Quiet Lights

Amanda’s grijze ogen bekeken het verblijf voor haar, het bevatte stokstaartjes. Van alle dieren in de dierentuin vond ze stokstaartjes het leukst, na college glipte ze altijd naar de dierentuin. Haar geld begon alleen helaas op te raken. Somber staarde ze naar de kleine diertjes die zo nu en dan oplettend omhoog keken als er een vogel overvloog. Met haar schetsboek op schoot probeerde ze enkele na te tekenen, alleen was dat een hele opgave. Ze zaten maar niet stil. Zuchtend sloeg ze zichzelf voor haar hoofd, waarom zat ze hier überhaupt ze moest leren. Haar schooltas stond naar haar op de grond, hij nodigde haar niet echt uit om haar boeken die erin zaten te pakken. De zon schoof langzaam achter een wolk vandaan, Amanda zuchtte en begon te schetsen. Ze had één stokstaartje op het oog die wat vaker stil zat dan de ander, een wat kleinere met wat donkere plekke op zijn rug. Amanda bekeek haar, en vond zichzelf erin. Het stokstaartje zat meestal alleen, en bekeek oplettend haar omgeving. Als een mede-stokstaartje langskwam keek ze meestal het dier na, maar ze maakte geen aanstalde om ermee te gaan spelen of iets in die richting. Amanda schetste verder na een pauze van drie minuten, waarin ze alleen maar naar de dieren voor haar staarde. Het begon al aardig te lijken. Diep in haar bezigheid verzonken hoorde ze niet wat er om haar heen gebeurde, totaal gefocust op haar werk. Ze viste haar mp3 uit haar zak en zette haar muziek aan, “Finger Eleven – Paralyzer” haar voet bewoog mee op her ritme terwijl haar grijze ogen telkens heen en weer schoten, van haar blad met de schets, naar het stokstaartje en weer terug naar het blad.

- Open voor iedereen :3

Savannah stond twijfelend voor de school. Ze was net aangekomen. Uiteraard via een taxi. Ze wist niet wat ze nu moest doen. Misschien kon ze het beste het eerste haar rooster ophalen en informeren voor een kamergenoot. Daarna zou ze wel weer zien wat ze ging doen. In ieder geval was het een beetje te laat om weer lessen te gaan volgen. De lessen van vandaag, in elk geval. Niet dat Savannah dat uitmaakte. Ze informeerde bij de balie naar een rooster. Die kreeg ze. Ook kreeg ze haar klas opgegeven. 11 B. Dan zat ze al redelijk hoog. Maar dat werd vast op leeftijd ingeschat. Na alles in haar tas te hebben gestopt en haar agenda gereed te hebben gemaakt, liep ze de school uit. Een felle zon scheen fijn op haar gezicht. Savannah sloot haar ogen heel even en liet de zon haar eens goed beschijnen. Daarna liep ze een beetje verder. Een busje met allemaal dieren erop trok haar aandacht. Ze voelde in haar zakken. Ze had haar geld nog bij. Mooi. Dan kon ze mooi naar de dierentuin gaan. Savannah stak haar hand op, zodat het busje net niet vertrok en stapte op. Chagrijnige gezichten en een vrolijke chauffeur vielen haar op. Was het meestal niet andersom? Dat de chauffeur chagrijnig was en de passagiers niet? Nou ja, in elk geval. Ze betaalde haar ticket en zocht een plaatsje naast een jongen op. Ze had niet gekeken wie het was. Geen interesse. Ze stapte na een rit van tien minuten uit de bus en betaalde haar ticket. Haar ogen trokken zich onmiddellijk naar een slang. Ze liet haar blik zakken en keek naar de slang. Ze hurkte onbewust en volgde met haar vinger de slang. De slang ging grappig met haar vinger mee. Zijn tong rolde in en uit. Savannah raakte langzaam uit de trance en ging weg. Een paar stokstaartjes verderop trokken haar aandacht. Maar het meisje dat daarbij zat nog meer. Ze zat te tekenen. Savannah vond dat ook fijn, tekenen. Ze had ook haar schets bij. Daar had ze tekeningen gemaakt van het Vrijheidsbeeld, de Eifeltoren en allemaal verschillende dieren. Ze ging voorzichtig naast het meisje zitten en keek voor zich naar enkele stokstaartjes. Ze bewogen grappig heen en weer, alhoewel eentje opvallend bleef zitten, alsof hij het er juist om deed om geschetst te worden. Savannah pakte uit een klein rugzakje, die ze om zich heen had, ook een schets en begon de contouren van het dier zo goed mogelijk te tekenen. Ze tekende zwarte lijnen, die de vorm van het stokstaartje weergaven. Daarna maakte ze met soepele rondingen het gezicht. De lange staart, die omhoogstak. Savannah tekende het precies zoals het stokstaartje daar stond. Vervolgens begon ze met zachte krasjes enkele tekenen te maken van de vacht van het beest. Algauw ging haar aandacht ook alleen maar naar haar schets en niet naar wat om zich heen gebeurde. Haar ogen gingen geconcentreerd van haar schets naar het stokstaartje, terwijl haar hand een eigen willetje leek te hebben en een schets tekende van het beestje. Savannah glimlachte. Dit kon nog wel eens een mooi worden. Ze vond die van de Eifeltoren ook heel goed gelukt. Daar had ze wel een groot blad voor moeten gebruiken, maar oké.