Nicki streek haastig haar jurk glad en haalde een hand door haar haar om maar niet al te ongeorganiseerd over te komen. Eigenlijk had ze niet naar dat feest moeten gaan en zou ze hier al helemaal niet zo laat moeten staan, terwijl ze morgen gewoon weer lessen moest volgen. Misschien kon ze de eerste paar uur wel spijbelen, om haar kater uit te slapen. Dat klonk als een goed idee. De stem van de jongen haalde haar uit haar ietwat dronken gedachten. "Het leven heeft zo zijn min en plus punten," reageerde de jongen op haar vraag. Ze keek hem even verbijsterd aan. Het klonk niet bepaald alsof hij zojuist had gehuild. In het midden van de nacht, bovenop een verlaten dak. Dat was toch ook wel echt gebeurd? Ja, sowieso, oké. Hij kwam overeind en liep vervolgens haar kant op. "Maar kom volgens mij kun je beter in je bed je roes uitslapen. Zal je morgen nodig hebben om je kater te verbergen voor de leraren," vervolgde hij. Ze trok één wenkbrauw op. "Is het zo duidelijk?" zei ze, ietwat teleurgesteld. Ze was dronken, maar toch zeker niet zó dronken? Ze had niet eens zoveel gezegd, blijkbaar was ze dan toch door de mand gevallen. "Jij kunt denk ik ook wel wat rust gebruiken," zei ze toen, terwijl ze haar armen in haar jas stak en deze aandeed. Het werd opeens een stuk kouder en het jurkje dat ze aan had, liet niet veel aan de verbeelding over. Ze twijfelde even, nu al naar bed? Even kletsen kon toch geen kwaad? "Laten we naar binnen gaan. Ik kan wel een glas water gebruiken om weer nuchter te worden. Mijn kamergenoot mag me zo niet zien," grinnikte ze, en dacht terug aan Nash. Haar nieuwe roommate leek meer het type dat misbruik van haar zou maken als ze stomdronken was, dus even in de kantine zitten leek een verstandig idee. Daarbij, deze jongen leek best aardig, misschien zat er wel een nieuwe vriend in hem.