So this is it..

Alex stapte een drukke bar in, vanaf buiten had hij de herrie die hier binnen was al gehoord, maar hij wist niet dat het zo erg kon zijn. Hij keek om zich heen en zag een hoop jongeren, sommige zaten aan de bar, maar de meeste kon je toch op de dansvloer vinden. Alex stapte rustig door naar de bar en zette de 2 zwarte tassen voor zich op de grond, de ene met kleren, de andere met een flink aantal Canadese Dollars. Hij moest ze gaan inruilen voordat het nieuws ook hier verspreid was, en hij dus gedwongen zou worden het geld te dumpen, dan was al zijn werk voor niets geweest. Hij keek om zich heen, maar er was niets bijzonders, hij pakte zijn tassen op en liep naar de wc, waar hij zich even opfriste door wat water over zijn gezicht te gooien. Hij hoorde achter zich iemand een wc doortrekken en maakte dat hij weg kwam, niemand mocht weten van het geld voordat hij het ingewisseld had. Hij liep terug naar de bar en bestelde een simpel biertje. Hij dronk er gulzig van en een 2e glas volgde snel. Hij moest aan een auto komen en een slaap plek vinden, maar hij kende het hier niet.. Hij dacht aan de raad die hij had gekregen van een vriend, dat hier ook nog een school was. Ondanks zijn criminele achtergrond vond hij een opleiding belangrijk, en sporten ook, zijn sport verleden was nooit slecht geweest. Hij had 2x voor het nationaal elftal gespeeld, en een vijftigtal in de professionele competitie. Hij zag dat iemand naast hem ging zitten en keek de kerel even aan. Een jaar of 40, wat deed die hier? Hij bekeek de man van top tot teen.. Heel even dacht hij dat het een agent in burger was, maar hij wist het niet zeker. Hij keek naar de andere kant en zag dat daar nu ook iemand zat, deze persoon was een stuk jonger en misschien wel bekend hier, maar Alex hield zijn mond.. Het kon ook een valstrik zijn geweest.. Was hij gevolgd? Nee toch?!

Koel liep ze de bar in. Hier moest het zijn dacht ze simpel. Ze had een baantje gezocht gewoon zodat ze iets te doen had. De bar copa had haar een geschikt barmeisje gevonden en ze mocht zelfs drinken en eten wat ze wou er kwam geen verekening. Als het rustig was mocht ze ook gaan dansen als ze maar af en toe naar de bar kwam. Dat was pas lekker. Ze liep richting de bar waar een jongen van rond de 20 ongeveer druk bezig was met drankjes inschenken. Er stond harde muziek op wat haar redelijk beviel. Meegaand op het ritme liep ze de bar in en schreeuwde in de oor van de jongen om te vragen waar ze haar jas kon droppen. Hij wees op een klapdeur waar ze snel heen vloog. Een kleine oude houten kapstok stond in de hoek vol met jassen. Ze gooide haar zwarte jack erboven op en liep naar de bar. Ze had een simpel zwart topje en een jeans gekozen. Mocht ze vlekken maken dan zag ej dat tenminste niet. Een paar tieners stonden te dringen om chips en snoep dat ze hen gaf en het geld in ontvangst nam. Ze liep naar een oude man en vroeg zich af wat hij in een bar als deze moest, vast midden in zijn midlifecrisis, dacht ze minzaam en vroeg of de man nog wou drinken. Die knikte wat van ja en liet zijn lege bierfles zien. Zonder hem verder een blik waardig te keuren schonk ze een nieuwe beker voor hem in en nam zijn briefje aan, hij hoefde geen wisselgeld. Een iets jongere jongen die duidelijk ook zijn drinken op had vroeg ze hetzelfde. Ze moest hard praten want de muziek zat wat té hard voor haar smaak, 'Wil je nog wat drinken of eten?' Vroeg ze terwijl een jochie een paar centen in haar handen drukte en ze hem snel een zakje snoep toegooide en keek afwachtend af naar de jongen.

Alex zag een barmeisje achter de bar staan, daarnet werd hij geholpen door een andere jongen, nu was het de vrouw die hem bediende, zoals ze net ook bij de andere kerel had gedaan. 'Wat verkopen jullie voor eten? En doe nog maar een biertje!' Riep hij terug. Hij keek naar de man naast zich, iets voelde niet goed, deze man wist iets van hem, waarschijnlijk wist hij iets van de overval. Alex probeerde zich normaal te gedragen, hij wist dat als hij zich vreemd ging gedragen, mensen wat zouden merken en dan hing hij. Alex wou een auto kopen van de honderdduizenden dollars die in de tas zaten, maar eerst wisselen anders kon hij er hier nog niets mee. Hij keek naar het meisje dat hem bediende. 'Woon je hier?' Vroeg hij om een gesprek met haar te beginnen, omdat hij geen zin had om met de vermoedelijk agent naast hem te gaan praten. Hij keek naar de jongen die naast hem was gaan zitten, hij zag er uit als een persoon die nogal veel drugs gebruikte. Dat hadden ze hier dus ook. Hij was niet van plan daar nog eens in te gaan dealen, dan bleef je omkijken. Hij keek weer even naar de agent, die weer naar zijn tas keek.. Alex kreeg het vermoeden dat hij het zo op een rennen moest zetten, voordat er meer agenten zouden zijn hier... Verdomde politie ook altijd. Nog nooit had hij problemen met ze gehad, maar nu kreeg hij het gevoel dat het snel afgelopen kon zijn met hem, hij moest hier weg voordat hij weg werd gehaald. 'Is het hier groot, en waar kan ik slapen?' Vroeg hij aan het meisje aan de bar..

(inspiloos T_T)

'Chips, snoep, broodjes, fastfood je kent het wel.' Schreeuwde ze grijnzend terug. Ze liep naar de tap met een schoon glas en namm het vuile mee dat ze in het afwaswater mikte. Met een vol bierglas en een zak chips voor een meisje van 14 kwam ze terug. Ze nam het geld in ontvangst en gaf het glas aan de jongen. 'Ik woon in Santa Monica, een groot schoolgebouw waar je ook kan wonen.' Ze bekeek de jongen die iets van haar leeftijd was maar ze zag een gespannen spiertje in zijn nek en ze vroeg zich af wat er was. 'Nou er zijn wel wat plekjes waar je kan slapen als je geen woning hebt,' terugdenkend aan het skatepark. 'Het strand is groot genoeg alleen wat minder denk ik, je hebt het skatepark en als je wat tijd hebt kan je misschien een opleiding nemen bij Santa Monica maar dat kost wel wat.' De veertiger wenkte haar waarna ze snel naar hem toe liep. Hij vroeg of ze de jongen kende maar gaf antwoord met een weervraag of hij iets te drinken wou. De man herhaalde stug haar vraag wat haar een beetje iriteerde en maakte een gebaar dat ze hem niet kon horen. Ze gaf hem een glas water en liep snel weg van de veertiger. Creep, dacht ze en huiverde. Wat ging die man het aan of ze die jongen kende of niet, dat waren niet zijn zaken.

Alex luisterde wat het meisje zei. 'Doe maar een broodje ham of zo, of wat jij het lekkerst vind.' Riep hij terug. Hij nam een paar slokken van zijn nieuwe glas bier en zette het weer op de bar. En nu? Hij kon hier nog wel even doorbrengen, maar niet te lang, zeker niet met deze kerel erbij. Het volgende antwoord van een vraag van hem volgde snel. Hij zei niets terug. Hij wist het maar kon er uiteindelijk niet zoveel mee, behalve vragen waar die school was en er dan een kijkje nemen. Zijn gsm ging af, hij keek op de display. Dit was niet het moment om op te nemen eigenlijk maar hij deed het toch. De stem aan de andere kant vroeg of Alex al over de grens was. 'Al een paar uur, ik moet hangen.' Zei hij vluchtig.. Hij luisterde naar wat het meisje zei. Op het strand slapen, forget it, de suggesties daarna leken hem ook niets. Dat laatste sprak hem wel aan, hij knikte instemmend. 'Waar is die school?' Vroeg hij. Eigenlijk wou hij zeggen dat geld geen probleem zou zijn, maar met die ouwe zak naast hem leek hem dat geen goed idee. Terwijl hij dat dacht zag hij dat de man opeens met het meisje aan het praten was, op een manier zodat hij het niet kon horen. 'fuck, fuck, fuck' Dacht hij.. Het was foute boel. Hij keek het meisje eens goed aan, boog zich een stuk over de bar. 'Zijn hier wisselkantoren te vinden, of weet je iemand die wat kan met Canadese Dollars?' Zei hij zo dat de man het niet kon horen. Hij moest van de Canadese dollars af anders zou het mis lopen, en zat er niets anders op als terug naar Canada en vanaf daar naar Europa. 'Mijn naam is Alex.' Besloot hij zichzelf toch maar voor te stellen. Het was onbeleefd om vragen te stellen aan iemand die je niet kent of waarvan je de naam niet eens kent, en beleefdheid stond nog wel hoog bij hem, ondanks zijn criminele activiteiten...

Ze knikte en snelde de keuken in en kwam terug met een broodje ham. 'De school is niet ver van hier. Groot gebouw binnenplaats met een fontein en veel sportvelden.' Melde ze en keek naar de man, wat zat die gast toch te staren. Als hij iritant ging doen zou hij gewoon een bewaker zeggen dat hij vies tegen haar deed. Marc was een bewaker en erg aardig tegen haar, een beetje zorgelijk wat niet echt hoefde. 'Wisselkantoren? Geen idee, als je het geld aan mij geeft kan ik je wel het geldige geld ervoor terug geven. Ik heb wel wat connecties met Canadeese mensen die willen me met alle plezier daarmee helpen.' Antwoorde ze schouderophalend. Wat voor mensen je over de wereld wel niet kende als je vader een goede som geld had en jezelf talent had voor vanalles. 'Ik ben Fara.' Ze draaide zich snel om en gaf een blikje cola aan een jochie. De man had een mobieltje gepakt en vroeg om een papiertje en een pen. Ze viste beide uit haar zak en overhandigde die aan hem, die begon meteen druk te pennen en ze probeerde het onderboven te lezen door te doen alsof ze een glas grondig aan het schoonmaken was. Opakken, ondervragen, Canada. Een paar simpele woorden maar het gaf haar genoeg om wat op te pikken. Daarom zat die gast hier, politie. Ze snoof minachtend en vroeg of hij een cola wilde. De man gaf haar spullen terug en veegde het zweet van zijn voorhoofd en knikte en staarde dorstig naar de koelkast. Ze pakte de cola en gooide snel wat vloeistof erin. Het was een middeltje waar je duf van werd, dat gebruikte ze voor ze ging slapen. Ze gaf het aan hem en liep terug naar Alex. 'Zo een crimineeltje hmm..' Lachte ze zachtjes. Hij was behoorlijk goed gemanierd voor een dief vond ze maar ja, sommige hadden stijl.

Alex knikte goedkeurend 'Ik zal daar eens een kijkje gaan nemen binnenkort' Zei hij tegen haar. Hij luisterde aandachtig toen ze over de wisselkantoren begon. Hij keek haar even recht in haar ogen. 'Ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is.' Zei hij, het was aanmerkelijk veel geld, en hij kende haar niet lang genoeg om haar te vertrouwen. 'En twee, je moet over honderdduizend, misschien wel een miljoen Amerikaanse Dollars beschikken.' Zei hij tegen haar, zo dat de agent hem niet kon horen. 'Aangenaam, Fara!' Zei hij tegen haar. Hij keek hoe Fara de agent aan een papier en een pen hielp en las wat hij op schreef. 'Godver.' Mompelde hij onhoorbaar voor de man, en Fara. Hij keek even om zich heen of er niet nog meer agenten konden zijn, als dat zo was moest hij het op een andere manier oplossen, die hem nog verder in de problemen zou helpen. Hij nam vluchtig wat slokken van zijn bier, en zag nog net hoe Fara de agent een drankje gaf. Maar niet dat ze er ook wat in deed. De agent nam een paar slokken van het goedje en het viel Alex op dat hij wat rustiger handelde. Hij wou weglopen toen Fara wat tegen hem zei. Hij glimlachte mager naar haar. 'Correct, maar nu moet ik hier weg voordat dit fout afloopt.' Zei hij tegen haar. Dit was niet het moment voor een gesprek, straks zou hier versterking staan en dan had hij de poppen aan het dansen. Hij keek naar Fara, pakte zijn portemonnee en duwde haar 50 dollar in handen. Hij stond op, pakte zijn tassen en wou weglopen toen de agent zich omdraaide 'Waar gaat dat heen?' Alex schrok. 'Naar de hel, net als jij.' Zei hij en schopte de kruk onder zijn kont vandaan, waardoor de kerel op zijn stuitje viel. 'Ik zou me niet volgen, anders zorg ik dat je dat nooit meer kan.' Zei hij, maar wonder boven wonder gaf de man geen kik, hij bewoog niet... Zou Alex iets verkeerd hebben gedaan?

'Nou Alex je had gewoon een klap met blote hand hoeven geven want hij was al duffig genoeg.' Merkte ze droogjes op en tilde de agent op en liet zijn hoofd op de bar vallen. 'Die word over een paar minuutjes wel wakker en maak je geen zorgen hij is niet dood.' Zei ze onverschillig en keek hem toen diep in zijn ogen aan. 'Ik denk dat ik wel meer dan een miljoen dollars bezit. Anders stel ik het niet voor.' Ze haalde haar schouders op en staarde verveeld naar een paar schreeuwende kinderen en rolde met haar ogen. 'Stelletje lillieputters.' Mompelde ze geiriteerd en begon snel de bestellingen af te handelen. 'Hé Alex, als je hem wilt smeren kan je beter via de achterdeur gaan.' Ze wees met haar duim achter zich, voor waren er namelijk twee camera's voor mogelijke vernieling van eigendom. Ze moest zich volop richten op de zeurende kindertjes. Ze vroeg zich af waarom Alex zoveel geld had gestolen terwijl hij niet eens wist waar hij het kwijt moest, niet echt een superplan. Hij had op z'n minst al onderdak en wisselkantoren of banken kunnen opzoeken via google. Dan had hij nu niet zo in de problemen gezeten met een tas gestolen geld dat hier nutteloos was.

Alex grinnikte het verklaarde wat. 'Had ik kunnen doen.' Zei hij rustig. Toen Fara weer begon te praten keek hij naar de agent. 'Dan heb ik het dus niet goed gedaan, als hij bijkomt zal ik zorgen dat hij niets meer weet, en deze vernietig ik.' Zei hij met de mobiel van de agent in zijn handen. Hij stak het in zijn zak. Hij luisterde naar wat Fara zei. 'Dat wist ik niet.' Zei hij rustig, mooi dat hij het geld in kon wisselen. Hij keek even naar de agent. Wat moest hij met hem? Hij was levend bewijs, vermoorden was geen optie, dan zal hij zijn leven lang worden achtervolgd. Hij dronk zijn glas leeg. 'Doe er nog maar een, ik moet nog wat bedenken om deze gast de mond te snoeren.' Zei hij tegen Fara. Hij wist nog wel middeltjes om die man alles te laten vergeten, maar hij kon er niet aankomen zo snel. Hij keek naar Fara. 'Als je dat geld kan wisselen, zit je in het complot. Je weet van het geld, maar ik wil niet dat iedereen dat straks weet van dat geld en dat ik straks besprongen word door iedereen, en dan kan ik hier net zo snel vertrekken als ik hier gekomen bent.' Zei hij duidelijk. Hij vertrouwde haar wel, maar zelfs bij de mensen die hij het meest van allemaal vertrouwde drukte hij dit op het hart. Hij keek naar de agent.. Misschien wist Fara wat?

'Och complot, mijn moeder wint van elke advocaat op deze hele planeet. Je had haar is moeten horen toen een meisje me beschuldigde van het stelen van haar haarspelden, dat heb ik trouwens niet gedaan, en ze eiste van zowel haar moeder en het meisje een excuus of ze zou er een rechtzaak van maken.' Ze grinnikte. 'Nee me ouders zouden nooit geloven dat ik het had gedaan ik zit safe.' Ze gaf hem nog een biertje en leunde wat op de bar. 'Jij word door niemand ''besprongen'' hoor.' Zei ze lachend en schonk voor haar zelf een cola in. 'Trouwens, als je iets wilt bedenken kan je beter niet al te veel bier zuipen.' Zei ze wat schamper en staarde naar de agent die bewusteloos was. 'Je mag hem niet vermoorde hoor.' Gromde ze wat dreigend, ze had niks tegen misdaad maar vermoorden ging haar te ver. 'Ik zeg weg tegen me collega dat hij een harde klap van een stoel ofzoiets heeft gekregen van een dronke en dat hij meteen nockie ging en ik hem op de kruk heb geduwd zodat niemand op hem viel.' Dacht ze hardop. Haar collega wist van niks dus dat was makkelijk, natuurlijk zouden ze kunnen zoeken naar getuigen maar als ze vertelde dat de agent alcohol had gedronken had je de kans dat de agent gewoon een ontslagbrief kreeg toegestuurt voor drinken onder het werk. Niemand had trouwens echt opgelet, alle kinderen leken verzadigt met hun vette troep en ze andere mensen hadden het te druk met flirten en dansen. 'Overigens, mocht je volgende misdaden hebben, plan die dan wat beter. Bijvoorbeeld dat je weet waar je kan wisselen en eventuele hotels in de buurt.' Antwoorde ze droogjes en prikte even in de wang van de agent om te kijken of hij nog leefde.

Alex keek Fara aan. 'Het was juist de bedoeling om advocaten er buiten te houden, ik wil geen risico's lopen.' Zei hij rustig. Al dat gedoe met advocaten... En het was nog geld verspilling ook. Hij nam een slok van zijn bier en luisterde naar Fara. 'Dat is mooi, houden zo.' Zei hij alleen maar.. Het was mooi dat ze safe zat, nu hij nog. Hij nam nu een paar slokken achter elkaar en lachte toen Fara zei dat hij niet besprongen zou worden. Dat is dan mooi. Hij keek naar Fara toen ze zei dat hij beter niet teveel kon drinken als hij nog iets wou bedenken. 'Dat lukt me wel.. Maar ik zal er op letten.' Zei hij met een knipoog. Hij nam de laatste slok uit zijn glas en zette het een stukje naar voren, dan moest hij nu maar voor iets zonder alcohol gaan. Hij haalde zijn schouders op, als die agent te gevaarlijk werd zou hij er zijn leven voor betalen, maar voorlopig kon hij best nog wel even leven. 'Dat is prima, een dekmantel is ook fijn, alleen hoop ik dat deze vriend zich niets meer herinnerd als ie weer wakker is.' Zei hij terwijl hij naar de bewusteloze man keek. 'Doe maar een colaatje.' Zei hij tegen Fara terwijl hij naar zijn lege glas wenkte. Hij zat diep in de problemen nu. Wat moest hij met deze kerel, en hoe zorgde hij ervoor dat hij niets meer wist als hij weer wakker werd? Hij keek weer naar Fara. 'Dat was alles ook, tot die verdomde politie zich ermee ging bemoeien, maar het is gebeurd, komende tijd ben ik niets meer van plan, te riskant.' Antwoordde hij op haar verwijt. Het zal wat, hij zat hier nog, en nog niet achter de tralies. 'Dus wie kan dat geld inwisselen? Want hoe langer ik het hier heb, hoe meer ik gezocht word.' Zei hij rustig terwijl hij naar de zwarte tas op de grond keek.

(blergh... Flut-post)