Akira Inugami

Naam: Akira Inugami
Leeftijd: 17 jaar
Geslacht: mannelijk
Afkomst: Kyoto (Japan)
Verjaardag: 02/01/1996
Taal: Japans en Engels
Geaardheid: Hetero
Ouders: Lia (gestorven) en Kirran (gestorven)
Broers/zussen: ~
Relatie: Single

Uiterlijk
Akira is voor een Aziaat groot (1.82m) en is lichtelijk gespierd. Zijn ogen hebben een donker groene kleur, zijn haren liggen meestal wild en zijn zwart. Zijn huid is licht bruin getint. Meestal komt hij buiten in een losse jeans broek, een hemd met een vestje eroverheen. Zijn muziek is nooit ver weg, een koptelefoon rond zijn nek of op zijn oren is zo goed als een deel van zijn uiterlijk.
Op zijn linker enkel heeft hij een tattoo staan. Er staat een Yin & Yang afgebeeld met een tribal zon errond. Het staat voor het evenwicht in de natuur en de zonnegodin Amaterasu (Japans geloof Shintoïsme).

Karakter:
Opvliegend; Akira is snel op zijn tenen getrapt. Veel geduld heeft hij niet waardoor hij vaak agressief over kan komen. Vooral als men gaat vergelijken met een Chinees of Koreaan kan hij vinnig uit de hoek komen. Als je leven je lief is, zeg nooit tegen hem dat hij een spleetoog is.

Sluw; hij kan dingen naar zijn hand zetten voor dat je het door hebt. Althans, pas wanneer het te laat is. Zo kan hij overkomen als een lieve jongen zonder dat je beseft dat hij gebruikt voor een groter doel.

Jager; klinkt vreemd maar dat zit in zijn karakter. Zijn hobby en sport is boogschieten. Toen hij in Japan woonde joeg hij op kleine dieren in de bossen achter zijn huis. Het is als een soort instinct die hij soms op mensen gebruikt.

Emotioneel; niemand weet het, omdat niemand het volgens hem waard is. Maar als hij ooit een vriend of vriendin heeft, die veel voor hem betekend, dan zou hij een heel andere persoon zijn.

Lach graag; ondanks zijn ietwat duistere overkomen houdt Akira heel erg van lachen. Soms met dingen die eigenlijk niet grappig horen te zijn. Maar een glimlach is nooit ver weg bij deze jongen.

Niet sociaal; Akira is niet het sociale type. Hij praat moeilijk met anderen en maakt niet zo gauw vrienden. Zo is hij ook niet het type die meedoet aan alles dat 'in de mode is'. Drugs en roken, daar doet hij niet aan mee.

Hobby's:

- Boogschieten
- Lezen
- Schrijven
- Gitaar leren spelen (nog maar net begonnen)

Geschiedenis:

Op de tweede januari van ’96 werd de jongen Akira geboren in Kyoto, Japan. Zijn ouders waren arm noch rijk. Ze hadden wat ze nodig hadden. Zijn moeder was op het moment van zijn geboorte al ernstig ziek. Zonder dat iemand er weet van had, had ze kanker. Het enige dat Akira van zijn moeder kon herinneren was haar warme stem en haar groene ogen. Ze had lang rood achtig haar en leek altijd te glimlachen, zelfs wanneer de dood in haar ogen scheen. Akira’s vader hield van zijn vrouw en kind.

Twee jaar na Akira zijn geboorte stierf zijn moeder en kwamen hij en zijn vader in een diepe dal terecht. Zijn vader zat al snel aan de drank en verwaarloosde zijn kind enige tijd. Hij had een jaar nodig vooraleer zijn draad weer op te pakken. Maar er was al schade aangebracht aan de jongen. Het sociale contact dat hij in zijn peuter jaren had moeten afleggen met zijn vader, was nooit tot stand gekomen. Kirran deed zijn best om een goede vader te zijn, waarin hij voor een groot deel was in geslaagd. Maar de twee hadden nooit een sterke vader-zoon band. Het enige waarin ze een grote passie in deelden was boogschieten. Op zijn vijfde kreeg Akira een eigen boog (kinderboog) waarmee hij al snel leerde mee werken. Wat begon met op blikjes schieten met een kinderboogje eindigde met een professionele boog gaan jagen.

Akira ging altijd naar school. Hij was niet de meest geliefde leerling, op vlak van gedrag, maar was wel één van de slimmere kinderen. Van kleins af aan had hij een voorliefde voor boeken. Natuurlijk wist niemand dat in zijn school, hij sprak amper met de andere kinderen of leerkrachten. Op zijn achtste verongelukte zijn vader in een verkeersongeval. Akira had het zien gebeuren, hij was net afgezet aan school toen zijn vader vertrok en geramd werd door een trucker. Kirran stierf op weg naar het ziekenhuis. De jongen die hij achterliet was nu wees. Er waren krantenartikels verschenen over het ongeluk. Mensen waren ongerust over de jongen die waarschijnlijk getraumatiseerd was voor leven. Het was ook voor het eerst dat mensen zagen dat Akira werkelijk gevoelens had.

De jongen bleef tot zijn veertiende in Kyoto. Een jong koppel mocht de jongen opvoeden in zijn eigen huis. Zelf hadden ze financiële problemen en kwam de erfenis van de jongen zijn huis meer dan goed van pas. Akira heeft nooit een poging gedaan zijn pleegouders graag te zien. Hij negeerde hen, liep weg van huis en spijbelde op school. Vaak werd hij opgepakt door de politie vanwege gevecht partijen. Maar hij was te jong om in het gevangen te worden gedropt.Het enige dat hem toen interesseerde was jagen. Alleen in het bos achter zijn huis met zijn boog. Psychiatrische instellingen deden tests, kijken of de dood van zijn ouders een bron waren voor dit gedrag. Tijdens deze tests vonden ze algauw dat Akira cognitief en intellectueel hoogbegaafd was maar sociaal beperkt. Bij deze kwam hij in een pleeg gezin in Nevada terecht, Amerika. Daar zou hij sociaal getraind worden en naar de beste scholen gaan.

Tot zijn zestiende verbleef Akira op de boerderij in Nevada waar hij opgroeide met drie andere jongens (Ryan, 20; Max, 17 en Jake, 12) een vaderfiguur en een oma figuur. Daarnaast had hij nog enkele paarden en schapen. Ryan, de oudste van de broers, nam de rol op zich om Akira sociale vaardigheden bij te leren. Max deed zijn best om hem Engels te leren en Jake was er om zijn hobby uit te voeren. Akira had eindelijk de mensen in zijn leven die hij nodig had. Twee oudere broers die hem steunden en het leven leerden begrijpen. Terwijl Jake een soort kameraad was, een vriend die hij nog nooit had gehad. Het waren de rustigste jaren van zijn leven. Maar aan de andere kant ook de zwaarste. Hij moest naar school en moest op de boerderij werken.

Op het einde van zijn 10e jaar in highschool kreeg hij een brief van Monica High. Ze boden hem een plaats aan op de school. Die vakantie verhuisde hij naar Santa Monica om daar zijn laatste twee jaar van highschool af te ronden. Maar was het wel zo'n goed idee om hem weg te nemen van zijn veilige 'thuis' haven?