[Daichi & Jacky]

Na een zware schooldag liet Jacky haar design tas met een plof langs haar bed vallen, het was 6 uur en over enkele uurtjes kwam haar favoriete progamma. Nee het was geen gtst wat al haar vriendinnen keken, het was iets veel anders. Prison break heette het progamma, en elke avond keek ze daar stiekem naar. Haar vriendinnen moesten eens weten dat ze naar dit progamma keek, er zat toch veel te veel geweld in. Maar Jacky keek er graag naar, natuurlijk ook omdat er een paar sexy acteurs in mee speelde. Ze zou eerst maar eens wat gaan eten en onder de douche gaan, dan kon zie die avond heerlijk met haar pyjama op de bank zitten, morgen was het zaterdag dus huiswerk had ze niet. Dan kon ze de hele avond zorgeloos genieten van de leuke acteurs. Haar ogen gleden even door haar best opgeruimde kamer, hier en daar lagen wel eens een naald hak of een jurkje maar het was netjes. Veel netter als bij andere op de kamer, maar zo wou ze het ook houden. Geen vieze rommeltjes op de vloer, alles netjes meteen in de wasmand. Met een zuchtje trok ze haar hoge naald hakken uit, het was misschien wel super om te zien maar er op lopen was minder prettig. Echter was haar altijd geleerd, wie mooi wilt zijn moet pijnlijden. Terwijl ze de schoenen in het schoenen rekje legde vroeg ze zich af wat ze vanavond nu eens zou eten. Er mochten natuurlijk niet te veel vetten en calorieën in zitten. Dat zou echt een straf zijn voor haar mooie cheerleaders figuurtje. Het zou dus een salade worden met kip uit de oven. Zacht mee zingend met de muziek die uit haar radio kwam, deze had ze aangezet, begon ze te koken. Met haar stem was eigenlijk niks mis mee, maar toch vond ze hem niet mooi genoeg om te openbare. Hij kon toch niet mooi zijn, ze kon niet perfect zijn. Ze was al goed in model zijn, cheerleaden, zingen zou er vast niet bij kunnen. Tevens voelde zich dan z’n veel eisend persoon die dacht dat ze alles kon. Ze was wel verwend, en dat was ook aan haar gedrag te merken soms, maar denken dat ze alles kon echt niet. Er waren zoveel dingen die ze wou kunnen, gitaar spelen was er daar eentje van. Ze wou dat ze goed in wiskunde was en dus geen bijles hoefde te volgen. Ze wou kunnen paard rijden, dat leek haar echt heerlijk. Maar ze moest het maar doen met haar mooie figuurtje en haar ritme gevoel. Vandaar dat ze af en toe ook een dans pasje maakte en gezond eten aan het bereiden was. Nog een kleine 5 minuten en ze kon aan tafel, nouja het was eerder een 4 kante plaat met een poot eronder. Maar dat was standaard in de school kamers. Ze zette alvast een glas water op het tafeltje en het bestek. Toen ze zich omdraaide was de kip klaar en kon deze uit het oventje worden gehaald. Voorzichtig, bang dat ze zich zou verbranden, haalde ze het bord er met ovenwanten uit. Terwijl ze het even liet afkoelen nam ze een slok van het water en keek ze even door de brieven heen als er nog wat interessants bijzat. Een brief van haar vriendin uit parijs, leuk ! Die zou ze vanavond ook even terug schrijven, in het Frans. Door het vele reizen van haar vader had Jacky veel talen geleerd en buitenlandse vrienden gemaakt. Van de zomer zou ze op rond reis gaan om ze allemaal te bezoeken. Na ze het eten op had begon ze rustig met de afwas, een bordje wat bestek en een glas waren niet zo veel dus was ze binnen 5 minuten klaar. Ze zette de radio uit, daar had ze toch niks aan als ze ging douche en haalde haar pyjama onder haar kussen vandaan. Neuriënd ging ze douche en zeepte ze haar haren in, nog een crèmespoeling erover en ze was klaar. Haar huid rook weer naar de frisse douche yoghurt, perzik. Na ze zich had afgedroogd deed ze haar string en bh aan en daarover haar pyjamma. Een te groot ijshockey shirt van het Monica High team. Ze zou haar haren föhnen zodat ze morgen perfect zaten. Morgen was het zaterdag en dat betekende stap dag. Dan zou ze met haar vriendinnen lekker naar de club gaan en hopelijk een paar leuke jongens ontmoeten. Zachtjes song ze het liedje van we the kings – we’ll be a dream, mee. Deze had ze nu al de hele dag in haar hoofd. Toen haar blonde haar mooi in model zat en weer droog was liep ze naar de kamer. Om lekker op de bank naar prison break te kijken . Echter trof ze daar iets heel anders aan, de jongen die ze ook gezien had tijdens haar training. Ze slaakte een klein gilletje, ze stond namelijk in een erg oncharmante trui. Even bleef ze de jongen verstijft aan kijken, wat deed hij hier? Nu wist ze het weer, ze zou een nieuw kamer genootje krijgen, ze was de hele dag bezig met de vraag wie zou het zijn. Ene kant hoopte ze op een meisje waarmee ze uren lang over kleding kon praten. Of op een of andere hunk die ze dan helemaal gek kon laten worden. Maar hem had ze niet verwacht. “Ben jij…… mijn nieuwe kamer genootje “ vroeg ze toen ze van haar schrik was bekomen. Nu realiseerde ze ook meteen weer dat ze een ijshockey shirt aan had en meer niet. Met een schaamte volle blos op haar gezicht zei ze”Ik… Ik trek even wat anders aan.” Snel griste ze een shirtje en een short uit haar kast. Ze had niet eens door dat de helft van haar ronde billen te zien waren omdat het ijshockey shirt net niet groot genoeg was. Als een speer trok ze zich terug in de badkamer, dit was echt akward. Ze had haar make-up niet eens op of wat. Snel schoot ze in haar shirt en een witte hotpants. Ook haalde ze even een eyeliner onder haar ogen door en deed ze wat mascara en lipgloss op. Dit zag er een stuk beter uit, hoewel ze nog steeds een beetje rood was. Schaamte vol kwam ze de douche uit en zei “Dus jij bent mijn nieuwe kamer genootje Daichi. ? “. Ze kon de jongen als het joch dat bij het cheerteam wou. Hij was aardig klein, zelfs nu ze op blote voeten stond was hij nog kleiner als haar. Ze vroeg zich af of hij ooit de lifts zou kunnen uitvoeren. Zonder echt te weten wat ze moest zeggen bleef ze de jongen aan kijken.

Daichi was wat behoedzaam de kamer in gelopen, had zijn grote rugzak en zijn koffer op het lege bed gezet en bleef uiteindelijk wat besluiteloos in het midden van de ruimte staan. Was dit niet het moment dat hij zijn kamergenoot zou ontmoeten? Toen de jongen plotseling een gilletje hoorde, keek hij wat geschrokken om, recht in de ogen van het meisje dat hij eerder deze dag nog tegen was gekomen. Ze zag er leuk uit, zo in die oversized trui, het had altijd wat... Liefs als en meisje rond liep in te grote kleding. "Ben jij... Mijn nieuwe kamer genootje?" hij knikte met een lichte glimlach "Ja, i-" "Ik... Ik trek even wat anders aan." nog voordat Daichi zijn zin af had kunnen maken was het meisje alweer verdwenen en de jongen keek haar met een lichte glimlach na, zo'n glimlach waarbij het leek dat hij op elk moment in lachen uit kon barstten. Echt, voor hem zou ze dit niet hoeven doen. Waarom zou je zo met je uiterlijk bezig zijn als je op je kamer was? Dit was toch zeker een plek waar ze moesten ontspannen? Daarbij had ze voor hem niets te bewijzen. Hij had geduldich afgewachten tot het blonde meisje weer terug was gekomen "Dus jij bent mijn nieuwe kamer genootje Daichi?" hij keek haar eerst even zwijgend aan, om zeker te weten dat ze niet weer weg zou vluchtten nog voordat hij zijn antwoord af had gemaakt "Ja, vanaf vandaag ben ik jouw kamergenootje."

Er viel een wat ongemakkelijke glimlach "Uh... Wat was je vanplan om te doen vanavond?" begon hij maar een gesprek, ja, hij wou ook zeker weten dat hij geen plannen van Jacky in de weg zou lopen.

Jacky had de jongen niet eens uit laten praten, voor ze hem in de reden viel. Eigenlijk was dat best onbeschoft geweest. Maar er was nu eenmaal nood aan de man. Ze zag er verschrikkelijk uit in de trui, hoewel ze wel eens enkele complimenten van jongens had ontvangen toen ze die droeg. Maar dat telde niet, die waren vast nog slaapdronken van die nacht. Ze probeerde zich zelf zo snel mogelijk om te kleden om de jongen niet te lang te laten wachten. Als ze ergens een hekel aan had dan was het wachten. Hopelijk zag ze er nu een stukje beter uit, haar wat gebruinde huid –door de zon- stak mooi af. En haar navel was een mooi bobeltje in plaats van ingevallen tussen de vetrollen. Echter zou er nog gerust enkele kilo’s van af mogen. Jacky was altijd bezig met haar figuur en dieet. Ze moest er nu eenmaal perfect uit zien van zich zelf. Toen ze terug was in haar kamer. Nu was het eigenlijk hun kamer. Stond er een iets wat beschaamde en verlegen glimlach op haar gezicht. Buiten haar kamer deed ze altijd alsof ze heel zeker en vrolijk was, maar hier kon ze zich zelf zijn. Eigenlijk was ze vrij onzeker maar dat verborg ze altijd voor de rest. Onzekere mensen konden niet populair worden en werden altijd gepest. Ze zou zich zelf niet in dat beeld kunnen zien. Terwijl ze wat aan de jongen vroeg bleef ze dit keer wel staan om naar hem te luisteren. Het was uiterste onbeleefd als ze er nog eens vandoor zou schieten. Iets wat ze graag wou doen, of liever door de grond zakken, ze stond hier dan, met een wat ouder kloffie, nog steeds niet ouder als een maand. Ze had niet eens schoenen aan, even staarde ze wat moeizaam naar haar gelakte nagels. Deze hadden een vrolijke roze kleur. Vriendelijk wist Jacky uit te brengen “Gezellig”. Normaal zou ze honderduit kunnen praten, maar nu had ze haar gehele make-up masker niet op en voelde ze zich niet zo zeker als anders. Even viel er een ongemakkelijke stilte. Maar gelukkig probeerde Daichi deze te verbreken. Hij vroeg wat ze vandaag had gepland. Even beet ze op haar lip, zou ze haar geheimpje vertellen dat ze altijd naar prison break keek. Ze begon zachtjes met spreken “Niet veder vertellen maar ik ben helemaal fan van Prison break.” Even hield ze een korte pauze van spreken en verdedigde haar zelf meteen met de woorden “Ik weer dat dit geen meisjes serie is maar het heeft z’n leuke plot” . Ze hoopte niet dat de jongen haar zou veroordelen voor haar progamma keuze. Of het door zou vertellen aan haar vriendinnen, of erger aan de football jongens. Dan kon ze echt meteen van deze school af. Onzeker liep ze naar de bank , waar ze op ging zitten en haar knieën omhoog liet steken en deze tegen zich aan trekkend. Ze voelde zich ineens zo klein hier, alsof ze het niet waardig was om er zo uit te zien in het bijzijn van iemand anders. Met een druk op de afstandsbediening sprong de tv aan. Hopelijk zou ze wat losser komen die avond, anders kon het nog een moeilijke tijd worden met haar kamer genoot.