Wintertimes

met Serena

Hij wist dat als hij zijn ogen sloot, het vast bijna net zo zijn zoals thuis. Hij zou de kou langs zijn wangen voelen strijken, het gegil van vrolijke kinderen die van de helling af skieden horen, en het gevoel ervaren alsof hij op een échte berg stond, in plaats van op een neppe. Antoine keek naar beneden, en liet zijn ogen rusten op de helling die onder hem lag. Hij zag hoe kinderen, tieners en volwassenen over de piste heen en weer krioelden, om zich uiteindelijk allemaal aan te sluiten in de rij van de lift, die telkens bovenaan de piste weer nieuwe mensen afzette. De jongen keek om zich heen, probeerde te peilen waar de vrouw links van hem naar toe zou gaan, en wat het kind rechts voor hem na die bocht zou doen. Het was ronduit irriterend om constant op de mensen om je heen te moeten letten, terwijl je er het liefst gewoon voor ging, zonder steeds uit te hoeven wijken voor kleine, onoplettende kinderen. Maar hij zou toch ooit moeten gaan. Hij controleerde voor een laatste keer zijn bindingen, waarna hij zijn gewicht naar voren verplaatste en voelde hoe het board onder hem mee ging in zijn beweging. De eerste paar meter liet hij zijn board de weg bepalen door rechtuit te gaan, waarna hij de positie van zijn lichaam veranderde en het board soepel met hem mee draaide. De bochten die hij maakte kwamen snel achter elkaar, waardoor hij als het ware op één rechte lijn bleef en niet -zoals de meesten- de halve piste in beslag nam door huge bochten te draaien. De helling was echter te kort om echt lekker op gang te kunnen komen, en al veel te snel bereek hij het einde ervan, en moest ook hij zich aansluiten in de rij voor de lift.
Niet veel later was hij naast twee onbekende mensen terecht gekomen in de lift. Het leek een eeuw te duren voor deze hen boven had gebracht, en ergens begon de jongen te twijfelen of het wel slim was geweest naar Snow Planet te gaan: had hij niet beter kunnen wachten tot de vakantie, zodat hij terug kon naar Frankrijk en daar in de echte bergen kon skiën? Waarschijnlijk zou dat beter zijn dan hier zijn tijd te verdoen in een lift, die meer tijd kostte dan het naar beneden boarden zelf. Hij hoopte dat deze dag het nog waard zou zijn, en maakte zich vervolgens klaar om de lift uit te gaan. De beugel ging automatisch omhoog, waarna Antoine zijn board recht plaatste en de punt ervan iets lichtte. De sneeuw gleed er gemakkelijk onderdoor, en net op het moment dat hij zich van het bankje af wilde zetten om met beide benen zijn gewicht op zijn board te plaatsen, voelde hij hoe de persoon naast zich tegen hem aanviel, en ook hij uit zijn evenwicht werd gebracht.

Terwijl haar bord nonchalant achter haar aan gesleept werd, liep Serena de hal binnen. De leuke jongen achter de balie had haar geholpen met het uitkiezen van haar board én haar schoenen, en had haar zelfs nog aangeboden om haar de 'fijne kneepjes van het vak' te leren. Met een vriendelijke glimlach had Serena zijn aanbod afgeslagen, en was ze door de draaideuren naar buiten gelopen.
Ze moest toegeven dat ze meer aandacht had besteed aan het uitkiezen van haar outfit dan aan het opzoeken van feitjes over Snowboarden, maar zoals Serena wel door meer mensen werd omschreven was ze vrij zorgeloos over dit soort dingen. Ze zag wel hoe het liep, en wanneer ze met duizenden blauwe plekken thuis kwam wist ze dat dit niet iets voor haar was, en zou ze het dus ook nooit meer doen. Waarom ze hier heen was gegaan? Ze was simpelweg van mening dat ze alles ooit eens moest proberen voordat ze deze wereld verliet, en omdat ze skiën voor suffe mensen vond had ze voor een snowboard gekozen.
Ze deed de bindingen vast van haar linker voet, die hierdoor voor stond, zoals de jongen haar verteld had. Het was stoeien met het -naar haar beleving- grote board, en toen ze eenmaal bij de lift was aangekomen sloot ze achterin de rij. Nadat ze haar lipgloss had gecontroleerd en haar make-up hier en daar had bijgewerkt was het eenmaal zo ver; Serena stond wachtend achter de poorten die de doorweg naar de hel zouden openen, en toen die kleine poortjes open gingen gleed ze met een kreet en wat gewiebel de band op. Ze verontschuldigde zich direct tegenover de vrouw naast haar, die ze in een poging tot het hervinden van haar evenwicht geslagen had, en ging -met wat moeite- zitten op de bank.
Na een niet zo'n lange tijd had Serena al uitgevonden wat het leuke was aan Snowboarden; de jongens! Nadat ze een geschrokken "WOWH!" had uitgeroepen omdat er een blonde hottie naast haar zat, had ze een boel -toch minder leuke- jongens beneden haar zien Snowboarden. Vervolgens krulden haar mondhoeken zich omhoog omdat ze haar board vrolijk heen-en-weer wiebelde. Aan rekening houden met de andere mensen had ze natuurlijk nooit gedacht, want de blondine had nu de tijd van haar leven!
Totdat het einde van het ritje in zicht kwam, en de grond steeds dichter bij de lift kwam. Doordat ze had gekeken naar de jongen naast haar, en hoe hij zijn board hield, wist ze in het begin nog wel redelijk uit de voeten te komen. Ze wist echter niet hoe ze haar gewicht precies moest zetten, en omdat ze haar gewicht teveel op haar voorbeen zette en ze nog nooit van sturen had gehoord neigde ze steeds meer in de richting van de jongen. Een heel drama speelde zich voor het geestesoog van Serena af, en omdat ze dit juist wilde voorkomen riep ze geschrokken en redelijk luid; "Pas op! Aah pas op! Ga weg!". Een lichte grinnik was in haar stem te merken, omdat ze de lol hier allemaal wel van in zag. Met haar armen probeerde ze de jongen nog een zetje te geven, maar hierdoor liep haar bovenlichaam niet meer synchroom met haar board en raakte ze nog meer uit balans. Samen met de jongen viel ze in een hoop aan de kant geschoven sneeuw, buiten het pad van de andere mensen, en hoewel ze het normaal nooit erg zou vinden om boven op zo'n hottie te liggen schaamde ze zich werkelijk dood. Het schaamrood trok naar haar wangen, waarna ze snel van hem af ging. Met haar wanten sloeg ze het meeste sneeuw van haar broek af, waarna ze een pluk haar onder haar muts stopte en haar armen over elkaar kruiste. "Nou.. Dat ging slechter dan ik had verwacht." mompelde ze, waarna ze haar ogen op de zijne richtte.

[Er kunnen foutjes in zitten ..]