Kaarten in je eentje...

Shane haalde de kaarten uit het pakje en legde ze op de tafel. Hij zat in een hoekje van de ruimte. Naast zich stond een glas cola, waar hij nog geen slok van had genomen. Hij stapelde de kaarten op en schudde ze een paar keer. Vlug gleed zijn blik door de gamehall, er was nu niemand. Het maakte hem niet uit, hij kon zich vermaken in zijn eentje. èèn voor èèn gooide hij de kaarten weer op tafel. Hij zuchtte licht en pakte twee kaarten. Kaarten was niet echt leuk zo alleen, dus besloot hij te kijken hoe ver hij kwam met een kaartenpiramide. Langzamerhand werd de stapel steeds hoger en hoger en uiteindelijk sstortte hij in elkaar. Hij begon net zo gemakkelijk en kalm weer opnieuw. Zijn gedachtes zaten ver weg. Hij dacht aan LA, zijn familie en zijn vrienden. Hij mistte alles en iedereen, maar hij moest hier gewoon zijn. Zijn ouders wilde hem thuis houden, maar hij was vast besloten haar hier te vinden. Waarom hij zo zeker wist dat ze hier was? Hij wist het gewoon. Ze had er altijd zoveel over gesproken en toen opeens was ze weg, ze moest wel hier zijn. Opnieuw keek hij de ruimte rond,nog steeds niemand. Het was hier doodstil, op de spelletjes die aan stonden na dan. Hij pakte zijn glas cola en nam een klein slokje. Zachtjes zette hij zijn glas weer neer en ging verder met zijn kaarten.

Prim liep door de gangen en keek om zich heen. Over 'n week of 2 begonnen voor haar de lessen en ze wilde gewoon weten wat ze hier allemaal hadden. Haar oog viel op een open ruimte waar felle lichten uit vandaan kwamen. Meteen wist ze wat dit betekende. Games. Even twijfelde ze, maar besloot er toen toch maar heen te gaan. Alles moest ze gewoon een keer gezien hebben, of ze er nu ooit nog een keer zou komen of niet. Ze stapte binnen en het gepiep en geping van alle spellen irriteerde haar nu al. Dicht bij haar in de buurt was een racespel wat continu een vervelend slippende banden geluid produceerde. Ze krijg bijna de neiging om simpelweg de stekker eruit te trekken. Terwijl haar vingers met het medaillon rond haar nek speelden keek ze rond. Het leek totaal verlaten, iets wat ze eigenlijk niet had verwacht. Misschien waren er een hele hoop mensen uit en dit begreep ze natuurlijk wel, aan deze gamehal was niet bepaald iets leuks aan maar er waren zelfs geen nerds of van die game verslaafde. Ze was net vanplan om zich weer om te draaien toen ze iemand zag zitten, helemaal alleen in een hoekje. Ze trok haar wenkbrauw op. Het verbaasde haar dat iemand hier alleen wilde zitten tussen al die herrie van de spellen. Misschien was hij gewoon liever alleen en wilde deze persoon dat graag zo houden, maar toch kon ze het niet laten naar hem toe te lopen. 'Heey' zei ze vriendelijk, toen ze dichtbij genoeg was. Haar blik gleed naar de kaarten die de jongen had. 'Wat speel je?'. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan, wat was dat nu weer voor een vraag. Toch wachten ze rustig op antwoord, aangezien ze het toch niet meer kon veranderen.

Shane keek heel even op toen er iemand naar binnen kwam. Hij bekeek haar vlug, zag dat het geen bekende was en richtte meteen zijn blik weer op de stapel kaarten. Door de herrie van de spellen hoorde hij niet dat het meisje op hem af kwam. Pas toen hij weer iets hoorde keek hij weer op. Hetzelfde meisje stond vlak bij hem en had hem begroet. Hij liet een glimlach op zijn gezicht verschijnen. 'Hee...' Antwoordde hij. Precies toen hij dat zei schoof zijn hand iets opzei en viel de stapel kaarten opnieuw om. Hij keek om en schoof meteen alle kaarten weer naar elkaar. Hij begon te grijnzen toen hij hoorde wat ze zei. 'Niks' Antwoordde hij grijnzend. 'Ik probeer me gewoon wat te vermaken door een kaartenhuis te bouwen' Voegde hij eraan toe. Hij legde het, nu nette, stapeltje kaarten opzij en keek het meisje weer aan. 'Ik ben Shane' Zei hij glimlachend. 'Shane Grey' Hij stond op en ging op de volgende stoel zitten. Zodat het meisje, als ze dat wilde, op zijn plek kon zitten. Opnieuw pakte hij zijn glas Cola en nam hij een slok. De kaarten stapel lag nu op de hoek van de tafel, en hij schonk er niet echt veel aandacht meer aan.



[Ben heel erg moe en inspiloos x)]