Give it up

'Wat is de bestemming?' Vroeg de chauffeur op een nette manier, terwijl hij door de achteruitkijkspiegel zijn ogen naar Nathan liet glijden en hem met een strakke blik aankeek. Hierop reageerde de jongen gewoon relaxed en sloeg de deur met een zachte klap dicht, waarna hij een grijns op zijn gezicht toverde. ''Zanzibar.'' Was zijn enige antwoord daarop en voordat hij het wist, was de motor al gestart met draaien en vertrokken ze van de Living Building parkeerplaats. Een niet vaak voorkomende dont-worry-blik stond op Nathan zijn gezicht als het ware gegraveerd. Dat moment duurde niet lang, gezien de chauffeur de radio aanzette voor de korte stilte die er had geheerst. Een radiozender die hij niet kende, maar prima platen draaide, als het aan hem lag. Toch kon hij er niet al te lang naar luisteren, gezien het een niet lange afstand was tussen de Living Building en de Zanzibar. Maar handig was een taxi wel, gezien hij wist dat hij Colin alcohol zou aanbieden en hijzelf het zeker weten niet zou weerstaan. Dus zijn eigen auto was geen optie geweest, ongelukken had hij totaal geen zin in. Niet alleen omdat hij zijn vriend een mooie avond beloofd had, maar ook omdat hij, ondanks zijn rijkheid, arrogantie en macht die hij kon hebben, een net opgevoede jongen was. Hij gaf het geld aan de chauffeur, meldde hem dat hij het geld mocht houden en draaide zich toen om. Meteen vertrok de geelzwarte auto, maar daar had Nathan geen enkel oog meer voor. Heel even gleed zijn linkerhand naar de gouden ketting om zijn nek die half naar zijn borst reek, voelde de kou van het materiaal afkomen en liet het gelijk weer los.
Nathan had vanaf het moment dat ze uitgestapt waren geen enkele keer meer naar de jongen gekeken, maar had daar ook weinig tijd voor gehad. Nu hij de rij zag, wist hij dat ze nog wel lang zouden wachten. Als ze dom waren, natuurlijk. Hij was hier best vaak en de uitsmijter kende zijn status, waardoor hij al grijnzend voordrong. Hoewel er veel scheldwoorden naar zijn hoofd gesmeten werden, wist hij wel beter. Met een knik van de grote bodybuilder werden de twee jongens erin gelaten en meteen gierde de luide, maar goed voelende muziek al door zijn buik heen als een gek. Voordat ze de zaal zouden betreden, keek hij hem nog met een charmante blik aan en bracht zijn lippen naar Colin zijn oor. ''Let's get the party started.'' Hierna liep hij de club in en liet hij zijn ogen naar de dansvloer glijden, waar al veel hotte, single, meiden tekeer gingen op het ritme.

[&&' Colin]

Aarzelend had Colin gewacht tot Nathan klaar was om te gaan. Zou hij hier spijt van gaan krijgen? Hij voelde zich beter, maar nog steeds hamerde het gevoel van verraad in op zijn humeur. Stiekem wou hij gewoon ergens in een hoekje zitten en wachten tot het allemaal voorbij was. Op Facebook zou hij de eerste dagen niet meer komen. Hij wou niet zien wat er daar op gepost werd. Toen de jongen terug op de gang kwam, had hij nog niet bedacht hoe hij hem af kon wimpelen. Een flauw excuus was zelfs te lastig om nu te bedenken. Dus hij liet zich gelaten meenemen naar de taxi, die Nathan gebeld moest hebben toen hij op zijn kamer zat. "Zanzibar", Klonk het antwoord, en meteen reed de chauffeur weg, van de parking van de Living Building weg. Even keek hij op zij naar zijn klasgenoot, zich afvragend of hij dit wel had moeten doen. Colin kreeg de neiging om de auto te doen stoppen en gewoon uit te stappen, zodat hij niet de hele avond zou verpesten voor Nathan. Hij had al zoveel moeite gedaan, straks ging Colin hem nog beschamen in het openbaar door idioot te gaan doen, ofzo. Veel zin om uit te gaan, had hij op dit moment niet. Dat betekende dat hij echt diep zat, aangezien hij over het algemeen heel erg sociaal was en altijd zin had in een knallend feestje, waar de alcohol voor hem rijkelijk mocht vloeien. Zolang het maar beschaafd bleef en niemand problemen met hem zocht. Hij zag Nathan er niet voor aan om hem naar een achterbuurt te slepen, waar er agressieve jongeren tripten op drugs en kickten op een gigantisch gevecht. Daar wou hij nu niet in belanden. Daar wou hij eigenlijk nooit in belanden. Terwijl hij dit zat te denken, had de auto hen al dichtbij de locatie gebracht. Toen de taxi stopte, betaalde Nathan de chauffeur en stapte uit. Hij kon nog steeds blijven zitten, zeggen dat hij zich niet lekker voelde, maar dat voelde niet goed aan. Het begon dan op verraad te lijken. Daarom deed hij het portier open en stond hij in enkele ogenblikken op straat. De rij was gigantisch, maar blijkbaar leek zijn klasgenoot geen probleem te hebben met het snel binnen raken van de club. Het gevloek negerend, wandelde Colin achter Nathan aan. Die knikte naar de uitsmijter, die een schrikwekkend grote massa spieren had, en verdween door de deur naar binnen. Colin volgde hem. De bassen van de muziek drongen meteen door in zijn hoofd en de beats lieten hem onwillekeurig glimlachen. Deze plek zag er best oké uit, al vond hij het jammer dat hij niemand kende. Dan zou het pas echt af zijn. Met Eryn hier zou het echt af zijn.. Het voelde als een klap in zijn maag. Hij hapte even naar adem. Waarom dacht hij nu weer aan haar? Zou er eigenlijk een moment komen waar hij niet aan haar zou denken? Hij wist het niet. Nathan fluisterde hem iets in het oor, maar hij hoorde het maar half. Hij knikte wezenloos, starend naar de verlichtte lichamen op de dansvloer. Hij kon niet anders dan zich in het volk storten, zich mee laten sleuren door de menigte en de sfeer. Zijn ogen gleden over de mensen. Sommigen keken terug. Verschillende knappe meisjes glimlachten hem toe. Stiekem vond hij het wel fijn. Eindelijk kon hij zich ook eens laten gaan. Waarom zou hij zich nog inhouden? Hopelijk kon hij Eryn ook goed kwetsen door een gewillige meid binnen te draaien vanavond. Al snel was hij zijn klasgenoot kwijt in de drukte. Daarom liep hij naar de bar en bestelde vodka, zijn lievelingsdrank als het op alcohol aankwam. De alcohol brandde in zijn keel toen hij het glas in één vlotte beweging leeg kapte. Gelukkig kon hij wel wat hebben. Toen hij opkeek, zag hij Nathan iets verder staan. Verbazend gemakkelijk lukte het hem om tot bij zijn vriend te raken. "Nathan", Grijnsde hij breed, zijn stem verheffend om boven het geluid uit te komen. Een meisje met lang, donkerbruin haar stootte haar vriendin aan en keek in hun richting. "Ayo, not bad. Not bad at all", Zei hij, terwijl hij in de richting van de twee meisjes knikte.

Zonder eigenlijk nog naar Colin om te kijken, was hij richting de dansvloer gelopen en had zich door de dansende menigte gedrongen. Zo was hij er ongeveer tussen gekomen en meegegaan met het dansritme van de muziek. Meteen genoot hij er al van en raakte zo in contact met een meisje wat blijkbaar niemand had om mee te dansen. Nathan vermaakte zich meteen al, omdat hij een gemakkelijke jongen was als het om feesten ging. Met ieder soort mens kon hij wel contact maken en dat was het leuke aan hem. Hij stond open voor contact, maakte niet uit eigenlijk welke. Zolang het maar normaal bleef en niet absurd gevechten ofzo, zoals waar Die Hard wel bekend om stond. Eén of andere studentenvereniging op school die nogal buiten de grenzen gingen, waar niets aan gedaan werd. Ach, zolang hij er niet mee in aanraking kwam, vond hij alles best eigenlijk.
Nog heel even dacht hij aan die afschuwelijke gevechten en richtte zich toen volledig op het meisje, wat blijkbaar ook wel dik in de feeststemming was. Toch moest er een keer een eind aan komen en was het na een halfuur dik feesten wel eens tijd voor een drankje. Hij had dorst gekregen en het meisje was teruggeroepen naar haar vriendengroep, wat hij jammer had gevonden. Maar aangezien ze nummers hadden uitgewisseld, kon hij haar altijd later nog bereiken, want hij zag haar er niet bepaald voor aan dat ze zo'n typisch meisje was die een vals nummer opgaf voor de lol.
Nathan baande zijn weg door de mensen heen, die alsmaar dichter tegen elkaar op zaten te rijden en bereikte uiteindelijk de bar om daar een simpele Sambucca te bestellen en die vervolgens in één teug naar binnen te gieten. Het drankje werkte meteen en hij voelde zijn keel branden, maar aangezien hij het al zo vaak gedronken had, was hij er aan gewend geraakt en moest hij niet meer hoesten van die akelige nasteken. Gauw genoeg kwam hij terug op de dansvloer en ging daar in z'n eentje door met dansen, hij zou vanzelf wel een partner krijgen of iets. Op dat moment hoorde hij een bekende stem en keek hij op naar de andere kant, waarna hij Colin opmerkte. ''Ey Colin!'' Zei hij terug boven de muziek uit en keek toen de kant op waar de jongen ook naar keek. Twee meiden die beide best wel giechelend naar heen keken, waarop Nathan een brede grijns opzette en Colin vervolgens wenkte om ze aan te spreken.

Hij liet het lege glaasje op de bar achter en keek zoekend in het rond. Hij leunde tegen de bar aan en wist niet echt wat hij hier eigenlijk aan het doen was. Hij was Nathan in de menigte kwijt geraakt, hoewel die dus een beetje beloofd had om samen naar de fuif te gaan. Alleen vond hij het ergens best wel eng. Colin kende hier verder niemand en niemand kende hem. Hij wist dat hij er nog niet bij hoorde, in het uitgaansmilieu. Hij wist dat hij nog geen bekendheid had en daarom zag hij hoe verschillende mensen hem raar aankeken. Als in: je hoort hier niet, ga terug naar je mama; of iets in die aard. Want ja, dit waren vast de gebruikelijke vaste groepen jongeren, die hier op regelmatige basis kwamen en iedereen wel kenden. En iedereen kende hen, en die populariteit had hij nog niet. Daarom stond hij er nu een beetje verloren bij, tot hij Nathan tussen de feestgangers opmerkte. Zijn vriend begroette hem en hij was stiekem blij dat hij een houvast had in de opgefokte sfeer van muziek en alcohol. De jongen volgde zijn blik naar de twee meisjes aan de bar. Blijkbaar was hij absoluut niet verlegen, want hij stapte meteen op hen af, en het enige wat Colin kon doen, was achter hem aan lopen. Hij had geen zin om alweer alleen te staan. Nog even schoot het beeld van Eryn door zijn hoofd. Hij deed z'n best om het van hem af te schudden, maar hij faalde nogal. Dammit. Aangekomen bij de meisjes lukte het hem om een overtuigende glimlach om zijn lippen te zetten. "Hi", Zei hij vriendelijk. De meisjes draaiden zich naar het duo toe en namen hen nieuwsgierig op. Hij liet die kans niet aan zich voorbij gaan en keek even onbeschaamd terug. "Hello. Ik ben Jade en dit is Mayra", Zei het ene meisje, duidelijk de dominante van de twee. "My name is Colin", Grijnsde hij. Hij liet het maar over aan Nathan om zichzelf voor te stellen. "Je accent. Grappig hoor", Knipoogde Mayra. Colin werd meteen rood en hij keek naar beneden. Right. Zijn accent. Ook weer het eerste dat opviel aan hem. "Thanks, I guess", Reageerde hij een beetje onbeholpen. Nathan zou hem vast beginnen uitlachen nu. Hij boog zich naar zijn vriend toe. "Is er hier ook een plek waar we rustig kunnen praten, of is het alleen hier op de dansvloer te doen?" Fluisterde hij in zijn oor. Maybe was er een of andere chillruimte boven, met een aparte bar. Soms had je dat, een plek die meestal op een andere verdieping was, zodat je op de dansvloer neer kon kijken. In Manchester was dat wel het geval geweest. Toch in de club waar hij altijd rondhing. Met Eryn. Dammit, nu dacht hij weer aan haar. Hij kon zichzelf wel slaan, al zou dat best awkward zijn tegenover de twee meisjes.

Heel even keek hij achterom, of Colin wel achter hem aan liep en draaide zijn hoofd toen weer om richting de meiden. Nog een paar stappen en hij was de dansende menigte uit en bij de bar aangekomen. De jongen was vlak na hem bij het stel aangekomen en begon als eerste met praten, waarna hij ook een gebruikelijke begroeting erbij gooide. ''Hai, 'kben Nathan.'' Stelde hij zich voor, nadat zijn vriend dat had gedaan. ''Ah, Jade en Mayra. Aangenaam!'' Gniffelde hij en hoorde vervolgens de woorden aan die één van de meiden uitbracht. Een opmerking over Colin zijn accent. Achja, hem had het weinig uitgemaakt. Hij merkte hoe hij dan ook een beetje verkleurde, al was dat lastig te zien door de continue lichtverandering van de club. Hij zag dan ook vele mensen met soort verf op hun lichamen, zodat er een glow in the dark effect ontstond. Maar daar had Nathan niet veel behoefte aan gehad, bovendien kostte dat meer om dan binnen te komen. Op dat moment boog Colin meer zijn richting op en opende zijn mond om iets te zeggen. Hierdoor kwam hij ook ietsje dichterbij om hem te verstaan en knikte toen hevig. ''Boven, is een V.I.P. plek, maar dat regel ik wel.'' Zei hij terug in zijn oor, waarna hij de drie wenkte om hem te volgen richting de zijkant van de dansvloer. Daar was een trap omhoog. Ook daar stond toevallig een vriend van hem, een uitsmijter die bij de club werkte. Ja, hij had hier gelukkig best veel contacten. Hij was dan ook een feestbeest, wat het uitgaan betrof.
''Hee,'' begroette hij de grote jongen en knikte even. De dude knikte terug en liet hen erdoor. Ze konden elkaar wel en daardoor werd hij gemakkelijker naar binnen gelaten. Het duurde niet lang voordat hij de treden betrad had en merkte hoe het geluid hier wat gedempt was, zodat ze elkaar beter konden verstaan. Ze hadden een prachtig uitzicht op de dansvloer en het was hier een stuk koeler en rustiger. Hij grijnsde wanneer hij achterom keek en liep vervolgens door naar de bar, waar hij vier shotjes Sambuca bestelde.