Grommerdegrom!

Rose stapte door de hallen die wel eindeloos leken te duren. Ze was net naar haar kamer gegaan, omdat het pauze was. Maar daar was natuurlijk weer geen eten, vandaar dat ze nu naar de kantine ging. Met haar tas om haar schouder paradeerde ze door de lange gangen. Links en rechts waren er kluisjes te vinden, waar allemaal kinderen omheen zaten te kwekken. Haar hakken veroorzaakte een tikkend geluid op de betonnen vloer, en haar lange, blonde haar danste rond haar schouders. "I'm missing you so much. Can't help it, I'm in love. A day without you is like a year without rain. I need you by my side, don't know how I'll survive. A day without you is like a year without rain. Ohhohoh, Woooaaahh woaahh.." galmde een liedje door haar oren, die uit haar iPod oortjes kwamen. Zachtjes neuriede ze mee terwijl ze stevig doorliep. Eindelijk was ze bij de kantine aangekomen, en zette haar muziek nog wat harder om het boven het gekrijs van de mensen te laten gaan. Ze zuchte eventjes hardop, terwijl ze naar een van de apparaten liep waar snoep in te vinden was. Rose liet de tas van haar schouder vallen en haalde haar portomonnee eruit. Ze pakte een muntje van twee euro, en stopte haar portomonnee weer weg. Ze streek haar haar wat uit haar ogen, en gooide het geld erin. Het muntje kwam er weer uit vallen, en nogmaals deed ze hetzelfde. Deze keer bleef hij wel zitten, en haar ogen lazen de plaatjes af waarop stond wat je allemaal kon nemen. Ze besloot een zakje chips te nemen, want van een Mars of iets anders chocolade-achtigs zat ze nou niet bepaald vol. En ze moest nog een paar lessen zien vol te houden. Haar roodgelakte nagel drukte het knopje in, maar het ding bleef bewegingsloos. Nogmaals drukte ze erop, maar alweer kwam er geen beweging in. "Godverdomme.." Ze zuchte even vermoeid, en gaf daarna een knal op het apparaat. Alweer niks. Haar gedachtes werden opeens gevestigd op iets anders. Iemand was achter haar komen staan. Ze draaide zich om en keek met haar groenige ogen recht in de ogen van iemand.

Kevan was met een één euro muntje naar de snack automaat gelopen, maar merkte daar een meisje op die een gevecht met de automaat aan het voeren was. Geduldig wachtte hij af wie zou winnen, maar het meisje merkte Kevan op en draaide haar hoofd zijn richting uit. ,,Laat mij maar." zei hij, breed glimlachend, waarna hij een schroevendraaier uit zijn rugzak pakte ,,Altijd handig om bij je te hebben." hij stapte om het meisje heen, prutste wat aan het apparaat met de schroevendraaier en kon al snel de hele deur lovan het idng maken en zette deze tijdelijk tegen de muur. Voor een leraar of de kantine begeleiding er achter zou komen zou hij hem vast alweer terug geschroeft hebben. ,,Je wou deze hé?" zei hij teriwjl hij het zakje chips voor het meisje hielt, hij had gezien wat ze wou kiezen omdat hij haar al een paar keer op het knopje had zien drukken. Geduldig wachtte hij tot het meisje het zakje aan had gepakt, waarna hij zijn ene euro munt in de automaat gooide en er een flesje mineraal water uithaalde. Hij schroefde het deurtje weer snel vast en draaide zich vervolgens weer om naar het meisje. ,,Graag gedaan." zei hij gewoon met een lichte glimlach. Vanaf veraf keken een paar mensen vreemd zijn kant op, maar hij negeerde het gewoon.

,,Laat mij maar." klonk de stem, van degene die achter haar stond. Ze glimlachte even en deed een stap opzij. Ze keek hoe de jongen het ding overwon en haar vragend aankeek. "Ja, die graag.." zei ze terwijl hij het zakje pakte en even later aan haar gaf. ,,Graag gedaan." zei hij. Haar ogen gingen weer naar de jongen en ze grijnste naar hem. "Bedankt," zei ze tegen hem, en ze zag hoe er achter hem een aantal mensen keken. Ze negeerde het, net zoals de jongen deed. "Rose." stelde ze zichzelf voor, terwijl ze even vriendelijk naar hem knikte. "En wie ben jij meisjesredder?" vroeg ze met een lichte grijns. Ze hing haar tas weer over haar schouder en sloeg haar haar naar achter. Haar verleidelijke, groene ogen keken weer naar de jongen. Hij was ongeveer net zo oud als haar, dus misschien zat hij wel bij haar in de klas. Ze had hem nog nooit gezien, maar ze was natuurlijk ook nieuw op de school. Het was wel mooi dat hij een schroevendraaier bij zich had. Toevallig was hij er ook bij, anders had ze nog steeds in een gevecht met het ding gezeten. Ze speelde wat met de armbanden om haar arm die zachtjes rinkelden. Ze glimlachte nog eens naar de jongen en wachte op een reactie.

Toen het meisje hem bedankte glimlachte hij breder 'Rose' stelde het meisje zichzelf voor 'En wie ben jij meisjesredder?' hij klopte het vuil van zijn handen aan zijn oude broek af ,,Kevan." stelde hij zich nu voor terwijl hij zijn hand naar Rose uitstak. Daarna zette hij zijn rugzak naast zich neer en leunde met zijn rug tegen de muur naast de snack automaat. ,,Ik heb je nog niet vaker gezien, ben je nieuw?" zei hij maar gewoon om een gesprek aan te knopen, hij zelf was er ook nog niet zo lang, maar toch kende hij al veel namen van de lessen die hij had gehad of van de paar roddels die hij perongeluk op had gevangen. Zó irritant, die rodelaarsters hier rond de school, hij was niet zulke meisjes achtie meisjes gewend, in zijn dorp woonde meer meiden die gewoon deden wat ze wouden en het niet erg vonden hun armen uit de mauwen te steken. Kevan brak uit zijn gedachten en richtte zijn aandacht weer op Rose, voor enkele seconden liet hij zijn ogen over haar uiterlijk glijden, maar ze bleven steken bij haar ogen. Toen hij na een tijdje merkte dat hij aan het staren was week hij zijn blik maar gewoon naar zijn rugzak in de hoop dat ze het niet had gemerkt.

De glimlach van de jongen werd breder nadat ze hem had bedankt. ,,Kevan." zei hij, blijkbaar heette hij dus zo. Hij stak zijn hand naar haar uit, en ze schudde beleefd zijn hand. "Aangenaam Kevan.." zei ze, waarna ze even grinnikte. ,,Ik heb je nog niet vaker gezien, ben je nieuw?" klonk alweer de stem van Kevan. Ze knikte even als teken van ja. "Inderdaad, ben hier sinds een paar dagen." antwoorde ze zijn vraag, en glimlachte eventjes. Ze bekeek de jongen even snel, hij was niet een van die onvriendelijke gozers die je wel eens tegekwam. Hij was wel vriendelijk, wat ze tot nu toe van hem wist dan. Hij was best wel knap, en blijkbaar ook zestien. Haar ogen richte zich weer op die van hem. "En jij?" vroeg ze daarna terug. Haar schouder begon ondertussen pijn te doen, dus ze besloot hem op de grond te gooien naast de rugzak van Kevan. Ze zette haar 'Gucci' zonnebril van haar hoofd en legde hem op haar tas neer. Terwijl ze weer naar boven ging keek ze grijnzend naar Kevan. Veel mensen dachten vaak dat ze zo'n bitchie meisje was. Oké, ze kon af en toe wel bitchen, maar verder was ze gewoon vriendelijk als je het haar vroeg. Het kwam vast omdat haar ouders rijk waren, maar daar kon zij toch ook niks aan doen? Hij dacht dat vast ook, maar omdat hij tegen haar praatte zou dat vast niet zo erg zijn als een paar anderen op deze school. Ze streek haar lange, blonde haar over haar schouder en glimlachte naar hem.

'Inderdaad, ben hier sinds een paar dagen.' antwoordde Rose 'En jij?' nu pas week Kevan zijn blik weer van zijn rugzak en keek Rose weer aan ,,Ik ook, ongeveer een weekje ofzo?" antwoorde hij met een glimlach, Rose liet haar tas naast die van hem vallen en deed haar zonnebril af, nou ja, voor hem leek het gewoon een zonnebril, maar waarschijnlijk zat er wel een merkje op want ze leek er aardig voorzichtig mee te doen. Toch kwam het meisje helemaal niet over als zo'n rijke lui's kindje, maar toch begreep hij nu wel waarom mensen nogsteeds zo vreemd naar ze zaten te kijken. Een jongen die duidelijk niet erg rijk was en van het platte land kwam die stond te praten met een stads meisje die duidelijk veel geld had. Kevan begreep wel wat daar vreemd aan leek, maar zelf boeide het hem helemaal niet, Rose leek hem aardig dus dan kon hij wel gewoon met haar blijven praten, toch? ,,In welke klas zit je trouwens?" vroeg hij nieuwsgierig, als ze bij hem in de klas zat had hij tenminste iemand in de klas die hij mocht. Niet dat hij de rest van de klas niet mocht, maar de meeste daarvan hadden niet bepaald een goede in druk op hem gemaakt. Eerst lachten ze hem uit om zijn versleten kleding en het feit dat hij zijn mouwen opgestroopt had, daarna over zijn accent en zo kon hij nog wel een paar dingen noemen die sommige mensne heel grappig of dom aan hem vonden.

,,Ik ook, ongeveer een weekje ofzo?" gaf hij antwoord. Ze knikte nog even en glimlachte naar hem. Hetzelfde als haar dus. Ze dacht dat hij er al langer was, aangezien hij blijkbaar al eerder van die rotsituaties met dat snoepautomaat afwist. Ze grinnikte even bij zichzelf. Ze had echt wel mazzel. ,,In welke klas zit je trouwens?" vroeg hij. "Ik zit in 10 B, en jij?" zei ze. Rose pakte haar zonnebril weer op van haar tas en zette die in haar haar. Een licht zonnetje scheen door de ramen heen, en verwarmde haar rug en haar. Het was fijn om even met iemand te praten. Want sinds ze verhuist was had ze met niet zoveel mensen meer gesproken. Maar ze was hier natuurlijk ook een van de nieuwelingen, dus wie wou er ook met haar praten? Misschien alleen omdat ze Dolge & Gabbana zonnebrillen had, en Chanel kleding, maar dat waren toch alleen van die nep-meeloop vriendinnetjes. Ze zuchte even terwijl ze hieraan dacht, maar schudde alsnel de gedachtes weg. Een ander kind liep ook naar de snoepautomaat, en haalde er zonder enige moeilijkheid een chocoladedinges uit. Ziejewel, het lag vast weer aan haar. Rose haalde haar haar even door haar haar en glimlachte weer naar Kevan.

'Ik zit in 10 B, en jij?' klonk Rose's antwoord op zijn vraag, Kevan grijnsde breed ,,Ik ook." antwoordde hij met een grijns. Het was wel grappig dat ze bij elkaar in de klas zaten, vond hij tenminste. Misschien was ze wel goed in frans, dan kon ze hem mooi helpen want hij snapte er zelf geen bal van. Toe er een andere leerlign aankwam en zonder moeite een chocolade reep er uit wist te halen keek hij diegene even verbaasd na ,,Ik vraag me toch altijd af waarom het hun wel lukt en mij niet." mompelde hij lichtes verbaasd, waarna hij zijn blik weer op Rose richtte ,,Niet zonder schroevendraaier tenminste." voegde hij nog even toe. Hij glimlachte daarna weer ven, maar wist niet echt meer iets te zeggen. Misschien ging het ook wat moeilijker omdat het een meisje was, een niet erg lelijk meisje, knap zelfs. Noraal gedroeg hij zich bij meiden hetzelfde als dat hij bij jongens zou doen, maar hij wist niet of dat hier ook wel gewoon was. Hij had er geen zin in weer raar aangekeken te worden.

[inspiratie loos]

Rose keek naar Kevan, terwijl ze tegen het muurtje achter haar begon te leunen. Hij vertelde haar dat hij in dezelfde klas zat. Ze grijnsde even. "Gezellig, ik dus ook." zei ze. Ze was best wel blij dat ze iemand had gevonden die haar misschien een beetje wegwijs kon maken, ookal had ze het ondertussen best wel onder de knie. Ik vraag me toch altijd af waarom het hun wel lukt en mij niet." mompelde Kevan naast haar. Rose grinnikte even terwijl haar groene ogen zich op het apparaat wierpen. En ja, hij keek ook naar de jongen die er zonder moeite iets uit hield. ,,Niet zonder schroevendraaier tenminste." wierp hij er nog achteraan. Een brede grijns verscheen rond haar lippen terwijl haar blik weer op hem gericht was. "Nouja, je hebt tenminste mij gered. Een hele eer toch?" voegde ze er plagend aan toe. Ze stak haar handen even in de zakken van het korte spijkerbroekje die ze aan had. Een aantal mensen stonden nog steeds hun kant op te kijken. Nog steeds liet Rose er niks van blijken, ze konden de pot op. Ze keek weer de kant van Kevan op terwijl ze hem even glimlachend aankeek, wachtend op een antwoord of reactie.

-Sorry, ben ook inspiloos op het moment :'D-

'Gezellig, ik dus ook.' reageerde Rose met een grijns op het feit dat Kevan bij haar in de klas zat. Mooi, had Kevan tenminste iemand in de klas die hij goed kende. 'Nouja, je hebt tenminste mij gered. Een hele eer toch?' zei Rose niet veel later plagend ,,Ja, ik zie het echt al in de kranten staan: Een heldhaftige jongen gaat een opholgeslagen snackautomaat te lijf met een schroefendraaier om het mooie meisje te redden." fantaseerde Kevan, hij zei het met een grijns en met een bijna net zo'n plagende toon als Rose haar vorige opmerking had gemaakt. Al was het feit dat ze knap was echt gemeend, hij dat soort dingen meestal nooit hardop uitspreken, behalve op momenten als deze dan. Het was niet alleen dat hij het lef er niet voor had tegen meisjes te zeggen dat ze knap was of dat ze er goed uitzag, hij deed het meestal ook niet omdat anderen dan meteen gingen deken dat je ze leuk vond, terwijl het meestal gewon als een vriendschappelijk compliment bedoelt was.

[Was nogal inspiratieloos.]