Kamer van Chelsea en Virginia <3 [Not anymore]

Geïrriteerd liep ze de trappen op. De lift was voor de zoveelste keer stuk. Ze was net uit. Boos was ze bij wiskunde weggelopen, zo snel mogelijk toen de bel ging. Alweer een twee gekregen voor haar PTA. Waarom moest dat nou altijd bij haar gebeuren. De lerares moest zeker een hekel aan haar hebben. Ze lette meestal op in de les en ze snapte het ook. Tenminste, zoals zij de sommen maakte.. Zo moest het toch? Waarom moesten ze ook altijd haar hebben. Elke docent had wel wat op te merken op haar. Wanneer ze de volgende trap op liep duwde ze een jongen keihard aan de kant met haar schooltas bungelend aan haar rechterschouder. ''Wat raak je me aan. Zout lekker op.'' Schreeuwde ze vervolgens nog naar de jongen die zich snel uit de voeten maakte. Haar wangen waren puur rood geworden van kwaadheid. Eenmaal aangekomen bij haar verdieping liep ze eerst de verkeerde kant op. Virginia raakte er ook nooit aan gewend welke kant ze op moest lopen, om haar kamer te vinden. Boos keerde ze zich om en liep de andere kant van de hal in. Ah, daar was haar kamer. Nummer 298. Ze strekte haar arm zodat haar handtas langzaam afzakte. Frustrerend graaide ze naar haar sleutels daarin. Die waren waarschijnlijk weer onderop gevallen door al die zware boeken. Wanneer ze eindelijk iets ijzers voelde pakte ze het en had gelijk de goeie sleutel te pakken. Nu moest ze alleen nog zorgen om niet te trillen, van woede, met haar hand om de sleutel normaal in het sleutelgat te krijgen. Gelukkig was het niet zo heel hevig en kreeg ze hem er vrij snel in. Ze liep naar binnen en smeed toen de deur achter haar kont dicht. Haar handtas gooide ze op bed en gelijk liep ze naar de badkamer om zichzelf in de spiegel te bekijken. De hendel naar de badkamer bleef tegenwoordig heel irritant vastklemmen. Maar deze keer had ze er niet zoveel moeite voor hoeven te doen, vanwege haar frustratie had ze die al gemakkelijk naar beneden kunnen duwen. De spiegel hing gelijk wanneer ze binnenstapte aan de linkerkant. Daar tegenover, aan de rechterkant, zat het bad en daarnaast aan de achterkant van de badkamer had je de wc nog. Het douchegordijn zag er oud en versleten uit. Ze moest binnenkort maar eens gaan klagen daarover. Maar daar had ze nu totaal geen gedachten voor. Met een grote stap was ze bij de spiegel. ''Ohnee, mijn oogpotlood is uitgelopen.'' Zei ze teleurgesteld. Het zat overduidelijk over haar gezicht heen. Ze had tenslotte ook gehuild. Dit wist gelukkig niemand maar onderweg liet ze een paar traantjes vallen. ''Dat irritante rotwijf van wiskunde! Binnenkort zal ik haar eens wat leren. Maar nu eerst m'n oogpotlood bijwerken.'' Weer schoten de tranen in haar ogen. Waarom moest dit altijd bij haar gebeuren? Met moeite slikte ze even om ze kwijt te raken. Naast de gootsteen stond een klein flesje genaamd 'oog make-up verwijderaar'. Die pakte ze en goot wat vloeistof op een watje. Zorgvuldig begon ze toen de oogpotlood, die vanaf haar ogen over haar wangen tot haar kin leidde, te verwijderen.

Met haar grote tas over haar ene schouder en haar handtasje in haar andere hand liep het bruinharige meisje de Living Building in. Ze speelde wat met haar sleutels terwijl ze door de gangen liep. Het was al best laat; de zon was al onder. Misschien lag haar kamergenoot nu al op bed. Of.. Misschien was ze ergens aan het feesten. Chelsea wist niet hoe haar kamergenoot zou zijn. Hopelijk was het geen allerheiligst kind die alle regeltjes volgde alsof haar leven er van af hing, of iemand die elke nacht haar rust zou verstoren. Het moest gewoon een normaal meisje zijn, waarmee ze kon praten tot diep in de nacht. Eén waarvan ze tenminste make-up kon lenen als je eigen make-up op was. Eén waarmee ze misschien zelfs een keer zou kunnen gaan shoppen. Gelukkig kon het geen jongen zijn. Dat had ze al geregeld. Ze had geen behoefte eraan om met een jongen op één kamer te liggen. Stel je voor dat ze nou net ingedeeld zou zijn bij één of andere vieze pedo. Blegh. Ze grinnikte even. Kamer 294.. Kamer 296.. Ah! Kamer 298! Dit was het. Ze stak de sleutel in het hiervoor bestemde sleutelgat en draaide hem om. Ze zwaaide de deur open, haalde haar sleutel eruit, sloeg de deur dicht en keek de kamer rond.

Ze keek naar het bed wat nog leeg was. Op de ander lag een handtas, dus die moest bezet zijn. Kalm zette ze haar grote tas, waar haar handdoek ook in had gezeten, naast het bed neer en gooide ze haar handtas op haar bed. Vervolgens ging ze er zelf ook op zitten en had ze haar blik naar voren gericht. Ze hoorde wat in de badkamer, dus het meisje zou vast al in de kamer zijn. Ze hoefde geen hallo te zeggen; het meisje had vast wel gehoord hoe ze de deur dicht had gegooid. Ze was benieuwd hoe het meisje zou zijn, maar ze moest wachten tot het meisje uit de badkamer kwam. Ze wilde weten hoe het meisje zou reageren op haar, hoe het meisje zou zijn. In welke klas zat ze eigenlijk? En.. Hoe heette ze? Ugh. Chelsea wilde wel wat meer van haar weten, eigenlijk. Niet omdat het meisje haar zo speciaal leek en ze het gevoel had dat ze Beste Vriendinnen zouden worden - alsjeblieft niet zeg - maar omdat het wel fijn was om te weten met wie ze de rest van de tijd opgescheept zou zitten en hoe dat kind dan wel niet mocht heten.

De zwarte lijntjes die waren uitgelopen op haar gezicht had ze verwijderd. Vervolgens was ze opnieuw begonnen met het aanbrengen van nieuwe oog-potlood. Van het een op andere moment hoorde ze een klik in het slot en de deur open en dicht vallen. Ze schrok en schoot uit met het potloodje wat een donkere kras maakte over haar wang heen. ''Godsamme,'' vloekte ze er meteen uit. Hierna was het stil in haar appartement. Zou het iemand zijn die toevallig zijn sleuteltje had geprobeerd in haar deur? Dat kon toch niet. Snel pakte ze het watje waar ze haar vorige oog-potlood mee had verwijderd en begon het weer weg te halen. Nu had ze nog maar op een oog een zwarte lijn zitten onder haar oog, wat er erg raar uitzag. Ze bleef even staan op de plek en keek - met een soort angstige blik - recht in de spiegel. Haar armen leunden op de gootsteen. Eigenlijk durfde ze niet naar de kamer te gaan waar ze zojuist haar tas had neer gedumpt. Op de een of andere manier zei iets in haar dat ze niet zo'n angsthaas moest zijn. Dat veranderde gelijk haar hele houding. De angstige blik verdween en veranderde in een arrogante blik. Even keek ze om zich heen op zoek naar iets wat ze kon gebruiken tegen indringers. Het enige nuttige wat ze kon gebruiken was een uitgedroogd mascara-borsteltje. Gefrustreerd pakte ze die op en keek nog een keer in de spiegel. Waar was ze in godsnaam mee bezig? Wat voor imbeciel was ze? Het was misschien wel gewoon een nieuwe kamergenoot die was ingedeeld in haar kamer. Zachtjes legde ze het 'wapen' weer terug op de plek waar het lag, maar liet de blik niet los van de spiegel. Haar haar zat eigenlijk best warrig. Ze haalde haar rechterhand door haar haar heen. De slagen vielen weer terug op hun oorspronkelijke plaats. Virginia zuchtte kort. Haar hakjes tikten op de vloer van de badkamer. 'Sterk in haar schoenen' kwam ze de kamer binnen waar haar bed stond. Daar zat ineens een onbekend meisje op het andere bed, tegenover de hare. Ze schraapte even haar keel. Daarna liep ze naar haar eigen bed, waarbij je de hakjes niet hoorde op de stoffen vloer. Ze plofte neer en schoof uit haar hakken. Wat irriteerde die zeg. Die had ze net een week geleden gekocht. Blijkbaar waren ze nog steeds niet goed genoeg in gelopen. Op haar hielen zaten een paar bloedrode blaren, maar dat kon haar niks schelen. Haar blik viel even over het meisje heen van haar voeten naar boven. Gelukkig was het geen jongen, dat had ze verschrikkelijk gevonden. Dan had ze waarschijnlijk toch wel iets kwaadaardigs verzonnen zodat die uit zichzelf vertrokken zou. En anders had ze wel woedend lopen klagen. Virginia merkte dat haar kwaadheid was weggezakt, op een of andere vage manier. Ze glimlachte naar het meisje. ''Haai, ik ben Virginia.'' Ze stak haar hand uit om kennis te maken.

‘Godsamme.’ Bij het horen van gevloek uit de badkamer kromp Chelsea een beetje ineen. Oh oh. Waar zou ze nu weer mee opgescheept? Een of ander chagrijnig wijf, of zo? Zelf was ze ook niet de aller-vrolijkste, maar ze was meestal wel goedgehumeurd en was meestal vrolijk bij mensen die ze goed kende. Vaak juist iets te vrolijk, vooral bij begroetingen. Ze hief haar wenkbrauwen even op, terugdenkend aan hoe ze sommige mensen begroette. Meestal met knuffels of een kus op de wang. Maar.. Dat was voor haar zo normaal. Ze voelde zich er dan ook niet ongemakkelijk bij als ze dichtbij iemand moest zitten, of zo. Zo verlegen was ze niet. In tegendeel, zelfs. Als ze ook maar iets geleerd had in Miami, was het dat verlegenheid nergens voor nodig was. Ze deed wat ze wilde doen, punt uit.

Het geluid hakken die op de grond ketsten liet haar opkijken. Het meisje kwam eraan. Ze ging even snel met haar hand door haar bruine haar en haalde diep adem. Ze keek naar de hakken die het meisje droeg en fronste. Ugh.. Had ze die niet beter uit kunnen doen toen ze de kamer in was gekomen? Het leek er niet echt op alsof ze lekker zaten. Chelsea leek gelijk te hebben, want het meisje deed haar hakken uit. Een lichte glimlach sierde haar gezicht.
‘Haai, ik ben Virginia,’ stelde het meisje zich voor. Virginia, hmmn? Gheghe. De naam ‘Virginia’ was een blijk van waardering aan Koningin Elizabeth, de maagdelijke Koningin - Virgin Queen, in het Engels. Ze wist niet waarom, maar ze vroeg zich af of dit meisje nog maagd was, ook al ging het haar niets aan. Best grappig. Als ze het niet was, was haar naam een beetje vaag..
Snel schudde Chelsea haar hoofd heen en weer. Ze moest niet afdwalen in haar eigen wereldje. Ze pakte de hand van het meisje beet, ging een keer omlaag en omhoog, om hem vervolgens los te laten. “Mijn naam is Chelsea,” stelde ze zichzelf voor. “Chelsea Pearce,” vervolgde ze. Ze wist niet waarom, maar ze zei altijd eerst alleen haar voornaam, om dan haar voornaam én achternaam te zeggen. Het was best overbodig, want ze zei haar voornaam daardoor twee keer. Maar ja, dat maakte niets uit. Ze zette een lichte glimlach op haar gezicht.
Dus, dit was het meisje waar ze de komende tijd aan vast zat? Chelsea liet haar blauwe ogen even over het meisje glijden. Ze had blond haar en was redelijk slank. Ze was (redelijk) modieus gekleed. Hmmn.. Hier kon ze waarschijnlijk wel mee leven. Ze sloeg haar benen op het bed en plofte met haar hoofd neer in het kussen. Een zachte kreun kwam uit haar keel toen ze zich uitrekte. Ze opende één oog en keek Virginia droogjes aan. Ze had.. Niets te zeggen.

Virginia keek vaag naar Chelsea. Ze rekte zich uit en keek haar met één open oog aan. De glimlach op haar gezicht betekende al veel voor Virginia. Dit zou een nieuwe start worden, nieuwe vrienden, betere cijfers en goede omgeving. Chelsea was een mooie naam, al zei ze het zelf. Ze bekeek haar nog eens goed van top tot teen. Ze was eigenlijk best oke. Al kende ze haar natuurlijk niet goed genoeg om dat te zeggen. Maar ze had er al een goed gevoel over. Dit voelde goed. Slechts glimlachen naar elkaar, meer niet. Van dit moment kon ze genieten, maakt niet uit hoe lang het duurde. Ze had zin om wat muziek op te zetten, om de stilte in de kamer weg te halen. ''Vind je het erg als ik wat muziek op zet? Ik weet zeker dat jij deze ook leuk vind.'' Ze stond op van het bed en keek of ze niet over haar hakken struikelde. Op de radio sloot ze haar Ipod aan. Ze draaide aan het knopje op zoek naar het liedje 'Usher ft. Pitbull - DJ got us fallin' in love' Ongeveer na een aantal seconden aan het apparaat gedraaid te hebben had ze het liedje eindelijk gevonden. De muziek galmde door de kamer heen, niet te hard niet te zacht. ''Cuz baby so dance, dance, like it’s the last, last night of your life, life. Gonna get you right,'' zong ze mee. Het klonk niet slecht, al zei ze het zelf. Met haar heupen wiegde ze heen en weer. Met haar handen in haar haar zakte ze langzaam door haar knieën heen. Als het om dansen ging, kon ze helemaal los gaan, no matter what. Sierlijk liep ze weer naar haar bed en keek Chelsea met een brede grijns aan. Ze plofte op haar bed neer. Ze draaide zich zo dat ze op haar zij lag en met haar hand ondersteunend onder haar hoofd, richting Chelsea. Het volgende nummer startte op haar Ipod. 'Mohombi - Bumpy Ride,' heet het nummer. ''Hoe oud ben je eigenlijk,'' vroeg ze zich af aan haar kamergenoot.

Het meisje - Virginia, zoals ze zich had voorgesteld - vroeg of ze het erg zou vinden als ze muziek op zou zetten. Chelsea wilde reageren, maar het meisje ging al door. Ze zei dat ze zeker wist dat zij hem ook leuk zou vinden. Chelsea opende haar ogen en ging zitten. Geïnteresseerd hief ze haar wenkbrauwen op. Ze was niet echt gek op de meeste muziek, dus Virginia zou er waarschijnlijk naast zitten. Het nummer wat Virginia op had gezet heette was van Usher en die Pitbull. Het nummer heette DJ got us fallin' in love. Ze vond het niet echt een goed nummer, of zo. Maar slecht was het ook niet. Ze hief één wenkbrauw op en keek naar Virginia, die zich scheen te vermaken. Met een zucht liet ze zich weer op het bed vallen en sloot ze haar ogen. Haar bruine haar lag verspreid over het kussen, wat er nogal vreemd uit zag.
Toen Virginia klaar was met dansen, plofte ze op haar eigen bed neer. Chelsea draaide zich op haar buik en draaide haar hoofd een beetje, zodat ze de blondine aan kon kijken. Een nieuw nummer begon op de I-Pod van Virginia. Het nummer kende ze niet, dus ze wist niet van wie het was en wat de titel was. Ze vond dit nummer slechter dan de vorige en luisterde er dus niet naar. Toen Virginia’s stem klonk, keek ze op. De blondine vroeg haar hoe oud ze was en ze glimlachte. “Zeventien. Ik zit in klas 11B,” zei ze kalm. Hierna haalde ze diep adem.
“Zet je I-Pod uit,” zei ze kalm. Ze pakte haar I-Phone uit haar tas en zocht naar een nummer. ‘Skye Sweetnam - Just the way I am’ kwam tevoorschijn en ze drukte erop. Het nummer schoot aan en een lichte glimlach verscheen op Chelsea’s gezicht. Ze zong mee, maar te zacht voor Virginia om echt te kunnen horen. Ze vond zichzelf geen goede zangstem hebben, ook al had ze nog nooit anders dan een compliment gekregen. Dit nummer was echter te verslavend om niet zacht mee te zingen. Op sommige momenten had ze echt het gevoel dat dit nummer voor haar geschreven was, aangezien ze zelf ook best vreemd kon zijn. En.. Ze vond het geweldig. Saaie mensen waren zo saai. Een frons ontstond op haar gezicht. Ja, goh. Toen het nummer afgelopen was, keek ze met een frons naar het scherm van haar I-Phone. Het volgende nummer schoot op. Opnieuw één van Skye Sweetnam, maar deze keer het nummer Sharada. Ach.. Ze vond het een goed nummer, dus mocht het aan blijven volgens haar.

'Zeventien. Ik zit in klas 11B,' zei Chelsea kalm. ''Ooh wat leuk, ik zit in 11 A. En heb dezelfde als jou.'' Reageerde Virginia daarop met een glimlach. Het rocknummer-achtige muziek wat Chelsea had opgezet dacht haar aan een ander apart nummer. Dat was 'Pink' met 'Raise your glass'. Ook op dit nummer kon ze natuurlijk helemaal losgaan, no matter what. Ze had iets met de uitdrukking 'no matter what' tegenwoordig. Ze voelde er zich zelfverzekerder door, op een of andere manier. Het nummer wat haar kamergenootje had opgezet, voelde ook wel goed. Het is anders, geen top 40, maar toch.. het was apart maar toch.. cool. Ze schudde zich wakker uit haar gedachten en keek naar Chelsea, die ook op bed lag. Dit was eigenlijk al geweldig, een start van een nieuwe band. Gewoon genieten en niks zeggen. Het volgende nummer begon. Dat was anders dan het vorige, totaal geen rock. Het bracht haar op een idee, totaal krankzinnig in principe. ''Weetje, ik heb best wel zin om uit te gaan. Laten we naar de discotheek gaan? De avond is nog vroeg.'' Ze keek naar haar tenen, die ze had uitgerekt. Haar teennagels moesten binnenkort weer eens goed gelakt worden. Die bordeaux-rode nagellak die er nu op zat, was zo.. uit. En er waren overal ingescheurde randjes. Dit was ook rot nagellak, niet goed geproduceerd. Maargoed, wat kan je ook anders verwachten van goedkope nagellak? Niet veel dus. Virginia zuchtte en liet haar voeten weer zakken. Ze ging normaal zitten, zodat haar voeten op de grond landen. Ze keek naar beneden, naar haar knieën. Haar haar viel voorover, zodat haar gezicht bedekt was. Ze schudde even, zodat al het pluizige weer terugviel naar d'r normale slagen. Wat had zij toch ook voor simpel haar. Ze moest het nodig weer stijlen. Daar had ze eigenlijk best wel zin in. ''Of nog beter, laten we ons eerst opmaken.'' Tussendoor giechelde ze even kwaadaardig. Een brede grijns vormde op haar gezicht. Vervolgens gooide ze haar haar weer naar achteren. Nog even om het af te maken streek ze nog even met d'r hand er doorheen.

________________________________Tijdje later________________________________

Ze pakte voor het gebouw Adina's hand vast en rende het gebouw door, op weg naar de trappen. Daar stopte ze even en streelde ze haar wang. Vervolgens liet ze los en racete de trappen op, vol energie. Eenmaal op haar verdieping aangekomen zakte haar tempo af en wachte ze op haar zwartharige godin. Daar pakte ze haar hand weer en gaf haar een kort kusje op haar wang met haar ijskoude lippen. Vervolgens aaide ze met haar losse hand eroverheen. Daarna draaide ze zich weer om, met nog steeds haar hand vast aan de hare, en rukte ze haar mee naar haar kamer. Bij kamernummer 298 aangekomen liet ze haar hand los en ging op haar knieën. Daar graaide ze onder de deurmat, omdat ze wist dat ze de sleutel daar onder had gelegd. Toen ze iets ijzers voelde pakte ze het en pleurde de mat weer op de grond, zodat er wat stof in de lucht vloog. Virginia kuchtte even kort en keek Adina aan. Ondeugend schudde ze met haar kontje, stak haar tong uit en keek haar met pret oogjes aan. Ze stond sierlijk op en stopte de sleutel in het gat. Het slot klikte open, waarna ze haar hand op de klink hield en hem omlaag duwde. Voorzichtig deed ze de deur open. De kamer was donker. Ze knipte het licht aan en zag een lege kamer. Gelukkig, Chelsea was er écht niet. Ze hoopte dat ze ook niet kwam, omdat ze toevallig iets vergeten was ofzoiets. Voor het eerst zag ze hoe de kamer er in z'n geheel eruit zag. Best mooi geschilderd, felle en donkere kleuren. Het tapijt was zacht, zodat je daar geen last mee had met je voeten.

Adina kwam achter Virginia de kamer binnengeslopen, en pakte haar bij haar middel vast nadat ze de deur achter zich dicht had gegooid. 'Is die Chelsea er echt niet?' Haar grote donkere ogen waren enorm, zo vragend en mooi, dat ze een beetje glansden in het licht van de lampen.
Adina keek naar Virginia, en toen deze bevestigde dat het appartement verlaten was, sprong ze op haar, en tilde haar op. 'Het lijkt mij een héél goed idee om maar eens naar bed te gaan, denk je ook niet?' Ze grijnsde, en kuste Virginia op haar zachte lippen, waarna ze haar naar wat ze zich voornam dat Virginia's kamer was. Ze legde haar op bed, en ging naast haar liggen, heel voorzichtig, alsof ze een kat of zoiets dergelijks was. Ze ging bovenop Virginia liggen, en raakte haar voorzichtig aan, en streelde haar, ook al was ze steeds op haar hoede om haar geen pijn te doen en soms stopte ze om te vragen of ze niet te ver gingen of dat ze het goed deed. Adina keek haar af en toe lieflijk aan, en trok steeds meer van haar kleren uit, totdat ze naakt naast Virginia lag, onder de dekens. Ze had haar nu stevig vast in haar armen, en de zwarte letters op Adina's rechterpols glansden in het zwakke licht op de kamer..

[ Ik rpg wel dat ze 't al hebben gedaan. Om de regels niet te 'schenden'. *kijkt boos naar Sawyer enz* ]

Het was een fijn gevoel dat Adina er ook was. Het licht was nog steeds aan en Adina lag naast haar. Eigenlijk had ze nog helemaal geen zin om te slapen, ze was ook helemaal niet moe. Voorzichtig stapte ze uit bed en liep richting de badkamer. Nog even draaide ze zich om en keek naar haar godin. Wat was dat toch schattig. Ze haalde een hand door haar haar heen. Zachtjes zette ze de douche aan. Er stroomde water uit, alleen ze moest nog even wachten tot het opgewarmd was. Ze draaide zich om en bekeek zichzelf in de spiegel. Haar eyeliner was ietsje uitgeveegd leek wel. Ze opende het krakende medicijnenkastje en pakte een aantal watjes en de oog make-up verwijderaar. Zorgvuldig verwijderde ze alles, mascara, de eyeliner en vervolgens nog de oogschaduw. De vervuilde watjes gooide ze in de prullenbak en zette alle spulletjes weer terug. Het stoom voelde ze op haar rug komen. De douche was duidelijk klaar voor gebruik. Ze opende de glazen deur en stond in de kleine vierkante ruimte van glas. Het hete water stroomde over haar hoofd heen. Ach, wat was dat toch heerlijk verfrissend. Ze haalde haar handen door haar haar, pakte de shampoo en begon haar hoofdhuid en haar te masseren. Allerlei gedachten schoten door haar hoofd heen. Hoe had ze het eigenlijk in haar hoofd kunnen halen een inprincipe 'onbekend' meisje op de eerste nacht naar haar kamer. Kwam dit allemaal door de vlinders in haar buik of verlangde ze gewoon weer naar een nieuw slachtoffer? Ze wist het niet. Die vragen zouden allemaal nog beantwoord moeten worden. Ze spoelde de shampoo uit en begon toen de crémespoeling in haar haar te smeren. Dit was haar favoriete deel, hiervan kreeg ze altijd zulk zacht haar. Ze gebruikte dan ook de shampoo én crémespoelig van Andrelon, om Glans in je haar te krijgen. Dit werkte dan ook overduidelijk bij haar. Nadat deze goed was ingetrokken spoelde ze ook deze weer uit. Daarna voelde ze naar het doucheknopje en zette de douche vervolgens uit. Met haar handen wreef ze in haar ogen en opende ze. Ze zag zichzelf staan in de douche in een weerspiegelende stang. Wat was ze eigenlijk klein voor haar leeftijd en dun. Hierdoor kon Adina haar natuurlijk makkelijk optillen. Virginia stapte het nauwe hokje uit en greep de eerste schone handdoek die ze tegen kwam. Met die droogde ze zo veel mogelijk haar haar en wikkelde hem er vervolgens in. Met de tweede handdoek maakte ze haar lichaam droog. Die bond ze toen vast als een lange rok, maar dan vanaf haar borstkas. Hiermee liep ze de slaapkamer weer in en trok haar kledingkast open, op zoek naar een pyjama. Een roze pyjama trok haar aandacht en trok die uit de stapel vandaan. Ze vouwde die open en sloot de kastdeuren weer. Vervolgens opende ze haar handdoek en trok de pyjama gemakkelijk aan. Ze raapte toen de handdoek op en gooide die vanuit de slaapkamer in de wasmand die in de badkamer stond. Alleen de handdoek om haar hoofd moest nog in de wasmand. Eigenlijk moest ze nog wachten tot het wat droger was, maar daar had ze geen zin in. Ook deze trok ze van haar hoofd af en gooide die richting de badkamer. Geen idee of ze die raak had gegooid. Haar haar dwarrelde naar beneden. Het leek wel alsof haar haar nooit stijl kon zijn, het viel gelijk terug in zijn oorspronkelijke vorm: slagen en half afgemaakte krullen. Er kwam wel een lekkere geur vanaf, de geur van shampoo. Ze pakte een plukje haar wat voor haar ogen was gevallen en begon er aan te ruiken. ''Ah, heerlijk,'' fluisterde ze bijna en sloot haar ogen.

Adina was in slaap gevallen nadat Virginia en zij uitgeput achterover waren gevallen in Virginia's bed. Haar blauw-ogige engeltje was een godin in bed. Adina grinnikte bij die gedachte, en legde een hand op haar hart, dat hard bonsde. Ze voelde dat de getatoeëerde huid op haar polsen een beetje branden, maar dat kwam door het zweet en de hitte. Het was niet exact een prettig gevoel, maar het deed zeker geen pijn.. Meer een hete douche, net niet heet genoeg om je huid te verbranden. Dat gevoel had ze nu. Maar in tegenstelling tot Virginia, die duidelijk graag nog even schoon wilde zijn voordat ze ging slapen, was Adina niet in de stemming om te gaan douchen.
Ze las de tekst op haar armen, de mooie Hebreeuwse letters en de mooie passages waar ze voor stonden... Ze voelde een steek in haar hart bij één van de teksten. De mooiste. Al loop ik door een vallei van angst, ik zal niet bang zijn; want U bent met mij.
De tekst kwam uit de Torah, het heilige boek van de Joden, en dus ook van haar, al volgde ze het boek niet op de letter. Ze snoof, en draaide haar armen een stukje om, zodat de tekst niet zichtbaar was. Wat was zij bang geweest, al was God zogenaamd met haar. Hij was niet met haar moeder geweest toen.. -

Adina stond op en keek op de grond. Haar jurkje zou hier ergens moeten liggen. Toen ze het had gevonden, pakte ze het op, gooide het over zich heen, en liep ze naar de keuken van het appartement. Ze vond al snel een koffiezetapparaat, en zocht naar koffie en een filter in de lades. Uiteindelijk had ze gevonden wat ze nodig had, en zette ze een pikzwarte koffie. Ze zette het op het aanrecht, en liep snel naar haar tasje, in Virginia's kamer, waar ze een flesje met whiskey uittrok, en het vrolijk half leeg goot in haar koffie. Zo bleef ze warm, en het hielp haar wel een beetje om niet meer na te denken over haar moeder. Ze hoorde hoe Virginia uit de douche stapte, maar bleef liever nog even in de keuken staan. Haar ogen waren een tikkeltje rood en gezwollen, door de gedachte aan haar jeugd. Ze snoof, en veegde één enkele traan weg van haar wangen. Dit zou een vrolijk moment moeten zijn, en dat ging het ook worden, besloot ze toen, en ze kuchte even. Virginia.. Haar Virginia..

Ze zag dat Adina in de keuken stond, koffie te zetten. Het was wel erg vroeg daarvoor, maar als zij zich daardoor beter voelde, dan was dat prima. Het viel haar op dat er wat onbekende tekens op Adina haar arm stonden. Ze vroeg zich af wat het precies betekende, maar kon het beter niet vragen. Kalm stond ze op en liep naar haar toe, en omhelsde haar van achter. Haar armen leunden relaxed om haar middel. Ze rook aan het zwarte, zachte haar. Wat een heerlijke geur was dat. Ze vroeg zich af wat voor shampoo ze zich daarvoor gebruikte. ''Gaat het, lieverd?'' Fluisterde ze zachtjes in haar oor. De koffie was klaar met pruttelen. Virginia liet haar los en pakte een mok uit een kastje wat tegen de muur hing. Voorzichtig schonk ze de hete koffie in de beker. ''Zou je er suiker bij willen, of koffiemelk?'' Liefjes glimlachte ze naar haar.

[ korte post, tis pauze op school xD ]

'Het gaat.' Adina keek naar Virginia, en veegde een lok haar uit haar gezicht. 'Met jou?' Ze probeerde niet in de diepe blauwe ogen te kijken die Virginia bezat, en wendde zich een klein beetje af. Ze snoof even, en goot nog wat meer whiskey in haar koffie. 'Nee, het gaat zo wel. Ik hou van zwarte koffie.'
Op haar polsen glansden in het maanlicht de zwarte tatoeages op haar polsen, en Adina glimlachte er even om. Glanzende tattoos, het moest niet gekker worden. Maar ja. Adina dacht wel vaker dat iets niet gekker kon. Toch had ze op haar eerste dag in Santa Monica een bloedmooie vriendin gekregen! Ze draaide zich om, en keek met ietwat dichtgeknepen ogen naar Virginia. 'Beuh, ik hou niet van licht. Het donker is wel fijn zo, vindt je niet?' Ze keek vriendelijk, maar haar stem leek niet gemeend vriendelijk. Meer verdrietig, of boos. Toch hield Adina verder haar mond, en keek ze alleen nog maar uit het raam van het appartement.

Op een gegeven moment stond Adina op, goot haar koffie, gemengd met de laatste whiskey uit haar flacon, naar binnen; ze ging in bed liggen, en keek uitnodigend naar Virginia. 'Kom je er bij liggen lieverd..? Het is al verschrikkelijk laat.' Ze legde haar hoofd op het kussen, en sloot haar donkere ogen. In de leegte in haar hoofd schoten flitsen en geschreeuw rond, maar ze zweeg, en probeerde te slapen.

'Kom je erbij liggen lieverd? Het is al verschrikkelijk laat.' Somber staarde ze voor zich uit het raam. De volle maan scheen nog steeds volop, die haar blauwe ogen nog meer blauw lieten schijnen. Het was zo helder buiten, al was het natuurlijk middernacht. Maar dat kwam door de maan. De lantaarns gaven niet niet zo heel veel licht, net aan een rondje om hun eigen as heen. Maar de maan leek alles glans te geven. Waarschijnlijk had het ook geregend, daardoor zag je bijna alles glinsteren. Het gras was mooi om te zien. Ze schudde uit haar gedachten door een vogel die voorbij de maan vloog. Warrig draaide ze haar hoofd om. Adina lag al in bed. Virginia trok even aan een touwtje wat naast het raam hing, waardoor de lamellen dicht gingen. Vervolgens zette ze de mok in de vaatwasser en gooide ze de afgekoelde koffie weg in de gootsteen, waarbij ze wat water in de koffiepot liet stromen, het toen leeggooide en weer terugzette in het apparaat. Haar ogen werden roder, voelde ze. Dat kwam omdat ze al een tijd niet meer goed geslapen had, en het nu natuurlijk al wat laat was. Ze knipte het licht van de keuken uit zodat alleen het licht van de slaapkamer nog zwakjes brandde. Virginia ging naast Adina liggen. Ze had het koud gekregen nu ze van onder de dekens was weggegaan. Dicht kroop ze tegen haar aan. Nog even streelde ze haar wang tot haar haar en trok toen aan een touwtje wat boven haar bed hing, waardoor het licht uitknipte. ''Truste, lieffie,'' waren haar laatste woorden van die nacht. Langzaam begon ze het warmer te krijgen, en de vlinders kwamen weer terug. Het duurde even maar daarna viel ze in een lange, eindeloze slaap leek wel.

____________________________Later____________________________

In het gebouw was het een stuk warmer dan buiten. Daar was het dan nog wel boven nul, maar warm was het niet. Op een normaal tempo liep ze de trappen op. Ze nam nooit de lift, dat vond ze niet sportief en ze was bang dat hij 't misschien een keer plots niet zou doen. Daar had ze altijd angsten voor. Wat nou als je daarin vast zat, niet dat zij claustrofobisch was, en je kon er niet uit. Wat nou als de lift ineens met volle snelheid naar beneden storte als je op de hoogste verdieping was? Het waren allemaal ontbeantwoorde vragen, vragen die zij gelukkig nooit had meegemaakt en ook niet van plan was om mee te maken. Eenmaal bij de kamer aangekomen haalde ze de sleutels uit haar tas, draaide het slot open en trok aan de deurklink. Chelsea was er weer niet, voor de zoveelste keer niet. Het was stil. De laatste keer dat er hier gezelschap was, was die avond met Adina. Die speciale avond die ze niet meer zou snel uit haar hoofd kon zetten, nog steeds niet trouwens. ''Kom binnen,'' zei ze met een kleine grijns op haar gezicht.

[ Korte post, ik ga naar bed, sorry. ]

In stilte gehuld wandelde ze verder naar haar kamer. Ze lag op dezelfde gang als haar, alleszins nu toch nog. Met een glimlach wandelde ze verder en knikte naar enkele bekende, eigenlijk haar kamerburen maar ja. Uiteindelijk ging ze naar binnen, nadat zij was binnen gegaan. Kort keek ze rond, een normale kamer zoals zij had. Met een glimlach keek ze naar Virginia. 'Raar, ik slaap op dezelfde gang als jou, maar ik heb je nog nooit gezien in de tijd dat ik hier ben.' Compleet nutteloze informatie volgens haar maar wat moest ze anders gaan zeggen. Dan kwam er waarschijnlijk een domme opmerking uit en vloog ze buiten. Haar kennende was het waarschijnlijk wel zoiets. Even haalde ze haar mobiel uit haar zak en keek kort naar de display. Wonderbaarlijk genoeg had ze nu wel een bericht. Ze opende het en zag dat het van een van haar vrienden thuis was, deze werd ook naar hier gestuurd omdat die op zijn vorige school was buiten gegooid wegens te veel opheft veroorzaakt te hebben. Kort klaarde haar gezicht op en keek ze weer naar Virginia. Mooi, dan had ze hier gelijk weer iemand rondlopen die ze echt wel goed kende en die niet zomaar zou verdwijnen. Dit was zowat het lichtpuntje van de dag voor haar.