoorschijn zou komen. "Helloohoo? Is anybody home?" vroeg ze en ze keek nogmaals de kamer rond. Ze stapte maar naar binnen dan, wat verder de kamer in. Nogmaals liet ze haar tas van haar arm glijden en gooide die op de bank die in het midden stond. Ze liep langs de spiegel en wierp er snel een blik in. Make-up, check. Haar, check. Kleding, check. Ze liet haar blik even naar haar korte jurkje glijden, van Chanel, en keurde hem goed. Zo, en waar was dat persoontje dan?

[De überkoewle hier (Kijk naar de titel domkop! >3)]

Abel draaide de sleutel in het slot en deed de deur rustig open. Eenmaal binnen schopte hij met zijn voet de deur dicht. Het ging niet erg hard dicht, het klonk gewoon zacht. Hij liep naar de bank en gooide zijn tas neer. De ander kwam vanzelf wel, maar voor nu.. Hij opende zijn tas en pakte er wat kleren en wat deodorant uit. Vervolgens liep hij naar de badkamer en draaide de deur dicht en op slot.
Hij trok zijn broek en shirt uit en spoot wat deodorant op. Vervolgens pakte hij zijn witte hemd en trok deze aan. Hij zat niet strak en ook niet los, het zat gewoon lekker. Hij trok zijn broek aan, hetzelfde verhaal. Er werd opeens keihard de deur dichtgegooid. Hij pakte zijn blauwe T-shirt en gooide de rest in de wasmand. Zijn deodorant zat op de rand van de wasbak, Axe natuurlijk. Hij liep de badkamer uit terwijl hij zijn shirt aantrok. Hij trok hem naar beneden en zag toen pas dat hij een kamer deelde met een meisje. "Hey," zei hij, terwijl hij aan zijn wang krabde. Hij zat vaak aan zijn wangen, in verband met de kleine onzuiverheden erop. Hij had een lichte vorm van acne en hij was er best onzeker over. Hij krabde dus aan zijn wang en liep naar de bank. Daar zat zijn tas die half open lag, naast een witte bank. Nou ja, een ooit witte bank. Nu zaten er lichte, bruine en grijze vlekken op. Het was grauw van kleur, misschien dat iemand het maar eens moest schoonmaken hier. Dat zou hij dan wel weer doen, want hij kon niet goed tegen rommel. Hij wist niet hoe het met dat meisje zat, maar aan haar te zien zou ze niet gewend zijn aan dit vieze kamertje. Het verbaasde hem dat ze überhaupt op kamers ging. Al kende hij haar natuurlijk niet, dus hij kon het niet weten. "Ik ben Abel."

Regina hoorde gestommel achter zich vandaan komen en ze draaide zich om. Ze keek recht tegen een jongen aan, die net zijn shirt over zijn hoofd trok. Jeah right, zie je wel, ze kwam dan toch wel precies op een moment waarbij iemand zich aan het aankleden was ofzo. N'ja, boeien dan. "Hey," zei hij. Het was in iedergeval een jongen, beter dan een meisje die dacht alles beter te weten en beter te zijn. En lelijk was hij nou ook weer niet, dus dat was dan ook weer wat minder erg dan met een nerdje te zitten opgescheept. Natuurlijk wist ze zijn gedrag niet, maar zó erg kon dat toch ook niet zijn? En anders zou ze alsnog naar de manager of who the hell dan ook hier stappen. "Haai." zei ze terug, niet té bitchie maar ook niet bepaald onwijs vriendelijk. Ze haalde haar hand door haar haar waarna ze haar benen in beweging zetten. Ze liep naar de bank waar ze haar tas op had gegooid en ging op de rand zitten. Alsnel merkte ze dat hij niet de schoonste ever was, en snel stond ze weer op. "Ieuwl." mompelde ze, en ze bleef dus maar even staan zolang als dit gesprek zou duren. Ze merkte op dat hij de hele tijd maar wat aan zijn wang zat te krabbelen en zag dat hij acne had of whatever. Mwah, het kon erger toch? "Ik ben Abel." stelde hij zichzelf voor. "Ik ben Regina. Regina George. Van de George-warenhuizen." zei ze tegen hem, terwijl ze naar het kleine koelkastje hier liep om wat te drinken te halen. Er zat niet veel in qua drinken, maar dat zou binnenkort dan wel komen. Hij was hier ook vast net. Ze pakte er een cola'tje-light uit en gooide het blikje naar Abel. "Sorry hoor, maar wil jij hem even openmaken? Anders breken mijn nagels.." zei ze nonchalant en ze glimlachte even naar hem. Tsja, daar zou die dan maar aan moeten wennen.

Blijkbaar beviel de verkleurde bank Regina ook niet helemaal. Ze stond op en mompelde even zachtjes wat, dat begreep hij overigens wel. "Ik ben nog niet toegekomen aan schoon maken, sorry." zei hij, met een kleine - verontschuldigende - glimlach rond zijn mond. Dat was iets wat hij zo snel mogelijk wou doen, de boel een beetje opknappen. Het blondharige meisje stelde zich al gauw voor als Regina, Regina George. Hij herkende haar naam vaag ergens van, en al gauw werd dat verklaard. Ze was blijkbaar de dochter - tenminste, dat vermoedde hij - van Mr. George, de eigenaar van de lijn warenhuizen.
Al gauw werd er een blikje cola naar hem toegegooid. Voordat hij het doorhad was dat ding in zijn handen, maar door zijn eigen onhandigheid liet hij het er weer uitvallen. Hij ging met zijn hand over zijn wang en veegde even over zijn voorhoofd toen hij het blikje cola weer oppakte. "Sorry hoor, maar wil jij hem even openmaken? Anders breken mijn nagels..." zei Regina op nonchalante toon. Blijkbaar was ze het wel gewend dat iedereen haar op haar wenken bediende. En daar ging hij dan ook niet tegen in, hij was nou niet bepaald sterk van persoonlijkheid. "Uhm.. Ja." zei hij toen met gefronste wenkbrauwen, terwijl hij zich op het blikje concentreerde. Hij opende het blikje voorzichtig, zodat het niet zou spuiten. En gelukkig, het viel reuze mee. Hij gaf het colaatje daarna aan Regina.

"Ik ben nog niet toegekomen aan schoon maken, sorry." Antwoorde Abel op haar reactie over de bank. Tsja, dat was dan wel binnenkort zijn zaak. Nu moest ze toch nog haar spullen uitpakken en nog zo veel meer doen. Dus als het later van belang kwam vroeg ze het wel weer aan hem. "Oh, I don't care." antwoorde ze droogjes en ze keek hem met een glimglachje. Ze wierp haar blik weer terug in de koelkast nadat ze het blikje had gegooit en zag dat hij inderdaad nogal empty was. Ze deed de koelkastdeur weer dicht en tikte even met haar nagels tegen de deur en stond weer op. Ze draaide zich weer om en liep in de richting van Abel, die haar blikje niet had opgevangen. Moest 'ie maar op basketbal gaan ofzo, want dit zou hij voorlopig veel vaker gaan meemaken. "Uhm.. Ja." zei hij en hij opende het blikje, die niet spoot. Ze pakte haar drankje aan en nam af en toe een slokje. Ze pakte haar tas van de bank en liep richting de kamers, een kamertje verder. Er waren twee kamers met allebei een bed into it, en ze keek even in beide kamers. De grootste was of course van haar! Eigenlijk was hij bijna hetzelfde, maarja, toch koos ze voor de mooist liggende of wat dan ook voor shitheid kamer. De linkerste, die was toch wel het coolste. Ze gooide haar tas daarop het bed, en stapte even naar binnen. "Ik slaap hier oke?" schreeuwde ze vanuit haar kamer en ondertussen begon ze haar tas open te doen en bekeek de inhoud. Als hij het er niet mee eens was zou ze het zo wel horen, maarja, als ze nu begon met spullen uitpakken moest hij het er wel mee eens zijn. Ze haalde een stapel kleding eruit, die nog te leuk waren om weg te gooien. De rest zou ze hier wel nieuw kopen, dat ging wel lukken. Ze zuchte even, om zo te beginnen met haar kleding te ordenen. En haar schoenen niet te vergeten!

Regina merkte nonchalant op dat het haar niks uitmaakte. Als het maar schoon word, dacht ze waarschijnlijk. Abel had een hele andere gedachte. Hij kon niet goed tegen de viezigheid of de lege koelkast. Het voelde té rommelig. "Oh.." zei hij zachtjes, terwijl hij de andere kant op keek. Richting de bank, maar bij het zien van de bank werd hij niet goed. Hij keek weer terug naar Regina. Maar die was alweer verdwenen. Hij keek onzeker om zich heen terwijl hij zijn handen in elkaar vouwde. Onzeker voelde hij aan zijn duim terwijl hij fronste. Waarom hij zijn benen niet in beweging zette en opzoek ging naar haar wist hij niet precies.
"Ik slaap hier, oké?" schreeuwde Regina toen vanuit een van de kamers. Hij keek naar zijn tas en pakte die op. Hij knikte even in zichzelf en liep toen naar de badkamer. "Dit is de mijne dan zeker.."mompelde hij zachtjes in zichzelf, terwijl hij zijn tas opende. Hij had die op de WC pot gezet - met de "deksel" erop - en ondertussen pakte die wat spulletjes eruit. Dingen zoals tandenborstel en tandpasta eruit. Hij legde die op het plankje onder de spiegel maar boven de kraan. Vervolgens liep hij uit de kamer met tas en al en liep zo naar de overgebleven kamer. Dat was dus zijn kamer. "Cool hoor." grinnikte hij zachtjes, zodat Regina het niet zou horen. Hij pakte zijn wekker uit zijn tas en drie boeken. Die legde hij in het houten nachtkastje naast zijn bed. Het zou nog een lang jaar kunnen zijn..

"Oh.." was zijn reactie op haar zegje. Ze knikte even afwezig, haar gedachtes al bij iets heel anders. Verder had ze niks meer van hem gehoord, dus blijkbaar vond hij dat kamergedoe wel oké. Mooi, want zin om nu nog te ruilen had ze niet. Niet voor hem, maar gewoon, zij had wel een grote kamer verdiend. Niet dat deze krottendingetjes groot waren te noemen, oh no, maar het was gewoon wel te doen. Een tevreden zuchtje verliet haar mond, terwijl ze naar de inhoud van haar tas keek. De kleren en schoenen waren als eerste aan de beurt, en later zouden de andere spullen volgen, zoals haar tandenborstel en dat soort shitterigheid. Een aantal kledingstukken werden de tas uitgetrokken en zorgvuldig, alsof het haar alles was, legde ze het netjes gesorteerd op merk. Nee, niet op kleur, op merk. Sexy hea? Nadat dat was gebeurd haalde ze haar schoenenverzameling eruit, en zette die onder de kleding op het daarvoor bedoelde plankje. Zo, het belangrijkste was gedaan. Ze zag nog een nachtkastje naast haar bed, waar ze een lading tijdschriften op dumpte. Óók gedaan! Nu richtte ze zich op de toiletspullen, die in de badkamer moesten. Toen ze er eenmaal was aangekomen zette ze ook daar al de spullen op de goede plek, en ze had al door dat Abel zijn spullen er daar ook al had gedropt. Ze liep naar zijn kamer, omdat ze zelf al zo goed als klaar was, en leunde tegen de deuropening. Over het jurkje dat ze aanhad zat een adidas-vest, die ze daarnet voor de warmte had aangetrokken. "En, lukt het een beetje met je spullen? Je sexy stuff al uitgepakt?" zei ze en ze keek hem met een plagerig grijnsje aan.

Vervolgens pakte Abel zijn zwarte iPad uit zijn tas en legde deze op 't houten nachtkastje. Hij plaatste hem naast het wat stoffige lampje dat er al stond. Hoe lang hadden mensen al niet hier geleefd, het leek hier echt allemaal antiek. Hij pakte daarna zijn iPod donut uit zijn tas en deed z'n iPod erin. Hij stak hem in het stopcontact maar liet hem nog even uit staan. Zijn groene iPod stond nogal levenloos in de grijze donut, maar het moest.
Vervolgens pakte hij nog een paar kookboeken uit zijn tas en legde die op een plankje boven een stoffige houten bureau. Hij blies even over het bureautje en veegde er daarna langs met zijn mouw. Abel liep terug naar het bed en pakte zijn Mac laptop eruit en legde die erop. Ook hiervan pakte hij de oplader en die stak hij in zijn Mac en in een stopcontact. Dat hadden ze hier wel genoeg, stopcontacten. Onder zijn laptop had hij een bescherm matje gezet, zodat het niet werd aangetast door het stof. Het was een goede laptop, met ingebouwde webcam en microfoon. Ook was het heel snel en had een goede breedte en gewicht. Het was een fijne laptop om te gebruiken, tenminste, voor hem.
"En, lukt het een beetje met je spullen? Je sexy stuff al uitgepakt?" klonk er opeens achter hem. Abel schrok lichtelijk en keek om, Regina stond in de deuropening. Hij herstelde van zijn schok en knikte lichtjes. "Ja, ja.." zei hij zachtjes en keek naar zijn koffer. Er zaten nog een boel kleren in die hij nog niet in zijn kast had gedaan. Onderbroeken, hemden, T-shirts, spijkerbroeken. Wat pyjama betrof, hij sliep in een lange, slobberige stoffen broek zonder T-shirt, anders werd het hem te warm. Al helemaal in een plek zoals Santa Monica. "Alleen nog me kleren."

Ze grinnikte omdat hij zo erg van haar schikte, en ze stak haar tong plagerig naar hem uit. "Ja, ja.." zei hij nadat hij hersteld was van zijn schok, en hij meldde dat hij alleen zijn kleding nog hoefde. "Lieve schat, daar hoort als het goed is je sexy stuff juist bij te zitten. iPad's zijn gaaf, maar die zijn niet bepaald sexy." zei ze, en ze keek hem met een lacherig grijnsje aan. Ze haalde haar hand even door haar haar waarna ze weer terug leunde tegen de deurrand. Ze bekeek zijn kamer even en zag dat hij nogal een Apple fan was. Hij had een iPad op zijn nachtkastje, een iMac op zijn dekbed en ook stond er nog een groene iPod in het hoekje. Ze zuchtte even, waarom wist ze niet, en liep naar het raam die aan de andere kant van zijn kamer was geplaatst. Ze keek even door de glazen heen, en zag beneden allemaal mini-mensjes die beneden liepen. Een aantal mensen hadden dus écht geen kledingsmaak! Sommige liepen in wat van die goedkope zeemantroep, en de anderen hadden dan een leuk jurkje aan, maar combineerde die met een of andere stomme sneakers. Wow, ze mochten blij zijn dat ze daar niet beneden stond, anders had ze serieus die kleding van hun lijf gescheurd. Zo wou je er toch niet bij lopen? Voordat ze kon kotsen van de lelijke kleding draaide ze zich om en liep met een grijnsje rond haar lippen richting Abel. "En, laat jou geweldige kledinguitrusting is zien." zei ze tegen hem met een big smile rond haar mond.

"Lieve schat, daar hoort als het goed is je sexy stuff juist bij te zitten. iPad's zijn gaaf, maar die zijn niet bepaald sexy." constateerde ze toen met een lacherig grijnsje. Abel keek haar even grijnzend aan, maar dacht eigenlijk na over hoe hij dat nou weer kon weten. Wist hij veel wat ze bedoelde met "sexy stuff". Dat kon net zo goed spullen zijn, je wist het maar nooit met zulke mensen. Terwijl Regina naar het raam liep pakte hij zijn hemden uit zijn tas en legde deze in zijn kledingkast. Hij liep weer terug naar zijn koffer en pakte er een paar boxershorts uit. Regina draaide zich weer om en liep naar hem toe, met een grijnsje rond haar bek. Muil. Mond. Gezicht. Sorry. Hij schudde onopmerkbaar zijn hoofd. "En, laat jou geweldige kledinguitrusting is zien." zei ze met een nog bredere grijns rond haar mond.
Wat machteloos stond Abel daar dan, met een paar boxers in zijn armen. Hij besloot die toen maar eerst in zijn kast te doen, voordat hij zijn kleren toonde aan Regina. Hij had geen zin om te praten over welke keuze boxers het beste was, volgens Regina. Hij tronk een paar T-shirts eruit. Hij showde ze een beetje onvoldaan aan Regina en propte ze toen in zijn kast. Nou ja, propte.. Hij vouwde ze op en legde ze er netjes in, anders was het gewoon te rommelig. Hij deed precies hetzelfde met zijn spijkerbroeken en schoenen.

Regina richtte haar ogen nog even langs de kamer, waarvan die er wat duf uit zag. Niet qua hoe hij het had ingericht, maar gewoon zegmaar als de kleur van het behang en dat soort dingen. Jammer dat je het niet mocht veranderen, ookal kwam er toch geen controle hier. Maybe konden ze het ooit wat mooier maken, en de muren verven of dat soort shitheid. Nadat ze deze gedachteronde had gemaakt keek ze weer naar Abel, die ondertussen haar met een grijns keek blijkbaar op haar 'Nee Abel, dat is niet sexy' reactie. Ookal wist Regina natuurlijk niet dat Sammy die Regina speelt Apple-stuff wél sexy vond, dus zij moest haar eigen mening maar geven. Abel spurtte even snel naar de kast, met wat in zijn handen. Boxers. Naja, boeiend, en voordat ze zich kon realiseren zag ze dat hij een aantal kledingstukken liet zien, shirts. "Sexy'er dan je iPad." zei ze hem met een plagerig grijnsje, en ze stak haar duim even naar hem op. "Je leert snel." zei ze, nog steeds plagerig -ookal meende ze het eigenlijk wel serieus-. Uit haar kamer klonk ondertussen een zacht muziekje, dat haar deed opkijken. Haar mobiel. "I whip my hair begin' for." klonk het muziekje, en ze scheurde zowat de kamer uit. Snel keek ze nog even om het hoekje voordat ze volledig wegging en gaf hem nog even een knipoog. "Mijn mobiel. Maar als je mijn sexy stuff wilt zien, ik ga het nu uitpakken." zei ze, en ze stak haar tong naar hem uit. Ze huppelkutterde naar haar mobiel en plofte neer op haar bed toen ze zag dat ze te laat was. Haar blik bleef op het schermpje hangen, die vertelde dat het Nicole was geweest. Boeiend, die belde ze binnenkort wel. Ze zuchtte even en bleef nog maar even op haar bed liggen. Ze had toch verder niks boeiends te doen.