Have some fun

De glimlach die op zijn gezicht stond, maakte duidelijk dat hij zich weer eens goed in zijn vel voelde, klaar was om de boze buitenwereld tegemoet te treden. De vrolijke kleuren van zijn hemd vielen op tegen de donkere kledij die sommige mensen aanhadden en natuurlijk stond het vertrouwde hoedje op zijn hoofd. Zonder dat ding ging hij niet naar buiten, tenzij hij ging sporten of naar een wedstrijd ging kijken. De hoed zou gewoon van zijn hoofd waaien en dan zou hij hem vast en zeker kwijt doen. Snel stapte de jongen een stap opzij als een man tegen hem aan dreigde te lopen en klakte even afkeurend met zijn tong. Sommige mensen keken ook nooit uit waar ze liepen en het was nu niet zo dat hij erg klein was, wel? Hij was 1.90 m groot dus zo makkelijk was het niet om langs hem heen te kijken. Het geluid van zijn gympen die contact maakten met het asfalt ging helemaal verloren in alle drukte die op de pier aanwezig was. Het was weekend, dus waarschijnlijk zaten hier ook veel leerlingen van de school wat te ontspannen. Drukte was toch een leuk iets, no? Dan kon je nieuwe mensen ontmoeten, wat lol trappen om elkaar daarna misschien nog eens tegen te komen. Zo had het leven van de jongen er altijd uitgezien: zich gewoon ontspannen. Waarom zou je stressen als je ook kon genieten van het leven? Je leefde immers maar een keer. Don't give up the things that make your smile, zo ongeveer zijn levensmotto. Mensen die depressief waren, waren mensen die alles allang hadden opgegeven en zichzelf soms gewoon opsloten in hun kamer omdat ze het niet meer aandurfden om naar buiten te komen. Sommigen gingen zelf zo ver dat ze... nja, dat was nu niet echt iets om nu aan te denken. De zon scheen en hij was vrolijk vandaag, dus zo'n dingen werden even uit zijn hoofd verbannen. Wat andere mensen deden ging hem helemaal niets aan, dus moeide hij er zich ook niet mee. Zolang mensen zich niet met zijn leven gingen bemoeien vond hij het best, liet hij hen ook met rust. Zijn bruine ogen begonnen lichtjes te fonkelen toen hij een ijsjeskraam zag staan. Meteen zocht hij in de zakken van zijn spijkerbroek naar zijn portefeille en liep op de ijskraam af. Hij moest moeite doen om ervoor te zorgen dat zijn tong niet uit zijn mond zou gaan hangen, anders zou iedereen dirtect weten dat hij een halve hond was. Ok, just kidding, al leek hij soms wel op een kind van tien. Louis' tong gleed even over zijn droge lippen heen terwijl hij een vanille-ijsje bestelde. Gewoon de traditionele ijs, niet zo van die speciale smaken. Daar was de jongen redelijk kieskeurig in, in de smaak van ijs. Genietend sloot hij even zijn ogen nadat hij even va, het koude spul gegeten had. Daardoor zich hij de paal die voor zijn neus stond natuurlijk iets te laat en knalde er vol op. Gelukkig had hij het hoorntje op het laatste moment opzij kunnen houden zodat het ijs nu niet in zijn gezicht hing. Met een pijnlijke grimas wreef hij even met zijn hand over zijn neus om daarna gewoon door te lopen alsof er niets was gebeurd. Een paar mensen grinnikten op de achtergrond, maar dat was nu niet direct iets dat hem van zijn stuk bracht. Op zijn gemak ging hij op een bankje in de buurt zitten en keek even naar de omgeving. Er waren best veel mensen, nu nog afwachten of een van die mensen het lef had om een praatje met hem te maken.


& Kenneth :3