Excuse My Rude

Lachend was Dux vanochtend opgestaan, had zich in een casual wit shirt met een of andere print op gehuld en zijn jeans aangetrokken en zo was hij zijn appartement uitgewandeld en richting de stad gegaan. Weekend, the best time of the week. Alles was hier nog vrij nieuw voor hem, hij was een transfer student geweest van uit Roemenië, dus ja je kon hem echt wel een buitenlander noemen. Hoewel, zijn moeder was in de States geboren en hij was vaak genoeg samen met zijn familie op bezoek geweest bij familie, of gewoon op reis. Engels was de taal die hij eigenlijk het meeste sprak, ook thuis al kon hij ook wel wat Roemeens spreken maar eigenlijk kon je bijna niet aan hem merken dat hij vanuit een ander land kwam. Deze ochtend had hij afgesproken met een paar mensen in het Public Centre. Mensen uit zijn jaar, en uit het basketbalteam die hem direct hadden opgenomen. Gelukkig had hij die werking nog wel op mensen, iedereen vond hem of ze hem nu kende of niet altijd heel spontaan en zo maakte hij dus super snel vrienden. Beter voor hem, want hij was niet echt in de schuif gelegd om loner te spelen. Hij had geen idee van wat ze eigenlijk gingen doen, maar liet zich maar gewoon mee voeren met de rest. Zo waren ze uiteindelijk beland in het winkelcentrum en hadden ze het op een of andere manier aan de stok gekregen met de bewaking.
Oog in oog stonden ze met een vijftal bewakers die verschillende vragen op hun afvoerden, maar iedereen ontkende dat ze iets hadden gedaan. Iets waar ze niet mee konden lachen. Het werd een geheel kat en muis spel toen de groep zich op splitste en zich verdeelde over heel het winkelcentrum. Zoekend naar enig teken van de mannen in het typische uniformpje zat hij half verdoken achter een fonteintje, geregeld zag hij een van de jongens waarmee hij op stap was voorbij lopen met een van die mannen achter hem aan. Bijna zo’n typisch beeld van in de films. Het moment dat hij echter een hand op zijn schouder voelde en hij nogal bruusk werd omgedraaid keek hij de blonde haren met grote ogen aan. Oké, snel denken nu.. Dux dook onder de man zijn arm door, en om zichzelf vrij te stellen liet hij hem struikelen waardoor hij de waterval in dreigde te vallen. Op zijn snelst begon hij te rennen ontweek hierbij enkele mensen die hem aankeken met een blik waar een mengeling van verbazing en afkeuring in zat. Ach, het kon hem wat. Hij had hier echt niets gedaan en ging echt niet voor de kosten opdraaien hoor. Voor hij het door had stond hij buiten het winkelcentrum en neep zijn ogen even tot spleetjes om te wennen aan de felle zon die scheen. Yeaah, dat was wel een pluspunt aan hier te komen wonen het was hier bijna altijd warm, in tegenstelling met thuis. Niet dat hij daar bevroor of zo, maar het was zeker aangenamer te leven in warme temperaturen.
Niet bepaald wetend wat te doen begon hij maar te rond te dolen in de stad. Ugh, eigenlijk waren het best wel een sukkels die dudes. Er was zowiezo iets gestolen door hun, dat was zeker, maar het was nu wel rot dat hij hier alleen rond moest lopen. Hij wist de weg onderhand al wel naar zijn appartementje en naar school en zo, maar voor de rest kon je hem eigenlijk wel vergelijken met een verdwaalde puppy, dan wel in stoere versie natuurlijk. Lachend om het beeld van hem als puppy in zijn hoofd wandelde hij verder. Even aarzelde hij om aan een random persoon te vragen naar de weg, maar bedacht zich toch nog. Na een tijdje wandelen had hij een gezellig terrasje bereikt pal in het midden van de stad. Verschillende mensen passeerde hem even, enkelen al wat vriendelijk als andere. Wanneer hij uiteindelijk merkte dat er een plekje vrij kwam zigzagde hij tussen de mensen door en zette zich vervolgens neer aan het tafeltje. Even gleden zijn ogen over de andere mensen die er zaten, zijn blik bleef even hangen op enkele meisjes van zijn leeftijd die net op dat zelfde moment naar hem keken. Onbewust verscheen er een kleine brutale grijns op zijn gezicht, maar voor hij het door had voelde hij een ijskoud goedje over zijn lichaam heen lopen. Met een ruk keek hij op recht in de ogen van de ober. ‘The hell? Kan je niet uit je doppen kijken of zo!’ Bromde hij duidelijk geïrriteerd door het ongeluk.
[&Een acc van Jeanine]

Het was nog maar vroeg in de middag en de zon scheen volop. Het was weekend dus ze had zich even geen zorgen hoeven maken om huiswerk. Gisteravond was ze met haar gay friend mee geweest naar een gay bar hier in Santa Monica, en nu zat ze met drie vriendinnen op een terrasje in de binnenstad. Onder het genot van heerlijke cocktails die maar bleven komen vertelde ze enthousiast over de dingen die ze had meegemaakt. Haar vriendinnen wisten dat ze bi was dus verhalen over andere meiden waren niet geheel onbekend voor hun. Want ondanks dat ze vaker op mannen viel, viel haar oog ook wel eens op een knap meisje.
Ze had nu een Tequila Sunrise besteld en ze moest toegeven; hij smaakte heerlijk. Alyssa was aangeschoten en dat wist ze, want cocktails drinken in het volle zonlicht en met deze warmte was niet het beste idee wat een mens kon hebben. Yet she didn't care. Haar blik viel -tegelijk met haar vriendinnen- op een jongen die aan kwam lopen. Schaamteloos bekeek ze hem van top tot teen en haar blik bleef hangen op zijn tatoeages, waar hij er zeker veel van had. 'Heeft hij soms ook tatoeages op plekken die ik niet kan zien?' vroeg ze zich af. Net toen ze zich weer naar haar vriendinnen wou draaien om op een zachtere toon te vragen of zij zojuist ook de hottie hadden gespot, kwam de ober aangelopen met hun cocktails. De ober liep te snel langs de onbekende jongen en in slechts enkele seconden ging het compleet fout; de ober hield zijn dienblad te schuin en als resultaat kreeg de jongen al hun drankjes over zich heen. De jongen reageerde geïrriteerd en de ober verdween -na zich ongeveer tien keer verontschuldigd te hebben- naar binnen om nieuwe drankjes en een handdoek voor Dux te halen. Haar vriendinnen giechelden vrolijk om de gebeurtenis maar Alyssa negeerde hen. Ze trok haar shirtje wat omlaag en boog zich over haar tafel heen. "Hé. Was je nog van plan mijn cocktail terug te geven?" zei ze tegen hem, waarna een onschuldige glimlach rondom haar lippen verscheen.

Het was niet een drankje dat over zijn witte shirt was gepleurd maar vier, en natuurlijk waren het cocktails. Zijn shirt leek wel een verf doek waar de schilder net allemaal verschillende kleuren verf op had gegooid. Echt great, hij hoopte maar dat het er nog uit raakte want dit was eigenlijk zijn favo shirt. Een zucht schoof over zijn lippen terwijl hij de knul aankeek die het over hem had gekieperd. Inmiddels was hij ook al recht gaan staan zodat hij op gelijke hoogte kwam te staan met de jongen die 17 jaar oud leek. Meteen begon die zich te verontschuldigen en bijna kreeg hij een schuldgevoel. Bijna dus, tot hij gelach hoorde van een hoop meisjes. Het was dat ene groepje van net. Dux zijn kaak verstrakte voor enkele momenten, maar hij liet de opkomende aanval op de jongen weer rustig weg ebben. ‘Ga even een handdoek voor me halen, wil je?’ Klonk het vriendelijk. Ugh, dit was dus ook wel een van de laatste keren dat hij hier iets kwam drinken. Gelukkig was zijn stoel nog wel droog en kon hij weer veilig gaan zitten. Natuurlijk moest dit net weer bij hem overkomen, gelukkig had hij zijn goede humeur nog want anders was het met die knul wel wat slechter afgelopen. Even haalde hij zijn hand door zijn haren.
Verrast keek hij op toen er een onbekend meisje voor zijn neus kwam staan. Maar dan ook echt letterlijk, ze stond zo voor over gebogen dat haar gezicht maar enkele centimeters van het zijne verwijderd was. Een vlaag van erkenning schoot door zijn hoofd. Was het niet een van die meisjes van aan die andere tafel? Zijn mondhoeken krulde uitdagend omhoog na de woorden van het meisje. ‘Alleen als jij me een nieuw shirt geeft.’ Speels wiebelde hij met zijn wenkbrauwen. Ongestoord bekeek hij het meisje even, kwam tot de conclusie dat ze helemaal niet lelijk was. Al had hij dat al opgemerkt daar net, maar goed. ‘Dus wat zeg je ervan, jij geeft mij een shirt en ik trakteer je zo meteen op een cocktail naar keuze.’ De jongen kwam heel zelfzeker over, al paste het perfect bij hem. Het was nu niet dat hij er uit zag als een of andere nerd vol pukkels, van zo’n persoon werd zo’n attitude natuurlijk niet aanvaard. Stel je voor, dan had hij gegarandeerd in de klas dagelijks ruzie met Evan. Nee, gelukkig was hij een persoon die ondanks dat hij hier nog niet zo heel lang was toch al meteen bij het populaire kliekje behoorde al had hij daar zeker niet voor gevraagd. Het gebeurde gewoon spontaan de eerste dag dat hij hier was.

Heel even verplaatste ze haar blik naar binnen waar de onzekere ober verhaal deed bij zijn collega. Al zuchtend begon de collega -die achter de bar stond- schone glazen neer te zetten en de cocktails op nieuw te maken. Ze verplaatste haar blauwe ogen weer naar de jongen, wiens mondhoeken uitdagend omhoog waren gekruld na het horen van haar woorden. Ze hoorde haar vriendinnen verbaasd fluisteren; ze hadden duidelijk Alyssa's plotselinge flirt niet verwacht en al helemaal niet dat de jongen er op zou reageren. En Alyssa moest toegeven, dat had zij ook niet verwacht. Want ondanks zijn knappe gezicht had ze hem ingeschat als iemand die haar flirt af zou slaan, en niet in haar geïnteresseerd was.
"Heb je nog niet genoeg cocktails gezien dan?" reageerde ze lachend op zijn laatste voorstel, namelijk om haar op een cocktail naar keuze te trakteren als ze hem een shirt gaf. Het klonk als een redelijk voorstel, dus haalde Alyssa haar schouders op en besloot ze met hem mee te gaan. Het winkelcentrum was hier misschien tien minuten vandaan, maar als de twee een zijstraatje in zouden duiken waren ze misschien eerder geslaagd. Want vele zijstraatjes verborgen kleine winkeltjes, die vaak voor een goede prijs kleren van hoge kwaliteit verkochten. "Ik weet nog wel een leuk winkeltje niet ver hier vandaan." zei ze, waarna ze het restje van haar cocktail naar binnen goot. Er zat niet veel meer in maar daarom had ze ook nieuwe drankjes besteld bij de ober. Wist zij veel dat de ober besloot om het over hem heen te gooien, waardoor het langer duurde voordat haar drankje kwam. Ze keek haar vriendinnen met een brede glimlach aan, sommigen beantwoorden haar glimlach en één vriendin schudde al lachend haar hoofd. "Wat?" fluisterde Alyssa, haar glimlach met moeite in bedwang houdend. "Hij is leuk!" zei ze er snel achteraan, om zichzelf een excuus te geven. Stiekem wist Alyssa zelf ook wel dat ze aangeschoten was en daarom achter de jongen aan gegaan was, al was hij zeker niet lelijk.
Ze greep haar tas en stond op, om vervolgens het terras af te lopen. De tafels leken wel dichter op elkaar te staan als eerder en af en toe liep Alyssa bijna tegen een stoel aan. Ondanks dat stond ze stevig op haar hoge pumps, en draaide ze een sierlijk rondje om te zien waar de jongen bleef. Want hij dacht toch zeker niet dat ze als een soort bediende zijn shirt ging halen? Natuurlijk niet! Hij moest gewoon mee, vond ze.

Kort trok Dux aan de kraag van zijn shirt, het begon echt wel al plakkerig te worden. Hm, gelukkig had hij zo meteen weer een nieuw shirt. Nou ja, dat hing van haar af. ‘Hm, ik zou er ook nog graag een drinken weet je wel.’ Grijnsde hij breed. Ergens had hij wel het gevoel dat hij zou slagen in zijn opzet, nou ja opzet. Eigenlijk was het als grapje bedoelt. Ze leek hem wel nog zo gek, op een goede manier dan, om hem ook echt een shirt te geven. Of misschien was het stiekem wel een list om ervoor te zorgen dat ze hem in bloot bovenlijf zag. Als dat het geval was, vond hij het al helemaal grappig. Al had hij dus echt geen zin om weer het winkelcentrum in te gaan, kwestie van bewakers te ontlopen en zo. ‘Wel, in dat geval volg ik jou.’ Het was gewoon de perfecte kans om eigenlijk de stad wat beter te leren kennen, en zij was dus wel de perfecte gids. Al had hij wel het gevoel dat ze niet meer volledig bij zinnen was, maar dat maakte het juist allemaal zo grappig. Plus, hij werd alsnog gezien met een meisje aan zijn zij dat er helemaal niet verkeerd uit zag. Toen zij naar haar tafeltje was terug gelopen, besloot hij maar al wat afstand te nemen van het terrasje en wachtte op de hoek mooi op haar. Ergens deed hij het een beetje om nog meer drankjes over zich te ontlopen, want die knul van net was weer met een volle plateau op pad.
Half lachend volgde hij met zijn blik het meisje haar beweging. Dude, als ze over die stoel was gevallen had hij gegarandeerd op de grond gezeten van het lachen. Misschien was het toch niet echt zo’n slim idee om met haar op zoek te gaan naar een shirt? Kort haalde hij zijn schouders op. Wat maakte het uit, dan had hij het ook maar is meegemaakt. Al bij al, hij kon toch nog een leuke namiddag hebben met iemand die hij nog niet kende. Nieuwe vriendjes maken was altijd leuk, toch? Toen ze hem niet meteen leek te vinden wandelde hij naar haar toe en fronste eventjes. Voor haar eigen veiligheid bood hij haar zijn arm op. ‘Voor je op je donder gaat.’ Sprak hij grijnzend. Dux oogde echt heel relaxed, op het feit dat zijn shirt nog steeds aan zijn lijf plakte was dat ook wel het geval. Een en al zelfverzekerdheid was hetgene wat hij uitstraalde.

Al lachend schudde Alyssa haar hoofd toen de jongen breed grijnsde en zei dat hij zelfs ook nog wel een cocktail zou drinken. Hij spoorde niet. Als zijzelf zojuist een cocktail over zich heen had gekregen zou ze het liefst zo snel mogelijk naar huis gaan om gelijk onder de douche te springen. Cocktails vond ze heerlijk om te drinken maar ze zou het totaal niet over zich heen willen krijgen, zeker niet met dit warme weer. "Je spoort niet." lachte ze. Op één of andere manier voelde ze zich op haar gemak bij hem, tenminste.. ze nam de vrijheid om lekker zichzelf te kunnen zijn. En hij gaf haar die vrijheid, want tot nu toe had hij nog niet gek gereageerd op haar woorden of acties.
Hij stemde er mee in om het zijstraatje in te duiken om daar een geschikt winkeltje voor een shirt te zoeken. 'Mooi' dacht ze, 'Hoef ik dat hele eind niet te lopen naar het winkelcentrum.' Haar ogen zochten naar de vreemdeling toen hij niet meer aan het tafeltje zat, maar al snel zag ze dat hij naar de hoek was gelopen. Ze bleef even staan terwijl ze hem bekeek, en zich afvroeg wat voor een jongen er schuil hield achter het stoere uiterlijk en de vele tatoeages. Hij bood zijn arm aan haar aan onder het excuus van 'voordat je op je donder gaat', maar Alyssa vroeg zich af of hij dit echt meende of het een excuus was om haar aan te raken. Beleefd glimlachte ze en schudde ze haar hoofd. "Ik red het wel alleen hoor, maar toch bedankt." zei ze. Ze had er een hekel aan om afhankelijk van een jongen te zijn, dus probeerde ze zich zo veel mogelijk op de grond te concentreren terwijl ze liep.
Toen ze eenmaal merkte dat het haar goed af ging liep ze samen met de jongen de straten door. De schaduw die in de dunne steegjes hing bood een uitweg van de zon maar echt koeler werd het er niet op; vanuit het centrum blies een zwak, warm windje dwars door de dunne straatjes heen. De tegels lagen oneven en de straat stond bol, toch wist Alyssa het er aardig goed vanaf te brengen. "Hoe heet je eigenlijk?" vroeg ze zich hardop af, terwijl ze door een etalage een winkeltje in keek. Ze zag onwijs schattige pumps en een leuk bloesje.. hmm.. maar ze sprak zichzelf streng toe omdat ze nu níet voor zichzelf aan het shoppen was. Dus liep ze verder, ervan uitgaande dat de jongen nog steeds naast haar bleef lopen.

Dux grijnsde even om haar opmerking. Zei ze dat nu echt tegen hem? ‘Ik spoor niet? En jij dan, jij gaat maar met een wildvreemde dude op stap. Wie weet wat ik je aan doe?’ Grijnsde hij breed. Hm, misschien onder andere omstandigheden ging hij daar gebruik van maken. Maar nu, ach ze moest er niet meer achter zoeken dan het was. Hij had gewoon dringend een nieuw shirt nodig, en misschien wat andere vrienden. Een paar die hem niet achter lieten in het winkelcentrum om hem op te laten draaien voor het geen wat hun hadden gepikt. Ach, wat boeide het hem ook? Hij ging echt wel een veel leukere middag tegemoet.
Kort haalde hij zijn schouders op. ‘Ach, als je valt, ik vang je wel op.’ Glimlachte hij breed. Oké, waarschijnlijk zou hij eerst dik zijn best moeten doen om niet in de lach te schieten of zo. Want negen van de tien kansen ging hij ook echt lachen. Nonchalant haalde hij zijn hand even door zijn haren. Zijn shirt begon eigenlijk echt wel te plakken aan zijn schouder. ‘Hm, misschien moest ik toch maar wachten tot die knul terug was met een natte doek.’ Sprak hij terwijl hij voor enkele seconden lang een pruillip trok. Ach, dan had hij dit ook maar meteen gehad. Dan lachte het geluk hem de volgende keer op een feestje misschien toe, dat hij daar dan niets over zich heen zou krijgen. You never know. Dux liep mooi achter haar aan toen ze door de straten heen liepen en wanneer hij een tegenhanger zag afkomen, alsof hij zo’n kleine over schattige puppy was die al veel te goed was afgericht. Voor de rest liep hij volledig relaxt naast het meisje en keek zo nu en dan eens een etalage in, maar tot nu toe kwam hij alleen maar winkels tegen waar ze vrouwen kledij of accessoires verkochten.
‘Dux, Dux Arcos. En jij?’ Stelde hij zich vrolijk voor. Hij was zich er van bewust dat zowel zijn voor- als achternaam hier in de States volledig onbekend waren. Maar hij was trots op zijn naam, het gaf hem net weer datgene wat de meesten mensen hier niet hadden. Nou ja, hij was al een verrassende verschijning op zich hier dat merkte hij soms wel aan de blikken van de andere mensen. Iets wat hij trouwens zo grappig vond, al was het zo nu en dan ook best wel irritant want dan had je natuurlijk ook van die mensen die hem echt met zo’n afkeurende blik aan keken al had dat meer te maken met zijn tattoos.  ‘Trouwens, waar breng je me naar toe?’ Glimlachte hij kort. Gelukkig maar dat hij enig vertrouwen in haar had, want wie weet was ze wel zo’n meisje dat normaal oogde maar het dan weer helemaal niet was? Kort grinnikte hij om zijn eigen gedachte. Stel je dat eens voor, zat hij hier zo meteen met een psychisch gestoord mens opgezadeld. Zou ook wel de eerste keer zijn.

Dux kaatste haar opmerking terug door te zeggen dat zij ook niet spoorde omdat ze met een wildvreemde jongen op stap ging. "Hmm, daar heb je wel gelijk in.." sprak ze haar gedachtes hardop uit. "Maar jij weet ook niet wie ik ben.. misschien schuilt er wel een seriemoordenaar onder dit lieve uiterlijk." zei ze vervolgens plagend. Niet dat ze ook echt een seriemoordenaar was, maar ze wilde graag duidelijk maken dat zíj net zo erg een vreemdeling was voor hem als hij voor haar was.
Kort nadat ze naar zijn naam had gevraagd stelde hij zich voor als Dux Arcos. Een nieuwsgierige blik ging zijn kant op. Zijn naam klonk niet bepaald Amerikaans.. Dux zou nog wel kunnen, als hij creatieve ouders had gehad, maar de achternaam Arcos leek meer europees. Ze besloot er later op terug te komen en liep vrolijk met hem verder. "Alyssa Morgan." stelde ze zich voor. Aan haar naam was niets bijzonders te ontdekken, maar als ze eerlijk moest zijn hoefde ze ook niet speciaal te zijn. Ze kwam uit California, een heerlijke zonnige staat, en plezier had haar hele leven eigenlijk op nummer 1 gestaan. Tekenen of schrijven deed ze niet, in plaats daarvan was ze een fanatiek Jogger en deed ze graag aan Joga, als ze niet omringd was door vriendinnen dan. Als haar vrienden haar moesten omschrijven zouden ze haar aardig en gestoord noemen, en biseksueel natuurlijk. Maar haar geaardheid was niet iets wat ze graag open en bloot wou prijsgeven.
Ze stopte even zodat Dux weer naast haar liep en keek nog steeds af en toe bij de winkeltjes naar binnen. Haar aandacht werd getrokken naar een klein winkeltje waar Hiphop hard uit de speakers klonk, dus keek ze daar even naar binnen. Achter de kassa stond een jongen van ongeveer een jaar of 23, niet al te oud dus, en de shirts en broeken die hij in zijn winkel had hangen zagen er redelijk uit. Plus, het was allemaal mannenkleding. "Bingo." zei ze zachtjes, meer voor zichzelf dan voor Dux, waarna ze met een brede glimlach naar hem toe draaide. "Ik denk dat dit winkeltje wel de moeite waard is." zei ze tegen hem, terwijl ze naar binnen stapte. Een belletje liet weten dat er een nieuwe klant binnen was en de jongen keek op. Toen hij Alyssa zag verscheen er een jongensachtige grijns op zijn gezicht. "Hey!" zei ze tegen hem, waarna ze zich tot de kledingrekken richtte en verschillende shirts pakte. Ze hield een simpel donkerblauw T-shirt van Brunotti voor, en keek Dux vragend aan. Misschien vond hij dit wat?

Dux kon zijn lach niet meer inhouden na het gene wat ze vertelde. Meende ze die nu? ‘Dan heb je toch wel heel erg je best gedaan om het te verdoezelen hoor, ik zie je zelf nog geen vlieg vermoorden.’ Sure thing, niet iedereen was zoals hij er uit zag. Want als het wel zo was, zou hij wel heel gemeen moeten zijn. Gelukkig voor haar en de wereldbevolking was dit niet zo, en was hij gewoon een hele down to earth jongen die wel hield van een grap. Maar uiteindelijk alles kon, dat had hij over de jaren wel geleerd.
Een kleine glimlach bleef op zijn gezicht aanwezig, zo ook toen ze hem een nieuwsgierige blik schonk. Ergens vond hij het wel grappig, want Santa Monica was over heel de wereld bekend, er zaten hier genoeg nationaliteiten door elkaar, en ook mensen van andere staten. Maar net bij zijn achternaam gingen ze altijd nieuwsgierig worden. Hem maakte het niets uit, het typeerde hem. Naja, alles aan hem deed dat want je kon over hem niet bepaald zeggen dat hij iemand was die zoals de andere was. Haar naam was het zeker niet ontgaan. Het paste wel bij haar, en dan bedoelde hij het niet in een slechte zin of iets. Zonder dat hij het eigenlijk merkte was het meisje wat verder op hem uitgelopen. Gelukkig bleef ze random ergens staan zodat hij weer naast haar zou gaan kunnen lopen.
Des te meer hij eigenlijk verder liep, des te irritanter dat plakkerige gevoel werd. Heel spontaan, alsof hij op het strand was trok Dux dan ook maar zijn shirt uit en depte met het nog droge stuk van zijn shirt zijn nek en schouder af. Daar was hij tenminste al van verlost! Qua hitte maakte het niet veel verschil, want het was nog steeds veel te warm. Alyssa draaide zich al gauw naar hem toe, en deelde hem mee dat ze waren aangekomen bij een winkeltje. Voor even bekeek hij het winkeltje, niets al te ongewoons aan het winkeltje en de muziek die uit de boxen klonk zorgde ervoor dat zelfs als hij alleen was er binnen zou gaan. Na haar wandelde hij de winkel binnen, en de grijns die net nog op het gezicht van de jongen achter de kassa had gestaan was vrijwel meteen verdwenen. Waardoor zijn grijns weer net wat brutaler werd. Aangezien hij haar de opdracht had gegeven om hem een shirt te kopen, mocht zij ook kiezen. Gelukkig was ze niet zo’n grappenmaker die plots met een knal roos iets zou aan komen en kwam ze dus af met een normaal donkerblauw shirt. ‘I’m lucky, je hebt geen roze gekozen.’ Grijnsde hij breed waarna hij het shirt aan nam. ‘Dit is goed hoor.’ Meer moest het niet zijn, het was maar een simpel shirt so.

Hij leek haar woorden niet te geloven, en ongelijk gaf ze hem ook niet. Want wie zou nou geloven dat een seriemoordenaar maandelijks naar de manicure ging en designerkleding droeg? Toch ging ze op zijn opmerking in, simpelweg omdat ze het niet van hem wilde verliezen. "De meeste seriemoordenaars zijn doodgewone mensen hoor." zei ze grinnikend, maar verder ging ze er niet op in. Ze wilde hem ook niet zó graag overtuigen dat ze een seriemoordenaar was, want dat was ze niet en het kon bovendien een beetje creepy worden als ze dit nog langer volhield.
Toen ze zich omdraaide bleef haar blik even hangen op zijn lichaam. Hij verraste haar door plotseling zonder shirt in de winkel te staan en het was zeker geen onaangename verrassing. Al snel verplaatste ze haar blik naar de verkoper. De grijns die op zijn gezicht had gestaan toen ze binnen was gestapt had nu plaatsgemaakt voor een nóg grotere grijns. Huh? Alyssa volgde zijn blik en zag dat hij naar Dux zijn lichaam aan het staren was. Plottwist: de verkoper was homo. Met een vermakelijke en brede glimlach op haar gezicht keek ze weer naar Dux.
Ondertussen had hij gezegd dat hij geluk had dat ze geen roze had uitgekozen. "Roze zou niet goed staan bij je bad boy imago." zei ze, roze ging tenslotte totaal niet samen met tatoeages! Ze opende haar mond om wat te zeggen, maar voordat ze haar eerste woord had uitgesproken merkte ze dat de verkoper naast hen was gaan staan. "Kan ik jullie ergens mee.." hij nam de tijd om Dux van top tot teen te bekijken, "Helpen?" Snel voordat haar brede glimlach zichtbaar werd hield ze haar hand voor haar mond. Haar blik verschoof naar Dux, nieuwsgierig naar zijn reactie op de verkoper.

Dux schudde even zijn hoofd. Het feit dat ze het niet gewoon liet voor wat het was, vond hij stiekem best wel interessant. Zo toonde ze tenminste aan dat ze niet iemand was die zo maar over zich heen liet lopen. Zo’n mensen mocht hij wel! Om toch nog iets als reactie te geven, maar niet om ruzie te maken of iets stak hij speels zijn tong uit naar hem. Dux bekeek het shirt nog even, hij gaf de voorkeur aan iets waar een print op stond of zo. Maar voor even ging hij er nu geen probleem van maken dat het gewoon simpel donkerblauw shirt was. En dan nog, hij ging haar echt niet zo veel laten uit geven aan een simpel shirt. Voor even trok hij zijn wenkbrauwen op toen hij merkte dat Alyssa naar de verkoperdude aan het staren, what was going on? ‘Ik hoop maar niet dat je me uit lacht of zo?’ Grijnsde hij breed. Dat zou het vast wel niet zijn, maar hey hij zou Dux niet zijn als hij er niets van zou zeggen so.
Haar gelijk gevend knikte hij. ‘Wie weet is het wel geen imago, maar ben ik echt zo’n kerel.’ Uitdagend wiebelde hij met zijn wenkbrauwen. Sure, hij was niet een van die regular kids maar hij was dan ook weer niet zo’n kerel die het leuk vond om andere te pesten of iets in die aard. Compleet uit het niets stond die knul van achter de kassa opeens naast hun. En hij stond echt wel heel dicht bij hem. Dux kon zijn blik al bijna op zijn lichaam voelen. Hello, mister obvious. Het zorgde er wel voor dat hij zich heel ongemakkelijk ging voelen. Iets wat je ook wel een beetje zag aan zijn gezicht, ookal probeerde hij het nog zo goed weg te werken. ‘Wel, als je me kan vertellen hoe veel dit kost zijn we al een heel eind verder.’ Glimlachte hij breed. Bijna zag hij de jongen zijn gezicht oplichten zodra hij de woorden had uitgesproken. Goed, Dux had geen haat aan mensen met een andere geaardheid, en om toe te geven was die jongen zijn reactie wel kinda cute, maar voor hem was het echt wel alleen meisjes. Met een kleine smekende blik keek hij Alyssa aan. Help. Dux wreef met zijn duimen over de stof en probeerde toch nog zo relaxt mogelijk te ogen. Hij wou die jongen echt geen slecht gevoel geven of wat dan ook, maar yeah al bij al vond hij het toch maar een beetje vreemd.

Zachtjes schudde ze haar hoofd nadat iets zei over uitlachen. Nee uitlachen was het niet, maar het was wel een zeer komische situatie! Alyssa zelf had echt gedacht dat de jongen hetero was toen ze de winkel binnenliep, maar nu ze er aan terugdacht realiseerde ze dat het gewoon een vriendelijke glimlach was geweest en niets meer. Maarja, dat wist ze pas zodra de jongen met een brede glimlach naar Dux' lichaam aan het staren was.
Daar was die uitdagende wenkbrauw wiebel weer. De brede glimlach op haar gezicht maakte plaats voor een net zo uitdagende blik in haar ogen toen ze deze zag. Op een soort mysterieuze manier zei hij dat het misschien geen imago was maar dat hij echt een bad boy was, waardoor haar interesse voor hem groeide. Maar dit liet ze niet merken, nee, Alyssa was Alyssa niet als ze het zo uitdagend mogelijk maakte voor een jongen. "Misschien moet ik dan maar oppassen met jou." glimlachte ze liefjes. Uiteraard stond de verkoper natuurlijk weer veel te dicht op Dux en Alyssa merkte dat hij er ongemakkelijk onder werd. Maar voordat ze hem zou redden uit deze situatie wilde ze dat het nog even voortduurde, gewoon.. omdat ze wel hield van een beetje leedvermaak. Ondanks de ongemakkelijkheid bleef Dux er heel koeltjes onder en vroeg hij naar de prijs van het shirt, waarop de verkoper antwoordde: "Dat shirt kost 20 dollar, als je er nog eentje uit zoekt mag je ze van mij hebben voor 25 dollar." een knipoog volgde en Alyssa haalde haar schouders op. "Van mij mag je!" zei ze vrolijk. Ze had niet heel veel cash geld meer in haar portemonnee zitten, maar dertig dollar zou ze nog redden en dan zou ze zelfs geld overhouden om cocktails van te betalen. Toen ze de smekende blik van Dux zag besloot ze dat hij lang genoeg geleden had en ging ze hem helpen. "Wil jij misschien een nat doekje voor hem pakken. Hij heeft namelijk een cocktail over zich heen gehad en dat plakt nogal.. En dan gaan wij nog een shirt uitzoeken, toch lieverd?" ze legde extra nadruk op het laatste woord zodat ze de verkoper deed geloven dat ze een stelletje waren. "Oh.. ja natuurlijk. Wat vervelend." zei hij, waarna hij achter een deur verdween om een doekje te pakken. Afwachtend keek ze Dux aan, misschien wou hij dat extra shirt zelf uitzoeken?

Dux haalde zijn schouders op. Dan had hij geen idee wat ze echt bedoelde, misschien was ze dan toch een beetje gestoord in de bovenkamer? Of hij zag spoken, dat tweede was meer aannemelijker dan het eerste als hij eerlijk moest toegeven. Naja, hij had de situatie niet zo heel goed opgenomen dus het was normaal dat hij niet wist wat er aan de hand was, toch?
Het feit dat ze hem gewoon droog uitdaagde amuseerde hem eens te meer. Genoeg andere meisjes zouden of al in zwijm zijn gevallen, of hun zinnen op iemand anders hadden gestaan, maar zij hield stand. Interessant. Dux knipoogde. ‘Misschien moet je dat inderdaad, want wie weet wat ik met je van plan ben.’ Sprak hij met een gevaarlijk ondertoontje in zijn stem. Niet dat hij er ook maar iets van meende maar hey, hij moest het toch een beetje leuk houden. Zijn blik vestigde zich weer op de verkoper die bij hen stond. Nog steeds vond hij het een beetje vreemd, maar cool als hij was had hij zich er toch een beetje over gezet. Anders was het ook wel een beetje sneu voor die jongen, die waarschijnlijk niet eens door had dat hij hier met een dude had te maken die compleet into girls was. Maar al bij al vond hij het toch maar niets. Yeah, misschien had hij er wel om gevraagd toen hij de winkel in bloot bovenlijf was binnen gekomen, maar dat was heel stiekem meer om het meisje te imponeren. Lichtelijk verbaasd keek hij de jongen aan toen die aanbood om nog een ander shirt er bij te nemen, amper voor één vierde van de prijs. Hm, al bij al toch handig. Dux keek hem aan met een brede grijns, dat was niet echt het plan maar ach omdat Alyssa er mee toe stemde besloot hij het maar gewoon te doen. Plus, hij ging straks echt wel haar cocktails betalen, zo’n gentlemen was hij nog wel.
Met een perfecte smoes redde ze hem uit de situatie. Hij zag het gezicht van de verkoper even vertrekken, maar keerde zich met een glimlach toch nog om en beende naar een of andere ruimte. ‘Hm, dat wordt dus straks een extra cocktail op mijn rekening voor je.’ Sprak hij met een dankbare ondertoon in zijn stem. Hierna begon hij wat te rommelen tussen de rekken waar de shirts aan hingen. Al snel had hij een grijs shirt gevonden en keek hij even ter goedkeuring naar Alyssa. Niet dat ze zijn kledij moest checken of iets, maar het was altijd wel leuk om een mening van iemand anders te krijgen. ‘So what do you think?’ Uit het niets verscheen de jongen weer met een tweetal natte doekjes, hij schonk hem een dankbare blik gooide de shirts over zijn schouder en begon eindelijk met de doekjes over zijn schouder en nek te deppen. Ondertussen was de jongen alweer afgedropen naar de kassa. Het plakkerige gevoel werd meteen weg genomen bij de aanraking van het natte doekje. Zo, dat voelde al een heel stuk beter!

Dux klonk dankbaar toen hij zei dat ze straks een extra cocktail van hem zou krijgen en Alyssa glimlachte. Hij begon te zoeken tussen de rekken en had al snel een grijs shirt gevonden, simpel maar daardoor niet lelijk. Toen hij ter goedkeuring naar haar keek knikte ze terwijl ze haar armen over elkaar heen sloeg. "Prima!" zei ze vrolijk tegen hem. Voordat ze een opmerking kon plaatsen over de belachelijk goede korting die Dux had gekregen, was de verkoper alweer in de winkel met een tweetal natte doekjes. Dus zweeg ze terwijl Dux al deppend zijn schouder en nek schoonmaakte, en de jongen terug liep naar de kassa. Ze moest toegeven, het was een goede tactiek van de gay verkoper geweest om een kledingwinkel te openen voor alleen jongens. Zijn stijl zorgde ervoor dat er veel leuke shirts in de winkel lagen en dat trok dan weer jongens aan, wat het de perfecte manier maakte om in contact te staan met veel jongens.
Toen Dux klaar was pakte ze de natte doekjes aan. "Zullen we weer terug gaan?" vroeg ze aan hem terwijl ze richting de kassa liep. Hier legde ze de natte doekjes op de balie en zocht ze in haar tas naar haar portemonnee zodat ze af kon rekenen. Toen Dux de shirts op de balie legde scande de verkoper de twee shirts in en noemde hij het prijstotaal op, en gaf Alyssa hem het geld. Echt veel zei de verkoper niet meer en Alyssa gokte dat dat kwam doordat ze Dux uit de brand had geholpen en hem lieverd had genoemd, wat ze stiekem wel grappig vond. "Oh, kan je van dit shirt het labeltje afhalen?" vroeg ze, terwijl ze het shirt aanwees die ze zelf had uitgezocht. De verkoper haalde een schaar uit de lade en knipte het labeltje eraf, waarna hij het andere shirt samen met een bonnetje in een tas stopte. Alyssa gaf het shirt aan Dux en pakte het tasje aan, terwijl ze vrolijk naar de verkoper glimlachte. Zo. Nu de beloofde cocktails krijgen!

Dux glimlachte even, fijn dat ze het toch nog een beetje mooi vond. Ja, het was voor hem echt wel belangrijk dat hij er goed uit zag. Beter een beetje ijdel zijn, dan er uitzien als zo’n floddermens. Nee, buiten zijn baardje was hij echt nog wel een nette jongen. Niet dat je in zijn kamer geen rommel vond of zo, maar hij probeerde er altijd netjes uit te zien. Opruimen moest hij misschien wel wat meer doen, maar met de drukte van afgelopen dagen was dat een beetje buiten de boot gevallen. Misschien morgen of zo, dat hij tenminste toch nog een goede indruk maakte op zijn kamergenoot moest die er ooit nog gaan komen. Maar ja, dat zou hij dan wel gaan zien. Al hoopte hij ergens wel dat er snel iemand bij hem werd gestopt zodat hij tenminste iemand had om ’s avonds tegen te praten als hij zelf niemand mee nam naar de kamer.
Zodra zijn schouder weer minder plakkerig aanvoelde greep hij de twee doekjes vast en voor hij het door had was Alyssa er al mee weg. ‘Sure thing, ik heb echt wel iets nodig om te drinken nu.’ Glimlachte hij. Nog altijd vond hij die ober een kneus, serieus als je geen plateau kon recht houden ging je toch niet in de Horeca werken, of lag dat nu echt aan hem? Een beetje onwennig bleef hij naast haar staan terwijl hij de shirts op de kassa had gelegd en de verkoper er mee bezig was. Ergens vond hij het vet zielig voor die knul, afgescheept worden was nooit leuk. Maar dan als homo zijnde, en op deze manier afgescheept worden, dat zou hij wel nooit begrijpen. Toch bleef er een vriendelijke blik in zijn ogen staan terwijl hij uiteindelijk het shirt kreeg van Alyssa. Vrijwel meteen trok hij het aan. Iets wat de jongen achter de kassa, en misschien zelfs Alyssa wel een beetje jammer zouden vinden. ‘Bedankt nog eens.’ Sprak hij vrolijk tegen de jongen, die door zijn woorden toch weer een beetje ophelderde. Hierna liep hij samen met haar naar buiten. ‘Weetje, misschien moet je vaker met mij gaan shoppen, dan krijg je wie weet nog wel eens zo’n korting.’ Sprak de jongen met een brede grijns waarbij hij vrijwel meteen de plastic zak van haar overnam. Het donkere shirt zorgde er voor dat hij het meteen weer een stuk warmer had gekregen zodra hij buiten kwam. Naja, hij mocht al blij zijn dat hij twee shirts had gekregen van haar voor hetzelfde geld had ze hem gewoon op het terras zo laten zitten. ‘Come on, let’s go and get ourself some drinks.’

‘Sure thing, ik heb echt wel iets nodig om te drinken nu.’ Glimlachend stemde Alyssa met hem in, omdat ze nu ook wel weer dorst begon te krijgen en merkte dat haar roes een beetje uit begon te werken; ze was aan het ontnuchteren. Dus het was tijd voor Dux om haar eens te trakteren op een paar zoete, heldergekleurde cocktails! Ze wachtte tot Dux het shirt had aangetrokken en keek tegelijkertijd naar de verkoper om zijn reactie te pijlen. Zijn blik was strak op het lichaam van Dux gebrand terwijl hij het shirt aantrok. Één ding was zeker: moeite doen om te verbergen dat hij op jongens viel, deed hij niet. Ondanks de vele blikken die de verkoper hem toewierp bleef Dux koel en beleefd, zich weinig aan trekkend van de vele aandacht en de buitensporige korting.
Samen liepen ze naar buiten en vrolijk zwaaide Alyssa met het plastic tasje met het shirt erin terwijl ze liep.  ‘Weetje, misschien moet je vaker met mij gaan shoppen, dan krijg je wie weet nog wel eens zo’n korting.’ had hij grijnzend gezegd en Alyssa kon een lach niet onderdrukken.  "Moeten we misschien wel eens doen ja." zei ze. De wind kreeg vat op haar zomerse jurkje dus hield ze één hand ertegenaan om te voorkomen dat er dingen zichtbaar werden waarvan ze liever niet had dat ze zichtbaar werden.. Samen liep ze met Dux terug naar het terrasje. De terugweg ging een stuk eenvoudiger dan de heenweg, hoewel haar hoge stiletto's zo nu en dan nog weggleden tussen de stenen. Toen ze bij het terrasje aangekomen was zag ze dat haar vriendinnen er nog zaten dus zwaaide ze vrolijk naar ze, maar een even vrolijke reactie bleef uit. Alyssa haalde haar schouders op, moesten ze zelf weten. Vanavond zouden ze met zijn allen uit gaan en wat haar betrof ging dat nog altijd door, en dan had ze ook een leuk verhaal te vertellen over Dux! Omdat hij haar vriendinnen niet kende en ze liever een beetje privacy met hem had ging ze aan een tafeltje in de hoek zitten, vlak naast een grote plantenbak. De zon scheen nog steeds volop maar dit tafeltje stond half in de schaduw, wilden ze het heet krijgen konden ze altijd nog in de schaduw zitten. Voor nu nam Alyssa plaats op een stoel die in het zonnetje stond en keek ze afwachtend naar Dux. "Ik neem denk ik een Mango Margarita." zei ze tegen hem. "Wil jij ook een cocktail of neem je liever iets stoerders en badass?" grijnsde ze naar hem.

Dux lachte breed. ‘Als je dan ook echt korting krijgt en er staat weer een dude achter de kassa, moet ik misschien toch iets doen aan mijn looks of zo.’Yeah right, waarom zou hij iets aan zijn looks doen? Zijn looks waren hem. Plus, met zijn awesome uiterlijk, haha ego ofzo, lag hij ook goed in de markt bij meisjes. Nee nee, hij bleef wel gewoon zijn sexy zelf. De jongen kon zijn publiek nu moeilijk in de steek laten hea. Tgoh, als zijn gedachten aan de buitenwereld bekend raakte, dan zou iedereen hem wel een beetje een egotripper vinden of zo. Het was wel een beetje toegelaten dat hij dat mocht, niet? Maar dan nog, al bij al vond hij het maar niets om gecheckt te worden door een jongen dat was gewoon veel te raar eigenlijk. Zijn ogen gingen even over de mensen die ze voorbij liepen. Het was grappig, de jongen had hier sinds zijn komst op de leerkrachten na nog geen enkele echt oudere gezien, en dan bedoelde hij van die mensen die al naar de 50 jaar opgingen of zo. Oftewel leefde ze in een heel ander deel van de stad dat hij nog moest ontdekken, of er leefde hier alleen maar jongeren? Maar dat leek hem een beetje vreemd eigenlijk, naja goed. Over wat dacht hij überhaupt na?
Het was dat zijn been tegen een stoel aan knalde dat hij door had dat ze weer bij het terras waren. Meteen keek hij even zoekend rond, maar kwam tot de vast stelling dat de ober niet meer rondliep, die zou waarschijnlijk even binnen staan of zo. Toen Alyssa zwaaide naar haar vriendinnen, maar een reactie echter uitbleef trok hij zijn wenkbrauwen op. Huh, wat hadden die nu? Kort schonk hij het groepje een glimlach maar volgde haar daarna naar het tafeltje dat pal naast een bak vol met planten stond. Niet meteen een plek die hij zou uitkiezen om te gaan zitten als hij alleen was, maar wat maakte het ook uit. Dux ging op de stoel tegenover de hare zitten, die stond nog steeds in de zon, maar waarschijnlijk niet meer voor heel lang. Ach, moest hij dan plotseling teveel drank op hebben zou hij er geen last van hebben. Hij keek bedenkelijk voor zich uit toen ze vroeg wat hij ging drinken. ‘Hm, ik ga voor iets meer bad ass.’ Grijnsde hij breed. Kort stak hij zijn hand op, en vrijwel meteen stond de jongen die daarstraks de glazen over hem had gekieperd bij de tafel. Dux schonk hem een oppervlakkige glimlach. ‘Een Mango Margarito, en voor mij een Wodka Martini, shaken not stirred.’ Het enige wat nu nog aan hem ontbrak was zo’n cool pak en een zonnebril en dan was hij de nieuwe James Bond. Tss, hij zou het veel beter doen dan Daniel Craig, veel meer classy en zo. Bij de gedachte alleen al moest hij even lachen. Stel je voor zeg, een James Bond die vol met tatoeages stond. Het was wel vernieuwend, dat moest je echt wel toegeven.

Alyssa glimlachte naar Dux. Hij had terloops gezegd dat hij misschien zijn uiterlijk moest veranderen als er nog een jongen was die met hem zou flirten door hem korting te geven dus schudde ze haar hoofd. Alyssa, en ze wist bijna zeker haar vriendinnen ook, vonden zijn looks leuk dus het was niet iets waar alleen homo's op zouden vallen. "No, your looks are anything but gay." zei ze. "You can't help it that gay salesman happened to like you." knipoogde ze naar hem. Ze wist niet waarom ze het goed probeerde te praten voor hem, bij iedere andere jongen had ze gezegd dat hij inderdaad wat aan zijn looks moest doen. Alyssa hield er niet van om jongens zelfvertrouwen te geven maar het contact met Dux was tot nu toe erg leuk en hij was niet irritant en zelfverzekerd.
Toen ze aan het tafeltje zat schoof ze een lege stoel wat naar achter om daar hun tas op te leggen. De plantenbak stond achter haar stoel waardoor ze rechts en links nog op het terras kon kijken, en voor haar kon kijken naar de langslopende mensen. Daar hield ze wel van, om een gigantische zonnebril op te hebben en incognito naar de voorbijlopende mensen te kijken. Dezelfde ober die daarnet wat over Dux heen had gegooid stond nu weer bij hun tafel om de drankjes op te nemen en Dux bestelde voor haar de Margarita en voor zichzelf een Vodka Martini. Ze schoot in de lach om zijn 'shaken, not stirred' en veegde een hoogblonde lok uit haar gezicht. "Ohh hello James Bond! Do I have to be extra careful around you, because of your licence to kill?" zei ze op een flirty toon tegen hem. Hierna zette ze haar ellebogen op tafel en leunde ze daarop met haar hoofd om vervolgens naar de voorbijlopende mensen te kijken. Een knap meisje in een hotpants en een hempje liep voorbij en Alyssa kon het niet laten om haar uitgebreid te checken; ze was zeker haar type en zag er goed uit! Hierna keek ze met een ondeugende blik weer naar Dux, omdat hij ongetwijfeld had gezien dat ze het meisje aan het bekijken was. "So, are you still going to school? Or do you work here somewhere in Santa Monica?" vroeg ze aan hem, sinds ze totaal geen idee had hoe oud hij was.

[Ik ga vanaf nu Alyssa ook engels laten praten :3 vind het wel wat hebben, sinds ze tenslotte in Amerika wonen en amerikaans praten ;D]

Even verscheen er een brutale grijns op zijn gezicht toen hij zag dat ze haar hoofd schudde. Het was altijd wel leuk om een complimentje te krijgen, en dan nog zeker van een meisje als Alyssa. Niet dat hij complimentjes nodig had, want hij was zich bewust van zijn looks. Maar nee, hij deed niet zo uit de hoogte. Enkel en alleen in zijn hoofd dan. ‘Well, thanks for the compliment I think?’ Glimlachte hij breed. Het klonk op een of andere manier nogal raar, maar hij ging er maar vanuit dat ze hem complimenteerde anders klonk wat hij net had gezegd best wel idioot. Aight, hij begon haar steeds cooler en vooral toffer te vinden. Niet dat hij snel iemand niet moest hebben of zo, maar het was de gedachte die telde, niet?
Nadat hij de bestelling had door gegeven, schoot zijn blik even naar Alyssa die na de famous quote van James Bond plots in de lach was geschonken. De jongen zette zijn beste pokerface op, plaatste zijn beide handen op elkaar op de tafel, rechtte zijn rug en zat er zo bij zoals de echte er zou hebben gezeten. Een beetje langer in rol blijven was altijd wel leuk, zeker als het dan nog is bij iemand was die ook nog eens mee speelde. ‘I advise you to be extra careful around me. Oh, and it’s mister Bond for you dear.’ Sprak hij op zijn beste Britse accent en dat was behoorlijk goed al zou een echte Brit het verschil wel merken en haalde daarbij kort zijn rechter wenkbrauw op. Uiteindelijk liet hij de houding van mister Bond himself maar varen en veranderd hij weer spontaan in zich zelf. Voor enkele seconden volgde hij haar blik, kwam tot de conclusie dat ze een vrij knap meisje aan het checken was. Kort bedacht hij zich of ze ook voor het andere geslacht zou vallen, maar die gedachten liet hij al snel weer verdwijnen toen het meisje hem op een vrij ondeugende manier aan zat te kijken. Hm, misplaatste gedachte? Ach, hij kwam het wel te weten ooit. ‘Thought you would have guessed it by now. You’ve got a 00-agent sitting right here.’ Zijn stem klonk zo serieus, dat je hem echt nog zou geloven. Jammer genoeg, kon hij van zo’n baan enkel en alleen maar dromen. Ja, vroeger was het echt wel zijn missie om een spion te worden, maar toen was hij al snel overgeschakeld op sport en muziek en dat beviel hem net zo hard. Spion worden, zou nog altijd leuk zijn maar dat gebeurde echt nooit. ‘No, I’m still going to Monica High and I play basketbal.’ Voor hij nog meer kon zeggen was de ober er, uit voorzorg ging de jongen een beetje naar achteren zitten en wachtte tot hij de drankjes had neergezet om weer normaal te gaan zitten. ‘You go to Monica to, don’t you?’ De kans was echt wel groot dat ze ook naar daar ging, want hij zag haar nu niet aan voor iemand die naar Pacific ging, dan zou het wel anders hebben uitgedraaid en was hij nooit aan een nieuw shirt geraakt. Dux tilde zijn glas op en hield het voor een moment wat hoger dan normaal. ‘Cheers.’ In plaats van gewoon te nippen eerst, nam hij nogal een vrij grote slok ineens. En het was een mirakel dat hij zich niet verslikte terwijl hij het brandende goedje binnen kapte. Niet dat hij niet tegen drank kon, maar Wodka was soms nogal een boosdoener, soms.

Alyssa had door dat haar compliment misschien wat onduidelijk was, waardoor Dux haar wat twijfelachtig bedankte voor het complimentje. Dus glimlachte ze lief naar hem maar gaf ze verder geen bevestiging of iets in die richting waardoor hij duidelijkheid kreeg over het 'complimentje'. Ze hield ervan om een jongen een beetje te laten raden naar hoe ze over hen dacht. Zo kreeg ze een beetje die mysterieusheid wat veel mannen, of vrouwen, niet konden weerstaan. Well, mister Bond, I suppose you should act extra carefull too, because the women you sleep with always want to kill you." speelde ze het spelletje met hem mee, uitdagend één wenkbrauw omhoog trekkend.
Alyssa was blij toen Dux vertelde dat hij nog op Monica High zat en daar basketbal speelde. Ze had dan wel haar vriendinnen in Santa Monica, maar zij zaten allemaal op één na op Pacific High dus daar had ze niet zo veel aan. Dus het voelde al wat beter om te weten dat Dux ook bij haar naar school ging en ze tenminste 1 cool persoon op school had zitten. "Yeah I do actually." reageerde ze lichtjes verbaasd toen hij eigenlijk raadde dat zij ook op Monica High zat. Hoe had hij dat geraden? Had hij haar soms al op school zien rondlopen toen ze haar boeken op kwam halen? Maar ze herstelde zich al snel. Alyssa wilde niet zo graag bekendmaken dat ze in 10A zat, omdat dat betekende dat ze best jong was en ze zich totaal niet zo voelde, dus vroeg ze maar niet in welke klas hij zat uit angst voor de wedervraag. "So.. do you have a roommate yet?" vroeg ze aan hem, met het rietje van haar margarita spelend. Ze prikte het schijfje sinaasappel eraan en begon te roeren in haar mango-alcohol drankje. "Cheers!" zei ze vrolijk, waarna ze een klein slokje van haar drankje nam.

Een beetje opgelucht haalde hij adem toen ze glimlachte. Dus toch een complimentje. Wel, daar hield hij wel van. ‘But they never succeed, do they? And are you implying that we should sleep together?’ Dat was letterlijk een open goal, en met plezier waagde hij het schot. Hij was benieuwd naar wat ze daarop te zeggen had. Oh, dit had hij eigenlijk helemaal niet verwacht van deze dag. Misschien was het wel goed geweest van die ober om die drankjes over hem heen te kappen. Hoewel, dan had hij Alyssa zowiezo wel eens een andere keer aangesproken. Maar toch, hij was blij dat het was gebeurd. Anders was hij oftewel nu vet aan het balen om die streek die zijn vrienden met hem hadden uitgehaald, of hij was gaan surfen. Dus, dit was way better!
Bam, meteen in de roos. Dus hij had haar toch gezien daar. Gelukkig vergat hij niet zo snel gezichten. Soms was dat best wel handig, op andere momenten dan weer echt niet want dan wenste je juist dat je die ene person complete vergat. ‘Don’t worry, I just saw you in the hallway a few days ago.’ Legde hij uit, aangezien ze nogal tamelijk verbaasd leek te zijn dat hij wist dat ze op Monica High zat. Naah, stiekem stalkte hij haar gewoon met zijn fantastische Bond-moves, sneaky en zo. Voor even gleed zijn blik naar de tafel waar haar vriendinnen zaten, die waren druk in gesprek over iets. Nog steeds had het hem verbaasd hoe ze Alyssa daarstraks eigenlijk gewoon hadden genegeerd. Was het omdat ze er zomaar vandoor was gegaan met hem? Nee, waarschijnlijk niet. Alleszins dat hoopte hij toch. Voor een moment trok hij zijn wenkbrauwen op toen ze vroeg of hij al een kamergenoot had. ‘Well, nope I’m still alone. You?’ Waar haar vraag vandaan was gekomen wist hij niet, naja het was gewoon een vraag zoals een ander waarschijnlijk. ‘So what’s the problem with your friends?’ En toch kon hij het niet laten om het te vragen. Nou, hij wou er eigenlijk gewoon zeker van zijn dat het niets met hem te maken had. Want anders ging hij zich toch wel een beetje schuldig voelen om eerlijk te zijn.

Zijn reactie op haar opmerking was brutaal en gewaagd, maar ze hield daar wel van dus had Dux geluk. Ze dacht een beetje plezier in zijn ogen te zien terwijl hij deze opmerking plaatste dus trok ze één mondhoek opzij en zo zag ze er een beetje verslagen uit. Toch verzon ze een reactie op zijn woorden, want ze liet zich niet zomaar verslaan! ‘But they never succeed, do they?' "Well, there's a first time for everything." zei ze daarom vrolijk, als reactie op zijn eerste opmerking. 'And are you implying that we should sleep together?’ "Maybe.. But it would be a shame if I have to kill you afterwards. You're such a nice man." kaatste ze plagerig terug. After all zou het zonde zijn als ze met hem naar bed ging omdat ze hem dan moest vermoorden, right? Toch kreeg ze het idee dat hij het totaal niet erg zou vinden als de twee toch met elkaar in bed zouden belanden..
"Oh." lachte ze opgelucht toen Dux uitlegde dat hij haar in de gangen zag een paar dagen geleden, en dat hij daarom wist dat ze op Monica High zat. Dacht ze bijna dat ze er een stalker bij had, had hij haar gelukkig gewoon in de gangen op school gezien. Ze schoot in de lach om haar eigen gedachtes: door al dat James Bond gedoe vergat ze dat het allemaal eigenlijk zo onschuldig was.
"I don't even have a room yet.." zuchtte Alyssa. Het was geen positieve eerste indruk dat ze op school aan kwam en er nog geen kamer voor haar klaar was, waardoor ze noodgedwongen in een hotel moest verblijven die ongeveer een half uur van de school af lag. Ze had zelfs nog gevraagd of ze anders op een kamer met een vreemde kon slapen, maar de vrouw zei dat ze daar nog naar moest kijken. Over dat 'kijken' deed ze nu al een week. "They are taking so long to find a proper room for me.. So I guess I'm stuck at the hotel for a little while." glimlachte ze een beetje moedeloos. Niet dat ze het erg vond om in het luxe hotel te verblijven, maar het was gewoon vervelend als je iedere dag een half uur moest reizen terwijl je klasgenootjes nog geen vijf minuten hoefden te lopen naar school. Haar blik verschoof naar haar vriendinnen die even verderop zaten nadat hij gevraagd had wat er met haar vriendinnen aan de hand was. Haar beste vriendin onder de meiden merkte op dat Alyssa naar haar keek, haalde heel subtiel haar schouders op en schonk haar een veelbetekende blik. De anderen keken haar niet aan maar dat zag ze als iets positiefs; zo wist ze tenminste dat ze niet onwijs boos meer op haar waren. "I don't know. I guess they're jealous." zei ze, nadat ze Dux weer aan keek. Misschien lag het er aan dat het meiden van Pacific High waren. De mensen die daarop zaten waren toch vaak wat brutaler en wat minder vriendelijk. Ze nam een bescheiden slok van haar cocktail en liet haar blik over het plein glijden.

Dux streek bedenkelijk over zijn kaak. Goed, een eerste keer voor alles maar dan toch niet met deze versie van mister Bond. Want ten eerste was hij al veel te good looking, en ten tweede was hij gewoon weg veel te slim om zich te laten vermoorden na een nacht. Haar volgende opmerking deed hem speels met zijn wenkbrauwen wiebelen. ‘Well, then don’t kill me?’ Dux had echt niet verwacht dat ze gewoon even dood leuk ging mee doen met zijn Bond-move. Sterker nog, hij had gedacht dat ze hem zou uitlachen of iets in die aard. Niet dat zoiets hem kon doen boeien, want het was echt als een grap bedoeld uiteindelijk. Met  een grijnsje op zijn gezicht knipoogde hij kort. ‘You sound unsatisfied with that answer? Do you rather prefer me of being a stalker?’ Lachte de jongen vrolijk. Een stalker, stel je voor. Ging hij natuurlijk haar ook elke dag volgen naar de plek waar ze sliep en alles en had hij op zijn kamer een hele muur die aan haar was opgedragen. Hm nee, maar beter niet. Hij zou de stalker act toch niet zo goed kunnen over brengen. Zo goed waren zijn acteer skills ook weer niet. Al zou hij natuurlijk wel zijn spionnen skills op haar kunnen gebruiken en dan zou hij wel kunnen overkomen als een stalker, hoewel dan wist ze niet eens dat hij er was. Intresting.
Dux keek haar verbaasd aan. ‘Really, so where do you sleep if I may ask?’ Zelf had hij er geen problemen mee gehad toen hij aan kwam. Niet dat hij per se een kamer dicht bij school nodig had, want hij had hier ook een kleine loft. Dat was dan zijn vakantie als hij daar naar toe ging, aangezien hij niet elke vakantie helemaal naar Roemenië kon gaan om er even tussen uit te zien. Yeah, zijn loft was wel een beetje zijn eigen stukje Roemenië. Hij had genoeg dingen daar die hij van thuis mee had genomen, en natuurlijk stonden er ook een aantal foto’s van zijn vrienden en familie en zo, om het nu letterlijk een stuk Roemenië te noemen, naja dat was gewoon niet zo. Maar het was een plek om thuis te komen. Het was ongehoord dat ze nog steeds geen kamer had! ‘Hm, I’m going to talk to that lady for you. It’s so rude that you still don’t have a room.’ Gelukkig kon hij heel overtuigend over komen, dus heel waarschijnlijk zou zij als hij met die vrouw had gesproken wel een telefoontje krijgen of iets in die aard dat ze haar kamer eindelijk kreeg. ‘Well, just because I think it’s sad for you. I can give you the key to my room, and then I will go sleep in my loft in town. If you want off course?’ Hm, for sure was dit de eerste keer dat hij zijn kamer ten bruikleen stelde voor een meisje zonder dat hij er zelf sliep. Niet dat er niet genoeg plaats was of zo, maar yeah misschien, als ze al toestemde, vond ze het leuker om even alleen te slapen in de kamer of zo. Wist hij veel. For sure sliep ze nu in een of ander hotel waar ze nog is superveel voor moest betalen, ergens anders zag hij haar namelijk niet slapen. Dux streek even door zijn haar en ademde diep in. Jaloers? Op hem? Nee, waarschijnlijk bedoelde ze wat anders. ‘They have nothing to be jealous about. Just saying.’ Even schudde hij zijn hoofd waarna hij nog een slok nam van zijn drankje. ‘Don’t be mad, but you’ve got some weird friends.’ Grijnsde hij kort. Nee, die chicks moesten echt niet jaloers zijn of zo. Like, act normal of zo.

‘Well, then don’t kill me?’
Bedenkelijk keek Alyssa naar Dux nadat hij dit had gezegd. Het leek een simpele oplossing voor een moeilijk probleem, dat zeker. Maar ze was niet bepaald een quitter dus had ze moeite met toegeven. Toen hij speels naar haar knipoogde herinnerde ze dat het maar een spelletje was en dat ze dat spelletje al lang genoeg had meegespeeld. Dus negeerde ze de neiging om er weer op te reageren en zweeg ze.
"No. Ofcourse not!" reageerde ze quasi-verontwaardigd toen Dux opmerkte dat ze wat ontevreden was met zijn antwoord en vroeg of ze liever had gehad dat hij haar stalker was. Hmm, de jongen kwam toch redelijk dicht in de buurt van de waarheid. Want ze wilde niet graag een stalker, het was gewoon meer dat het hebben van een stalker een groot compliment was. Het was eng en raar, maar als iemand jou bijzonder genoeg vond om je te stalken dan was dat ook ergens een complimentje, right?
Dux keek haar verbaasd aan nadat ze hem had verteld had dat ze nog steeds geen kamer had. Nu ze zijn verbaasde gezicht zag besefte ze pas dat het raar en onbeschoft was dat ze nog steeds geen kamer had. ‘Really, so where do you sleep if I may ask?’ Alyssa trok een -.- gezicht nadat hij haar dit gevraagd had. "On a bench in the park." zei ze, ze kon de neiging om een sarcastische opmerking te plaatsen niet weerstaan. Voordat Dux op deze opmerking kon reageren haalde ze haar schouders op en besloot ze serieus te antwoorden. "I rented a room in some hotel downtown. Not really cheap, not too expensive eather. I will definitely ask the school to pay for my expenses." vertelde ze. Ze had een mooie kamer, mooi wit en ook schoon. Maar het was ver uit de buurt van overal waar ze moest zijn dus baalde ze er een beetje van. Daarbij moest ze alles tot nu toe ook nog uit haar eigen zak betalen; dus door schuld van de school moest zíj betalen voor een hotelkamer. Zo werkte het natuurlijk niet.. Gelukkig blonk Alyssa altijd uit in economie en wist ze een nette brief op te stellen waarin ze vriendelijk om een vergoeding van de onkosten vroeg.  ‘Hm, I’m going to talk to that lady for you. It’s so rude that you still don’t have a room.’ Alyssa vond het hartstikke vriendelijk van Dux dat hij zo veel moeite voor haar wilde doen. "Aww gee, thanks Dux!" zei ze daarom vrolijk, een grote slok van haar cocktail nemend. Ze voelde de roes die was afgezakt weer langzaam terugkomen met iedere slok die ze van het alcoholrijke drankje nam. Over de volgende woorden van Dux verbaasde ze zich al helemaal. Ze kende hem nog maar net en hij was nu al zo veel vriendelijker dan haar 'vriendinnen' van Pacific High, misschien was het daarom tijd om ze te lozen. Haar eerste reactie was om zijn voorstel af te slaan, maar toen ze er langer over nadacht besefte ze dat ze vrijwel geen andere keus had. Ze had nog ongeveer 1000 dollar op haar rekening staan en had geen idee hoe lang het nog met haar kamer zou duren. "I don't want to look poor.. But.. yeah, I'd really like that." glimlachte ze. Het was ook nog eens zo hoffelijk voor hem dat hij aanbood ergens anders te gaan slapen. Iedere andere jongen zou dit als een manier hebben gezien om Alyssa in zijn bed te krijgen, maar Dux maakte geen gebruik van deze kans. Het liefst wilde ze vanavond al over zodat ze genoeg tijd had om een beetje te settelen in zijn kamer, maar het was een vrijdag en ze wist niet wat Dux voor plannen dit weekend had. "Yeah they definitely get really jealous, really fast." lachte ze. Haar cocktail begon al aardig leeg te raken en stiekem keek ze naar Dux' glas om te kijken of ze te snel of te langzaam dronk. "So I guess I have nothing to do tonight." zuchtte ze terwijl ze naar haar vriendinnen keek. Zelfs al zouden ze Alyssa nu nog mee vragen had ze geen zin meer met ze mee te gaan. "But hey, tell me something about your friends. Any of them handsome?" vroeg ze aan hem, terwijl ze subtiel naar hem knipoogde.