Just a normal day.

Traag ging de zon onder. Ze maakte plaats voor de maan, maar liet eerst nog een kleurenpallet achter in de hemel. De grijze wolken van eerst verkleurden nu naar rood, oranje. Sommigen met een gele rand. Het was rustig op de skatebaan. De meeste jongeren waren alweer weg, of hadden zich verschanst naar een plaatselijk café om daar wat te gaan drinken. Toch was het niet helemáál verlaten op het skatepark. Één enkele jongen zat hoog op de halfpipe. Zijn benen schommelden zachtjes heen en weer, terwijl zijn Chucks losjes aan zijn voeten hingen. Als hij niet oppaste dan vlogen ze zometeen nog wel uit. Zijn skateboard lag achter hem, in tweeën gebroken. Het ding was oud en kon zijn truucjes niet meer aan en was doormidden gezakt. Een paar van z'n vrienden hadden gelachen en hem een schouderklopje gegeven, terwijl de jongen zuchtend zijn gespleten board opraapte en grinnikend zijn schouders ophaalde. Hij kocht er wel een nieuwe ofzo, morgen. Naarmate de zon naar beneden ging, des te donkerder het werd. Toch, de jongen bleef zitten. Hij had geen zin om ergens heen te gaan, hij wou niet tevoet gaan. Terwijl zijn haar wild vanonder zijn beanie uitstak liet hij zich zuchtend op zijn rug ploffen. Hij plaatste zijn rugzak op zijn buik en graaide er wat in totdat hij vastkreeg wat hij wou hebben. Een groen-zwart gekleurde koptelefoon en een zwarte Ipod werden uit zijn rugzak tevoorschijn getoverd en bovenop zijn beanie geplaatst, de Ipod in zijn hand. Het schermpje lichtte op, terwijl zijn duim over het touchpad wreef. Niet veel later dreunde zware gitaren en hevige drums door de koptelefoon. Iemand die dichtbijstond en de lyrics en de muziek kende kon zo meezingen. Anderen zouden het alleen maar herrie vinden, er geen woord van verstaan en vanaf de eerste minuut al een ander nummer opzetten. Jammer voor hen had de jongen niets anders dan dit soort muziek op zijn ipod staan. Heaven Shall Burn, Suicide Silence, Amon Amarth. Alles wat andere duivelsmuziek zouden noemen had hij op z'n Ipod staan. Het was zijn keuze van muziek, hij voelde zich er goed bij. Kon de woedde die hij soms voelde het meest laten verdwijnen door keihard mee te zingen op de muziek. Wat je zingen kon noemen.. Als je een paar verre meters ver stond zou je denken dat er een zwijn rondliep. Het was nu volledig donker en stil op het skatepark, de jongen lag er nog steeds plat op zijn rug te luisteren naar de muziek. Hij staarde naar de sterren, veel waren er niet te zien. Vele wolken blokkeerde ze. Net zoals de maan, die maar half te zien was en niet zo helder scheen als anders. Een enkele zucht verliet de mond van de jongen, die roerloos op de halfpipe bleef liggen. Veel vrienden had hij niet echt buiten het skatepark. Of hij daar verandering in wou brengen, dat moest hij nog uitzoeken.

Jenn liep door het parkje vlakbij Monica high. Het was al avond, en de maan was al op. De laatste tijd ging ze steeds vaker 's avonds even wandelen buiten. Dan nam ze haar ipod mee, en kwam ze gewoon even tot rust. Soms dacht ze aan thuis, en soms helemaal nergens aan. Ze had een zwarte leren jas aan met een witte bontkraag, en om haar nek had ze een warme witte sjaal geknoopt. Het was echt bont, wat ze droeg, en ook het leer van haar jas was echt. Vroeger toen ze nog een klein kind was, was ze altijd boos geweest als ze iemand met een bontjas zag lopen. Haar moeder had haar verteld dat het bont van kleine konijntjes was, en omdat ze zelf helemaal gek was van haar konijntje kon ze er maar niet bij waarom mensen die beestjes dood zouden maken om hun vacht. Nu had ze daar geen last meer van. Ze vond het gewoon mooie jassen. Het was een beetje frisjes buiten, en ze had het altijd al snel koud. Daarom had ze voor de zekerheid ook maar handschoentjes in haar jaszakken zitten. Beetje overdreven was het wel, vond ze zelf, maar ze had het liever warm dan koud. Ze naderde het einde van het parkje. Er kwam een verschrikkelijk druk en blij nummer op haar Ipod, maar daar was ze even niet voor in de mood. Ze pakte haar Ipod en zette een ander liedje op. Ze was even stil gaan staan om dat te doen. Ze dacht even na, waar ze nu heen ging. Als ze naar links zou gaan, zou ze langs een skatepark komen. Als ze naar rechts ging, kwam ze meer bij het centrum. Om nou in haar eentje in een café te gaan zitten, daar had ze niet zoveel zin in. Linksaf dan maar. Ze liep langs het skatepark. Hier was het normaal helemaal leeg. Ze keek naar het slecht verlichte skatepark, en toen viel haar blik op de halfpipe. De halfpipe was niet leeg. Bovenop de halfpipe lag iemand. Ze stond even stil en keek met samengeknepen ogen naar de halfpipe. Of het een jongen of een meisje was kon ze niet goed zien, maar ze gokte op een jongen. Zou ze er naar toen gaan of gewoon doorlopen?