So I'm the new guy

Chase Bradley, een jongen van één zesentachtig hoog met donkerbruin haar en zee blauwe ogen struinde door het winkelcentrum heen. Zijn ogen schoten heen en weer terwijl een zachte glimlach op zijn lippen speelde. Santa Monica had er een nieuwe ijshockeyer bij. En wat voor een. Chase grijnsde even waarna hij zijn rug wat meer rechtte en de mouwen van zijn V-hals trui opstroopte. De jongen van achttien, in zijn thuisstad Toronto een van de meest geliefde high school kleuters, zoals ze werden genoemd, was met alle plezier naar Santa Monica verhuisd voor een gloednieuwe start en de hoop een carrière te kunnen beginnen. Ja, zijn vader zei het wel eens: een Canadees heeft ijshockeybloed door zijn aderen stromen maar velen beginnen langzaamaan te twijfelen of dat wel niet daadwerkelijk aan de hand was met Chase die leefde voor zijn sport, en de meisjes dan. Een grijns speelde toen om zijn lippen terwijl hij verder liep. Aan zijn voeten waren zijn trouwe mazu sneakers, afgetrapt en wel, maar als hij niet de straat voelde aan zijn voeten was het nog geen tijd voor nieuwe sneakers, anders werd zijn moeder weer eens pisnijdig op hem omdat hij gewoon al acht paar sneakers had.
Hij bleef even staan kijken bij een van de winkels en hij voelde hoe zijn hart sneller begon te kloppen. Het was gewoon.. pérfect. Nee, niet het meisje dat achter de toonbank stond, hoewel die er ook mocht zijn, maar de ijshockeystick die te koop lag. “Hebben,” mompelde hij alleen maar terwijl hij naar zijn beurs griste. In Canada had hij aardig wat verdiend door wat wedstrijdjes voor mensen te spelen voor wat geld en daar zou hij de ijshockeystick met gemak mee kunnen betalen. Hij liep snel de winkel in waar hij even rondkeek. Meer nuttigs was er niet te vinden op de stick na. Hij was gewoon voor hem gemaakt. Zonder enige aarzeling betaalde hij het ding waarna hij vroeg of ze deze weg wilden leggen zodat hij hem later kon ophalen, eerst wilde hij nog de rest van het winkelcentrum verkennen zonder dat hij iets had om iemand mee voor zijn kop te meppen als hij geïrriteerd werd. Hij stapte de winkel weer uit en haalde zijn hand even door zijn haar. Een groepje meisjes liep langs en ze keken hem kort aan waarna ze verder liepen. Chase grijnsde wederom. Niet zijn type. Goed, waar moest hij nu in hemelsnaam naartoe gaan? Naar het smoothie barretje wat hij was tegengekomen of juist naar de starbucks? Hij wist al snel zijn antwoord te vinden en liep op een rustig tempo richting de smoothiebar. “Verras me maar,” mompelde hij met een brede lach op zijn gezicht terwijl het meisje hem verlegen aankeek en toen maar de eerste de beste smoothie in elkaar ging flansen. “Dat is dan eh..” mompelde ze maar Chase onderbrak haar en gaf haar gewoon een bedrag, hij had geen zin in dat gedoe. “Doei,” mompelde hij nog waarna hij nonchalant zijn hand opstak en even bleef staan en genoot van het weer, niet te warm, niet te koud. Prima. Hier kon hij wel aan wennen.
Toch nieuwsgierig bleef hij rondkijken terwijl hij zichzelf ontspannen op een bankje zette, de meeste meisjes die langsliepen waren niet zijn type of waren dit misschien maar misten dan gewoon iets. Hij had zelf zoals zijn vriendin het had genoemd een spetterend figuur met zijn iets bredere schouders en sixpack. Niet dat Chase het daarmee eens was maar ach, het was altijd mooi meegenomen als iemand van wel vond… toch? Hij slurpte wat van zijn Smoothie waarna hij weer opstond. Tijd om de boel verder te verkennen. Hij was makkelijk opgeveerd uit het bankje waarna hij algauw een kledingwinkel inliep en eens nieuwsgierig rondkeek. Niks. Gewoon niet zijn stijl, alhoewel bijna niemand die had, en nieuwe sneakers? Dat mocht hij zijn moeder niet aandoen. Met een luide zucht sloot hij de deur van de winkel achter zich. Een nieuw horloge dan? Nee, te duur, dat was geen optie. Zo struinde hij uiteindelijk naar een zaak waar in de etalage een paar mobiels waren. Dat kon hij wel doen, een nieuwe mobiel of whatever. Hij liep de winkel in en bekeek de mobieltjes waarna hij zich uiteindelijk maar de eerste de beste blackberry kocht en de winkel uit stapte. Daar ging zijn verdiende geld. Ineens voelde hij hoe hij tegen iemand opbotste en keek even verschrikt op waarna hij nog net op tijd het meisje dat hij om had geduwd kon opvangen. “Gaat het?” mompelde hij toen geschrokken terwijl zijn blauwe ogen bezorgd keken naar de plukken haren die hem verhinderden het gezicht van het meisje te zien.

[ Ieder meisje welkom =D]

Lichtelijk verveeld slenterde ze over het trottoir van het winkelcentrum. Braaf had ze haar huiswerk gemaakt om vervolgens vlug richting de stad te vertrekken. Aangezien ze niet zoveel spullen mee had kunnen nemen hierheen, vond Ayse het nodig om eens flink uit shoppen te gaan. Alhoewel, ze moest niet te hard van stapel lopen, na de verhuizing hadden ze nou niet bepaald heel veel geld over ofzo. Ze besloot om eerst wat te gaan drinken, alvorens ze de winkels leeg zou kopen. Ze wierp een blik op een plattegrond en zag dat ergens een smoothiebar moest zijn: dat werd haar plaats van bestemming. In New York had ze elke dag na school met een stel vrienden aan de smoothies gezeten. Zelf gemaakt of gekocht, dat maakte hen niet uit. Ayse miste die tijden enorm, ze hoopte maar om hier ook snel vrienden te maken. Terwijl ze zo langs alle winkels wandelde, wierp ze nieuwsgierig blikken in de etalages waar ze langsliep. Ze moest moeite doen om niet winkels binnen te gaan en alsnog iets te kopen, ze kon zich best inhouden toch? Onderzoekend wierp ze een blik om zich heen, liet haar blik glijden over de grote borden die boven de winkels hingen. Haar blik viel op een vrij klein winkeltje, iets wat aardig in de richting kwam van een smoothiebar. Nadat ze de weg over had gestoken, de smoothiebar was aan de andere kant, liep ze de ruimte binnen. Het was er heerlijk koel en met een glimlach keek ze wat rond. Ze pakte een kaart van een onbezet tafeltje en bekeek vluchtig de smoothies. Er stond niet echt iets tussen waarvan ze dacht: Hmm die zou lekker kunnen zijn, dus bestelde ze maar een aardbeien-smoothie. Nadat ze het meisje achter de kassa de nodige hoeveelheid muntjes gaf, slenterde ze de bar weer uit. Binnenin de bar hingen enorm felle tl-buizen, niet bepaald gezellig. En blijkbaar dachten meerdere daar zo over, van de ongeveer vijftien tafeltjes die er stonden waren er maar drie bezet. Het was lekker weer, dus dit konden niet de enige zijn die een smoothie gehaald hadden. Eenmaal ze weer buiten stond, keek ze nog eens om zich heen. Waar ze nu heen zou gaan, wist ze niet. Met het drankje mocht ze winkels niet in dus zou ze die eerst op moeten drinken. Leunend tegen de muur van de smoothiebar dronk ze van het overheerlijke drankje, terwijl ze met een glimlach wat naar de voorbij lopende mensen keek. Eenmaal ze haar drinken op had gedronken en het in een prullenbak gemikt had, kon ze aan het winkelen beginnen. Een schattig schoenenwinkeltje was haar als eerste opgevallen, en het was niet ver hier vandaan. Goed gehumeurd liep ze die richting op. Toen ze in de winkel stond, kwam ze erachter dat die toch iets groter was dan dat het leek van buiten. Het ging nog een heel stuk verder naar achteren, en met een grijns bekeek ze talloze schoenen. Na een kwartier kwam ze weer naar buiten, met nieuwe pumps en een nieuw paar sneakers. Onoplettend als ze was, botste ze tegen iemand op. Onhandig struikelde ze daardoor over haar eigen voeten en ging ze onderuit. Ze voelde, gelukkig maar, dat ze werd opgevangen door twee sterke armen. Verward streek ze haar haren uit haar gezicht en keek in twee stralend blauwe ogen. "Ehm, ik geloof van wel." sprak ze, nog steeds een beetje verdwaasd en ze wist niet eens of ze zeker was van haar antwoord. Vlug ging ze weer recht staan en streek haar shirt recht. Nieuwsgierig nam ze de jongen in zich op. "Sorry, ik lette niet op geloof ik." zei ze vervolgens nadat ze zichzelf weer in de hand had. Haar mondhoeken krulden zich weer in de onbewuste glimlach die ze altijd met zich meedroeg, en keek de jongen even vriendelijk aan. "Ik ben Ayse." stelde ze zich vervolgens netjes voor. Goh, het leek net alsof ze goed was opgevoed.

[Sorry, hij's niet zo lang als de jouwe. :$]

Chase keek lachend naar het meisje die zichzelf weer volledig in de hand leek te hebben en weer overeind krabbelde uit zijn armen. Haar warme adem streek even langs zijn wang. Smoothie? Aardbeien-smoothie? Ach, hij zou er wel nog achter komen hoewel het nogal dom was om te vragen welke smoothie iemand had gedronken. "Ach ojoh, dat gebeurt iedereen wel eens," zei Chase die het meisje even onderzoekend aankeek. "Weet je zeker dat er niks is?" Herhaalde hij toen nogmaals waarna langzaamaan, beetje bij beetje de bezorgde blik wegvaagde van Chase's gezicht waar zich weer een glimlach op werkte. Zo, nu was het wel eens tijd om te kijken wat hij had opgevangen. Het meisje was kleiner dan hem, had zacht krullend haar dat in het zonlicht dat door de ramen viel een rode, koperkleurige gloed leek te hebben. Ze had, net zoals hem, blauwe ogen en een slank figuur met lange benen. Perfect, maar toch leek ze niet op zijn kleine engeltje, Maja, die werkelijk waar eruit zag alsof ze nog geen vlieg durfde dood te meppen met een krant. Ach, daarintegen kon hij Maja nog niet dus meer over haar oordelen dan dat ze op een engel leek mocht hij eigenlijk niet doen, toch?
Het meisje dat zich toen als Ayse voorstelde beviel hem dus wel, als een van de eerste meisjes sinds zijn aankomst zo'n drie uur geleden. Hij keek toen even naar zijn schoenen en wederom naar het meisje. "Oh! Ik heb me nog niet voorgesteld," zei hij toen onschuldig lachend. "Ik ben Chase, Chase Bradley." De charmante glimlach die op zijn gezicht speelde vertrok even. "Dat klonk wel heel erg james bond achtig," zei hij toen zacht grinnikend terwijl hij Ayse weer aankeek met dezelfde charmante lach. "Nou Ayse, aangezien ik je omver heb gelopen, wat mij overigens erg spijt, trakteer ik je." Zei hij toen vriendelijk waarna hij zonder pardon haar tassen van haar overnam en een stukje vooruit liep. Even stopte hij waarna hij achter zich keek. "Kom je nog?" Zei hij toen lachend waarna hij zich weer omdraaide. Waar ergens was een leuk tentje? Ah, dat zag er wel prima uit. Hij keek even hoe druk het was en besloot dat ze wel buiten het cafeetje konden zitten. Hij zette Ayse's tassen voorzichtig neer en schoof de stoel alvast naar achteren waarna hij op zijn eigen stoel ging zitten en de kaart met dranken pakte. Een frons verscheen op zijn voorhoofd. Nee, alcohol pakken zat er natuurlijk nog niet in, zonde, dan maar wat water. Nadat hij zijn beslissing had gemaakt om er ook nog een tosti ham-kaas bij te pakken schoof hij de drankenkaart en het menu naar Ayse's kant waarna hij even nieuwsgierig naar haar tassen bleef kijken die hij netjes bij haar stoel had neergezet. "Wat heb je gekocht?" Vroeg hij toen nieuwsgierig terwijl hij naar Ayse's tassen gebaarde.

“Chase, is dat álles wat je kan?” De stem, zo ruw als steen, schreeuwde in zijn oor bij het kleine jochie. “N-nee,” stotterde deze en hij keek op naar de grote man onder zijn te grote helm. Het zag er koddig uit zo, zo’n klein jochie met zo’n grote stick en een iets te grote helm maar daar was hij hier niet voor. Hij was er om te leren ijshockeyen, en dat ging hem alles behalve lastig af. Het jongetje schaatste een rondje waarna hij vlak voor de goal een stop maakte en de puck erin knalde. “Zo goed meneer?” Vroeg hij toen en na een tijdje knikte deze. “Goed, ga maar verder.” Mompelde hij toen waarna hij weer weg schaatste naar een andere jongen die, weer eens, op zijn gezicht was gegaan. Hoe lang was hij hier al? Vier uur zeker, en al vier uur was hij alleen maar aan het schaatsen. Hij wilde gewoon wég.

Chase schudde zijn hoofd even kort. Hij was toen zeven jaar geweest en trainde toen al vijf uur op een dag zo’n vier dagen in de week. Maar nu als hij erop terugkeek waren het de beste tijden van zijn leven geweest, het schaatsen. Even keek hij toen naar Ayse. “Naar welke school ga je eigenlijk? Monica high of Pacific?” Vroeg hij toen om een gesprek een beetje op te starten.

Met slaperige ogen staarde ze uit het raam. Ze zat niet echt comfortabel op haar stoel, maar het moest toch maar even. Nog even en ze was er. Dan zou haar complete leven waarschijnlijk veranderen. 'Waar zit je met je gedachten, schat? We zijn er bijna,' zei Crystal, haar moeder die naast haar zat. Haar andere moeder, ja zij heeft twee moeders, zat tegenover haar. Esther voelde zich al voor schud in de stad waar ze op de trein gingen. Maar nu eenmaal in de trein voelde ze zich nog beschaamder. Blij dat als ze er was, dat ze gelukkig niet mee gingen richting haar school. Dan kon ze eigenlijk haar reputatie vergeten. Vooral omdat ze twee moeders had, Crystal en Janice. Een mobieltje rinkelde, niet de hare maar die van Janice. Een melodietje van de Spice Girls met Wannabe speelde zich hard af. Esther begroef haar gezicht in haar handen terwijl ze zich nog steeds niet omdraaide. 'Ja, ja. We zijn er bijna, dan zetten we Esther af. Oke, is goed. Dag dag Jason.' Ze hoorde een luide piep, dat betekende dus dat ze haar mobiel uitgeschakeld had. 'Dat was Jason, lieffie. Die belde of je er al was,' legde haar moeder uit. Jason dus, haar 'vader'. Tenminste, dat wás haar vader. Nee, Esther was geen geadopteerd kind, maar gewoon geboren uit haar moeder Janice. Rond haar zesde verjaardag had haar moeder vaarwel tegen haar vader gezegd en Crystal in haar leven gebracht alsof het allemaal zo simpel was. Alsof Esther dit allemaal wou, dit was nou niet bepaald een onderwerp waar zij vrolijk van werd. Nooit werd er een keer om háár mening gevraagd. Het moest altijd maar gewoon gebeuren, alsof zij geen deel van de familie uitmaakte. Ze slaakte een diepe zucht. Ze was natuurlijk nu wel gewend aan Crystal, en ze was wel aardig enzo. Maar het was eigenlijk onvoorstelbaar voor elk kind. Het liefste had ze ook geen vriendinnen bij haar thuis, tenzij haar moeders 'gezellig' een uitje hadden of werkten. Dan vond ze het niet erg, maar dan verborg ze wel de familiefoto's. Overal stonden foto's in huis van hun drietjes of alleen met haar twee moeders. Nergens stond haar vader op. Alsof die niet bestond. ''Nergens hoor, Crystal, ik ben gewoon moe.'' Ze noemde haar moeders het liefst bij de namen. Dat was gelukkig voor hun geen enkel probleem. Anders had ze zich waarschijnlijk kapot geschaamd, in het algemeen.

'Santa Monica,' hoorde ze de woorden luiden uit de luidsprekers in de trein. Thank god, ze was er! Eindelijk verlost van die twee. Nog een keer slaakte ze een zucht, een vrolijkere zucht dan daarnet. Ze wreef in haar ogen, hopelijk was de moeheid niet zo erg te zien. De hele nacht had ze niet kunnen slapen, niet vanwege dat ze dan haar ouders zou missen, maar vanwege de spanning. Straks was het helemaal niet leuk hier. Misschien kreeg ze wel helemaal geen vriendinnen of vond niemand haar aardig. Of.. Straks waren er van die bitches die haar continue pestte. Dat was wel het laatste waar ze aan moest denken. Esther stond op, nadat haar moeder was opgestaan, en griste haar koffer uit Crystal d'r handen. ''Dankje, Crystal.'' Mompelde ze en liep al naar de uitgang. Van achteren hoorde ze de hakken van Janice galmen door de trein heen. Blijkbaar liepen ze achter haar aan om haar uit te zwaaien. Geïrriteerd rolde ze met haar ogen. De deuren van de trein zwiepten open en zo snel mogelijk wou ze zich uit de voeten maken. Maar daar was ze niet snel genoeg voor, Janice pakte haar zachtjes bij haar schouders en draaide haar vlak voor de uitgang om. 'Dag schaaat, ik zal je missen!' Klonk haar stem waarbij ze ondergesmakt werd. ''Bah, Janice. Nu zijn mijn wangen nat!'' Beschaamd veegde ze snel haar wangen af. Ze voelde haar wangen warm gloeien en rood kleuren. En als dat nog niet genoeg was knuffelde Crystal haar ook nog eens. Het voelde alsof ze geplet werd. ''Crystaaal, ik krijg bijna geen adem meer,'' zeurde ze. 'Oh sorry schat, ik kan er niks aan doen. Ik ga je ook zo ongelofelijk verschrikkelijk missen!' Ook dat kon er nog eens bij. De mensen die de trein in en uit stapten keken natuurlijk allemaal naar haar. Stiekem wist ze hun gedachten wel te raden. Opgelucht haalde Esther adem, Crystal had haar losgelaten en streek nog een hand door haar rode haar heen. Oh god, kon dat er natuurlijk ook nog bij. Niks was teveel voor haar twee moeders. Wisten ze dan niet van ophouden? ''Nou, dag Janice en Crystal. Ik zie jullie in de aankomende vakantie!'' Zei ze niet al te hard terwijl ze de sprong maakte van de trein naar het bewoonde gebied. De school was hier niet al te ver vanaf. Snel vertrok de trein alweer en ze zwaaide naar haar moeders die natuurlijk luchtkusjes blaasden richting haar. De ramen besloegen er zo te zien helemaal van. Achter hun zag ze een aantal mensen naar haar ouders kijken. Van schaamte schudde ze met haar hoofd, maar grinnikte toch wel. Hehe, de trein was eindelijk weg. En vanaf nu begon en veranderde háár leven op de school Monica High.

Na ingecheckt te hebben op haar nieuwe school en tevens haar kamer bestudeerd te hebben was het tijd om naar de stad te gaan. Misschien dat ze hier al wat aardige pubers tegenkwam. Haar handen waren in haar zakken gestoken van haar spijkerjack die ze in haar kamer had aangetrokken. Op haar Allstars slofte ze wat door de stad heen. De zolen waren niet al te best meer, maar zolang ze er nog fatsoenlijk op kon lopen was dat prima voor haar. Zoveel geld had ze nou ook weer niet, en een baantje moest ze natuurlijk nu nog zoeken. Zij was niet zo'n type wat rijk was, en dat wilde ze ook totaal niet zijn. Al heeft haar vader best wel wat geld op zak zitten omdat hij advocaat was. Liever verdiende ze het geld zelf. Een aantrekkelijk winkelzaakje trok haar aandacht. Het was een snackbar achtig iets. De vrouw achter de toonbank vroeg gelijk aan haar wat haar bestelling was. ''Ehhm,'' mompelde ze zachtjes waarbij ze naar het menu, wat boven de vrouwelijke medewerkster hing. ''Doe maar een bananen milkshake,'' bestelde ze. De vrouw ging direct aan de slag en zette het voor haar klaar. 'Verder nog wat?' Esther twijfelde even, maar besloot toch maar geen snack te nemen. Daar werd ze tenslotte alleen maar dik van, en haar ouders zouden het ook niet goedkeuren om meteen na haar aankomst haar geld over de toonbank te smijten. Ze pakte de milkshake en liep ermee naar de toiletten. Niet om daar te gaan zitten, maar om zichzelf even een beetje op te knappen. Ze zette hem neer op een randje bij de gootsteen en deed haar haar wat beter. De voorbijgaande richtingloze wind liet haar rode haar buiten natuurlijk alle kanten op wapperen. Het was toch al een beetje verward op een of andere manier sinds Crystal in de trein gedagzeggend haar hand door háár haar had gehaald. Nog even snel haalde ze een hand door haar haar, pakte haar shake en liep naar de uitgang van de wc's. Haar ogen bekeken de gehele zaak waardoor ze niet goed uitkeek. Haar voet bleef haken achter een tafelpoot en van schrik liet ze haar shake los. Die vloog natuurlijk een paar meter verder en viel daar uit elkaar op de grond. Zelf viel ze bovenop een jongen. Een knappe jongen met wat bruinzwartig haar. Ondanks dat bonkte haar hart ongelofelijk snel en voelde ze nu pas de adrenaline door haar lijf stromen. Meteen voelde ze zich verstijfd. Wat nu? Door de schrik haar ogen wijd open gesperd. Oh thank god, dat deze jongen mijn val heeft verbroken.

[Hihi ;D]

[OMG, ik kom ofcourse jullie rust versturen! >3]

Regina zag de grote letter van het stadscentrum al dichterbij komen, en al de winkelnamen en merken kwamen haar al tegemoet. Met een tevreden grijnsje rond haar mond stapte ze onder het grote bord door waar op stond dat ze in het stadscentrum was beland. Duhuh, ze had zelf wel ogen hoor. Het was haar tweede keer in de week dat ze hier was, dus het viel opzich nog wel mee. Het zonnetje scheen lekker en het was echt prima shopweer. Jeah, ze had zich er al de hele dag naar uitgekeken. Even weg van al die schoolnerdo's, schooltrutjes en andere domme wijven. Gewoon alleen en met een über shopbuitje en een modeverslaafdheid. Wat wou een meisje nog meer? Haar iPhone zat in haar oren -de oordopjes dan- en de muziek denderde in haar oren. Niet té hard, maar gewoon op een volume dat verder alles nog te horen was. Ze ging als eerste op weg naar de een of andere smoothiebar hier, dat viel wel uit te proberen en voorlopig had ze dorst als de hel. De schoenen die ze net nieuw had, maakten vrolijk en trots het geluid van de hakken waar ze altijd aan te herkennen was. Op school dan. Dangerous, hier kwam Regina, met dé hakken. Ze onderdrukte even een grinnik terwijl ze terugdacht aan school. Ze had al so many friends, dat kon iemand die hier al jaren woonde nog geen eens zeggen. Maar geef nou toe, wie wou nou geen vrienden met haar zijn? Oké, alleen mensen met een verstand van nul dan, maar iedereen wou vriendinnen met haar worden toch? Ze had geld, dé looks en ja, alles eigenlijk wel. Ook dat kon niet iedereen zeggen en daar was ze dan ook trots op. Haar blonde haar wapperde achter haar aan, en maakte haar zilveren ketting en haar Prada-jurkje zichtbaar. Vanochtend had ze deze ook aangedaan, wat ook een nieuwe aankoop was. Glimmend zwart en kort, en hij zag er gewoon fab-u-lous uit! Ze liep de winkel in en haar blik viel meteen op twee meisjes en een jongen. Wow, die waren blijkbaar geïnteresseerd in hem. Ze bestelde een smoothie en alsnel kreeg ze die aangereikt. Ze betaalde en nam af en toe een slokje terwijl ze met een sexy en heupwiegend loopje lang de jongen en de twee meisjes liep. Die hadden echt pech, als iemand aandacht kreeg van een jongen was zij het! Terwijl ze langs hen liep liep ze perongeluk zachtjes tegen de jongen aan, expres dus. ”Het spijt me zo erg!” zei ze tegen hem en met een verleidelijke glimlach keek ze de jongen aan.

Onderzoekend liet ze haar blik even over de jongen heen glijden. Hij was knap, dat mocht ze niet ontkennen. Voor zover ze het kon zien, leek hij vrij gespierd en hij was een stukje langer dan dat zij was. "Het gaat echt hoor." sprak ze overtuigend tegen de jongen. Ze haalde even een hand door haar zwarte haren en grijnsde kort. Met een glimlachje keek ze Chase, zoals de jongen zich zojuist had voorgesteld, aan. "Ik ben Chase, Chase Bradley." had hij zichzelf voorgesteld. Nog voordat Ayse had uitgevonden waar ze dat nou van herkende, zei Chase het al. Lachend keek ze hem aan. "Nee nee nee, dan is het nog altijd: Bradley, Chase Bradley." sprak ze hem grinnikend toe. "Hm vooruit, omdat je zo aandringt." stemde ze met een grijns in, waarna ze hem volgde. Waarheen hij van plan was om naar toe te gaan, ze had geen flauw idee. Ach, ze zou het vanzelf wel zien. Toen hij haar tassen van haar over nam, keek ze hem even verbaasd aan. Ze kon het toch prima zelf dragen? Tja, als hij het zo graag wilde.. Onbewust grinnikte ze zachtjes: deze middag had volgens Ayse niet beter uit kunnen pakken. Eenmaal Chase ergens stil stond, bekeek ze het tentje nieuwsgierig even. Hm, het zag er wel oké uit. Ze zette zich neer in de stoel naast die van Chase en glimlachte even naar hem. Zuchtend trok ze de rits van haar jasje wat verder naar beneden. De mouwen had ze al opgestroopt, maar ze had het nog steeds warm. Toen de jongen haar een paar kaarten toe schoof, bekeek ze ze vervolgens. De kaart met drankjes legde ze al snel weer weg, voor haar werd het een simpele cola. Light, dat wel. Gewone cola vond ze niet te zuipen. Van de andere menukaart koos ze tenslotte een broodje met mozarella en wat salade. "Oh, nog niet zo veel. Alleen twee paar nieuwe schoenen." beantwoordde ze zijn vraag met een vrolijke glimlach. Of haar antwoord wel helemaal tot hem doordrong, dat wist ze niet zeker. Een beetje afwezig zat hij voor zich uit te staren. Ze haalde even haar schouders op en wierp stiekem nog een blik in één van haar tassen. Trots bekeek ze de pumps even: ze waren echt prachtig. Chase deed haar weer even uit haar trance ontwaken, hij vroeg haar op welke school ze zat. "Monica High, klas 11B." antwoordde ze vervolgens waarna ze hem vrolijk aankeek. "En jij?" kaatste ze zijn vraag terug. Waarschijnlijk had hij het niet gehoord, aangezien er plots een meisje op hem viel. Letterlijk dan. Een geïrriteerd zuchtje ontsnapte uit haar mond. Maar Ayse mocht eigenlijk niets zeggen, ze was nota bene zelf ook tegen hem aangebotst! Alsof hun rust nog niet genoeg verstoord was, kwam er ook nog een blond meisje aanzetten. Deze beviel haar niet zo goed, ze leek een attitude van hier tot Tokio te hebben. Geërgerd rolde ze even met haar ogen.

“Ja, daar heb je wel gelijk in.” Zei hij toen waarna hij even glimlachte, Bradley, Chase bradley. Zo zou hij zich voortaan gewoon gaan voorstellen ofzo. Chase keek even verbaasd op, nu viel er nog een meisje half tegen hem op. Haar shake vloog zo’n beetje over hem heen, maar het ding lag uiteindelijk al lekkend op de vloer. Even keek hij bijna lachend naar Ayse en hielp het roodharige meisje even overeind. Hij glimlachte wederom en herhaalde dezelfde procedure als bij Ayse. “Gaat het?” zei hij dus en hij keek het meisje toen vriendelijk aan waarna hij in zijn ooghoeken zag dat zijn water er al aankwam. Dat werd nog eens leuk als er nóg een meisje zou vallen kwam er al helemáál niks meer van zijn lunch, een warme tosti nu al uitgesloten, hij hielp het meisje weer overeind en schoof haar een stoel aan zodat ze bij hun kon komen zitten. “Ga zitten zou ik zeggen, ik trakteer,” zei hij toen met een lach op zijn gezicht die verraadde dat hij het hier wel naar zijn zin had, in Santa Monica. Hij liet zich uiteindelijk weer in zijn stoel ploffen toen hij te horen kreeg dat hij het eten maar zelf moest halen. Ook dat nog, maar ach, zoveel maakte het niet uit. Hij knikte even toen de serveerster zei dat het eten over zo’n vijf minuutjes wel klaar zou zijn. “Bestel maar iets,” mompelde hij toen nog steeds met dezelfde glimlach naar het roodharige meisje toe, haar naam zou hij bij god niet weten want die had ze niet gezegd. “Hoe heet je eigenlijk?” vroeg hij het meisje toen terwijl hij het meisje bekeek en even moest glimlachen om haar nog licht geschrokken gezichtsuitdrukking. Hij stapte uiteindelijk, nadat hij zijn V-Hals trui weer eens had rechtgetrokken het barretje weer in dat zelfs naast ze smoothiebar grensde en haalde daar zijn tosti op en hetgene was Ayse zich had besteld. Hij zette het eten voor hun neus neer en glimlachte even. “Als je wilt, je kunt best een van mijn tosti’s hebben,” stelde hij het roodharige meisje toen voor waarna hij een hap nam van één van de twee tosti’s en even knikte. Precies goed. Hij bleef zo even zitten waarna hij uit het luxe doosje de black Berry viste en eens naar het ding keek. Zijn moeder had ook een black Berry dus heel ingewikkeld was het ding niet voor hem. Al snel keek hij vrolijk op naar Ayse die begon te vertellen en hij pleurde de black Berry meteen weg waarna hij haar met een grote glimlach aankeek. “Eveneens monica high, 12 A.” Zei hij toen terwijl hij nu pas haar broodje bestudeerde. Iets met mozzarella en sla. Niet wat hij in eerste instantie zou kiezen, maar het zag er niet slecht uit.
Hij nam nog een hap van zijn tosti waarna hij even knikte. “Ik ga even nog wat water halen,” mompelde hij waarna hij stopte met het tollen met zijn lege glas waar eerst water in had gezeten. Hij glimlachte even klunzig waarna hij opstond en weer het cafeetje in liep en daar nog een water haalde, als er nu iemand tegen hem zou opbotsen zou hij toch wel echt gek worden. Hij liep weer door de open deur en voelde hoe iemand zachtjes tegen hem opbotste. Even wilde hij met ogen rollen totdat hij het meisje zag die tegen hem opbotste. Een verleidelijke glimlach sierde haar gezicht en Chase keek haar al net zo charmant terug aan. Buiten dat ze een beetje arrogant leek was ze niet lelijk. “Geeft niets,” zei hij toen glimlachend. “Je bent niet de enige die tegen me is opgebotst namelijk,” zei hij toen terwijl hij met zijn hoofd naar het tafeltje gebaarde en een onschuldige glimlach vormde zich op zijn lippen. “Wil je erbij komen zitten?” Vroeg hij toen terwijl zijn ogen naar haar jurkje gleden, zwart, kort en stijlvol. Prada? Zijn moeder zei dat de weinige stijlvolle jurkjes die kort waren van prada waren. Niet dat hij er iets van wist maarja, daar was hij gewoon een jongen voor. Dat boeide hem werkelijk geen steek. Hij keek even zielig naar Ayse met een onbegrijpelijke blik, alsof hij hier in gemaakt was om tegenaan te lopen ofzo. Hij haalde zijn hand door zijn haar terwijl hij zich weer naar Regina draaide met een grijnsje op zijn gezicht. “Of wil je je smoothie alleen opdrinken?” Zei hij toen met een knikje naar de beker in haar hand. Hij liep toen weer terug naar zijn eigen tafeltje en pakte de black Berry weer uit zijn broekzak en opende twitter op het ding.

“Mis u guys,” typte hij toen waarna hij het verzond. Prima, degenen aan wie het gericht was wisten dat wel. Hij keek toen even met een scheve glimlach naar de meisjes. Hij mocht zichzelf gelukkig prijzen, en niet zo’n beetje ook. Drie meisjes rondom zich, maar het dilemma was altijd als ze dan gingen vragen wie het leukst was. Maar voor nu? Regina. Duidelijk. Hij glimlachte even naar het blonde meisje toen hij opkeek van de black Berry en gebaarde naar de, als enige, nog lege stoel naast hem. Hij had nog niet eens naar de naam van het blonde meisje gevraagd, maar als hij haar karakter goed schatte zou hij die snel genoeg te weten komen.

[hoop dat jullie er iets mee kunnen?

De tosti die ze ondeugend van Chase zijn bordje had gepakt was heerlijk gemaakt. ''Esther,'' zei ze nadat ze haar mond had leeggemaakt. ''Esther Campbell, ik ben hier pas net gearriveerd.'' Vertelde ze met een rode blos op haar gezicht en een lieve glimlach. Ze had nog geen enkele blik geworpen naar het meisje wat er ook bij zat. Het duurde niet lang, eigenlijk vermoedde ze het al, en er kwam nog een meisje bij zitten. Een blond meisje dit keer. Ze zag er verbazingwekkend uit, maar toch ook wel weer, zoals verwacht, erg arrogant. Tenminste, zo'n soort uitstraling had ze. Of ze dat ook écht was, was natuurlijk nog niet zeker. Ze hoopte van niet, dan zou haar eerste dag als ongeluk bij geluk zijn. De lichaam van de jongen was zo warm. ''En wat is jou naam, als ik vragen mag?'' Esther keek hem lief aan. Slechts hem gunde ze die blik. Terwijl ze de tosti verder at bestudeerde ze de andere twee meiden. De radio draaide een toepasselijk nummer. Een gecoverd nummer van Maria Mena. Just hold me, werd in dit geval gezongen door ene Leonie Meijer. Het was toepasselijk bij dit moment, vond zij dan aangezien ze net per ongeluk, écht niet express zoals het blonde meisje het deed voor haar gevoel, letterlijk op de jongen viel die haar tevens goed opving. Wat zouden haar ouders er wel niet van denken als ze te horen kregen dat ze de eerste dag al op een jongen viel. Die zouden het zeker al letterlijk nemen, of erger nog.. Die zouden zich afvragen waarom ze niet op meisjes viel. Blergh, ze moest er niet aan denken. Zij was echt totaal geen lesbienne, niet dat ze daar problemen mee had, dat is niet het geval. Misschien dat ze er later nog achter kwam dat ze misschien, héél misschien biseksueel was. Hopelijk niet. 'And why can't you just hold me. And how come it is so hard. And do you like to see me broken. And why do I still care...' Zong ze zachtjes, best mooi qua toon, mee met haar ogen gesloten. Dat ging eigenlijk altijd automatisch dat ze met een lied meezong die ze zelf ook mooi vond. Wacht! Had de jongen niet gezegd dat hij in 12A zat? Daar zat zij ook in... Dat had ze te horen gekregen bij de balie, tevens wanneer ze ingecheckt had.

Regina zocht met haar ogen de ogen van de jongen voor haar, die liet weten dat hij het niet erg vond. Hij schond haar een verleidelijke glimlach, net als wat zij daarvoor ook bij hem had gedaan. Hmmz, niet verkeerd. Ook vertelde hij haar dat ze niet de enige vandaag was en hij knikte in de richting van de meisjes. Ohja, die. Ze grinnikte even waarna ze weer in de ogen van de jongen keek, en ze opende haar mond om te antwoorden. "Dat had ik al door ja. Maar geef toe, ik bots wel het lekkerst toch?" vroeg ze hem plagerig en ze knipoogt naar hem. Tenminste, het kon haar niet voorstellen dat die anderen het beter voor mekaar hadden dan dat zij had gedaan. Ze waren niet echt bijzonder en een gevoel voor stijl zoals zij die had hadden ze totaal niet. Uit haar eyes dan. “Wil je erbij komen zitten?” vroeg hij haar, en ze knikte even. Mwah, ze had toch niks anders te doen en als ze te pakken had liet ze het dus echt niet zomaar voorbij gaan. Die andere meiden hadden pech, nu waren ze niet de enige die zijn aandacht had. Die moesten ze sowieso al delen, die aandacht van hem, maar nu werd het hun -misschien- nóg moeilijker. Ookal was ze er zelf al van overtuigt dat dat inderdaad zo was. Ze keek weer even naar de meisjes die achter hun zaten op een tafeltje, blijkbaar wachtend tot hij weer terug kwam. Ze ving net de blik op van een van de meisjes die met haar ogen rolden. Pff, het waren dus van die trutjes. Nu kwam ze er al helemáál bij zitten, ghehe. “Of wil je je smoothie alleen opdrinken?” zei de jongen, en ze keek weer naar hem. "Ofcourse, ik kom er wel gezellig bij zitten dan hè?" zei ze tegen hem en ze glimlachte, met haar toegepaste tandpasta-smile. Ze gooide met haar handen haar lange, blonde haar over haar schouders naar voren en volgde hem naar het tafeltje. Ze trok de stoel naar achter op welke ze wou zitten en ging er dan ook even later op zitten. Ze keek even snel naar de andere meisjes die ze een nagemaakte glimlach showde. Daarna richte ze haar felgroene ogen weer op de jongen, waarvan ze de naam nog niet wist. Van de meisjes ook niet, maar die waren dan ook niet zó bijzonder als die van hem. Hij was voorlopig degene met wie ze zou praten, want die trutjes zouden vast niet met haar willen praten. Zoals ze er nu bij zaten waren ze blijkbaar niet geïnteresseerd in haar, ze was vast te goed ofzo. ''En wat is jou naam, als ik vragen mag?'' Een meisje met rood haar trok dit keer haar mond open, en ze richte haar blik op de jongen. Mwah, het klonk wel algemeen, dus ook zij besloot wel te antwoorden. "Ik ben Regina George. Misschien kennen jullie me wel van de George-warenhuizen.." zei ze tegen hem en ze zag dat de jongen aan het twitteren was. Ze grijnsde en ook zij pakte haar mobiel uit haar tas, iPhone dit keer. Ze ging naar twitter en keek op het beeldscherm van de mobiel van de jongen wat hij aan het typen was, wat ze naam was. 'Zozo, ook aan het twitteren guy? Ik zal maar oppassen, die meiden voor je willen ook aandacht. Je moet die drie wel zien te verdelen hè.' stuurde ze, en ze zette er een # en zijn naam erachteraan. Ze grinnikte even wachte op de reactie van de jongen.

Dat Chase en Regina nu beiden op hun mobiel aan het klooien waren beviel haar niet. Het is allemaal verspilling van geld, en bovendien ze zaten toch recht tegen over elkaar? Esther was niet zo'n type die je continue met mobieltjes zag spelen. Ze had er een, toevallig dan ook een Blackberry gekregen van haar vader voor haar verjaardag, en die gebruikte ze slechts voor nood. Er stond tien euro op, en dat was meer dan genoeg. Dat mensen nou honderden euro's moesten verspillen voor smsjes of onnodige beltijd. Haar donkere groene ogen bespeurden de snackbar af. Het zag er best gezellig uit. Hmm, deze plek zou ze onthouden voor als ze een keer met een vriendin wou gaan uit eten. Of nouja, niet sjiek in elk geval maar gewoon voor een hapje tussendoor ofzoiets. ''Zeg, ik weet niet hoor. Maar jullie zitten gewoon tegen over elkaar. Damn!'' floepte zomaar eruit. Van die mobieltjes werd ze nogal geïrriteerd. En het blonde huppelkutje, genaamd Regina, was niet de enige die aandacht Chase mocht krijgen, zij en het andere meisje zaten er ook nog. Pfoe hee, hier was ze eigenlijk al bang voor. Dat ze gelijk op haar eerste dag met een blondina opgescheept zat die ook nog eens arrogant deed. Negeren, gewoon straal negeren. Charmant streek Esther een rode pluk voor haar neus weg en begon met haar haar te spelen. Niet om indruk te maken, maar om op z'n minst een beetje aandacht van de jongen te trekken. Misschien dat dat hielp. En voor ze het wist voelde ze haar mobiel trillen in haar broekzak. ''Oh god,'' zei ze terwijl ze in haar ogen wreef. De moeheid was nog steeds niet helemaal weg. Ze zou vanavond ook vroeg naar bed gaan, tenminste als ze daar de kans voor kreeg. Waarschijnlijk kon ze weer niet slapen, morgen moest ze naar school. Dan kon ze de klas ontmoeten. Ze wist dat Chase ook bij haar in de klas zat. Hopelijk zat het 'Beth Cooper' tutje niet bij haar in de klas. Maar die kans kon er in zitten. Esther slaakte een zucht en haalde haar mobiel uit haar broekzak. In beeld stond een foto van haar moeder Crystal. 'Crystal Marton' stond er onder als naam aangegeven. Met een druk op het groene telefoontje nam ze op. Snel zette ze het geluid wat zachter, zodat het niet verstaanbaar was voor de anderen die ook aan het tafeltje zaten. ''Hai, Crystal,'' mompelde ze terwijl ze een geïrriteerde glimlach op zette en haar blik afdwaalde richting een muur. Hopelijk zag de rest niet hoe beschamend ze dit vond. En natuurlijk, dat kon er ook nog wel bij, begonnen haar wangen te blozen. ''Ja, ja. Is goed, ik zal er om denken. Daaag, doe Janice de groetjes.'' blérde ze door haar moeder heen. ''En niet elke keer bellen, doei, doeeeii!'' Crystal was nog aan het praten, maar dat maakte haar niet uit. Ze klikte het gesprek uit en borg haar Blackberry weer terug in haar broekzak.

“Misschien wel,” zei hij op een licht flirterige toon tegen het blonde meisje die hij toen breed glimlachend aankeek maar haar meer dan die glimlach ook niet gunde. Hij keek even lachend naar het meisje dat zich als Esther voorstelde. “Leuk je te ontmoeten Esther,” zei hij toen met een vrolijke glimlach toen hij zag dat ze zijn tosti inderdaad gewoon had opgegeten. Dan moest hij maar een broodje gezond bestellen, hij mocht dan ook weer niet teveel eten dus dan kon het wat hij teveel at maar beter gezond zijn. Hij keek de meisjes toen even een voor een aan met een glimlachje. “Ik ben nog wat te eten halen,” zei hij toen waarna hij opstond en zijn handen in zijn zakken stopte waardoor zijn broek iets zakte en de leren bruine riem was te zien die te samen met de ijs blauw kleurige broek een goede combi vormde. Hij liep naar de bar toe waar een meisje hem lachend aankeek. “Lukt het nog daarbuiten?” Vroeg ze hem toen lachend waarna Chase ook even moest lachen. “Het lukt vast wel ja, maar volgens mij moet ik beter niet door deze deur lopen wil ik iemand weer half omver lopen.” Zei hij toen lachend waarna het meisje ook knikte en hij een paar minuutjes moest wachten op zijn broodje gezond. Hij liep voorzichtig de deur uit terwijl hij even een pluk haar uit zijn blauwe ogen blies. Zijn vader had gezegd dat ze zo blauw als de oceaan waren en zijn moeder vond ze caribisch blauw. Ze waren er nog steeds niet uit welk blauw het nou was, maar dat boeide Chase nou niet bepaald. Hij keek even op naar de meisjes. Esther had het irritant gevonden dat hij met zijn mobiel klooide, maar hij had niet echt geregistreerd dat Regina dat ook deed. Hij liep het trappetje van het cafeetje af en keek alvorens hij naar het tafeltje liep naar links en naar rechts zodat hij niet wéér iemand omver zou lopen. Hij liep toen met een gerust hart naar de meisjes toe en nam gretig, misschien iets te gretig, een hap van het broodje en kauwde hier traag op waarna hij weer ging zitten. Hij keek ze een voor een even aan toen hij zich besefte dat hij zich nog niet had voorgesteld.
“Bradley,” zei hij toen terwijl hij vanuit zijn ooghoeken naar Ayse keek en zachtjes grijnsde. “Chase Bradley,” maakte hij zijn zin toen af met een kleine, zoete, glimlach waarna hij weer een hap van het broodje nam. Dit smaakte goed! Hier ging hij wel vaker komen kreeg hij zo het idee, lekker een broodje eten en dan weer verder. “Wacht even,” mompelde hij toen zachtjes, zijn mobiel die hij ook nog had trilde zacht en Chase’s gezicht betrok even waarna hij weer opstond. Had hij dan nóóit rust? Met een zuchtje liep hij wederom van de meisjes weg en nam op. “Nee,” zei hij toen op de vraag van de jongen. “nee, ik kan niet komen spelen Mason,” zei hij toen tegen zijn broer. “Nee, hallo, we hebben bij de toronto maple leafs genoeg andere jeugd die wel kan invallen voor me!” Zei hij toen geïrriteerd waarna hij ophing. Dat ze het zich maar uitzochten. Hij bekeek toen zijn twitter waar Regina kennelijk op had gereageerd en hij schonk haar een bijna onzichtbaar een grijnsje. “Ik doe mn best.” Stuurde hij toen terug waarna hij weer ging zitten. “Nou eh.. vertel eens iets over jezelf.” Zei hij toen geïnteresseerd en hij keek even afwachtend van Esther, naar Ayse en toen volgde zijn blik naar Regina, waarvan hij al wist dat ze zijn twitter had gevonden. Toen een stilte volgde slaakte hij zachtjes een zuchtje. “Ik begin wel,” zei hij toen met een klunzige grijns. “Ik ben Chase Bradley, achttien jaar zit in twaalf a en doe aan ijshockey en kom uit canada.” Het was een flinke opsomming, maar zo had hij alles wel kort samengevat vond hij, en hij had er niet eens zoveel adem aan verbruikt als hij in zijn gedachten had voorgesteld. Hij nam weer een hap van het broodje voor hem en keek toen afwachtend weer naar de meisjes voor hem. Hij was nu al dól op Santa Monica, wat stond hem dan nog te wachten?

Het toontje waarop Chase tegen Regina sprak, beviel haar eigenlijk niet zo. Maar ja, wie was zij om er wat over te zeggen? Lichtelijk geïrriteerd bekeek ze de twee meisjes. De roodharige leek haar wel aardig, ze had in ieder geval een vriendelijke uitstraling. Het blondje echter, mocht ze nu al niet. Ze zag haar al helemaal voor zich als zo'n verwend nest wat alles kreeg van pappie en mammie. Ayse wierp haar dan ook een gespeeld glimlachje toe. Naar Esther glimlachte ze echter breed, en gemeend. Chase liep het café binnen om een broodje te bestellen: Esther had zijn tosti opgegeten. Een zucht rolde over haar lippen. Stiekem had ze gehoopt dat ze gewoon een gezellig middagje zou hebben met Chase. En dan zonder dat huppeltrutje en Esther. Een beetje afwezig staarde ze wat voor zich uit toen Chase weg was, terwijl ze wat van haar mozarella-broodje knabbelde. Toen Chase na een paar minuten zich weer bij de meisjes voegde, glimlachte ze even charmant. Hij zat nog geen halve minuut, tot blijkbaar zijn mobiel af ging en hij weer opstond. Ze schobk er verder geen aandacht aan en nipte wat van haar cola-light. Het was precies koud genoeg en genietend sloot ze haar ogen even. Hmm heerlijk was dat: in een warm zonnetje een koud drankje drinken. En zo waren er nog wel meer simpele dingen waar Ayse van kon genieten. Chase zat inmiddels weer en stelde zich voor. Een lach kon ze niet onderdrukken, vanwege de manier waaróp hij zich voorstelde. "Aangenaam agent 007." sprak ze zacht grijnzend, zo zacht dat waarschijnlijk alleen Chase het hoorde. Zijn poging om een gesprek met zijn vieren aan te knopen, pakte niet zo goed uit. Er viel een stilte en Ayse keek het groepje even rond. Net nadat ze besloot om als eerste haar mond open te trekken, was Chase haar voor. Glimlachend keek ze hem even aan terwijl ze geïnteresseerd naar zijn verhaaltje luisterde. Toen hij klaar was, besloot zij naar om het van hem over te nemen. "Mijn naam is Ayse Sulliver, hoewel ik op mijn oude school beter bekend stond als trut of bitch, ik ben 17 jaar en kom uit New York. Hier doe ik nog geen sport, maar ik twijfel tussen over volleybal. Leuk dat je aan ijshockey doet man!" sprak ze vervolgens, het laatste zinnetje aan Chase gericht.

Regina keek even naar het roodharige meisje die haar wat, nouja irriterend, aankeek. Moest zij weten, het kon haar allemaal toch niks schelen. Ze moesten het maar kunnen hebben dat er nog een meisje bij zat, en anders moesten ze maar weggaan. So what? ''Zeg, ik weet niet hoor. Maar jullie zitten gewoon tegen over elkaar. Damn!'' liet het roodharige meisje inderdaad weten, dus ze was dus echt zo beledigt. Ze richte haar blik op haar en trok haar wenkbrauw op. Jeesus, het was toch grappig? Kom op.. Nog steeds bleef haar blik op het meisje gericht aangezien ze nu werd gebeld. Dus wie mocht er nou niet met mobieltjes spelen dan hè? Ze grinnikte even toen ze opnam en een hele preek tegen haar moeder ofzo blerde. Chase was ondertussen weer naar binnen gegaan om wat te eten te kopen. Blijkbaar hadden die meisjes zijn eten opgegeten, ghehe. Ze had ondertussen haar mobiel weer in haar tas gestopt en liet die tas weer naast haar op de grond vallen. Zachtjes, anders zou haar chanel-teken er binnenkort af gaan slijten. Chase kwam weer terug met een nieuw broodje, gezond ofzo, en ging weer bij hun zitten. “Nou eh.. vertel eens iets over jezelf.” vroeg hij, en hij keek alledrie de meisjes geïnteresseerd aan. Ze wachte tot een van die andere truthola's zouden beginnen, maar voordat zij dan maar iets kon zeggen begon de jongen al te praten. “Ik ben Chase Bradley, achttien jaar zit in twaalf a en doe aan ijshockey en kom uit canada.” Terwijl ze haar blonde lokken weer naar achter schoof, begon het andere zwartharige meisje te praten. Die had ze nog niet gehoord, dus ze was benieuwd wat voor bijzonders zij te vertellen had. "Mijn naam is Ayse Sulliver, hoewel ik op mijn oude school beter bekend stond als trut of bitch, ik ben 17 jaar en kom uit New York. Hier doe ik nog geen sport, maar ik twijfel tussen over volleybal. Leuk dat je aan ijshockey doet man!" was haar verhaaltje. Bitch en trut, hmmz, dat was niet verkeerd gedacht. Dat meisje met d'r piercing dat vast dat ze alles was, nerdje. "Ik ben Regina George en ik ben zeventien jaar. Ik ziet hier op school omdat mijn ouders rond aan het reizen zijn voor hun bedrijf. De George-warenhuizen, as you know.. Ik zit op cheerleaden hier en tsja, dat was het wel zo'n beetje." zei ze, vooral tegen Chace bedoeld. Ze glimlachte even naar hem en ze voelde nu pas hoe fel de zon vandaag scheen. Haar haar leek wel goud door de glanslaag die over haar haar werd gedrukt, en haar lippen glinsterden er ook op los door de lipgloss die ze op had. Ze sloeg haar ene been over de andere onder de tafel en streek even met haar hand door haar haar -wat een soort van gewoonte voor haar was-. Ze irriteerde zich dood aan die meiden hier, maarja, hij moest maar kijken hoe hij het zou verdelen. Als hij uiteindelijk haar aandacht niet meer wou had ze binnen no-time een andere jongen gevonden. Dus het was all about his choice. Haar mobiel trilde en ze opende het berichtje dat hij nu het geplaatst op twitter. “Ik doe mn best.” Ze grijnsde eventjes en stopte haar mobiel weer in haar tas. Zo, had die Esther nog wat te lullen over zichzelf?

[Sorry voor late en korte post en omg.. echt als ik elke keer die posts van Regina lees, dan word ik zelf al boos. En dat blijft maar komen (compliment voor die goede posts) ;D Btw ik kwam er dus net achter dat ze dus buiten zaten o.o Ik dacht juist binnen xD]

''Ik ben Esther Marylin Campbell, en ik ben achttien jaar. Ik zit in twaalf a. Mijn ouders kregen deze school geadviseerd en dus ben ik hier zo ongeveer net aangekomen. Ik heb geen sport, dat moet ik nog zien of er wat leuks tussen zit.'' Vertelde zij nadat de andere drie leerlingen zich hadden voorgesteld. Ayse leek haar wel aardig, maar dat opgetutte blondje totaal niet. Die dacht zeker dat ze altijd en alles maar moest krijgen, altijd haar zin. Nou echt niet. Esther bestudeerde ze alledrie. Bij Regina bleef haar blik rusten. De kleding viel op. Het was niet om aan te zien. Nu al irriteerde ze zich aan Regina's stem, aan alles eigenlijk. Ze kreeg het gevoel dat als Regina nog één ding zei, dat ze dan elk moment haar kon aanvliegen. Daar was ze best snel in. Esther was niet echt het verlegen type, en soms kon ze een grote mond geven. Maar het liefste hield ze zich gedeisd. Opzich was de blondina's smaak niet slecht en de kleding was wel leuk, maar het kon beter. Het deed haar denken aan P!nk. De rockzangeres die zij zegmaar 'aanbid'. Zij gaf er geen ene reet om wat een ander van haar dacht, dat was het mooie van haar. En de muziek was zo echt waar, gewoon de harde waarheid. Verveeld begon ze naar haar nagels te kijken en wat bij te werken met haar tanden. Dat was bij haar een vaste tik, nagel bijten. Soms dan beet ze ook wat teveel eraf en begon het te bloeden. Nadat ze wat had rongekeken door de lange straat van winkels heen, viel het haar op dat het zojuist wat rustiger was geworden.

Chase keek even toe hoe de meisjes elkaar half hatelijk aankeken en fronste even. Esther werd net gebeld door haar moeder of iets, en Regina had er zacht om lopen grijnzen. Ayse, die nog steeds heerlijk rustig was en zich nergens aan leek op te regen deed hem even grijnzen. Hij schudde zijn haren even omdat er plukken in zijn oog hingen en nam wederom een hap waarna Ayse, nadat hij zichzelf maar had voorgesteld, vrolijk begon te vertellen. Dus ze was zeventien en kwam uit New York? Wat had ze dan hier te zoeken? New york leek hem persoonlijk dan de hemel met al zijn winkelstraten en dure merken. Alhoewel hij Regina meer het type daarvoor vond dan Ayse voor hem. Hij keek even glimlachend naar Regina die zichzelf toen ook wat beter voorstelde. Regina George? Ja, hij kende wel een Regina George, maar of zij dat was wist hij niet. Ze zat op Cheerleaden en haar ouders waren op zakenreis voor hun warenhuis. Kortom; Regina had haar zegje gedaan. Zijn vriend, die een jaar geleden vanuit LA was verhuisd naar Canada, raar joch, had het wel eens over ene Regina gehad met blond haar bedacht hij zich nu met een fronsje. Ach, boeide het hem wat. Hij had hier wel meer meisjes zitten die zijn aandacht ook verdienden en zijn blik schoot nu naar Esther toe die ook begon te vertellen en hij keek haar even aandachtig aan. “Dan zit je bij mij in de klas!” Zei Chase toen vrolijk tegen Esther die ook in twaalf A bleek te zitten en hij grinnikte even kort waarna zijn blik schoot naar Regina die niet meer had gereageerd op zijn tweet. Ach, dan niet. Hij glimlachte even naar haar waarna zijn blik weer naar Ayse en Esther schoot met dezelfde glimlach en hij bedacht zich wat hij nu in godsnaam moest doen om dit gesprek gaande te houden. Maar hoe kon dat in hemelsnaam als hij drie leuke meisjes tegelijk aandacht moest geven en Regina degene was die de meeste aandacht van hem vroeg? Dat was lullig voor Ayse en Esther en hij had geen zin in een bitch fight tussen die drie. Hij fronste toen even en legde zijn handen op de tafel waarna hij hiermee roffelde. “Goed, ik ben waardeloos in ideeën, dus ik weet bij god niet wat we kunnen doen buiten hier van de zon genieten en nog wat drinken.” Zei hij toen met een onschuldige glimlach terwijl hij even zijn ogen samenkneep tegen het felle zonlicht waardoor zijn ogen nog meer opvielen. “En jullie zitten trouwens állemaal op Monica high?” Zei hij toen een beetje verrast maar met een brede glimlach. Hij had echt geluk dat hij op precies het goede moment hier kwam, ja ook naar het winkelcentrum maar hij doelde voornamelijk op Santa Monica, waarom hij eigenlijk zo graag naar hier wilde gaan wist hij niet meer zo goed, maar hij wist wel dat zijn vader hier vroeger graag met vrienden op vakantie ging en beschouwde dat maar als de reden waarom hij nu hier op school zat, aangezien zijn school in canada net zo goed was geweest.

''Ik ben Esther Marylin Campbell, en ik ben achttien jaar. Ik zit in twaalf a. Mijn ouders kregen deze school geadviseerd en dus ben ik hier zo ongeveer net aangekomen. Ik heb geen sport, dat moet ik nog zien of er wat leuks tussen zit.'' "Cheerleaden." concludeerde ze het meisje, en ze keek haar aan met een grijnsje rond haar lippen. Als je een beetje wat wou zijn hier op school moest je toch echt voor het cheerleaden kiezen. Ze was blij met die keuze, en ja, de aandacht werd er nog groter door meestal. Naja, boeiend, ze moest het allemaal zelf maar uitzoeken. En trouwens, die grijns was dus totaal niet aardig bedoeld. Alleen maar om te laten weten dat het cheerleaden thâ bomb was. “Goed, ik ben waardeloos in ideeën, dus ik weet bij god niet wat we kunnen doen buiten hier van de zon genieten en nog wat drinken.” kwam dit keer uit de mond van Chace, en haar ogen gleden nu weer naar hem. Hij verdiende ook meer aandacht dan die andere meiden, maar ze moest haar blik wel op hun richtten voor als een van hun wat zou zeggen. Anders moest ze haar hoofd nog omdraaien voordat ze iets sarcastisch kon zeggen. Het was eigenlijk wel mean, maar zo was ze gewoon. "So what? Ik heb er geen problemen mee hoor." zei ze met een stralende glimlach, vooral bedoeld voor Chace. Zolang er wat te kletsen viel was er wat te kletsen, dus zij had no problems about it. “En jullie zitten trouwens állemaal op Monica high?” "Jeah sir, en ohja nu je het zegt, ik zit dan ook bij jullie in de klas. Gezellie." zei ze, erachterkomend dat ze was vergeten haar klas te zeggen. Wel toevallig dat ze zowat allemaal in dezelfde klas zaten en allemaal ook op Monica high. Ze had ze in iedergeval nog niet gezien. Chace niet omdat hij net nieuw was, dus dat lag daar aan. Die meiden omdat ze gewoon.. onzichtbaar waren. Ze hadden haar echt niet opgevallen als ze ze gewoon doodsaai op het schoolplein had gezien. Maar zolang ze niks over haar begonnen te lullen, sarcastisch, vond ze alles best. En als ze zoiets zouden flikken zag ze het dan wel. OMG, ze zou echt niet weg gaan voor hun, ze zag het al voor zich. Regina schudde de gedachtes weg en richtte zich weer op het heden. Een nieuw liedje kwam uit de radio, 'Hello'. Leuk liedje. Wat tevreden met de muziekkeuze neurdiëde ze mee, om daar even later weer mee te stoppen.

[Haha, thanks! Word maar lekker boos dan >'3]

[Danke voor de info *sarcastische glimlach*]

Geweldig! Dat kon er ook nog wel bij. Die blonde sloerie zat natuurlijk nog eens bij hun tweeën in de klas ook. Ze vloekte binnensmonds maar zette een sarcastische glimlach op. Op dit moment had ze gewoon de neiging om even weg te lopen, haar woede uit te gillen en weer terug te komen. Maar dat zou er natuurlijk volkomen belachelijk en absurd uit zien. Dan zou ze overkomen als een of ander mietje, wat niet haar bedoeling was. Wanneer zij ook nog eens begon te zingen keek ze haar arrogant aan. Haha, die dacht zeker dat ze kon zingen ofzo. Dacht het dus niet. Zíj daarin tegen kon wel zingen, zij heeft al die jaren op zangles gezeten. Negerend keek ze om zich heen, of er nog wat anders boeiends te zien was in de winkelstraat. Verderop stond een of ander muziekkarretje wat niet veel aandacht trok van de mensen. Blijkbaar, zoals gewoonlijk, verdienden ze niet veel met hun ouderwetse muziek. De presentatie van vroeger, wat soms nog wel eens word gebruikt, was pas écht leuk. Gewoon een muziekdoos inprincipe, een man met een mega snor die dan aan het stokje draaide waardoor er oudachtige muziek uitkwam en een aapje wat grappig mee danste. Ze richtte haar blik weer op de jongen, Chase dus, en keek af en toe ook naar Ayse. De andere dame, als je haar zo tenminste kon noemen, had ze totaal geen aandacht voor. Met haar 'cheerleaden'. De kinderachtige stem van het wijffie herhaalde zich in haar hoofd. Esther zuchtte even luidruchtig. ''Pffff.''

[Oké, bereid je maar voor op een flutpost :3]

Een zucht rolde over haar lippen, ze ergerde zich mateloos aan die blonde bitch. En als ze het gezicht van Esther bekeek, leek zij zich er ook aan te irriteren. Regina schonk ook totaal geen aandacht aan haar en Esther, zij richtte zich alleen maar tot Chase. Nog een reden om haar vreselijk irritant te vinden. Ze grinnikte even om Chase' zucht, hij scheen zich geen raad te weten met de situatie. "Wat is er mis dan met van de zon genieten en wat drinken? vroeg ze hem vervolgens, terwijl ze hem met een grijns aankeek. Ze strekte haar benen even uit onder te tafel, waarbij ze tegen iemand anders voeten aankwam. Ze liet haar blik even glijden over de gezichten van de drie die voor en naast haar zaten om eruit af te leiden wie het was geweest. Vervolgens trok ze haar voeten in en nam een laatste hap van haar broodje. Ze zag Esther naar iets kijken wat zich achter Ayse afspeelde, en nieuwsgierig draaide ze haar hoofd om. Daar stond een man zich gek te draaien aan een ouderwetse draaiorgel, de arme man, en iedereen liep hem gewoon voorbij. "Ahw, hij doet zo zijn best." sprak ze grinnikend. Ze draaide haar hoofd weer terug en dronk het laatste restje op wat nog in haar glas zat. Toen Esther zuchtte, keek ze haar grijnzend aan. Esther en Chase mocht ze wel maar aan die blondine ergerde ze zich mateloos.

Chase keek even naar Regina die het duidelijk niet zag zitten om hier lang met de twee anderen te zitten en had een grimas op zijn gezicht. Ergens was het wel humor hoe ze zich opstelde, maar toch leek het hem aan de ene kant sneu voor Esther en Ayse met zo’n persoon opgescheept te zitten. Voor hém was het geen enkel probleem; hij was wel irritantere personen gewend die hun uiterlijk dan ook niet eens hadden meezitten. Zijn blauwe ogen keken even naar de voorbijgangers die langsliepen en hem raar aankeken. Wat dachten ze dan van hem? Dat hij zo’n player was dat hij met drie meisjes tegelijk op een date ging? Ja, hij zat hier wel met drie meisjes maar dat zei ook weer niet alles. Al snel schrok hij op door Esther en Regina die zaten te kibbelen en keek hij vanuit zijn ooghoeken zielig naar Ayse en toen hoorde hij de muziek zijn oren binnendringen. Hij moest even glimlachen, het deed hem denken aan vroeger. Hij had wel uren voor zo’n ding kunnen staan luisteren naar de muziek. Ouderwetse muziek was dan wel afschuwelijk saai, maar toch bleef het hem altijd plezieren. De arme man kreeg alleen weinig aandacht merkte hij toen algauw terwijl hij even slikte en zijn hand naar zijn broekzak verplaatste waar zijn beurs in zat. “Hij probeert het ja,” zei Chase toen zacht op Ayse’s woorden waarna hij opstond en op de man afliep die gebukt stond over het orgel. “Hier,” mompelde Chase toen waarna hij een briefje van vijftig gaf aan de man en even zuinig glimlachte toen de man hem verbijsterd aanstaarde. “Het klinkt goed,” zei Chase toen zacht glimlachend en hij genoot voor een kort moment van hoe de man rechter ging staan. Hij liep toen met een opgelucht gezicht terug en grinnikte even. “Nou, wat willen jullie doen?” Zei hij toen even terwijl hij zijn creditcard tevoorschijn haalde. “Winkelen?” Stelde hij toen voor terwijl hij ze even hoopvol aankeek en hierbij vooral zijn blik op Ayse richtte omdat die tot nu toe het rustigst was gebleven onder Regina’s aandacht voor hem. Hij pakte uiteindelijk nog snel zijn vest van het stoeltje af en bleef toen rustig wachten totdat de meisjes ook zouden komen maar herinnerde zich toen dat hij nog moest afrekenen, hij besloot ook te betalen voor de meisjes en liep toen terug. “Nou,” mompelde hij toen met een vrolijke stem. “Zullen we gaan?” Vroeg hij toen terwijl hij naast Ayse ging staan en even naar Esther keek. “Zo, waar wil je heen Esther?” Zei hij toen terwijl hij Regina vervolgens een brede glimlach schonk en haar ogen even op haar blonde haren liet rusten. Hij stapte al iets vooruit en zag vanuit zijn ooghoeken hoe de man achter het orgel hem nog steeds lachend toekeek en grinnikte even zachtjes, Santa Monica beviel hem wel, hij bleef geduldig wachten waarna hij een ander liedje door de boxen in de winkel hoorde schallen, het was al oud en de titel wist hij ook niet maar de melodie kon hij wel mee neuriën.

[jeeej, een flutje T_T]

Regina liet haar blik nog even langs haar gezelschap gaan, en viel ook de man op die wat met zijn muziekdinges zat te spelen. Hun schonk ze nooit geld, duhuh, die gingen er uiteindelijk toch met drugs of zoiets shitterigs vandoor. ''Pffff.'' mompelde Esther, het ene meisje met het rode haar als ze het goed had. Met een geïrriteerde blik in haar ogen draaide ze zich weer om en had echt zin om haar een pets uit de delen. "Awh, ben je moe meid?" maakte ze er toen maar van, en ze schonk haar een quasi-glimlachje. Na dit gedoe werd haar gezicht weer serieus, totdat ze naar Chase keek, die naar haar glimlachte. Ook zij grijnsde terug naar hem, en speelde ondertussen wat met een blonde lok. Haar ogen volgden Chace, die op stond en richting de zwerver liep. Hij gaf hem geld, hoeveel het was kon ze niet zien, maar zo te zien niet weinig. De man klaarde meteen helemaal op. Die dacht vast van: 'Hell yeah! Kan ik zo lekker coke kopen!' Ze grinnikte even, het was wel een aardig gebaar van Chace. En wist zij veel, misschien was hij wel geen drugsgebruiker, maar de meesten zwervers gaven het geld dat ze 'verdiende' er graag aan uit. Zelf zou ze never nooit een zwever aanraken ofzo, maarja, dat was natuurlijk haar gedoe. “Nou, wat willen jullie doen?” kwam van Chase, toen hij terug was gekomen van de man. Ze keek nog even voor de laatste keer naar de man achter hun, die glunderend was vertrokken. Ze richtte haar groenige kijkers weer op Chase, en voordat ze kon antwoorden had hij zijn creditcard in de lucht gestoken en vroeg of ze wilden winkelen. Wow, dat klonk haar goed in de oren. "Tuurlijk, ik vind het goed." zei ze toen, en ze knikte instemmend met een glimlachje rond haar lippen.

[Awh, ik word gehaat hier [aá] Behalve door Chaseje, hihi!]

[Ayse haat je niet, maar eh ergert zich gewoon dood. =3]

Met een nieuwsgierige glimlach op haar gezicht volgde ze Chase zijn bewegingen: hij stond op en liep richting de orgelman. Ze glimlachte even toen ze zag wat hij deed, hij stopte de man een biljet toe. Bijna direct daarna verdween de orgelspeler alweer en ze grinnikte even, die had zijn buit binnen. Toen Chase zich weer bij hen voegde, werd die glimlach breder. "Nou ben ik benieuwd waar die gast het aan gaat besteden. Wel goed van je!" mompelde ze met een grijns, de laatste zin aan Chase gericht. Hoewel hij niet echt leek op een junk, of iets in die richting, kon tegenwoordig iedereen een junk zijn. Toch vond ze het een goede actie van Chase, die man stond hier toch wel voor joker. Ergens had ze wel respect voor die mensen, ze werden door bijna iedereen vierkant uitgelachen en toch bleven ze stug doorspelen. Maarja, misschien zou je er gewend aan raken.. Ze schudde even haar hoofd om haar gedachten weer bij de drie voor haar te houden. Dat lukte haar mede doordat Chase met een creditcard stond te zwaaien. Meende hij dit nou serieus? Hij waagde zich eraan om drie meisjes mee uit shoppen te nemen? Goh, gewaagde keuze. Eventjes grijnsde ze breed. "Hm, dat klinkt als muziek in m'n oren." antwoordde ze met een enthousiaste glimlach. Ze zette het lege glas op het bordje en schoof haar stoel naar achteren. Met een klein sprongetje - damn, dat zag er niet uit - kwam ze omhoog uit haar stoel en grijnsde weer even. Nonchalant speelde ze met een lok van haar krullen terwijl ze op de anderen wachtte. Ze lachte even kort, Chase was echt gek. Toen hij naast haar kwam staan, glimlachte ze even lief naar hem. "Je bent echt gek, weet je dat?" sprak ze haar gedachte van net uit, haar stem had een plagende ondertoon en ze grinnikte even. Regina reageerde ook enthousiast, hoe kon het ook anders. Met een vriendelijke blik keek ze Esther aan nadat Chase haar had gevraagd waar ze naartoe wilde. Hm, hopelijk had het meisje een goede smaak. Ze had geen zin om in winkels rond te hangen die rotzooi verkocht. Nou ja, ieder zijn smaak natuurlijk. Vrolijk richtte ze haar blik weer op de anderen. De kledingstijl van Regina beviel haar wel, maar dat was dan ook het enige. Esthers kleding was ook erg leuk, maar Ayse zou het niet staan. Plots bedacht ze zich dat haar tassen nog onder de tafel stonden. Ze pakte ze er vlug onder vandaan en hees haar oude, versleten Converse-tas over haar schouder.

Net nadat ze luidruchtig had gezucht kon natuurlijk de blondina het niet laten om een rotopmerking eruit te gooien tegen haar. 'Awh, ben je moe meid?' Klonk de arrogante stem, terwijl ze haar nog steeds niet aankeek. Hierdoor had ze de neiging om een rotopmerking terug te werpen, maar liet het er toch maar bij zitten. Als het meisje nog een opmerking over haar maakte, dan was dat serieus de druppel. Maar omdat er nog anderen bij waren, en ze geen slechte invloed wou maken de eerste dag dat ze hier was liet ze de kwaadheid rustig uit haar wegvoeren. 'Zo, waar wil je heen Esther?' Vroeg de knappe jongen aan haar. Woot?! Het werd aan haar gevraagd? Ze had wel verwacht dat hij het de 'miss perfect' ging vragen voor welke winkel ze wou shoppen. Hmm, zouden ze veel uit mogen geven? Dat zou best lullig zijn voor hem als er zoveel geld doorheen ging. ''Ehhm, als je het niet erg vind.. Zou ik graag willen dat jullie een winkel zouden uitkiezen. Ik ben hier pas net gearriveerd, dus ik heb eerlijk gezegd nog geen enkele winkel goed bekeken.'' Dat was best beschamend dat ze nog helemaal niks wist van hier, ze had enkel wat plaatsen van Santa Monica in een foldertje gezien voordat ze hier naartoe kwam. De tekst die erin stond vond ze erg onnodig om te lezen, vooral ook omdat haar moeders dat aangeraden hadden om het even door te nemen. Charmant stopte ze haar vingertopje van haar wijsvinger in haar mond en grijnsde. Met haar andere hand frunnikte ze wat aan de rits van haar jack. Correctie; haar lievelingsjack. Deze droeg ze bijna altijd, tenzij er een speciale gelegenheid was zoals feestjes en verjaardagen enzovoort. Haar rode haar wat ze vanochtend gekruld had veranderde langzaam weer terug naar stijl. Dat gebeurde meestal, vooral als het een mistige ochtend was geweest. Dan bleven er altijd nauwe vochtdruppeltjes in de lucht hangen. Voor niks had ze dus al die uren zoveel werk aan haar haar gehad. Ze pakte het bij elkaar en hing het voor haar rechterschouder, zodat het minder opviel. Haar ogen gleden naar Ayse, die zo te zien naast Chase stond. ''Laten we gaan.'' Haar stem sloeg over wanneer ze dat zei. Lichtjes irriteerde ze zich daaraan, maar liet het niet erg merken.