Freedom ment to be..

Al lichtelijk aangeschoten kon Virginia zich prima vermaken op de muziek. Samen met haar vriendinnen, Sarah en Alysson, bevond ze zich op de dansvloer. Midden tussen de menigte in. Heerlijk tegen elkaar aan schuren, enorm sexy doen voor de andere jongeren. De muziek viel dan ook goed bij haar in de smaak. Het enige wat ze aanhad, omdat het ontzettend warm en benauwd was in de bar, was dan ook een zijden jurkje met daaronder gewoon simpele lichtgekleurde ballerina's. Hakken had ze vandaag niet zoveel zin in gehad, en het irriteerde haar de laatste tijd vooral, waarom had ze niet echt bepaald een reden voor. Virginia streelde sexy met haar handen door haar haren heen en ging nog een keer langzaam door haar knieën, terwijl ze goede dance moves neerzette. Samen met Alysson ging ze samen naar beneden, en even keek ze omhoog, waar ze Sarah zich al uitstekend zag vermaken met een jongen. De bass van de song die zich op dit moment nog steeds afspeelde, een remix van Lady Gaga, voelde ze goed bonken door haar hele lichaam heen, het ergste door haar buik. En ze had er helemaal geen last van, ze vond dat ze zich nu wel weer een keer mocht vermaken. Nu ze Adina al een lange tijd niet meer gezien had, was een minpunt, was dan ook erg zwaar bij haar gevallen en was toen dan ook in dezelfde bar waar ze zich nu bevond met een jongen vreemdgegaan. Nick. Ze kon hem nog goed herinneren, lekker beest was dat. En als pluspuntje er bovenop was ze ook nog eens overgegaan naar het volgende jaar, al wist ze dat ze er dan wel aan moest trekken aangezien dat jaar natuurlijk veel zwaarder was. Maar dat maakte haar op dit moment geen ene reet uit.
Langzaam wist ze zich weer omhoog te werken en draaide zich om zodat ze met haar vriendin verder kon dansen op de maat van de muziek. Een grijnsje op haar gezicht sprak figuurlijk tegen Alysson dat Sarah zich niet meer om zou draaien om met hun twee verder mee te dansen. En haar vriendin had dat dan ook meteen in de gaten, door een enorme big smile terug te sturen. Toen het nummer langzaam aan zijn einde kwam, wenkte ze naar haar vriendin toe dat ze even naar de bar ging om een drankje naar binnen te werken. Een goedkeurende glimlach van Alys zei dat ze het goed vond en dat zij waarschijnlijk zometeen ook wel even kwam.
''Eén tequila, astublieft.'' Sprak ze boven de muziek uit tegen de barvrouw en die gaf haar een knikje, als teken dat ze het gehoord had en ging meteen aan de slag voor haar bestelling. Ondertussen pakte ze al wat geld uit haar Chanel handtasje en legde dat op de bar. Na enkele minuten was het drankje dan ook voor haar neus geschoven en pakte de vrouw het geld wat ze had neergelegd, met nog een vriendelijke glimlach en liep toen vervolgens naar de volgende 'klant' die een bestelling klaar had. Sierlijk pakte ze het glas met haar rechterhand en draaide zich vervolgens om, richting de dansvloer, en bleef zo rustig zitten. Haar blik dwaalde rustig af van de dansende menigte richting degene die naast haar zaten, onbekende mensen zo te zien.

[&Erin]

'Nog één graag.' De heldere stem van Erin klonk op een prettige manier boven de muziek, en ze keek speels naar de barvrouw. Haar zware Britse accent viel op, en de barvrouw grinnikte; Erin keek haar aan met een scherpe, opgetrokken wenkbrauw en begon toen ook te lachen. Ze had altijd al een prettige lach gehad was haar verteld, al was ze niet altijd het vriendelijkste persoon- iets wat ze ook vaak genoeg te horen kreeg.
Ze keek met een vrolijke blik rond terwijl ze wachtte op haar shot tequila. Ze knikte nog eens vriendelijk naar de barvrouw, die ze aansprak terwijl ze betaalde. 'Draaien ze hier vaker Lady GaGa of komt er ook wel eens goede muziek op jullie playlist?' Erin grijnsde, en de barvrouw keek haar met een gemaakte beledigde blik aan. Toen begon ook de oudere vrouw te lachen, en wenkte ze naar een jongen naast haar. De jongen keek op, en knikte toen ze iets naar hem riep wat Erin niet kon verstaan.
'Hij vraagt de DJ wat anders op te zetten,' zei de vrouw toen met een besliste knik, en Erin begon te giechelen.
'Wat een service!' Ze keek de barvrouw aan, en knipoogde eens, op een manier die weinig tot de verbeelding overliet. Erin was altijd al vrij open geweest over het feit dat ze zowel meisjes als jongens leuk vond, maar de barvrouw leek het haar niet erg kwalijk te nemen, en wenkte Erin naar achter de bar te komen. Het Britse meisje keek de vrouw met een flauwe grijns aan, en hield toen een afkeurende vinger op.
'Misschien als ik een gratis drankje had gekregen, maar zomaar krijgt u mij niet te pakken, Mevrouw!' Ze giechelde luid, en draaide zich om op haar barkruk, de tapvrouw enigszins verward achterlatend. Erin vermaakte zich opperbest ook al was ze zo wat al haar vrienden verloren in de club; de helft stond met jongens, de andere helft was gewoon verdwenen of naar huis, maar Erin maakte het even niet uit, want ze had genoeg gedronken om zich op zo'n typische manier te vermaken als ze alleen was zonder zich te vervelen. Toen Erin zich echter naar rechts draaide hield ze opeens op met het kijken naar andere mensen. Twee barkrukken verder zat een blonde meid met mooie amandelvormige ogen en een grote bos golvend blond naar haar te kijken. Of althans zo leek het. Erin trok een wenkbrauw op -voor de zoveelste keer vanavond, aangezien er wel werd gezegd dat Erin's mooie wenkbrauwen voor zich spraken- en ze keek de blondine brutaal terug aan.
Ze bleef haar mooie ogen inkijken, en bemerkte toen dat het meisje helemaal niet specifiek naar haar keek maar naar iedereen in de kroeg. Het maakte haar enigszins boos, en ze klopte gefrustreerd op de tafel met haar handen. De barvrouw, die nog steeds voor haar op de bar stond te leunen, keek haar gepikeerd aan.
'Kom je toch maar bij me terug,' grinnikte ze, en Erin lachte droogjes. 'Nee, ik wil wat bestellen. Twee Devil's Kisses, ééntje voor mij, en ééntje voor die mooie dame met de blonde coupe daar!' Ze wees naar Virginia, en nam haar drankjes in ontvangst. Aangezien ze hier wel vaker kwam liet ze alles op haar lopende rekening zetten, en ze liep met haar drankje richting Virginia. Ze bleef ondertussen een beetje doordansen, maar wachtte zo alleen maar totdat Virginia haar drankje zou krijgen. Toen het meisje het drankje werd toegeschoven kwam Erin in actie, en liep ze op Virginia af.
'Een Devil's Kiss van een duiveltje,' zei Erin met een brede, brutale grijns. Ze lachte haar witte tanden bloot, en merkte dat ze heel wat kleiner was dan Virginia, die een kop boven haar uitstak als Erin geen hakken zou dragen. Ze keek naar het mooie, gewelfde lichaam van Virginia, en voelde een koude rilling over haar rug lopen van de spanning.
'Ik zag je rondkijken. Ik heet Erin. Hoe heet jij?'

Ja het was helemaal zeker, de feeststemming zat er helemaal in bij haar en ging voorlopig ook niet meer weg. Rustig zat ze met haar vingers mee te tikken op de maat van de muziek, deze keer was de beat veranderd van Lady GaGa naar een andere genre en dat beviel haar veel beter dan die geremixte top 40 rotzooi. Net toen ze het laatste slokje uit haar glasje dronk, merkte ze op dat er op haar schouder getikt werd, waardoor ze omkeek en de barvrouw naar haar schreeuwde dat het drankje -die inmiddels voor haar neus op de bar stond- voor haar was, van iemand anders die aan de bar zat. Even keek ze verwarrend om zich heen, maar zag niemand verdachts die ook maar naar haar knipoogde of wat dan ook. Totdat er een meisje naar haar toe kwam gelopen, die een opmerkelijke openingszin had, waardoor er ook bij haar een ondeugende grijns op haar gezicht kwam te staan. ''Stiekem keek ik rond waar m'n o-zo-lieve vriendje gebleven is.'' Loog ze tegen haar, om niet als loner over te komen. Ook al bevonden haar vriendinnen zich hier ook, ergens op de dansvloer. Sarah zou zich waarschijnlijk nog wel -wat haar totaal niet verbaasde- vermaken met een aantal jongens, en Alysson zou zich daarbij wel gevoegd hebben. Zonder dat het te zien was schudde ze haar hoofd lichtjes bij die gedachte en keek daarna weer naar het meisje, die zich ondertussen al voorgesteld had als Erin. ''Virginia is hoe mijn vriendinnen me noemen.'' Zei ze terug, terwijl ze rustig aan nipte van haar Devil's Kiss, die ze gratis had gekregen van het roodharige meisje. Rustig -maar op zo'n manier dat het niet te zien was- liet ze haar ogen afdwalen richting haar benen, zo langzaam omhoog en bleef even hangen op haar decolleté. Net toen ze haar in de ogen wou aankijken met haar blauwe ogen, merkte ze op vanuit haar ooghoeken -al was ze niet zo scherp meer door de alcohol die in haar lijf gierde- dat Alysson naar haar toe kwam gelopen. Ze hijgde, duidelijk van het dansen en de warmte. ''Ga zitten, meid.'' Grinnikte ze, en wierp een blik op de vrije kruk naast haar aan de rechterkant. 'Nee, ik ga niet zitten. Er is iets..' Voordat Virginia ook maar kon begrijpen wat haar vriendin wou zeggen, kapte ze af en keek haar nogal beangstigend in haar ogen aan. ''Wat is er, Alys?'' Vroeg ze nieuwsgierig, maar ergens toch ook wel angstig. 'Er is iets mis met... S-s.. Sarah!' Wist de meid hijgend uit te brengen, terwijl ze snakte naar adem en met haar handen op haar bovenbenen leunde. Meteen sprong Virginia op en pakte haar bij haar schouders vast. ''Wat is er met Sarah? Waar is ze?'' Vroeg ze geschokt. 'Ze is met drie jongens naar buiten gegaan, via de achteruitgang en... ik weet niet wat ze daar doet. Ik zag dat één van de jongens een wapen bij zich had. Een gun, Virginia! Een gun!' Alysson wist duidelijk niet te kalmeren en ging over van gehijg naar hyperventilatie. ''Rustig Alys, rustig! Kalmeer jezelf!'' Paniekerde Virginia zelf ook een beetje, ook al probeerde ze die rotangst weg te slikken, en plaatste haar handen vanaf haar schouders richting haar gezicht, pakte haar beet bij haar wangen en keek haar in de ogen aan. ''Probeer tot rust te komen en vertel me via welke uitgang ze zijn vertrokken.'' Zachtjes, om haar hopelijk te kunnen kalmeren, streelde ze haar, gewoon vriendschappelijk, over haar wangen heen.
Alysson leek op dit moment niet echt in de stemming te zijn om nu met haar mee te kunnen, en keek meteen richting de roodharige meid, Erin. Virginia wist dat het stom zou zijn om zo'n aanbod van een meisje af te slaan, maar ook om hier maar te blijven zitten en Sarah buiten in een panieksituatie te laten staan. De blondine voelde hoe ze zelf ook in paniek raakte en probeerde in alle macht zichzelf rustig te krijgen, haar paniekaanval te onderdrukken. Hulpeloos keek ze in de ogen van Erin en smeekte eigenlijk wel een beetje om hulp...

Erin keek het meisje voor haar met haar strakke, kritische blik aan, en voelde hoe zij schaamteloos haar eigen lichaam keurde. Erin voelde zich enigszins beschaamd, voornamelijk omdat ze zelf van mening was dat ze te klein was om haar sterke karakter te laten blijken, maar ze vond het ook prettig hoe Virginia's blik steeds bleef rusten op haar decolleté en haar slanke benen. Erin zelf keek ook wel naar Virginia, en ze was blij om te merken dat ze niet per toeval een reus had uitgezocht in de menigte; Virginia zou, zoals ze al dacht, inderdaad een kop of zoiets boven haar uitsteken als Virginia zou staan, ook al droeg Erin lage hakken vandaag. Ze likte haar lippen langzaam af, een tikje van haar, maar ook deed ze het omdat Virginia's mooie blauwe ogen haar leken te betoveren, en Erin's lippen droog werden van de spanning. Haar eigen ogen waren voor de meeste mensen onprettig om in te kijken, voornamelijk omdat Erin, volgens iedereen die haar kende, regelrecht in je ziel kon kijken; het was waar dat Erin het negen van de tien keer doorhad als iemand loog of wat voor haar verborg..!
Terwijl er weer een nieuw nummer werd opgezet ( https://www.youtube.com/watch?v=CcCw1ggftuQ&ob=av2e ) keek Erin recht in het gezicht van Virginia, en ze knikte toen het blonde meisje zei hoe ze heette. Toen zei het meisje dat ze op haar vriendje aan het wachten was. Erin voelde een kleine steek in haar buik van de spanning, en trok één mondhoek kribbig op. Ze haatte het om aangekeken te worden door mensen die bezet waren. Toen merkte ze opeens dat Virginia haar speels aankeek, en Erin begreep dat ze er een beetje was ingetuind.
'Maar mooie dame, als jij al een vriendje heb, waarom kan je je ogen dan niet van mijn borsten afhouden?' Erin keek Virginia met een scherp opgetrokken wenkbrauw aan, en begon toen te lachen.
'Virginia hmm? Mooie naam! Ik ken niemand die zo heet in ieder geval.' Erin glimlachte, een beetje arrogant maar wel oprecht vriendelijk bedoeld. Ze begon, tijdens het praten, een beetje met haar heupen te wiegen en hoopte dat Virginia op een gegeven moment met haar zou gaan dansen, maar die droom werd ruw verstoord toen een ander meisje als een paard kwam aangerend en zich op het krukje naast Virginia stortte.

Erin bleef als aan de grond genageld staan terwijl Virginia Alysson probeerde te kalmeren.
'Ze is met drie jongens naar buiten gegaan, via de achteruitgang en... ik weet niet wat ze daar doet. Ik zag dat één van de jongens een wapen bij zich had. Een gun, Virginia! Een gun!' De woorden die het oversture meisje uitte wondden er geen doekjes om.. Erin nam een voorzichtige slok van haar sterke drankje, en beet de scherpe, brandende smaak van kaneel en rum weg. Ze hield van het drankje, vanwege de naam en vanwege de 'bite' die het drankje had, maar op dit moment smaakte het haar slecht. Toen Alysson zich naar Erin wendde en haar met smekende ogen aankeek, begon Erin's brein als een dolle te werken. Ze keek met haar grote ogen geschrokken in het rond, en zocht naar een paar van de uitsmijters die hier rondliepen, en waarvan ze er genoeg kende om te zeggen dat zij hier altijd veilig leek te zijn als het erop aankwam.
'Ik.. Ik euh.. Misschien kunnen we een paar van mijn vrienden vinden? Die werken hier,' stamelde ze. Erin wachtte niet op antwoord, aangezien ze geen flauw idee had wat deze vriendin van Virginia werd aangedaan in de tijd dat zij aan het panikeren waren, en ze trok Virginia en Allyson van hun krukjes af.
'Kom met me mee naar de achteruitgang. Daar zullen John en Eric wel staan vanavond.' Ze beschreef hen de twee kale uitsmijters die haar kenden als een klein zusje, en ze begon zich een weg te banen door de menigte...

Voor ze het wist werd ze uit haar paniekgedachtes verstoord en hoorde ze Erin zeggen dat ze een paar vrienden had die hier werkten. Gelijk, samen met haar vriendin Alysson, werd ze meegetrokken bij haar hand en richting een achteruitgang gesleurd. John en Eric? Ze kende ze niet, al moest ze wel zeggen dat ze hier nou ook niet bepaald vaak kwam. Maar er scheen hier wel vaak met drugs gehandeld te worden, had ze gehoord en ook wel eens gezien, had ze het vermoeden.
De muziek kwam weer harder in haar oren, bonkte ontzettend hard door haar lichaam heen, maar deze keer gaf ze er geen snars om. Naarmate ze de dansvloer op gingen en ze zich door de dansende mensen heen moesten zien te wringen, had ze totaal geen zin meer om mee te dansen met de muziek, maar had eerder weer haar paniekaanval weer terug. Wat had Sarah zich toch in haar hoofd gehaald om mee naar buiten te gaan met die jongens?
Braafjes -ook omdat ze op dit moment geen andere keus had- volgde ze Erin, terwijl ze Alysson ook in de gaten hield of die niet opnieuw begon te hyperventileren en een paniekaanval zou krijgen. Zijzelf probeerde haar paniek nog in bedwang te houden, voor zover het lukte. Naarmate ze verder liepen, kwamen ze al dichterbij de nooduitgang waar twee bodybuilders stonden, vrij serieus. ''Ehhm, zijn dit ze?'' Vroeg ze twijfelend aan de roodharige, krullerige meid. Ze zagen er nogal groot en stevig uit, wat nogal logisch was als uitsmijter, maar ergens voelde ze toch een rilling over haar lijf lopen.

Erin baande zich met brute kracht een weg door de menigte mensen, en mepte chagrijnig naar jongens als ze met haar probeerden te dansen of ze keek kwaad naar meisjes als ze haar in de weg stonden. Het kleine roodharige meisje met de strakke kaaklijn en de felle ogen stond bekend om haar vurige karakter, wat vooral goed ten uiting kwam als ze iets wilde maar het niet kreeg!
'Aan de kant, loser,' brulde Erin over de muziek heen toen ze een kennis van haar naar Alysson zag loeren, en ze duwde hem weg. Het duurde op deze manier minder lang voordat ze bij het andere eind van de immens grote club kwamen, maar toch was het al tien minuten later toen Erin, Alysson en Virginia uiteindelijk voor de achteruitgang stonden.
''Ehhm, zijn dit ze,'' hoorde ze Virginia zeggen, en Erin grijnsde breed.
'Jazeker.' Ze liep op de twee grote kerels af; beiden hadden ze een donkere huidskleur, alhoewel eentje meer hispanic leek dan dat hij negroïde was. Ze klopte één van de grote kerels op zijn borst, en keek hem met een suikerzoete glimlach aan.
'Johnny, we hebben een probleempje, willen jij of Eric ons helpen?' Ze knipperde even overdreven lief met haar ogen, maar toch was er diepe ernst af te lezen van haar gezicht.
'Natuurlijk sister, alles voor jou, dat weet je toch?' John, de hispanic draaide zich om naar Eric en gebaarde dat hij Erin even ging helpen met één van haar zaakjes.

Erin nam John bij de arm, en trok hem met een boze blik in haar ogen mee naar buiten door de achteringang, die werd opengehouden door Eric. Ze pakte John bij de zwaar getatoeëerde rechterarm, en kneep er hard in. 'Je moet ons helpen John! Dit zijn Alysson en Virginia,' ze wees even naar de twee meisjes die zij had meegenomen naar buiten en keek hem strak aan. 'Een vriendin van hen is net mee naar buiten gegaan... Of meegenomen, door drie jongens. Alysson zegt dat ze gewapend waren!' Ze keek om zich heen, maar haar ogen waren nog niet echt gewend aan het donker, dus zag ze niet erg veel.
'Jij moet ons helpen, dat kunnen we nooit alleen af!'

Elke keer dat ze haar mond open deed om iets te kunnen zeggen, kwam er verbazingwekkend helemaal niets uit. Ze kon gewoon niets zeggen, haar stembanden hielden haar tegen. Ze keek toe hoe de meid arm in arm samen met de bodybuilder, blijkbaar John, naar buiten liepen door de nooduitgang. ''Alysson, kom.'' Zei ze boven de muziek uit, al was die niet zo hard meer toen ze de door de deuropening liepen, en sloeg een arm om haar heen en voelde gelijk hoe erg ze aan het shaken was. ''Rustig maar, alles komt goed.'' Fluisterde ze haar toe, als teken dat ze voor haar klaar stond als er iets ernstigs dreigde te gebeuren. Eenmaal toen ze buiten stonden knipperde ze nogal vaak met haar ogen, omdat de felle lampen van de bar nog steeds in haar pupillen zichtbaar waren. Na enkele minuten verdwenen die felle kleuren en schenen haar ogen aan het donker te wennen, en zag verderop bij een container twee jongens staan. Maar waar was Sarah? En er waren toch drie jongens, of had ze dat nou verkeerd begrepen? ''Alys, er waren toch drie jongens, toch?'' Het woordje 'toch' herhaalde ze, voor duidelijkheid. Toen ze naar de donkerharige meid keek, zag ze hoe zij ook nogal hevig met haar ogen knipperden en waarschijnlijk haar ogen niet kon geloven. 'J-ja Virg!'
Jongensgelach vulde de stilte, ondanks dat de muziek nog steeds zacht op de achtergrond doordraaide, en even keek ze achterom. De nooduitgang deur was nu gesloten, en stonden ze er alleen voor. Tenminste.. ze hadden nu John, één van de uitsmijters van Bar Copa. Zou hij weten met wat voor jongens hij te maken zou hebben? Zouden dit soort ongevallen al eerder hier gebeurd zijn? Virginia wou het niet eens weten.
Ze zette een stap naar voren, zodat ze nu -samen met haar vriendin Alysson- naast Erin stond en haar aan kon kijken, al waren haar ogen nog best lastig te zien in de duisternis. 'Dat zijn ze!' Meldde Alysson hun, zachtjes fluisterend maar wel hoorbaar, en wees -ook al was het lastig te zien- in het donker naar de twee jongens die bij een container stonden. ''Ja, maar waar is Sarah en waar is de derde jongen dan? Weet je of ze allemaal een wapen hadden, of slechts één jongen? En weet je nog hoe die jongen eruit zag? Staat hij daarbij?'' Stamelde ze, al probeerde ze dat niet te doen om geen angst te tonen, en wreef zachtjes met de hand die om de meid heen geslagen was over haar schouder.

Erin keek geschokt toe hoe Alysson langzaam een zenuwtoeval aan het krijgen was, en hoe de panische Virginia haar probeerde te helpen. Zelf leek de blonde meid echter ook niet erg zelfverzekerd.
John tikte Erin op haar schouder en trok zijn schouders vragend op.
'Wat doen we nu? Waar wil je dat ik je mee help?'
Erin trok haar eigen schouders ook op, dit keer tegen de frisse wind die in het steegje stond, en schudde haar hoofd.
'Ik weet het niet Johnny.. Kun je misschien de politie voor me bellen, dat lijkt me het beste.. Dat meisje is weg.' Erin vloekte, en keek met haar grote ogen naar Alysson en Virginia, die allebei stonden te trillen; hetzij van angst, hetzij van verdriet. Erin voelde hoe van de emotie een traan over haar eigen wangen liep, en stampte boos met haar hak op de grond. Ze hoorde Johnny's zware stem de politie bellen, en hij deed verhaal. Hij gebaarde of Erin kon praten en dat deed ze, verklarende dat zij dacht dat Sarah was ontvoerd of meegenomen was.

Ze gaf de telefoon terug aan Johnny, en liep toen naar Virginia en Alysson toe.
'Hee gaat het..? Ik heb de politie gebeld, of eigenlijk Johnny heeft het voor me gedaan. We hebben haar als vermist en/of ontvoerd opgegeven, dus de popo is hier zo dadelijk al. Ze nemen het vrij serieus.' Erin keek met een gekwelde blik naar Virginia, en kuchte.
'Het spijt me voor je.' Ze pakte Virginia's hand beet en kneep er zachtjes in. Er bekroop haar langzaam een gevoel van onvrede en machteloosheid, en ze stampte nog eens met allebei haar voeten op de grond. Dat alarmeerde de jongens verderop in de steeg. Ze keken op, en begonnen druk te roepen, naar wat blijkbaar een ander persoon was, in een doodlopend steegje dat uitkwam op de steeg waar Erin, Virginia en Alysson stonden te wachten. Ze zagen een andere jongen zich uit de steeg haasten, en toen schreeuwde Erin iets tegen Johnny. De hispanic met de enorme gespierde borst en armen kwam naar voren, en rende verrassend snel naar de vluchtende jongens toe. Hij sprong en pakte er twee beet. Eén van hen klapte met zijn hoofd tegen de harde stenen grond en was terstond knock-out. De andere probeerde zich weg uit de armen van Johnny te vechten, maar hij hield de jongen in een houdgreep en kalmeerde hem met een flinke stoot in diens maag.
Erin rende naar de jongens toe, en trok Virginia en Alysson met zich mee, terwijl Jonny de jongen op de grond gooide en de ander erbij neerlegde.

Op een of andere manier schoot de tijd haar voorbij en van het ene moment dat Erin samen met John de politie belde, tot het andere moment dat de bodybuilder bezig was met twee jongens in elkaar te rammen, Virginia kon het nauwelijks bijhouden en voelde zich machteloos met een inmiddels huilende Alysson aan haar schouder. Toch voelde ze dat ze ergens moest ingrijpen, mee moest helpen. Maar ze stond vastgelijmd aan de grond, kon zich geen vin verroeren. Binnensmonds vloekte ze, en kneep even haar ogen fijn om in het steegje de man te zien, die zijn best deed om de jongens tegen te houden. Een zwakke lantaarn maakte het er iets makkelijker op, maar veel gaf het niet.
Een gil wekte haar uit haar trance en ze merkte op dat het niet Alysson was geweest, noch Erin. Het was de bekende stem van Sarah, die een steegje verder klonk. Ze voelde hoe de vriendin haar hoofd optrok en hoe haar huilgeluiden veranderde in een angstig gepiep. ''Ben zo terug,'' fluisterde ze naar haar, al kwam het nauwelijks haar keel uit en ze nam meteen de benen richting de bodybuilder. Daar wist ze zich langs te werken, had nog snel Erin haar hand kunnen pakken en trok haar mee richting het steegje waar het gegil vandaan kwam.
''Sarah!'' Gilde ze, deze keer lukte het haar wel wat beter, richting de brunette, al zag ze haar nauwelijks. Twee schimmen waren te zien in de duisternis, waarvan één van daarvan die jongen moest zijn met het wapen in zijn bezit. Als een gek holde ze op de twee af, zonder zich ook maar te bedenken dat de jongen een gun bij zich had. Adrenaline schoot door haar lijf, van woede, niet meer van angst en voelde een tegenstribbeling in haar lichaam, maar gaf er niets om. Steeds sneller begon ze te rennen door het steegje heen, struikelde bijna over een openliggende steen heen, maar wist zich te herpakken en sprong omhoog en klemde zich ontzettend strak om de nek van de jongen heen. ''Je gaat eraan, mannetje!'' Schreeuwde ze met een felle stem, er was haast niets meer van de lieve Virginia te herkennen.
Ze had zich nog nooit zo kwaad kunnen maken, en waarschijnlijk kwamen nu alle emoties eruit. Adina die ze al letterlijk tijden niet meer gezien had, dat deed ontzettend veel pijn. Als een gebroken hart, ook al was het niet uit, ze geloofde nog steeds in hun lange afstand relatie -tenminste, zo noemde ze het-. ''Teringleier! Klootzak! Hielenlikker! Afschuwelijke lullenpijper dat je bent!'' Waren de woorden die nogal schel uit haar mond kwamen, ze gaf helemaal niets meer om hoe ze sprak. 'Ga van me af, tyfushoer! K-nker zooi!' Klonk er van beneden, de jongen was duidelijk aan het schelden richting haar. Hij wist niet hoe hij moest handelen, behalve dat hij scheldwoorden aan het mompelen was, en ook wat dreigementen, maar die kon ze niet goed genoeg horen. Haar kwaadheid maakte haar gek, dreef haar krankzinnig.
Hard begon ze aan zijn haren te trekken, en voelde hoe haar hart als een razende bonsde, en hoe haar ogen wel -figuurlijk- vuur konden spuwen. ''Je laat haar godverdomme met rust, of je kan je leven vergeten..'' Sprak ze ietwat rustiger tegen hem, op een dreigende manier. Een duivelse kant van haar kwam tot leven...

Erin keek toe terwijl Johnny de twee jongens in bedwang hield; ze leek wel versteend toen ze zag dat de grote jongen die haar altijd zo goed en vriendelijk behandelde eigenlijk een pompende bal spieren was wiens baan het was tuig weg te werken. Erin slikte even, maar hervond toen haar zelfverzekerdheid. Ze rende naar Johnny toe, en hield zijn arm in bedwang toen hij nog eens wilde inbeuken op de jongen die nog bij bewustzijn was.
'Johnny! Ophouden! Of jij gaat de bak in lul!' Erin hield zijn sterke getatoeëerde arm stevig vast, en kuste hem even op zijn wang. 'Je hebt al genoeg gedaan,' zei ze hem dankbaar, en ze knuffelde hem even, terwijl hij opstond en de jongens liet liggen waar ze lagen. Hij rechtte zijn rug, en pakte Erin even snel bij haar arm.
'Ik doe het echt niet alleen als gunst. Ik haat dit soort types echt vanuit de grond van mijn hart. Ze zeggen dan wel dat ik een stomme spierbonk ben, maar ik weet tenminste wat goed is voor een meisje en wat niet.' Hij kuchte, en keek met vlammende haat in zijn ogen naar de twee jongens, waarvan één een kwak bloed uitspoog.
'Krijg de ziekte lul,' riep de jongen die nog bij bewustzijn was, en toen had Erin het zelf ook gehad. Ze trapte de jongen één keer hard in de maagstreek, en hij kromp ineen.
'Krijg 't lekker zelf,' schimpte ze, en ze grijnsde breed, gemeen haast, naar de jongen.

Toen hoorde Erin de gil. Ze keek naar Alysson, maar die stond nog als aan de grond genageld toe te kijken. Ze gebaarde Johnny haar even te helpen, en rende toen de mistige steeg door. Ze keek rond, en rende toen naar de dichtstbijzijnde andere steeg, waar ze insloeg, en als door de bliksem getroffen viel. Ze was tegen een jongen aangerend die probeerde weg te komen, en zag zijn voeten over haar heen schieten. Ze raakte hem kwijt in het donker, en schudde even haar hoofd door elkaar, waarbij haar mooie rode krullen op en neer dansten.
'Virginia? Sarah?' Ze kreunde het niet erg luid, maar ze hoorde opeens de bekende stem van Virginia, die iemand aan het uitschelden was; belangrijker nog, het klonk alsof ze bezig was met een wilde worsteling.
Ze kwam kreunend van de pijn overeind, en merkte dat haar hoofd aanvoelde als een zware, onstabiele steen. Ze rende naar voren, en sprong op de jongen die Virginia belaagde; of eigenlijk was het andersom. Ze schopte tegen zijn benen, waardoor de jongen viel, en ze hielp Virginia overeind te blijven, waarna ze de jongen weer wilde schoppen.
Toen gebeurde het allemaal erg snel. Ze keek recht in de loop van een revolver, en haar hart leek een paar momenten te stoppen met kloppen. Ze hield haar adem in, en bewoog zich vóór Virginia. De jongen veegde bloed uit zijn mondhoek weg, en keek met een woedende blik naar Erin.
'Opzij,' gromde hij, waarna Erin halsstarrig haar hoofd schudde. De jongen gebaarde nog eens.
'Nee!' Erin's stem klonk bang en trillerig.
Toen gebeurde alles opeens weer erg snel. Ze hoorde rennende voetstappen, een schreeuw, een knal, en een kreun. De jongen was verdwenen toen Erin haar ogen opende en om zich heen keek. Ze kon haar benen niet bewegen. Achter haar hoorde ze de bekende stem van Johnny om hulp smeken, op een pieperige, hese toon...

'Rot op, slet!' Riep de jongen nogal boos en werd alleen maar bozer toen ze in de gaten had dat Erin tegen zijn benen aan het schoppen was, nogal pijnlijk. Net voordat hij omkukelde wist ze in evenwicht te blijven en pakte snel Erin haar hand vast, zodat ze niet stom zou omvallen net zoals de jongen deed. Net toen de meid weer een poging deed om de jongen opnieuw te schoppen, stond hij razendsnel op, trok zijn revolver en richtte die op haar, Virginia. Rustig begon ze naar adem te happen en kwam bijeen. Ze haalde gauw een hand door haar blonde haren heen, die golvend weer neervielen en stijl op haar schouders en rug rustte. Op een of andere manier was ze niet bang voor voor het wapen in zijn handen, ze voelde zich immuun geworden, alsof Adina haar had aangesterkt, alsof Adina nu aanwezig was. Haar hart bonkte als een wilde, maar daar dacht ze niet eens aan, voelde het nauwelijks. ''Als je me neer wilt schieten, doe dan, lafaard. SCHIET ME NEER DAN, KLOOTZAK!'' Schreeuwde ze kwaad en was van plan naar hem toe te lopen. Net toen ze nog maar één pasje naar voren kon zetten, merkte ze op dat Erin ingegrepen had en voor haar was gaan staan. ''Erin, opzij, I don't give a shit about him.'' Zei ze nijdig en balde haar vuisten.
De meid gaf er duidelijk niets om en bleef moedig voor haar staan, ook al was zijzelf toch wel ietsje langer dan haar. Net toen ze ook maar de kans had om het meisje aan de kant te duwen, klonken er harde voetstappen van een stevig lichaam dat hierheen kwam rennen, een luide schreeuw die de ijzige stilte verbrak, een harde pijnlijke knal en vervolgens een zielige kreun. Virginia keek er met open mond naar, voelde nu toch wel de angstige adrenaline terugkomen in haar lijf en zag de jongen er ontzettend hard van door rennen, maar daar dacht ze niet eens meer aan. Er was iemand neergeschoten, en door de duisternis heen leek het de uitsmijter John wel te zijn. De blondharige meid wist niets uit te brengen, voelde zich opnieuw verstard aan de grond. Een gil, wat haar duidelijk niet lukte, kwam uit haar vriendin haar mond, Sarah. Sarah! Zij was er ook nog, door al die drukte, spanning en angst had ze haar niet eens meer opgemerkt. Tijd om te vragen hoe het met haar ging, had ze niet en voor haar doen zag ze er nog goed uit, omdat ze nogal vlug naar de stevige bodybuilder rende en meteen bukte om zijn pols te voelen. Ze wist dat Sarah verschillende cursussen had gevolgd van EHBO, en had er dan ook wel degelijk verstand van. Ietwat stijf -nadat ze Erin zachtjes vooruit had geduwd omdat zij er ook al zo verstijf uit zag als zij was- liep ze richting de twee toe en knielde ook neer. 'Ik... Ik voel nauwelijks zijn pols nog!' Piepte de brunette, die duidelijk probeerde om niet in huilen uit te barsten.
'Hij is in zijn maag geraakt.' Virginia knipperde nog een aantal keer en zag toen wel duidelijk een grote donkere vlek op de plek waar zijn buik zat, en waar nu ook een hand stevig op geklemd zat van John zelf.
Voor ze haar mobieltje kon trekken, hoorde ze een luid gejel van politieauto's en ambulance's door elkaar heen, blijkbaar had toch ook iemand de ambulance gebeld voor nood. Opgelucht voelde Virginia zich niet, ondanks deze ietwat geruststelling dat er nu wel hulp onderweg was. Na enkele seconden -die trouwens minuten leken te duren- zag ze Alysson naar hun toe haastten, met een aantal politieagenten achter hun aan. 'Stuur meteen hulp hierheen!' Riep er ééntje door zijn walkie-talkie heen, ter teken dat de ambulance werkers hierheen moesten komen. Gelijk kwamen er twee mannen aangesjouwd met een brancard en probeerden plaats te maken voor de gewonde man, waarom ze de meiden aan de kant stuurden op een zachte manier en ze de brancard neerlegden. Met wat enig gekreun en gesjouw wisten ze hem erop te krijgen en vast te maken, waardoor hij er niet af kon vallen. Hij was natuurlijk een stevig gebouwde man met enorm veel spieren, waardoor hij ook pittig wat woog. De politie-agente die de twee ambulance mannen had opgeroepen, kwam naar het kleine groepje toegelopen. 'Geen zorgen, we hebben drie jongens opgepakt. Twee die bewusteloos op de grond lagen en één die probeerde weg te rennen, met een opvallend wapen in zijn handen.' Zei ze met een licht glimlachje, al was er bij Virginia helemaal geen schrijntje van een glimlachte herkennen, haar lippen vormden eerder gewoon een streep.
'Komen jullie maar mee.' Wenkte de vrouw hun, om naar de slachtoffer-hulp gebracht te worden die zich ook bij de politieauto's bevonden, vlak bij het steegje.
Stilletjes, zonder ook maar iemand aan te kijken, volgde ze de agente samen met haar vriendinnen en Erin, het meisje wat ze in de bar had leren kennen.
Toen ze eenmaal uit het steegje liepen werd ze eerst even verblind door de felle lichten waarmee de politieauto's mee bekend stonden, om de luide sirenes en die irritante felblauwe lichten. Meteen daar werden ze begeleid naar de slachtoffer-hulp, maar daar hoefde ze helemaal niet heen. Virginia voelde zich nog steeds verward, verstijfd, leefde nog steeds in het moment dat ze daar nog steeds voor hem stond en dat Erin zich opofferde om voor haar te staan en haar leven te geven. Wat als die idioot wel geschoten had op haar? Wat als die uitsmijter niet op was komen dagen, nog druk in gevecht was met de jongens en Alysson beschermde, wat als hij dan later zag hoe hulpeloos zij, of erger nog; Erin op de grond lag.
Virginia kon het zich haast niet inbeelden, maar nu was er toch iemand gewond geraakt, en haar vriendinnen getraumatiseerd, qua innerlijk gesloopt door hetgeen wat ze nu moesten meemaken. Wat er met Sarah was gebeurd, wist ze nog steeds niet, maar daar hield ze zich nu ook nog even niet mee bezig, ze zag er namelijk nog gewoon stabiel en levend uit. Toch, om haar te tonen dat ze haar niet vergeten was, klemde ze haar ontzettend strak vast door haar armen om haar nek heen te slaan en haar voor een halve minuut niet meer los te laten. En dat moest toch net iets gebroken hebben bij de meid, want op dat moment barstte Sarah in huilen uit, terwijl zij nog steeds geen traan kon laten.
'Oh Virginia, je hebt geen idee wat ze wouden doen..' Piepte ze door haar huilbui heen, wat ze dan ook nog maar net redelijk kon verstaan. Langzaam wiegde ze de meid heen en weer, wat haar wel ietsje leek te kalmeren en rustig haalde de brunette adem. Net toen ze haar mond open kon trekken, om haar gerust te stellen, hoorde ze dezelfde politie-agente praten, vragend wie van het groepje de man kende. Voorzichtig liet ze Sarah los en voelde -door de koude wind die rustig voorbij kwam geblazen- hoe de tranen die op haar schouder gelost waren koud werden. Door de koud begon Virginia zelf ook wat te rillen en wreef met haar handen over haar armen heen.
Ze zette een paar pasjes richting Erin, stond tegenover haar en keek vragend naar de roodkrullerige meid. ''Wil je dat ik meega naar het ziekenhuis? Dan hoef je niet alleen te zijn..'' Ze legde haar rechterhand zachtjes op de meid haar schouder en probeerde een lichte glimlach op haar gezicht te toveren.

Erin voelde hoe een warme fleece deken over haar schouders werd geslagen door de vrouw van slachtofferhulp, en keek haar met een ongewoon vriendelijke glimlach aan voor haar doen. Haar altijd zo felle ogen waren leeg; Erin's lichaam leek dat van een zombie, even zonder geest of ziel.
Toen het schot was gelost had Erin gehoopt dat zij het was geweest. Niet iemand anders; het was hartstikke stom van haar geweest om zich zo op te offeren, en ze zou het waarschijnlijk nooit hebben gedaan als ze niet Sarah had zien liggen. Hoe het meisje lag te kreunen en te kronkelen van ellende onder druk van de jongen die haar neer wilde schieten. Op dat moment leek het het beste om te doen, maar nu twijfelde ze eraan. Ze had gezien hoe de wond in John's buik eruit zag, en ze voelde even onwillekeurig aan haar eigen buik, om er zeker van te zijn dat de jongen niet Johnny maar haar had neergeschoten. Ze keek naar beneden, maar zag slechts haar voorheen smetteloze korte jurkje, nu onder gespetterd met karmozijnrode bloedspetters. Ze rilde even, en sloeg de deken om zich heen. Het stopte het rillen niet. Ze dacht terug aan de avond die ze had gehad, en voelde zich erg nutteloos. Opeens leek plezier maken in het leven absoluut niet interessant meer, en leek het een kinderachtige besteding van haar tijd.
Erin zuchtte, en zakte in elkaar als een verdrietig hoopje mens. Ze leunde tegen de openstaande deur van het busje waar ze inzat, en begon te huilen. Niet zo hard als Alysson of Sarah op het moment aan het doen waren, maar het voelde voor haar zelf alsof ze een messteek recht in haar onderbuik had gehad. Ze kreunde en steunde terwijl de tranen over haar wangen biggelden.
Ze voelde zich alleen. Voornamelijk omdat Johnny één van de weinige personen was die haar waardeerde ook al was ze eigenlijk een arrogant tutje met grote kapsones. Eric en John waren zelf al langer vrienden geweest dan ze zich konden herinneren, maar Erin was er pas een jaar of twee geleden bij gekomen. Ondanks dat was ze een van de beste vrienden van de twee bodybuilders, en zij beschouwde hen als haar grote broers. Zien hoe één van hen zo veel pijn leed deed haar meer zeer dan ze zich ooit voor had kunnen stellen.

Ze voelde op een gegeven moment de warme hand van iemand anders op haar schouder. Zonder haar ogen op de persoon te richten wist ze al dat het Virginia was, omdat ze haar heldere mooie stem herkende. Ze keek even wezenloos voor zich uit, alsof ze haar niet gehoord had. Virginia vroeg het haar nog eens en toen keek ze wel op.
'Hij is mijn beste vriendin Virginia. Hoe heb ik hem zo in gevaar kunnen brengen..? We hadden de politie moeten laten komen...' Ze snikte, en begon weer langzaam te huilen. Haar hoofd voelde zwaar aan, en ze leunde tegen Virginia aan. De warmte die haar lichaam verspreidde voelde fijn aan in de inmiddels vrij koude nacht, en ze nam voorzichtig Virginia's hand in de hare.
'Kom alsjeblieft mee... Ik wil niet alleen zijn...' Erin's normaal zo strakke en harde stem, die altijd zelfverzekerdheid uitstraalde klonk nu als die van een bange kleuter, en ze omhelsde Virginia's benen even, haar hoofd tegen Virginia's buik.
'We worden zo gebracht door een agent. Hij gaat met ons mee, omdat we getuigen zijn. De jongens die John 'kalm heeft gehouden,' gaan ook mee. Gelukkig in een andere auto.' Ze haalde even kort haar neus op, en glimlachte flauw, terwijl ze haar tranen wegveegde. Ze keek Virginia aan, en knikte met haar hoofd naar Sarah.
'Hoe gaat het met haar?' Ze zag dat Sarah nog steeds hard moest huilen, en kon zich maar één ding voorstellen waardoor zij zo hard zou moeten huilen... De jongens hadden er met hun gedrag geen doekjes om gewonden... Ze schudde de verschrikkelijke gedachte van zich af, en stond op.
'Wil je nog afscheid nemen of gaan zij mee naar huis?' Erin keek Virginia vragend aan, en voelde even een kalmerende werking uitgaan van de mooie blauwe ogen van Virginia.
Ze legde een hand op Virginia's andere hand, en zo stonden ze even, met zijn tweetjes, volledig afgesloten voor de rest van de wereld, alle twee de handen vasthoudend, en elkaar even in de ogen kijkend.