On their way to Casa di Julia

Jeremy was blij dat hij die trappenhal zonder te kwijlen had overleefd, en ze liepen nu op hun weg naar buiten door de laatste klapdeuren heen van het gebouw. Een felle zon scheen meteen in zijn ogen, een zon die aangaf dat die op zijn weg naar beneden zou gaan en dat de maan zijn plek zou innemen. Perfecte timing. Misschien was er een restaurant waar ze buiten konden zitten en mooi naar de zonsondergang konden kijken? He hopes so. Zwijgend, niet wetende wat hij precies moest zeggen, liep hij naast haar richting de parkeerplaats. Eigenlijk vond hij niet per se dat hij wat hoefde te zeggen, die stilte die er heerste tussen de twee voelde ook even goed. Bijna kwamen ze aan bij de parkeerplaats, hij zag zijn blinkende schatje al klaarstaan. Ah mooi, zijn privé chauffeur had er voor gezorgd dat hij perfect op tijd klaar stond, geweldige timing. Meteen ontstond er weer een grijns op zijn gezicht. ''Zullen we met mijn auto gaan?'' Vroeg hij totaal niet beschamend, hij schaamde zich dan ook niet voor zijn smaak. Hijzelf vond het een prima auto voor hem, zijn stijl. Hij haalde het kleine kastje uit de binnenzak van zijn jaszak en drukte op een knopje, waarna als gevolg een bevestiging van de auto kwam dat hij gereed voor gebruik was. Voordat hij naar zijn eigen zitplaats liep, liep hij regelrecht naar de stoel waar Sarah zou gaan zitten en opende de deur netjes voor haar. ''Lady's first.'' Zei hij met een glimlach en sloot vervolgens de deur waarna hij meteen achter zijn stuur dook en gauw even een zonnebril uit een kastje haalde om die vervolgens op te zetten, tegen de felle, ondergaande zon die irriterend in zijn ogen scheen.
Hij draaide het sleuteltje om, zette de schakelaar naar achteren en hoorde meteen zijn motor ronken, klaar voor vertrek. Een scheve grijns verscheen op zijn gezicht en drukte hij het gaspedaal rustig in om te vertrekken. Jeremy was meestal zo'n type dat hij rustig vertrok en zodra hij zich op de snelweg bevond, er helemaal voor ging. Maar hij zou niet té wild doen, dat zou misschien wel wat raar voor Sarah overkomen. ''Waar wilde je ook alweer naar toe, zei je?'' Vroeg hij terwijl hij rustig de parkeerplaats over reed en ondertussen voorzichtig zijn GPS opstartte die in een houder vastgeklemd zat. ''Voer maar in, als je wilt.'' Toen hij merkte dat ze een andere soort steen op reden keek hij op en drukte zijn gaspedaal wat harder in, op weg naar de stad.

[&Sarah]

Hoewel de zon nog aan de hemel stond, was het duidelijk dat de avond al snel zijn entree zou maken: een warme, rode gloed had zich over de lucht verspreid, terwijl de zon nog hard haar best deed mensen zonder een zonnebril of enige andere vorm van bescherming voor zijn ogen te pesten. Sarah viste een grote, bruine zonnebril uit haar handtas en zette die op haar neus om niet één van de zonneslachtoffers te worden, en stak zo naast Jeremy de parkeerplaats over. Na het flirterige moment van daarnet bij de kamer was er een stilte gevallen, maar hoewel Sarah een meester was in het verzinnen van gespreksonderwerpen en perfect wist hoe je een gesprek het beste op gang kon houden, voelde dit ook wel okée. De kleine spanning van eerder was weer opgedoken; de spanning die haar zei te wachten tot Jeremy iets zou verzinnen. Maar voelde hij ook aan dat deze stilte lang zo ongemakkelijk niet was, of was hij voor een moment weer teruggevallen in de rol van de verlegen jongen van eerst? Dat Sarah dit bij hem niet kon peilen maakte dit alles interessant: het was een nieuwe ervaring dat ze iemand niet zo goed kon inschatten.
Toen Jeremy haar vroeg of ze met zijn auto zouden gaan knikte ze instemmend. "Is goed" zei ze enkel, benieuwd naar wat voor auto de jongen zou hebben. Ze had -voor een meisje dan- redelijk wat verstand van auto's en was er dan ook dol op: iets waar haar vader maar al te graag gebruik van maakte, aangezien hij er een sport van leek te hebben gemaakt leuke auto's voor zijn dochter uit te zoeken. Sarah vond het allemaal wel prima en was altijd blij met de cadeautjes die ze kreeg: je zou haar dan ook nooit horen klagen wanneer ze een nieuwe auto kreeg. Vaak ging dit gepaard met het verliezen van een andere auto, maar dat had ze er wel voor over. Bovendien raakte ze zelf toch al snel genoeg uitgekeken op een auto, en als haar vader ze niet weer zou verkopen zou heel de parkeerplaats van het studentengebouw nu vol staan met haar bolides. Geen strak plan.
Sarah volgde Jeremy naar zijn auto. Ze herkende de wagen als een Mazda RX8, eentje in een prachtige diepblauwe kleur. Een goedkeurende twinkeling verscheen in haar ogen zodra ze een half rondje om de wagen heen liep om naar de plaats van de bijrijder te gaan: Jeremy had smaak, dat moest ze toegeven.
"Ben jij altijd zo'n gentleman?" lachte ze toen hij opnieuw de deur voor haar open hield, om vervolgens braaf haar plaats te nemen. Ze liet haar vingers glijden over het donkere leer van het interieur, en zodra ook Jeremy zat keek ze hem aan. "Mooie wagen joh.." zei ze met enige bewondering in haar stem, terwijl haar ogen een vrolijke twinkeling hadden. Deze robuuste wagen was wel wat anders dan haar kleine Porsche Karmann, waar ze bij het afrijden van de parkeerplaats nog een snelle blik op wierp. Ondanks dat het een oude wagen was, was ze dol op het dingetje en was het één van de weinige auto's waar ze nog steeds niet op was uitgekeken. Misschien ook omdat haar vader er iets meer werk in had gestoken -er hadden namelijk een boel onderdelen vervangen moeten worden- of gewoon dankzij het feit dat ze vond dat de Notchback en zij perfect bij elkaar pasten.
"Hm?". Ondanks het feit dat ze allang voorbij haar kleine autootje waren gereden had Sarah nog altijd naar buiten gestaard, niet doorhebbend dat Jeremy ondertussen wat tegen haar had gezegd. De woorden vielen echter langzaam maar zeker op zijn plek, waardoor ze de boodschap al snel begreep en ze met een "Oh, ja natuurlijk" antwoordde. Ze draaide het GPS-apparaat naar zichzelf toe en tikte de plaats van bestemming in. Terwijl ze dit deed lichtte ze Jeremy bij:
"Casa di Julia, een klein Italiaans restaurantje op het wat hoger gelegen deel van de boulevard. Echt een heel leuk restaurantje waar Julia nog altijd zelf kookt" vertelde ze. Julia was ondertussen een bekende van haar geworden: ze was -zo wist ze- rond haar veertigste naar Amerika vertrokken om daar een restaurantje te openen, nadat haar man -die zelf kok was geweest- was overleden. Uiteindelijk was ze in Santa Monica terecht gekomen, waar ze nog altijd het meeste werk zelf deed, ondanks haar leeftijd: want ondanks het feit dat Julia zich nog altijd piepjong voelde, was ze al ruim vijftien jaar verder sinds haar vertrek uit Italië.
"Ik hoop dat het je wat lijkt" zei ze, terwijl ze de laatste hand legde aan het GPS-systeem en het weer naar Jeremy toedraaide.

[ Hahaha, sorry voor al dat geleuter over auto's! I just had to (: ]

''Dankje.'' Antwoordde hij op haar compliment over zijn auto. Zou ze onder de indruk zijn? Vast wel, er waren niet zoveel rijkelui jongeren hier op deze school had hij meteen al in de gaten. Tsja, je moest het maar treffen met rijke ouders en de goede luizen persoontjes om je heen. Hij lachte kort bij de opmerking die ze net ook alweer zei, of hij altijd zo'n charmeur was, of zei ze nou gentleman? Ach, wat kon het hem dan ook schelen, het was grappig, waardoor er weer een halve grijns op zijn gezicht kwam te staan bij het autorijden. Maar hij moest toch wel merendeels zijn aandacht focussen op de weg, en zag vanuit zijn ooghoeken dat Sarah zijn GPS aan het aanpassen was door de coördinaten in te voeren voor hun bestemming. Over ene Casa di Julia had ze het over. Hmm, hij was nieuwsgierig, want een mooie, netuitziende brunette moest veel betekenen. Gauw zag hij het schermpje weer zijn richting op draaien en hij glimlachte tevreden, terwijl hij zijn weg voortzette richting de voorkeur van de prachtige brunette Sarah.

Op zijn GPS zag hij de eindbestemming al, en hij reed de laan in waar hij moest wezen. Soepel parkeerde hij zijn auto en gaf zijn apparaat aan dat de bestemming bereikt was. Met een simpele tik op het touchscreen op een knop sloot hij het programmatje af en zette hij hem uit, waarna hij hem in een kastje stopte, waarbij hij ook gelijk zijn zonnebril deed en merkte op dat de zon alweer wat gedaald was, waardoor hij voor nu even geen zonnebril nodig zou hebben. Toen hij zich omdraaide en daarna zijn auto op slot klikte met het miniatuur afstandbedieningetje merkte hij op dat het gebouw er feestig en fleurig uit zag, waar hij dus als nietwetend persoon gewoon naar binnen zou stappen voor wat heerlijk eten. Het zag er klein maar fijn uit, waardoor het er juist knus en warm uit zag. Voor een koppeltje als hun was het perfect en hij wenkte naar Sarah dat ze naar binnen zouden gaan, waarna hij dan ook de enkele passen zette om vervolgens de deuren door te gaan en er ook weer één voor de brunette open te houden.
Een begroeting van een vrolijke dame die achter de bar stond wat enkele bestellingen op te nemen van een stel jonge kinderen maakte hem op een of andere manier gelijk wat blijer. Hij wist niet waarom, maar de sfeer die er hier hing was gezellig en dat beïnvloedde hem ook gelijk. Even keek hij rond en zag enkele lege tafeltjes en een trap naar boven, waar zich ook een terras bevond. ''Waar wil je zitten, jij beslist.'' Hij trok zijn wenkbrauw omhoog en keek haar dan ook verwachtingsvol aan.

Het duurde niet lang voordat de wagen het o-zo bekende straatje in reed, waar het kleine restaurantje al snel in het oog viel. Het portiek was niet groot, maar onderscheidde zich van de andere gebouwen in deze straat dankzij zijn brede, grof-houten kozijnen en de fleurige bloemen die in kleine, hangende bloembakjes aan deze kozijnen hingen. Langs de muur en gevel werkte zich een weelderige klimop omhoog, die zelfs tot aan het dakterras kwam. De aanblik van dit schattige restaurantje gaf Sarah altijd gelijk een vertrouwd gevoel, evenals het bekend ogende interieur zodra ze naar binnen waren gestapt. Het leek een gewoonte te zijn geworden dat Jeremy zich zo galant gedroeg, en ergens vroeg Sarah zich met een scheve glimlach af hoe lang hij dat vol zou houden. Ze liet hem in iedergeval weten dat ze het op prijs stelde door hem een glimlach toe te werpen, alvorens ze een begroetend zwaai-gebaar maakte naar de vrouw achter de bar. Ze glimlachte de brunette toe en handelde de bestelling van de kinderen af, waarna ze hun kant op kwam. Julia was een -naar Amerikaanse maatstaven- klein vrouwtje, dat aan de ietwat mollige kant was zoals de meeste Italiaanse vrouwen dat waren. Ze had haar lange, zilver-grijze haren nonchalant opgestoken, waarvan ze enkele loshangende lokken achter haar oren veegde.
"Ah, ciao bella!" begroette ze Sarah met een glimlach, waarop ze haar op iedere wang één zoen gaf. Sarah glimlachte bij deze begroeting, vooral dankzij het feit dat ze lichtelijk moest bukken om op gelijke hoogte te komen met het vrouwtje. Het deed haar goed dat ze altijd zo hartelijk was, wat haar dan ook altijd graag hiernaartoe deed terug keren.
"Hallo Sarah, wat leuk dat je weer eens langs komt. En wie heb je dit keer meegebracht?" sprak ze met een licht Italiaans accent. Ze richtte zich hierbij tot Jeremy, in wiens wang ze het liefst wilde knijpen zoals oudtantes altijd deden bij hun neefjes en nichtjes, maar leek zich op tijd te bedenken. In plaats daarvan legde ze kort een hand op zijn wang, en glimlachte haar tandjes bloot.
"Je weet het te vinden kind" zei ze vervolgens, terwijl ze zich opnieuw op de brunette richtte "maak het jezelf gemakkelijk, dan laat ik Gina zo jullie bestelling opnemen". Sarah glimlachte, en knikte welwillend. "Dankje Julia, ik kom hier graag, dat weet je" knipoogde ze het vrouwtje met een glimlach toe. "Jeremy en ik vinden het wel, dat komt goed". Julia knikte hierop vrolijk, waarna ze Jeremy nogmaals een glimlach toewierp voor ze weer richting de keuken verdween. Sarah hoorde nog net hoe ze een oud, bekend Italiaans lied begon te zingen, wat haar zachtjes deed lachen. Hierna richtte ze zich op Jeremy.
"Leuk tentje, niet?" vroeg ze hem met een verwachtingsvolle glimlach, waarna ze knikte op zijn voorstel. "Ik weet wel een leuk plekje hier, kom maar mee..". Ze nam hem bij de hand en leidde hem naar de gietijzeren trap in de hoek van het zaakje, die naar een klein dakterrasje leidde. De trap kwam weliswaar binnen uit -waar ook nog enkele zitplaatsen waren-, maar wanneer je je tussen alle kleine tafeltjes en stoeltjes heen manoeuvreerde, kwam je op een klein, schattig dakterrasje uit. De klimop die beneden te zien was geweest aan de voorkant van het gebouw, had zich een weg omhoog gevonden en vlocht zichzelf ook hier tussen de spalken van de balustrade door.
Het was rustig op het dakterras, wat maakte dat er genoeg keuze was om ergens te gaan zitten. Sarah loodsde Jeremy mee naar de verste rand langs het hekwerk, vanwaar je een prachtig uitzicht had over de boulevard en het strand dat kort daarop volgde. Nadat ze waren gaan zitten nam ze dan ook even de tijd dit uitzicht in zich op te nemen. De dalende zon zorgde ervoor dat de zee schitterde in al zijn glorie, en her en der zag ze mensen over het strand lopen. De bekende pier van Santa Monica met zijn pretpark was een eind van het restaurantje vandaan, wat maakte dat ook de herrie ver weg bleef. Al met al was Casa di Julia een perfect restaurantje, op de perfecte plek.
"Ik hoop dat Julia je niet al te erg overdonderd heeft?" vroeg ze Jeremy met een voorzichtig glimlachje, zodra ze haar aandacht van het uitzicht naar de jongen tegenover haar had verplaatst. Het was een lieve vrouw die altijd enthousiast en vrolijk was, waardoor Sarah hier vaak kwam met vriendinnen. Buiten de gastvrijheid was het eten namelijk ook geweldig, en meer had je volgens hen niet nodig om een perfectie meeting-spot te hebben.

Jeremy wist niet bepaald hoe hij zich moest voelen toen Julia hen begroette en hem bijna in zijn wangen wou knijpen maar toch slechts een vlakke hand op zijn wang legde. De neiging om die er af te halen was groot, maar liet het niet merken en deed dat ook maar niet om niet asociaal voor de vrouw over te komen. Gauw verdween het vrouwtje dan ook weer en melde dat ene Gina hun zo kwam helpen. Vlak voordat Jeremy dan ook kon vragen aan Sarah of ze boven wou zitten, om naar de zonsondergang te kijken, leek ze wel zijn gedachten te lezen en pakte ze zijn hand al beet. Die handeling voelde -in tegenstelling tot wat Julia net bij hem had gedaan, of juist wou doen- goed en hij accepteerde het dan ook. Wie zou dan een hand van een prachtige brunette nou niet accepteren? Degene zou dan stapelgek moeten zijn. ''Ja, ziet er gezellig uit.'' Antwoordde hij op haar eerder gestelde vraag en volgde haar gewoon. Een andere keus had hij dan ook niet, behalve abrupt zijn hand terug te trekken, iets wat hij niet eens zou durven bij de dame. Toen ze samen de trap opgeklauterd hadden trok ze hem gelijk mee naar de verste rand langs het hekwerk en schoof, voordat Sarah ook maar de kans had, gauw de stoel van haar naar achteren zodat ze kon gaan zitten. Daarna maakte hij zelf ook plaats tegenover haar en krapte daarna even verward in zijn nek. ''Nee, nee, ik neem aan dat ze dat bij iedere jongen doet die je hier mee naar toe neemt?'' Zei hij met een grijns. Net zoals Sarah net had gedaan had hij ook even de stilte gepakt om van het uitzicht te genieten. De zee die oranje glinsterde van de inmiddels oranje ondergaande zon en sommige zwarte stipjes -die natuurlijk mensen moesten voorstellen- daar ook nog waren om van het uitzicht te genieten. Het was hier prachtig, en hij zou zeker weten deze plek onthouden. Niet alleen omdat hij hier met Sarah zat maar ook omdat dit een fijne plek was om te zijn. Hij wist niet precies hoe hij het moest omschrijven, maar het voelde wel als 'thuis' aan, zo'n soort geweldig gevoel gaf het hem. Net toen hij zijn mond open wou trekken om haar wat te vragen, kwam de serveerster Gina al aangelopen om hun beide een menukaart aan te geven. Hij bedankte daarvoor dan ook de dame en sloeg rustig zijn kaart open om de lijst grondig in zich op te nemen. Het zag er allemaal zo heerlijk uit, maar hij zou het wel simpel houden. Eerst gleden zijn ogen over de drankjes, waar hij nog niet helemaal uit kon kiezen en vervolgens maar naar de hapjes vlogen. ''Hm.. Ik ga voor de Ceasar Salad. En jij?'' Vroeg hij kalm aan haar, terwijl hij zijn blik nog steeds al die tijd op de menukaart had gericht. Gina had hun ondertussen wel weer even alleen gelaten, wat hij wel fijner vond dan een serveerster die continue maar ongeduldig bleef staan om uiteindelijk maar hun bestellingen op te nemen, om bij de andere mensen hun borden op te ruimen die zich ook op het dakterras bevonden.
Hoewel Jeremy het niet bepaald erg vond, kon hij het toch niet laten om zijn ogen op de prijzen naast de hapjes en drankjes te laten vallen. Niet dat hij het niet kon betalen, maar toch was hij altijd wel nieuwsgierig naar de prijzen, op één of andere manier. Misschien wel gewoon een automatisme van hem. De jongen sloeg een bladzijde om en bekeek toen maar naar de lijst van soorten wijnen. Die zou vast wel in de smaak vallen bij Sarah.
Na enkele minuten kwam de serveerster Gina weer aanlopen om hun bestelling van drankjes op te nemen, waarop Jeremy antwoordde wat hem wel geschikt leek. ''Doet u voor ons maar een fles Côtes du Rhône. Dat lijkt me wel prima.'' Verder liet hij Sarah eerst haar bestelling doen, lady's first.

Er verscheen een speelse glimlach rond Sarah's lippen bij de vraag of Julia altijd de neiging had in de wangen van haar gezelschap te knijpen. Sarah grinnikte kort waarbij ze Jeremy's blik losliet, om hem al snel weer aan te kijken met een speelse twinkeling in haar ogen.
"Bij iedere jongen? Welnee.. Ik denk dat ze jou gewoon veruit de schattigste vond. Wie kan die verleiding nou niet weerstaan?". Ze had een quasi-serieus gezicht getrokken, hoewel haar mondhoeken nog altijd omhoog krulden in een speels glimlachje. Ze wist met dit antwoord de onderliggende vraag of ze hier vaker jongens mee naartoe nam te ontwijken, op een onopvallende manier. Ze had geen idee of het Jeremy's uitgangspunt was geweest dit te weten te komen en hoewel ze geen geheimen had, ontweek ze het onderwerp 'exen' altijd het liefst wanneer ze in gesprek was met een jongen die niet tot deze categorie behoorde. Nu ze er zo over nadacht was haar lijst van slachtoffers niet eens zo lang, maar ze vond dat dit soort dingen tot het verleden behoorden en dat je je moest richten op het heden of de toekomst. Dus geen gesprekken over exen als het aan haar lag.
Het duurde niet lang voordat de vooraf aangekondigde Gina hen de kaart kwam brengen. Ook Sarah nam deze met een bedankje van de serveerster aan, waarop ze hem opensloeg en als eerste een kijkje nam bij de voorgerechten. Hoewel ze niet iemand was die ervoor terugdeinsde iets nieuws te proberen, wist ze eigenlijk al wat ze hier als voorgerecht ging nemen: de Ceasar Salad. Hoewel het één van de simpelste salades was die bestond, wisten ze er hier bij Casa di Julia iets speciaals van te maken. Het werd altijd geserveerd met een broodmandje -zoals bijna elk gerecht eigenlijk, in een Italiaans restaurant- en was niet anders te omschrijven als een simpele maar frisse en lekkere salade: maar wie zei dat je ingewikkeld moest doen om lekker eten te creëren?
Dankzij haar snelle keuze kon Sarah dan ook snel doorbladeren naar de hoofdgerechten. Ze twijfelde even kort tussen een van de overheerlijke pizza's of een gewone pasta, maar wist dat ze nog wel genoeg pizza's voorbij zou zien komen op avonden waarbij er van koken niks zou komen. Hmm pasta it is then..
Sarah keek op toen Jeremy haar vroeg wat ze zou nemen. "Voor mij wordt het ook een Ceasar Salad" glimlachte ze "en daarna..". Ze liet haar ogen voor een kort moment tussen twee pasta's heen en weer gaan, twijfelend welke ze zou nemen. Uiteindelijk sloot ze de menukaart en legde ze hem voor haar neer op tafel. "Tagliatelle met gerookte zalm, die heb ik nog niet geprobeerd hier". Ze was nog maar net uitgesproken of Gina stond alweer naast hun tafeltje, klaar om de bestellingen op te nemen. Allereerst vroeg ze hen wat ze wilden drinken. Jeremy bestelde hierop een fles Côtes du Rhône, een rode wijn met een heldere, fruitige smaak. Sarah glimlachte. "Die lijkt me prima" versterkte ze zijn keuze, waarna Gina de rest van hun bestelling opnam.
Het duurde niet lang voor de vriendelijke serveerster de twee weer alleen liet, de menukaarten met zich meenemend. Sarah had nu de kans Jeremy een vraag te stellen waar ze al langer over na had gedacht. Het was niks vreemds of speciaals, maar gewoon iets waarmee ze hoopte een leuk of goed gesprek te starten, aangezien het al langer deze middag door haar hoofd had gespookt.
"Hoe zit het trouwens met je familie nu jij praktisch gezien in Amerika woont? Wonen ze hier in de buurt of wonen ze nog in Zwitserland?". Ze had haar nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen bij het stellen van deze vraag, maar hoopte dat het geen gevoelig onderwerp voor de jongen zou zijn. Sommige mensen vonden het heerlijk om over hun familie te praten -zoals Sarah- en anderen leken prompt in tranen uit te kunnen barsten omdat het wel degelijk gevoelig lag: als het aan haar lag leek Jeremy geen type voor de laatste categorie.

Nog voordat Jeremy ook maar zijn hoofdgerecht had kunnen zeggen tegen de serveerster was ze alweer weggelopen, meteen met zijn menukaart waardoor hij even verbaasd zijn wenkbrauwen optrok, maar er maar vanuit ging dat hij hetzelfde hoofdgerecht kreeg als dat Sarah had besteld. Inmiddels dat hij hier zat had hij toch eigenlijk wel dorst gekregen, ook omdat hij sinds vanochtend niets anders had gedronken dan slechts water in het vliegtuig, so be it. Even vlug verzat hij op z'n stoel, omdat toch ergens die knalrechte stalen leuningen niet bepaald comfortabel voor hem zaten, maar hij er niet veel van wou laten merken besloot hij maar gewoon een klein glimlachje op z'n gezicht te laten zien aan de brunette. Gauw genoeg werd er een vraag aan hem gesteld waardoor hij zich wat meer op haar focuste en aandachtig luisterde. ''Die wonen in Zwitserland, maar ik vind het niet erg. Hier heb ik tenminste rust, om tot mezelf te komen. Voor zover het lukt met al die mooie dames hier.'' Bij die laatste zin kwam er een wat geniepige grijns op zijn gezicht te staan, het was gewoon zo. ''Bovendien heb ik altijd nog de vakanties om terug te reizen.'' Voegde hij er gauw aan toe, voordat hij het gevoel kreeg dat hij misschien wel gevoelloos was. Het was niet zo dat hij ze niet miste, maar om continue z'n ouders op z'n dak te krijgen, was ook niet bepaald.. fijn te noemen. Ach, nu had hij even de tijd om tot zichzelf te komen en ook niet continue Crystal bij zich te hebben die hem juist veel zorgen opleverde. Nu dat hij het uit had moeten maken was het veel zwaarder gevallen dan dat hij ooit had kunnen bedenken, en wist dat ze er beide moeite mee hadden gehad om afscheid te nemen op het vliegveld, maar het moest gewoon zo. Hij wist dat hij hier nog wel even een paar jaar zat en een lange afstandsrelatie ging gewoon niet werken. En in de tussentijd konden ze gemakkelijk op elkaar cheaten, zonder dat ze elkaar de harde waarheid in ieders gezicht konden vertellen. Nee, dit was een goede keuze geweest. Maar toch schoot er ergens weer een pijnlijke steek door zijn hart heen, al onderdrukte hij dit.
Jeremy bedacht zich toen weer dat hij met Sarah hier aan tafel zat en doordat hij opmerkte vanuit zijn ooghoeken dat de serveerster Gina kwam aanlopen met twee wijnglazen en een fles rode wijn in haar armen concentreerde hij zich weer en zette hij een bedankelijke glimlach op zijn gezicht. Toen ze hem in een gekoeld mandje met ijsklonten neer legde en voor ieder een wijnglas neerzette, daarbij melde dat ze zo terug kwam met het voorgerecht, liep ze weer weg. Gauw vormde hij een vraag in zijn gedachten, waar hij eigenlijk wel nieuwsgierig naar was en wat ook best logisch klonk voor hem, en keek haar weer aan. ''Vertel eens, het spreekt eigenlijk al voor zich en ik weet het haast zeker, maar heb jij een vriendje op dit moment? Zoja, laat hem dan maar niet weten van die nieuwe, knappe kamergenoot op je kamer waar je nu een afspraakje mee hebt.'' Zei hij met een grijns en op een ondeugende toon. Ondertussen plopte hij de kurk uit de wijnfles en schonk hij eerst voor Sarah een scheut in en vervolgens voor hemzelf. Ja, hij was wel benieuwd naar haar antwoord.

Er verscheen een scheef glimlachje op het gezicht van Sarah toen Jeremy haar eerdere vraag beantwoordde. Dat zijn ouders nog in Zwitserland woonden was iets wat ze misschien wel had verwacht, evenals het feit dat hij het afentoe best rustig vond en op die manier even tot zichzelf kon komen; het was dan ook de laatste zin die die glimlach had veroorzaakt. Het was voor haar geen verrassing meer dat jongens haar als een eye-candy beschouwden, maar wanneer dit werd benadrukt vleide het haar nog altijd. De glimlach die ze hem gegund had was dan ook een ietwat trotse en dankbare geweest, hoewel de manier waarop ze naar hem keek en vervolgens haar blik weer kort afwendde erop duidde dat ze er wel degelijk verlegen onder werd.
De verlegen jongen van eerder in hun slaapkamer leek zich te hebben ontpopt tot een heuse charmeur, die zijn woorden goed wist te plaatsen. Had hij uit zijn schulp moeten kruipen en had deze spontane jongen al die tijd al onder die verlegen kant van hem gezeten? Sarah moest eerlijk toegeven dat de verandering haar enigszins verwarde, al dan niet op een onprettige manier. Ze wist niet waar ze aan toe was met hem, en ergens was dat wel weer aangenaam dankzij een zekere vorm spanning die het met zich meebracht.
"Bovendien heb ik altijd nog de vakanties om terug te reizen" vervolgde Jeremy hierna, waarop Sarah knikte. "Ja dat is wel fijn. Je kan ze gewoon opzoeken wanneer je wilt en hebt niet het risico dat ze plotseling voor je deur staan terwijl jij net van plan bent met vrienden uit te gaan ofzo.. En in de tussentijd vermaak je je natuurlijk wel zonder ze, in Santa Monica..." stemde ze met hem in, hem bij dit laatste een plagerige knipoog gevend.
Ondertussen was Gina alweer aan komen lopen, en terwijl Sarah haar laatste woorden uitsprak zette ze de meegebrachte wijn en wijnglazen neer. Ook Sarah bedankte het meisje met een licht knikje en een glimlach, waarna ze weer vertrok. "Vertel eens, het spreekt eigenlijk al voor zich en ik weet het haast zeker..". De brunette richtte haar aandacht weer op Jeremy, terwijl haar ogen tussendoor de handeling volgde waarin hij de fles wijn ontkurkte. "...maar heb jij een vriendje op dit moment?". Bij het horen van deze vraag speelde er opnieuw een glimlachje op bij Sarah, terwijl ze het vervolg van zijn zin aanhoorde. Ze liet dan ook een zacht lachje horen toen hij was uitgesproken, waarna ze het glas wijn aannam en hem hiervoor bedankte. Terwijl ze de wijn in het glas rond liet cirkelen was haar blik hierop gericht, een kleine stilte creërend. Ze leek bedenkelijk te kijken, terwijl ze nadacht over wat ze moest antwoorden: want om eerlijk te zijn wist ze het zelf ook niet helemaal.
"Nou om eerlijk te zijn heb ik geen vriendje.." begon ze met het beantwoorden van zijn vraag naar waarheid. "Maar er is wel iemand..". Ze wist niet zo goed hoe ze door moest gaan, maar merkte dat haar gezichtsuitdrukking veranderde en de glimlach was veranderd in een kleiner, bijna schattig grijnsje. "Nouja, er is iemand die me de moeite ontneemt naar andere jongens te kijken. Ik denk niet dat ik hem als vriendje mag beschouwen of ook maar iets wat ervan in de buurt komt, maar.. nouja" vervolgde ze plotseling een stuk verlegener, haar schouders lichtelijk ophalend bij haar laatste woorden. Het klopte dat ze nog niks hadden, maar ergens had Sarah wel zo het voorgevoel dat dat nog wel eens kon gaan gebeuren. Of was dat haar hoop die dan sprak? Ze wist het niet, en van alle verkeringen en relaties die ze had gehad en alles wat daarbij hoorde, wist ze dit keer écht niet wat ze er nou van moest verwachten; het was voor het eerst dat ze hier zo vreselijk over in de war was.
Plotseling voelde ze zich vreselijk stom dat ze dit zo aan Jeremy vertelde; die arme jongen zat natuurlijk niet op een zoetsappig liefdesverhaal te horen van iemand waarmee hij -zoals hij het zelf zo mooi beschreef- een date had. De brunette schudde dan ook lichtelijk haar hoofd om voor zichzelf van de verwarring af te komen, en toverde opnieuw een glimlach tevoorschijn.
"Maar ik denk dat ik hem inderdaad beter niet kan vertellen over die nieuwe knappe kamergenoot.." hervatte ze haar rol al snel met een knipoog, waarna ze een slokje nam van haar wijn.

[Sorry als ie niet helemaal klopt ofzo, heb hem tijdens het oppassen geschreven en ik ben nu bbrraakk. Bis morgen! =D]

Toen Jeremy opmerkte dat Sarah ietwat stil was geraakt door zijn al te charmante vraag en daardoor wat klungelig met de wijn in haar glas aan het ronddraaien was, kwam er een grijns op zijn gezicht maar verbergde die door gauw het glas aan zijn mond te zetten en er een aantal kleine slokjes van te nemen. Lekker spul, nog niet eerder gehad. Aandachtig luisterde hij naar de brunette, die er nogal de tijd voor leek te nemen. Niet dat hij dat erg vond, hij hield ervan om te luisteren en als hij het kon om advies te geven. Al viel hier niet echt veel advies aan te geven, hij zou geen advies geven over hoe zij hem misschien wel kon veroveren, dat zou alleen maar in zijn tegendeel werken. Straks had hij nog een verliefd stelletje op zijn kamer op de keuken- tafel of aanrecht liggen, of nog erger: gewoon 's avonds naast zijn eigen bed in die van hare, gezellig kreunen. Even gauw week hij zijn blik af toen hij merkte dat zij ook niet continue in zijn ogen keek, naar een tafeltje niet ver van hun af. Een verliefd koppeltje zat nogal te klagen over het eten, maar de serveerster liet het niet over zich heen krijgen, die haalde hoofdschuddend de borden van hun tafel af, legde gauw de rekening neer en liep met haar tikkende hakken weg van het terras, richting de keuken om daar vervolgens alles voor niets weg te gooien. Blijkbaar hadden de twee tieners het wel erg bont gemaakt, want hij had nog niet vaker gezien dat een serveerster hun geklaag niet meer pikte en vervolgens gewoon met hun bestelling wegliep en de rekening achterliet. Ergens vond hij het wel komisch en nam nog een slok vanuit zijn wijnglas. Wanneer Sarah weer begon met praten focuste hij zich meteen weer op haar, zette zijn glas neer en vouwde zijn handen in elkaar om zijn aandacht op haar te zetten. Maar erg lang had hij daar de tijd niet voor, omdat de serveerster Gina alweer aan kwam waggelen met hun bestelling Caesar Salad, die ze vervolgens neerzette en hun eet smakelijk toewenste. Hij bedankte haar dan ook vriendelijk met een gewoon knikje, niet geillustig ofzoiets of dat hij nog naar haar kontje bleef staren terwijl ze wegliep. Daarna pakte hij zijn bestek rustig en nam de eerste happen, om te proeven hoe het smaakte. Eerder had hij het nog niet gegeten namelijk en het interesseerde hem wel om nieuwe gerechten te beleven en eerlijk gezegd beviel deze salade hem wel. Hij grijnste even kort toen ze opmerkte dat ze haar 'vangst' niet zou vertellen over haar nieuwe kamergenoot. ''You'd better.'' Grinnikte hij daarop terug. ''Smaakt het?'' Vroeg hij gewoon rustig, om te checken of zij het net zo lekker vond smaken als dat hij het vond. Om niet zijn eetlust te overhaasten legde hij rustig zijn bestek weer neer, nam opnieuw een slokje uit zijn glas en keek daarna rustgevend naar de Pier die zich in de verte bevond. Daar was de zonsondergang nog steeds bezig, maar had niet lang meer te gaan.
Alsof de serveerster die ze speciaal voor hun alleen hadden, zijn gedachten hadden gelezen kwam ze binnen de kortste keren terug met een klein schattig rood kaarsje die ze tussen hen in op tafel zette en hem vervolgens aanstak. Dit vergrootte het romantische effect, al was het eerder gewoon een simpel etentje om elkaar beter te leren kennen. ''Vertel eens, hoe ziet hij, of zij natuurlijk, eruit?'' Zei hij met een ondeugende en tegerlijkertijd een wat pesterige knipoog en glimlach op zijn gezicht, terwijl hij gauw een hap nam van zijn salade om zijn brede grijns te verbergen.

Hoewel Sarah gelijk spijt had gehad na haar verhaal over Lyron -waarin ze trouwens nog best beknopt was gebleven- zag ze gelukkig geen afschrikwekkende reactie op Jeremy's gezicht verschijnen. Misschien dat als ze hem ernaar zou vragen hij heel subtiel zou zeggen dat een ander onderwerp ook best okée was, maar dat zijn gezichtsuitdrukking nog geen boekdelen sprak was positief te noemen. Hij leek haar namelijk echt een hele leuke jongen waarmee ze nog wel eens een gezellige tijd mee tegemoet kon gaan, maar als ze hem bij de eerste ontmoeting al zou afschrikken met verhalen over andere jongens.. Sarah wist niet wat haar bezielde: zelf had ze er een hekel aan als jongens over andere meisjes of zelfs over hun exen begonnen, en moest je nou eens zien waar zij mee bezig was?
Voor nu kwam het dan ook goed uit dat Gina al aan kwam lopen met het voorgerecht. Met een vriendelijke glimlach serveerde ze hen het eten en wenste ze de twee eetsmakelijk, waarna ze weer weg liep om zich bezig te houden met de rest van de gasten. Sarah merkte de blik van Jeremy niet op, omdat ze haar bestek uit de servet rolde, welke ze op haar schoot legde alvorens ze aan haar gerecht begon. Het was meer een gewoonte geworden dan dat het echt een must was, die servet op haar schoot: knoeien in een restaurant deed je tot je zesde en daarna werden kinderen een soortvan 'zindelijk' als het ging om eetmanieren.
Nadat ze beiden enkele happen van het gerecht hadden genuttigd, grinnikte Jeremy een speelse "You'd better" terug op wat Sarah eerder had gezegd. De brunette toverde eenzelfde glimlach tevoorschijn, waarna ze hem grijnzend aankeek.
"Want anders..? Zitten er consequenties aan vast?" daagde ze hem met een quasi-achterdochtige blik uit, waarna ook zij haar bestek neerlegde en een slok van haar Côtes du Rhône nam. Ze moest zeggen: het wijntje was een goede keuze geweest. Hij had een heerlijk fruitige en heldere smaak, die goed paste bij de frisheid van de salade. En over de salade gesproken: die smaakte inderdaad goed. Ze knikte dan ook vrolijk toen Jeremy hiernaar vroeg.
"Zeker, hij is echt heerlijk! Ik hoop dat de jouwe ook smaakt?". Ze keek hem verwachtingsvol aan, terwijl ze opnieuw een hapje nam van de salade. Ondertussen leek Gina zich goed te vermaken met het bedienen van de twee: behalve de wijn en het voorgerecht dat ze tot nu toe had gebracht, kwam ze nu opnieuw aanlopen. Dit keer was het echter een kaarsje dat ze in haar handen had. Er verscheen een klein glimlachje op Sarahs gezicht bij het zien hiervan, waarop ze dan ook zachtjes lachte. Zodra het kaarsje goed en wel stond en Gina weer was weggelopen, keek Jeremy haar opnieuw aan om het vorige onderwerp weer aan te snijden. Hoewel Sarah zich licht over deze interesse verbaasde -Jeremy leek haar niet het type dat gezellig over jongens mee babbelde- moest ze toch lachen: en dat eigenlijk vooral door het achtervoegsel 'zij', in combinatie met zijn plagerige gezichtsuitdrukking.
"Haha sorry Jer, maar ik vrees dat ik je moet teleurstellen.. Het is een 'hij'" glimlachte ze, voor het gemak maar even niet ingaand op het 'zij' gedeelte: dan had Jeremy er vast nog wel een voordeel voor zichzelf uit geprobeerd te halen, hoewel dat in een 'hij' geval natuurlijk ook nog best kon.. Al zou het voordeel dan meer bij Sarah liggen.
"Maargoed, hij euhm.. heeft bruine krullen en bruine ogen. Hij is niet heel lang, maar wel groter dan ik.." begon ze alles objectief op te noemen. Ze wist dat als ze aan de niet-objectieve beschrijvingen begon ze Jeremy écht geen plezier zou doen, hoewel ze zich nog steeds afvroeg of ze hem hier überhaupt een plezier mee deed. Mocht hij nog meer van haar crush willen weten mocht hij er gerust over doorvragen -Sarah had er geen moeite mee over hem te praten- maar voor de zekerheid besloot ze een nieuw onderwerp aan te snijden.
"Maar hée, dat is vast niet interessant voor jou" begon ze daarom ook. "Heb je je al ingeschreven voor het kamp binnenkort? Het is al bijna" glimlachte ze. Ze vroeg zich af voor wat voor activiteiten de jongen zich had ingeschreven, en of er misschien nog zoiets in zat als een stiekeme slumber-party met de jongens.

Een slok van de wijn deed hem goed nadat hij weer een aantal happen van zijn salade naar binnen had geschoven. Het eten hier beviel hem wel, voor zover het nu nog verliep. Een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht toen ze begon over dat het een hij was, gewoon omdat het best grappig had geklonken als ze misschien wel het tegenovergestelde had gezegd. Dan had hij waarschijnlijk wel een wat bredere grijns op zijn gezicht had, maar evengoed zag hij er de plezier wel van in dat hij überhaupt die vraag had durven te stellen. De meeste jongens waren daar zo verlegen over, maar hij durfde er vooruit te komen. In de tijd dat Sarah onderhand alweer verder ging met het beschrijven hoe hij eruit zag, goot hij alweer wat bij in beide glazen van de wijn en nam nog een hap van zijn salade, die inmiddels wat opraakte. De salade zelf was al niet zo'n hele grote hap, maar daar deed hij wel lang over omdat ze ondertussen natuurlijk ook gewoon in gesprek waren en niet alleen maar ongezellig naar elkaar keken terwijl ze aan het eten waren.
''Haha, oké!'' Was het enige antwoord wat Jeremy eigenlijk kon bieden op de uitleg van Sarah over de jongen waar ze het over had. Het was best grappig over hoe hij een beeld creëerde van de jongen in zijn gedachten, dat hij hooguit maar twee à drie centimeter langer kon zijn dan de brunette zelf en dat zag er best komisch uit. Aan de ene kant was het best sneu dat hij zo kort was, maar aan de andere kant zou Sarah vast wel voor zijn hoge schattigheidsgehalte vallen, want smaak zou ze vast en zeker wel hebben. Waarna de opmerking van de meid volgde, grinnikte hij even kort, nam hij de laatste paar happen van zijn Caesar Salad naar binnen en legde hij zijn mes en vork neer. Ondertussen dat hij aandachtig naar haar vraag luisterde, schonk hij alvast de wijn weer wat bij in beide glazen.
''Is er een schoolkamp dan?'' Vroeg hij met een lichtelijk verbaasde toon in zijn stem, natuurlijk wist hij daar niks van omdat hij pas vanochtend in Santa Monica was aangekomen. De mensen van de receptie hadden hem geen enkele informatie gegeven, behalve zijn sleutel en dat was het enige. ''Tell me more..'' Inmiddels had hij de wijnfles alweer neergezet en had hij zijn handen nogal nonchalant in elkaar gevouwen en zijn ellebogen naast zijn lege kom neer gezet. Hij zou er best wel homo-achtig uit zien zo, maar hij deed het alleen maar om een wat grappige indruk op de meid te maken. Bovendien was hij echt gewoon nieuwsgierig naar het schoolkamp, in Zwitserland had hij dat nog nooit meegemaakt. Daar bestond dat niet. Eigenlijk kon Jeremy zich er weinig van voorstellen wat er dan allemaal zou gebeuren en of er nog een specifiek doel was waarom ze op kamp gingen. Ach, hij zou het zo wel merken.

Het aansnijden van het onderwerp 'schoolkamp' was perfect geweest voor een subtiele onderwerpswisseling, waarbij Sarah Jeremy niet langer hoefde te vervelen met gezwijmel over leuke jongens: want hoewel Jeremy eerder heel geïnteresseerd hiernaar had gevraagd, toonde zijn laatste antwoord wel dat hij er verder niet zoveel over wist te zeggen. Het schoolkamp daarentegen leek opnieuw zijn interesse te wekken, hoewel hij er -blijkbaar- nog niet van had gehoord. Sarah hief hierop verbaasd haar wenkbrauwen, waarbij haar ogen hem ongelovig aankeken.
"Heb je er nog niet van gehoord? Jee, dat ze dat niet hebben doorgegeven bij de administratie.. Het is echt al bijna, de inschrijvingen zijn bijna gesloten en voor jou zou het juist de perfecte manier zijn om iedereen te leren kennen!". Sarah was lichtelijk geschokt door het feit dat de communicatie wat dit soort dingen betrof redelijk stroef ging bij hen op school: de nieuwelingen zouden juist geïnformeerd moeten worden over dit soort dingen, want aangezien de meesten hun weg naar hun lokaal niet eens konden vinden, zouden ze een kamp als dit al helemaal niet opmerken. Maargoed, het was dan ook niet voor niks dat Sarah zich had aangesloten bij de organisatie van het kamp en kortgeleden ook de feestcommissie had gejoined: ze vond dat dit soort dingen veel beter geregeld moesten worden, en natuurlijk zag ze zichzelf als het ultieme reddingsmiddel.
Ze glimlachte een "Dankjewel" toen Jeremy haar wijnglas bijvulde en nam er gelijk een klein slokje van, alvorens ze Jeremy opnieuw aankeek en lachte om de houding die hij aannam. De "Tell me more" gaf er nét het kleine extraatje aan dat je bijna deed denken dat Jeremy verkeerd zat wat zijn geaardheid betrof. Gelukkig kon Sarah er om lachen, en leek ze al enige ervaring met Jeremy te hebben die haar vertelde dat deze jongen wel degelijk hetero was.
"Where to begin" verzuchtte ze toen ze zich bedacht dat Jeremy waarschijnlijk het hele principe van het kamp wilde horen. Ze besloot te beginnen bij het begin:
"Het schoolkamp is ontstaan uit een samenwerking tussen Monica High en Monica University. Er doen echt ontzettend veel jongeren aan mee, en behalve heel veel lol trappen zijn er ook allemaal activiteiten te doen. Sowieso moet je je voor minimaal één van deze activiteiten opgeven, en zodra dat is gebeurd kan de lol eigenlijk pas echt beginnen" glimlachte ze. "De activiteiten worden namelijk door de leerlingen georganiseerd, en dit jaar heb ik samen met Virginia de leiding over het plannen van die activiteiten. Wat we organiseren is nog strikt geheim, maar dat het leuk wordt kan ik je wel alvast vertellen.." vervolgde ze met een subtiele knipoog, waarna ze haar bestek netjes naast elkaar neerlegde ten teke dat ze klaar was met haar maal. De salade had heerlijk gesmaakt, en zo te zien was ook Jeremy toe aan het volgende gerecht.
"De leerlingen verblijven in houten cabines van 2 tot 6 personen, en hoewel de jongens en meiden niet gemengd in de huisjes mogen verblijven en om 11 uur binnen moeten zijn, vinden we altijd wel een uurtje waarop de leiding niet zo goed oplet. ... Als wij als organisatie ze als dank een fles wijn hebben gegeven, bijvoorbeeld". Een speels glimlachje sierde Sarahs lippen bij het uitspreken van die laatste zin, waarop ook zij haar handen ineen vouwde en met haar kin hierop steunde.
Net toen ze was uitgesproken was Gina weer opgedoken, die hun lege borden kwam halen en hen vroeg of alles naar wens was. Sarah knikte hierop vriendelijk en instemmend, waarna Gina de borden meenam en zich klaarmaakte om het hoofdgerecht te gaan halen.
"Dat was eigenlijk wel alles wat je zou moeten weten over het kamp, volgens mij. Lijkt het je wat? Je gaat je toch wel inschrijven, hé Jer..?" grijnsde ze vervolgens, hopend dat de jongen dat ook echt zou doen. Behalve het feit dat ze trots op haar werk was, zou ze het ook leuk vinden hem er te zien, en bovendien zou het voor hem echt een goede manier zijn om nieuwe mensen te leren kennen: je moest tenslotte toch een hele week met allemaal mensen doorbrengen, in groepen die voor iedere activiteit verschillend waren. Soms zaten er van die rare snuiters tussen waarvan je dan gelijk al kon bedenken dat je die moest zien te ontlopen, maar vaak ontstonden er ook hele leuke contacten uit.

Bij de 'Where to begin' aanval van Sarah hield hij voor de zekerheid zijn mond dicht, voor het geval hij per ongeluk tegen haar in of doorheen sprak en dat wou hij ten alle tijden voorkomen. Braafjes nam hij het wijnglas keurig netjes in zijn hand en nipte er af en toe van, waarbij hij in de momentjes dat hij niet dronk aandachtig knikte als teken dat hij zich geïnteresseerd stelde voor haar en daarbij goed luisterde. ''Ah, natuurlijk!'' Grijnsde hij mee toen ze begon over de wijnfles die ze wel eens als bedankje konden geven aan de toezicht houders op het terrein waar ze precies moesten wezen op dat moment. Hij wist natuurlijk wel waar ze op doelde. Terwijl de brunette haar handen ineen vouwde en haar kin daarop steunde, zette hij ondertussen zijn glas neer en merkte vanuit zijn ooghoeken op dat Gina al gauw kwam aangelopen, voordat hij ook maar de kans had om verder te reageren of iets te vragen. De serveerster had hun lege borden in haar handen genomen en had hen gevraagd of alles naar wens was, waarop hij hetzelfde deed als Sarah.
'Goed, per direct komt het hoofdgerecht.' Glimlachte de meid en liep daarna weer naar binnen, zo de trappen af richting de keuken. Pas toen merkte het hem op dat hij zich niet bepaald kon herinneren wát ze nou precies voor hoofdgerecht hadden uitgekozen. Maar om die schaamte te delen met de brunette, vond hij ook wat minder. Toch bleef hij het zich afvragen, maar was hij die vraag alweer vergeten toen Sarah dan ook enthousiast weer verder vertelde over het schoolkamp wat binnenkort plaats zou vinden.
Eventjes nam hij de tijd om de brunette in spanning te laten en om voor zichzelf even op een rijtje te zetten of het wel een verstandige keuze was om op schoolkamp te gaan. Ten eerste was het altijd wel een verrassing met wie hij in een hutje zou komen en dat had een fifty-fifty kans of het goed of slechts zou aflopen. Als hij met een slecht gehumeurd persoontje in een hutje kwam, zou hij zeker weten hem al die tijd ontlopen totdat hij er 's avonds echt niet meer omheen kon lopen. Ten tweede zag hij het positieve wel weer in dat hij vele mensen zouden ontmoeten, goede en soms wat minder goede, maar altijd wel mensen waar hij mee om kon gaan. Ten derde kon hij Sarah al, wat hem ook al wat positiefs opleverde als het ging om contacten. Ja, nu hij er voor zover over dacht -ook al stonden zijn gedachten niet hélemaal op honderd procent geconcentreerd vanwege de prachtige afleiding tegenover hem aan de tafel- zou het hem wel gaan bevallen.
Hoewel het prachtig was om naar het nieuwsgierige meisje te kijken, moest hij toch toegeven om haar het antwoord te geven. Ja, haar schattigheid overtrof zijn gedachten. ''Ik zal me straks gelijk inschrijven bij de receptie, zodra we terug zijn.'' Zei hij met een knipoog en dronk daarna het laatste slokje uit zijn wijnglas. ''Trouwens...'' Begon hij voorzichtig, om toch nog even te informeren over het hoofdgerecht.
Maar voordat hij het gespreksonderwerp kon veranderen, merkte hij op dat Gina al gauw weer terug was met het hoofdgerecht. Hij was dus toch te laat geweest met het onderwerp aan te snijden en ze zette al met een glimlach de borden voor beide hun neus neer, waarna ze hen weer met rust liet.
''Vertel eens, heb je nog broers of zussen?'' Vroeg hij nieuwsgierig, waarna hij zijn mes en vork in zijn handen nam en aan het hoofdgerecht begon.

Van onder haar wimpers bleef Sarah Jeremy aankijken, haar kin nog altijd steunend op haar ineengevouwen handen. Ze had het niet kunnen laten een nieuwsgierige "Jaaa..?" uit te stoten toen zijn antwoord wel érg lang op zich liet wachten, waarop er een glimlach op het gezicht van de jongen doorbrak en hij antwoorde met wat zij wilde horen.
"Jaaa wat goed" zei ze dan ook vrolijk terwijl ze zicht oprichtte, en enthousiast zachtjes in haar handen klapte. Ze keek hem met twinkelende ogen aan, blij dat hij haar raad zou opvolgen. Ze wist dat het ook best eng kon zijn om aan zoiets mee te doen terwijl je niet veel mensen kende, maar volgens haar bracht het meer positieve dan negatieve dingen met zich mee: en desnoods kon ze hem aan nog wat mensen voorstellen.
Ook Sarah had ondertussen haar wijnglas weer in de hand genomen, en nam daar afentoe een slokje van. Ze voelde de alcohol ondertussen wel binnenkomen: dit was haar derde glas wijn, en hoewel ze niet op een lege maag dronk voelde ze hoe het langzaamaan een tintelend gevoel bij haar achter liet. Er was echter nog heel wat voor nodig om haar van haar stuk te krijgen, hoewel ze merkte dat ze opvallend veel lachte vanavond: maar dat kon natuurlijk ook door de verrassing komen in de vorm van een leuke kamergenoot.
Vlak nadat Jeremy met een voorzichtige "Trouwens.." begon, kwam Gina echter alweer aan met het hoofdgerecht. Ze zette het bord voor hen beiden neer, waarna ze hen eetsmakelijk wenste en opnieuw verdween. Er stond een glimlach op Sarahs gezicht toen ze naar haar bord keek: het zag er werkelijk verrukkelijk uit. Ze had gezien dat Jeremy hetzelfde hoofdgerecht had gekregen hoewel hij eerder niet de kans had gehad een eigen te bestellen, en vroeg zich af of Jeremy ervan zou houden. Niet lang daarna bedacht ze zich echter dat het eten in Casa di Julia gewoon heerlijk was, en hij er simpelweg niet niét van kon houden.
"Nou, eetsmakelijk" glimlachte Sarah, waarna ze haar nieuwe bestek oppakte en de tagliatelle rond haar vork begon te wikkelen. "Vertel eens, heb je nog broers of zussen?" luidde Jeremy's vraag terwijl Sarah genoot van haar pasta. Ze schudde dan ook haar hoofd totdat ze haar mond leeg had, en besloot toen een degelijk antwoord te geven.
"Nope, ik ben enig kind. Aan de ene kant wel saai, maar aan de andere kant heeft het ook zo zijn voordelen.." glimlachte ze, hoewel ze wist dat haar ouders haar sowieso wel verwend zouden hebben: of ze nou nog broers of zussen had gehad of niet. Geld hadden ze toch genoeg, en buiten dat waren het sowieso gewoon de types die wilden dat het hun kinderen aan niks ontbrak. Misschien dat een enkeling op zo'n punt gezegd zou hebben dat geld niet gelukkig maakte of dat diegene niet materialistisch was ingesteld, maar Sarah was van mening dat die mensen dat alleen zeiden omdat ze niet beter wisten. Geld kon namelijk wel degelijk gelukkig maken, en daar wist zij alles van: je moest het alleen op de juiste manier gebruiken.
"En jij? Broers, zussen, kleiner grut.. huisdieren?" stelde Sarah hem zo ongeveer dezelfde vraag terug, waarna ze nog een hap nam van haar tagliatelle met zalm. Haar ogen rustten afwachtend op Jeremy, en weken enkel af toen Julia naar boven kwam om enkele lantaarntjes aan te steken, die op sommige plaatsen op het het gietijzeren hekwerk stonden. De zon was ondertussen namelijk al flink wat gezakt en het kleine kaarsje dat tussen de twee in stond was niet langer verlichtend genoeg. Onder hen begon ook de stad tot leven te komen, waarbij kleine lichtjes omstebeurt aansprongen in de winkelstraten en het uitgaansgebied.

''Hetzelfde!'' Wist hij nog kort te grinniken, waarna hij de eerste hap in zijn mond stopte met het nieuwe bestek wat hij van de tafel had gepakt en luisterde vervolgens aandachtig naar de brunette die zijn gestelde vraag druk aan het beantwoorden was. Hij knikte met een glimlach, waarna hij een slok van de wijn nam en hierna dezelfde vraag van hem teruggekaatst kreeg, wat hem aan het denken zette hoe hij dit precies kon uitleggen. Ach, het maakte hem eigenlijk vrij weinig uit, hij vertrouwde haar. Niet sinds pas kort, maar eigenlijk al vanaf het moment dat hij zijn ogen op haar had laten vallen en dat was wel degelijk wat ongepast in de kamer gebeurd. Ergens vond hij het ook wel grappig hoe hij per ongeluk wat te vroeg in de kamer was gestapt, terwijl Sarah nog druk bezig was met omkleden en hem dus half gewikkeld in handdoeken begroet had. Hoewel Jeremy best wel een ondeugende glimlach moest onderdrukken, lukte het hem toch niet en probeerde hij die dan ook te verbergen door opnieuw een hap van het hoofdgerecht te nemen en daarna zijn bestek keurig op het bord neer te leggen.
''Nou.. om te beginnen, ik wás enig kind. Het klinkt eigenlijk heel komisch, maar het is bloedserieus. Ik zal vanaf het begin vertellen. Ik woonde in Zwitserland, maar dat was al duidelijk,'' vertelde hij gemakkelijk met zijn Duitse accent, ''en had daar een vriendin, waar het pas kort uit mee is. Maar dat doet er niet toe, ik moest hierheen van mijn ouders omdat mijn vader het over één of ander doel had gehad.'' Een wat grappige uitdrukking kwam op zijn gezicht te staan, vooral omdat het verhaal nu nog wat onduidelijk was en nog veel onduidelijker zou gaan worden, voordat het pas te begrijpen viel. ''Ik snapte er weinig van, zoals jij mijn verhaal niet goed zal begrijpen op dit moment, maar wacht maar af.'' Meldde hij dan ook, nam gauw een slokje van zijn wijn en zette het glas net zo gauw weer neer als hij het had gepakt.
''Pas in de auto hierheen vertelde hij vaagjes dat ik een halfzus hier zou hebben, omdat hij dus vroeger een ander huwelijk had gehad. Dat was nog erg onduidelijk, maar ik kwam haar per toeval op het strand tegen nadat ik even een aantal golfjes had gepakt met mijn surfplank.'' Een hap tussendoor gaf hem even de tijd om tot adem te komen en na te denken hoe hij verder zou gaan vertellen, binnen die enkele seconden die hij tot zijn beschikking had gesteld. ''Toen waren we er wat onhandig achter gekomen dat we dus familie van elkaar zijn, maar ze lijkt totaal niet op mij! Haar naam is Ayse, ken je haar toevallig?'' Hopelijk werd het nu wat duidelijker voor de brunette want in uitleggen was hij niet bepaald de beste in.
Ook zijn blik ging even naar beneden het terras dat uitkeek over Santa Monica en zag ook vele lichten aangaan, waaronder in de verte zachte muziek wat in die clubs waarschijnlijk wel ongelofelijk hard moest klinken. Ach, hij vond het wel prima zo met Sarah. Hij hoefde niet iedere avond uit te gaan en als hij dat deed, kwam hij voor zijn plezier en niet om iedere ochtend met een ander chickie wakker te worden. Nee, nu als hij iedere zonsopgang wakker werd, zag hij de prachtige stralende Sarah naast hem liggen, jammer genoeg wel in een ander bed. Maar hij kon het zich daarentegen wel al helemaal voorstellen.
Hoewel Jeremy niet hélemaal in een droomtrance wou belanden en stomzinnig zou gaan dromen over Sarah, terwijl ze recht voor zijn neus zat te eten, zou nogal stom zijn en gauw nam hij weer een aantal happen van zijn warme en heerlijke bord. Even ging zijn blik naar Julia, die druk bezig was om lichtjes aan te knippen omdat het kaarsje wat tussen hen in stond lang niet genoeg verlichting gaf voor het hele terrasje, en merkte kort even op dat de dame hun in de gaten had. Vlug volgde er een glimlach op haar gezicht en voordat ze verdween dacht hij ook nog wel een nonchalante knipoog naar hem op te merken, maar schudde die weer uit zijn hoofd nadat hij dan ook een brede grijns op zijn gezicht had staan.

-I know dat hij eigenlijk in dit topic nog niet met Ayse heeft gepraat en stuff, maar dan heb ik iets om over te RPG'n en maakt dit gesprek nog wat zinvoller enzo.. Jaa.. XD
&LEKKER LANG! =D

Dat het kleine glimlachje rond Jeremy's lippen dit keer een ondeugende was -terugdenkend aan de manier waarop ze elkaar voor het eerst ontmoetten- kon Sarah niet raden: zijzelf wijtte het aan de wijn die tot nu toe rijkelijk had gevloeid. Zo rijkelijk zelfs dat Julia -na het aansteken van de lantaarntjes op de balustrades- hen een nieuwe fles wijn aanbood, aangezien van de ander de bodem al in zicht was gekomen. Ze schonk de twee glazen nog een beetje bij, waarna ze de fles bij hen achter liet en ze weer naar beneden vertrok. Ondertussen wikkelde Sarah behendig wat tagliatelle rond haar vork, en knikte ze ten teken dat ze bereid was te luisteren naar Jeremy's verhaal.
Het begon simpel: Jeremy woonde in Zwitserland met enkel zijn ouders, en dat viel dan ook nog wel te volgen. Maar des te verder zijn verhaal zich vorderde en des te meer hij vertelde, des te ingewikkelder het eigenlijk werd. Want stiekem bleek hij dus geen enigskind te zijn, en -als ze zijn verhaal goed begreep- zei zijn vader hem dat hij daar pas achter zou komen als hij hier in Santa Monica zou zijn. Het grappige was echter dat hij het meisje in kwestie zelf al ontmoette op het strand, en dat haar naam Ayse was. De naam deed echter geen bellen rinkelen bij Sarah, waarop ze dan ook haar hoofd schudde van nee.
"Nee ik ken geen Ayse.. Zit ze bij ons op school?" vroeg ze Jeremy verbaasd, ervan versteld staande dat ze toch niet zo goed op de hoogte was als ze dacht te zijn. Behalve dat Sarah zelf veel contacten had, hadden die contacten natuurlijk ook weer contacten: zussen of broers, vrienden, scharrels of gewoon relatie-materiaal.. maar Ayse? Sarah probeerde te bedenken waar ze haar van zou moeten kennen: ze zat in iedergeval niet in haar jaar, daar was ze zeker van, en een cheerleader was ze blijkbaar ook niet. Had ze een vriendje die ze kende? Hmm misschien.. In iedergeval kon de brunette zo snel niet bedenken wie het kon zijn. Ze vond het echter jammer, aangezien ze best benieuwd was naar Jeremy's zus. Ze kende hem dan wel niet zo lang -nog maar een paar uur, eigenlijk- maar toch..
"In iedergeval.." Sarah legde haar bestek neer en nam opnieuw haar wijnglas in de hand. "Dat is best toevallig weet je" glimlachte ze. "Van alle honderden, dúizenden mensen hier in Santa Monica.. Dat je dan uitgerekend haar tegenkomt.. Dat is best apart". Sarah keek bedenkelijk terwijl ze de wijn in haar glas wat rond liet draaien.
"Maar wat vind je trouwens van het feit dat je er op deze manier achter komt dat je een halfzus hebt? Had je niet zoiets van 'Dat hadden ze me wel eerder mogen vertellen?'" vroeg ze zich hardop af. Sarah moest eerlijk toegeven dat ze zelf best pissed kon worden als haar ouders er na al die jaren mee zouden komen dat ze stiekem nog een halfbroer of halfzus had gehad. Het zou voelen als een geheim dat ze nooit hadden durven of willen vertellen, en bij haar zou de vraag "Waarom?" dan eeuwig rond blijven cirkelen. Zou ze het hen kwalijk nemen? Misschien een paar dagen of paar weken, maar daarna zou ze er waarschijnlijk alleen maar blij mee zijn. Met een jongere of oudere zus zou ze veel afspreken en naar Europese steden reizen om te shoppen, waarna ze uitgeput neer zouden ploffen in hun hotelkamer en een echte meidenavond zouden houden met romantische filmkomedies en gezichtsmaskertjes. En een broer? Met een broer zou ze vast ook wel leuke dingen weten te verzinnen, al zou dat waarschijnlijk neerkomen op voetballen en quadrijden, en uiteindelijk een of andere horror kijken. Ieder van dat had wel zo zijn charme, al kon ze dat soort dingen natuurlijk ook gewoon met vrienden doen en was een nieuwe broer of zus daar natuurlijk niet voor nodig..

Aandachtig luisterde hij naar zijn kamergenote die inmiddels praatte, terwijl hij zijn portie verder op at. Het was overheerlijk en daarom werkte hij het ook vrij vlug naar binnen, niet als een veelvraat, wel gewoon rustig en niet overhaast. Het viel hem, vanuit zijn ooghoeken, op dat er steeds minder mensen kwamen te zitten en langzamerhand weggingen. Was het dan al zo laat? Dat kon niet, ze zaten er hier nog niet zo heel lang, de zon was enkel en alleen ondergegaan in de tussentijd. Misschien dat sommige mensen het enkel zakelijk wilden houden en daarom zo vroeg al weggingen. Ach, hij wou er niet teveel aan denken en ging gefocust verder op het verhaal van zijn kamergenote. Of tenminste, de vraag van haar. ''Ze zit inderdaad bij ons op school en het is niet bepaald gek. Ik ben hierheen gebracht door mijn vader met een missie, die hij onuitgesproken bij me achter liet. Dit was dus hetgeen waar hij het over had en eigenlijk is het zo gek nog niet. Ik bedoel het is inderdaad raar dat ik ineens een halfzus heb, maar... het geeft wel een nieuw begin, een soort van verfrissing in mijn leven. Dat zal vast en zeker ook wel bij mijn ouders zijn, die wel erg lang met een akelig gevoel hebben geleefd tot en met vandaag.'' Vertelde hij kalm, waarna hij de laatste hap in zijn mond duwde en het zorgvuldig doorslikte. Het bestek legde hij dan ook neer en nam nog een slok wijn, om het weg te spoelen.
''Je kent haar dus niet? Vreemd, ze had het over één of andere Late Nites, misschien een club hier op school? Het was vrij bekend, legde ze me uit, met vele en gezellige mensen die wel van een feestje hielden. De oprichter is een jongen. Ehm, wat was zijn naam ook alweer?'' Hij keerde zijn blik even van haar af, richting de hemel. Het lag op het puntje van zijn tong, maar wist even niet meer wat zijn precieze naam was. Binnen enkele seconden schoot hem dat te binnen. ''Lyron, ja, dat was het!'' Zei hij met een brede glimlach, alsof er net een wonder in de wereld was gebracht wat alles zou verbeteren en voor altijd vrede zou verzorgen. ''De club was niet zo heel groot, maar wel vrij hecht. Meer weet ik er ook niet bepaald over. Misschien dat je het kent?'' Bracht hij uit met een vrij kalme stem, nadat hij die naam van die jongen net vrij enthousiast had uitgesproken, zonder te weten dat hij dus precies die minnaar van Sarah was. Een groot onwetend weetje, en dat was maar goed ook.
Voor kort keek hij even rond, ze waren bijna de enigste nog. Behalve een verliefd, klef stelletje aan de andere kant van het terras, verscholen in een hoek, maar niet in de duisternis. Nee, het was vrij verlicht hier. Niet irriterend fel, maar normaal dat het niet te licht was maar ook niet te donker. Hoe lang zou het duren voordat ze het volgende gerecht zouden krijgen? Dit stond er ook al best lang, hoewel hij niet wou overhaasten in verband met Sarah. Een vriendelijke glimlach ontstond op zijn gezicht en zo keek hij haar dan ook aan, met lichtelijk trotse oogjes, wat hem een schattige uitdrukking gaf.

Sarah keek bedenkelijk toen Jeremy stelde dat het 'opeens' hebben van een zus ook zo zijn voordelen had. Het klonk redelijk, en ook het feit dat zijn ouders zich er vast niet prettig bij voelden het zo lang te hebben moeten verzwijgen klonk logisch: iets als dit als een 'geheim' houden moet niet makkelijk zijn geweest. Maar als ze zich bedacht hoe zij er zelf op zou reageren, zichzelf kennende.. Ze zou het waarschijnlijk niet kunnen verkroppen dat haar ouders een geheim hadden gehad: ze is iemand die gewend is eerlijk behandeld te worden waar niet tegen wordt gelogen, en al telt een geheim meer als 'iets verzwijgen' dan echt liegen, ze zou er niet bepaald blij van zijn geworden. Maargoed, dat was zij: en ergens kon ze er wel respect voor opbrengen dat Jeremy het op deze manier zo goed opvatte.
"Je hebt gelijk, het zal moeilijk zijn geweest voor je ouders. Ik denk ook niet dat ze het met opzet hebben willen verzwijgen, maar dat ze gewoon een goed moment afwachtten: en jouw vertrek naar Santa Monica was het juiste, denk ik zomaar. En nu je een zus hebt kan je er maar het beste van maken, in plaats van je ouders veracchten omdat ze het verzwegen hielden.. Je vat het in iedergeval goed op" glimlachte Sarah dan ook. Ze schraapte de laatste restjes van haar maaltijd op haar bord bij elkaar, om nog een laatste keer te genieten van het heerlijke hoofdgerecht. Hierna legde ze haar bestek netjes neer op haar bord, evenals Jeremy die zijn gerecht al eerder had beëindigd.
"Ooh, maar Late Nights ken ik wel...!". Er was een grote glimlach op Sarah's gezicht verschenen, en haar ogen fonkelden geïnteresseerd toen Jeremy de naam van de groep had laten vallen. Ze liet Jeremy voor een kort moment worstelen met de naam van de leider ervan, en grinnikte toen hij er uiteindelijk op was gekomen. Ze kon het hem niet kwalijk nemen: Lyron was geen alledaagse naam, en zeker niet voor een Zwitser.
"Die jongen waar ik het eerder vanavond over had.." reageerde Sarah lachend "die euhm..". Ze stokte, zich bedenkend hoe ze het ging zeggen. Eigenlijk was ze van plan er een opsomming van positieve eigenschappen aan toe te voegen -zo van 'die leuke, lieve jongen met die schattige bruine krullen en die ogen die..'-, maar hield zich net op tijd in. "Dat is Lyron" besloot ze uiteindelijk simpel, doelend op de jongen die ze eerder in hun gesprek had bestempeld tot bijna-vriendje.
Voor een moment was ze zelf helemaal de draad van het verhaal kwijt. Waarom begon ze ook alweer opeens over Lyron? Waarom hadden ze het gehad over Late Nights? Sarah zette haar wijnglas neer en haalde het voor zichzelf terug. Ayse, Jeremy's spontane halfzus, zat in de studentenvereniging.
"Oh maar Ayse zit dus in Late Nights.. Dan zal ik haar waarschijnlijk toch wel kennen, maar niet bij naam. Famous -de vereniging waar ik zelf bij zit- en Late Nights hebben een keer een gezamelijk feest gehad, vandaar" sprak ze uiteindelijk. Het was een goed en gezellig feest geweest die avond, met een redelijke lijst van aanwezigen: vandaar dat ze zich misschien niet specifiek aan Ayse had voorgesteld, maar misschien wel de helft van de avond naast haar op de bar had staan dansen.
"Maar hée, waarom sluit jij je ook niet aan bij een vereniging? Het is echt een goede manier om mensen te leren kennen, en bovendien heb je toegang tot de meest goede en exclusieve feesten die Santa Monica kent" stelde Sarah vervolgens voor, terwijl ze in haar ooghoeken Julia aan zag komen lopen om hun tafel af te halen, en wellicht te vragen naar een volgend gerecht.

Vermakelijk keek hij toe hoe de brunette haar laatste restjes naar binnen nam van het hoofdgerecht vanaf haar bord en haalde die best brede glimlach die net ontstaan was op zijn gezicht er weer af. Niet om onaardig over te komen, maar als die er te lang op stond vond hij het ook weer zo... alsof hij verkeerde bedoelingen had en dat had Jeremy niet. Meteen werd hij weer afgeleid zodra ze begon te praten en geïnteresseerd luisterde hij naar haar. De glimlach die op haar gezicht verschenen was bleef hem niet onopgemerkt en hij kreeg er de neiging van om terug te glimlachen, wat hij dus ook deed. Fonkeling was ontstaan in haar ogen, hij werd er alleen maar blijer van. Het deed hem goed om haar vrolijk te zien, al kende hij haar nog maar net. Het was altijd fijn om mensen blij te zien, al was het maar om het minste geringste.
De jongen waar ze het eerder over gehad. ''Ja?'' Antwoordde hij hier rustig op en wachtte op haar antwoord. Een lichte twijfeling volgde gauw, maar weerhield haar er blijkbaar niet van om door te zetten. Het duurde dan ook niet lang voordat Lyron zijn naam opnieuw viel en hij had dus wel degelijk gelijk gehad over de eigenaar van de studentenvereniging.
Dat deed hem eraan denken, dat was dus ook de jongen waar ze het eerder die avond over hadden gehad. Ach, het deed hem vrij weinig. Ze waren hier als vrienden waren komen eten, waren kamergenoten, zo hadden ze elkaar leren kennen. Meer was het niet. Toch? Nee, dat kon niet. Gauw genoeg werden zijn gedachten aan de kant gezet doordat ze hun gesprek vervolgde over zijn halfzus.
Hij knikte, snapte het waarom ze haar niet kon. Misschien wel, maar gezien hij het zich prima voor kon stellen dat feesten er best ruig aan toe konden gaan of enorm vol waren, snapte hij dat ze elkaar niet van naam konden. Hij zou ook niet iedere naam kennen van mensen met wie hij op dat feestje was geweest. Dat was hooguit gekkenwerk. Nu hij er over na dacht was het hem niet in hem opgekomen dat Ayse in zo'n feestbeest club zat. Niet dat hij haar daar echt de tijd voor genomen had, zo lang hadden ze elkaar nou ook weer niet gezien en het was maar één enkele keer geweest. Toch was het raar. Misschien was het omdat ze er op dat punt er niet heel blij uit zag.
De vraag die Sarah stelde deed hem opnieuw uit zijn gedachten wekken en hij keek haar onderzoekend aan met een lichte frons. Ohja, die studentenverenigingen. ''Hm, vertel me er eens wat meer over. Hoe gaat dat allemaal in z'n werking? Wat moet ik ervoor doen?'' Het aanbod wat ze gaf was aantrekkelijk. Maar hij kende die mensen niet, dat was een probleem. En er echt zich voor inzetten om er heen te gaan, hij wist het niet. Daarvoor moest hij eens maar eens de eigenaren zien, kijken of die te vertrouwen waren. ''Hoeveel zijn er?'' Vroeg hij met een glimlach en keek naar Julia die ondertussen de borden van tafel af nam. Ze plaatste een hand op zijn schouder en daarna op die van de brunette waar hij mee aan tafel zat. 'Was het lekker? Wat kan ik voor nagerecht halen?' Zei ze met haar accent en het maakte hem op één of andere manier best gemakkelijk. Misschien omdat hij deze plek dankzij de sfeer en de mensen die er rondhingen wel als een thuis kon beschouwen, zo'n vertrouwd gevoel gaf het. Dat was ook wel één van de redenen geweest waarom Sarah hierheen wou, misschien. Jeremy knikte en pakte toen één van de menukaarten die ze had neergelegd voor hen beide één. Hij bladerde door naar de nagerechten en spoorde de lijst af. Er waren zoveel mogelijkheden en veel ervan kende hij niet. Misschien dat Sarah er meer verstand van had. Ietwat nerveus keek hij met zijn ogen over de best lange kaart heen en zocht naar haar ogen. ''Ik neem hetzelfde als jou.'' Zei hij achter zijn kaart langs, lichtelijk bang voor Julia's reactie en eigenlijk ook wel die van haar. ''Ik kan niet kiezen.'' Siste hij verder met een grijns en ging daarna weer fatsoenlijk achter zijn kaart zitten alsof hij onschuldig was.

"Hée, niet zo wantrouwig" lachte Sarah vrolijk toen Jeremy haar met een lichte, bijna zorgelijke frons verschillende vragen stelde over hoe de verenigingen precies werkten. "Het lid zijn van een vereniging is echt hartstikke leuk! Het enige wat je in de meeste gevallen moet doen is contact maken met de leden van de groep: en zo gauw je bij hen in de smaak valt, zullen zij het alleen maar leuk vinden als je vaker langskomt en je aansluit bij de club" vertelde ze opgewekt. "En verder zitten er niet zoveel verplichtingen aan vast. Eigenlijk bijna geen.." zei ze bedenkelijk. "Mensen stellen het alleen op prijs als je zo afentoe je gezicht laat zien, en je niet alleen van de voordelen van een vereniging geniet, terwijl je er eigenlijk amper bent. Dat is het wel zo'n beetje". Met een scheef glimlachje had Sarah haar schouders opgehaald tijdens het spreken van deze laatste woorden, terwijl ze afwachtend keek naar wat Jeremy's reactie hierop zou zijn.
"Er zijn trouwens twee verenigingen. Nouja: officieel zijn er drie, maar ik neem niet aan dat je bij Die Hard wilt" grijnsde Sarah vervolgens op zijn vraag. "Je hebt L8 Nites, de vereniging waar we het net over hadden: een groep die is ontstaan uit vakantievrienden die van feesten houdt, en wordt geleid door Lyron. En je hebt Famous, de groep waar ik bij zit: een groep van leuke, chille mensen die het óók leuk vinden om te feesten. De leider ervan was voorheen Alain, maar nu hij van school af is heeft hij de vereniging aan mij overgedragen". Het laatste zei Sarah met een voorzichtig maar ietwat trots glimlachje: ze moest eerst nog maar eens zien of ze het waard was de vereniging te leiden, voordat ze het van de daken zou schreeuwen. Maar misschien interesseerde het Jeremy, en zou zijn komst weer wat leven in de brouwerij kunnen brengen: Sarah had er in iedergeval zéker geen problemen mee als hij de vereniging wou joinen.
Ze nam een laatste slokje van haar wijn en begroette vervolgens Julia, die hen vroeg of het gesmaakt had en of ze misschien nog een nagerecht hadden gewild. Evenals Jeremy zei Sarah dat het heerlijk had gesmaakt, waarop Julia de borden aannam en zij de menukaarten inkeken. Ook Sarah liet haar ogen over de lijst met desserts glijden, maar wist van te voren al waar ze zou blijven steken: de chocolade verrassing. Een kleine chocolade browney die vers werd gebakken in de oven, met in het hart blokjes chocolade: zodra je de browney open sneed, zou deze chocola er gesmolten uit lopen. De browney werd geserveerd met een bolletje ijs en slagroom, en was duidelijk Sarah's lievelingsgerecht. Ze wou hem al aanraden aan Jeremy, maar voor ze dat kon doen verklaarde hij al hetzelfde te nemen als zij deed. Ze moest lachen om de reden hiervan, en gaf de kaarten weer terug aan Julia.
"Dan is het makkelijk: twee chocolade verrassingen voor ons" glimlachte ze de serveerster toe, die de kaarten had aangenomen en nu -na de wensen voor het dessert te hebben genoteerd- weer naar beneden verdween.
Sarah keek haar kort na, maar richtte zich toen weer op Jeremy. "En, wat zegt je gevoel over de verenigingen?" vroeg ze vervolgens nieuwsgierig. Ze had naar haar gevoel daarnet echt veel te veel gepraat, maar stiekem wijdde ze dat aan de wijn. Ze was nu in iedergeval benieuwd naar wat voor beeld ze voor Jeremy had geschetst van de verenigingen, en of het hem enigszins interesseerde.