Missed you

Dikke regendruppels vielen op zijn kap. Wat een irritant weer. Nils had echt een grote haat aan regen. Alsof het nog erger kon. Hij voelde steken in zijn zij bij elke pas dat hij zette. Hij had beter niet gevochten gehad. Die kerel had geweten van het litteken op zijn zij. Het was een zwak punt voor hem en nog niet zo'n beetje. Het was nooit 100% goed gekomen op die plek. Hij rilde eens aan die gedachte. Elke keer als hij er aan terug dacht voelde hij weer het scherpe mes steken. Dealen in amerika was veiliger als in Polen, dat moest hij heel eerlijk toegeven. De laatste tijd was hij al redelijk clean. Vandaag had hij nog geen enkele joint gebruikt en het was al tegen 4 in de namiddag. Hij hoopte vandaag eens zonder te kunnen, al snakte zijn lichaam er zo naar. Hij schudde zijn hoofd eens en klemde zijn kaken opeen. Hij duwde zijn handen nog dieper in zijn tessen. Een hand omklemde zijn gsm. Bang was hij niet om clean te blijven, het was gewoon zo moeilijk. Zijn doel was zonder te kunnen totdat Delaija weg zou zijn. Hij wou niet dat ze verlsaafd zou raken aan enkel maar de rook die hij uitblies of alleen al maar aan de geur. Ze was veel te goed voor een junk te worden. Ze was eigenlijk te goed voor hem. Waarom wou ze met hem omgaan? Misschien wist ze helemaal niet dat hij een junk was ofzo. Hij was de vorige keer helemaal niet vergeten. Jaden was een ongemanierde hufter die heel de namiddag had verpest. Hadden ze de rest van de dag bij zijn tante kunnen zitten samen met domenico. Nils had het maar niets gevonden. Niet dat hij domenico niet mocht maar hij had liever alleen even met Delaija kunnen praten. Daarom ging hij nu ook naar haar toe. Gewoon om even met haar te kunnen praten zonder allemaal andere mensen erbij. Gewoon hij en zij, zij en hij. Tuurlijk waren er ook nog de stille vogels en de andere dieren die in het park rondliepen. De vreemde mensen die niet eens zouden opkijken naar twee tieners die met elkaar aan het praten waren over weet ik veel wat. Nee, het leek zo eenvoudig en toch een opgave voor hem. Hij moest clean blijven en dat was het moeilijkste. Maar alleen zo kon hij eerlijk tegen haar zijn en kon hij zelf ook echt te weten komen of hij haar echt hele graag mocht. Eigenlijk was hij er wel van overtuigd dat hij haar mocht maar hij wou 100% zeker zijn.

[& Delaija]

Moeizaam kijk ik naar de kleding in mijn hand. Ik voel de handen weer overal en ik vind het niet leuk. Ik heb net al met mijn benen gekruist onder de douche gezeten. In het bad, om precies te zijn. Het voelde veiliger dan toen ik naast Jaden zat. Dankzij hem voel ik weer overal de handen van mijn pleegbroertje. Maar dat mag Jaden niet weten. Niemand mag het weten, zelfs Nils niet. Ik wil niet dat hij me zwak vindt of zo. Ik mag hem echt en ik wil onze band niet verpesten. Mijn woordenschat gaat er gelukkig ook op vooruit. Ik schaam me er wel voor. Soms lijkt het net alsof ik uit een ander land kom, in plaats van volbloed Amerikaanse. Maar ik zeg tegen niemand iets, bang dat ik weer over mijn woorden struikel of iets in de verkeerde tijd gebruik. Ik zeg soms een of twee letters meer dan nodig is en daar heb je het dan al. Dan word ik uitgelachen. Ik besluit uiteindelijk maar te gaan voor een jurkje. Ik weet het, het regent buiten, maar mijn droge benen kunnen ook wel wat hebben. Ik kijk nog een keertje. Het is wel een mooi jurkje. Het heeft geen bandjes om rond je schouder te doen, maar sluit vlak boven je borst. Het is zeg maar zo'n jurkje dat afzakt als je er heel hard aan trekt. Ha, maar dat gebeurt niet, hoor. Ik mag dan wel verlegen zijn, ik verwacht dat niemand hier het in zijn hoofd haalt om het te doen. Behalve... Ik schud mijn hoofd. Wat denk ik nu wel niet? Ik wil niet op die manier denken aan hem. Ik voel dat ik bloos. Ach, wat! Trek dat jurkje aan, Delaija!

Eigenlijk moest ze wel lachen om haar eigen gedachten. Ze snauwde zichzelf af in gedachten. Dat was toch grappig? Nou ja, in elk geval. Ze trok het jurkje gauw verder aan, deed wat mascara op en een lichte kleur lipgloss, waarna ze de school uitliep. Tja... Ze sliep nu nog een kamer alleen. Ze zuchtte. Moest ze echt eerlijk zijn? Ze mistte Nils wel een beetje. Nou ja... Een beetje? Hij was gewoon zo anders. Ze mocht hem echt. Hij deed niet vervelend en praatte gewoon over haar soms nogal verkeerd gebrachte woorden. En dat was echt fijn! Gelukkig was ze in haar haast niet vergeten haar haren goed te doen. De regen werd alweer wat minder. Dat was wel fijn. Ze nieste. Oh jee, dadelijk werd ze nog verkouden. Nou ja, niks meer aan te doen! Vrolijk liep ze door. Hé, was dat Nils? Ze keek een beetje beter. Ja, ze herkende die houding helemaal. Haar hart maakte een sprongetje toen haar voeten zich verder naar hem toe verplaatsten. 'Nils,' zei ze zachtjes, onhoorbaar, natuurlijk. Ze slikte even en liep toen verder. Ze legde haar handen zachtjes op zijn schouder en boog zich naar zijn oor. 'Boe,' fluisterde ze zachtjes en ze glimlachte. Ze liet haar handen van zijn schouders glijden en ging voor hem staan. Ze bloosde lichtelijk en wist niet goed wat te zeggen. 'Alles goede?' vroeg ze toen maar. Ze beet op haar wang. Ai, verkeerde uitspraak.