Een nachtje uit

Kenneth was uiteindelijk toch maar eens een keertje meegegaan met het voetbalteam. De jongens hadden een wedstrijd gewonnen en meestal gingen ze dat hier vieren, en nu voor het eerst stond hij hier ook bij. Normaal ging hij niet naar discotheken. Dat was naar zijn smaak niets voor hem. Maar ja, de jongens hadden hem gedwongen om hier heen te gaan door gewoon zijn sportzak even lekken te gaan verstoppen. Terwijl ze wisten dat hij die morgen nodig had voor de training. Als hij niet meeging, kreeg hij zijn sportzak niet terug en had hij boel met de coach. Daar had hij geen zin in, dus hij was maar eens meegegaan. Al snel waren de jongens verdwenen in de menigte terwijl er nog een jongen met ravenzwart haar, en ditmaal gewoon gekleed in een zwarte broek, en een rood shirt. Ook had hij zijn rode All Stars aan. Die waren tenminste nog niet afgesleten, bijna nieuw zou je kunnen zeggen.

Kenneth bewoog zich tussen enkele mensen door en zag al snel enkele jongens naar hem staren. Het grappige was dan nog dat die knullen helemaal in het blauw waren gekleed. Tss, stelletje Pacific losers. Hij rolde met zijn ogen en zette zich al snel neer aan de bar en bestelde een cola voor hem. Ja, hij was geen drinker, alhoewel hij zo heel soms toch zijn momenten had maar dat had elke jongen wel eens een keertje. Kort schoten zijn donkere ogen die verhuld waren achter de zwarte plukken haar die er voor hingen rond in de club. Zijn blik bleef weer hangen op die Pacific dudes. Waarschijnlijk zou het later op de avond wel eens uitbreken op enig conflict tussen het gehele voetbal team van Monica High en die kneusjes van Pacific. Of hij zou meedoen wist hij niet. Hong af van het gezelschap waarin hij verkeerde. Als er een of andere gozer van Monica bij hem zat moest hij gewoon meedoen. Om zijn zogenaamde 'eer' te beschermen. Maar moest hij in het gezelschap zijn van een meisje die liever weg zou gaan deed hij dat ook. Al wou hij ergens zijn team toch niet alleen laten opdraaien voor de klappen. Aangezien hij zojuist was gebombardeerd tot team captain door de coach kon hij dat niet doen.

Zélie liep rustig richting Bar Copa. Ze had even genoeg van alle trainingen. Ze was eigenlijk moe maar dat maakte niet zoveel uit. Ze keek om haar heen en liep rustig naar binnen. Gelukkig mocht ze binnen. Ze hoorde de muziek al en genoot. Eindelijk nog een keertje losgaan. Ze liep naar de dansvloer en deed een paar moves. Ze was misschien een cheerleader maar hier danstte ze haar eigen stijl: street dance. Ze kon het al erg goed omdat ze het zo lang deed. Ze negeerde alles en danstte een tijd. Al snel was ze helemaal uitgeput en liep ze naar de bar. Ze zuchtte diep en bestelde een cola. Ze betaalde en nam een slok. Heerlijk zo'n frisdrank. Ze leunde op haar arm en staarde naar de lichten en dansers. Ze was hier eigenlijk niet heel lang. Het dansen had een half uur geduurd. Nu kon ze echt niet meer. Ze had nu alleen een klein probleempje. Hoe zou ze tot de school komen? Ze slikte maar negeerde het. Het zal wel meevallen. Ze negeerde de jongens die af en toe floten of keken. Vaak kwamen ze ook vragen of ze wilde dansen of met hun mee wilde. Toen er nog eentje kwam werd ze pissig. "Hey, dansen? Of wil je mee naar mijn slaapkamer?" vroeg een jongen en knipoogde. Zélie keek hem aan en snoof. "Laat me toch met rust!" siste ze kwaad en stond op. Ze pakte haar cola en ging een eind verder zitten. Ze nam nog een slok en zag de jongens kijken. Ze rolde geïrriteerd met haar ogen en keek naar voren. Haar rug naar de dansers en de irritante jongens gericht. Daar had ze nu geen zin en tijd voor. Niet nu en eigenlijk nooit. Zeker geen jongens die alleen maar andere dingen wilden..

Kenneth staarde een lange tijd voor zich uit en bestelde immers zijn tweede cola al. Toen hij wat ophef enkele plaatsen naast zich hoorde keek hij even naar de kant van het meisje en fronste even. Weer zo'n typische meid die geen aandacht wou maar het toch kreeg. Oke, ergens was zijn avond al voorbij, maar hij zou hier blijven tot zijn teamgenoten ook gingen. Uiteindelijk was de bom gebarsten tussen Pacific en Monica. Meteen keek hij rond en wist al wie het had veroorzaakt. De blauwtjes liepen weer eens te zeiken tegen de jongens van Monica en de eerste klap viel langs de kant van Monica. Meteen sprong hij recht waardoor zijn cola opzij schoof en bijna het meisje raakte maar hij kon hem nog net tegenhouden. 'Als je geen zin hebt in onnodige kloppen raad ik je aan om weg te gaan hier.' Meteen na die woorden verdween hij in de menigte en duwde hij de menigte al gauw uit elkaar en snoof even. 'Pacific losers, rot op. We hebben jullie vandaag al eens verslagen. Een tweede keer kan je ook nog krijgen als je wilt.' Gromde hij kwaad naar hen. Toen keek hij naar de jongens van Monica en snoof. 'En jullie, we hebben al gewonnen van hen laat ze. Ze ijn het niet waard.' Als volgt kreeg hij een klap in zijn maag maar nog steeds hielt hij het voetbalteam tegen en keek kwaad naar de Pacific mensen. Hij was recht op zijn schouder geraakt. Lekker dan, op die plek kon hij het het beste verdragen al had hij er wel last van nu. Toen de jongens achter hem zich stilhielden liet hij zijn armen zakken en deed een stap naar voren. Iedereen bleef staan, buiten dan die ene jongen door wat alles was begonnen. Als volgt ontweek hij een klap en stompte zelf een keer hard in de jongen zijn buik waardoor die op de grond lag. 'Ik zei toch dat we altijd wonnen.' Gromde hij kwaad. Dan baande hij zich weer een weg tussen al de mensen door die hem na staarde en liep naar buiten. Hij wist toch al dat hij werd buitengegooid door de mensen an de bar zelf. Meteen ging hij richting de oceaan en zette zich daar neer op het zand. De maan viel echt recht op de zee wat een vrij mooi effect gaf.

Zélie hoorde alles en keek om. Ze zag dat er een gevecht kwam en zuchtte. Niet weer. Typisch voor hun als ze verloren hadden. Ze grijnsde bij een gedachte. Ze zou naar het voetbalteam gaan en ze wist dat Pacific zeker niet meer kon winnen dan. Oké.. Te veel gedacht. Ze kreeg vaak complimentjes dus zo'n gedacht mocht toch wel eens? Ze schrok toen ze bijna een cola tegen haar aankreeg en de jongen opmerktte. Ze knikte snel bij de woorden en stond op. Ze keek naar het gevecht en zag dat de jongen het gestopt kreeg. Hij was stoer. Zij zou het niet durven. Zélie slikte en liep daarna naar buiten. Ze zag verderop de jongen lopen en liep achter hem aan. Ze had hem nog niet bedankt. Ze liep ook naar het strand en zag hem zitten. Het effect van het maanlicht was mooi. Ze liep naar de jongen en zette haar dan naast hem. "Hey" zei ze vriendelijk en glimlachtte. "Bedankt trouwens van daarnet" zei ze en keek hem aan. "Pacific is altijd kwaad als ze verliezen" zei ze zacht en schudde haar hoofd. "Doe jij ook aan voetbal?" vroeg ze dan en keek hem nieuwsgierig aan. Ze zou overstappen dus misschien zaten ze wel in dezelfde ploeg. Een meisjesteam had je niet. Te weinig meisjes daarvoor. Ze waren maar met vijf ongeveer. Zélie zweeg even en keek hem weer aan. "Ik ben trouwens Zélie" zei ze en stak haar hand vriendelijk naar hem uit. Hopelijk was hij ook iemand zoals de rest die ze al had leren kennen. Niet zoals hij tegen de rest gedaan had. Maar dat was dan weer een andere situatie.

Kenneth staarde een lange tijd voor zich uit. Als de maan er niet geweest was dan leek hij hier ook helemaal niet te zitten. Hij wist dat uitgaan geen goed idee was voor hem maar wat moest hij anders. Hij was meegegaan en zijn sportzak zou op zijn kamer te wachten staan. Als het niet zo was, oh dan konden ze morgen lekker lang gaan lopen. 'Maakt niet uit en weet ik.' Sprak hij droog tegen diegene die naast hem was komen zitten. Kort rekte hij zich uit en keek het meisje even aan. 'Ik ben team captain van de ploeg van het laatste jaar.' Daaronder vielen ook enkele spelers van het lager en dan het tiende. Maar dat waren alleen maar de besten die in het team zaten. Door de coach was hij captain geworden. Iets wat hij liever niet had gewild, want eens je captain was had je een hele hoop verantwoordelijkheden. Morgen zou hij naar de coach stappen om te zeggen dat hij niet meer speelde als hij captain bleef. Iemand anders moest die taak maar op zich nemen. Kenneth kon niet om met verantwoordelijkheid. Dat was in het verleden al gebleken en zou vast in de toekomst nog meer gaan blijken. 'Ik ben Kenneth.'

[Inspi]

Zélie keek naar de jongen en hoorde de woorden. Ze knikte even naar hem en liet haar blik over de zee glijden. De golven waren niet zo wild. Ze luisterde naar de geluiden en keek alweer naar de jongen die wat zei. "Wow, dan heb je echt veel te doen" zei ze zacht en dacht eraan. Zij wilde het zelf nooit zijn. Ze keek hem weer rustig aan en zweeg even. Hij stelde zich voor als Kenneth en zacht knikte ze. "Aangenaam" zei ze en trok haar hand maar terug. "Ik voetbal nu ook.. Ik ben veranderd van sport. Cheerleaden was echt stom dus nam ik mijn tweede sport maar. Al zit ik nu in een jongensteam zonder een ander meisje" zei ze droog en snoof. Ze vond het echt raar om als enige meisje te zijn. Al kon ze goed voetballen. Als kleutertje vond ze het al leuk. Ze glimlachtte bij die gedachte. Ze wist dat haar ouders op haar zouden toekijken. Ze wist dat haar ouders nu trots zouden zijn. Zélie zuchtte even en keek naar de golven. De wind liet haar haar een beetje meedansen en ze keek alweer naar de jongen. Naar Kenneth dus. Ze glimlachtte zwak en zweeg een tijd.

[Ik ook]

Kenneth haalde zijn schouders op. 'Ik trek het wel.' Toen zevertelde dat ze cheerleadster was moest hij veel moeite toen om niet gelijk op te stappen. Cheerleaden was stom, er zaten alleen maar van die bitcherige type's die niet beter wisten. Allemaal egotrippers daar naar zijn smaak. Buiten Sawyer dan, zij was een van de weinige daar die echt anders was dan de meisjes daar. Kenneth keek even achterom en zag zijn ploeg vertrekken. Blijkbaar waren die Pacific gozers niet opgehouden bij hem. Eentje werd er zowat buiten gedragen. 'Man, wat hebben die gozers toch.' Meteen stond hij op en rende naar hen toe en keek even naar de jongen. Die was blijkbaar helemaal verot geklopt. Kort schudde hij zijn hoofd. 'Zorg maar dat die zwellingen morgen weg zijn, anders flikkert de coach je er meteen uit.' Met een geirriteerde blik keek hij de andere aan en wandelde dan al gauw weer terug naar het meisje en plofte daar weer neer.

Zélie keek hem aan en knikte even. Ze dacht een tijd aan haar beslissing en zuchtte. Hoe zou Kenneth over het cheerteam denken? Misschien zoals zij of vond hij het eerder leuk wegens de knappe meiden? Ze vroeg het maar niet. Ze keek even op en zag dat Kenneth wegliep. Er was weer iemand geslagen door Pacific. Zélie zuchtte en schudde haar hoofd. "Sukkels" mompelde ze zacht en schrok toen Kenneth al terug was. Hopelijk had hij het niet gehoord. Ze had het ook niet over hun maar over de Pacific. Als hij het gehoord had kon hij het anders opvatten, dat wilde ze niet. Wie weet zou ze wel bij hun ploeg moeten. Al betwijfelde ze het. Ze dacht even weer aan de gevechten en richtte haar tot Kenneth. "Als er ruzie tussen hun is.. Slaan ze ook meisjes dan?" vroeg ze zacht en keek hem aan. Ze was weer even onzeker. Ze wilde niet in elkaar gemept worden omdat ze gewoon speelt. Nee, dan bleef ze nog liever bij de cheerleaders. Zélie beet even nerveus op haar lip terwijl ze op het antwoord wachtte. Ze hoopte echt van niet want dan twijfelde ze zeker nog over de keuze. Liever je best doen bij het cheerleaden dan elk moment doodgestoken te kunnen worden. Zélie, rustig aan. Laat je keuze en talent niet verpesten door die sukkels. Vecht ertegen als het moet! Zélie keek even naar de zee. Denkend over wat ze zou doen. Toch proberen en terug vechten? Ze wist het nog niet maargoed. Ze zou het doen voor het team en voor haar plezier.

'Meestal hebben wij het al opgelost voor het echter op vechten aankomt.' Zei hij tegen haar en haalde zijn schouders op. En meestal beschermde de jongens de eventuele meisjes die in het team zaten en moesten ze al meekomen. Want dat was ook niet echt het geval. De weinige meisjes die kwamen niet mee. Simpel omdat de jongens bijna altijd dronken was. 'Meestal springen de jongens in voor de meisjes moest iemand uithalen. Dus geen schrik er kan je niets gebeuren.' Zei hij vriendelijk tegen haar. Ergens had hij zin om te zwemmen nu, maar hij had geen zin om zich weer helemaal naar daar te laten gaan. Dat was veel te veel werk, voor de inmiddels half slapende jongen. Tuurlijk kon hij nog de gehele nacht aan, maar toch. Kenneth ging altijd op tijd in zijn bed. Simpelweg omdat hij altijd om zes, zeven uur op was om te gaan joggen. Conditie moest je nu eenmaal op peil houden als je voetbal deed. Binnenkort moest hij nog maar eens op bezoek gaan bij Sawyer, hij miste haar wel. In de tijd dat ze elkaar kende, en zo lang was die niet, waren ze goed bevriend geraakt. En die vriendschap wou de jongen in stand houden.

Zélie keek rustig naar Kenneth die over het vechten begon. Ze luisterde er rustig naar en knikte af en toe. Ze zweeg even en keek opnieuw naar de zee. Het werd nu nog donkerder en rustiger. De maan scheen nog hard en gaf nog steeds het mooie effect. Erg koud was het niet al zou ze zoiets verwachten. Aan de zee dan, met alle wind. Nu was er geen wind. Goed vond ze. Ze keek weer rustig naar Kenneth en knikte even. "Oke.. Dan weet ik dat voor als we weer winnen" zei ze en grinnikte. "Is het echt normaal dat er soms 1 meisje bij jongens zit? Het komt bij mijn ploeg voor en ik vind het wel raar.. Al accepteren ze me wel" zei ze dan en glimlachtte even. Zou hij alle ploegen kennen? Ze wist het niet. Ze gaapte even en besefte dat ze nog steeds uitgeput was. De jongen was ook van haar school dus dan moest ze niet alleen lopen. Ze haatte het om alleen, midden in de nacht, buiten te moeten lopen. Zeker als ze alleen was. Ze was nog steeds bang door haar broer. Ze zuchtte even en keek even naar de grond. Ze moest haar inhouden niet weer bang te worden of niet weer te gaan huilen. Ze was al vaker ingestort door alles. Zoals bij Damian en Morzan. Ze zuchtte weer eens diep en keek dan stil naar Kenneth. Beiden waren nu rustig en stil. Kon wel goed doen, af en toe. Al wilde ze nu liever praten, maar waarover? Ze wist geen onderwerp. Ze wilde liever naar de school maar alleen? Zélie slikte even en keek weer naar de zee. Haar blik gleed na een tijdje stilte weer naar Kenneth.