My dear, my love .. Mi Corazon..

"Adonde fue el pasado que no vovera? Adonde fue tu risa que me hizo volar? Donde quedo la llave de nuestra ilusion.. Adonde la alegria de tu corazon? Y se va como todo se va. Como el agua del rio hacia el mar. Y se va como todo se va. El tiempo que paso y no supe ver. Las horas que ya no quieren volver. Donde estan, donde estan, corazon? Los dias que saliamos a mar. La brisa que llegaba desde el mar. Donde estan, donde estan, corazon?", de klanken kwamen één voor één uit de mond van Kelaine. Het was het lied van Enrique Iglesias, een prachtig Spaans lied. Hij had het geleerd van zijn oudere broer en hij vond dat hij het eens moest zingen. Gewoon omdat er iets in zijn leven gebeurt is wat niet veel mensen meemaken, liefde. Het is een gevoel wat je niet kunt beschrijven, dat overkomt je en het gaat nooit meer weg. En dat gevoel koesterde hij met alle plezier voor zijn meisje. De zuivere klanken van zijn gitaar golfden met de lucht mee en vele mensen kwamen nieuwsgierig kijken. Hij had zich op de dijk gesteld en keek naar de eindeloze zee. Het was zo mooi, zo prachtig. En ergens miste hij Mikayla nu al weer. Ze hadden elkaar na de ontmoeting op het dak van Monica en daarna hadden ze 's morgen afscheid genomen. Ze zouden elkaar wel weer eens zien, en ergens wilde hij haar nu terug zien. Het was een week geleden. En elke dag twijfelde hij, zou Mikayla al niet van iemand anders houden? Zou ze hem laten staan voor een andere gast? Die vragen bleven elke nacht en elke dag in zijn hoofd. Maar hij vertrouwde Mikayla, ze hielden gewoon van elkaar. De zon kwam zachtjes naar beneden en meteen graaide hij zijn gsm uit zijn zak. Hij typte er de woorden: "Liefste, kom je naar het strand? Ik wacht op je.. Xx Kelaine". Hij drukte op verzenden en wachte geduldig af. Hij hoopte zo dat ze kwam.

-Alleen Mikayla&Kelaine

Mikayla liep met een vrolijke glimlach op het strand. Ze had een simpele witte jurk aan die zachtjes mee waaide met de koele wind. Het was vandaag best warm, voor deze tijd van het jaar dan. In haar linkerhand hand ze haar slippers, spierwitte slippers. In haar rechter hand had ze haar mobieltje vast. Witte draadje leidde naar haar oren en daaruit kwam, veels te harde, muziek. Hij stond nu al een tijdje op het nummer A year without rain, van Selena Gomez, alleen dan in het Spaans. Haar muziek werd verstoord door haar trillende mobieltje. Ze tilde haar hand op en las het berichtje. Meteen verscheen en een glimlach op haar gezicht. Het was Kelaine! Ze had hem al de hele week niet gezien en miste hem erg. Haar gedachtes gingen weer terug naar hun ontmoeting op het dak. Zodra ze daar weer aandacht begon haar hart sneller te kloppen. Opnieuw las ze het berichtje. Ze keek verbaasd op en keek vlug het strand rond. Hij was dus op het strand, maar waar? Uiteindelijk viel haar blik op de dijk, waar Kelaine met zijn gitaar zat. Ze zette meteen haar muziek uit en liep zijn richting op. Ze keek vragend naar een paar mensen die bij hem stonden. Ze ging naast hem zitten en gaf hem een klein kusje op zijn wang. 'Hee' Zei ze met stralende ogen. Ze keek naar zijn gitaar en toen weer naar zijn ogen. 'Aandachttrekker' Zei ze grijnzend. Ze legde haar mobieltje en slippers op de grond.

Kelaine voelde een kleine kus op zijn wang en zijn ogen glunderden. "Mikje", zei hij met een vrolijke glimlach op zijn gezicht en kuste haar op haar lippen. Bij haar uitspraak moest hij lachen. "Ik speel gewoon graag op mijn gitaar dat is alles", zei hij en keek haar met een speelse grijns aan. "Of misschien zoek ik wel een hééél klein beetje aandacht", bekende hij en lachte onschuldig. Hij legde zijn gitaar op de grond en keek zijn prinsesje aan. Ze had een stralende witte jurk aan wat al meteen zijn aandacht trok. "Je bent prachtig", zei hij eerlijk en keek eens achterom. Alle mensen waren ondertussen opgedonderd tot zijn grote opluchting. Het was geen theaterstuk dat ze hier aan het opvoeren waren dat mensen ook moesten horen. Nee, dit was iets tussen Mikayla en hij. "Ik heb je gemist!", wilde hij zeggen om de stilte te verbreken en liet een kleine blik op het water vallen. Hij schiep wat water in zijn handpalm en liep naar Mikayla toe. "Suprise", zei hij en smeet het water haar richting uit. Als een gillend meisje die speels achtervolgd werd door zijn papa liep hij rondjes in het zand. Hij zwaaide met haar zijn handen in de lucht en zocht een plekje achter een strandstoel waar hij zich niets vermoedend neer lier ploffen. Mikayla kennende zou ze nu met water aankomen. Maar dan waren ze allebei nat en werd het nog zoveel leuker!

Mikayla grinnikte toen Kelaine Mikje zei. Het klonk totaal niet, maar ergens vond ze het wel grappig. Ze voelde voor een paar seconden zijn lippen op die van haar, meteen glimlachte ze weer. Zo'n kus voelde nog steeds goed, geweldig zelfs. 'Ik vind dat je alleen voor mij mag spelen, ik geef je ook genoeg aandacht' Zei ze grijnzend. Ze keek toe hoe hij zijn gitaar weer neerlegde. Ze begon licht te blozen bij zijn compliment. 'Dankje' Zei ze glimlachend. Ze keek opzij en zag hoe de mensen hun interesse verloren en weer doorliepen. Gelukkig maar, ze had geen zin in pottenkijkers. Ze richtte zich weer op Kelaine. Zachtjes legde ze haar hand op zijn wang. 'Ik jouw ook' Zei ze, meteen daarna drukte ze een kus op zijn lippen. Ze onderbrak de kus toen ze een plens water over zich heen kreeg. Eerst begon ze te gillen maar daarna verscheen er een speels grijnsje op haar gezicht. 'Die krijg je terug' Zei ze grijnzend. Ze zei alleen nog niet wanneer. Ze rende nu achter hem aan, maar zonder water. Ze zou hem later nog wel verrassen met een aanval, als ie onverwachts kwam. Ze liet zich bovenop Kelaine vallen. 'Ik krijg je nog wel' Zei ze grijnzend. Ze sloeg haar armen om zijn nek en kuste hem voor een tijdje.

Kelaine keek Mikayla met een nieuwsgierige blik aan. Eerst bleef ze verstrooid staan en dan sprong ze opeens op Kelaine. Een diepe zucht verliet zijn keel. "Jij bent ook wel geen babytje van 2 kilo meer eh", zei hij en grijnsde. Meteen daarna had ze haar armen om zijn nek gelegd en begon er weer een eindeloze kus. "Wat voelen die kusjes toch goed", zei hij helemaal in de wolken en sloeg zijn armen om haar middel. Zijn blik bleefd op haar ogen gericht en hij dacht er opeens aan dat het valentijn ging zijn. Hij moest dat nog aan haar vragen! Met een bang hartje zette hij zich wat meer rechtop. "Mikayla, je weet dat het valentijn is hé..", zei hij en bleef haar aankijken zoekend naar de juiste woorden. "Wil je soms met mij meegaan naar het feest?", vroeg hij en slikte een paar maal. Oef, het was eruit. Nu nog hopen op een leuk antwoord. Alleja, leuk antwoord. Een ja zou allang volstaan.

-inspiratieloos XD

Mikayla keek hem met een nep beledigde blik en open mond aan. 'Jij anders ook niet hé' Zei ze grijnzend. Weer voelde ze zijn warme lippen, er ging een lichte rilling over haar rug. Het voelde inderdaad geweldig goed. Ze knikte bevestigend naar Kelaine en kuste hem opnieuw. Ze zag dat Kelaine weer rechtop ging zitten, en deed dat zelf ook. Maar haar benen lagen nog over de zijne. Ze bleef Kelaine in zijn ogen aankeken toen hij haar meevroeg naar het feest. Ze schudde haar hoofd en keek hem serieus aan. 'Nee, sorry' Loog ze tegen hem. Ze kon echter niet lang haar lach inhouden en begon meteen weer te lachen. Ze sloeg haar armen weer om hem heen. Ze vond het geweldig om hem zo nerveus te zien. 'Natuurlijk wil ik met je mee' Zei ze glimlachend. Ze keek hem diep in zijn ogen aan en kuste hem toe. Ze duwde Kelaine weer zachtjes omlaag en ging naast hem liggen. Ze pakte zijn hand vast en speelde wat met zijn vingers. 'Ik hoopte eigenlijk al dat je het me zou vragen...' Fluisterde ze zachtjes.

Kelaine hield zijn adem in en merkte dat zijn wereld plots omver gegooid werd toen ze nee tegen hem zei. Met een blik van 'waarom?' bleef hij haar aankijken. Was hij dan niet goed genoeg voor haar? Deed hij niet aan de eisen van Michelangelo of zo? Met een bang hartje zag hij haar plots in de lach schieten. De woorden klonken als muziek in zijn oren. "Man je deed me schrikken!", zei hij en kon er weer mee lachen. "Straks kreeg ik nog een hartinfarct wat zou je dan doen? Mond op mond beademing?", vroeg hij en voelde haar lippen op de zijnde Met veel passie kuste hij haar terug. Hij werd wat omlaag geduwd en Mikayla ging naast hem liggen. Teder nam hij haar hand vast. "Is het goed als we morgenavond gaan?", vroeg hij met een lief gezichtje en keek Miikayla met stralende ogen aan. De laatste kleuren van de zon verdwenen en opeens leek de lucht weer zo zwart met sterren. Net als de nacht dat ze samen op het openlucht dak lagen. "Is het nou toevallig, liggen we hier weer in de nacht tegen elkaar aan", zei hij en grinnikte waarna hij haar een speels kusje gaf. "Maar wacht, ik heb een goed idee. We gaan waarheid durven of doen spelen!", zei hij droogjes en keek Mikayla afwachtend op haar reactie aan. "Oké, ik vraag eerst aan jou. Waarheid durven of doen?", vroeg hij en lachte.

Mikayla begon te lachen. ' Sorry, ik kon het niet laten!' Zei ze. Ze zou nooit nee durven zeggen tegen Kelaine, maar een grapje kon toch wel. 'Nou... mond op mond klinkt niet verkeerd' Ze trok een wenkbrauw op en kuste hem weer. Ze staarde naar de lucht, die langzamerhand verschillende kleuren begon te krijgen. Ze knikte toen Kelaine weer iets aan haar vroeg. 'natuurlijk' Zei ze glimlachend. Ze drukte zich nog dichter tegen Kelaine aan. Dit voelde precies zoals vorige week, en het was geweldig. Het voelde goed om weer zo dicht bij Kelaine te zijn, en nog precies hetzelfde te voelen voor hem. Niks geen Michelangelo meer, ze hield van Kelaine en dat zou zo blijven. 'Vind ik niet erg, dit zou ik elke dag wel willen' Zei ze glimlachend. Zodra ze de woorden doen, durf of de waarheid hoorde rolde ze zich om. Nieuwsgierig keek ze naar Kelaine. 'Doen' Zei ze grijnzend. De speelse blik kwam weer terug in haar ogen. Waarheid was voor mietjes die de stomste dingen over je wilde weten. Zij was een meisje dat altijd doen zei. En welke opdracht ze ook kreeg, ze deed ze. Ze had geen schaamte, en met dit spel bewees ze dat keer op keer. 'Duss... wat moet ik doen?' Vroeg ze nieuwsgierig.

Kelaine lachte en keek Mikayla met een speelse glimlach aan. "Doen, hmm..", zei hij en keek even rond om toch wat inspiratie op te pikken tot plots hem iets te binnen schoot. "Of te wel ga je met je kleren aan het water inspringen, of te wel eens mooi dansen voor mij", zei hij met een grinnikje en keek Mikayla met een ietwat scheef hoofd aan. "Wat zal het worden sweetheart?", zei hij en gaf haar een klein kusje waarna hij zich achterover legde en zijn armen om zijn nek neerlegde om wat gemakkelijker te liggen. Zijn ogen bleven elke beweging en elke ademhaling volgen van Mikayla. Ze was veel te mooi voor woorden. En ergens keek hij wel heel hard uit naar de avond van het valentijn. Hij had al een goed idee wat hij zou dragen en wilde er dan ook piekfijn in orde uitzien. Hij had een speciaal rood hemd met een blauw vestje erover en had een mooie donkere blauwe strakke broek dat lekker tegen zijn benen aandrukte. Perfect voor deze gelegenheid. Met een benieuwde blik op Mikayla gericht bleef hij geduldig afwachten.

Er verscheen een klein grijnsje op haar gezicht. Mikayla dacht na en keek toen naar het water, zo koud zal het toch niet zijn? En in een dansje had ze eigenlijk geen zin. Ze keek Kelaine weer aan. Ze hield haar mond vak bij zijn oor. 'Als ik er in spring, dan spring jij lekker mee...' Fluisterde ze in zijn oor. Haar haren vielen over Kelaine heen. 'Of ben je een schijterd en kies je voor Waarheid?' Ze begon te grijnzen. Ze drukte zachtjes haar lippen op de zijne en duwde zich toen over eind. Ze stond op en liep alvast richting het water. Onderweg keek ze uitdagend om naar Kelaine. 'Kom dan!' Riep ze met een brede grijns. Ze vond dit spelletje wel leuk, en Kelaine waarschijnlijk ook want hij koos tenminste uitdagende opdrachten. Ze was ondertussen al tot haar heupen in het water. Ze draaide zich om en wachtte op Kelaine. Haar handen gleden zachtjes door het water heen. Ze had gelijk, de temperatuur viel best wel mee.

Kelaine fronste zin wenkbrauwen en voelde plots bijna de adem van Mikayla in zijn hals. Hij lachte bij haar zin en knikte daarna. "Oké, wat mijn prinsesje wilt", zei hij en zag haar al voorop lopen. Met een blik op zijn kleren keek hij naar het water. 'Mijn klere, ze gaan helemaal nat worden..', dacht hij en keek van de grond weer naar Mikayla. Zijn ijdelheid was ook nogal wat maar hij zou wel gaan, voor Mikayla en omdat hij niet de schijterd wilde uithangen. Zolang dat water maar niet te koud zou zijn. Hij liep zonder nog na te denken aan zijn kleren het water binnen en voelde de natheid tegen zijn kleren. Die lieten een redelijk gewicht op zijn buik gaan maar daar lette hij maar niet op. "Jij met je opdrachtjes", zei hij en lachte waarna hij naar Mikayla schoof en haar eens bekeek. "Niet te koud?", vroeg hij en dook kopje onder. Met zijn haar in kleine piekjes proeste hij wat water en liet een blik op Mikayla gaan. "En wat gaat madam de koningin nu doen?", vroeg hij en dook naar haar toe. Hij zwom onder haar benen en zorgde ervoor dat ze nu in zijn nek zat. "Is het daar hoog en droog?", zei hij en lachte waarna hij haar benen pakte en haar achterover liet vallen. Lachend keek hij Mikayla aan. "Ik heb je tocj niet pijn gedaan hé?", zei hij.

Mikayla grijnsde naar hem. 'Jij hebt hem verzonnen!' Zei ze lachend. 'Ik zorgde er alleen voor dat jij precies hetzelfde deed' Ze sloeg voorzichtig haar armen om zijn nek en kuste hem voor een paar seconde op zijn lippen. Daarna gaf ze hem een pasr kusjes op zijn nek en zijn kaak. 'Het water is perfect' Zei ze. Ze drukte zich dicht tegen hem aan. Normaal zou ze nooit met haar kleren aan gaan zwemmen, maarja ze was ook geen schijterd. Helaas moest ze straks met deze kleren terug naar haar kamer lopen. Ze had dan niet veel aan, maar doorweekt was hij toch wel wat zwaarder. Ze liet Kelaine weer los. Opeens zag ze Kelaine onderduiken en niet veel later zat ze op zijn nek. Maar precies toen ze iets wilde zeggen gooide Kelaine haar er alweer op. Ze landde met een klap in het water. Onder water verscheen er een grijnsje op haar gezicht. Het was tid om hem terug te pakken. Ze kwam weer boven en keek Kelaine kwaad aan. 'Dat deed pijn, ja!' Riep ze. Ze liep langs hem heen weer richting het strand. Zodra ze met haar rug naar hem toe kwam verscheen er een grijns op haar gezicht. Ze sloeg haar armen over elkaar en wachtteop zijn reactie.

Kelaine voelde dat hij iets verkeerd had gedaan met haar weg te smijten want ze reageerde kwader dan hij had gedacht en keek haar met open mond aan. Toen ze met haar rug naar hem stond en haar armen kruiste begreep hij het niet echt. Hij voelde dat hij een onbehaaglijk gevoel in zin maag kreeg en keek haar niet wetend wat te doen aan. Hij kwam voor haar staan en keek naar het water. "Sorry, ik wist niet dat je boos ging zijn", zuchtte hij en keek nu recht in haar gezicht waar er een grijns op stond. "Godverdomme!! Jij vuile grappenmaker! Nu had je me weer!", vloekte hij en lachte waarna hij deed alsof hij in haar gezicht zou slaan. "Je bent me er eentje, ik denk dat er nog niemand me ooit zo heeft laten schrikken!", zei Kelaine en duwde haar het water in. "Zo", zei hij tevreden en trippelde het water even uit. Hij liet zich in het zand vallen en, begon met zijn armen en benen wind langs zich te slaan. Zo vormde hij in het zand een engeltje. Hij stelde zich voorzichtig recht en wees met zijn vinger naar zijn kunstwerk terwijl hij Mikayla aankeek. "Kijk! Zo ben ik dus gewoon hé", zei hij en lachte.

Mikayla begon te lachen toen ze het gezicht van Kelaine zag. Ze legde haar hand op zijn wang en kuste hem. 'Ik zei toch dat ik je terug zou pakken? ' Ze knipoogde naar hem. ' Maar ik beloof dat ik je nooit meer zo last schrikken' Mompelde ze grijnzend. Natuurlijk loog ze, ze zou elke kans pakken om en grap met hem uit te kunnen halen. Ze zou alleen niet te ver gaan. Ze hield wel van grappen, maar misschien Kelaine niet zo. Straks ging ze te ver en raakte ze hem kwijt. Ze moest op passen, ookal leek het nog zo leuk. Ze kreeg en duw en viel weer in het water. Nog steeds lachend kwam ze boven. Ze duwde zichzelf omhoog en liep naar Kelaine toe. 'Een engel? Jij?' Vroeg ze. Ze duwde Kelaine weer op de grond en ging bovenop hem liggen. 'Ik had gehoopd dat je toch iets slechts in je had' Weer viel haar haar over hem heen. Ze drukte haar lippen op de zijne en legde haar handen op zijn wangen. Na de kus keek ze hem weer aan. 'Gaan we verder met ons spelletje? Of heb je iets nieuws verzonnen?' Vroeg ze. Eigenlijk vond ze dit spel wel leuk, en uitdagend. Mikayla liet zich naast zich neer vallen en keek naar de lucht, die alweer donkerder begon te worden.Geduldig wachtte ze op Kelaine's antwoord.

Kelaine kezk afwachtend naar Mikayla en lachte een beetje onschuldig. "I'm a angel, but i can be a devil", zei hij met een luchtig kuchje en keek Mikayla grijnzend aan. "Ben jij dan het lieve engeltje? Tot nu toe toch niet hé", zei hij met een dik plat Antwerps accent en voelde plots Mikayla op zijn buik. "Oef..", een beetje lucht verliet opnieuw zijn keel. "Je hebt geluk dat ik niet zo'n mieterig jongetje was anders wa sik geplet", zei hij en grinnikte waarna hij haar lippen op de zijne voelde en meteen erop antwoordde. Ze kwam naast hem liggen en hij keek naar de zwarte lucht die met sterren gevuld was. "Hmm, wat zouden we nog kunnen doen..Hee! Jij moet mij nog vragen van waarheid durven of doen!", zei hij en keek haar met glunderende ogen aan. "Ik kies voor Durven!", zei hij meteen al vooraleer ze die zin weer kon herhalen. Hij hoopte op iets leuks. Iets dat een uitdaging zou zijn en wat niet te chiqé was. Hij durfde echt wel iets doen had hij wel wat verwachtingen. Maar twijfelen of Mikayla iets uitdagends zou doen deed hij niet. Mikayla was weliswaar in staat om hem te doen strippen voor haar ogen.

Mikayla keek hem met een speelse blik aan. 'Ik kan wel een engeltje zijn ' Zei ze. 'Maar dat wil ik niet altijd' Opnieuw kuste ze hem. Na de kus gaf ze hem nog een paar kleine kusje op zijn mond. Ze grinnikte zachtjes. 'Denk je nou echt dat in en miezerig vriendje wil?' Ze begon weer te grijnzen. Het maakte haar niet uit of ie nou gespierd was of niet, het ging om het innerlijk. Natuurlijk moest hij wel wat spieren hebben, anders was er niks aan, en gelukkig had Kelaine spieren genoeg. Ze keek nar de sterren en luisterde naar Kelaine. En xodra hij zei dat hij durf koos ging ze rechtop zitten. Er verscheen een grote grijns op haar gezicht. 'Ga het water in....' Begon ze. 'Met alleen je boxershort aan, of zonder, mag ook' Ze bekeek Kelaine glimlachend. 'Of durf je niet?' Vroeg ze uitdagend. Ze liet haar hand onder zijn shirt glijden. Het was haar opgevallen dat de wilde Mikayla langzaam terug kwam. De Mikayla van vroeger, voordat ze hiereen kwam, voordat Michelangelo overleed. Deze Mikaya durfde meer, veel meer. Ze haalde diep adem en glimlachte. Eindelijk voelde ze zich weer zichzelf. Natuurlijk maakte ze het niet te gek, ze kon zich nog vaag boze ouders herrinneren toen ze naar grote feesten ging enzo.

Kelaine wachtte geduldig op een antwoord en legde zich relaxt neer. Tot wanneer de stem van Mikayla in zijn oor klonk. "Oké, no problem", zij hij droogjes en keek van links naar rechts. Er was hier gewoon geen kat dus waarom zou hij daarvoor problemen maken. Mikayla, ja die was er wel. Maar hij zou ooit toch naakt voor haar staan. Een kleine grijns sierde zijn gezicht toen hij eraan dacht. Hij liet zijn shirt op de grond vallen en keek van Mikayla naar het water. "Oké, hier komt ie", zei hij en duwde nu zijn broek mét zijn boxershort naar beneden. Zonder nog naar Mikayla te kijken sprong hij het water in. Lachend kwam hij boven en dreef wat op het water. Wat Mikayla's reactie zou zijn wist hij niet maar hij zwom dus wel degelijk naakt in het water. "Ik heb mijn opdracht gedaan!", riep hij grinnikkend.

Mikayla keek geïnteresseerd toe hoe Kelaine zijn shirt uittrok en zijn broek. En toen ook zijn boxershort? Uit het niets verslikte ze zich en begon ze te hoesten.Dat had ze nou echt niet verwacht. Ze keek toe hoe hij enthousiast het water in sprong. Ondertussen was haar hoestbui afgelopen en stond ze op. Ze had verwacht dat hij gewoon het water in zou springen, maar had totaal niet verwacht dat hij zijn boxershort ook nog eens zou uittrekken. Ze liep tot haar enkels en water in en bleef toen staan. 'Mijn beurt weer!' Riep ze, met nog steeds een verbaasde uitdrukking op haar gezicht. 'Doen!' Riep ze. Langzaam verscheen er weer een grijnsje op haar gezicht. Dit spelletje was leuk, erg leuk. Grijnzend bleef ze naar Kelaine kijken en wachtte ze op zijn opdracht. Ondertussen gleed haar blik weer naar de lucht en toen naar het strand. Kelaine's actie was eigenlijk zo gek nog niet. Het was bijna donker, en er was niemand op het strand. Wat maakt dat dunne stukje stof dan uit? Ze liep een paar stappen dieper het water in. 'Al wat bedacht?' Vroeg ze grijnzend.

Kelaine keek naar Mikayla en zag haar stomverbaasde blik. "Dat had je niet van me verwacht hé", zei hij lachend en hoorde haar 'doen' roepen. Nadenkend keek hij haar aan. Eigenlijk had hij al een perfecte doen opdracht maar hij hield haar nog even in spanning. "Als je wilt natuurlijk, ook naakt het water in", zei hij speels uitdagend en was wel benieuwd of ze het zou doen. Een vrouw was natuurlijk ook anders hé. Ze hadden een voorgevel of hoe je het ook moet noemen en dat tonen ze nooit echt graag. Maar Mikayla, misschien.. Afwachtend en zo nieuwsgierig keek hij haar diep in haar ogen aan. Zou ze het doen, of niet? Hij probeerde door in haar ogen te kijken een antwoord te krijgen, maar helaas.

Mikayla schudde lachend haar hoofd. 'Niet echt, nee' Zei ze lachend. Ze begon weer te grijnzen toen ze de opdracht van Kelaine hoorde. Zoiets had ze natuurlijk al kunnen verwachten. Het was een jongen hé, en ze had hem ook naakt het water ik gekregen. Ze keek heel even naar Kelaine en toen naar zichzelf. Wat maakte het ook uit? Het was Kelaine, ze was omringd door water en niemand zou naar hun toe komen zwemmen. Ze trok haar dunne witte jurk en de rest van haar kleren uit. Meteen rende ze het water in en dook ze onderwater. Vlak bij Kelaine kwam ze weer boven. Ze sloeg haar armen om hem heen en kust hem op toen op mond. 'Zo goed?' Vroeg ze grijnzend.

Kelaine wachtte af en begon wat te twijfelen of ze het echt wel wou doen. Toen ze het dan toch deed lachte hij en hoorde een paar spetters in zijn gezicht spatten door de duik van Mikayla. Hij werd gekust en Kelaine keek Mikayla in haar ogen aan. "Je bent prachtig", zei hij en kuste haar in haar nek en op haar lippen. Zijn hand liet hij over haar schouder naar haar rug glijden en hij keek geïnteresseerd naar haar gezicht. Wat daaronder lag interesseerde hem veel minder. Haar gezicht was zoveel mooier dan wat haar andere lichaamsdelen betroffen. "Wat zijn we toch eigenlijk lekker bezig joh", zei hij melig en begon haar weer te zoenen. Zijn haar lag langs alle kanten en eerlijk gezegd vond hij Mikayla best sexy. Grinnikend bij die gedachte sloeg hij zijn armen eerst wat onwennig om haar middel. Het voelde zo zacht maar ook zo naakt aan. Hij gleed als vanzelf wat naar beneden met zijn armen maar herstelde zich snel en legde zijn armen weer om haar middel, zo was het beter.

De grijns op Mikayla's gezicht veranderde in een glimlach. Ze bloosde licht. 'Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit' Zei ze zachtjes. Ze begon het iets kouder te krijgen dus drukte zich dichter tegen hem aan. Ze grinnikte toen Kelaine wat zei. Meteen daarna voelde ze zijn lippen op die van haar, weer zo'n geweldige kus. Ze sloot haar ogen en opende die pas weer toen hij de kus had beëindigd. Ze bekeek hem voor een paar seconde aan en glimlachte weer. Ze voelde zijn handen op haar naakte rug. Er ging gelijk weer een rilling over haar rug. Ze legde haar handen op zijn borst en keek diep in zijn ogen. 'En nu?' Vroeg ze met een lichte grijns. 'Ik neem aan dat we gestopd zijn met het spelletje?' Het moest wel, waarheid ging ze toch niet kiezen. En als zij of hij durf of doen zeiden zou waarschijnlijk geen enkele opdracht dit overtreffen. Dit ging al ver, zelf voor haar doen.

Kelaine merkte net zoals Mikayla dat het spelletje tot zijn einde kwam, jammer maar helaas. Kelaine zat eigenlijk ook we veel liever met Mikayla in het water van de plaats de hele tijd doen durven of waarheid te spelen. Dit was veel uitdagender, maar toch ook leuk. Toen hij Mikayla dichter tegen zijn buik voelde drukken kreeg hij een rilling over zijn rug. Een beetje onzeker kuste hij haar net naast haar borst en liet zijn lippen over haar buik gaan. Toen hij de koude van het water pas echt goed voelde dacht hij eraan om maar best uit het water te gaan en eens naar een kamer te gaan, dat was misschien wel een goed idee aangezien ze hier moeilijk geen hele avond in dat water konden blijven staan in hun naakkie. "Gaan we anders onze kleren weer aandoen en daarna een kamer nemen? Lijkt mij gemakkelijker, dan kunnen we morgen naar het feest gaan, 's avond weliswaar", zei hij en knipoogde naar haar terwijl hij naar het strand liep en haar witte zijdezachtige jurk nam en die zorgvuldig bij haar aandeed. Nauwkeurig legde hij alles goed en deed daarna zijn natte kledij weer aan. "Zullen we?", vroeg hij en wachtte op haar.

Mikayla knikte toen hij zei dat ze maar beter het water uit konden gaan. Ze liet Kelaine los en liep het water weer uit. Ze lachtte toen hij haar hielp met haar jurk. 'Kunnen we naar jouw kamer?' Vroeg ze grijnzend. Ze wachtte tot hij ook zijn kleren weer aan had en liep toen richting de dijk. Ondertussen bod ze haar natte haren in een staart. Eenmal op de dijk deed ze haar slippers aan, pakte ze haar mobiel en ook Kelaine's gitaar. Ze liep glimlachend weer terug. terwijl ze hem zijn gitaar gaf kuste ze hem. 'Ik wou dat we dit ele avond konden doen' Fluisterde ze zachtjes. Ze meende het, ze had echt een geweldige avond gehad. Als het aan haar lag deed ze dit elke avond. En misschien, morgen na het feest, kon ze hem wel overtuigen om weer naar het strand te gaan.