Hospitallica

Een knuffel, een kus en een zwaai bevestigde haar korte afscheid van haar vriendinnen, die naar huis werden gebracht met een andere politie-auto en zijzelf met Erin werden naar het ziekenhuis gebracht. Sinds dat ze de auto was ingestapt, was ze stil geweest en had slechts haar rechterhand troostend op de meid haar linkerbeen gelegd, maar had haar niet meer aangekeken. Niet alleen omdat ze niets te zeggen had, maar ook omdat ze niet wist wát ze precies moest zeggen.
Alle luide sirenes van de politie gingen haar totaal voorbij, de felle lichten van de auto's zoefden langs hun auto heen, maar ze gaf er niets om. Ze merkte wel op dat het inmiddels was gaan regenen en de ramen al beslagen waren met druppels die naar beneden stroomden, wat de blauwe lichten van de politie-auto's een stuk vervaagd maakte.
Virginia voelde zich ergens opgelucht dat ze geen nare vragen naar haar hoofd gesmeten kreeg van de agenten, maar voelde zich wel fucked up doordat dit juist nu weer op deze avond moest gebeuren. Op een avond dat ze zich eindelijk goed had gevoeld, alle zonden van zich af gelost en nu moest dit juist weer gebeuren. De blondine zuchtte en draaide haar hoofd om richting Erin, en zachtjes met haar rechterhand over de meid haar been streelde om haar toch ergens duidelijk te kunnen maken dat zij er was voor haar.

Het ziekenhuis kwam al gauw in zicht en voor ze het wist waren ze gestopt, werden ze naar binnen gebracht en was het nu aan de man zijn lot om sterk te zijn en het te overleven in de operatiekamer. Virginia kende hem niet, maar bleef er toch bij voor Erin, zodat ze toch ergens steun had, al kon ze haar eigenlijk ook nog niet echt. Behalve dat ze haar naam wist, van Devil's Kiss alcohol hield en misschien wel van flirten met meisjes hield. Dat was het enige. Oh en dat ze natuurlijk de bodybuilder kon, maar dat was dan ook het echte enige. Na al die tijd had ze nu pas in de gaten dat ze Erin haar hand losjes had vastgehouden, en liet zachtjes en voorzichtig haar vingers eruit glippen, zodat ze even kon gaan zitten, om enig getril te voorkomen en dat het ongeval even in haar hoofd kon doordringen tot haar en ze even tot rust kon komen. Ze maakte dan ook plaats op een witte stoel en keek heel eventjes rond, maar er was niemand te bekennen, slechts een lege, witte hal bedekt met deuren die overal wel een weg naartoe hadden, maar waarheen bleef een mysterie. Ze hoefde het niet eens te weten wat er allemaal schuil ging achter die deuren, het enige wat ze wou weten was of John het zou overleven. De twee meiden, Sarah en Alysson... wat zouden die nou op dit moment allemaal doormaken, en waar waren ze nu? Waren ze nog steeds bij die slachtofferhulp op dat parkeerterrein vlak bij Bar Copa of waren ze beide apart naar het politiebureau gebracht, of misschien wel naar huis? Ze wist het niet en ze maakte zich lichtelijk zorgen, maar had de kracht en energie niet om naar haar mobieltje te grijpen en te sms'en of zelfs te bellen. Virginia slaakte een zachte zucht en hield vervolgens, haar ellebogen gesteund op haar bovenbenen, haar hoofd in haar handen, niet wetende wat precies te doen.

[&Erin]