We're trouble ya'll

Met haar kussen in haar hand en een slaapzak onder haar arm, wat horrorfilms in haar kussensloop gepropt en wat verblijfspulletjes liepen ze 's avonds over straat, de maan was al aan de hemel puur te zien. Vanavond zouden ze eindelijk een kleine angst overwinnen, spanning hing in de lucht en er gingen wat ongemakkelijke lachjes af, of juist zenuwachtig, wat bij Charlene het geval was. Bijna waren ze er, en door een mannetje was Charlene er al achter gekomen dat de deur al die tijd open was geweest. Dus nu voelde ze zich er eigenlijk nog meer zenuwen opkomen, of er niet zwervers of iets sliepen. Nouja, ze vonden het vanzelf wel uit.
Eenmaal bij de deur aangekomen voelde ze nog meer drang, maar liet zich daar niet tegenhouden. Even gooide ze haar haren nog even naar achteren door wat met haar hoofd te schudden en keek daarna nog eventjes kort achterom, naar de twee vriendinnen. ''Hihi.'' Giechelde ze wat nerveus, waarna ze toch met haar inmiddelse losse hand de deurknop had omgedraaid en de deur had opengezwaait. Een enorme stank kwam er vanuit, waardoor ze even haar losse hand voor haar gezicht sloeg, begon te kuchen en te happen naar lucht. ''Blergh.'' Sprak ze met haar zachte, verpufte stem door de enorme ranzige geur. ''Nou, ehhm, daar gaan we maar dan.'' De tweede poging om naar binnen te stappen was aangebroken en ze nam het haantje de voorste. In de hal was het vrij donker en de eerste lichtschakelaar die ze had gevoeld met haar linker -losse- hand, deed het niet. Of nouja, de lamp die het hoorde te doen in de hal was heel even een seconde aangegaan en daarna kapot geknald, waarschijnlijk door het hoge vermogen wat er op stond of doordat het huis al zolang niet meer bewoond was geweest dat die lamp het dan ook niet meer deed. Na wat rondgekeken te hebben, liep ze de eerste en de beste kamer maar in, die ze kon beschouwen tot een woonkamer. Daar deed gelukkig het licht het wel, na een simpel knopje te hebben gevonden, maar zwakjes en ze konden net aan wat zien. Alsof er een schemering hing, of het was de stof die zich in de kamer bevond. Charlene voelde weer een hoestbui opkomen, maar minder dan dat ze buiten had gehad. Twijfelend legde ze haar spullen toch maar neer op een bank die er stond, behoorlijk vies, maar het was tenminste iets. Vergeleken met de vloer was de bank nog schoon. ''Nou... laten we dan maar beginnen met de horrorfilms of niet? Iemand zin in wat Energy ofzo?'' Sprak ze met een licht glimlachje, op haar hoede voor wat er komen zou, maar toch lichtjes alweer wat ontspannen doordat er toch een licht was geweest die het wél deed. Dan hoefde ze voor nu haar zaklamp nog niet te gebruiken, omdat ze wist dat de batterijen niet al te lang waren opgeladen en dus het apparaat het niet al te lang zou volhouden. De blonde meid streek even haar skinny jean strak, waar wat enkele kreukels in waren gekomen door de spullen die ze had gedragen, en pulkte er gelijk wat stofjes vanaf. Tsja, dat kwam van die slaapzak die ze had gedragen. Nadat ze het laatste pluisje eraf had gehaald wist ze nou niet echt zeker wat ze moest gaan doen. Zitten was geen optie, dan zat haar kont onder het bruine, vieze stof en dat wilde ze zeker weten niet hebben. ''Ehhm..'' Mompelde ze zachtjes, haar ogen op de slaapzak richtend en besloot toen maar op het opgerolde bedje te gaan zitten. Haar schoudertas had ze op haar schoot neergezet, zodat die gelukkig niet besmet zou worden met viezigheid.

[Ayse&Stephanie&Me]

De grote maar mooie schoudertas die ze met zich meedroeg was haast niet meer te tillen. Bij de meeste sleepovers hoefde ze amper wat mee te nemen, wetend dat de persoon waar ze bij zou gaan slapen veel spullen al zou hebben. Alleen dit keer was de locatie van de sleepover een groezelig leegstaand huis. Dus had ze haar schoudertas gevuld met een picknickkleed, kleren, verzorgingsproducten en nog heel veel andere dingen. Gelukkig hield de slaapzak die ze over haar andere schouder had hangen haar mooi in evenwicht. Een tevreden glimlach verspreidde zich over haar gezicht toen ze door had dat hun doel bereikt was. De glimlach verdween enkel als sneeuw voor de zon bij het zien van het huis waar ze de nacht door zouden gaan brengen. Een rilling liep over haar rug en ze keek met een walgend gezicht naar de deur, die open stond. Twijfelend keek ze naar Ayse en vervolgens naar Charlene. Welke daredevil zou als eerste gaan? Voor ze de vraag kon stellen, leek Charlene al besloten te hebben dat zij zich op zou offeren. Stephanie haalde opgelucht adem en keek dankbaar naar de rug van haar blonde vriendin. "Jij liever dan ik..", mompelde ze half binnensmonds. De geur die hen verwelkomde was voor Stephanie alleen al genoeg om te willen omkeren en wegrennen. Alleen dan zou ze een nogal slecht figuur slaan bij haar vriendinnen, dus nam ze een diepe adem frisse lucht, voor ze Charlene naar binnen toe volgde. Ze wierp een aantal zenuwachtige blikken het huis rond en lette op dat ze precies achter Charlene aan liep, zodat ze niet over een zwerver of wat dan ook kon vallen in het donker. Ze hoorde een klik, zag vervolgens een lichtflits gevolgd door een knal. Verbouwereerd keek ze naar het plafond, waar de lamp zojuist gesprongen was. Nóg een teken dat ze niet welkom waren in dit vieze vieze huis. Jammer genoeg liep Charlene doodleuk verder, dus moest ze wel volgen. De kamer waar de lichten het gelukkig wel deden moest waarschijnlijk de woonkamer voorstellen en het was blijkbaar de eindhalte van hun tocht door het huis. Met een blik van verachting keek ze de kamer rond. Vervolgens liep ze naar de bank, die te vies was om op te zitten. Ze rommelde wat in haar schoudertas en greep vervolgens het picknickkleed dat ze over de bank uitspreidde. Nog steeds met een lichtelijk walgende blik keek ze naar de salontafel, waar ze haar tas op zette. "Ieew. Gross," mopperde ze bij het zien van haar nog schone witte tas en de ranzige tafel. Terwijl Charlene, die zich blijkbaar al op haar gemak voelde, begon te praten ging ze op het picknickkleed zitten wat over de bank lag. "Zet maar aan, maar begin met de minst enge. En no thanks, ik hoef nog geen energy," antwoordde ze haar vriendin. Stiekem had ze best wel dorst, maar het idee dat ze hier dan ergens naar de wc zou moeten weerhield haar ervan om te drinken. "Dit is zó creepy," voegde ze erachteraan met wat zenuwachtig gegiechel. Als iemand nu hier zou binnenkomen zou ze waarschijnlijk een hartaanval krijgen. Het feit dat het huis nogal kraakte was ook alleen maar erger. Ze grinnikte zachtjes, dit was zo'n vreemd idee geweest. Maar ach, dit soort dingen waren eigenlijk alleen maar onwijs gaaf. Spannende en vreemde dingen doen met vriendinnen was gewoon een must in je jeugd. Ze grijnsde voor zich zelf, dit zou een behoorlijke overwinning zijn. Het verwende blonde meisje dat in het vieste huis van de stad zou slapen.

Vannacht zou definitely geweldig worden, de eerste avond die ze echt alleen met z'n drieën door zouden brengen. Ze hadden al eens eerder een poging gewaagd, toen met het L8 Nites feest in het vooruitzicht, maar toen werden ze gestoord door ene Jacky. Met een tas gevuld met allemaal spullen die ze vast en zeker nodig zou hebben vannacht, liep ze achter haar vriendinnen aan. Ze lachte zich nu al dood om het zenuwachtige gegiechel van Charlene en Stephanie, die horrorfilms kijken in één of ander leegstaand, vies huis schijnbaar een stuk enger vonden dan Ayse. Het was niet zo dat ze het niet spannend vond, maar zo zenuwachtig als Steph en Char was ze niet. Nee, ze keek eerder op tegen dat ranzige huis waar ze de nacht door zouden brengen. Eindelijk stonden ze stil voor een groot huis en met een verafschuwde blik keek ze even omhoog. Het zag er nou niet bepaald uitnodigend uit, dus hopelijk hadden zwervers hetzelfde gedacht en zouden ze niemand tegenkomen in dat krot. Nieuwsgierig keek ze naar binnen toen Charlene uiteindelijk de deur opende, maar aangezien het er pikkedonker was zag ze niet veel. Wel kwam er een enorme stank uit het huis. "Waarom moesten we ook alweer uitgerekend in dít huis films kijken?" vroeg ze mompelend, terwijl ze even van Charlene naar Stephanie keek en weer terug naar het ranzige huis. Er waren toch genoeg andere 'griezelige' locaties om films te kijken, waarom moest het nou perse griezelig en ránzig zijn? Ze grijnsde even om de opmerking van Stephanie. "Ah schijterd, ik houd je handje wel vast hoor." grinnikte ze naar haar vriendin, waarna ze hen het huis in volgde. Eenmaal binnen werd de stank nog vele malen erger en ze kuchte even. De lamp die Charlene aan had willen doen hield het een enkele seconde vol om te branden, maar knalde daarna ook weer direct stuk. "Ik geloof niet dat we hier heel erg welkom zijn." mompelde ze grinnikend, terwijl ze op de tast achter Stephanie en Charlene aan liep. De kamer die ze uiteindelijk betraden was eigenlijk precies wat ze verwacht had: heel erg ranzig en niet bepaald uitnodigend. Ergens vond ze het jammer dat Char resoluut door was gelopen, ze had het geen probleem gevonden om een andere locatie op te zoeken om horrorfilms te kijken. Een wat comfortabelere plek bijvoorbeeld. Toen Charlene een lamp had gevonden die het wél deed haalde ze even opgelucht adem, ze was toch iets meer gerustgesteld als ze iets kon zien. "Het zou me niets verbazen als er ergens een dood iets ligt te rotten in dit huis, die geur is echt verschrikkelijk." Nog een opgeluchte zucht ontsnapte uit haar mond toen Stephanie een groot kleed over de bank uitspreidde. "Die kan je ook weggooien na vannacht." grinnikte ze, waarna ze naast haar vriendin plaats nam op de nu iets minder ranzige bank. Ze twijfelde even over waar ze haar tas zou laten, op het tafeltje naast de tas van Steph of net zoals Char op haar schoot. Uiteindelijk koos ze toch voor het laatste, haar tas was haar veel te dierbaar om het zo vies te laten worden. "Ja, doe maar. En, ehm, ja, doe mij maar een blikje." antwoordde ze grijnzend op Charlene haar vragen. Hoewel ze het huis waar ze nu in zaten echt verafschuwde had ze dit toch niet willen missen. Een avond doorbrengen met vriendinnen was sowieso al veel leuker dan gewoon in haar kamer zitten, dus het huis moest ze dan maar voor lief nemen. Al was dat nog best moeilijk..

Toen Stephanie heel handig -niet sarcastisch- een deken over de bank heen wou gooien, stond ze eventjes op en ging daarna weer zitten, met deze keer haar kont op de bank, die tevens een stuk gemakkelijk zat dan die irritante -opgerolde- slaapzak. Ze plofte neer met een zucht, verschoof wat richting Ayse omdat ze zich hier niet echt bepaald op haar gemak voelde, wat natuurlijk logisch was. Toen ze even gespannen naar de andere twee keek, had ze door dat die zich ook niet helemaal voor de honderd procent konden ontspannen. Die opmerking die Ayse had gemaakt, deed haar voor kort eventjes grinniken, maar al gauw veranderde dat in een hakkelig zenuwachtig lachje. Nu zaten ze met z'n drietjes op de bank, en waarom eigenlijk? Ohja, het was een weddenschap geweest. De eerste die gillend het huis uit rende moest ten schande staan, en dat zouden de twee overige meiden bedenken wat voor iets beschaamds die persoon zou ondergaan. Een lichte grijns kwam op haar gezicht te staan, maar werd snel weggeveegd toen ze merkte dat Ayse ook al weer wel op haar vraag had toegestemd. Ze ritste haar tas open en haalde er een -nog- koel blikje Energy Drink uit. ''Hier,'' zei ze, terwijl ze het zachtjes in haar handen drukte en ze daarna opstond. ''Horror dus?'' Het was niet eens een vraag te noemen, maar eerst een bevestiging, terwijl ze in haar tas graaide naar de dvd's. Zes hoesjes verschenen uit haar tas, ze zette haar tas weer terug op de plek waar ze net zat op de bank en hield daarna de dvd's geklemd tussen haar vingers van haar twee handen vast. ''Welke is nu het handigst? Gewoon met soft beginnen? Ik heb hier IT, ik lees wel even de achterkant voor.'' Toen ze de laatste zin sprak, keek ze hun beide met een grijns aan en richtte zich daarna weer op de tekst die haast lastig te lezen was. '''Een plaatsje in Maine werd dertig jaar geleden geteisterd door 'It'. Een groepje kinderen slaagde er destijds in 'It' te verslaan. Nu 'It' terugkeert, opnieuw in de vorm van de clown Pennywise, komen de jeugdvrienden weer bij elkaar om 'It' definitief te vernietigen. Maar 'It' is ditmaal voorbereid' ... Oké, heeft iemand daar zin in? Ik zeg sowieso al nee tegen clowns, maar aangezien dit nog de film is voor twaalf plus. Tenminste, daar had die dame het over in de videotheek. Achja. Nu de volgende.'' Hierbij gooide ze de dvd richting Stephanie haar schoot, zodat het daar een zacht plofje zou maken en het niet achterlijk tegen haar hoofd zou aan vallen. ''Ehhm, The Ring 1 en 2 heb ik hier. De derde is er nog niet. Daar kunnen we ook mee beginnen? Ik denk dat jullie die ook wel kennen? Deze is dan wel degelijk bekender. Iets over een creepy meisje wat steeds uit een televisie komt kruipen. Die regisseur moest zich zeker lam hebben gezopen en high zijn geweest wanneer hij dat script had verzonnen. Nouja, never mind.'' Schudde ze die verschrikkelijke gedachte van zich af, dat een of andere vent met ongeschoren baard aan de bar zichzelf dronken zat te zuipen, terwijl hij dik aan het blowen was. Die twee gooide ze naar Ayse en bekeek daarna de andere die bovenop de stapel lag.
''Nou de vierde is, zoals jullie al weten, ook een horror. Grave Encounters luid de titel, en ik heb er echt nog nooit van gehoord. Dat raadde die mevrouw me aan, waarom snap ik ook niet. Zeker een horror-fan ofzo. Hmm, ik zal hier van ook wel even de achterkant voorlezen. 'De crew van 'Grave Encounters', een reality show waarin ze op zoek gaan naar geesten, reist af naar een verlaten psychiatrische instelling, waar al jarenlang onverklaarbare dingen plaatsvinden. Om de show spectaculairder te maken sluiten ze zichzelf op in het gebouw om 's nachts gewapend met een camera op zoek te gaan naar bovennatuurlijke gebeurtenissen. Al snel doen ze de ontdekking dat ze het gebouw niet zomaar kunnen verlaten.' Iel, juist ja. Gezellig. Doet me denken aan deze gore plaats, jammer genoeg voor de geesten gaan wij niet op ze jagen en ik ben blij toe. Ik moet er niet aan denken om straks een Grudge ofzo in de wc tegen te komen. Of zal er hier geen wc zijn?'' Ze rilde even bij het idee dat er hier ook geesten konden zijn, gewoon ranzig. Niet dat geesten kwaadaardig waren ofzo, nee maar omdat ze gewoon al bang was geworden van deze ranzige plek. Overal kraakte het, en niet zo'n klein beetje ook. Gauw richtte ze haar ogen weer op het vijfde hoesje, nadat ze die naar Stephanie had gegooid en kneep haar ogen lichtjes fijn toen ze zag dat deze letters wat minder gemakkelijk te lezen waren. ''Ehhm, nou, dit is Paranormal Activity. En die andere is nummer twee. Dus jullie mogen kiezen, welke kijken we eerst?'' Zei ze met een klein grijnsje op haar gezicht, terwijl ze even achter zich keek of er niets engs achter haar stond, gewoon voor de zekerheid. Daarna keek ze even naar het kleine televisietje wat er stond, een beetje oud en klein, maar die zou het vast en zeker nog wel goed doen. Of nouja, dat wist ze haast zeker, omdat ze laatst gevraagd had of een vriend van haar even wou checken of dit pand wel veilig was en bovendien zwerver-vrij. Al was dat nou ook alweer een maand geleden, wie weet lagen er nu wel vieze mannen in. Iel, bij die gedachte alleen al huiverde ze, alweer. Een rilling liep over haar rug, maar liet het niet merken aan de twee meiden.
Ze keek even naar de cover van de geestenfilm die ze nog in haar handen had, nummer één, en bedacht zich daarna hoe ze het ook alweer af zou spelen. Ohja, James -de jongen die het huis een maand geleden had gecheckt- had tevens een oude DVD-speler geplaatst, die het volgens hem nog prima zou doen.
Charlene grinnikte zachtjes, zo gespannen dat het haast eng en gniffelend klonk, alsof een meisje verder op in het huis, ergens boven, aan het snikken was. Maar dan angstaanjagend snikkend. Midden in haar gedachten over de horrorfilms, was er een zachte klik in het huis te horen. Ze schrok er lichtjes van, en keek even naar de twee meiden, speurend met haar ogen naar een blik van schuld. ''Hebben jullie dat ook gehoord?'' Zou er iemand binnen gekomen zijn? Het klonk erg verdacht alsof er een deur in het slot viel, misschien de voordeur wel. Hadden ze de voordeur wel dicht gedaan? Of zou de wind die zojuist dicht hebben getrokken?

-Woow, dit is eng! Mijn post is PRECIES 1.111 woorden! O.O