I'm the new one, cant you see?

Maria keek snel om zich heen, ze wou even alleen zijn, al zou ze ook graag gezelschap hebben. Ze wou graag terug naar huis, maar wou ook hier blijven. Ze wou goed en krachtig zijn, maar ook niet opvallen. Tegenstrijdige gevoelens streden om voorang in haar, en ze had er nu gewoon genoeg van. Santa Monica Beach lag als een veilige barriere tussen alles in, het was alles, en toch weer niet, het was zij, en toch anders. Moeilijk. Maar het voldeed. Haar passen weerklonken zachtjes, terwijl ze er naartoe liep. Ze liet zich neerzakken op het nog natte gras, en sloot tevreden haar ogen. Ze had nog geen les, en dat was ergens wel fijn, ze wou wel dat ze iemand kende. het moest niet perse een heel goede vriend te zijn, of vriendin, maar het feit dat ze hier niet alleen was, zou haar al veel verder helpen. Ze zuchtte even, en deed haar ogen langzaam open, het water golfde zachtjes naar haar, en automatish glimlachte ze. De zon scheen zacht op haar bleke teint, die toch nooit zou bruinen. Haar hand fladderde even zachtjes over het water, toen ze iemand vanuit haar ooghoek zag staan. Verschrikt viel haar hand langs haar zij, en keek ze op. Ze had toch niets misgedaan? Het was pas haar eerste dag, en om nu al in de problemen te komen, dat was veel, zelfs voor haar.

- Even inkomen met Maria :3 , voor iedereen -

Steven’s bruine haar werd iets naar links geblazen door het frisse windje wat er stond. Aan de kust had je daar altijd meer last van. De mauwen van de grijze trui die hij droeg waren tot zijn ellebogen opgetrokken. Het was aardig mooi weer en hij had wel zin om een rondje te lopen. Hij merkte dat aan de kust een steviger windje stond dan in de binnenstad. Gelukkig had hij een soort wax in die hij telkens kon restylen en zijn haar niet als een poedel stond. Niet dat hij krullend haar had, maar het was gewoon een uitspraak. Zijn alstarrs sleepte hem voort terwijl hij half in gedachten verzonken was half om zich heen keek. Hij was hier enkele dagen geleden pas aangekomen en hij zou nu de omgeving een beetje bekennen. De drukte in de stad viel hem niet op, 0hij kwam immers uit New York en daar was het altijd heel druk. Het stadse gedeelte had hij nu achter zich gelaten en hij kwam steeds meer in de buurt van de kust. Hij zag een meisje zitten, die waarschijnlijk genoot van het uitzicht. Die was na genoegen heel erg mooi. Je kon zo over de zee heen kijken, dat deden zijn donker bruine ogen ook zeker. Nog steeds was hij ingedachten gezonken. Hij moest hier eens in de zomer komen, dan was hij meteen genezen. Als hij al die half naakte damens zag rond lopen hoefde hij vast niks meer te weten van Jongens. Hij was even vergeten dat hij zo in de buurt van het meisje stond, en werd uit zijn gedachte gehaald toen ze hem geschrokken aan keek. “Ik ben niet zo eng hoor” Grapte hij. “Ik ben Steven, een student op Monica high”. Blijkbaar was zij dat ook, maar hij herkende haar nog niet. Niet dat hij zo veel mensen daar nog kon nee alleen Feniquo. Fen… Steven zuchtte even bij de terug blik op de jongen. Nee Beval zijn hoofd/ Niet aan die jongen denken jij bent niet zoals hem jij bent gewoon Straight galmde zijn hoofd. Steven probeerde de stemmen eruit te drukken doormiddel van zich op te laten gaan in het gesprek, “Vind je het erg als ik even naast je kom zitten ?” Vroeg hij.

"Ik ben niet zo eng hoor." Grapte hij. "Ik ben Steven, een student op Monica High." Hij bekeek de jongen nogmaals. Steven, die moest ze onthouden. Misschien kon ze wel vrienden met hem worden aangezien ze ook nieuw is. "En ik ben trouwens Maria, ook een student op Monica High." Normaal zou ze nu al lang vrienden gemaakt hebben, maar ze wist niet wat zeggen. De meeste keken haar raar aan, of soms ook vuil. Misschien zou ze hier wel alleen moeten leven, op deze grote school. "Vind je het erg als ik even naast je kom zitten?" Vroeg hij. "Nee ik vind het niet erg, alleen is het gras wel nat." Ze was blij dat ze iemand leerde kennen. Misschien was dit wel het begin van een nieuwe vriendschap? Je weet maar nooit. "Vertel eens wat meer over jezelf." Maria's sympathieke kant kwam naar boven. Dat gebeurde meestal als ze een gesprek begon. Hij was best aardig en grappig. In welke klas zou hij zitten? Misschien zat hij ook wel in MH 11B. Dat zou best handig zijn, dan kende ze tenminste al één iemand uit haar klas. Hopelijk zou de klas leuk en aangenaam zijn, beter dan haar klas in de andere school. Daar haatte iedereen elkaar, behalve haar, iedereen liep achter haar aan wat haar best wel irriteerde. Maar wat wil je ook?

Steven voelde zijn shot aardig werken, hij voelde zich vrolijk en vogelvrij. Alsof niks hem kon schenden en hij kon doen wat hij wou. Hij zou van een brug af kunnen springen zonder dat het hem een schrammetje zou opleveren. Steven liet het meisje zich voorstellen en hoorde dat ze ook op Monica High zat. Hij glimlachte even, veel mensen zeiden over hem dat hij een schattige glimlach had, zelf vond hij dat wel mee vallen. Maar ja hij keek dan ook niet elke keer in een spiegel als hij lachte dus kon hij er eigenlijk ook niet over oordelen. De donkerbruine ogen, en dan echt zwarter dan bruin, gleden even over het gras toen Maria zei dat het wel nat was. Ach wat maakte het uit er warren wasmachines uitgevonden voor zulke gevallen zodat er vieze kledingstukken schoon konden worden gemaakt. Vroeger kon dit ook maar dan moest het geheel met de hand, hij huiverde al bij het idee allen. Steven ging door zijn hurken en de afgetrapte hakken van zijn sneakers priemde even tegen zijn bovenbenen aan voor hij ging zitten. Dit was een makkelijkere en minder pijnlijke manier om te gaan zitten, in plaats van je zomaar op de grond te laten vallen. Eigenlijk hoorde hij te gaan zitten maar hij vond liggen net zo makkelijk, dus liet hij zich achterover vallen en keek met zijn iets te grote pupillen, door zijn shot, richting de hemel. Hij stak een lange grasspriet in zijn mond en zuchtte even ontpannend voor hij begon te praten. “Ik heb niet echt een denderend intressant leven, maar ik ben dus 17 jaar en kom uit New York. Gitaar spelen en zingen zijn een van me hobbies en wat wil je nog meer weten ? vroeg hij met een scheve glimlach. Hij zag er wel de lol in waarschijnlijk Maria niet maar Steven wel en schoot in een korte lachbui. Hij zuchtte even en vroeg toen op een doodnormale toon alsof er niks aan de hand was. “En jij, vertel” hij bedoelde natuurlijk dat ze wat over zich zelf moest vertellen. Hij liet zijn blik even over haar lichtblonde haar glijden wat in een iets emo achtig kapsel zat, en natuurlijk kon hij het niet laten om zijn blik over haar rondingen te laten glijden. Momenteel was hij weer eens in to girls. Maar je mocht iemand niet op uiterlijk beoordelen dus bleef hij goed luisteren, en hij lag ook heerlijk dus van zijn plek afgaan zat er niet in.