I don't belong here

Brooklyn liep de bibliotheek binnen. Haar schoudertas leek steeds zwaarder te worden, hoe meer stappen ze in de enorme ruimte zetten. Even bleef ze staan en keek rond. Er stonden een aantal lange tafels en 'n paar ronde, waar over het algemeen alleen maar nerds aan zaten. Meteen kreeg zre het gevoel dat ze zich moest omdraaien. Ze hoorde hier niet. Normaal gesproken zou ze zich nu aan het klaar maken zijn om uit te gaan, naar een wedstrijd aan het kijken zijn of was ze met haar vrienden aan het rondhangen. Maar in plaats daarvan stond ze nu in het midden van de saaiste plaats van de hele school, de bieb. Haar vrienden zouden haar meteen uitmaken voor stuudje als ze wisten dat ze in haar vrije tijd in de bieb rondhing. Gelukkig zaten zij in New York en niet hier. Opeens voelde het alsof een aantal blikken op haar waren gericht. Ze keek niet wie het waren en liep gewoon rechtstreeks naar de dichtstbijzijnde lege tafel. Ze gooide haar tas net iets te hard op tafel, wat een aantal verstoorde blikken van andere opleverde. Steeds meer begon ze zich af te vragen wat ze hier nu helemaal aan het doen was. Toch wist ze het antwoord gewoon al, iets wat haar misschien wel niet zo hard irriteerde. Als ze dit jaar niet meer zou staan dan een 7 bij alle vakken zou haar vader haar naar een kostschool sturen. In Duitsland nota bene. Dat zou echt 100 keer erger zijn dan deze bieb. Daarbij zou hij niks meer voor haar betalen en dat werd helemaal een hel. Ze kreeg op het moment al minder dan eerst en dit vond ze al een grote ramp. Geen geld en geen vrijheid, kon het nog erger. Doordat ze naar deze school was gegaan was ze ookal haar hele sociale leven kwijt geraakt. En inplaats van dat ze nu de stad aan het verkennen was zat ze hier. Met veel moeite probeerde ze zich te focussen op het boek. Scheikunde. Dat was nu niet bepaald haar favoriete vak, zeker de water en zuurstof kringloop niet. Ze zuchte en trommelde met haar vingers op tafel. Als ze dit elke dag zou moeten doen storten ze in na 'n week of drie. Ze gaf zichzelf 6 weken max. maar langer zou ze het zeker niet volhouden. In ieder geval niet als ze het in haar eentje moest doen. Ze hoorde een stoel naar achter schuiven vlak bij haar in de buurt. Aan dezelfde tafel als dat zij zat hoogstwaarschijnlijk. Als het een nerd was zou ze zeker weten opstaan en weglopen. Ze richten haar hoofd een beetje op en keek half tussen haar wimpers door naar degene die net aan de tafel bij was geschoven.

Steve kwam met een grote glimlach de bibliotheek binnen. Hij liep met zijn schouder vol tegen een jongen, die zijn broek wel heel erg hoog had opgetrokken, waarna de twee schouders tegen elkaar aankwammen liep Steve gewoon door zonder aandacht te schenken aan de jongen. De jongen keek hem boos aan maar had waarschijnlijk nauwelijks zelfvertrouwen om iets te zeggen hierdoor had Steve er totaal geen last van. Steve Stifler liep richting de balie. "Hier heb je dit boek."Zei Steve terwijl hij het boek met een klap liet vallen. De vrouw keek hem een beetje verontwaardigd aan en haalde het boek door de scanner."Twee weken te laat."Zei ze chagrijnig."Dat word een boete jongeman."Zei de vrouw streng terwijl ze door haar glazen heen tuurde. Hij grijze haar viel over de rechterkant van haar bril. Ze was een lelijke heks volgens Steve. Hij schatte haar rond de negentig maar waarschijnlijk was ze eigenlijk pas over de zestig ongeveer. "Nou, ik ben twee weken ziek geweest. Dus toen kon ik het niet... uhm brengen..."Zei Steve als smoesje terwijl hij mogelijke leugentjes begon te verzinnen. Toch stond zijn gezicht geloofswaardig. De vrouw twijfelde vandaar."En kon niet één van je vriendjes het boek brengen?"Vroeg ze daarna."Vrienden? Vrienden... die heb ik niet..."Zei Steve terwijl hij zijn hand voor zijn ogen deed en probeerde een nep huil geluid te produceren. "Ow..uhm... dan laat het voor deze keer maar zitten."Sprak de mevrouw die zich meteen verontschuldigde. "Oke bedankt."Zei Steve iets te blij terwijl hij zich omdraaide. "Ik ben zo goed..."Mompelde Steve nog in zichzelf maar onhoorbaar.

Steve liep naar de uitgang maar toen zag hij iemand. Een meisje die er volgens hem wel erg mooi uitzag. Hij dacht even of hij ergens heen moest. Maar dat was gelukkig niet het geval. Eens kijken of dit meisje ook makkelijk was. Steve liep richting haar tafel. Hij pakte een stoel naast het meisje. Hij ging daarna zitten. "Hallo schoonheid. Wat doe jij hier zo alleen in de bieb? In plaats van op een feest dronken worden?" Begon Steve maar tegen het meisje terwijl hij haar bekeek. Waarna hij zijn ogen richten op de boeken van het meisje. Het waren school boeken. "Ik ben trouwen Steve Stifler. Je mag trouwens ook Steve, Stifler, Stiffmeister of schatje noemen hoor."Zei Steve met een glimlach. Terwijl hij benieuwd was welk antwoord hij kreeg en wat voor meisje het was. Een feestbeest gedwongen te leren? Een mooie nerd? Een preutse mooie nerd? Een andere opties?

Ze keek op toen er een klap door de bieb klonk. Meer mensen keken verstoord op, allemaal nerds. Meteen kreeg ze weer een walgelijk gevoel. Ze zat hier tussen zo veel nerds dat het nog bijna leek of ze er gewoon zelf een was. Het enige wat ze nog hoefde te doen was een bril op zetten en ze zou niet meer opvallen. Afgezien van haar jogging broek dan. Zo liep ze er zeker niet altijd bij, maar ze had geen zin gehad om zich om te kleden nadat ze haar kamer had ingericht. Een verveelde zucht verliet haar keel en ze richten zich weer op haar schoolwerk. Ze had net 1 vraag af toen iemand bij haar kwam zitten. 'Hallo schoonheid' klonk een jongensstem naast haar. 'Jij bent ook niet bepaald orgineel kwa openingszin hé?' mompelde ze, terwijl ze opkeek. Een jongen met blond haar zat tegenover haar. Hij vroeg haar wat ze alleen in de bieb deed en of ze niet op een feest moest zijn om dronken te worden. ‘Nou, ik zou heel graag naar een feest gaan maar als mijn vader erachter komt krijg ik geen geld meer van hem. En als ik ga word ik niet dronken, daar komen namelijk alleen maar van die vervelende jongens op af’ . Op dat laatste legde ze duidelijk nadruk, misschien dat hij die arrogante houding een beetje zou laten vallen. Als hij dacht dat zij iemand was die zich zo zou laten pakken had hij het mis. Ze zag dat hij haar bekeek en daarna zijn blik op haar boeken richten. Dat was maar goed ook. Als zijn blik op haar lichaam was gebleven had ze hem zeker een klap verkocht. ‘Ik ben trouwen Steve Stifler. Je mag trouwens ook Steve, Stifler, Stiffmeister of schatje noemen hoor.’ stelde hij zich voor. Een beetje verbaasd trok ze haar wenkbrauw op. Met zijn zelfvertrouwe was in ieder geval niks mis. Vooral de laatste 2 waren hier een duidelijk teken van. 'Ik zou je nog geen schatje noemen al had je het nog zo graag. En Stiffmeister? De vriendin van je die dat heeft verzonnen zou echt haar hersens een nagekeken moeten hebben' zei ze, terwzijl ze weer een vraag invulde. Het zou fijner zijn als hij haar zou behandelen zoals het hoorde en niet zo neerbuigend. Misschien had ze hem dit nu duidelijk gemaakt. 'Wil je mijn naam nog weten, of hou je het bij schoonheid?'

"Origineel? Mevrouwtje, ik heb die opening verzonnen. De rest loopt gewoon met mij mee."Zei Steve iets arrogant met een lichte grijns. "Daarnaast werkt de openingszin haast altijd. "Zei Steve verder aangezien hij Broolyn had hoorde mompelen. Dus moest Steve er tegen in gaan, zo was Steve namelijk best wel. "Tja, dan moet je zorgen dat je pappie er niet achter komt. Hey, over die jongens heb je gelijk. Gelukkig kom ik op je af als je nuchter bent. Dus dankjewel voor het compliment dat je me nu al aardig vind."Zei Steve die zijn woorden zorgvuldig koos, niet per se om goed over te komen dat zal wel niet. Maar meer om te laten zien dat hij overal wel iets over te zeggen had en tevens vond hij het zelf wel leuk om een afwijzing tegen in te gaan. "Hoe noem je me dan als we het bed delen? Owja, geile teddybeer. Hoe kon ik die vergeten."Zei Steve die gewoon doorging en zich momenteel niet echt aantrok dat Brooklyn een negatieve vibe uitzende. Hij was benieuwd naar haar. Hoe ze zou reageren. "Stiffmeister? Ah kom op. Je bent jaloers dat jij hem niet hebt bedacht."Zei Steve die de opmerking van Brooklyn als jaloers bestempelde. Hij beek weer even Brooklyn. Ze had een joggingbroek aan. Verder keek hij even naar haar borsten. Daarna weer aar haar gezicht, hij wist niet of dit opviel maar eigenlijk gaf hij daar weinig om. Ze ocht blij zijn dat Steve tenminste het bekeek. Was toch een groot compliment."Ja ik wil je naam wel weten. Want volgensmij vind jij eerder iets mis dat ik je schoonheid noem dan dat ik heterg vind. Maar je mag ook bedanken hoor dat ik je schoonheid noemde, het was tenminste gemeend."Zei Steve daarna verder. Met het laatste een beetje verontwaardigd ondanks dat dit meer expres was dan natuurlijk. Tenslotte vond Steve het een compliment tegenover Brooklyn. Steve dacht verder weinig na, eigenlijk ging het meestal eerst zijn mond uit voordat het in zijn gedachte kwam. Hij werd wel benieuwd naar Brooklyn. Niet alleen hoe ze er naakt uit zou zien maar ook hoe zo was. Haar bitchy kant, haar aardige kant, haar nerd kant, haar feest kant en Steve vond zijn aanpak altijd wel de juiste om seks te hebben of de bitch-factor te ontdekken.

Steve zei dat hij die openingszin had verzonnen en ze rolde met haar ogen. Ondertussen probeerde ze nog een vraag in te vullen, alleen lukte dit gewoon niet door zijn volgende opmerking. 'Misschien werkt het bij van die hersenloze blondjes' gromde ze zacht. Ze had gehoopt nu eindelijk met een beetje meer respect behandeld te worden, maar hier was weinig van te merken. Steve ging gewoon rustig door met zijn opmerkingen. Schijnbaar moest hij even laten merken dat hij overal iets op te zeggen had. Ze had echt enorm de neiging om op te staan, maar ze weigerde ze zich gewonnen te geven. Daarbij zou hij misschien wel gewoon volgen als ze weg ging en om nu naar haar kamer te gaan rennen om van hem af te zijn was ook weer zoiets. Opeens zei hij iets wat ze niet kon geloven. "Hoe noem je me dan als we het bed delen? Owja, geile teddybeer. Hoe kon ik die vergeten.". Ze keek op, in haar ogen stond duidelijk te lezen dat ze hem bijna ging slaan. Hoe had hij het lef. Ze zou nog niet met hem naar bed gaan, al was hij de laatste man op aarde. Zeker niet als hij die arrogantie niet snel liet vallen. Bij de hand die op haar been lag vormde zich een vuist. Toen ze zag dat hij naar hij borsten keek was ze net van plan om uit te halen toen opeens er een ringtone door de bieb heen. Vrijwel meteen herkende ze het nummer. Hot girl van R.i.o. . Kort sloot ze haar ogen en ademde diep in. Op eens of andere manier bracht het nummer haar op een idee. Ze hoorde Steve zeggen dat hij toch haar naam nog wel wilde weten. Een vrijwel onzichtbare glimlach speelde rond haar lippen. Het was tijd om een te kijken hoe deze jongen omging met veranderingen. Wegrennen was altijd nog een optie. Ze opende haar ogen weer, dit keer met een hele andere uitdrukking. Haar boeken deed ze dicht en haar t-shirt trok ze nog iets meer omlaag. Ze keek hem lieflijk aan terwijl ze ietsje meer naar hem toe boog. 'Ik heet Brooklyn, maar ik sta open voor andere namen' zei ze met een lieve glimlach. Misschien was dit z'n jongen wat hier niet helemaal in zou trappen, niet zou reageren op deze verandering. Toch verwachte zij eigenlijk wel dat hij zou happen, al was het maar een beetje. 'Maar even serieus.' zei ze, terwijl ze haar vingertoppen langs zijn wang liet gaan. 'Waar kan ik jou gelukkig mee maken zodat je mij met rust laat? Een beetje zoenen in de bezemkast?'. Haar stem klonk veel te zoet vond ze persoonlijk. Zelf de eerste zin klonk helemaal niet gemeen. Van binnen voelde ze nogsteeds de drang om hem heel hard te slaan, maar dit hield ze onder controle. Een beetje walgde ze wel van zichzelf, ze had zichzelf beloofd niet meer z'n soort spelletjes te spelen. Toch vond ze het op het moment een uitzondering en daarbij had ze op dit moment toch geen vriendje. Ze zag een aantal blikken op hen gericht. Vooral de jongens keken erg geïnteresseerd. Het zou een stuk fijner zijn als ze gewoon weer naar hun boeken keken, maar ze kon nu moeilijk op hen gaan schreeuwen. Haar ogen richten ze weer terug op Steve, wachtend op een antwoord.

Steve hoorde haar wat grommen over blonde meisjes. Blonde meisjes waren toch ook altijd leuk, die moest hij misschien ook weer eens zien te fixen. Maar hij negeerde het maar vooral omdat hij het niet helemaal had gehoord. Na zijn charmante zinnen zag ze eruit of ze hem wilde slaan. Toen kwam er een ringtone, het kwam Steve erg bekend voor maar hij wist zo niet meteen waar het van was. Wel iets wat wel eens op een feestje werd gedraaid. Opeens kwam er een glimlach om haar mond. Ze deed haar boeken weg en trok haar shirt een beetje omlaag. Wat uitnodigde tot een blik van Steve naar haar boezem. "Aha, nou aangenaam Brooklyn."Zei Steve die haar een beetje erg veranderd vond. Ze opeens op een feestje te zitten na een hoop alcohol op te hebben en lekker de nacht door tebrengen met een jongen. Maar aangezien Steve niet dach dat Brooklyn stiekem een xtc had genomen vond hij het eventjes vreemd. Hoewel, voor het shirtje lager doen was hij haar eeuwig dankbaar. Ze liet haar vinger over haar wang gaan en begon verder. "Met rust gelaten worden? Als jij en ik kussen, dan wil je voortaan altijd bij mij zijn."Zei Steve met een grijns, die zich bedacht dat ze waarschijnlijk toch geen slet was en dit acteerde. Dus dan nog even op doordrukken. Kijken hoe waar het is, en dan toch nog altijd de optie open laten. Ze leek van preuts anti-stifler te gaan naar slet van het jaar met nog een vleugje van het misbruiken van mannen. Nee er was maar één dude die hier iemand ging gebruiken en dat was Steve. Hopelijk was ze niet al te slim, aangezien ze dan waarschijnlijk een mentaal spelletje uiteindelijk best zou kunnen winnen. "Maar Brooklyn, ik vind het wel arrogant van je hoor. Dat je zomaar denkt dat ik je meteen ga kussen als één of andere slet. Ik bedoel wij mannen zijn niet allemaal domme hulp loze blondjes die gaan voor de eerste beste openingszin en wat tieten."Zei Steve met een grijns die hiermee de rollen probeerde om tedraaien. En hopelijk waren zijn hersens dit keer juist en liep hij niet iets mis. Een keertje nuchter zijn was misschien best handig! Maar waarschijnlijk zou hij de volgende keer net zo goed drinken en blowen tot zijn hersens verdwenen waren. Als dat mogelijk was tenminste. Steve dacht dat het niet mogelijk zou zijn...

Toen ze haar shirtje ietsje omlaag trok zag ze hem meteen kijken. Weer moest ze zich inhouden. Toch had ze dit vaak genoeg gedaan om makkelijk controle te houden. Ze zag aan zijn blik dat hij toch wel een beetje verbaasd was over de verandering. Persoonlijk vond ze dat hij wel een beetje gelijk had, ze gedroeg zich alsof ze drugs had gehad. Hij zei dat als ze zoende ze voor altijd bij hem zou willen zijn. Ze moest echt moeite doen om niet met haar ogen te rollen of te gaan grinniken. Hij had echt veel zelfvertrouwen, dat moest ze nageven. Toch was ze niet van plan zich gewonnen te geven ´ik vind het wel arrogant van je hoor. Dat je zomaar denkt dat ik je meteen ga kussen als één of andere slet. we zijn niet allemaal domme hulp loze blondjes die gaan voor de eerste beste openingszin en wat tieten.' zei hij tegen haar. Ondertussen hield zij de lieve glimlach op haar gezicht. 'Jij was degene met de o zo geweldige openingszin en als ik me niet vergis heb jij toch al een aantal keer naar mijn borsten zitten staren. Heb ik gelijk of niet' zei ze nogsteeds uiterst zoet. 'En ik heb gemerkt dat je niet met mij wilt zoenen. Jij wilt liever meteen met mij naar bed, of niet?'. Haar vingertoppen gleden verder langs zijn hals naar beneden tot net iets onder zijn borst. Weer leunde ze iets meer naar voren. 'Hoe moest ik je ook alweer noemen? Teddybeer, toch?' zei ze, terwijl ze even flirterig een lok haar achter haar oor duwde. Misschien was ze het toch nog niet verleerd, ook al had ze het al meer dan 3 jaar niet meer gedaan. Weer leken er meer mensen te kijken, waaronder 'n stuk of 3 nu echt geïnteresseerd. Zelfs de biebjuf leek het interessant te vinden. Het was een wonder dat ze hen er nog niet uit had gezet. Diep van binnen schaamde ze zich dood, maar dit was aan de buitenkant niet te zien. Het zou fijn zijn als ze hier zo snel mogelijk uit deze openbare ruimte weg kon. Vroeger deed ze dit op een plek op school waar weinig mensen kwamen. Dan wees ze die gene keihard af en als ze haar dan niet met rust lieten had ze mensen om te zorgen dat ze niet meer bij haar in de buurt kwamen. Toch was ze heel erg veranderd met dat vergeleken. Haar bitchie kant was afgezwakt. Hierdoor had ze vrienden verloren maar ook veel vrienden bijgemaakt. Het had haar op een of andere manier iets sterker gemaakt. Toch vond ze het niet erg om haar trucks nog 1 keer uit de kast te halen. Deze jongen scheen het nodig te hebben ofzo. Daarbij was hij nog best wel een uitdaging.

Brooklyn begon nou optemerken dat hij het was met de openingszin. Dat hij degene was met die naar haar tieten keek. En, misschien net zo belangrijk, dat hij met haar naar bed wilde. Eigenlijk klopte alles maar Broolyn klopte niet helemaal. "Zozo, dus jij gaat mij nu beschuldigen? Oké, ik geef het toe. Ik keek naar je borsten, maar de enigste jongens die dat niet doen zijn of homo of emo. Hoewel dat laatste een synoniem is voor een homo. "Zei Steve vastbesloten, die iets gemakkelijker probeerde te zitten. Aangezien dit nogal moeilijk was, want Brooklyn was best wel geil. Zeker hoe ze deed, met die vinger over zijn lijf. Ze was een goede slet ondanks dat ze geen slet was. "Je weet niet eens waarom je me teddybeer moet noemen. Dat komt omdat ik een lieve emotionele jongen ben, dus ik ben niet zo een slet als jou."Zei Steve tegen Brooklyn die het nu wel heel moeilijk het gemaakt. Maar hij beleef erbij dat ze geen slet was. Of tenminste niet zo een slet. Tenslotte was iedere meid een slet, je moest ze alleen goed bespelen. Of natuurlijk Steve Stifler heten want dan houden alle meisjes zowiezo van je. "De enige reden waarom ik nog ben weggegaan is omdat ik denk dat er wel een fatsoenlijke mooie vrouw onder al dat geslet zit. Dus laat ik dan maar eens jou innerlijke kant benaderen. Waar kom je eigenlijk vandaan? En wat doe je het liefste in je vrije tijd?"Zei Steve met een nette stem, iets wat best raar zou klinken met hoe hij in het begin sprak. Steve kreeg bij de laatste vraag in zijn gedachte een heerlijke antwoord erop maar besloot te kijken hoe Brooklyn zou reageren. Tenslotte waren er nu twee manieren waar Steve aan dacht, moet gezegd worden dat Steve niet zo heel ver doordenkt dus er zullen wel meerdere opties zijn, de eerste manier was dat Brooklyn niet acteerde en idd een slet was. Dan zou hij nog steeds vanavond met Brooklyn het bed delen. Het tweede deel was dat ze het acteerde, dan zou ze dus eigenlijk een preuts normaal meisje zijn en dus uiteindelijk het bed delen met Steve omdat hij wilde praten over gevoelige shit. Dus nu hoe dan ook hij zou Brooklyn veroveren. En nu maar hopen dat ze vaker zo acteerde als ze nu deed, want ze was er wel heel erg goed in moest Steve toegeven!

Steve vroeg of ze hem nu ging beschuldigen en ze deed niks anders dan met een lieve glimlach knikken. Hij maakte een opmerking over homo's en emo's. Iets wat ze een beetje onnodig vond, maar ze zat immers in haar rol. 'Ach, emo's zijn best goed in bed' zei ze, terwijl ze een beetje dromerig naar het dak keek. Het was best leuk om hem te irriteren, erg leuk zelfs. Het viel haar duidelijk op dat hij makkelijker probeerde te gaan zitten, maar dat dit niet helemaal lukte onder haar aanraking. 'Je weet niet eens waarom je me teddybeer moet noemen. Dat komt omdat ik een lieve emotionele jongen ben, dus ik ben niet zo een slet als jou." zei hij tegen haar. Nogsteeds met dezelfde dromerige, zoeten glimlach op haar gezicht gaf ze antwoord. 'Misschien ben ik ook wel liever dan je denkt, soms gebeurt het dat mensen gewoon gaan spiegelen. Als de een 'n slet is, word de ander het ook.' zei ze zacht, terwijl ze haar vingers weer over hem heen liet glijden. Steeds meer ogen bekeken hen, volgde hun bewegingen. Alsof ze naar een film zaten te kijken. Het werd zwaar vervelend. Toch hield ze haar rol vol, totdat hij zou breken. Al was het maar een klein beetje. Opeens zei Steve iets waar ze al op had zitten wachten. "De enige reden waarom ik nog ben weggegaan is omdat ik denk dat er wel een fatsoenlijke mooie vrouw onder al dat geslet zit. Dus laat ik dan maar eens jou innerlijke kant benaderen. Waar kom je eigenlijk vandaan? En wat doe je het liefste in je vrije tijd?. Vooral zijn toon stond haar iets meer aan. Een klein beetje leunde ze weer naar achter en ze hield haar hoofd een beetje schuin. 'Innerlijk?' vroeg ze zachtjes. 'Nou, dat klink al een stuk beter dan die vorige teksten'. Hoewel ze zich weer wat normaler ging gedragen bleven haar vingers over haar lichaam gaan. 'Ik kom uit New York, ik hou wel van piano spelen en uitgaan vind ik ook erg leuk. O, en toneel spelen ligt mij ook wel'. Bij de laatste zin speelde een lichte grijns rond haar lippen. 'En jij dan, welke info vind je dat ik nog perse over jou moet weten?'. Misschien had ze haar rol een beetje laten vallen, toch was ze nogsteeds niet van plan zich het bed in te laten lokken. Ze was niet zo makkelijk, en dat wilde ze ook zeker niet worden. 'Maar, zullen we hier zo weg gaan? Ik word gek van die blikken'. Haar stem ging weer iets zachter, iets flirteriger. Ze was niet van plan om zich helemaal gewonnen te geven vanwege 1 simpele zin. Het spel zou ze blijven spelen, tot ze de kans had hem grandioos af te wijzen. Haar oude zelf nam het weer even over, en op het moment kon het haar weinig schelen.