De ondergaande zon wierp lange oranje schaduwen over het strand terwijl hij langzaam dieper en dieper in de zee weggleed. Een klein figuur veegde snel haar vuurrode haar uit haar ogen voor ze haar zwarte vans uitschopte en zich over het zand waagde. Nadat ze haar schoenen ergens bij in haar rugzak had gesmeten wandelde Kat droogjes verder. Harde muziek afkomstig van haar Ipod dreunde oorverdovend haar hoofd binnen maar het kon haar niet schelen hoe hard het stond, het was niet hard genoeg om haar hoofd leeg te krijgen. Eigenlijk was dat het enige wat ze wilde, even helemaal niets meer voelen. Helemaal leeg zijn vanbinnen en gewoon een beetje rust vinden. Maar de tijden dat ze dat kon waren al lang voorbij, tijden dat ze zich misschien nog eens echt goed had gevoeld.Nog een keer probeerde ze om al haar gedachten weg te duwen maar haar hoofd was te vol, daarom dat ze ook naar het stand gekomen was, in de hoop om even uit te waaien of zo ? Maar nee, het leek wel dat alles gewoon geblokkeerd zat. Na een tijdje doelloos stappen belsoot ze dan toch maar om te stoppen en liet zich neerploffen in het zand. De koelte trok meteen door haar lichaam maar het was nog warm genoeg buiten, sinds het nooit echt koud was hier in Santa-Monica. De plaats die volgens haar ouders haar 'problemen' zou kunnen oplossen ? Yeah right. Zonder erbij na te denken vouwde ze haar benen en bleef in kleermakerszit naar de ondergaande zon kijken, probeerde zich te focussen op wat rond haar een gebeurde en de muziek die haar hoofd binnendreunde.
~I am an ocean, I am the sea,
There is a world inside of me.
Lost in the abyss, drowned in the deep,
No set of lungs could salvage me.~
Schreeuwde haar favoriete lied van Bring me the horizon recht haar oren binnen, recht haar hoofd binnen. Kijkend naar de zee vlak voor haar neus die dichter begon te kruipen nu vloed naderde en de zon die bijna volledig was weggezakt voelde ze zich welgeteld enkele seconden leeg, maar het duurde veel te kort. Dit was waarom ze aan drugs moest komen, het was een bleef het enige middel dat haar even hielp alled te laten verdwijnen, ookal bleef dat ook niet oneindig duren.
De zon was nu al helemaal achter de donkere golven verdwenen maar toch bleef Kat nietsziend de verte uitstaren, ze had geen zin om terug naar haar kamer te gaan zoeken, al helemaal niet zich morgen op school op te dagen. Voor haar part bleef ze hier de hele nacht zitten kijken nat dingen die er niet waren, het maakte allemaal toch al lang niks meer uit.
do mei 03, 2012 5:22 am