Rode Band

Een diepe rimpel stond tussen zijn ogen in en hij fronste. Hij had een grijs G-Star shirt aan en daaromheen om zijn rechter bovenarm wat een fel rode band geknoopt. Her en der zag hij andere mensen opkijken en hij gaf hen een smerige blik terug. Het getjilp van zijn gympen klonk door de grote ruimte heen. Hij trok ruw een stoel onder een tafel vandaan en ging daarop zitten. Op enkele tafels stonden schalen met snoep erin. Hijzelf was niet aan zo'n tafel gaan zitten omdat hij geen zin had in snoep. Hij pakte een appel uit zijn leren jack en beet erin. Het kraakte maar kwam niet boven het geluid van de aula heen. Er werd overal om je heen gepraat en hij zat momenteel alleen. Het maakte hem niet zo heel veel meer uit. Zijn kamergenoten had hij al behoorlijk lang niet meer gezien en daar baalde hij gruwelijk van. Hij miste het gezelschap en het pesten van Sarah. O, hij zou een moord doen om haar nog eens een keer te zien. En hij had een behoefte die hij maar niet kon stillen. Hij wilde graag een lady ontmoeten en wilde iemand vinden die bij hem paste. Sarah duidelijk niet. Ze had het zelf ook al aangegeven. Ze wilde hem gewoon niet. In gedachten verzonken staarde hij voor zich uit. Wat moest hij nou van zichzelf denken? Niet al te veel. Dat was wel duidelijk.

Isa's ogen schoten over alle mensen heen, onderzoekend naar wat er hier allemaal aan mensen op Monica was te vinden. Haar blauwe kijkers bleven steken op één persoon en ze knipperde even maar algauw wendde ze haar blik weer af. Ze kletste wat met een paar meisjes die bij haar in de klas zaten. Vanuit haar ooghoeken bleef ze geïnteresseerd naar de jongen kijken. Hij had donkerbruin haar, en als ze het tenminste goed kon zien donkere ogen. Welke kleur het was wist ze niet, daar stond ze te ver weg voor. Isa richtte haar aandacht nu zo´n beetje volledig op de jongen. Haar ogen schoten naar de andere mensen die de jongen raar aankeken en nu viel haar pas op waarom. Hij droeg een knalrood bandje rondom zijn arm. Niet zo´n zweetbandje want die hoefde je niet te knopen. Ze bleef even zitten waar ze zat terwijl haar ogen van de jongen naar de andere kinderen schoot en toen naar de rode band terug. Ze had wel iets gehoord over bandjes dragen om te laten zien dat je bij een groep hoorde. Iets met rood en zwart. Als ze het zo had bekeken toen ze door de gangen liep waren de rode bandjes meer de populaire types en de zwarte bandjes waren de mensen die juist totáál van hen verschilden. Althans, vond zij.

Als ze het zo bekeek, neigde ze toch meer naar de rode kant, of ze dat als positief moest beschouwen wist ze eigenlijk nog niet zo zeer. Rustig veerde ze op van haar stoel en, want dat was nu eenmaal hoe ze was, liep ze op een redelijk elegante manier op de jongen af die zichzelf op een stoel had gezet. "Hee." Zei ze toen maar om een gesprek te beginnen terwijl ze een kattige blik wierp op iemand die zich met haar wilde bemoeien. "Ik ben Isa." Stelde ze zich toen vlug voor met een brede glimlach op haar gezicht. Ze rook de vertrouwde geur van haar nieuwe Naomi Campbell luchtje. Ze verzonk even in haar gedachte maar richtte haar aandacht toen weer op de jongen, in afwachting van zijn antwoord. En vooral, zijn naam.

Mokkend nog voor zich uit starend verscheen er iemand in zijn gezichtsveld. Zijn fel blauwe ogen keken op en vonden een ander paar blauwe ogen. "Ik ben Isa." zei ze. Hij knikte en trapte een andere stoel naar achter. Als ze wilde kon ze nu gaan zitten. Nukkig keek hij de aula rond. Wat had iedereen?! 'Ian' stelde hij zichzelf kort voor. Hij nam nog een hap van de appel en keek toen naar Isa. Ze had bruinig haar met een vleugje oranje erdoorheen als hij het goed zag. Ze rook in ieder geval niet vies of wat dan ook. Hij had een hekel aan mensen die slecht roken of zichzelf niet goed verzorgden. Hij rook ook een beetje parfum en zag hoe Isa iemand afkatte. Nou, dat was tenminste iemand die iets deed tegen vervelende mensen. Dat kon hij wel waarderen. Hij had zijn appel nu helemaal tot op het klokhuis afgebeten en hij keek naar een van de eerstejaars in de aula. Hij gooide de klokhuis tegen de achterkant van het hoofd aan van de eersteklasser. Hij grijnsde vals toen de eersteklasser over zijn hoofd heen wreef en zocht naar de dader. Hij kon wel eens gemeen zijn tegen de eersteklassers en dan nog een tijdje doorgaan met treiteren. Dat was eigenlijk zijn nieuwe hobby op dit moment.

Ze schrok even toen het geluid van een stoel die over de grond schuurde door de ruimte ging. Al snel schoot haar blik naar de stoel toe die de jongen zojuist achteruit had getrapt zodat ze ook kon zitten. Al snel besloot ze, om niet teveel heibel te maken, om te gaan zitten. Zijn nukkige blik schoot de Aula rond en Isa trok even haar wenkbrauwen op. Vrolijk zijn was ook een kunst tegenwoordig schoot even door haar hoofd heen. Het was een zinnetje dat haar vader altijd naar haar kop smeet als ze weer eens chagrijnig was. Ze grijnsde toen voorzichtig en algauw kreeg ze de naam van de jongen, die felblauwe ogen bleek te hebben, te horen. Ian. Zo heette hij, net zoals haar naam begon hij met een I en bestond uit drie letters. Simpeler kon het haast niet.

Haar haren, bestaande uit bruin met een oranjekleurige tint, had ze sinds twee jaar geleden maar laten groeien tot een bepaalde lengte. Dat stond mooier dan te kort haar of te lang haar dus had ze dit de perfecte middenweg gevonden, niet te lang en niet te kort. Ze bond ze nu vlug in een hoge paardenstaart voordat ze zich ging irriteren aan het feit dat er nog wel eens plukken haar voor haar gezicht vielen. Ze keek toen algauw weer naar Ian die net een klokhuis tegen het hoofd van een brugger aan gooide. Oke, misschien leek ze toch niet zo op de rode bandjes, zoals ze de mensen maar had genoemd. "Je hoort bij de rode bandjes?" Vroeg ze hem toen uiteindelijk terwijl ze haar ogen weer over het rode ding om zijn arm liet glijden en toen weer terug naar zijn gezicht. Ze vond Ian ook wel het type voor een rode band eigenlijk. Zelf was ze niet echt partijdig en liet het gewoon rustig z'n gangetje gaan om vanaf een afstandje de boel eens te bekijken.

Het was op zich best wel leuk dat allebei hun namen met 3 letters waren geschreven. Hij begon weer een beetje neutraal te kijken. "Je hoort bij de rode bandjes?" hoorde hij haar zeggen. 'Joh, je meent het?' vroeg hij ietswat sarcastisch. Hij keek naar de kantine en stond op. Hij liep naar de automaat toe en gooide er twee dollar in. Er vielen twee lion's in de bak en hij pakte ze beide op. Hij liep terug naar de tafel en legde er een voor Isa neer. Hij was wel zo opgevoed dat hij andere ook wat moest geven. Ookal was het tot vervelens toe. Hij liet zijn hand in zijn zak glijden en pakte daar de sleutels van zijn Porche uit. Hij liet de sleutels tegen elkaar aan tikken en speelde er wat mee. 'Waar kom jij vandaan Isa?' vroeg hij met een scheve glimlach. Hij lachte de laatste tijd niet meer zo heel veel. Maar als hij lachte kwam er meestal alleen een schaapachtige lach uit.

"Ja ik meen het." Zei Isa daar toen rustig op terwijl haar ogen de zijne zochten. Zij had ook zo haar grenzen, en daar was hij nu lichtelijk tegenaan aan het lopen. Ze keek hem nu even niet aan maar frunnikte wat aan het leren armbandje rondom haar pols. Ze zag hoe hij opstond en richting de automaat liep. Een ding waar ze zelf bijna nooit naartoe liep omdat ze anders wist dat ze toch wat ging kopen én dan meteen wat moest kopen voor haar vriendinnen. Toen Ian terugkwam merkte ze nog een tweede Lion in zijn hand die hij daarna voor haar neerlegde. "Dankjewel," zei ze toen zachtjes maar met een vriendelijke toon. "Waar ik vandaan kom?" Zei ze toen met een flauwe glimlach naar Ian gericht. "Londen. Maar ik ben op mijn twaalfde met mijn vader mee verhuisd naar Cambridge." Vertelde ze toen terwijl haar blik schoot naar de sleutels die hij vast had. "En meneer, wat moet je met een porsche?" Vroeg ze hem toen met een brede glimlach. Ze was dol op Audi en porsche, hoe dat kwam wist ze niet.

Zelf had ze een Audi, en daar was ze dolblij mee hoewel ze graag de porsche van haar vader leende als ze uitging. Ze had zijn lach heus wel opgemerkt en glimlachte toch even terug. Het was een beetje een schaapachtige glimlach maar dat maakte het juist wel grappig om te zien. Isa keek weer Ian's richting op "In welke klas zit je, Ian?" Zei ze toen terwijl ze weer eens een kwade blik wierp op dezelfde jongen die haar eerst ook lastigviel toen ze bij Ian ging staan. "Rot toch eens op man," siste ze zacht maar met een lichtelijk dreigende stem tegen de jongen die uiteindelijk afdroop naar zijn vrienden.

[inspii... waar beeen je? :[ ]

Hij maakte de reep open en kauwde bedachtzaam op zijn Lion. Isa kwam dus uit Londen. Vandaar het accent. Hij kon het niet thuisbrengen eerst maar nu wel. "En meneer, wat moet je met een porsche?" hoorde hij haar zeggen. Hij grimaste nu en leunde op zijn ellebogen. 'Mooie dames rijden zoals jij' zei hij grijnzend. Hij had niet vaak zo'n klik met een ander persoon. Maar met Isa kon hij het goed vinden. Waarom? Je moest het hem niet vragen want hij had geen idee. Sommige mensen kon hij gewoon niet uitstaan. Zoals Emo's en Gothic's. Hij moest al bijna kokhalzen als hij eraan dacht. Er kwam weer een ander persoon naar Isa toe gezwermd als een vlieg op stroop. Hij schoof zijn stoel naar achter en liep naar hem toe. Hij tikte hem op zijn schouder en sloeg hem toen tegen zijn kaak. Hij keek hem nu vernietigend aan en liep terug naar Isa. "In welke klas zit je, Ian?" Hij was niet vaak in de klassen maar hij zat toch in een klas. Dus gaf hij vriendelijk antwoord terug. '12 A. Ga jij ook wel eens naar de bar toe om een Whisky te nemen ofwat? ' Hij speelde nog even met zijn sleutels en stak ze toen weer terug in zijn zak. Isa werd wat ongemakkelijk en begon aan haar haar te frunniken. Hij keek haar rustig terug aan. Waarom zou ze oog contact zoeken met hem? Meestal als hij met de sleutels zat te spelen werd er gevraagd waar hij het geld vandaan haalde. Blijkbaar was Isa een van de rijkere mensen hier op school. Net als hijzelf.

Isa grijnsde even vriendelijk naar Ian toen hij zei dat hij met zijn porsche mooie dames zoals haar rijden. "Hm... Zolang ik er goed uitzie in die porsche, vind ik het best." Zei ze toen met een plagende glimlach op haar gezicht. Toen ze de richting van de jongens opkeek zwiepte haar haar vrolijk mee terwijl ze weer terugkeek naar Ian die de jongen met een vernietigende blik had aangekeken. Als het jochie dood kon neervallen van kwade blikken, was hij nu al tien keer gestorven kreeg Isa zo het vage vermoeden. Echter had ze die mep op zijn kaak wel een beetje onnodig gevonden, maar ze kreeg zo het idee dat dat een karaktereigenschap van Ian was. Ze bekeek even de schoenen aan haar voeten, Uggs, en glimlachte kort. Ze waren lekker warm en daarom had ze ze gekocht. Niet omdat het nou Uggs waren. Wat dat betreft was Isa best bewust van dingen, dat je niet altijd het duurste hoefde te hebben om er goed uit te zien. Zo haalde ze gewoon basic t-shirtjes bij de Only, maar ook gewoon de meer sjieke dingen kon ze daar makkelijk vinden. Daarvoor hoefde ze nou niet persé naar een of andere dolce & gabbana winkel te gaan.

Ze glimlachte kort naar Ian toen deze vertelde dat hij in 12A zat. Niet dat ze nou mensen uit 12 A kende, behalve Ian dan, maar het was toch leuk om te weten. "Whisky?" Isa's gezicht betrok even. "Alstjeblieft zeg, vodka ice meneertje." Isa's vrolijke stem klonk door de Aula heen. Ze overtrad lekker de wet met haar alcohol, maar kom op; wie deed dat nou niet? Ja, nerds grotendeels, sommige mensen niet. Maar de meeste mensen die uitgingen konden er wel wat van, alcohol drinken. "Nou Ian, ga jij dan naar de bar Whisky drinken?" De nadruk legde ze, een beetje plagend, op Whisky terwijl ze hem met een vriendelijk glimlachje aankeek en soms eens haar ogen op zijn autosleutels richtte.

Er speelde al een ietswat rode kleur op zijn wangen. Hij had geen idee waar dit vandaan kwam en wat er tegen te doen. "Alstjeblieft zeg, vodka ice meneertje." zei Isa. Hij keek haar plagend aan. 'Tequila is beter te doen dan die troep' zei hij grijnzend. Hij schoof zijn stoel naast die van Isa. Het was nogal cliché om tegenover elkaar een gesprek te voeren. Onbewust ging hij weer op zijn ellebogen hangen. Hij keek eens naar buiten. Het was donker, de zon stond hoog aan de hemel maar werd geblokeerd door de grijze en donkere wolken van de herfst. In de verte was het gerommel van de donder al hoorbaar, dus het zou niet meer lang duren voordat er dikke regendruppels naar beneden zouden vallen en de bliksem de Kantine voor een tweetal seconden zou verlichten. Het gedonder kwam dichterbij samen met de nodige regen. Eerst waren het nog wat miezerige druppeltjes, die langzamerhand in dikke natte druppels veranderden om de grond en de studenten die daar op liepen te doorweken. De wind blies harder en de bladeren vlogen nu samen een richting uit. Bliksem verlichtte de duistere omgeving en maakte de kantine even zwart. De regen viel nu met bakken uit de lucht. Wat een weer dacht hij. Meestal als het van dit weer was was hij heel blij dat hij een auto had. En zeker met die grote banden croste hij makkelijk over de modderige paden heen. Maar nu wachtte hij maar even met naar buiten gaan. Hij wist niet zo goed was hij moest doen nu. Hij voelde zich vreemd maar toch direct tot Isa aangetrokken. Hoe was dit mogelijk? Kwam het door het weer? Hij kon het niet thuis brengen. Hij at de rest van zijn Lion op en wachtte even af. 'Wat een vies weer' mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen Isa.

"Niks slechts over mijn Vodka!" Zei Isa toen grinnikend. "Hoewel Tequila er ook wel mee door kan, of bacardi met wat dingetjes mixen, dat kan ook nog wel." Isa's vrolijke stem klonk weer door de Aula heen en ze zag haar vriendinnen giechelen en haar even wenken. "Wacht even Ian, mijn vriendinnen moeten me even hebben," ze plaatste er een vrolijke knipoog achteraan en liep toen op haar Uggs naar haar vriendinnen. "Wat is er?" Vroeg ze hen toen terwijl haar vriendinnen wat giechelden. "Hoe heb je het voor elkaar gekregen met Ian te praten?" Vroeg een van hen haar en ze glimlachte. "Loop erop af en stel jezelf voor." Zei ze toen koeltjes terwijl ze even haar haren weer steviger in het elastiek propte. Ze draaide zich weer om toen een van haar vriendinnen haar bij haar arm greep. "Kun je een date voor me regelen?" Vroeg deze haar met rode wangen en Isa begon te grijnzen. "Ik kijk wat ik kan doen, oke?" Zei ze toen tegen haar vriendin waarna ze zich omdraaide en weer op Ian's tafeltje afliep.

"Ian, het spijt me dat ik het moet zeggen, maar ik ga je een voorstel doen." Zei ze toen met een glimlachje. "Als jij met mijn vriendin dáár uitgaat, ga ik een keer met je uit en drink ik ieder drankje dat je me voorschotelt en dan hoeft het niet eens vodka ice te zijn." Zei Isa toen lief. "Please?" Voegde ze er nog even aan toe om het een beetje zielig te maken terwijl ze hem met haar liefste blik aankeek. "Trouwens, het weer is echt slecht." Mompelde ze er toen achteraan. En haar audi was weer door haar vader in beslag genomen omdat ze weer eens tien kilometer te hard had gereden. Waar had ze dat ding anders voor? Om er als een slak in te rijden? Nah, zo'n ding was daar niet voor bedoeld.

Hij keek verstoord op toen hij het groepje van Isa zag rommelen. Nors draaide hij zichzelf direct om. Ze klaagde dat hij haar drank beledigde maar hij liet het maar voor wat het was. Isa kwam terug met een ander persoon en hij zag dat deze ook tot haar vriendenclubje behoorde. Hij slaakte een geërgerde zucht. "Ian, het spijt me dat ik het moet zeggen, maar ik ga je een voorstel doen." Zei ze toen met een glimlachje. "Als jij met mijn vriendin dáár uitgaat, ga ik een keer met je uit en drink ik ieder drankje dat je me voorschotelt en dan hoeft het niet eens vodka ice te zijn." Hij schudde abrupt zijn hoofd. 'Over mijn dode lijk' gromde hij boos. Hij was nog lang niet over de klap van Sarah heen maar Isa was best wel oké. Maar geen denken aan dat hij met een van die krengen zou uitgaan. O, nee.
Hij stond op en schoof de stoel aan. Hij wist dat hij hun verbijsterd achterliet maar dat kon hem geen ene fuck schelen. Hij beende nijdig naar de uitgang toe toen er een harde rukwind opstak. Hij stak zijn handen in zijn lederen jack en ging toen buiten tegen de muur aanstaan. Hij werd vanzelf druip en druip nat maar hij had geen zin om zich af te drogen. De rode band kleurde donkerder. Het leek wel de kleur van bloed. Nog steeds nors staarde hij voor zich uit. De regen gleed over zijn hoofd heen en liet sporen achter op zijn gezicht. Hij ritste zijn jas dicht en leunde toen tegen de muur aan. Het zou moeilijker zijn om te bepalen hoe hij zich nu voelde door het donker en de regen om hem heen. Er gleden tranen uit zijn ooghoeken maar dat viel echter niet op door de regen. De regen tekende ook tranen op zijn gezicht. Hij dacht aan Sarah. Hoe hij met haar kon lachen... Hij miste haar enorm. Hij moest eigenlijk opnieuw aan school wennen. Alleen dan zonder Sarah. Hij had een directe klik gehad met haar. Met Isa ook maar toch ook weer anders. Hoe was het nou immers mogelijk dat hij voor Sarah was gevallen? Ze wilde hem duidelijk alleen maar als vriend. Waarom zag hij dat nu pas in?

Isa's vrolijke blik verdween bij zijn woorden. Ze zag hem weg benen uit de aula en keek rustig naar haar vriendin die haar verbijsterd aankeek, in haar ogen sprongen kleine traantjes maar Isa bleef als versteend zitten staren naar de deur, ze zou achter hem aan moeten lopen. Ze kon nu niet de egoïstische trut uithangen die dan zei dat hij toch niet leuk was, want Ian was een aardige jongen. "Nee dus." Zei ze toen terwijl ze haar schouders luchtig ophaalde en toen het papiertje van de Lion weggooide en, in tegenstelling tot Ian, rustig de aula uit liep. Ze liep de gangen door naar buiten toe en zag de regendruppels op de grond uiteenspatten en een zachte geïrriteerde grom kwam uit haar keel. Had zij ook natuurlijk, regen, maar het was voor een goed doel dus besloot ze zonder te mokken de deur open te maken en naar buiten te stappen. Haar bruine haren werden nog donkerder door de regen en ze vloekte binnensmonds. Haar ogen schoten naar links en rechts op zoek naar Ian. "Ian!" Riep ze toen ze hem eindelijk zag maar ze bleef even staan kijken hoe de regen langs zijn haar afdroop op zijn kleding. Over zijn gezicht werden door de regen tranen getekend en Isa slikte even. Ze liep op haar hoge hakken met redelijk grote passen op hem af. "Gaat het, Ian?" Vroeg ze hem toen voorzichtig, hij zag er nou niet echt gelukkig uit zo eigenlijk. "Het spijt me Ian, zo bedoelde ik het niet." Mompelde ze zachtjes erachteraan, dit was een van de weinige keren dat ze naar haar woorden moest zoeken en niet meteen haar zegje had klaarliggen. "Maar alsjeblieft, ze zijn mijn vriendinnen, ik kan ook niet zeggen dat ze op moeten flikkeren toch?" Zei ze toen terwijl ze hem even serieus aankeek. Zonder dat ze op Ian's toestemming wachtte ging ze naast hem staan tegen de muur.

"Misschien is het stom om te zeggen nu vrees ik, maar je zal wel met de tijd ontdekken dat ik dingen vaak op verkeerde momenten zeg. Áls je tenminste met me wilt omgaan." Haar blauwe ogen keken naar zijn norse gezicht en toen keek ze algauw weer voor zich uit. "Maar ik wil ook heus wel wat gaan drinken zonder een vriendin van me." Ze slikte even. "Nieuwe starten maken is moeilijker dan wat dan ook, en dan maak je fouten en dat doe ik sinds kort maar wat vaak." Ze glimlachte even zacht. "Maar ik denk dat ik bij Monica een goede start maak, dat ik er een kans maak om me thuis te voelen." Zei ze toen rustig terwijl haar glimlach wegvaagde. Zou ze hem over Pacific vertellen? Nah, dan had ze niet echt iets aan en hij ook niet. "Kom gewoon mee naar binnen, dadelijk wordt je nog verkouden." Zei ze toen met een bezorgde ondertoon terwijl ze Ian aan bleek kijken.