Oops.. I did it again!

Met oortjes in haar oren ging ze op weg naar de receptie van Monica High, haar eerste schooldag. Ze zou waarschijnlijk wel wat later instromen dan gebruikelijk, maar dat kwam omdat er wat mis was gegaan met de inschrijving. Ach, Helena had het totaal niet erg gevonden, een paar extra dagen vakantie dan de rest zou hebben. Harde Dubstep muziek klonken uit de felroze oortjes dat zelfs de zwervers van drie straten verder op zouden kunnen mee genieten. Even bleef ze staan om van de klanken te genieten en zelfs even mee te dansen. Ze gaf er niets om dat leerlingen om zouden kijken, of het nou positief of negatief was. Breed grijnsde ze, terwijl ze de klapdeuren van de school wijdopen gooide en trots naar binnen liep op haar Vans. Eenmaal bij de receptie zette ze het volume van haar iPhone wat zachter en vroeg ze haar boeken, plus daarbij een kluisje zodat ze niet die hele stapel weer mee zou hoeven sjouwen naar huis. Nee, ze woonde dan hier wel in de stad maar het was beter als ze ze nu gelijk ergens kon dumpen. Een sleuteltje kreeg ze als eerst toegereikt, waarna de volledige stapel boeken volgde. Zachtjes kreunde ze, vanwege dat het zo ongelofelijk zwaar was, tenminste.. zwaarder dan verwacht en zuchtte hard. Met tegenzin bedankte ze het vrouwtje wat haar geholpen had en liep de hal in die ze had aangewezen, waar de kluisjes zouden moeten staan. Het was vaag geweest dat de werkneemster ook niet zeker weten wist of de kluisjes zich daar nou bevonden, maar ja wat moest ze anders van domme blondjes verwachten. Inmiddels had ze dan haar muziek harder weten te krijgen door behendig de boeken voor kort met één hand vast te houden. Vrolijk door de Dubstep kon ze het nauwelijks laten om huppelend door de hal te dansen, maar dat kon ze beter niet doen als ze tenminste nog haar boeken heel wou houden. Toch kon ze het eventjes niet laten om een gauwe move te maken, waardoor ze de persoon die eraan kwam lopen niet zag aankomen en volop tegen degene aanknalde en alle boeken uit haar handen vielen, allemaal met luide knalletjes op de grond. ''Shit..'' vloekte ze luidkeels toen ze zelf ook op de grond terecht was gekomen en pijnlijk over haar achterhoofd wreef. Gelukkig voelde ze geen spoor van bloed, maar alsnog deed het veel zeer.

-Iedereen!

Zuchtend liep Liberty door de school heen. Ze was haar boeken vergeten dus kon ze vertrekken. Die vent had echt een hekel aan haar.
Liberty liep naar haar kluisje en pakte haar mobiel. Ze smste haar vriendin dat ze het hier spuug zat was.
Maar eigenlijk meende ze dat niet. Hier vond ze het leuker dan thuis. Liberty liep door naar de wc's en ging naar binnen.
Daar deed ze wat ze moest doen. Toen ze klaar was ging ze voor de spiegel staan en deed nog wat lippenstift op haar lippen.
Daarna liep ze weer terug dit keer liep ze wel naar haar kluisje. Eenmaal daar keek ze toe hoe een meisje tegen een jongen aan knalde en die jongen vloekend weg liep. Liberty liep naar het meisje toe en stak haar hand uit. Om haar te helpen met staan.
Dat eenmaal gedaan raapte ze de boeken van het meisje op en gaf die aan haar. Hier. Niet weer vallen.Zei ze glimlachend. Liberty liep weer naar haar kluisje en deed die los.

-FlutxD-

Toen ze bekeek wie haar zo nodig omver geduwd had, was het niemand minder dan een onvriendelijke jongen geweest die er vervolgens niet eens de moeite voor nam om haar overeind te helpen, laat staan haar zijn excuses aan te bieden. Tsah, van dat soort mensen had ze schijt aan. Het was altijd maar 'ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke' werk. Net toen ze zelf de kracht nam om op te staan, merkte ze een hand op die een blondine uitstak, die ze -natuurlijk, logisch- niet kende. Een dankbare glimlach ontstond op haar gezicht toen ze haar aankeek en was haar nog dankbaarder toen ze haar eenmaal hielp met haar boeken op te rapen. ''Dankje.'' Gauw streek Helena een plukje van haar rode haar voor gezicht weg, schoof die achter haar rechteroor en liep daarna naar het meisje toe toen ze wegliep naar haar kluis toe. ''Nee, natuurlijk niet. Ik ben niet achterlijk.'' Mokte ze een beetje egoïstisch, maar meende het niet. ''Het was die jongen die niet uit zijn doppen keek, dóh.'' Zei ze met een ondeugende twinkeling in haar ogen en ze hield de boeken dit keer stevig in haar armen geklemd, zodat ze niet opnieuw zo'n rare blunder zou begaan. Een tweede val zou ze waarschijnlijk wat minder beter overleven. Ondertussen leunde ze tegen met haar rug tegen het kluisje naast die van de blondine aan, met haar hoofd ook steunend er tegenaan. ''Helena. En jij?'' Stelde ze zichzelf voor, zonder er verder omheen te draaien. Vanuit haar ooghoeken merkte ze op dat er een nummer op het meisje haar kluisje stond. Dat betekende dat ze precies op die van haar leunde. Ietwat verbaasd draaide ze zich om en merkte op dat die open stond, zodat ze zo meteen zelf haar eigen code kon invoeren en haar kluisje kon sluiten. Maar voordat ze dat deed legde ze haar boeken er nogal slordig in, het was eerder gooien te noemen, en sloot met een harde klap het deurtje.

Liberty knikte toen het meisje haar bedankte. Ze keek even naar haar maar draaide zich daarna weer om. Om eenmaal bij haar kluisje uit te komen.
Liberty rolde met haar ogen. Jezus man ze kon wel eens normale gaan doen tegen haar. Ze had haar net zo goed uit kunnen lachen en dan weg kunnen lopen. Eigenlijk had ze dat ook maar moeten doen. Maar helaas moest Liberty natuurlijk weer behulpzaam zijn. ''Het was die jongen die niet uit zijn doppen keek, dóh.'' Liberty keek die rooie aan en trok haar wenkbrauwen op. Een ander de schuld geven is makkelijk zo te zien.
Nou sorry hoor maar als jij daar nou niet zo achterlijk stond te dansen dan had je hem zien aan komen en dan kon je een stap op zij zetten. Dus volgens mij is het heel duidelijk je eigen schuld.Kaatste ze terug. Nog even en ze had al echt een hekel aan dat kind. O ik ben gevallen wat ben ik zielig. Voor haar gevoel was het zo'n kind. LibertyAntwoordde ze kort. Ze keek toe hoe het meisje helena genaamd dus haar boeken in het kluisje gooide. Dat het echt wel wat zachter gekuntMompelde ze.

-Sorry dat Liberty zo kattig doet. Ze heeft haar dag niet echtxD-

De reactie van het meisje op haar opmerking dat de jongen haar had laten vallen, was niet echt positief. Verbaasd, maar tegelijkertijd betrapt trok ze haar wenkbrauwen omhoog. ''Wat heb jij nou weer? Ongesteld ofzoiets?'' Zei ze vervolgens met een -hoofd. Dat Liberty over dansen begon herinnerde haar eraan dat haar muziek nog steeds aanstond en dat haar oortjes uit haar vest bungelden. ''Ohja, dankje.'' Zei ze met een brede glimlach, terwijl ze vervolgens haar iPhone uit haar broekzak trok en de muziek uit zette. ''Of wil je horen naar wat voor muziek ik luister?'' Deze keer ontstond er een wat lievere glimlach op haar gezicht, ze had nooit echt als iemand boos reageerde zelf ook een woede-aanval of whatever. Helena trok zich er vaak niet zoveel van aan, reageerde vaak zelf gewoon vrolijk of lief verder, alsof er niets aan de hand was. ''Hihi, sorry. Het is zo'n zware stapel.'' Verontschuldigde ze zich zachtjes, terwijl ze een goed Dubstep nummertje op zocht op het apparaat en vervolgens een oortje aanbood voor de blondine.

-Tsja, dat is ook een deel van de RPG hea Niet iedereen kan altijd vrolijk zijn xD

''Wat heb jij nou weer? Ongesteld ofzoiets?'' Liberty keek het meisje. Jezus man waar bemoeide dat mens zich mee.
Wat gaat jou dat nou aan.Kaatste ze terug. Liberty werd niet eens meer ongesteld. Het zou wel door de stres komen want zwanger dat kon niet.
Ze had immers nog nooit seks gehad. Dus ze kon ook niet zwanger zijn. En tuurlijk zat ze te stressen. Liberty wou namelijk niet meer naar de dokter toe. Bang dat ze toch weer kanker zou hebben. ''Ohja, dankje.'' Voor wat? Terwijl ze dit vroeg keek ze Helena raar aan.
''Of wil je horen naar wat voor muziek ik luister?'' Jezus man had dat mens nog nooit geleerd om mensen die boos waren of wat dan ook met rust te laten. Liberty knikte haar hoofd. Ze had wel wat beters te doen.
Arg ze werd helemaal gek van dit wijf. Laat me toch gewoon met rust.Riep ze uit. Liberty gooide haar kluisje dicht en liep woedend weg.
Was het nou zo moelijk om te merken dat iemand niet zijn/haar dag had.

-Haha-

Helena kon het niet laten, maar trok arrogant een wenkbrauw op toen het meisje haar aanbod afwees en vervolgens wegliep nadat ze zelf ook haar kluisje hard dicht had gesmeten. Lollig liep ze achter haar aan, een uitdaging, woehoe. ''Ik snap jou niet hoor. Eerst klaag je dat ik mijn kluisje hard dichtgooi, maar vervolgens doe je het ook nog eens. Als je hoofdpijn hebt, moet je dat gewoon zeggen hoor.'' Haar stem was nog even vriendelijk als net, maar ergens wel wat verbaasd door het feit dat Liberty gewoon liep terwijl ze eigenlijk nog gewoon in gesprek zaten. Ondertussen dat ze haar probeerde bij te houden graaide ze in haar handtas, op zoek naar wat aspirientjes die ze haar kon geven. ''Kijk, hier heb ik wat aspirientjes voor je, om je hoofdpijn te stillen.'' Vriendelijk bood ze de pillen aan die ze in haar hand vasthield. Eén oortje, de linker, had ze inmiddels alweer in haar oor gepropt omdat het wel zo sociaal was om ze niet beide in te doen, maar ook omdat haar muziek zo goed was kon ze het gewoon niet laten om door te luisteren. Ze moest zich anders wel inhouden om niet opnieuw te gaan dansen door de hallen heen. ''Heb je nog les? Dit is mijn eerste dag, dus ik begin morgen pas.'' Ratelde ze gewoon door, omdat ze geen akelige stiltes in het gesprek wou laten vallen en bovendien vroeg ze het zich gewoon af.

-Oew, een uitdaging!

''Ik snap jou niet hoor. Eerst klaag je dat ik mijn kluisje hard dichtgooi, maar vervolgens doe je het ook nog eens. Als je hoofdpijn hebt, moet je dat gewoon zeggen hoor.'' Zuchtend liep ze sneller weg. Wist dat mens dan ook echt niet van op houden. Of deed ze dit gewoon om haar te pesten.
Nou als ze dat deed dan zat ze goed fout. ''Kijk, hier heb ik wat aspirientjes voor je, om je hoofdpijn te stillen.'' Liberty draaide zich om en keek haar aan. Ik hoef die stomme pillen van jou niet.Siste ze, Terwijl ze de pillen uit Helena's hand sloeg. Liberty draaide zich weer om en wou verder lopen. ''Heb je nog les? Dit is mijn eerste dag, dus ik begin morgen pas.'' Zuchtend stopte ze en keek ze om.
Welk woord van laat me toch met rust begrijp jij niet.Riep ze door de gang heen terwijl ze haar pissig aan keek. Plots kwam er een leraar naar buiten die zei dat ze haar mond moest houden. Hou toch je bek en ga aan het werk. Mompelde ze. Liberty kreeg nog wat naar haar kop toe geworpen. Nu was ze echt woedend. Ze draaide zich om en liep weg.

-Dit kan nog een hele leuke topic woordenxD-

Al ietwat geïrriteerder dan dat ze net was, raapte ze vlug de pillen op, begroef die weer tussen haar spullen in haar handtas en liep vervolgens gauw weer achter de blondine aan. ''Eerlijk gezegd trek ik me daar niets van aan. Ik zie dat je alleen bent, waarschijnlijk heb je geen les meer en ik ben net nieuw hier. Bovendien leek het me leuk om je gezelschap te houden, en daarmee bedoel ik gezelligheid, en niet constant lopen mokken dat je met rust gelaten wilt worden want ik laat je toch niet alleen.'' Zei ze zelfverzekerd en ook nog wel met een stukje arrogante toon in haar stem. Het was ook zo, ze zag wel iets van een vriendin in die Liberty, ondanks dat ze enorm koppig was. Maarja, ieder meisje had wel eens last van haar maandelijkse probleempjes. Nog net voor ze opnieuw wou gaan praten, merkte ze op dat een docent best boos zijn lokaal was uitgestapt en meteen naar Liberty begon te schreeuwen dat ze zachter moest zijn, waar de blondine blijkbaar niets van pikte en gelijk terug begon te schreeuwen dat hij meteen zijn bek moest houden en aan het werk moest gaan. Nou ja zeg, dat hoefde nou ook weer niet. Wat de docent dan ook niet pikte en meteen meldde aan haar dat ze na moest blijven de volgende dag. ''Eigen schuld, dikke bult.'' Grinnikte ze naar haar toe. ''Kom, laten we de stad in gaan. Ik ben daar nog niet geweest en ik wil dolgraag Santa Monica verkennen.'' Bracht ze blij uit, waarna ze haar bij haar linkerhand beetpakte en meetrok richting de uitgang van het schoolgebouw. Hoe ze naar de stad zouden komen zou ze zo meteen wel zien.

Liberty kreeg echt een hekel aan haar. Als ze ergens een hekel aan had was het wel dit soort mensen.
''Eerlijk gezegd trek ik me daar niets van aan. Ik zie dat je alleen bent, waarschijnlijk heb je geen les meer en ik ben net nieuw hier. Bovendien leek het me leuk om je gezelschap te houden, en daarmee bedoel ik gezelligheid, en niet constant lopen mokken dat je met rust gelaten wilt worden want ik laat je toch niet alleen.'' Jammer genoeg voor jou heb ik les. En dit was ook zo. Allen was ze er uit getrapt.
Of nou ja er uit gestuurd. Maar het was bijna het zelfde. ''Eigen schuld, dikke bult.'' Nou werd ze helemaal gek van haar. Maar ze hield dit keer haar mond dicht. ''Kom, laten we de stad in gaan. Ik ben daar nog niet geweest en ik wil dolgraag Santa Monica verkennen.''
Wat the fack dacht ze nu ook al dat ze haar gids was. Ik ben je gids niet en laat me los. Helaas was Liberty nu een stuk minder sterke dan vroeger. Het enigste wat ze nu wou was op haar bed gaan liggen en slapen.

''Goed, ik laat je los. Ga maar naar je o-zo-belangrijke lesje. Zo boeiend is die niet, anders had je hier niet gestaan, Liberty. Maar als je zo gaat doen heb ik er ook weinig zin in. Zoek dan maar je eigen vermaak.'' Helena was zich er nauwelijks van bewust dat haar humeur heel gauw kon omslaan, van hyper blij kon die zo ineens omslaan naar agressief boos. Niet dat dat nu het geval was, ze raakte gewoon even van de rel en binnen de kortste keren huppelde ze zo weer door de hallen van de school heen. Met een harde ruk liet ze de blondine los en wierp haar een boze blik toe, met haar wenkbrauwen overduidelijk gefronst. ''Nou, ga dan, waar wacht je nog op?!'' Haar stem verhief ze al wat, waardoor er enkele leerlingen -die ondertussen uit de lokalen waren gekomen voor leswisseling- verbaasd omkeken. ''Dan ga ik wel alleen naar de stad, or whatever.'' Geïrriteerd rolde ze met haar ogen en maakte daarna de aanstalten om zich om te draaien en van het domme blondje weg te lopen. Als ze zo ging doen, had ze er niet eens zin in om met haar op te trekken. Damn.

''Goed, ik laat je los. Ga maar naar je o-zo-belangrijke lesje. Zo boeiend is die niet, anders had je hier niet gestaan, Liberty. Maar als je zo gaat doen heb ik er ook weinig zin in. Zoek dan maar je eigen vermaak.'' Liberty keek Helena even vreemd aan. Die kon snel omslaan.
Hallo jij sleurt me mee. En ik heb genoeg vermaakRiep ze uit. Oke dat was een leugen. Het enigste wat ze straks zou gaan zien was haar oogleden maar dan nog. Ze had geen zin in vermaak was dat dan niet duidelijk. ''Nou, ga dan, waar wacht je nog op?!''
Liberty keek haar hoofd schuddend aan. Ze negeerde haar woorden en keek haar verveelt aan. Ze dacht toch niet dat ze mee ging.
Ze had het druk en wou slapen. ''Dan ga ik wel alleen naar de stad, or whatever.'' Nou als ze zo graag wou dan ging ze ook maar. Was ze eindelijk van dat gezeur af. Liberty pakte haar bij de arm en sleurde haar mee. En nou niet gaan zeiken dat je niet meer wilt. Riep ze.

Flauwtjes stak Helena haar tong uit toen ze merkte dat Liberty zich toch nog bedacht had en gauw haar arm beet pakte en mee naar buiten sleurde. Ze lachte zachtjes om de opmerking van de blondine, maar protesteerde niet. Het was lollig hoe de meeste mensen daar intrapten, als ze vervolgens boos werd omdat ze haar zin niet kreeg en uiteindelijk die toch wel te pakken had. Tevreden liep ze mee naar buiten. ''Nee, nee. Waarom zou ik? Je gaat nu toch gezellig mee.'' Merkte ze op, op een lieve toon. Behendig hield ze de klapdeuren van de school voor Liberty open, als een nette deurportier en toen ze eenmaal buiten stond snoof ze de heerlijke, frisse buitenlucht op. Zorgvuldig liet ze de verse lucht door haar longen stromen en weer naar buiten. Het was heerlijk weer, het zonnetje scheen, het was niet koud en er stond geen wolkje aan de lucht. Nog best apart weer voor de winter, maar in Santa Monica was het ook nooit echt winter te noemen. De temperatuur in dit stadje was nooit lager dan tien graden Celcius.
''Heb jij een vervoermiddel, of gaan we met de taxi?'' Haar humeur was verbazingwekkend weer helemaal opgeklaard, van het boze humeur wat ze net nog had gehad was helemaal niets meer te merken.

''Nee, nee. Waarom zou ik? Je gaat nu toch gezellig mee.'' liberty rolde met haar ogen. Oja zo gezellig. Niet dusZei ze.
Toen ze eenmaal buiten stonden dacht Liberty snel naar of ze met haar auto zou gaan of met en taxi. Misschien was een taxi beter dan kon ze sneller weer naar huis en hoefde ze Helena niet mee te nemen. We gaan met de taxiAntwoordde ze voor dat Helena uit kon praten. Liberty hield een taxi aan en duwde Helena er in om daarna ook zelf in te stappen. Ze vertelde waar ze heen moeste en legde haar hoofd vermoeid tegen het raam aan. Dit ging nog een lange dag worden. Waar ze dus echt geen zin aan had. Liberty bedankte de man en gaf hem zijn geld toen ze er eenmaal waren. Ze stapte uit en wachtte tot dat Helena dat ook had gedaan. Nou waar wil mevrouw de koningin heenVroeg ze.

Het sarcastische gedrag van Liberty beviel Helena eigenlijk wel, het maakte haar aan het lachen. Maar veel tijd om dat te doen had ze niet, de blondine had gauw genoeg een taxi aangehouden waarna ze er zachtjes ingeduwd werd door haar en vervolgens zelf ook instapte. Ze gaf het adres door waar ze moesten zijn en de chauffeur drukte meteen het gaspedaal in. Hierdoor klikte ze vlugjes de gordel vast en merkte op dat Liberty haar aandacht naar de omgeving buiten de auto richtte. Dat gaf haar de mogelijkheid om haar muziek wat harder te zetten en ondertussen een smsje te lezen die ze ontvangen had van een vriendin die hier ook in de buurt woonde. Het klonk gek dat Helena nog nooit in de stad was geweest, ook al woonde ze hier in Santa Monica zelf. Maar ze had het veel te druk gehad met haar vorige school om uit te kunnen gaan, waar ze nu pas eigenlijk veel meer tijd had. Bovendien hield haar danslessen van Modern haar ook bezig in haar vrije tijd. Daardoor had ze weinig tijd gehad voor andere dingen, behalve het opzoeken van haar vriendinnen zodra ze de mogelijkheid had. Met een grimas beantwoordde ze het smsje over dat het best leuk was en dat ze al een vriendin gescoord had en nu op haar weg naar de stad was. Misschien dat Lissy ook kwam, maar dat moest de brunette zelf maar uitzoeken. Nadat haar smsje verzonden was en ze haar mobiel weer opgeborgen had in haar broekzak, merkte ze op dat de taxi alweer halt hield en ze op de bestemming waren aangekomen. Toen ze uitgestapt was en de opmerking van Liberty aanhoorde, ontblootte ze haar tanden omdat het best komisch was. ''Ik heb geen idee, zeg jij het maar. Ik weet de weg hier niet.'' Dat was ook zo en ze vond het leuk om op avontuur te gaan, al had ze er niet vaak de tijd voor gehad. Helena zette haar muziek weer wat zachter en keek de blondine afwachtend aan.

Toen Liberty naar buiten keek hoorde ze hoe Helena de muziek harder zette. Ze rolde met haar ogen en zuchtte zachtjes.
Ze kon nog net een gaap onderdrukken. Ze was moe en wou zo snel mogelijk naar haar kamer. En als ze daar eenmaal kwam dan gooide ze zich zelf op bed en vervoerde zich niet meer. En het boeide haar niet als haar kamer genoot tegen haar begon te praten ze zou gewoon haar ogen sluiten en vredig dromen over een wei met lammetjes die over een hek sprongen. Toen ze er eindelijk waren en ze aan Helena vroeg waar ze heen wou.
Maar Helena geen enkele idee had liep ze maar een kant op. Ze zag van zelf wel waar ze ergens terecht kwamen. Eenmaal bij een leuk zweverig winkeltje liep Liberty gelijk naar binnen. Geen idee of Helena wel mee wou. Eenmaal daar kocht ze wier rook en ook een bergkristal die ze erg mooi vond. Ze was dol op dat soort kristallen het was dan misschien duur maar het betekende gewoon iets voor haar. Door al het enthousiasme van in het winkeltje voelde ze plots de moe op komen. Elke stap ze zette hoe meer moeite ze deed om niet haar ogen te sluiten en te gaan slapen.
Nu had ze echt iemand nodig die haar flink waker hield door tegen haar te gaan praten.

Veel keus had Helena niet om uit te kiezen, maar ze volgde Liberty gewoon toen ze een richting in ging. Met een brede glimlach, waarbij haar witte tanden automatisch ontbloot werden, keek ze aandachtig om zich heen naarmate ze verder de licht drukke straten van de stad in liepen. Het interesseerde haar wel, de verschillende winkeltjes. Vooral de kledingwinkeltjes gaf ze veel om, vooral als ze vaak wat van die aparte kleding hadden. Ze wist niet waarom, maar die kleding trok haar aan. Voordat ze ook maar de kans had om haar mee in zo'n winkel te sleuren, werd zij binnen de kortste keren al binnen een ander winkeltje mee in gesleurd en hoestte ze meteen door de lucht die er binnen hing. Het stond er helemaal blauw van de wierook en de geur die het gaf. De zuurstof werd er gelijk afgekapt en omdat ze hier weinig te zoeken had, bleef ze maar flauwtjes bij de deuropening staan, waar waarschijnlijk de meeste zuurstof bevond van het gehele winkeltje. Gelukkig was de blondine gauw klaar met het uitzoeken van haar spullen, rekende ze het af bij de kassa en kwam ze al richting haar toe. ''Gaat het wel? Je ziet er moe uit..'' Vroeg Helena wat onzeker, terwijl ze een arm door de linkerarm van Liberty stak en haar zo mee naar buiten begeleidde. Eenmaal daar bleef ze even stil staan, waar ze haar bij beide bovenarm zachtjes beet pakte en haar serieus aankeek. ''Als het niet gaat, moet je het zeggen, hè!'' Hoewel Helena net nog zo blij was geweest, kon ze toch ook wel serieus zijn als het er op aan kwam en dat was nu duidelijk zo'n soort moment. Ze zou niet eerder weggaan voordat ze antwoord had gehad van de meid.

Toen Liberty naar de deur liep voelde ze hoe Helena haar arm door de hare haakte.''Gaat het wel? Je ziet er moe uit..'' Liberty trok haar schouders op als antwoord. Het maakte haar allemaal niks meer. Ze wou gewoon weg hier maar vond dat ze het vol moet houden. Helaas had Helena het in de gaten want toen ze eenmaal buiten waren stopte ze en werd ze aan beide boven armen gepakt. Liberty wou zich los trekken maar kon het niet. ''Als het niet gaat, moet je het zeggen, hè!'' Liberty keek Helena aan. Blijkbaar kon ze ook lief zijn. Het gaatMompelde ze.
Ze duwde Helena ietjes naar achteren en liep verder. Maar dit keer langzamer dan dat ze normaal liep. Waar wil je heen?Vroeg ze

-Flut sorry-

''Weet je het zeker? Want anders dan gaan we wel een andere keer de stad in, hoor. Ik maak me zorgen, Liberty.'' De meid had haar ondertussen uit haar soort van 'greep' gerukt, maar dat maakte haar niet zoveel uit. ''Kom, ik draag je spullen wel. Dan gaan we terug naar Monica High.'' Ging ze dwars tegen de woorden van de blondine in, omdat ze niet wou dat er straks een bewusteloos meisje op de grond in de stad lag, en ook gewoon uit voorzorg. Ze had er een hekel aan als de meeste meiden altijd zeiden dat het ontzettend goed ging, maar dat ze ondertussen van de binnenkant totaal gesloopt werden zonder dat mensen het door hadden. Hopelijk was dit niet bij de blondine het geval en zou ze zonder te protesteren gewoon meegaan met haar. Om haar steun te geven, sloeg ze een arm om haar schouder heen en liepen ze samen terug naar de plek waar ze nog geen halfuur geleden ook samen waren neergezet door de taxi, waarna ze daar eenmaal een taxi aanhaalde, Liberty hielp de auto in te komen en vervolgens -nadat ze er zelf ook zat- de bestemming door te geven aan de chauffeur. ''Welk nummer is je kamer?'' Fluisterde ze naar haar, terwijl ze naar haar ogen zocht en met haar beide handen de rechterhand van de blondine pakte en daar over de rug van haar hand overheen wreef.

''Weet je het zeker? Want anders dan gaan we wel een andere keer de stad in, hoor. Ik maak me zorgen, Liberty.'' Waarom hield Helena gewoon niet op en liepen ze door. Liberty antwoordde niet en liep het liefst door. Maar helaas hield Helena het daar niet bij. ''Kom, ik draag je spullen wel. Dan gaan we terug naar Monica High.'' Zuchtend gaf Liberty het op. Maar ze kon echt wel zelf haar spullen dragen. Ze was Helena toch echt wel dankbaar dat ze haar steun verleende met lopen. Eenmaal in de taxi merkte ze dat Helena haar hand pakte. Ze keek om en dacht even naar over haar vraag. Jezus ze wist eigenlijk niet eens haar kamer nummer hoe ernstig. Misschien omdat ze eerst een andere kamer had. En nu nog niet echt naar het nummer had gekeken. Ze werd naar de nieuwe kamer toe gebracht dus wat was het nut om de nummer te weten. Euh eerlijk gezegd weet ik mijn kamer nummer niet.Bekende ze. Maar gelukkig wist ze wel hoe ze moesten lopen. Euh 3de verdieping. Aan de linkerkant 6de deur. Wist ze te zeggen. Daarna legde Liberty haar hoofd tegen het raam en sloot haar ogen. Toen de taxi er was deed ze haar ogen weer los en deed de deur open om uit te stappen.

Aandachtig luisterde ze naar Liberty, terwijl ze haar in haar ogen aankeek met haar donkerblauwe. Hmm, dus de meid wist haar kamernummer niet meer, ach, dat maakte niet zoveel uit zolang ze maar wist waar het was. En aan de beschrijving te horen was dat ook zo, waarna ze even lieflijk glimlachte, haar hand losliet en het moment ook maar even liet voor wat het was. De chauffeur reed stug door, waardoor gauw het Monica High gebouw in zicht kwam, plus daarbij het gebouw waar zich de slaapvertrekken bevonden. Maar op een of andere manier had Liberty die moeheid van haar, naar haar overgestraald waardoor haar ogen ook bijna dichtvielen. Misschien kwam dat ook wel omdat ze vaak teveel op dingen lette, zoals de omgeving en al die shit, waardoor ze nauwelijks tot rust kwam en op het einde van de dag gesloopt was. En omdat ze vanochtend hier was aangekomen, was het nog best een lange dag voor haar geweest. Haar oog voor detail had het haar een stuk lastiger gemaakt in het dagelijks leven, maar ze negeerde het volkomen, er was toch niets aan te doen.
Toen de taxi eenmaal stopte en zij het geld gegeven had wat er voor nodig was, had ze gauw de deur aan de kant van Liberty geopend en haar uit de auto geholpen, waarna ze de chauffeur bedankte en haar naar de ingang van het slaap gebouw begeleidde. ''Het gaat nog wel, hea? Ach, we zijn er bijna.'' Sprak ze haar de moed toe, terwijl ze haar richting de hallen bracht waar de trappen en de lift stond. Hoewel ze normaal gesproken fanatiek en behendig met de trap ging, besloot ze nu maar om met de lift te gaan omdat dat toch wat handiger zou zijn voor de blondine. Daar binnen drukte ze op het knopje voor de derde verdieping en sloten de deuren van de lift. Helena was stil gevallen, maar keek haar wel vriendelijk aan terwijl ze het schermpje met de verdiepingen in de gaten hield. Al gauw kwamen ze op hun bestemming terecht en bracht ze haar naar kamer. ''Heb je de sleutel?'' Vroeg ze kalmpjes.

Liberty was Helena echt dankbaar. Ze had bot tegen haar gedaan en dan nog hielp Helena haar. Als iemand dat zo bij Liberty had gedaan dan had ze zo gezegd stik maar. Misschien omdat ze zich niet wou bemoeien met de problemen van een ander. Aangezien ze zelf ook genoeg problemen had.
''Het gaat nog wel, hea? Ach, we zijn er bijna.'' Liberty was blij dat ze er bijna waren. Het gaat nog.Antwoordde ze. En het moest echt niet langer duren. Anders hield ze het echt niet vol. Toen ze in de lift stonden wou ze op het knopje drukken maar Helena was haar voor. Ze ging tegen de want aan staan en wachtte tot dat de deuren van de lift weer opende. ''Heb je de sleutel?'' Liberty knikte en haalde de sleutel uit haar broekzak. Ze deed de deur van het slot en maakte hem los. Ze stapte de kamer binnen en zag al meteen een brief op haar bed liggen. Ze liep er heen en plofte op het bed. Ze was echt blij dat Helena niet luisterde in de stad toen ze zei dat het wel goed ging. Anders wist ze zeker dat ze nu al lang ingezakt op de grond lag. Liberty pakte de envelop en zag dat het van het ziekenhuis was. Hoe konden ze al zo snel bericht hebben. Ze had zich een paar dagen geleden namelijk moeten prikken. Zo dat ze het bloed konden onderzoeken. Je mag wel gaan zitten hoorZei ze met een klein glimlachje. Eigenlijk wou ze de brief later openen maar ze wou weten wat er in stond. Ze maakte hem met trillerig handen los. Liberty las snel de brief en beet op haar lip om haar tranen binnen te houden. De kans dat de kanker terug was/kwam was groot want ze moest een Beenmergpunctie laten doen. En terug denkend aan de eerste keer dat ze dat kreeg. Voelde ze de pijn al weer op komen. Liberty deed de brief weer in het envelop en deed die in haar laatje. BedanktZei ze terwijl ze Helena weer aan keek.

Hoewel Liberty meteen naar haar bed liep zodra ze binnen waren, besloot Helena toch eerst maar naar de keuken te gaan om een glas water voor haar te halen en misschien later ook wel voor zichzelf, omdat ze toch onderhand wel dorst had gekregen. Terwijl ze een glas water vulde voor de blondine, bedacht ze wat ze nu moest doen. Zou ze hierna gewoon weggaan, of zou ze zelf aanwijzingen geven dat ze mocht blijven. Helena zelf zou dat nooit pikken als zij te bed ging en een ander zou erbij blijven, tenzij het haar familie was, wie weet wat die ander allemaal wel niet uit zou vreten met haar spullen en alle stuff? Maarja dat was zij, iedereen was anders. Met een vol glas water liep ze naar de meid toe en merkte op dat ze mocht gaan zitten, zou ze het dan niet erg gaan vinden? Ietwat onzeker ging ze toch maar zitten, nadat ze het glas op het nachtkastje had gezet en legde haar handen op haar schoot, nietwetende wat te doen. ''Gaat het al wat beter?'' Vroeg ze voor de zekerheid, nadat de meid haar bedankt had voor iets wat ze niet wist precies wát. Om Liberty rust te geven, om niet ongeïnteresseerd over te komen en omdat het haar zelf begon te irriteren, zette ze haar muziek uit door wat knoppen in te drukken op haar Iphone en vervolgens haar oortjes op te bergen. ''Ga maar rustig liggen.'' Stelde ze haar gerust met een kalme stem, waarna ze een plukje haar achter haar oor streek en haar met een vriendelijke glimlach aankeek. ''Heb je nog wat nodig, kan ik nog wat voor je doen, zal ik hier voor je blijven?'' Misschien werden die achter elkaar gestelde vragen haar wat te veel omdat ze moe was, maar ze kon het maar beter weten voordat zijzelf hier onwetend achtergelaten werd terwijl de blondine al aan het pitten was.

Liberty pakte het glas en dronk alles in een keer op. Ze zette het glas op haar nacht kastje en gaapte even. ''Gaat het al wat beter?'' Liberty haalde haar schouders op en keek weg. Een beetjeLoogde ze. Het was allen maar slechter geworden toen ze die brief had gelezen. En het laatste waar ze zin in had was naar het ziekenhuis gaan. Maar ze kon niet anders. ''Ga maar rustig liggen.'' Liberty wou niet rustig liggen niet waar zij bij was. Straks viel ze in slaap en wie wist wat ze allemaal deed. Maar toch ging Liberty op haar zij liggen en keek naar het andere bed toe.
''Heb je nog wat nodig, kan ik nog wat voor je doen, zal ik hier voor je blijven?'' Liberty schudde haar hoofd. Ik denk niet dat ik zo gezellig ben als ik slaap. Dus van mij mag je gaan.Zei ze met een korte glimlach. [b]Als ik me beter voel misschien kunnen we dan deze dag opnieuw doen. Behalve dat..[/i] Liberty kon haar zin niet afmaken want ze was al weer in slaap gevallen.

De meid schudde haar hoofd op de vraag die ze net gesteld had. Helena perste haar lippen stijf op elkaar en maakte de aanstalten om op te staan, ze had niet echt een idee van wat ze nu kon gaan doen. Ergens had het humeur van de meid haar ook wel een beetje aangeslagen, maar liet dat niet haar aankomst dag verpesten. ''Oké dan. Ik zie je wel weer, Liblib.'' Het laatste woord zei ze met een korte gniffel en stond vervolgens écht op, om de slaapkamerdeur achter haar kant te sluiten en de glazen even gauw nog in de keuken neer te zetten. Die zou Liberty later wel kunnen schoonmaken. Helena fronste nog wel voor kort haar wenkbrauwen, ze was benieuwd naar wat de blondine nog wou zeggen, maar besloot zich er niet teveel zorgen over te maken, dat zou een andere keer wel weer komen. Zodra ze elkaar weer zeggen en ze het niet al vergeten was, zou ze er wel over gaan beginnen. Op haar tenen liep ze naar de deur die naar de hal leidde van het slaapvertrekken gebouw en maakte die open door de klink naar beneden te duwen. Binnen enkele seconden had ze zichzelf naar buiten de kamer geleid en had ze de deur met een zachte klik weer dichtgedaan. Uit haar broekzak haalde ze haar oortjes, zette haar iPod aan en merkte meteen dat haar humeur weer opknapte door de harde dubstep die zelfs andere mensen konden horen zodra ze haar voorbij liepen. Helena haalde voor eventjes haar schouders op en begon toen verder het gebouw te verkennen, waarna ze uiteindelijk het Flat Roof had bereikt en daar chill op één van de zitzakken neerplofte.

-Topic uit? :3