Nothing else to do

Met een flauwe zucht betrad Isa het veld weer, het veld dat de vorige keer op haar en Milan na leeg was geweest. De lucht was helder blauw, wat haar verbaasde omdat ze de winters van Londen was gewend. De grauwe lucht, maar ook de gezellige sfeer tijdens kerstdagen miste Isa wel van haar geliefde Londen. Ze kon natuurlijk niet ontkennen dat ze genoot van het lekkere weertje hier, maar toch was het anders dan daar thuis. Haar sneakertjes sloften over het gras heen waar nog geen halve meter verderop een grote sporttas werd neergegooid. Isa's blauwe ogen schoten over het reusachtige veld heen dat ze in de paar weken dat ze hier was had leren kennen zoals het Pacific veld, dat ze op haar duimpje kende, ze wist iedere hoek en iedere vervelende om als veldpartij positie te staan. Een grote glimlach speelde op haar lippen terwijl ze de oortjes van haar Ipod in haar oren deed en de muziek aanzette. Het tenue van Monica droeg ze soms wel eens maar meestal niet echt omdat het haar een raar gevoel gaf, daarom droeg ze nu gewoon haar joggingbroek en een koraalkleurig T-shirt met daar "Monica High," op als opdruk. Haar haren kamde ze even vlug door waarna ze ze in een hoge paardenstaart frunnikte met een irritant elastiekje en de plukken die los gingen hangen met speldjes vastmaakte. Isa’s handen daalden toen al snel naar de tas die ze open ritste. Ze haalde daar haar honkbalknuppel uit en haar eigen bal. Haar sporttas had ze braaf in de kluisjes gedaan zoals altijd en haalde ze eruit als ze ging oefenen of gewoon honkballen.

“En weer is er niemand.” een zucht ontsnapte uit Isa’s mond die toen uiteindelijk maar naar de kooi liep en de machine eens bekeek of deze niet kapot was zoals de laatste keer, maar kennelijk was hij gemaakt. Ze rende wat rondjes in en trok zo her en der een sprintje. Ze rekte even waarbij ze probeerde om een fatsoenlijke spagaat te krijgen wat haar, verbazingwekkend genoeg, nog lukte ook! Ze sloeg wat balletjes en stopte toen uiteindelijk maar omdat het toch geen zin had. “Pff..” Dat was het enige wat ze eruit kreeg en ze glimlachte even kort. Ze haalde een flesje water uit haar tas en nam een paar flinke slokken. Het water deed haar goed en met een glimlach ging ze op het gras zitten terwijl ze genoot van het waterige zonnetje. Iets wat ze in Londen niet veel had gezien, laat staan in de winter, maar waar ze wel erg van genoot. Ze zette de muziek wat harder en begon luidkeels mee te zingen met de muziek terwijl ze haar ogen sloot en genoot van de zon. Op zich zong ze niet slecht, maar haar talent lag waarschijnlijk toch wel bij honkbal en een deel bij styling hoewel ze daar ook vaak genoeg een ramp in was. Nieuwsgierig of er toch iemand kwam ging ze met haar gezicht richting de poort zitten die als enige toegang bood tot het veld dus ze móést de mensen wel zien als er al iemand kwam.