Youth Yard skating

Rustig was het hier. Bijna doodstil. Om zich heen zag alles er keurig verzorgd uit. Maar geen enkel iemand spoot graffiti of was gekomen op de skaten. Het enige wat je zag waren planten. Het leek wel een leeggelopen stad. Spookstad. Dat was precies het juiste woord. Hij slaakte een zucht. Hij had zijn eigen Skate Board nog even onder zijn arm en trok toen zijn handschoenen aan. Ze waren zwart en zijn vingers kon hij vrij bewegen. Toen ging toen naar de baan toe en begon te skaten. Het bleef stil op Youth Yard. Het beviel hem niks maar hij ging toch gewoon verder met skaten. Misschien kwam hij dadelijk nog wel iemand tegen. Hij had zelf ook een fles water meegenomen en had die naast de baan gezet. Hij hoefde niet bang te zijn dat iemand deze zou willen jatten omdat het gewoon water was. Hij grijnsde bij de gedachten alleen al dat iemand moeite zou doen om water van hem te stelen. Dat was absoluut onnodig en niet belangrijk.

Hakken tikten op de tegels van de stoep, een lang meisje met donker haar liep met regelmatige passen vooruit. Wat had ze hier überhaupt te zoeken, bij de skatebaan? Ze was eigenlijk van plan om bij haar oom langs te gaan, die woonde hier ergens in de buurt. Dat was dan ook de enige reden waarom ze hier naartoe verhuisd waren, haar oom. Na alle gebeurtenissen wouden ze een nieuwe start maken en hun oom had hen aanbevolen naar Santa Monica te gaan. Nou ja, in een stadje dichtbij, want het was hun hier toch iets te druk. Haar blik viel op een jongen die aan het skaten was. Het zag eruit alsof hij niet veel beters te doen had. Ze staarde met een even serieuze blik als altijd voor zich uit en dacht terug aan wat haar vader gezegd had. "Gewoon jezelf blijven." Gehoorzamend aan haar vader liep ze een beetje ongemakkelijk langs een jongen heen. Ze keek hem even met een kleine glimlach aan en begroette hem met een standaard "Hai". Toen ze weer voor zich keek bedacht ze opeens dat ze niet eens wist waar haar oom precies woonde. Ze kon zichzelf wel slaan, hoe dom kon je zijn? Helemaal vergeten om het precíese adres te vragen. Ze zuchtte kort, maar probeerde haar stomme gedrag te verbergen. Misschien wist die jongen waar het was, al leek het haar onwaarschijnlijk. Het was hier gigantisch! Haar ogen keken weer in die van hem en keken hem een beetje vragend aan. Zou hij misschien ook op Monica High zitten? Ze kwam hem wat vaag bekend voor, misschien dat ze hem in de gang een keer had gezien. Ze was hier nog maar net, dus veel gezichten kende ze nog niet. Daar maakte ze zich nog wel zorgen over; vrienden maken.. Haar gedachten zweefden langzaam af naar haar nieuwe 'huis'. Het voelde nog helemaal niet als een thuis, en dat zat haar heel erg dwars. Alle spullen van haar moeder stonden niet meer op hun oude vertrouwde plek, alles was helemaal anders. Was dit wel wat ze wilde? Ja, ze wilde een nieuwe start maken, maar dit lag niet helemaal lekker. Nu moest ze opnieuw aan alle plekjes wennen en iedereen zou haar vast aankijken alsof ze een aliën was. Ach, tenminste één voordeel; nu kon ze weer eens wat nieuwe inspiratie opdoen voor haar schilderijen. De laatste tijd had ze een beetje dezelfde soort schilderwerkjes gemaakt en ze vond het tijd voor wat nieuws. Dit parkje beviel haar eigenlijk wel, het was er nog redelijk rustig en het was niet zo'n 'bomen netjes in een rij' park. Misschien dat ze zich hier nog wel een beetje zou gaan vermaken.

[sorry, ik kan langer >.<]