Tattooshop

Adina stond met een brede grijns op haar gezicht voor de Tattooshop in het winkelcentrum. Het was druk, maar om de één of andere reden waren mensen haar aan het ontwijken, dus kon ze rustig blijven staan waar ze stond; dat wil zeggen, recht voor de etalage van de beste tattooshop in Santa Monica. Ze kon maar vaagjes naar binnen kijken, maar dat was normaal; de ramen van tattooshops waren vaak ondoorzichtig voor iedereen die naar binnen wilde gluren. Als je binnen zat kon je meestal wel naar buiten kijken, al vonden sommige tatoeëerders dat ook niet prettig, en blindeerden ze de ruiten volledig.
De tatoeages die in de ruiten geëtaleerd werden waren allemaal kleine stukjes kunst, en Adina keek met gefronste wenkbrauwen -van interesse- naar de prachtige tatoeages. Op een gegeven moment ging de deur open, en kwam er een stelletje naar buiten. Ze ving wat op over de tatoeage die ze net hadden gekregen, en tikte de man een keertje op zijn rug.
'Excuseert u mij, heeft u hier net een tattoo laten zetten?'
'Jazeker! En mijn vriendin ook!' De twee strekten hun armen uit, en trokken hun mouwen omhoog, tot aan hun schouder, waar een bloem op prijkte. Adina herkende de bladeren als die van de passiebloem, en ze dacht even aan haar huis in Israël, waar een oude passieboom in de tuin groeide. Ze keek eens goed naar de gezichten die in de bloem waren getatoeëerd; natuurlijk hadden de twee elkaars gezicht op hun armen laten zetten. Ze glimlachte, al vond ze het eigenlijk verschrikkelijk als mensen dat deden, en knikte.
'Dat ziet er uit als echt vakwerk. Bedankt, ik wilde even wat werk van ze zien!' Ze grijnsde overdreven breed, draaide zich om, en liet meteen die enorme smile van haar gezicht droppen. Ze vond het echt te erg voor woorden als mensen die zo jong waren, en zo'n onbekommerd leventje hadden gehad een tattoo lieten zetten van elkaar. Adina had al te veel meegemaakt, en te veel mensen verloren om zoiets te kunnen doen zonder er uren over te piekeren. Ze snoof even, en wreef over haar linkerborst, waar vlak boven haar hart de naam van haar moeder was getatoeëerd, omringd door mooie bloemenslierten. Ze had een tijdje getwijfeld of ze de tatoeage op die plek wilde laten zetten, maar had, toen puntje bij paaltje kwam, meteen 'ja' gezegd toen de tatoeëerder het haar vroeg. Ze keek ook even naar de enorme tatoeages op haar polsen. Lappen zwarte tekst die zich om haar armen heen slingerde. De woorden van God op haar armen. Daar had ze nooit spijt van gehad. Van de tattoo van haar hamster, op haar onderbeen, wel.

Adina liep de tattooshop binnen, en moest meteen wennen aan het licht. Het was er vrij donker, en ze betwijfelde dat er goede ventilatie was in het pand. Toch vond ze het hier binnen wel prettig. De achterdeur stond open, en alle sigarettenrook en warmte kon daardoor rustig naar buiten trekken. Ze keek eens rond, maar zag niemand, op een meisje na dat achter de balie stond. Ze las een tijdschrift, en merkte Adina niet echt op, vanwege de muziek die ze aan het luisteren was met haar Ipod, de oortjes stevig in haar oren geduwd. Ze keek niet eens op toen Adina dichterbij kwam, en daar maakte Adina gebruik van; ze keek eens rustig naar de tatoeages op het lichaam van het meisje, dat nauwelijks ouder leek te zijn dan zij, en bewonderde de drie lippiercings die ze had. Zelf wilde ze die eigenlijk ook wel, maar dat leek haar toch minder prettig, zo'n piercing door je lip. Ze kuchte, en liep naar het meisje toe. Geen reactie. Toen tikte ze met de vlakke hand op de balie, en het meisje schrok op. Ze viel bijna, maar Adina pakte haar beet met haar krachtige hand, waardoor het meisje even een gilletje van schrik slaagde.
'Jezus mens, laat me niet zo schrikken!'
'Ook hallo. Je zou niet zo schrikken als je je muziek wat zachter zetten en je af en toe op zou kijken van je glossy.' Adina's ogen stonden resoluut en vrij kwaad, en het meisje gaf geen weerwoord.
'Kan ik u helpen mevrouw,' bracht ze uit met een stem die opgekropte haatgevoelens verraadde.
'Ja. Ik wil de manager, of eigenaar spreken. Het gaat om de vacature.' Adina keek haar aan met een vriendelijke glimlach, en het meisje knikte, alsof ze haar kwaadheid alweer was vergeten.
'Volg mij maar.' Ze liep naar een trap, achterin de zaak, en wenkte Adina.
'De baas is boven, in zijn appartement. Je kan zelf gaan als je wilt.' Adina knikte, en volgde de trap naar boven. Ze klopte een paar keer op de deur van het appartement, en de deur zwaaide open, vlak nadat Adina een paar stappen achteruit had gezet. In de deuropening stond een brede man met een zwart shirt, jeans, blond haar en een zwarte bril. Op zijn armen prijkte een enorme tatoeage van een Chinese draak, die blijkbaar helemaal over zijn schouder doorliep; in zijn lip had hij een piercing, hij had er twee in zijn rechter wenkbrauw, en hij had zilveren oorringetjes. Hij keek haar aan, en grijnsde breed.
'En met wie heb ik de eer,' zei hij met een vrij zware stem voor iemand die nauwelijks groter was dan Adina zelf.
'Adina Levenstein, meneer. Ik kom voor de vacature.'
'Ah, prachtig, prachtig! Kom binnen!' Adina volgde de man, en kwam een uurtje later weer naar beneden. Ze had de baan. En ze kon meteen beginnen! Adina was blij dat ze meteen kon beginnen omdat ze verder niet veel te doen had. Virginia was niet te bereiken, en verder kende ze eigenlijk niemand. Ze hoopte dat ze hier wat mensen zou leren kennen.
Ze nam plaats op een stoel achter een tekenbureau, en ging rustig aan het werk.