Dansen, met iemand?

Een meisje van wel achtien jaar oud zat aan de bar met haar benen gekruist wat te drinken van haar cola. "Nog twee minuten", zei ze op een fluistertoon en voelde hoe haar handen begonnen te beven. Naïla moest optreden voor de club als zangers. Ze zat helemaal onder de stress en ze kon zichzelf bijna niet beheersen. Maar het ging lukken, dacht ze dan toch. "En nu! Naïla, een achtienjarig meisje, zingt voor ons het lied; Innocence van Avril Lavinge! Geef haar maar een luid applaus!", klonk er vanuit de microfoon van de Dj. Naïla stapte van haar stoel en liep ietwat twijfelend het podium op. Het ging wel lukken. Het ging gaan. Het moest wel. Vele faalangsten spookten door haar hoofd. Toen ze de microfoon in handen nam hoorde ze de zachte muziek en was het tijd om te zingen.."Waking up I see that everything is ok, the first time in my life and now it's so great, slowing down I look around and I am so amazed. I think about the little things that make life great. I wouldn't change a thing about it. This is the best feeling...This innocence is brilliant, i hope that it will stay. This moment is perfect, please don't go away. I need you now, and I'll hold on to it, don't you let it pass you by", De mooie fluweel zachte stem klonk door heel de zaal en de prachtige melodie weerkaatste. Mensen begonnen te juichen en even glimlachte Naïla. Toen de laatste woorden uit haar mond verdwenen kwam het lied tot zijn einde. "Danku iedereen!", zei ze en lachte waarna ze het podium weer afliep en weer op haar barkruk ging zitten. Dit wou ze wel vaker gaan doen!

[Alleen Morzan en Naïla]

Morzan stapte zelfverzekerd de club binnen en keek omzich heen. Het was erg druk en hij zag een paar mensen zingen. Hij liep naar de bar en bestelde een Coke, jammer dat ze hier nog geen alcohol mochten drinken. Hij was gewend om af en toe wat alcohol te drinken. Meestal mixjes en soms een wijn die zijn moeder dan met hem deelde. Na gedronken te hebben ging hij meestal sporten om de alcohol sneller uit zijn lijf te krijgen. Hier zou dat niet meer het geval zijn, maar toch bleef hij sporte, gewoon voor zijn eigen rust. "En nu! Naïla, een achtienjarig meisje, zingt voor ons het lied; Innocence van Avril Lavinge! Geef haar maar een luid applaus!'' Schreeuwde de DJ in zijn microfoon. Een middelmatig applaus zwol op in het publiek, hij kon het ook niet kwalijk nemen, de vorige die zong vond hij niet al te best. Hij klapte rustig met de menigte mee en zag een blond meisje wat zenuwachtig het podium oplopen. Hij vond het knap dat ze zoiets durfde, de meeste meisjes zongen liever in hun badkamer of slaapkamer met een haarborstel in hun hand. De muziek begon en de mensen wachtte in spanning af. Zou ze kunnen zingen? Vele hoopte van wel, andere, die het maar al te leuk vonden om die mensen uit te lachen hoopten op een blunder.
"Waking up I see that everything is ok, the first time in my life and now it's so great, slowing down I look around and I am so amazed. I think about the little things that make life great. I wouldn't change a thing about it. This is the best feeling...This innocence is brilliant, i hope that it will stay. This moment is perfect, please don't go away. I need you now, and I'll hold on to it, don't you let it pass you by" Bewonderend staarde hij naar Naila, ze had een mooie fluwele stem. Een fijne stem om te horen. De melodie schalde door de zaal die bijna werd overdonderd door het gejuich van de menigte. Toen het lied was afgelopen klapte hij enthousiast mee. Hij zag Naila lachen en riep: ''Danu iedereen!'' Waarna ze lachend het podium afliep en een barkruk naast hem ging zitten.
Hij staarde even naar haar rug en tikte haar toen op haar schouder. 'Hé, mooi gezongen hoor.' Complimenteerde hij haar. Hij glimlachte vriendelijk. De muts van zijn vest voelde warm aan, maar hij hield hem altijd op. Een paar bruine pieken stak er nog uit. Nonchalant schonk hij haar een glimlach.

Naïla keek naar de barman en bestelde nog maar eens een cola en nipte er daarna wat voorzichtig van. Toen ze een getik op haar schouder voelde keek ze geschrokken op en hoorde de woorden van de jongen. Hij was best aardig en knap, dat moet ze toegeven. Haar licht blauwe ogen keken hem een tijdje aan en probeerden heel zijn gezicht in haar geheugen te printen. Je wist maar nooit dat je hem nog eens zou tegenkomen. "Bedankt, ik zing nogal graag", zei ze met een droog lachje en schonk hem een warme zachte glimlach. "Kom jij hier wel eens vaker?", vroeg ze en nam nog een slok van haar cola. De adrenaline van daarnet bleef maar door haar aderen stromen en vond maar geen eind. Het was natuurlijk een enorme kick om op dat podium te staan. "Ik ben Naïla", zei ze vriendelijk en glimlachte opnieuw. Een nieuwe zanger kwam op het podium en Naïla klapte in haar handen om hem toe te juichen. "Wooooww!!", riep ze met een lachje en hoopte dat hij goed zou zingen. "En hoe heet jij?", vroeg ze daarna waarna ze hem recht in zijn ogen aan keek en haar ogen begonnen te fonkelen.

{Heb je een avatar? ;D}

[Nu wel Ik moest hem verkleinen maar ik weet niks van bewerken.. Nu is het me gelukt x) ]

''Bedankt, ik zing nogal graag,'' ja dat kon hij best snappen. Als je zo'n stem hebt lijkt het hem niet onwaarschijnlijk. Hij kreeg een warme glimlach toegestuurt. ''Kom jij hier wel eens vaker?'' Hij nipte van zijn glas en zette het toen weer neer. ''Ik ben Naila'' zei ze met een vriendelijke toon en lachte weer naar hem. Hij keek even over zijn schouder toen er een nieuwe zanger werd aangekondigt en klapte netjes mee, hij was benieuwd of hij het publiek ook zo kon inpakken zoals Naila deed. Hij kon het maar beter goed doen, na Naila's optreden zullen de andere optredens waarschijnlijk tegenvallen. ''En hoe heet jij?'' Hij keek weer om en keek recht in haar blauwe ogen die leken te fonkelen. ''Wat veel vragen in één keer.'' Hij glimlachte droog. ''Nou, nee ik ben hier niet eerder geweest. Ze noemen me Morzan.' Hij pakte zijn glas weer en sloeg het laatste beetje Coke achterover. Hij likte even kort langs zijn lippen om het plakkerige spul weg te likken en luisterde even kort naar de zanger. Het was redelijk, maar niet veel mensen keken naar hem om. De menigte praatte vrolijk door het gezang heen, danste wat en bestelde drinken. Hij keek even naar een stel dat zwierig aan het dansen waren en keek toen naar Naila. 'Waar kom je vandaan?' Half schreeuwend om boven de muziek uit te komen. De zanger hield zo te zien van hard rock.

Naïla grinnikte toen hij vroeg waar ze vandaan kwam. "Uit San Fransisco", zei ze met een knikje en liet ook haar blik op de zanger gaan. Hij zong volgens haar smaak té hard en dat vond ze een serieuze afknapper. "Morzan", herhaalde ze zijn naam en grijnsde daarna. Har neef noemde ook zo. "Hé, mijn neef noemt ook zo. Maar die woont momenteel in Africa", zei ze en lachte waarna ze voor kort Morzan zijn hand nam en hem naar de dansvloer trok. "Ik heb even zin om te dansen", zei ze en lachte waarna ze korte bewegingen met haar heupen begon te maken en haar armen omhoog mee met het ritme draaide. Ze legde haar onderrug wat dichter tegen Morzan's buik aan en hoopte dat hij erop in zou gaan. De dans heette het 'schuren'. Het was een heerlijke dans die je vele adrenaline liet krijgen. Naïla vond het de leukste dans ooit. Het schuren was eigenlijk een soort dans waarbij man en vrouw met hun schaamstreek tegen elkaar bewogen en zo altijd dansbewegingen maakten. Het is misschien raar maar het is heel leuk. Ook vriendschappelijk natuurlijk.

Morzan glimlachte toen hij hoorde dat hij een naamgenoot had die haar neef was. 'Ik heb even zin om te dansen.' Hij lachte om haar en liet zich de dansvloer optrekken. Hij was geen echte danser, maar af en toe ging het wel. Naila maakte korte bewegingen met haar heupen en haar armen omhoog die draaide met het ritme van de muziek. Hij voelde haar onderrug tegen zijn buik drukte en verder danste. Hij grinnikte, en speelde erop in. Thuis had hij het wel vaker gedaan, niet te vaak zoals zijn vrienden deden. Hij had meer voorkeur aan lekker op de bank of een filmpje pakken. Maar dansen was nooit mis. Hij legde zijn armen licht op haar heupen en bewoog met het ritme mee en speelde mee op haar dansmoves. Hij kon redelijk dansen, na lang oefenen. Maar nu kon hij het gelukkig. De DJ kondigde alweer een nieuwe zanger aan wat hij wel jammer vond. Harde muziek was zijn smaak niet maar wel lekker om op te dansen. Hij hoopte grondig dat deze zanger geen slow muziek zou gaan zingen. Dat vond hij echt een killing. Maar het geluk lachte hem toe, een redelijk snel nummer werd ingezet. Een hele verbetering vond hij. Jammer genoeg kon de zanger niet zingen en zette de DJ snel de huidige stem in. Morzan ging snel op het ritme mee en bewoog langs Nail's lichaam, hij hoopte maar dat hij geen blunders beging.

Naïla lachte en hoorde dat er een nieuw liedje kwam van de DJ. Zalige song! Nu het liedje nog beter was kon Naïla nog beter dansen en drukte ze zich nog dichter tegen Morzan's buik aan. Ergens voelde ze een kleine tinteling van de bewegingen die Morzan maakte. Hij kon heel goed dansen, dat wist ze nu al. Langzaam legde ze haar armen, toch met enige twijfeling, rondom zijn nek en bleef met haar onderrug tegen zijn onderbuik aandrukken. "Lekker", zei ze zacht en lachte. Na een tijd dansen werd Naïla alsmaar wilder en begon ze ook haar bewegingen sneller en rapper te maken. Adrenaline kwam snel achter elkaar haar lichaam binnen en ook haar buik begon te tintelen van de kick. Naïla drukte zich nu tot het dichtste tegen hem en voelde zijn adem in haar nek waarna ze naar onderen en naar boven begon te bewegen. Deze dans was zalig en ze merkte dat het ook een stuk door Morzan kwam.

Naïla leek de song beter te vinden want het dansen werd enthousiaster. Ze drukte zich meer tegen hem aan tijdens het dansen en sloeg haar armen om zijn nek. Hij ging op in het dansen met Naïla. Het werd een soort trance meebewegen op haar move en reageren met de zijne. Ze danste super en ze kwamen dichter bij elkaar. Hij voelde haar haren tegen zijn wang en haar huid gloeide als kooltjes.
De bewegingen gingen steeds sneller. Om zich heen begon een groep mensen om zich heen te cirkelen en bewonderd te staren en te joelen. Hij negeerde ze, dit was hun dans. Zijn handen gingen over haar buik en terug en hij dacht nauwelijks meer na wat hij deed, het ging vanzelf.

Naïla voelde hoe ook Morzan wilder en hevigere bewegingen begon te maken. Naïla lachte en voelde haar huid heet worden. Zo warm kreeg ze het bij die dans. Toen ook het volgende lied gedaan was liet Naïla Morzan los en glimlachte zacht naar hem. "Ik vond de dans lekker", zei ze zacht. "Net zoals jij", zei ze en lachte uitdagend naar hem. Naïla voelde dat ze wat bloosde en haar buik begon te kietelen. Ze vond hem best leuk, en dat zag je ook aan haar blik die genoeg vertelde dat ze er een beetje verliefd op was. Toen Naïla voelde dat ze een beetje té van stapel liep ging ze terug naar de bar en bestelde een frisse cola. Met grote teugen werkte ze de hele cola door haar keel wat een enorme verfrissing was. "Zalig", zei ze zacht nog nagenietend van de frisheid die door haar lichaam stroomde. "Genoot jij van de dans?",vroeg ze met een ondeugend lachje en zette zich wat dichter bij Morzan. Ze genoot van zijn gezelschap.

Het lied kwam tot zijn einde en ze stopte met dansen. Hij had het bloedheet en keek nu pas echt goed om zich heen. Iedereen in Zanzibar leek zich wel om hun heen te zijn geschaard en juichten en joelde complimenten. De DJ had het zeker gezien dat er wat leuks gebeurde want felle witte schijnwerpers schenen in zijn ogen en verblinde hem half. Hij hield zijn handen voor zijn ogen en gebaarde dat het licht wel een andere kant op mocht. De DJ snapte hem gelukkig en de spotlights gingen weer de zaal door. Opgelucht keek hij naar Naila. Ze had hem weer los gelaten en lachte naar hem, rustig glimlachte hij terug. 'Ik vond de dans lekker,' zei ze zo zacht dat hij het bijna niet hoorde boven de muziek door. 'Net zoals jij.' Naila lachte uitdagend naar hem, hij legde zijn hoofd in zijn nek en lachte. Hij volgde haar naar de bar en bestelde een spa blauw. Hij klokte het glas in één keer achterover. Heerlijk, het water voelde alsof hij het vuur dat zo was opgewakkerd iets temperde. Hij schudde zijn hoofd en haalde een natte lok uit zijn gezicht. 'Genoot jij van de dan?' Ze kwam dichterbij zitten en had een ondeugend lachje op haar gezicht. 'Wat denk je zelf, je danste super.' Hij kreeg het wat benauwd in zijn vest met capouchon over zijn kop. Damn hij had zijn vest niet eens meegenomen als hij wist dat hij op de dansvloer zou worden getrokken. Hij ritste zijn vest open en trok hem uit. Gelukkig had hij een wit shirt eronder aangetrokken, en genoeg deo opgedaan. Zijn witte witte shirt met korte mouwen lag strak over zijn bovenlijf en het was een hele opluchting om dat dikke vest uit te hebben. Hij zuchtte opgelucht en knipoogde even naar Naila. 'Genoot jij?' Vroeg hij luchtig en wenkte daarna de barman voor nog een glas water. God wat had hij veel over voor een flesje Bacardi.

Naïla keek naar de Morzan en lachte zacht. Ze kreeg een heerlijk complimentje van Morzan en werd er even blij van. "Bedankt, jij danste ook niet slecht", zei ze en kuste hem op zijn wang. "Bedankt voor de dans", zei ze en glimlachte waarna ze eerst versteld stond van haar actie om hem een kus te geven maar herstelde zich daarna weer. Wat was er nu mis mee met zo'n kus. Toen ze een knipoog kreeg bloosde ze zachtjes en zag dat hij zijn dikke jas uittrok. Het gespierde sterke lijf van Morzan was een grote aantrekking voor haar. Even draaide ze haar hoofd met wat moeite weg toen ze merkte dat ze begon te staren. "Zullen we even naar buiten gaan?", vroeg ze en trok ook haar pull uit. Zij had nog een donker, vuur rood topje aan met een witte rok eronder aan. Best wel sexy. "En ja hoowr, ik genoot er van", zei ze toen ze de deur opende naar buiten. Toen ze weer naar zijn borstkas keek smolt ze bijna weer en kreeg ze het weer zo warm. O wat zou ze daar 's avonds toch graag tegen liggen, in zijn armen.

Ze trok haar vest ook uit en het verborgen vuurode topje en het witte rokje zag er erg leuk uit. Zij zag er leuk uit. Hij wende zijn blik af, hij had geen zin om Naila tot een wegwerpertje te maken. Daar deed hij niet aan. Gewoon zoenen met de ene meid, bevalt die nier meer, hup naar de ander. Konijntjesgedrag noemde hij dat, en zijn vriende lachte hem er vierkant om uit, maar dat kon hem niks schelen. Hij volgde Naila door de uitgang en een frisse wind woelde door zijn haren. Hij snoof de frisse lucht op en zuchte. Veel beter dan dat drukke muffige ruimte, te veel mensen te weinig frisse lucht. Hij keek om zich heen, de straat werd verlicht door verschillende lataarnen en de neonletter die Zanzibar vormde. Hier en daar wist hij een silhouet op te pikken die aan de andere kant van het gebouw stonden. Hij liep naar de muur toe en leunde met zijn rug tegen de muur. Hij kon de muur voelen schudde onder de muziek en hoorde het nog zachtjes dreunen maar de stem van de zanger of zangeres kon hij niet horen.
Het was een mooie nacht pikzwart en bezaaid met miljoenen kleine en grotere sterretjes. De volle maan maakte het plaatje helemaal compleet. Bewonderend staarde hij naar de lucht en ontspande zich. Dit was dus een uitgaansavond in Monica.

Naïla keek naar Morzan en zag dat hij tegen een muur ging gaan staan. Ze vond hem zo knap en ergens voelde ze dat ze op hem werd. De drang naar zijn lippen en het geen in de kamer werd alsmaar aantrekkelijker en groter naar hem toe. Toen ze zich niet meer kon bedwingen kwam ze dichterbij hem en drukte een lange kus op zijn zijdezachte lippen. Ondertussen gleed haar hand over zijn rug. Nu maar hopen dat ze niet werd afgewezen. Toen ze de kans had duwde ze haar tong in zijn mond en verkende zijn mond. Een paar adrenaline stoken kwamen in haar lichaam. "Ik hou van je", murmelde ze wat tussendoor het zoenen. De kus liep tot zijn einde en Naïla glimlachte zoetjes. "Ik wil je", zei ze en kuste hem opnieuw. Hij was zo knap dat ze er gewoon geen stop achter kon zetten. Haar zoenen werden alsmaar langer en toen ook deze kus gedaan was en ze haar ogen opende keek ze hem vol verliefdheid aan.

Toen hij weer naar Naila keek zag hij dat ze wel opvallend dichtbij kwam. Hij schopte een steentje weg bij zijn voeten en keek op. Een kus werd op zijn lippen gedrukt, te verbaasd en te verwonderd om iets te doen liet hij haar begaan. Hij voelde haar hand over zijn rug gaan. Hij voelde een rilling, of het kwam van de plotselinge wind of van Naila wist hij niet. Hij voelde haar tong in zijn mond en ze leek wel zijn hele mond te onderzoeken, maar dan met haar tong. 'Ik hou van je.' Murmelde ze. Hij deed zijn ogen open en keek haar wat verbaasd aan.
Toen haar lippen en tong eindelijk van de zijne waren geweken kon hij even rustig ademen. Zijn hart ging tekeer en hij wist zch geen raad. 'Ik wil je.' Zei ze zo zacht dat hij zijn oren moest spitsen om het goed te horen. Maar voordat die drie simpele woorden doordrongen zaten Naila's lippen alweer op de zijne. Hij kon er niks aan doen, instinctief zoende hij terug. Voor zich hoorde hij iets hards, hij opende zijn ogen maar stopte niet. Hij zag een jongen op hun afstormen, stevig en log. Hij stopte met zoenen en duwde Naila opzij. De jongen beukte tegen hem op, in de bedoeling dat hij zou omvallen maar wat hij niet deed. De jongen stonk naar alcohol zweet en hij herkende de geur van wiet. De sukkel, wie gebruikt nou een drug en alcohol samen, dat is vragen om een beroerde avond of het ziekenshuis. Hij grimaste en vroeg kalm en kil, 'Wat moet je?' De jongen, of eerder man staarde hem verbaasd aan met zijn enge kraaloogjes die even knipperder en zich toen vernauwde tot spleetjes. 'Ik probeer dat meissie al de hele tijd te vangen en nu pik jij haar voor me neus weg.' Schreeuwde hij tegen hem. Morzan trok een vies gezicht toen speekselspetters in zijn gezicht belande. Hij had werkelijk geen idee waar die man het over had. Toen hij was binnengekomen had hij niemand echt naar Naila zien staren behalve met bewonderende blikken. Hij had deze gozer niet eens opgemerkt, en zo iemand val echt op. Het gedrag van de man beviel hem niet, en vooral niet hoe hij sprak, alsof hij het over een dier had. Hij fronste en keek hem kil aan. 'Je vergist je vast met iemand anders.' Zei hij kil en duwde Naila met zich mee, ze konden beter weer naar binnen gaan of vertrekken. Maar de man greep hem bij zijn onderarm en beukte zijn hoofd tegen de zijne. 'Verdomme,' vloekte hij en trok een pijnlijk gezicht. Dat hoofd was nog harder dan steen, maar er zal weinig inhoud hebben. Hij balde zijn vuist en haalde uit, hij liet zich niet op zijn kop zitten. Zijn hoofd bonkte pijnlijk en hij voelde zich duizelig en wazig, maar niet te erg om hem een flinke mep te geven en hem een bloedneus te bezorgen. Hij snoof minachtend en probeerde Naila zo snel mogelijk weg te loodsen, hij hield er niet van om openlijk te vechten, en helemaal niet waar een meisje bij was.
Toen de man hem volgde en hem nu probeerde opzij te duwen om bij Naila te komen werd hij het zat. Het woedende gezicht van de man, plus zijn neus waar het bloed uit gonste gaf een misselijk effect. Hij spande zijn spieren en raakte de man op zijn slaap. Die zakte in elkaar als een zak pudding. Hij zakte door zijn hurken en checkte of die nog ademde en liep toen met zijn handen in zijn zakken naar de stallingen.

Naïla voelde hoe hij toch wat onzeker mee deed maar er blijkbaar wel een beetje van genoot. Toen ze plots een luid lawaai hoorde keek ze geschrokken op en zag een man op Morzan af rennen. Naïla voelde hoe haar kwaadheid opborrelde tot haat en ze de man eens goed aankeek. "Hee!", gilde ze naar hem en zag dat hij een kopstoot tegen Morzan gaf en begon te brabbelen dat hij haar had afgenomen. "Uhu, ik koos hem. Hij mij niet. Ga toch iemand anders geluk verpesten!", snauwde ze naar hem en gaf hem een stevige harde mep in zijn gezicht. Toen ook Morzan de laatste klap uitdeelde knikte ze tevreden en grijnsde ze. "Volgende keer beter", zei ze droogjes naar de man die zich recht stelde en dan verdween. "Bedankt", zei ze toen ze ook bij de stallingen kwam en hield haar lippen stijf op elkaar gedrukt. Ergens voelde ze zich schuldig. Ze had hem zomaar gekust..."Het spijt me voor die..K-kus", hakkelde ze en draaide haar gezicht weg. Ze durfde hem net niet aan te kijken.

Hij haalde zijn schouders op. 'Het maakt niet uit,' zei hij kalmpjes en wreef over zijn knokkels die wat rood waren geworden van de slag. Hij liep verder en bleef achter de stalling staan bij zijn zwarte scooter, die had hij speciaal laten meekomen, een van zijn dingen die hij eiste als hij bij Monica op school moest. Hij bleef ervoor staan en dacht na. Wat moest hij nou zeggen, Naila zag er nog wat geschokt uit naar zijn mening en ze voelde zich duidelijk niet op haar gemak omdat ze hem zomaar gezoent had. Zelf wist hij er ook geen raad mee. Hij zuchtte, 'Hé het maakt niet uit hoor. Maar zoenen met een jongen die je net een uurtje kent is niet het slimste wat je kan doen.' Hij glimlachte wat droogjes naar haar en pakte zijn Iphone. Maronne, het was al bijna twee uur. Dat had hij niet eens gemerkt. Hij voelde zich niet eens moe, maar goed, wat verwacht je dan als je nog cola in je lijf hebt zitten en de adrenaline van het gevecht dat door zijn lijf gierde. Het werd weer frisjes en hij trok zijn vest weer aan en ritste hem dicht. Hij gooide zoals gewoonlijk zijn capouchon weer over zijn hoofd en keek haar vragend aan. 'Ik moet gaan, misschien zie ik je wel weer is.' Hij glimachte naar haar en starte de moter op die zachtjes begon te brommen en het licht van de koplamp flikkerde aan. 'Zal ik je naar huis brengen? Het is al twee uur.' Afwachtend staarde hij haar aan. Hij kon haar moeilijk op dit uur alleen naar huis laten lopen of op de bus laten wachten. Dat vond hij gewoon niet netjes, al zou ze best van zich af kunne slaan.