You're an artist, I'm a silly jerk.

Tobias stapte langs het diepvries gedeelte van de supermarkt. Hij had helemaal geen eten meer in huis maar hij had ook geen tijd om echt iets te eten te kopen. Dat zou hij binnenkort wel doen. Voor nu moest hij alleen zien te overleven in de avond, want iemand als hem kon natuurlijk geen maaltijd overslaan. Eigenlijk had hij het helemaal niet zo druk maar liep hij gewoon liever niet door de supermarkt. Meestal bestelde hij al zijn boodschappen online omdat hij dan niet als een loner door de winkel moest zwerven op een eeuwige zoektocht naar een blik spaghetti saus. Hij slofte verder langs de vriezers, opzoek naar iets dat misschien zijn aandacht kon trekken. Hij keek een keertje op en zag een jongen en een meisje hand in hand een gangetje inlopen. Toen hij nog acht jaar oud was - moet je nagaan, dat was voor de puberteit zijn wonderen verrichten en elk klein jongetje eng maakte - had hij die gedachten dat hij naast een prinsessen bruid zou staan en dat liefde onverslaanbaar was. Een erg naïeve gedachten wist hij inmiddels. Niet dat hij niet geloofde in liefde en nooit verliefd was, maar hij wist dat het niet voor altijd was en het zeldzaam as dat een koppel het meer dan vijf jaar met elkaar uithield. Misschien zelfs minder. Zijn langste relatie had anderhalf jaar geduurd, dus dat was ook niet bepaald een wereldrecord.
Hij liep weer verder en pakte een of ander walgelijk bakje met vlees en groente op. Het zag er niet bepaald eetbaar uit, maar het moest dan maar. Hij hield de maaltijd in zijn hand en liep verder, waarna hij een oude vrouw zag die probeerde bij een van de bovenrekken te komen. Er zat blijkbaar een pak koekjes, iets wat het oude vrouwtje vast niet wou missen. Logisch, wie kon er nou het leven door zonder chocolate chip cookies? Hij liep haar kant op omdat hij soort van sociaal en behulpzaam was. "Kan ik helpen?" vroeg hij met een kleine glimlach. Ze rook helemaal naar bejaardentehuis, maar daar moest hij maar mee leren leven. "Ja.. ik wil graag die doos met koekjes maar ik kan er niet bij.." meldde ze hem met trillerige stem. Typisch voor iemand van haar leeftijd. Hij knikte en stond op de rand van een van de rekken en greep naar de doos met koekjes, die hij te pakken kreeg. Hij zakte weer terug op aarde en gaf de etenswaren een het oude vrouwtje. "Dankjewel jongeman, heel erg bedankt." bedankte ze hem uitgebreid, waarna ze het in haar mandje deed en verder slofte. Oude mensen waren echt grappig.

[Isis]

Isis liet haar blik over de veel te grote hoeveelheid koekjes gaan. De druk op haar schouders werd steeds zwaarder toen ze besefte dat ze geen koeken, snoep of ander ongezond stuff ging kopen. Ze trok haar hand terug en keek met een sneaky grijns terug naar de doos koeken. Ach, één pakje kon toch geen kwaad? Goedkeurend graaide ze de doos uit de rekken en stak dat in haar kleine mandje die ze van voor in de winkel had meegenomen, handig waren die dingen toch. Nu moest ze alleen nog een doos eieren, boter, melk, waspoeder en mascara kopen. Van zichzelf wist ze al dat ze met alles buiten ging lopen wat ze juist niet nodig had, was zoiets typisch als je alleen door een overgrote winkel dwaalde. Haar blauwe ogen vielen op een oude dame die maar niet bij hetgene kwam wat die wou. Isis wou zich net naar de vrouw benen toen een andere jongen in het zicht kwam en Isis verdacht op haar onderlip beet. Vlug draaide ze zich om en liep een andere rij in zodat het niet al te veel zou opvallen dat ze net dwaas had staan kijken. Nooit gedacht dat ze hier nog een knappe jongen zou tegenkomen, laat staan zó'n dude. Met haar handen door haar haren probeerde ze de blosjes op haar wangen te doen verdwijnen en stapte daarna richting de afdeling van de melkproducten. Meteen had ze een dozijn eieren en een pak van 1kg boter in haar handen. Mooi, nu alleen nog dat verdomde waspoeder en mascara. Het belangrijkste van die twee was natuurlijk haar make-up maar waspoeder was nodig om haar vuile kleren te wassen dus moest ze dat ook maar halen. Toen ze de rij van vleeswaren passeerde zag ze de jongen in de verte staan, oké, nu ging ze erop af. Met een onschuldige glimlach op haar gezicht ging ze voor de jongen staan en zette haar breedste glimlach op haar gezicht. "Haay! Jij enig idee waar je waspoeder kunt vinden?" Oké, dat laatste. Fáck. Dat was dus de grootste fail ever. Vooral omdat ze met zo'n dom gezicht naar die gast stond te kijken, wetende dat ze zo geen betere indruk maakte dan daarnet. Ach ja, straks zou ze gewoon betalen en wegwezen. Die gast zou ze dan hopelijk niet meer tegenkomen. Maar algauw verdreef ze die gedachte en zag ze er nog het positieve van in. Straks vond die gast haar nog niet zo onnozel en konden ze nog wat doen deze avond. Hum, dat aanbod zag er beter uit. "Ik zit hier al de hele tijd rond te zwerven en ik vind 'm nog niet. Ze duiden hier ook niet goed aan waar wat staat." Lichtjes lachend liet ze haar blik over de winkel gaan, zag opeens een groot plakkaat 'verzorgmiddelen' staan. Ja, niet goed aangeduid. Fail. Alwéér. Isis sloeg zichzelf, zacht natuurlijk, tegen het hoofd en liep richting het plakkaat om dan inderdaad de waspoeder te vinden en dat opgelucht in haar mandje te steken. Eindelijk, nu nog mascara en dan waren haar boodschappen gedaan. Nadat ze haar mascara had gevonden liep ze op de gast af om dan een klein papiertje in zijn handen te steken. "Zin om straks nog wat te doen? Bel me." Met een melige knipoog liep ze richting de kassa en stapte na het betalen de winkel af. Nu hield ze haar gsm wel extra in de gaten, wetende dat de jongen haar misschien zou bellen. Al was het nogal scheef om recht voor het supermartk te blijven staan als die dude nog binnen stond. Oké, ging ze wel even een cafétje binnen. Goedkeurend wandelde ze het dichtsbijzijnde gebouw binnen en bestelde daar breed lachend een gewone cola. Had ze toch weer een goeie indruk achtergelaten bij die gast. Isis was ervan overtuigd dat hij haar niet eens zou durven bellen. Isis lachte, ze ging zich nog wel vermaken dus dat was nu niet het grootste probleem.

-Ik zat er niet echt met m'n gedachten bij .. Verry sorry T__T

"Haay! Jij enig idee waar je waspoeder kunt vinden?" zei een stem naast hem. Tobias keek om en zag een blond meisje staan. Ze was heel knap, heet zelfs. Haar haar krulde lichtelijk en hij had het idee dat er highlights in zaten, maar dat wist hij niet zeker. Ze had blauw groene ogen, niets mis al zei hij het zelf. Zijn ogen waren verborgen achter zijn aviators. Van die met die bruine glazen en een gouden rand. Nou ja, echt goud was het natuurlijk niet. Hij droeg ook een grijs blauwe V-neck met een gouden kettinkje dat hij van een overleden vriendin had gehad. Buiten dat om alleen nog zijn baggy jeans die donker waren van kleur en zijn zwarte Adidas schoenen. "Ik heb echt geen idee, ik kom hier niet zo vaak." bekende hij eerlijk, hoewel het ook deels was om haar in de buurt te houden. "Ik zit hier al de hele tijd rond te zwerven en ik vind 'm nog niet. Ze duiden hier ook niet goed aan waar wat staat." klaagde de blondine. Hij grinnikte zachtjes en schudde zijn hoofd. Daar had ze ook wel gelijk in. Hij had er zelf ook wel vaker problemen mee en vond de supermarkt soms een labyrint-achtig gevoel geven. "Het is hier net een doolhof als je hier niet vaak komt, dat ben ik in ieder geval met je eens." zei hij met een grijns. Toen ze een andere kant op liep, volgde zijn blik haar waarna hij zag dat ze gewoon naast het gebied zaten waar ze moesten zijn. Heel slim hoor allemaal. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan, maar begon in plaats daarvan te lachen. "Wat zijn we intelligent bezig." Toen ze terug liep duwde ze een papiertje in zijn hand en vroeg of hij haar wou bellen. Een kleine grijns speelde rond zijn mond en hij knikte.


Het was rond zes uur 's avonds maar omdat het winter was, was het al donker buiten. Hij had net het meisje haar nummer ingetikt op zijn telefoon en klikte op bellen. Hij hield zijn mobiel tot zijn oor en klemde het tussen zijn schouder en hoofd. Hij had zijn autosleutels in zijn hand en speelde ermee. Hij draaide het ringetje met de sleutels eraan rond zijn vingers om het vervolgens weer op te vangen, terwijl hij wachtte tot de blondine opnam. "Hee. Geld je aanbod nog steeds?"

Isis zat al een tijdje aan de bar zonder echt wat te doen. Ondertussen had ze zo al een drietal cola's op en werd de smaak haar een beetje beu. Volgens haar ging die jongen al niet meer bellen dus was ze van plan om eerst terug naar haar kamer te gaan en dan nog iets te gaan doen. Goedkeurend betaalde ze de barman die haar opeens een weirde knipoog gaf. "Whut?" Lichtjes fronsend schoot ze in de lach toen die onschuldig zijn schouders optrok en Isis goedgemutst het cafétje uitliep. Hm, eerst nog de weg naar haar kamer zoeken. Ze was van het .. Oh ja, van de supermarkt. Isis liep naar de supermarkt en sloeg dan het baantje in dat ze daarvoor had genomen om daar uit te komen. Eenmaal aan haar kamer aangekomen duwde ze de deur open en stapte recht richting de douche. Eerst haar maar eens 'mooi' maken want haar gezicht was net een zombie. Net toen ze zichzelf had ingezeept en weer had afgespoeld stapte ze haar douche uit en richtte zich tot de spiegel. "Awtch. Confrontatie met de spiegel." Met haar vinger begon ze de uitgelopen mascara weg te wrijven om daarna een nieuw lijntje oogpotlood te tekenen en haar mascara nog eens aan te doen. Oké, nu de kleren. Haar groene ogen vielen op een wit, doorschijnend, kleedje met een half afgesneden mauw (zie onderschrift). Maar ergens bedacht ze zich, het was wel héél erg doorschijnend. Isis nam daarom maar haar los blauw shirtje met een skinny jeans erop. Als schoenen trok ze haar hoge hakken aan, het waren wel héél hoge hakken maar daar stoorde ze zich niet aan. Isis was gewend om op die schoenen te lopen. Als bij wonder hoorde ze haar gsm af gaan. Isis liep zo snel als ze kon richting haar mobiel. Bij het zien van een onbekend nummer sloeg haar hart over, het was die dude! "Haay, dacht dat je nooit meer ging bellen!" Opgewekt luisterde ze naar zijn nogal domme vraag waar Isis natuurlijk droog een 'ja' op antwoordde. "Jij bent vast nog in het stadscentrum? Anders kunnen we eerst nog een terrasje nemen?" Isis knikte op zijn verdere woorden en verbrak de conversatie door nog een 'tot straks' te zeggen en daarna haar mobieltje dicht te klappen. Oef, dat werd dus haasten richting het stadscentrum! Op haar snelst schoot ze haar kamer uit en begon als een gek te rennen richting het baantje dat ze daarnet genomen had.
De geur van alcohol drong haar neusgaten binnen toen ze het terrasje van een half praat-, eetcafé op wandelde. Hum, het zag er hier nog best goed uit. Maar de temperatuur was zodanig gedaald dat Isis verkoos om binnen te zitten. "Tafeltje voor 2 alstublieft, mijn vriend komt nog." Grijnzend over dat laatste volgde ze de man die haar bracht naar een mooi plekje net naast de kachel. Humn, net naast de warmte, gezellig. "Die vriend boft dan wel met jou als vriendin." Met een knipoog verdween de ober waarop Isis alleen maar kon glimlachen. Complimentjes waren niet meer zo speciaal, ze was ze wel gewend. Bij het zien van de jongen in de verte begon ze met haar arm te zwaaien. Toen ze merkte dat hij haar had gezien bleef ze stil zitten en wachtte tot wanneer hij op haar af zou komen.

-Ik heb niet echt verder gepraat omdat ik niet wilde spammen door jouw personage te doen praten xD

"Nooit bellen? Ik zou niet durven." grijnsde Tobias via de telefoon, maar die grijns zou het meisje natuurlijk niet zien. "Nah ik ben niet meer in het centrum, ik ben thuis. Maar tegen een terrasje zeg ik geen nee." antwoordde hij met diezelfde grijns. Hij draaide zijn sleutels nog een keer in zijn hand terwijl hij afscheid nam van haar met een korte 'tot zo'. Eens kijken wat hij aan zou doen. Hij vond een witte bloes met een baggy spijkerbroek, die hij aan deed. Nou, het zag er nog best verzorgd uit. Vervolgens ging hij voor de spiegel staan met een pot gel en fixte zijn haar. Hij deed redelijk lang met een pot gel omdat hij niet zo belachelijk veel in zijn haar gooide. En vrienden die hij kende die dat wel deden, pfoe, niet normaal! Maar ze mochten er van hem bij lopen zoals ze wouden, als zij zich er maar lekker bij voelde he.

Langs het afgesproken restaurant wist hij een parkeerplaats te vinden, waar hij zijn auto parkeerde. Hij had die auto met zijn ouders gekocht. Hij de helft, hun de helft. Hij was niet heel erg verwend maar hij kon ook niet zeggen dat hij helemaal niet verwend was. Soms kreeg hij wel dingen die andere mensen niet zomaar kregen, maar hij was niet iemand die de hele dag met merkkleding rond liep. Nou ja, zo nu en dan had hij natuurlijk wel merkkleding maar niet altijd.
Toen hij bij het terras kwam zag hij de blondine wild met haar armen zwaaien. Oke.. Hij liep naar het restaurant toe en ging naar binnen, waarna hij er rustig doorheen liep en uiteindelijk bij het terras kwam, waar hij het meisje zag. Hij ging rustig bij haar zitten en glimlachte vaagjes. "So we meet again, miss ...?" Hij keek haar afwachtend aan, hopend dat ze zich voor zou stellen aangezien hij nog steeds niet wist hoe ze precies heette.

Isis merkte dat de dude nogal traag op haar afliep, al kon ze een grijns niet onderdrukken. Een beetje nerveus wond ze wat haren rond haar vinger tot wanneer ze zag dat hij zich voor haar neerzette. "Hye shawty." Een grote glimlach rustte op haar gezicht. Shawty was een ander woord voor 'knapperd' of iets in die richting. Dat zou ie vast wel weten, hoopte ze dan toch. Anders stond ze alweer goed voor paal. Tjeez. Wat moest die jongen wel niet van haar denken? Isis lachte bij zijn reactie, merkte dat hij inderdaad haar naam nog niet wist. "Sorry. Ik ben Isis, al stond ik nogal goed rood in de supermarkt waardoor ik nog geen tijd had gehad om me voor te stellen. Ik heb toch mijn waspoeder gevonden!" Isis grijnsde, keek de jongen voor zich aan met haar groene ogen. Hij zag er echt wel goed uit, met zijn haren in de gelpot geduwd en dan met zijn sjieke kleding. Isis vond het altijd leuk als jongens aan hun uiterlijk dachten, tenslotte wou Isis niet met een klosjaar op stap gaan. Maar deze dude had wel stijl, moest ze eerlijk toegeven. De man die haar daarnet een tafeltje had gegeven kwam met een grote grijns op z'n gezicht hun richting uit. Isis schoot in de lach door de wel zeer charmante uitdrukking op zijn gezicht. Probeerde die gast haar nu het hof te maken? Niet dat de man zo lelijk was, het was een redelijk deftige jongen en was blijkbaar nog niet aan de oude kant. Maar toch, de jongen voor haar aan tafel had toch een leuker uiterlijk dus ging Isis niet opeens achter die barman gaan lopen. Trouwens, Isis liep nooit achter jongens, zij moesten haar maar achterna lopen. "Heeft u al een beslissing gemaakt?" Isis keek de man wat raar aan, zag dat die alleen maar naar haar keek en niet naar de jongen. Isis maakte een beweging met haar hoofd naar de jongen voor haar en zag dat de barman een soort 'oeps' uitbracht. Isis lachte, keek naar de jongen voor zich en schudde onbegrijpend haar hoofd. "Een gewone cola voor mij. Of we blijven eten zien we straks wel, hum?" Isis draaide haar hoofd naar de jongen en knikte daarna bevestigend naar de barman die haar wel héél strak aankeek. Straks puilden zijn ogen nog uit als hij niet naar iets anders keek. "Gaat het wel?" Isis wist dat ze de man aan het plagen was, al had ze daar alle redenen voor. Die vent zat haar aan te staren met wel meer bedoelingen dan gewoon bestellingen ophalen. Toen de jongen voor haar ook had geantwoord (sorry, anders geraakt die nooit weg) verdween de barman en keek Isis de jongen lacherig aan. "Heb je z'n face gezien? Hij keek je zelf niet aan toen hij aan jou wat vroeg!" Isis schoot in de lach, hield haar hand voor haar mond terwijl ze de naamloze jongen aankeek. Misschien zou het wel wat handiger zijn als ze zijn naam wist, anders bleef ze hem wel shawty noemen, grinnik.
"En, vertel eens. Familie hier in Monica? Passies, hobby's, sporten..?" Isis gaf hem een grote mogelijkheid aan vragen en hoopte hiermee een gesprek aan te knopen. Want het ging niet echt lukken als ze elkaar de hele tijd in de ogen bleven kijken.