Aysel had haar eerste les gehad, en ze viel nu al bijna in slaap. Er ontsnapte een diepe gaap uit haar keel in de laatste les voor de pauze bij Mr. Horn. Hij haalde zijn armen over elkaar en keek haar strak aan. Aysel schudde met haar hoofd. Ze stak verontschuldigend haar handen op en rolde met haar ogen toen de man zich weer omdraaide. Het was maar een gaap, hoor. Nou ja, de les was bijna om. En haar maag begon te rommelen. Ze zou nog even langs haar kluisje moeten gaan om haar boeken er in te proppen. Ze zette haar kijkers op een boom, die te zien was uit het raam aan de linkerkant van het klaslokaal. De wind vloog langs het raam en er vloog een fris luchtje binnen. Kwam net goed uit, want het begon hier aardig warm te worden. Mr Horn praatte maar door over epilepsie, ondertussen had iedereen wel door wat dat was. Maar waarschijnlijk was Aysel het weer vergeten tegen de volgende les, die gelukkig pas over een week was. Aysel voelde zacht getik op haar schouder, verbaasd draaide ze zich om. Het meisje vroeg om een briefje door te geven aan de jongen voor haar. Aysel vond het in zichzelf redelijk kinderachtig maar ach. Aysel tikte verveeld de jongen aan en bezorgde hem het briefje. Even later glimlachte hij naar het meisje achter haar. Ze voelde zich een klein beetje uitgesloten, maar wat wilde je als je nieuws was. Maar ze wist dat deze plaats veel beter voor haar was dan in de buurt te zijn van Cat. Als ze terug moest denken aan de gemene en verschrikkelijke dame dan werd ze woest. Ze had zichzelf nooit begrepen waarom ze het nooit aan haar vader verteld had, ze wou hem waarschijnlijk niet kwetsen? Maar het had geen zin daar langer over te treuren, ze leefde nu een ander leven, een echt waar veer leuker leven. Opeens verschoot ze van een schel geluid. De bel. Alle leerlingen stonden meteen op en racete het klaslokaal uit om de eerste keuzes te hebben bij het menu. Aysel deed alles gewoon op haar gemak, hoewel ze toch graag ook de lekkerste dingen er uit wilde halen. Maar ze moest zoiezo toch nog langs haar kluisje. Geen keus. Aysel liep het klaslokaal rustig uit, en zocht haar kluisje. Nummer 248, nummer 249... Aha! 250. Aysel draaide haar kluisje open met het slot dat ze uit haar hoofd geleerd had en propte haar boeken slordig d'r in.
Demyn
Posts : 46
Profiel Naam: Demyn Maria dos Santos Sánz Partner: Vereniging:
Onderwerp: Re: Fluffy day ma jul 23, 2012 9:06 am
Het was nu al een paar dagen terug dat ze hier voor het eerst aankwam. Langzaam aan kende ze hier haar weg wel en voelde ze zich steeds meer thuis. Alhoewel ze weinig mensen echt goed had leren kennen, waren er toch veel mensen die ze hier zeker wel mocht. Ze hees haar tas op en propte snel haar spullen erin toen ze de bel hoorde gaan. Eindelijk was deze les ook weer voorbij. Ze haastte zich gauw naar de deur om zo snel mogelijk weg te zijn uit deze ruimte. Pauze, en dat werd tijd. Als een stel hongerige beesten haastten de meesten zich naar de kantine. Het was altijd een best wel lachwekkend gezicht als je van een afstand keek. Ze deed er zelf liever niet aan mee, alles op zijn gemak. Daarbij was de helft van het voedsel daar niet eens erg smakelijk. Ze had dan ook vaak zelf haar eten bij zich zoals nu, maar die moest ze nog eerst even ophalen van haar kluisje. Ze liep naar haar kluisje. Ze kon haar eerste dag nog herinneren. De conciërge had haar het kluisje aangewezen waar zij het mee moest doen, maar ze was zo stom geweest om het nummer te vergeten. Na de eerste lessen, toen ze haar kluisje weer wilde opzoeken, wist ze dus niet meer wat haar kluisje was. Na een halfuur zoeken had ze dan eindelijk haar kluisje weer gevonden. Nu wist ze wel beter en wist ze haar kluisje makkelijk te vinden. Ze had hem van binnen opgepimpt met foto’s van zichzelf met oude vriendinnen van vroeger, zodat ze altijd even terug kon kijken naar die goede oude tijd. Ze had haar ouders moeten verlaten en ergens vond ze dat wel jammer. Maar ze genoot ervan om zelfstandig te zijn zonder haar ouders. Ze opende haar kluisje en legde de spullen die ze niet meer nodig had erin en haalde het eten eruit. Even keek ze opzij toen ze zag dat een voor haar onbekend meisje ook haar kluis opende. ”Hi,” groette ze haar, terwijl ze even glimlachte. Ergens vond ze het wel zo gezellig om de persoon met het kluisje naast haar te leren kennen. Ze zouden elkaar tenslotte vaker zien.
Aysel kreeg haar laatste boek er maar net in gepropt. Ze zou haar kluisje beter eens moeten opruimen. Dit was echt geen zicht maar. Ach ja, het is ook maar een kluisje. Langs haar verscheen ook een meisje. "Hi," zei ze. Het meisje lachte vriendelijk. Aysel kreeg een blij gevoel in haar maag. Haar eerste dag begon al goed. "Hea." Antwoordde ze met een lief glimlachje. Ze sloot haar kluisje en deed hem met een handige draai op slot. "Ik ben Aysel," zei ze toen ze haar kluisje had dicht getrokken. Ze gaven die kluisjes hier wel geen vrolijke kleuren. Allemaal grijzig en somber. Als Aysel deze school onder haar macht had, had ze alle kluisjes in vrolijke en kleurrijke kleuren geverfd. Ze zag de laatste leerlingen de kantine binnen gaan. "Ga je mee lunchen?" Het was een snelle zet, ze kende het meisje pas. Maar ze had geen zin om in haar eentje te lunchen. Dat was niet bepaald... Gezellig? Nieuws zijn was dan ook nooit plezant, maar je kon het niet ontwijken. Iedereen maakte het mee. Haar mobiel trilde in haar zak. Ze wist dat mobieltjes hier meestal verboden waren maar dat kon haar niet zo veel schelen, wat moest ze zonder mobiel? Aysel nam geamuseerd haar telefoon boven en keek haar berichten na. Ze had een bericht van Licia, een meisje van haar vorige school. Ze was er bevriend mee, maar ze waren nooit die dikke vriendjes geweest. 'Succes met je eerste dag, Aay!' Stond er geschreven. Beetje late reactie Licia, dacht ze bij zichzelf. Ze stopte haar mobiel weer weg en rechtte haar rug. Ze voelde zich een beetje ongemakkelijk. Ze was niet de allergrootste kei in vrienden maken, maar ze was er ook niet zó slecht in. Aysel keek naar de pijpen van haar zwarte zijden jurk en zuchtte diep. Waarom had zit dit nou op de eerste dag aan gedaan? Waarschijnlijk omdat ze zich daar lekker in voelde, ja dat zal het wel zijn. Ze wachtte rustig op antwoord van het meisje. Hoe zou ze noemen?
Demyn
Posts : 46
Profiel Naam: Demyn Maria dos Santos Sánz Partner: Vereniging:
Onderwerp: Re: Fluffy day do jul 26, 2012 2:22 am
Ondanks dat ze hier al een week rondliep had ze nog geen echte vriendschappen kunnen sluiten. Wel kende ze nu een aantal mensen meer hier waarmee ze prima kon opschieten. Het meisje groette haar terug met een glimlach. "Ik ben Aysel," zei ze, terwijl ze haar kluisje weer sloot. Demyn knikte even naar haar. Aysel vond ze zelf een mooie naam, alhoewel ze haar eigen naam ook mooi vond. "Aangenaam. Mijn naam is Demyn," sprak ze. Langzamerhand werd het weer rustiger bij de kluisjes. De meeste leerlingen hadden zich allemaal verzameld in de kantine om wat te gaan eten. Demyn haalde haar eten uit haar kluis en stopte het in haar tas. "Ga je mee lunchen?" vroeg Aysel. Demyn knikte. In haar eentje lunchen was niet al te gezellig en Aysel leek haar wel iemand waarmee je het leuk kon hebben. "Is goed," sprak ze terwijl ze haar kluisje dicht deed en zich naar haar toe draaide. Ze borg haar sluiten veilig op in een zijvakje van een tas. Hoe vaak ze wel iets kwijt raakte, ondanks dat ze altijd wel dingen ergens veilig opborg was ze nog steeds erg rommelig en ongeorganiseerd iemand.
wo jul 18, 2012 3:14 am
