You know that I'm a crazy bitch!

Een plek waar ze uiteindelijk niet vaak zou rondhangen, maar aangezien ze nog volop bezig was met alles te verkennen hier kon ze even goed haar oude hobby’s gaan uitvoeren. Hoewel ze daarvoor niet naar hier was gekomen, om haar schouder heen hing zwart wit geruite gitaar een van de instrumenten waar ze het liefst op speelde. Of toch immers een van haar favoriete gitaren. Vanuit haar ooghoeken merkte ze enkele starende blikken op van zowel jongens als meiden, haar mondhoek kroop nonchalant omhoog. Dit zou nog wel leuk kunnen worden vandaag, misschien had ze een iets betere locatie kunnen kiezen om gewoon te gaan jammen maar feitelijk wist ze dat de muziek die zij speelde hier enkel zou geapprecieerd worden. Ach ja, veel kon het haar niet schelen of het nu goed werd gevonden. Het meisje beklom een halfpipe en ging daar met enige trots op staan. Meteen speelde ze enkele akkoorden en voor ze het feitelijk wist was er iets verderop nog een jongen op een halfpipe geklommen, eveneens met een instrument in de hand. Katherine nam haar plectrum in de hand en grijnsde even waarna ze teken deed naar de jongen en vervolgens meteen geluid begon te produceren. Kath speelde ongestoord verder, wanneer zij begon te spelen op haar gitaar dan leek de wereld even helemaal om haar heen te sluiten, maar tegelijk voelde ze zich ook zo vrij dat het gewoon absurd was hoe hard ze er van kon genieten. ‘You know that I’m a crazy bitch! I do what I want, when I feel like it. All I wanna do is lose control!’ Zong het meisje vrolijk verder. Ach, nu wist vrijwel iedereen dat ze nieuw hier was, en dat ze helemaal niet verlegen was voor iets. Anders zou ze hier niet bepaald gaan liggen spelen, skaters waren rare types, maar feitelijk wanneer ze muziek hoorde die goed klonk in hun oren dan waren ze de beste vrienden die je maar kon wensen. Kort grijnsde ze haar witte tanden bloot, als Virginia dit zou zien, versteld zou ze misschien niet staan maar dan leerde ze ook meteen deze kant van haar kennen. Het was btw weer een tijd geleden dat de twee elkaar gezien hadden, en aangezien zij het eerste meisje was geweest dat ze hier echt kende vond ze dat ook hartstikke jammer. 'Last night I blacked out I think. What did you, what did you put in my drink?'
[&Virginia]

'Je moet dit eens proberen, Virg!' Luidde Jason en ze keek op om te kijken wat hij haar aanbood en gaf haar een sigaret, wat niet natuurlijk rook. Ergens ontstond er een blik van walging op haar gezicht, maar aan de andere kant kon het haar ook weinig schelen. Ze had het wel gezien met haar leven, er gebeurde weinig leuks en dus kon dit er ook wel bij. Misschien deed het haar zelfs beter voelen en de pijn en alle shit eventjes verdwijnen, al was het maar voor heel kort. Ze nam een diepe haal, blies het vervolgens weer kalm uit en ging zo nog even verder, waarna ze na een paar halen luid begon te kuchen en het ding teruggaf aan de jongen die het gaf. De rest van de jongens die erbij zaten begonnen hard te lachen, waarvan Jason zachtjes op haar rug begon te kloppen. 'Geeft niets, het is je eerste keer.' Zei hij met een brede grijns, waarbij zijn nonchalante gouden hoektand te zien was. Hoe was ze ook al weer hier beland? Ze wist het eigenlijk niet eens meer. Virginia herinnerde zich nog iets dat ze gisteravond uit was geweest en verder fantaseerde ze maar dat ze met deze jongens mee was gegaan voor een gezellige avond en werd toen hier vervolgens weer wakker. Het was een best leuk huisje, voor de studenten dan. Maar langer dan een week hoefde zij hier niet te zitten, vooral niet met nog drie anderen waarvan ze op een gegeven moment zin had om de haren eruit te trekken. Maar zo zat zij dan in elkaar.
Muziek stond luid aan, al had ze er niet eens oog voor wat voor stijl het was, waarschijnlijk hardcore, of iets in die trant. Wanneer ze wat om zich heen keek lagen er allemaal spullen wat op verslaving leek, witgekleurde poeders, opgerolde papieren die ze daarvoor gebruikten om het in hun neus te brengen. Dat soort stuff ging de meid te ver en thank god hoefde ze het niet in te nemen, al voelde ze zich al best high worden door het geval wat ze net in haar mond had genomen. Nog lichtelijk merkte ze op dat een jongen iets zei over een meisje wat hard aan het jammen was in Youth Yard. Hij had iets van een sms'je gekregen van een vriend, en de naam was één of andere Katherine. Dit deed Virginia wat meer wakker schudden en onmiddellijk stond ze op. Kath? Háár Kath? Tenminste, niet volledig de hare, maar degene die ze op schoolkamp had ontmoet doordat ze samen in een huisje hadden gezeten. ''Sorry, I've gotta go.'' Zei ze wat slapjes, maar wist zichzelf in evenwicht te houden en liep naar de deur die haar naar buiten leidde. Meteen stroomde er verse lucht in haar longen en voelde ze zich al wat beter dan dat ze zich net in het huis had gevoeld.
Voor kort keek ze om zich heen, de buurt, ze herkende het wel. En het was niet ver van het skatepark af. Ze zou er wel gewoon lopend heen gaan, dat zou het beste zijn. Bovendien had ze geen vervoersmiddel om nu weg te gaan, tenzij ze de auto van de jongens zou lenen, maar dat was geen slim plan met haar hersenen die niet helemaal helder meer waren. Voor een moment bedacht ze zich dat ze natuurlijk naar die stinktroep zou ruiken, maar zodra er een kansloze fietser voorbij kwam geracet waren haar gedachten weer gauw genoeg afgeleid. Na een halfuur kwam ze aangelopen in het park, met haar handen in haar zakken en haar benen lichtelijk wiebelend omdat ze geen idee van wat ze eigenlijk aan het doen was en liep naar de eerste en de beste halfpipe waar al een best drukte was ontstaan. Wat zou er aan de hand zijn? Ze wist al niet eens meer waar het over ging, het sms'je wat die jongen had ontvangen en luid had voorgelezen. Misschien door de overstemming van de muziek, of doordat haar gedachten niet helemaal meer op een rijtje waren. Slapjes wurmde ze zichzelf door de menigte heen en stond op een gegeven moment helemaal vooraan. Zodra ze Katherine in het zicht kreeg ontstond er een grijns op haar gezicht, maar werd het zwart voor haar ogen en viel ze stomweg neer op het asfalt.

Het meisje speelde ongestoord verder, merkte dat er beneden al heel wat meer volk stond te kijken. Iets wat ze uiteindelijk best wel awesome vond. Niet dat ze kickte op de aandacht, helemaal niet, maar ze vond het leuk dat er andere mensen ook van konden genieten. Inmiddels had de blondine al een ander lied ingezet, nog altijd was het in hetzelfde genre als eerder. Ondertussen was ze helemaal aan het losgaan, zong de noten foutloos, voelde hoe de adrenaline in haar lichaam omhoog schoot. Hoe lang was dit wel niet geleden? Juist ja, veel te lang, en misschien moest ze het maar eens meer gaan doen. Zelfvoldaan van zichzelf liet ze haar ogen over de mensen gaan waarvan sommige aan het springen waren, andere bewogen hun hoofd heel droogjes mee op het ritme van de muziek. ‘He was a skater boy, She said see you later boy. He wasn't good enough for her. She had a pretty face, But her head was up in a space. She needed to come back down to earth.’ Katherine liet haar handen over de snaren gaan, alsof het geen enkel probleem was voor haar om de muziek door te laten klinken. Nee, moeite was dit voor haar niet. Dit was haar tweede natuur, de ‘rockchick’ uithangen was voor haar een cultuur geworden. Het meisje kleedde zich stoer, soms gewaagd, maar ze behield toch haar edgy/punk look, en zij was diegene die er mee kon te koop lopen in tegenstelling tot andere kinders. In tegenstelling tot wat ze vroeger droeg, want toen was ze echt een skatertype, baggy kledij, Vans en al die andere zaken was dit wel meer meisjesachtiger. En toch kon ze er van genieten om zo nu en dan op haar kamer eens vrolijk rond te huppelen in een te oversized shirt.
Vanuit haar ooghoeken merkte ze op dat er iemand tegen de vlakte ging, met enige bezorgdheid ging haar blik meteen naar de blondine toe die tegen het asfalt aan lag. Wel hield ze niet op met spelen, of toch niet meteen. De menigte staarde iets wat geshockt naar het kind dat op de grond lag. Kath keek even beter, haar ogen werden gelijk groter. Virg? Haar hart stokte in haar keel en meteen legde ze haar hand op de snaren zodat de muziek stopte, zonder enige angst om botten te breken sprong ze van de halfpipe af en rende vervolgens naar het zo bekende meisje heen. Wat was er aan de hand met haar? Bezorgdheid was van het meisje af te lezen toen ze bij haar neer knielde. Voorzichtig schoof ze haar hand onder het hoofd van het meisje en plaatste haar hand al snel op haar wang. ‘Virginia,’ Het kwam er stil aan, maar de afstand tussen hen twee was maar klein dus moest ze enig begrip hebben van wat er om haar heen gebeurde moest ze het wel horen. ‘Kom op, doe je ogen open en zeg dat je een grap met me uithaalt?’ Het klonk bijna smekend. Voorzichtig duwde ze haar hoofd wat meer omhoog, strekte wat onhandig haar benen en plaatste dan haar hoofd op haar schoot. Het meisje bleef stil. Dit was geen zieke grap van haar. Dit was menens! ‘Bel een ambulance! In plaats van hier zo dom te staren.’ In alle opwelling had ze niet gemerkt dat een knul van ongeveer dezelfde leeftijd als hen al een mobiel tegen zijn oor hield en ze hoorde hem ook meteen het adres doorgeven. Kath schoot hem een dankbare blik toe. ‘Ik laat je niet in de steek, niet tot je je ogen open doet en me vertelt dat alles oke is.’ Mompelde ze zachtjes.

Wit licht, alles was helder. Voor zover ze zag, waren er overal wolken, lichtgekleurde wolken. Niet afschuwelijk grijs en grauw zoals ze er meestal uit zagen in Santa Monica, maar deze waren rozegekleurd, alsof de zon naar onderen aan het gaan was. Langzaam aan ging ze omhoog, naar iets wat ze niet kon zien. Daar was het te fel belicht voor, dus besloot ze haar aandacht naar hetgeen te richten wat ze aanhad. Een wit gewaad, was dat standaard? Was dit dan het einde? Ze had zin om zichzelf te knijpen in haar arm, maar liet het maar zitten. Dit allemaal voelde levensecht aan, dus waarom moeite doen? Langzaamaan kwamen alle beelden weer terug, zelfs van gisteravond helemaal helder. De hoofdpijn die ze had en het high zijn was ook volledig weg, alsof er ware magie was gebruikt om dat allemaal weg te halen. Geen enkel pijntje bevond zich aan haar lichaam, ze voelde zich goed, frisjes. Een fris briesje speelde met haar haren en ze sloot haar ogen. En wanneer ze ze weer opende leek ze wel op een wolken bankje te zitten, met dit keer iemand naast zich. Daardoor schrok ze wel lichtelijk, maar kwam er net zo gauw een glimlach op haar gezicht te staan.
''Ben ik..'' Voordat ze haar zin kon afmaken, werd er een vinger op haar lippen gedrukt, waardoor ze daarnaar keek met haar ogen en die automatisch dus voor kort scheel stonden. 'Nee, dat ben je niet. Je bent alleen..' Ze keek haar afwachtend aan. ''Ik ben wat?'' Vroeg ze haar met een licht verbaasde blik op haar gezicht en keek toen naar dezelfde plek waar de donkerbruin krulharige vrouw ook naar keek, maar kon niet achterhalen waar ze precies haar aandacht op richtte. Beneden bevond zich de wereld, en vanaf hier kon ze de pier nog maar net onderscheiden van de rest van het land. Dus ze zweefden wel degelijk boven Santa Monica, de plek waar ze op school zat.
'Je bent alleen in een diepe slaap, zal zo wel weer wakker worden.' De welbekende vrouw keek haar aan en wanneer Virginia haar ook aankeek, leek ze wel steeds meer weg te vagen. Totdat ze uiteindelijk in het water lag en rustig wegvoerde in het warme water. Ze genoot hiervan, had zin om er voor eeuwig in te blijven drijven, in haar witte gewaad. Maar zodra ze merkte dat ze niet alleen in het water verbleef, maar ook heel langzaam naar beneden getrokken werd, probeerde ze naar water te happen wat ondertussen in haar mond en neusgaten stroomde.

Alsof ze net uit het water kwam, schoot ze overeind en hapte ontzettend wild naar lucht. Haar ogen had ze gelijk opengehaald, en haar handen stevig om de deken heen geklemd. Voor haar zag ze wit, een witte muur. Virginia sloot haar ogen weer een paar seconden en liet zich tot bedaren komen. Terwijl ze dat deed, liet ze zichzelf weer zakken in het kussen, waardoor haar blonde lokken zich overal verspreidden. Het plafond. Ook standaard wit. Rustig kwam ze ietsje omhoog met haar hoofd, niet zoals net met haar gehele bovenlichaam, en keek even rond. Ze was gewoon in een kamer, niet meer in de wolken bij Helena of in het water waar ze haast verdronk. Het was haar tijd nog helemaal niet geweest. Of was het slechts een droom? De blondine had geen idee en hield zich er wel mee bezig in gedachten. Pas toen viel haar iets op vanuit haar ooghoek, waardoor ze ietsje omkeek en een bekende meid zag zitten. ''Kath..'' Sprak ze zachtjes, maar luid genoeg voor de meid om het te horen. ''Wat doe je hier?'' Vroeg ze ongeloofwaardig en liet haar hoofd toen weer zakken in het witte kussen, waardoor er een lichte plof te horen was. ''Of beter nog; wat doe ík hier en waar zijn we?'' Vervolgde ze er achteraan en keek toen opnieuw rond. Een deur, nog wat stoelen en verder was het helemaal wit, oftewel verdomd saai. Er was maar een klein raampje in de deur geslagen, waardoor ze niet eens zicht had wat er zich achter bevond. Wanneer ze nog wat om zich heen keek en toen de papegaai en noodknopjes opmerkte, schoot haar iets te binnen. Lag ze in het... ziekenhuis? Met een wat geschokt hoofd keek ze de blondine aan, smekende dat het niet zo zou zijn.

Kath staarde naar het gezicht van het meisje dat te stil lag. Tranen welde op, maar ze slikte ze weer weg. Ze ging niet huilen in een publieke plaats, dat nooit. Voorzichtig streek ze met haar hand over Virginia’s wang. Hoopte dat de ambulance hier snel genoeg was voor haar, wat als ze stierf? Of wat als ze in een coma lag? Ze wou het meisje dat ze in haar armen hield niet kwijtspelen, dat tilde te zwaar aan haar. Wanneer ze uiteindelijk die welbekende geluiden hoorden keek ze met een ruk weg van het gezicht van het meisje. Het duurde nog enkele minuten maar dan reed de wagen toch het skatepark in alles mooi ontwijkend. Vervolgens gebeurde het vrij vlug, de twee mannen die ze herkende als ambulanciers naar haar toe met een brancard, tilde Virginia op en droegen haar dan terug naar de ambulance. Zo snel als Katherine kon rende ze naar de wagen toe en sprong er vervolgens in. Ze beantwoorde elke vraag die ze kon beantwoorden, maar een ding bleef onbeantwoord. Hoe kon dit gebeuren met de blondine die nu neerlag? Oppervlakkige wonden waren er niet te zien dus daar kon het niet aan liggen. Gedurende de gehele rit had ze de hand van Virginia vast, soms gaf ze er een kneepje in maar het bleef onbeantwoord en dat irriteerde haar mateloos.

Een tijd lang staarde twee ogen naar het bed waar Virginia op lag. Waarom werd ze niet wakker? Paniek had Katherine in de macht, ze was zo bang. Even wreef ze door haar haren en zuchtte. Hoe lang waren ze hier nu al? Vervolgens plaatste ze haar hoofd op de rand van het bed, wachtend op een beweging van het meisje. Elk ding wat slecht was probeerde ze te blokken uit haar hoofd, ze wou daar niet aan denken. Virginia zou over enkele momenten wakker worden daar was ze zeker van. Desnoods moest ze hier maar een hele lange tijd blijven zitten, maar ze moest gewoon wakker worden. Een plots stemgeluid deed haar opkijken, een kleine glimlach sprong op haar gezicht terwijl ze haar aan keek en voelde zich iets minder paniekerig. Meteen stond ze ook op en keek haar recht in het gezicht aan, blij dat ze eindelijk haar ogen open had. Zonder te antwoorden op de vragen die ze te horen kreeg legde ze haar armen om het meisje heen en trok haar zachtjes tegen haar lichaam aan. Het was iets te hard, ook al probeerde ze niet te veel kracht te zetten achter de knuffel. Maar ze kon het niet helpen, haar blijheid had haar even overgenomen. Uiteindelijk liet ze haar iets losser en keek haar weer aan. ‘Je bent in het ziekenhuis, je was flauwgevallen in het skate park waar ik een soort van mini optreden gaf ofzo. Hoe het is gebeurd weet ik niet maar opeens lag je op de grond. Virginia, maak me nooit meer zo bang. Ik smeek je, ik wil je niet verliezen, sterker nog, ik kan je niet verliezen.’ Bracht ze uiteindelijk uit. In haar ogen blonken tranen, maar ze wou niet huilen nu ze bij haar was, dat zou dan al de tweede keer zijn en dat kon ze gewoon niet maken. Voor kort schoten haar ogen naar de lippen van het meisje, en heel even voelde ze de drang om haar te zoenen, en ondanks dat het liefste was wat ze deed hield ze zich in. Dit was niet de juiste moment volgens haar.

Haar angstige blik werd bevestigd en ze liet haar hoofd weer met een zucht vallen, waarom dit nu weer? Ze wou helemaal niet in het ziekenhuis zijn, gewoon op een veilige plaats, desnoods haar eigen kamer. Met Katherine, of zonder haar. Zodra ze twee armen om zich heen kreeg, wou ze haar eigen armen van onder de deken halen, maar lukte dat niet echt omdat haar lichaam tegen die van de blondine werd aangedrukt. Het leverde enkel een gekreukte deken op wanneer ze haar armen er tegenaan had gehad. Nu ze los had gelaten, kon ze die er wel van onder vandaan halen en hoorde de woorden aan die haar vriendin uitbracht. ''Echt?'' Zei ze, terwijl ze op haar onderlip beet en haar ogen veranderde richting het plafond. ''Wat is er gebeurd dan? Ik kan het me niet meer herinneren..'' Bracht ze dit keer wat zachter uit en merkte dat er een wat medelijden-achtige sfeer in de lucht hing. Dit liet haar ogen weer naar haar draaien en pakte met haar rechterhand de meid haar pols vast, naar het bed toe trekkende. ''Wees niet bang, ik ben er nu voor je.'' Fluisterde ze in haar oor en streelde met haar rechterhand de zachte haren van Katherine. ''Ik zal niet weggaan, niet zonder toestemming.'' Bracht ze dit keer ook wat met een trillerige stem uit en trok haar wat dichter naar zich toe. ''Kom bij me liggen, als je wilt.'' Hoewel het bed maar voor één persoon was, waren beide meiden slank genoeg om naast elkaar te liggen. Ze schoof wat op naar links en trok de deken van zich af zodat ze ook plaats kon nemen.
Toen pas merkte ze op dat ze niet in haar eigen kleding was, wat ze zich wel kon herinneren, maar in simpel en saai ziekenhuiskleding. Waar zouden die dan zijn en haar mobiel? Voor kort gleed haar blik naar het nachtkastje en zag daar haar mobiel rustig relaxen op het witte plateau. Dat stelde haar al wat meer gerust, dan had ze die in ieder geval bij zich. Daarnaast zag ze een stoel staan, waar iets uitstak van haar skinny jean en wat parelkettingen die ze eerder om haar nek had gehad. Nu voelde ze zich al wat rustiger worden. Ze had haar spullen bij zich en haar vriendin.
''Weetje, in alle rush ben ik vergeten te vragen hoe het met je gaat. Dus..'' Hier brak ze haar zin even af en draaide zich op haar rechterzij, waarna ze met haar vingertoppen rustig een plukje wegstreek achter de oor van Katherine. ''Hoe gaat het met je?'' Een glimlach verscheen op haar gezicht en richtte haar licht grauwe ogen in de hare.

Kath zuchtte eventjes. Ergens wou ze eigenlijk niet meer dat ze vandaag naar het skatepark was gegaan. Maar wie had haar dan gevonden? Wat was er dan misschien niet allemaal gebeurd met haar? Een rilling schoot over haar rug. Wanneer ze de stem van Virginia uiteindelijk weer hoorde knikte ze eventjes. Natuurlijk was het echt. Ze lag hier niet voor niets. ‘Ik weet niet hoe je er beland ben Virginia. Eerlijk waar. Ik zou niet weten wat er met je gebeurd is, maar je was er opeens en nog geen seconde later knalde je op de grond. De dokter zal zo meteen wel komen ofzo om alles uit te leggen.’ Glimlachte ze voorzichtig naar haar. Kath liet zich maar naar haar toe trekken. Een zucht schoof over haar lippen, ze vond het niet geweldig dat Virginia hier nu lag, maar alles was beter dan daar op de grond, toch? ‘Stiekem hoor ik er wel voor jou te zijn op deze moment hoor.’ Grijnsde ze eventjes. Wanneer ze haar hand even door haar haren voelde gaan sloot ze even kort haar ogen. ‘Nooit meer?’ Bracht ze bijna schor uit. Toen ze aanbood om bij haar te gaan liggen keek ze even bedenkelijk naar het bed, maar uiteindelijk stemde ze toch maar in, voor Virginia. Katherine deed haar schoenen uit en legde zich uiteindelijk naast haar neer, met haar gezicht naar dat van Virginia toe gericht.
Zonder eigenlijk een bepaald moment te aarzelen legde ze haar arm om het meisje heen en glimlachte zachtjes naar haar. Er kwam een warm gevoel in haar. Voor even vervlogen haar gedachten naar het moment dat ze op die half pipe zo leuk had staan jammen met de mensen die mee wilden doen. Het was iets waar ze van genoten had, tot het bewuste moment dat Virginia te pletter was geslagen. Haar gitaar stond hier ergens in de kamer, die had ze toen ze hier waren aangekomen ergens neergelegd zodat die geen hinder zou geven toen ze in de stoel was gaan zitten naast het bed. Katherine richtte haar blauwe ogen weer op de blondine en hoorde haar woorden aan. Even haalde ze haar schouders op toen ze over het vergeten sprak, dat boeide haar uiteindelijk niet. ‘Buiten dat ik nog aan het bekomen ben van de schock van net, gaat het best wel goed met me. Ik heb vandaag lekker gejamd en dan voel ik me altijd wel goed.’ Grijnsde ze even haar tanden bloot. God, wat hat ze Virginia gemist sinds het kamp, ze had nieuwe vrienden gemaakt, maar toch de paar keren dat ze elkaar hadden gezien in de gangen van school was niet genoeg geweest voor haar. ‘Ik heb je gemist.’ Fluisterde ze zachtjes.

Hoewel ze net zo soepel had aangeboden dat ze bij haar in bed mocht komen liggen, begon ze nu te twijfelen. Kwam haar seksuele voorkeur hierdoor beter uit en zou ze haar voor een freak aanzien die op dit soort momenten kikte, of gewoon een vriendin die het gezellig wou houden en gewoon wat lol wou hebben? Tot haar grote opluchting kwam ze bij haar in bed liggen en beantwoordde ze haar vraag, waar ze dan ook meteen antwoord op kreeg. ''Het spijt me..'' Bracht ze fluisterend uit en week opeens haar blik van haar af, was bang om haar blik te zien. Het feit dat ze dus in shock was geweest deed haar angst aan jagen, zelfs kippenvel op haar huid ontstaan. Gek.
Maar wanneer Katherine weer begon te praten, oftewel fluisteren beter gezegd, kon ze het niet laten om toch haar aandacht op haar te richten en de paar woorden aan te luisteren. Ze gaf het toe! Iets wat zij ook moest doen natuurlijk. ''Ik moet toegeven dat ik jou ook gemist heb.'' Antwoordde ze daarop en haalde haar hand van de meid haar haren af, stopte met het strelen ervan en legde haar hand gewoon tussen hen in, voor hun gezichten. Voor kort ging ze even wat beter en dichterbij liggen, merkte op dat het best warm nu in het bed begon te worden nu ze er beide in lagen. Of het kwam door haar extra lichaamswarmte, de deken of doordat ze haar hart harder voelde bonken door speciale gevoelens, wist ze niet. Misschien had het alledrie wel met elkaar te maken. Ze glimlachte, trok de dekens die net nog aan de helft van het bed hadden gelegen over ieder heen en raakte met haar vingertoppen de wang van Katherine aan. ''Je bent warm.'' Waren haar enige woorden die ze kon uitbrengen en raakte nu zelfs zo geïnteresseerd in haar blik dat ze niet eens meer durfde los te laten, uit angst. Ze raakte verzonken, voelde hoe vlinders in haar maag terecht kwamen.
Dit gevoel had ze al tijden niet meer gehad, sinds dat ze Adina ontmoet had. Maar omdat die er toch al tijden niet meer op was komen duiken en vanwege rare missies plotseling verdwenen was, wist ze niet meer zo goed wat ze nou moest doen. Het had haar in een depressie gestort, het feit dat ze op geen enkele manier contact meer met haar had. Dat Bryan, haar ex-vriendje van vroeger waar ze een gruwelijke verleden aan had overgehouden, laatst weer was opgedoken in Santa Monica en dat Nicole, haar beste vriendin, voor kort weer terug was gekomen naar Monica High, maar net zo goed als dat ze gekomen was ook weer was verdwenen. Dat had haar alleen maar in de war gemaakt, maar sinds ze Katherine ontmoet had, waren al die verwarringen weggeblazen binnen een mum van tijd. Sterker nog; ze voelde zich niet meer zo alleen op momenten dat ze dat letterlijk wel was, misschien doordat ze nu eindelijk iemand had gevonden waarvan ze wel sterk het gevoel had die haar niet zomaar zou verlaten? Zoals vele vriendinnen wel deden zodra ze achter haar ware aard kwamen. Hopelijk was Katherine niet zo als ze er achter kwam en zou haar wel in goede en slechte tijden blijven steunen.

Wanneer het meisje haar blik van haar keerde beet ze kort op haar onderlip. Voorzichtig streek ze met haar hand over haar wang en legde zich iets beter. Zacht duwde ze een kus op haar wang en sloot even kort haar ogen. ‘Rustig maar. Het is niet erg, echt niet.’ Fluisterde ze zachtjes in haar oor en liet daarna haar hoofd weer neervallen op het kopkussen. God, waarom had ze dat antwoord ook net gegeven? Hoe dom was het wel niet omdat even droog mee te delen aan haar? Katherine wist niet wat ze zich in haar hoofd haalde, maar ze kwam bij de uitkomst dat ze werkelijk te dom was op de moment. Voor even wou ze haar ogen sluiten en gewoon een lange tijd bij haar te blijven liggen, maar ze deed het maar niet. Deze momenten waren belangrijk, ook al waren ze misschien pijnlijk, of juist te emotioneel voor beide meiden, ze moesten er zijn.
Wanneer ze vertelde dat ze haar ook gemist had begonnen haar ogen zachtjes te fonkelen, toen ze haar hand van haar haren haalde kort trok ze een pruillip. Ze wou niet dat ze daarmee ophield, ze voelde zich veilig wanneer Virginia over haar haren streek. Geen idee waarom, maar dat was al geweest vanaf die eerste ontmoeting tussen hen toen zij als een panda onder het deken was uitgekomen werd zij getroost door Virginia. Het had zo bekend aangevoeld, maar toen had ze ook opgehouden. Zachtjes glimlachte ze uiteindelijk, hoewel ze hier nu misschien in een miezerig ziekenhuisbed lagen vond ze het fijn zo bij haar te liggen. Voor ze het doorhad werd haar wang zachtjes aangeraakt en keek ze haar recht in de ogen aan. Haar wangen kleurde verrassend snel helemaal rood, en even wou ze weg kijken maar het lukte niet meer. Katherine was in de ban van de ogen van de blondine naast haar. ‘Bedankt.’ Fluisterde ze enkel, deels wist ze niet wat ze moest zeggen op haar woorden. Het warme gevoel trok door heel haar lichaam heen, dit was niet meer alleen van de hitte, dit was gewoon door Virginia. Zou het? Nee, of wel..? Het meisje bewoog haar hand zachtjes door de haren van Virginia en glimlachte liefelijk naar haar. Dit was iets wat ze nog niet vaak had meegemaakt met een meisje, een keer om pas eerlijk te zijn zonder dit erbij dan, voor de rest had ze eigenlijk altijd met jongens uitgegaan en verkeerd, maar uiteindelijk voelde dit misschien sterker aan dan al die keren bij elkaar.

Het bedankje wat Katherine tegen haar fluisterde, deed bij haar een glimlach op haar gezicht terecht komen en zodra ze haar mond wou openen, klonk er een geluid van een deur dat openvloog. Meteen merkte ze vanuit haar ooghoeken iets wits op, blijkbaar degene die over haar ging, een dokter. Wanneer ze dan ook opkeek en zich omdraaide, waarbij ze haar benen over de rand van het bed heen sloeg, zag ze dan ook dat het een best jonge jongen was die er daadwerkelijk ook uitzag als een dokter. Met in zijn linkerhand een klembord, waar waarschijnlijk alle informatie op stond keek hij naar haar. Voor kort leek hij zichzelf te verliezen zodra hun ogen elkaar raakten en vlug daarna zijn ogen over haar lichaam gleden, maar na een aantal seconden wist hij zijn blik op het papierwerk te krijgen en zijn keel te schrapen. Virginia grinnikte binnensmonds en keerde haar blik voor kort op haar benen, terwijl ze haar handen naast haar benen ook op de rand van het bed plaatste. Ze merkte nu pas op dat ze een ziekenhuis nachtjapon aan had, die eigenlijk verrekte kort was, vanaf haar bovenbenen was ze eigen bloot. Niet dat ze het erg vond, want ze kon toegeven dat ze er van zichzelf best knap uit zag, maar het was wel koud en ze vroeg zich af wie het aangetrokken zou hebben.
'Miss Lovely, ik zie dat u bijgekomen bent? Dat is goed, want dan kan ik u mededelen dat u vrij bent om te gaan. We hebben een korte scan uitgevoerd, maar u bent clean wat het middel betreft. Als u nog even wat formulieren bij de balie in wilt vullen, wens ik u nog een fijne dag.' Het bordje hing hij daarna op aan de achterkant van het bed en keek even naar Katherine, waarna hij terug naar de deurpost liep. 'En hopelijk niet tot ziens, in dit ziekenhuis dan.' Bracht hij nog gauw er achteraan en liep daarna de kamer uit, waarna er nog een grimmige schim te zien was in het ribbelige glas. Virginia grinnikte en stond vervolgens op van het bed, wierp een vlugge blik op het bordje toen ze om het bed heen liep en greep daarna haar kleding. De deur was inmiddels alweer uit zichzelf dichtgevallen en gaf haar de gelegenheid om zich om te kleden. Haar vriendin was zelf een meisje, dus zou er vast en zeker geen problemen mee hebben om haar wat bloot te zien, tenslotte hadden ze samen nog in het hutje gezeten op schoolkamp. Wanneer ze daaraan terugdacht herinnerde ze zich die allereerste dag weer, het feit dat ze daar emotioneel was geworden door een emo-kind wat bij haar vriendinnen in het hutje had gezeten naast hen. Had ze diezelfde blik net niet weer in haar ogen opgemerkt? Ach, het lag vast aan haar.
Virginia had zich gauw genoeg omgekleed en haar mobiel terug in haar broekzak gestopt waar hij hoorde, nadat ze natuurlijk eventuele berichtjes had gecheckt. Enkel nog wat van een jongen van het groepje waar ze blijkbaar de nacht mee had gespendeerd en die ze nog vaagjes herinnerde van vanochtend. Was hij dan als enige bezorgd om haar, of zou ze gewoon niet de nummers van de rest van het groepje hebben? Voor kort dacht ze er over na, maar besloot haar hersenen niet al te lang te pijnigen, die hadden al genoeg gewerkt voor vandaag. Hoewel het beter was om het niet te doen, had de blondine eigenlijk wel zin om flink uit te gaan op het moment. Nu ze naar buiten keek was het al dik in de middag, zelfs misschien al namiddag te noemen. En hoewel het dan nog niet helemaal feest tijd was, vond ze het goed genoeg om nu alvast te beginnen. ''Ben je gereed om helemaal los te gaan? Ik weet wel een leuke tent.'' Zei ze enthousiast en sloot vervolgens de deur achter haar dicht wanneer ze beide klaar waren om te gaan. Enkel nog wat formulieren invullen aan de bar en dan konden ze gaan, toch?
Dit was snel genoeg gefikst en ze waren klaar om te gaan. De blondine merkte nog op dat de dokter die haar net ontslagen had verklaard een vlugge knipoog gaf en duidelijk maakte dat hij een kaartje in haar broek achter had gelaten door middel van wat gebaren en liep daarna door de klapdeur heen om zo de frisse lucht van de buitenwereld door haar longen te laten stromen. ''Goed, ehm, een taxi huren, dus?'' Stamelde ze wat uit, wanneer ze nadacht over het feit dat zij natuurlijk met de ambulance hier was gekomen en verder geen vervoersmiddel van haarzelf had gebruikt in de afgelopen vierentwintig uur, maar enkel mee was gelift met anderen. Voordat haar vriendin de gelegenheid zou krijgen om te antwoorden trok ze haar al mee richting de weg, hield lachend een taxi aan en sprong er al in voordat ze het eigenlijk zelf al besefte. ''Bar Copa.'' Antwoordde ze op de chauffeur wanneer die om het adres vroeg en vrijwel gelijk vertrok die richting hun bestemming.

Wanneer de deur was open gegaan, en de dokter binnen was gekomen kwam ze voorzichtig overeind en liet zichzelf van het bed zakken. Haar wangen waren lichtjes roze gekleurd door het feit dat die man zo maar was binnen gekomen hier terwijl ze daar zo lagen. Rustig nam ze uiteindelijk afstand van het bed en wandelde kalm naar de plaats waar ze haar gitaar had gezet, deze hing ze in alle zorg om haar schouder en wachtte rustig af. Toch had ze zich al omgedraaid, merkte nog net op dat de ogen van de jonge dokter over het lichaam van Virginia gleden. Haar maag leek in elkaar te krimpen, en even kort had ze de neiging om haar klep open te trekken tegen de man, maar ze besloot haar mond maar netjes te houden voor aleer zij misschien problemen zou krijgen. Waarom was ze jaloers? Als het al jaloezie was.. Naarmate de dokter zijn uitleg aan het doen was begon zij te spelen met het hangertje om haar nek, om toch maar even afgeleid te zijn van Virginia en de dokter. Onbewust gleed haar andere hand naar de gitaar die om haar schouders hing, had de neiging om met haar muziek de man te laten schrikken, maar ook dat deed ze niet. Virginia zou haar nog al raar bekijken als ze dat dus wel ging doen, en dat kon ze eigenlijk niet gebruiken. Wanneer hij echter begon over de gezondheid van de blondine die op het bed zat keek ze toch op. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze hoorde dat Virginia weg mocht gaan uit het ziekenhuis. Vriendelijk knikte ze naar de dokter toen deze haar even aankeek. Oké, die dude was ergens best wel knap voor een dokter te zijn. Onbewust schoot haar ene mondhoek iets hoger dan de andere, maar deze uitdrukking veegde ze al heel snel van haar gezicht af en keek vrolijk naar Virginia toen ze van het bed af was gesprongen om haar dus te gaan aankleden.
Wanneer ze uiteindelijk was aangekleed wandelde Katherine tot bij het bed en leunde even met haar rug tegen het uiteinde van het bed. Nu was het nog maar af te wachten wat ze nu gingen doen, hoewel Virginia net uit het ziekenhuis kwam zou het al in eerste instantie niet erg slim zijn om er meteen weer in te vliegen, al was dat natuurlijk haar eigenste mening geweest. Voor even vervlogen haar gedachte op het liedje dat in haar hoofd afspeelde, bijna, maar nog net niet wou ze haar hoofd gaan mee bewegen op het ritme van Judas van La Gaga. De woorden die vervolgens door haar oren klonken deden haar weer afstand nemen van het ritme. Inmiddels waren ze samen al de gang opgelopen, die kamer geheel achter zich latend. ‘Zeker van? I mean, ik zou niet graag hebben dat je opeens op de grond ligt of zo omdat je moe bent of wat dan ook.’ Grijnsde ze speels naar haar, hoewel er toch enige serieusheid doorklonk in haar stem. Rustig volgde ze Virginia tot aan de balie waar ze nog wat papieren invulde en uiteindelijk vertrokken ze richting de uitgang. Van haar ooghoeken sloeg ze een bekend persoon gade, beter gezegd een van haar beste vriendinnen hier, wat deed zij nou in het ziekenhuis? Voor kort voelde ze een opwelling om naar het meisje toe te gaan maar voor ze het wist werd ze al mee getrokken naar buiten en een taxi in gedropt. Licht verbaasd over de snelheid van alles schudde ze kort haar hoofd en keek vervolgens kalmpjes naar Virginia. ‘Kind, ik ben helemaal niet gekleed om te gaan dansen, plus waar ga ik die gitaar van me achterlaten?’ Grijnsde ze even breed naar haar. Haar gitaar afgeven bij een of andere vestiaire zag ze niet echt zitten, maar dan zou ze wel een andere oplossing er voor gaan vinden. Natuurlijk vond ze het niet erg om naar Bar Copa te gaan, maar haar gitaar die op zowel haar als Virginia’s schoot lag zou wel iets zijn wat haar zou kunnen ophouden, eveneens als de lichte bezorgdheid over het meisje waar ze naast zat. Voorzichtig nam ze haar hand uiteindelijk vast en glimlachte eventjes. 'Doe voorzichtig oké? Een keer ziekenhuis is voor mij genoeg.' Fluisterde ze zachtjes.

Inmiddels dat ze naar de club reden, merkte ze hoe haar hoofdpijn weer hoger begon te zetten, maar na wat pijnlijke pijnscheuten, probeerde ze het met alle macht te negeren. Ze wou haar dag hierdoor niet laten verpesten, of in ieder geval niet die van Katherine. De kou die de elektrische gitaar van haar vriendin had, had net even koud aangevoeld op haar benen, maar inmiddels dat ze onderweg waren raakte dat langzamerhand weg door haar eigen lichaamswarmte die wel way hoger was dan het instrument. De woorden die de blondine tegen haar zei, deed haar blik vanaf het raam naar haar opkijken en glimlachte lichtjes. ''Geen zorgen, je kan je gitaar daar rustig neerzetten, ik vraag wel een vriend of hij erop wil letten. En je kleding maakt niet uit. Kijk, schud je haar wat losser en je ziet er goed uit. Ze kijken alleen naar het haar.'' Hierbij gaf ze haar een knipoog en keek toe hoe de meid haar hand vastnam. ''Nee hoor, ik zal vannacht niet in het ziekenhuis bed belanden, waarschijnlijk wel in een andere.'' Ze grinnikte en voordat ze eigenlijk meer kon uitbrengen ter teken dat het een grapje was en of de meid het eigenlijk wel begreep, stopte de taxi en reikte ze naar haar broekzak waar wat losgeld in zat. Dit gaf ze aan de man die zich omdraaide, hen nog een fijne avond wenste en ze vervolgens uitstapte.
Het was inderdaad al avond, tenminste, het was al na zessen in de middag, was het dan al zo laat? Op dit moment begon ze zich af te vragen hoe lang ze dan wel niet bewusteloos in het ziekenhuis had gelegen en wat bezielde haar eigenlijk om vlak daarna uit te gaan? Had het ziekenhuis dan nog niet een verplichting gehad om haar een bepaalde tijd daar te houden, voor eventuele onderzoeken? Nee, die hadden ze tenslotte al uitgevoerd en Virginia had besloten haar mond te houden over haar fikse hoofdpijn. Ze kon haast wel zeggen dat die weg was, gewoonweg omdat ze er niet maar aan dacht. Maar in werkelijkheid voelde ze inmiddels steken in plaats van bonken van haar hart in haar hoofd.
''Ready to go?'' Zei ze met een grimas en zonder echt op antwoord te wachten liep ze naar de ingang van de bar, legde geld voor beide meisjes neer en ontving toegang tot de club. Ze konden haar hier wel, waarschijnlijk, ze kwam hier best vaak. Muziek zwelde op, trillingen van de bass werden luider en bonkten inmiddels al door haar hele lichaam heen. De neiging om mee het ritme te gaan, in de menigte op te gaan, werd steeds groter naarmate ze dichter bij de dansvloer kwamen en zodra de zaal in zicht kwam, keek ze eerst even rond. Ze keek Katherine aan, richtte haar blik op de gitaar die ze vasthield. ''Je kan hem wel bij hem neerzetten, het is Fabian, die is hier bekend en ik ken hem, vertrouw me maar.'' Schreeuwde ze zo hard mogelijk in haar oor, zodat het verstaanbaar was en liep daarna naar de dansvloer zonder eigenlijk nog naar de blondine om te kijken. Voor kort schudde ze haar haren wat wilder en danste daarna heerlijk met de muziek mee.
Tijd boeide haar nu niet meer, enkel nog het plezier van het uitgaan telde alleen. Inmiddels had ze al wat drankjes aangenomen van mensen die haar wel aardig en betrouwbaar leken, had ze al verschillende dans partners gehad waarvan alleen maar jongens en had ze eigenlijk geen idee meer van waar Katherine überhaupt kon zijn. De alcohol gierde door haar lijf, maakte haar ietsje meer dan aangeschoten en een lekkere jongen die ze vaagjes ergens van kon herkennen danste voor haar. Blijkbaar zag hij haar wel zitten, en zij hem ergens ook wel, want ze hield het langer met hem uit dan een gebruikelijke jongen waar ze al eerder mee had gedanst deze avond. Het zou ondertussen wel al twee uur later zijn, en de benauwdheid in de club ging haar gewoon te boven, ze merkte er niets van. Nog een drankje schoot ze naar binnen, maar was nog na al die tijd niet dronken geworden. Misschien omdat ze flink bewoog, plezier had en niet aan het spul dacht. De hoofdpijn was ook weggetrokken, kwam misschien wel door het spul wat haar hersenen kapot maakte, ze vond het in ieder geval fijn. Na nog een paar nummers, besloot ze toch maar richting de bar te gaan en daar hopelijk Katherine te vinden. Ze kreeg het veel te warm en moest even afkoelen.

Katherine glimlachte even bij het feit dat ze haar gitaar neer kon zetten bij een vriend van haar. Oké, problem solved. Wat ze zei over haar looks deed haar even kort grijnzen, daar had ze een punt. Ach, waarom ook niet? Ze waren nu toch al op weg naar de discotheek, dan konden ze er beter het beste van maken. Het feit dat ze elkaar gingen kwijtspelen ergens in die club was wel vrij logisch, ook al zou er op dit uur van de dag misschien nog niet zo heel veel volk zijn, het was gewoon puur een fact dat ze ekaar op een moment zouden verliezen in die hoop. Ach, elkaar terugvinden zouden ze op een of andere manier wel doen. De opmerking die ze over het ziekenhuisbed maakte en het vervolg daar van deed haar even fronsen, meende ze dat nu, of had ze die andere woorden nu compleet fout verstaan. Wanneer ze haar mond wou openen om er een reactie op te geven kwam de wagen echter tot stilstand. Rustig stapte ze uit de taxi en wachtte tot ook Virginia naast haar zou komen staan. Tot haar verbazing stonden er zelf al enkele mensen aan te schuiven voor de club in te mogen. Hoezo vroeg? Voor even keek ze met een licht bezorgde blik naar Virginia, zou ze zich nog wel goed voelen? Of was dit allemaal maar een masker?
Samen liepen de twee meiden naar de club toe, betaalde Virginia al heel snel de inkom en voor ze ook maar wat kon zeggen over het geld liep ze vrij vrolijk naar binnen. De trillingen van de luide bassen raasde door haar hele lichaam heen, met een opgewekte grijns keek ze naar Virginia, die uiteindelijk luid in haar oor begon te schreeuwen over de jongen waar ze bij stonden. Met enige aarzeling haalde ze de gitaar uiteindelijk van haar schouder en overhandigde die aan de jongen die Fabian heette. De jongen had donkere krullende haren op zijn hoofd en had de zachtste chocolade bruine ogen die ze ooit had gezien. Ze kon er niet aan doen, maar het ene moment dat hun ogen elkaar hadden gevonden stokte haar adem. Wanneer ze uiteindelijk een glimlach opzette en de twee kuiltjes in haar wangen weer eens kwamen kijken glimlachte de jongen zijn tanden bloot. De blondine draaide zich uiteindelijk om, en merkte dat haar vriendin nergens meer te bespeuren was. Zonder zich echt zorgen te maken liep ze ook de dansvloer op en begon al vrij snel mee te bewegen op de luide muziek die door de boksen knalde. Vanuit haar ooghoeken merkte het meisje al gauw op dat een jongen naar haar toe kwam, en zonder ook echt te aarzelen liep ze al dansend op hem af en begonnen de twee al heel snel samen te dansen. De jongen die Marcos noemde had zijn handen op haar heupen gelegd, terwijl die van haar losjes om zijn nek lagen. Ze deden de gekste en leukste dingen. Hier en daar werd er een drankje in haar handen gestopt wat ze vervolgens met alle plezier op dronk, en nog voor ze het wist was ze bij niemand anders dan Fabian beland. De jongen geneerde zich duidelijk niet om met haar te gaan dansen, en door de drank die door haar lichaam heen gierde maakte het haar ook allemaal niets meer uit. Al werd ze toch wel een pijn in haar benen gewaar, zwoel keken de twee elkaar aan waarna zij zich tot bij hem boog. ‘Blijf wachten op me, ik ga even zitten ofzo.’ Fluisterde ze in zijn oor waarna ze langs hem heen liet en toch nog even kort haar hand langs de schouder van de jongen liet glijden. Lachend, dansend, werkte zich door de menigte heen en na enkele mensen te zijn gepasseerd die haar nogal lacherig aan keken was ze aangekomen bij de bar. Meteen viel haar oog op de al te bekende blonde vriendin van haar en liep ze vol goede moed op haar af waarna ze kort haar hand langs Virginia’s onderrug liet gaan. ‘Finally, ik heb je gevonden.’ Grijnsde ze vrolijk naar haar toe. ‘Zo meteen gaan wij samen de dansvloer op hé? Ik heb nog niet van jouw danskunsten kunnen genieten.’

Al dansend en lachend wurmde ze zichzelf door de dansende menigte heen en wist uiteindelijk de bar te bereiken. Het was nog aardig rustig daar, ook al had ze geen idee van hoe laat het was. Misschien was het wel al vrij laat in de avond, maar nog te vroeg om de bar te joinen. Ach, het kon haar weinig schelen op het moment. Met een grijns bestelde ze een cocktail en zodra de jongen achter de bar aan het werk ging, checkte ze hem voor kort even van top tot teen. Maar wanneer hij zich weer richting haar omdraaide, deed ze net alsof hij haar niet interesseerde en gaf het geld wat het drankje zou kosten aan hem. Net toen ze gulzig aan het rietje wou zuigen dat zich erin bevond, voelde ze een hand langs haar onderrug gaan. Dit deed haar voor kort rillen en meteen omkijken met een ietwat forse blik op haar gezicht. Wie het waagde om haar aan te raken... Katherine! De grijns die op de blondine haar gezicht stond, was haar niet onopgemerkt gebleven en ontstond bij haar automatisch ook een zelfde soort grimas. ''Oh, het spijt me dat ik zomaar weg ben gelopen, ik bedoel... was je naar me op zoek?'' Vroeg ze wat verbaasd boven de muziek uit, maar voordat ze verder kon vragen keek ze al een antwoord. Hierdoor verdween meteen haar verbaasde blik weer en schudde ze met een glimlach haar hoofd.
Toen nam ze toch nog gauw een gulzige slok van haar cocktail met het rietje, waar ze net geen kans voor had gekregen. Hierna keek ze haar weer aan met een glimlach, keek toen even rond op de dansvloer of ze toevallig iemand kon zien waar ze net mee gedanst had. Maar die waren waarschijnlijk ergens wat naar achteren gegaan, waardoor ze ze tevergeefs niet kon zien. Op dat moment merkte ze dat de jongen van de bar hun kant op kwam vanuit haar ooghoeken en was er een Devil Kiss voor Katherine haar neus geschoven. Hij wees toen naar een jongen die niet verderop aan de bar zat, die het waarschijnlijk voor haar besteld had. Virginia haar blik gleed naar hem toe, en van verbijstering spuugde ze haar rietje uit. Fabian?! Wat een slijmbal eigenlijk. Maar toch schattig, want ze wist dat hij normaal gesproken zich wat gedeisd hield, hij was niet zo'n flirterig type wat iedere avond met een ander meisje in bed lag en voor zonsopgang alweer stilletjes vertrokken was. Onbewust moest Virginia daarvan glimlachen. ''Je hebt een aanbidder.'' Zei ze tegen haar, zonder dat het eigenlijk opviel of überhaupt te horen was voor Fabian en toen vielen haar ogen op het drankje. Het drong nu pas tot haar door wat het eigenlijk was.
Het drankje dat Erin een lange tijd geleden ook in deze bar voor haar besteld had, zomaar, uit het niets was de kleine meid verschenen. Nu ze eraan dacht herinnerde ze zich die avond alsof het gisteren was. Er was een gevecht ontstaan, één van haar vriendinnen waar ze die avond mee te stappen was, was buiten geraakt met een paar van die gevaarlijke jongens. Hierdoor had Erin haar vrienden gewaarschuwd, twee van die bodyguards die hier in de club werkten, en was er één met hen mee naar buiten gegaan. Het was een hele heisa geweest en uiteindelijk was hij toen ook overleden in het ziekenhuis. Sindsdien had ze de roodharige meid niet meer gezien. Wat zou er ondertussen met haar gebeurd zijn?
'Hee, kom je weer dansen?' Klonk er een mannelijke stem en ze draaide zich om op de barkruk toen er een zachte hand op haar schouder werd geplaatst. Het was één van die jongens waar ze net mee gedanst had, die duidelijk met een klein vriendengroepje was, want hij wees naar de dansvloer waar er een paar van hen stonden. Ze merkte dat er, toen ze net aan het ongeluk gedacht had, tranen in haar ogen waren ontstaan. Die knipperde ze meteen weg, zodat ze niet eens meer opvallend waren en dronk het laatste beetje uit het glas, waarna ze het neerzette. Voordat ze zich mee liet begeleiden naar de lekkere dansbeat, greep ze Katherine nog gauw bij haar pols en trok haar mee. ''Je wou dansen, toch? Geen tijd voor geflirt.'' Zei ze speels in haar oor en uiteindelijk stonden ze dan ook met het groepje te dansen. Virginia kon niet ontkennen; ze zagen er lekker uit. Maar ergens ook weer gevaarlijk, al had ze dat niet bepaald door door de alcohol die in haar lijf gierde en haar hersencellen langzaam één voor één leken uit te schakelen. De jongens stonden om de twee blondines heen, niet helemaal ingesloten, maar hierdoor kwam ze wel dichter tegen haar vriendin aan en er kwam een sexy blik tevoorschijn. Gauw genoeg draaide ze zich om en begon charmant tegen haar aan te schuren, heerlijk op het dansritme wat plaatsvond.

De forse blik waarmee ze maar enkele korte seconden naar haar staarde deed haar toch even fronsen. Maar aangezien ze het antwoord al een soort van had gegeven besloot ze er niet op te reageren en de frons van haar gezicht af te vegen. Voor even keek ze rond in de club, half zoekend naar de bruinharige god die ze net had achter gelaten. Het feit dat ze hem niet vond irriteerde haar ergens wel, ergens had ze misschien wel gehoopt dat de jongen zoals gevraagd op haar zou blijven wachten, zodat ze zich zo meteen weer naar hem toe kon gaan en de hele nacht verder te dansen. Samen. Wanneer ze weer naar Virginia keek merkte ze al snel dat er een drankje op de bar was komen te staan,en die kwam ook met de nodige beweging van de jongen achter de bar. In gedachte bedacht ze dat dit gewoon een grap was, maar wanneer ze uiteindelijk naar de persoon keek wie haar het had gegeven verscheen er een grijns op haar gezicht. Blijkbaar was Virginia ook verbaasd dat Fabian haar het drankje had gegeven. Nonchalant haalde Kath haar hand door haar blonde lokken en grijnsde kort om de opmerking van het meisje. ‘Wel, dat is één voor mij, en misschien wel tientallen voor jouw.’ Grijnsde ze speels waarna ze even naar Fabian keek en hem met een lieve glimlach bedankte. Voor een paar veel te korte seconden lachte de jongen zijn tanden bloot, en heel even voelde Katherine zich welliswaar in de zevende hemel, alleen de engelenvleugels ontbraken bij de jongen. Snel knipperde ze uiteindelijk met haar wimpers en keek weer naar Virginia die heel plots afwezig leek te zijn. Aarzelend keek ze haar aan, maar besloot uiteindelijk het drankje dat nog voor haar neus stond in een keer naar binnen te kappen. De vloeistof zette haar keel zowat in brand, ze was er zeker van dat haar wangen ook rood waren gekleurd. Dat was dus het zo beruchte drankje waar ze over gehoord had op school. Toch gaf ze niet toe aan de alcohol die nu veel sterker aanwezig was bij haar.
Voor ze het wist klonk een mannelijke stem, en deze was niet van Fabian wat ze kinda sad vond maar goed. Het type dat Virginia had gevraagd zag er stiekem eigenlijk ook best lekker uit, alleen zijn hele houding was anders dan die van andere jongens. Meer geslotener, of gevaarlijker, ze kon niet bepaald kiezen uit deze twee, maar op een bepaalde manier sprak het haar toch aan. Wanneer deze wees naar een groepje jongens op de dansvloer dacht ze even na. Zou dit wel goed aflopen? Het waren immers geen jongens zoals Fabian, maar een van het ruwere deel van het mannelijke geslacht. Toen ze bij haar pols werd gegrepen keek ze verbaasd op. Maar toch lachte ze die verbazing al gauw weg toen ze merkte dat het niemand anders was dan de blonde schone. ‘Hmn, dan stel ik Fabian wel teleur deze keer.’ Glimlachte ze vrolijk waarna ze zich al gauw op de dansvloer bevond en ongeacht het type jongens waar ze nu bij hing toch volledig los ging. Al hield ze de jongens toch onopvallend in het oog, er was iets wat ze niet vertrouwde en er was haar altijd verteld uit te kijken voor dit soort. Katherine legde haar handen op de heupen van Virginia wanneer deze tegen haar aan begon te schuren. Met een grijns keek ze naar enkele jongens die hun verlekkerd aan staarden toen ze dit deden. God, wat was ze ook aan het doen? Kath trok niet weg, helemaal niet ze deed gewoon verder. Het was dom, maar het voelde toch wel goed aan op een of andere manier.

Die sexy blik verbeterde alleen maar zodra ze merkte dat er twee handen op haar heupen werden gelegd, waarvan ze wist dat die van Katherine waren. Hoe kon het ook anders. Ze grijnsde breed en voelde het steeds meer benauwder hier in de club worden, geweldig gevoel. Haar hart bonkte, al kon ze weinig meer verschil vatten tussen het gebonk van de harde bass van de heerlijke muziek of van haar lichaam. David Guetta met Turn me on luidde door de speakers, wat haar alleen maar meer drang gaf om zich te bezatten en zich door de muziek te laten leiden. Wanneer er een jongen van het groepje waar ze mee danste kwam aanzetten met wat sterke dranken, zoals wodka shotjes en allerlei ander branderig spul, pakte ze er twee glazen vanaf en voordat ze het door had stond haar keel volledig in brand. Maar het maakte haar weinig uit, ze voelde zich perfect op het moment. Met nog maar weinig concentratie ging ze helemaal los op de platen en had niks meer in de gaten van de tijd. Misschien was het al vier uur later, of nog maar net een halfuur, het kon haar weinig schelen. Inmiddels was ze ook al met een jongen gaan dansen, die haar enkel met een brede grijns aankeek en vaak genoeg zijn ogen uitdagend over haar lichaam liet glijden, die prikkelingen voelde ze in haar rug tintelen. En ze merkte dat de muziekstijl was veranderd naar dubstep, er was waarschijnlijk een andere DJ in de plaats gekomen. Virginia maakte het weinig uit, ze vond het heerlijk om op te dansen. Muziek bonkte door de hele tent heen, ze had zelfs het idee dat ze de vloer voelde trillen onder haar voeten, maar aangezien ze toch lam genoeg was merkte ze het verschil niet eens meer. Niets maakte haar meer uit, echt niet. Lichtjes merkte ze op dat er een andere jongen in het groepje was gekomen, die er bekend voor haar uitzag. Wanneer ze ietsje beter keek zag ze dat het een bekende krullenbol was, Fabian. Waarschijnlijk kwam hij haar vriendin halen en ze pikte iets heel vaags op van dat het groepje het goed vind, ze hadden enkel Virginia nodig. Zij lachte enkel luid, had het goed naar haar zin hier in de club.
Een jongen greep haar onschuldig bij haar pols, waardoor ze naar hem toegetrokken werd en bijna zijn lippen reikte. 'Waarom kom je niet met ons mee?' Grijnsde hij, keek even naar zijn maten en drukte kort een kus op haar wang, wat dicht genoeg bij haar lippen in de buurt kwam. ''Natuurlijk!'' Zei ze met plezier en draaide zich toen even om naar Kath. Hoewel het haar moeite koste om overeind te blijven staan, wist het haar te lukken en greep toen ook snel genoeg de meid bij haar schouders. ''Vind je het goed als ik... Ik zie je morgen wel weer, oke?'' Grinnikte ze, alsof ze het grappig vond om iedere avond met random jongens mee te gaan. Maar diep van binnen stribbelde ze tegen, maar aangezien ze daar geen controle over had op het moment ging ze gewoon mee. Een korte kus drukte ze de meid op haar lippen, waarom wist ze eigenlijk ook niet, en liep daarna giechelend mee met de jongens naar de uitgang. Daar stond een grote truck, waar ze in mee kon en ze zouden naar een loft gaan, hadden ze het over. Al glipte het allemaal langs haar, het ene oor in en veel sneller het andere oor weer eruit. Nog steeds dansend liep ze met hen mee, totdat ze eenmaal in de auto zat en ze vlug genoeg vertrokken.

Katherine danste erop los, de alcohol vloeide maar al te rijkelijk. Haar blik week geen moment van die van Virginia af. Een grijns rustte er op haar gezicht, en ze voelde zich werkelijk zo vrij als een vogeltje. Hier en daar ving ze een blik op van een van de jongens, al was het zodra ze het merken zo dat de jongen zijn blik weer op Virginia richtte. Ze besloot er maar niet al te veel aandacht aan te besteden en zich helemaal te richten op de muziek die door de boksen knalde. De stijl was veranderd van muziek en dat deed haar nog meer los komen. Dubstep was een muzieksoort waar van ze kon genieten en gewoon lekker op los kon gaan, al was dat volgens vele mensen maar een raar zicht. In een dansclub waar iedereen momenteel hetzelfde deed als de ander was het best wel normaal, en ook grappig om aan te zien als toeschouwer maar het kon haar niet boeien eigenlijk. Tot haar grootste verbazing merkte ze dat niemand minder dan haar bruinharige engel zich in de groep had gewerkt en nu beschermend voor de blikken van de andere voor haar was komen staan. Zonder enig moment te aarzelen legde ze haar armen om de jongen zijn nek heen en danste vrolijk verder met hem. Tot er kort een hand op haar schouder werd gelegd, vrijwel meteen draaide ze haar hoofd en keek recht in de ogen van haar vriendin. Katherine hoorde de stem van het meisje amper, maar ze wist wat er aan het gebeuren waren, of toch alleszins een beetje. Aarzelend beet ze op haar onderlip, waarna ze toch al heel snel en heel onverwachts de lippen van Virginia op de hare voelde. Wat verbaasd greep ze naar de pols van het meisje en hield haar even tegen. ‘Als er iets mis is, bel me, of bel Fabian, dan kom ik je wel halen.’ Sprak ze luid genoeg boven de muziek uit en glimlachte even schamper naar haar toen ze werd mee genomen door het groepje jongens. Om haar gedachten er maar vanaf te halen draaide ze zich weer naar Fabian die haar met die grote chocolade bruine ogen aan keek en vroeg of alles wel goed was. Katherine knikte zachtjes en besloot vervolgens toch maar verder te dansen met de jongen die niet voor niets naar haar was toegekomen. Even ging ze op haar tippen staan en drukte een korte kus op zijn lippen, iets wat nogal verbazingwekkend was voor de jongen. Een glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Ik moest je nog bedanken voor het drankje.’ Grinnikte ze vrolijk waarna ze haar handen even door zijn haren liet gaan. Fabian legde zijn armen om haar heen en heel plotseling veranderde de muziek weer, ditmaal naar een mannelijke cover van Set Fire To The Rain. Om zich heen zag ze verschillende meisjes zich werpen in de armen van de jongens hier, en zo deed zij dat uiteindelijk ook bij Fabian. Ze plaatste haar hoofd tegen zijn schouder aan en voelde hoe hij zijn handen op haar onderrug plaatste. Zo gingen de twee dansend verder, duidelijk bewust van elkaar, wat te merken was aan de kleinste bewegingetjes die ze aan elkaars lichaam deden. Hoewel ze hier duidelijk van genoot, voelde ze toch een grote bezorgdheid voor Virginia. Misschien had ze haar niet mogen laten gaan? Hoe dom was ze ook? Virginia zou zich niet kunnen verzetten tegen dat groepje jongens. Voor even keek ze op naar het perfecte gezicht van Fabian, die duidelijk met dezelfde bezorgdheid zat, maar toch bleven ze dansen, alsof ze daarmee Virginia dus echt zouden kunnen redden. 'Laat me niet meer los Fabian, nooit meer.' Fluisterde ze zo zacht tegen de stof van zijn shirt.