Going under

Wyatt was veranderd. Zijn haren hadden na al die tijd hun echte kleur weer gekregen, vuilblond. Vroeger had hij het liever zwart gehouden maar nu had hij de kleur weer die zijn moeder ook had gehad. De jongen was ook iets breder geworden in spiermassa dan toch. Ja, hij was in Denemarken geweest. Zijn vader had hem nodig gehad en daar was hij voor die twee maanden naar de militaire academie gegaan en daar had hij elke dag moeten trainen en nog veel meer. Wyatt was zeg maar opgegroeid daar. De jongen kwam van de rector daar had hij zich laten inschrijven in het basketbal team. Het was tijd om eens een sport hier te gaan doen. Nu hij eindelijk weer hier was wou hij zo snel mogelijk naar Ayse toe gaan. Hij moest alleen zijn boeken nog in zijn kluisje droppen en dan kon hij haar gaan zoeken. Toen hij uiteindelijk bij kluisje 412 aankwam en daar zijn boeken in stompte kwamen er enkele personen naar hem toe. Mensen die hij wel herkende, klasgenoten. ‘Jow Wyatt. Het nieuws al gehoord?’ Sprak een van de jongens voorzichtig tegen hem. Kort schudde de jongen zijn hoofd en fronste even. Enkele mensen liepen hem voorbij en keken hem met een iets wat bezorgde blik aan. Oke, wat was er hier aan de hand? Waarom bekeken ze hem alsof hij wat ergs had meegemaakt? ‘Wel, met Ayse enzo.’ Meteen schoot de jongen zijn hand naar de kraag van degene die sprak en trok hij hem wat meer naar zich toe. Wat verwonderd keken de andere hem aan. ‘Wat is er met haar?’ Sprak hij geïrriteerd door het wachten. ‘Wel, Ty en zij hebben zeg maar gekust. Of ze meer hebben gedaan weet ik niet echt zeker maar..’ De jongen kon zijn zin niet eens uitspreken of hij plakte al ergens tegen de kluisjes. Wyatt had hem hard handig er tegen gegooid en wandelde nu weg, zeg maar op pad om een bepaald jongetje op zijn laats te gaan zetten. De jongen dacht er niet eens bij na of Ayse had toegestemd of niet, van een ander zijn vriendin bleef je af. Punt. Wyatt wist perfect hoe de quarterback van het football team eruit zag, blond haar, iets of wat stevig gebouwd. Een typische quarterback dus. Al snel genoeg zag hij de jongen staan, alleen welliswaar. Iets wat hem verbaasde, maar goed. Zonder verder te treuzelen wandelde Wyatt op hem af en toen hij voor hem stond plaatste hij zijn arm onder de nek van de jongen en duwde hem zo tegen de muur aan. ‘Wat moet jij van Ayse?’ Gromde Wyatt geïrriteerd naar hem toe. Als Wyatt’s ogen vuur konden spuwen dan had hij al lang geen hoofd meer gehad eigenlijk. Hm, best wel jammer dat hij dat nu niet kon, het zou nog wel eens handig kunnen gaan zijn in deze situatie. Meestal was Wyatt rustig, maar als het op Ayse aankwam, dan lukte het hem niet om die rust zeg maar te behouden. Geen idee waarom dat zo was, maar het was zo en het zou niet gaan veranderen waarschijnlijk.
[&Ty & later Ayse]

Hij knipoogde naar een mooi meisje dat hem passeerde in één van de gangen van het schoolgebouw. Zijn minst favoriete plek van heel Santa Monica, maar toch voelde hij zich er goed op zijn gemak. Als welbekende quarterback had hij ook niet zo veel problemen met aanspraak of aandacht vinden. Al was de hoeveelheid aandacht die hij na het feest had gekregen iets te veel van het goede geweest. Blijkbaar was de o zo lieve Ayse even vergeten te melden dat ze een vriendje had, iets wat voor nogal veel opschudding had gezorgd ná het feest. Natuurlijk werd hij in deze situatie als de bad guy afgeschilderd, als degene die het weerloze meisje met zijn geweldige looks versierd had. Hij grijnsde even, het arme meisje. Snel haalde hij de arrogante glimlach van zijn gezicht af en keek weer verveeld voor zich uit. Terwijl hij verder de gangen af struinde op weg naar zijn kluisje begonnen meerderen mensen te mompelen nadat hij langs was gelopen. De subtiliteit ontbrak bij de meeste mensen en hij ving dan ook meerdere malen de namen Ty, Ayse en Wyatt op. Als het hem dan ook maar iets kon schelen zou hij wel uitvinden wie Wyatt was en hem even aanspreken, maar het interesseerde hem niet zo, dus besloot hij het gewoon te laten gaan. Het was wat hem betreft Ayse haar probleem, als zij had gezegd dat ze een vriendje had, had hij zich op een ander meisje geconcentreerd. Hij glimlachte, het was wel een heerlijke avond geweest. In ieder geval zou Ayse dit maar moeten uitzoeken met Wyatt, het was niet zijn probleem. Het was heus niet de eerste keer dat hij met een bezet meisje gekloot had. Al was hij waarschijnlijk wel door het lint gegaan als er een jongen aan Ayanna gezeten had tijdens hun relatie. Hij streek zijn blauwe blouse recht en dwaalde met zijn gedachten af naar zijn ontmoeting met zijn oude vriendin uit Seattle, Zoey. Bij zijn kluisje stopte hij met lopen en hij zocht in zijn zak naar zijn mobiel, voor hij het opende. Toen er iemand voor zijn neus ging staan keek hij omhoog, recht in het gezicht van een donkerblonde jongen. Net toen hij zijn mond wilde openen om hem te begroeten, voelde hij een harde druk op zijn keel en werd hij ruw tegen de muur aangeduwd. Voor een seconde keek hij hem verward aan, maar snel viel het kwartje. Wyatt. Hmm, leuk vriendje had Ayse... "Wyatt zeker hè?" zei hij koeltjes, niet ingaand op zijn vraag. Alsof hij iets van Ayse moest, ze waren wat hem betreft vooral gewoon vrienden. De woede die Wyatt uitstraalde was enigszins beangstigend, maar Ty wist dat hij van zich af zou kunnen vechten als hij dat wilde, dus bleef hij rustig. Hoewel de arm op zijn keel alles behalve prettig was, duwde hij de jongen niet van zich af. Hij verwachtte een halve aanval als hij hem nu terug zou gaan duwen en hij hoefde geen blauwe ogen of andere vreemde wonden op zijn gezicht. Alhoewel het misschien ook wel bad ass zou staan. Hij probeerde een glimlach om zijn eigen gedachtes te onderdrukken, maar slaagde daar maar half in. "Aangenaam in ieder geval. Je vriendin heb ik al ontmoet..", sprak hij verder. Een foute opmerking, maar hij kon het gewoon niet laten, het was te makkelijk. Daarbij zou deze jongen wel heel ver gaan als hij hem echt te grazen zou gaan. Met zo'n jongen zou Ayse toch niet omgaan? Hij negeerde de vele ogen die op hen gericht waren maar gewoon..

Wyatt keek hem nog steeds met een woedende blik aan. De jongen maakte momenteel geen slimme opmerkingen, Wyatt wist even goed dat hij hier nu in fout was gegaan door zo op hem aftekomen. Maar hij kon er niets aan doen, Ayse betekende de wereld voor hem. Het nog maar horen dat een of andere gozer had staan bekken met haar ging er bij hem niet in zonder enige haatgevoelens te ontwikkelen tegenover de jongen die hij nu tegen de muur aan gedrukt hield. Kort gleed zijn blik naar de omstaanders, enkele keken geshoqueerd omdat ze Wyatt kenden als een rustige jongen, van die rust was nu niets meer te bespeuren eigenlijk. Iets wat best wel raar was. 'In het vervolg blijf je van een ander zijn vriendin af.' Bromde hij naar Ty. Wyatt haalde even diep adem waarna hij zijn arm liet zakken en even diep zuchtte. De jongen stak zijn vuisten in de zakken van zijn broek. Hij zou maar beter wat afkoelen, hij wou de jongen voor zich liever een klap geven en er gewoon op blijven slaan, maar met geweld loste je uiteindelijk toch helemaal niets op. Waarom had Ayse het zo maar toegelaten? Of had deze gozer zich misschien helemaal aan haar opgedragen zonder dat ze er wat aan kon veranderen? Dat zou hem eigenlijk nog kwader maken. Maar eerst zou hij maar eens gaan uitvissen wat er gebeurd was. 'Zeg me dat het bij zoenen is gebleven.' Sprak hij kalmer als eerst, maar er was nog een duidelijke woede hoorbaar in zijn stem. Alleen uitte hij deze nu niet meer, gewoon maar om minder mensen om zich heen te hebben staan, en om geen problemen te krijgen met leerkrachten of wat dan ook. Kort haalde hij zijn hand uit zijn broekzak en streek even door zijn haar. Die militaire academie had hem niet echt goed gedaan, als hij daar niet heen was geweest dan zou hij nu heel koel tegenover Ty hebben gestaan en niet zo opgefokt. Een paar mensen om hen heen stonden druk te sms'en hoogstwaarschijnlijk naar tja andere leerlingen om het 'spektakel' mee te komen volgen. Wyatt beet op zijn tanden en keek weer naar Ty die nog moest antwoorden op wat hij had gezegd tegen de jongen. Een fout antwoorde zou hem waarschijnlijk weer helemaal gaan opboeien, en dan gingen er klappen vallen. Het gewone zoenen ging er bij hem al over, dat deed je niet met een meisje dat een vriend had. Of had Ayse het verzwegen omdat hij verdwenen was? Nee, dat zou ze niet doen. Daar voor zag hij haar niet in staat, maar misschien zocht ze gewoon naar tja een kans om terug bemind te worden? Wyatt zette zijn gedachten stil, niet nadenken daar over. Hou je hoofd bij het hier en nu, bij Ty. De jongen die al bij al nog steeds Ayse had binnen gedaan.

De woede verdween niet uit de ogen van Wyatt en hij wist dat hij waarschijnlijk net op randje zat nu. Als hij nu een opmerking zou maken die te ver ging, kon hij best op een uithaal van Wyatt rekenen. Geïrriteerd keek hij hem aan, hij zou beter zijn meisje terecht kunnen wijzen over het vreemdgaan dan hem aanvallen. Feitelijk had Ty helemaal niks fout gedaan, wist hij veel dat Ayse aan het daten was geweest. Al had het hem waarschijnlijk toch niet tegengehouden, maar daar ging het nu niet om. Hij trok een wenkbrauw op toen Wyatt hem waarschuwde. Normaal gesproken was Ty geen ruzie zoeker, maar dit beviel hem niet helemaal. Alsof het aan Wyatt was om Ty terecht te wijzen. Opgelucht haalde hij adem toen hij geen druk meer op zijn keel voelde. Het was een fijn gevoel weer normaal te kunnen ademen, nu de arm eindelijk van zijn keel gehaald was. Het probleem lag hier duidelijk bij de relatie van Wyatt en Ayse, niet bij wat hij deed. Ayse was wat hem betreft niet echt het meisje om zo maar vreemd te gaan, dus waarschijnlijk was haar relatie niet echt een succes. De toon waarop Wyatt vervolgens sprak was rustiger dan eerst, maar nog steeds was de woede hoorbaar. Automatisch gingen zijn gedachten terug naar de avond van het feest na zijn vraag. Het was een goede avond geweest, maar hij wist niet precies meer wat er allemaal gebeurd was tussen hem en Ayse door de grote hoeveelheid alcohol. "Ja volgens mij wel.", antwoordde hij half afwezig. Hij probeerde zich voor de geest te halen wat hij op het strand daarna nog allemaal gedaan had, maar veel succes boekte hij niet. Vage beelden van hem en Ayse die door het zand rolden begonnen terug te komen. Veel meer dan zoenen was het in ieder geval niet geweest. Onwillekeurig was er een glimlach op zijn gezicht gekomen, maar die verdween toen hij weer in de ogen van Wyatt keek. "Weetje wat man, ik doe gewoon wat ik wil. Als je niet wilt dat er anderen jongens aan je meisje zitten, moet je maar beter voor haar zorgen.", sprak Ty hem daarna toe. "Blijkbaar had ik haar meer te bieden dan jij.", voegde hij er een paar seconden later nog aan toe. Hij haalde een hand door zijn haar en keek naar de vele toeschouwers die ze inmiddels getrokken hadden. Zo spannend was dit nou ook weer niet, hij verwachtte inmiddels niet meer dat Wyatt hem echt iets zou doen..

Met haar blik strak naar voren gericht liep ze door de gang richting haar kluisje. Sinds het feest kon ze niet meer normaal door de gangen lopen zonder aangestaard te worden of zonder dat mensen al fluisterend naar haar wezen. De eerste paar dagen had ze zich er behoorlijk aan geërgerd, maar inmiddels negeerde ze het gewoon maar. Op het feest had ze alleen gezoend met Ty, althans daar ging ze vanuit aangezien ze gewoon in haar eentje in haar eigen kamer wakker was geworden, maar iedereen sprak erover alsof Ty haar verkracht had of zo. Wellicht was dat ook wel zo, bedacht ze zich grinnikend, ze had zo veel gedronken op het feest dat ze het zich vanaf een bepaald punt niet meer allemaal zo helder kon herinneren. Al met al was het niet zo slim geweest, officieel had ze natuurlijk nog steeds een relatie met Wyatt, maar ze kon niet zeggen dat ze er spijt van had. Het was een geweldige avond geweest, het feest zelf én de afterparty, en dat kwam niet alleen door Ty. Het was een fijne manier om alles rondom Wyatt even te vergeten, hij was inmiddels alweer twee maanden weg en ze ging er maar vanuit dat hij weer in Denemarken zat. Het was nou al de tweede keer in vrij korte tijd dat hij weg was zonder duidelijk te vertellen waar hij precies zat en hoe ze hem kon bereiken en dat maakte haar eerlijk gezegd een beetje boos. Eindelijk had ze haar kluisje bereikt en kon ze het zware gewicht van haar schooltas verminderen. Terwijl ze haar boeken in haar kluis dumpte, werd haar aandacht getrokken door twee jongens die een paar meter verderop een hevige woordenwisseling hadden. De ene jongen dacht ze te herkennen als Ty en ze beet even op haar lip. Na het feest werd Ty ook op een hele andere manier bekeken en stiekem voelde ze zich nog eerder schuldig voor hem dan voor Wyatt. Maar dat hij zó lastig gevallen zou worden door mensen die het er niet mee eens waren had ze niet verwacht. Na even te hebben getwijfeld maakte ze toch aanstalten om richting het tweetal te lopen, ze wilde niet dat de jongen die ze beschouwde als een goede vriend onnodig klappen zou krijgen van één of andere macho. Dat verdiende hij niet, het was niet zijn schuld. "Hey, back off gast." sprak ze kortaf tegen de andere jongen toen ze naast Ty stond, terwijl ze even vlug een onderzoekende blik op haar vriend wierp. Het mocht er misschien een beetje knullig uitzien; het meisje wat de stoere quarterback kwam redden, maar ze nam het gewoon op voor haar vrienden. Pas toen ze de andere jongen beter bekeek zag ze dat het Wyatt was. "Oh." was het enige wat ze wist uit te brengen, terwijl ze beschaamd haar ogen neersloeg. Dat was echt een heel pijnlijk moment.. "Oeps, awkward moment. Ehm, hey, Wyatt.." ging ze vervolgens verder, terwijl ze haar blik voorzichtig weer op haar vriendje richtte. Tussen haar wenkbrauwen was een frons ontstaan, zo kende ze Wyatt niet. Qua uiterlijk was hij zeer sterk veranderd, maar ook dat agressieve kende ze niet. Zo te zien was Wyatt al ingelicht over de situatie. "Maar alsnog, back off man. Het is niet Ty zijn schuld, maar het mijne." Ze moest de flauwe neiging om een arm om Ty te slaan onderdrukken, dat zou de situatie zéker niet verbeteren. "Ik heb Ty niets verteld over jou, hij wist op dat moment niet dat ik een relatie heb. Of had, hoe het tussen ons zit weet ik ook niet, je bent voor de tweede keer in een korte tijd weggeweest, zonder mij goed in te lichten. Geloof me, dat is ook niet erg fijn." Het was misschien niet eerlijk om zo tegen Wyatt uit te vallen, waarschijnlijk had hij meer recht om boos te zijn dan zij dat had, maar nu was hij boos op de verkeerde en dat wilde ze ook weer niet.

Wooot, ik had ineens .. inspiratie ofzo xD.

Wyatt keek naar de jongen voor zich. Kort krabde hij over zijn wang en ademde diep in. Oke, dus er was niet meer gebeurd dan elkaar zoenen. Ach, ergens was hij al blij dat er niet meer was gebeurd. Want dan had hij hier nu op dit moment niet echt zo gestaan maar dan had hij hem staan opwachten buiten school en had hij hem wel het nodige laten voelen. Daar was hij zeker van. Maar als noch, zoenen was nog altijd iets wat je niet deed als je een vriendje had of wat dan ook. De volgende woorden die hij naar zijn kop kreeg toe gesmeten deden hem even naar de grond kijken. Stiekem had Ty gelijk, hij had alleszins iets moeten laten weten aan Ayse, waarom hij dit keer weg was gegaan. Beter gezegd gesleurd want veel kon hij er niet aan veranderen. Toen hij er nog wat bijvoegde keek hij meteen weer op. Al mocht hij gelijk hebben, zoiets zei je niet. Ook al was het de waarheid. Vanuit zijn ooghoeken zag hij plots Ayse verschijnen, ze schonk hem geen blik waardig. 'Way to go pal.' Hoorde hij een klein stemmetje in zijn hoofd zeggen. De korte reactie die hij kreeg van het meisje deed hem even opkijken. Oke, ditmaal had hij het goed verkloot bij haar. In zich voelde de jongen wat breken, maar toch hield hij zich sterk, meer voor zijn eigen waardigheid hoog te houden of wat er nog van over bleef te bewaren, hij had geen zin om hier zeg maar plots in tranen te gaan uitbarsten door wat er nu op dit moment gebeurd was. De jongen keek naar de twee personen voor hem, een onbekende, en de ander het meisje waarvoor hij al bij al zijn leven zou geven als ze het hem vroeg. Dit had hij eigenlijk helemaal niet verwacht. De jongen had er trouwens nog niet aan gedacht dat ze hem niet herkende of wat dan ook. Toen ze haar ogen neersloeg snapte hij het niet helemaal. Kort keek hij naar Ty achter haar en zuchtte diep. Toen ze weer wat zei keek hij haar weer aan. Oke, nu schoot het Wyatt wel te binnen dat ze hem niet herkend had. Maar nog steeds wist hij niet hoe hij moest reageren op haar. Al een geluk had hij een ding de voorbije twee maanden geleerd, altijd je gevoelens bannen. Gewoon regelrecht op het geen afgaan wat je te horen kreeg. Maar als noch kreeg hij de uitbrander van haar wel. En ja het was een terechte. De jongen keek even naar Ty, wist dat het nu al helemaal onterecht was. Bijna onopmerkzaam knikte hij de jongen, dat het hem speet voor zijn beschuldigen. Kort keek Wyatt om zich heen en ademde diep in. Die omstaanders moesten ophoepelen, en wel nu. 'Denk je dat ik het leuk vond om jou clueless achter te laten? Ik ben zelf praktisch meegesleurd.' Mompelde de jongen zacht, maar toch nog verstaanbaar voor zowel Ayse als de jongen die achter haar stond. Ditmaal was hij het die weg keek van hen, op een of andere verwachte hij van haar een klap in zijn gezicht. Waarom wist hij niet maar ergens was het gewoon iets wat hij verwachten kon nu.

Voordat Wyatt op zijn woorden kon reageren voegde een derde persoon zich bij de situatie. Niemand minder dan Ayse vertelde haar vriendje, of ex vriendje dat hij Ty met rust moeten laten. In elke andere situatie had Ty het enigszins gênant gevonden dat een meisje het idee had dat ze voor hem moest opkomen, maar nu verscheen er onwillekeurig een glimlach op zijn gezicht. Ayse koos zo maar partij voor hém, dat was net goed voor Wyatt. Die gozer had het echt goed verpest bij haar, tenminste, zo leek het en dat hoopte hij. Uit de volgende woorden die ze sprak kon hij opmaken dat ze Wyatt helemaal niet herkend had. Had ze haar vriendje dan zó lang niet gezien, dat ze hem niet eens meer herkende? Dat maakte het iets minder leuk dat ze voor hem was opgekomen, maar toch was het een vermakelijk scene. In ieder geval voor hem, voor Ayse en Wyatt waarschijnlijk een stuk minder. "Goedemorgen schoonheid. Zoals je ziet heb ik je vriendje net ontmoet..", zei hij met zijn ogen gericht op Ayse. Wijselijk hield hij verder zijn mond, hij was nieuwsgierig hoe dit verder zou gaan tussen hen. Met enige moeite wist hij een uitdrukkingsloze blik op te zetten, terwijl Ayse Wyatt een uitbrander gaf. Hoewel hij een vaag knikje bij Wyatt opmerkte kon hij weinig sympathie opbrengen voor de jongen die hem net nog ruw tegen de kluisjes aangeduwd had en beschuldigd had van meerdere dingen. Het was een beetje een pijnlijke situatie, hij was namelijk niet de enige toeschouwer, maar er stonden nog steeds vele andere leerlingen met grote ogen te kijken. Zelf had hij liever niet in de schoenen van Wyatt gestaan. Hij voelde met Ayse mee en wilde haar het liefste nu vertellen dat ze veel beter verdiende dan een jongen die haar zo maar een paar maanden in het ongewisse liet. Alleen hij was slim genoeg om te weten dat ze dat waarschijnlijk zelf ook wel kon bedenken. Als hij Wyatt was geweest had hij dit alles iets anders aangepakt, maar daarbij had hij zijn vriendinnetje nooit zo behandeld. Met afkeurende ogen keek hij naar Wyatt en hij sloeg zijn armen over elkaar. Aan zijn houding kon je wel aflezen dat hij niet van plan was ergens anders heen te gaan. Nee, Wyatt had hem zo nodig in de situatie moeten betrekken, nu zou hij er bij blijven ook..

Het ergerde haar enigszins dat Wyatt niets zei. Hij had wel de ballen om Ty min of meer aan te vallen zonder dat hij er het fijne van wist, maar zodra zij voor zijn neus stond sloeg hij dicht. Kort schoot haar blik even van Wyatt naar Ty en vervolgens naar de leerlingen die nieuwsgierig toe stonden te kijken. Ze durfde te wedden dat ze er gewoon op stonden te wachten tot iemand een klap uit zou delen, zonder dat het uitmaakte wie aan wie een klap gaf, dan hadden ze tenminste weer eens iets 'interessants' om over te praten. Ze grinnikte even om de manier waarop Ty haar begroette en schonk hem een vrolijke glimlach.  "Hi sexy. Jullie mogen elkaar wel zo te zien, hè? Het is trouwens maar wat je een goede morgen noemt, ik heb geloof ik echt een chronische kater. Óf ik moet gewoon niet bijna iedere avond uitgaan en zoveel drinken.. De dagen lijken zo kort als je je telkens bijna niks van de avond kan herinneren." reageerde ze grijnzend. Vervolgens richtte ze zich weer op Wyatt en verstrakte haar blik weer. Nog steeds had de jongen niets gezegd en hij moest niet veel langer stil zijn of ze zou hem echt een stoot verkopen. Ze keek hem met een afwachtende blik aan, ze ging niet eerder naar de les totdat dit enigszins was opgelost. Het was dan nu wel pauze, maar zouden ze tegen de tijd dat de bel nog steeds in gesprek zijn, dan zou ze gewoon blijven staan. Toen Wyatt dan eindelijk zijn mond open trok, rolde ze even met haar ogen. "Weet ik veel wat jij ervan vond, blijkbaar vond je dat het wel kon want anders had je wel meer geprobeerd om contact te zoeken. Er bestaat nog steeds zoiets als telefonie en internet." antwoordde ze lichtelijk geïrriteerd. De vorige keer had ze nog geloofd dat de vaste lijn er echt uit lag, maar als hij nu weer met hetzelfde zou komen geloofde ze het niet. Denemarken mocht dan misschien minder modern zijn als Amerika, het was niet één of ander boerengat waar ze nog nooit van enige vorm van communicatiemiddelen hadden gehoord. "En doe nou niet zo pussy, ik bijt heus niet. Niet als ik boos ben tenminste.." beet ze hem vervolgens toe. Toen de bel ging keek ze even om, maar ze was niet van plan om dit uit te stellen om eerst naar de les te kunnen. Wel was het een voordeel dat de meeste toeschouwers afdropen om braaf naar hun les te gaan. "Wyatt, het gaat me er niet eens zo zeer om dat je weer weg was. Nee, ik vond het echt niét leuk en daar ben ik ook pissig om, maar daar valt mee te leven. Net zoals ik het echt niet vind kunnen dat je zomaar naar Ty gaat zonder dat je weet wat er nou precies gebeurd is, ík ben hier toch echt degene die vreemd is gegaan. Als je dan zo nodig boos wilt zijn op iemand, wees dan boos op mij. We hadden een feest, we hadden allebei veel gedronken en toen hebben we gezoend." begon ze toen nijdig, waarna haar blik iets versoepelde en ze even van Wyatt naar Ty keek, en weer terug naar Wyatt. "Na al dat gedoe met m'n ex, op het strand.. Ik was gewoon zo ontzettend bang dat híj je wat gedaan had. Waar was je, verdomme?" ging ze wat zachter verder, maar nog steeds met een boze ondertoon. Kort beet ze even op haar lip om de tranen te bedwingen die achter haar ogen prikten. "Lang verhaal, maar dat vertel ik je nog wel eens." sprak ze vervolgens tegen Ty toen ze zich besefte dat die geen idee had waar dat over ging. 

Wyatt negeerde het kleine gesprekje tussen Ty en Ayse, dat omdat hij toch wel wist dat er anders toch veel meer drame zou ontstaan dan nodig was. Wel hield hij zijn ogen op haar gericht. Zijn blik vertelde op het eerste zicht niet veel, maar als je goed keek en je peilde zijn houding, dan zou je er wel uit kunnen opmaken dat het hem speet. Toen ze begon te spreken tegen hem over het zoeken van contact beet hij op zijn onderlip. Als het was toegelaten had hij dat ook gedaan, maar door een paar zaken mocht het niet in de academie en werd zijn mobiel hem afgenomen. 'Denk je dat ik niet geprobeerd heb?' Oke, stomme vraag want hij wist het antwoord al. Maar hij had dan ook nog niets uitgelegd aan haar, al zou dat wel gaan komen zo meteen. Op de woorden die ze daarna sprak reageerde hij niet. Op dit moment voelde alles heel verdoofd aan, iets waar hij niet echt wat aan kon doen. Maar zijn woede was toch wel bekoeld nu, oke Ty haatte hem daarom maar hoe zou hij zelf gaan reageren als iemand aan zijn vriendin zat, moest hij die hebben? De bel ging, en ergens voelde hij zich toch meer op zijn gemak toen de meeste afdropen. Mooi, die konden iniedergeval al niet meer doelloos blijven staren. Zo had hij ook meer vrijheid, alleszins dat vond hij toch maar goed. Zelf moest hij ook naar de klas eigenlijk, maar hij wist even goed dat dit moest worden opgehelderd. Uiteindelijk begon er weer een woordenzee waardoor hij luisterde, toen ze vernoemde dat hij Ty had aangevallen zonder te weten wat er nu was fronste hij even. 'Hoe zou je zelf reageren? Ja, ik weet het ik had niet zo mogen handelen en dat spijt me Ty, maar bedenk zelf eens hoe je zou reageren als je van allemaal verhalen naar je kop toegesmeten kreeg over dat je vriendin de lakens had gedeeld met een ander? Oke ja, het is nu op gehelderd. Ik had hem niet moeten aanvallen.' Sprak de jongen tegen haar en ademde vervolgens diep in. Toen ze verder ging voelde hij een drang om naar haar toe te stappen en haar in zijn armen te sluiten en vertellen dat alles wel weer goed kwam, maar hij wist dat het misschien niet zo slim was. 'Ik ben niet zo maar terug in mijn oude zelf verandert, ik wou niet weg. Maar ik werd hier weg gehaald door god weet ik veel wie en die dropte me op de militaire academie in Denemarken. Daarom kon ik je niet verwittigen want enige communicatie was verboden daar. Het blijkt dat mijn ouders op jonge leeftijd hadden beslist dat hun beide zoons als ze de leeftijd van zeventien bereikt hadden dat wij naar daar moesten. Bij mij duurde het nu iets langer omdat ik hier zat en ze me niet konden vinden. Maar dat is wat er gebeurd is. Neem het op zoals je wilt, maar zo is het gebeurd. En het spijt me, ik wou niet dat je dat dacht, helemaal niet.' Wyatt keek haar alleen nog maar aan, de jongen had het gezegd. Het was de waarheid. Maar of ze dit zo zou zien of als een smoes was haar keuze, maar daar kon hij dan ook niets aan veranderen.

De vrolijke glimlach die ze hem toewierp was heel anders dan de blik waarmee ze naar Wyatt keek en stiekem deed dat hem goed. Hij grinnikte om haar woorden die hij heel goed herkende. "Jep, dat chronische kater gevoel ken ik ook," reageerde hij op dezelfde vrolijke toon. Toen Ayse haar ogen weer op Wyatt richtte greep Ty de kans om even met zijn hand over zijn keel te wrijven. Of Wyatt was echt heel woest geweest, of hij kende zijn krachten gewoon niet. Hij hoopte dat het er niet al te rood uit zag, maar het voelde in ieder geval nog steeds niet helemaal goed. Eerder alsof hij net bijna gewurgd was. Uiteindelijk vouwde hij zijn armen over elkaar en keek beschuldigend naar Wyatt, die nu een uitbrander van Ayse moest aanhoren. Heel veel kon hij niet vastknopen aan de woorden die de twee uitwisselende, het verhaal klonk allemaal nogal vaag. En aangezien hij met Ayse nooit over Wyatt gepraat had wist hij ook niet veel van de jongen af. Hij zuchtte even verveeld en keek naar de leerlingen die -duidelijk met tegenzin - langzaam aan afdropen nadat de bel door de gangen geringeld had. Heel interessant was de ruzie tussen het stelletje niet, maar het was hoe dan ook beter dan de les. Dus de keuze was snel gemaakt, hij zou niet weglopen. Hij knikte instemmend toen Ayse vaststelde dat het niet helemaal oké was dat Wyatt meteen op Ty afgevlogen was. Na dat ze terugwees naar 'dat gedoe met haar ex' zette hij net een vragende blik op, toen Ayse hem al toespeelde dat ze hem dat nog wel zou vertellen. "Ik wil me er niet echt mee bemoeien hoor, maar ik doe het toch," begon hij nadat beide even stil waren. "Ayse, vergeet volgende keer alsjeblieft niet aan een jongen te vertellen dat je een vriendje hebt, voordat je met diegene zoent en meer. Zeker niet als hij een halve militair is of iets in die richting," zei hij terwijl hij Ayse rustig aankeek, vervolgens richtte hij zich iets meer op Wyatt. "En Wyatt, dat zijn echt hele slechte excuses om je vriendin te verwaarlozen.." Ondanks dat hij het niet waardeerde dat Ayse hem hierin betrokken had door hem niet te vertellen dat ze een vriendje had, stond hij nog altijd aan haar kant in dit verhaal.

Tussendoor wierp ze af en toe een blik op Wyatt terwijl ze met Ty praatte. Aan de ene kant was het waarschijnlijk verstandig van hem dat Wyatt niks zei, maar aan de andere kant ergerde ze er zich ook weer aan dat hij niets zei. Maar ze kende hem goed genoeg om wel te kunnen zien dat het hem speet, al twijfelde ze een beetje aan zijn excuus waarom hij nu weer weg was geweest. Zo kon zij niet in een relatie zitten, hij was gedurende hun relatie meer in Denemarken dan in Santa Monica. Toen ze Ty vanuit haar ooghoeken over zijn keel zag wrijven wierp ze Wyatt even een boze blik toe. "Ik weet niet wat ik moet denken, Wyatt." beet ze hem ietwat geïrriteerd toe. Kort schoot haar blik van Wyatt naar Ty. "Gaat het?" vroeg ze Ty mompelend, ze kon er nog steeds niet over uit dat Wyatt hem zomaar aangevlogen was, zo kende ze hem helemaal niet. Blijkbaar was er heel wat gebeurd in die twee maanden dat hij weg was geweest, ze was best nieuwsgierig naar wat hem zo veranderd had. De gangen waren nu zo goed als leeg, op enkele leerlingen die een tussenuur of iets dergelijks hadden na. Ze lachte even schamper toen Wyatt haar vroeg hoe zij zou reageren. "Ik zou niet zomaar één of andere meid aanvallen als ik te horen kreeg dat die met jou zou hebben gezoend. Ik zou eerst naar jou toe gaan, aangezien lang niet ieder verhaal wat hier de ronde doet op school ook echt waar is. Mensen maken het hier sowieso altijd groter dan dat het is, er zal ook vast beweerd zijn dat we meer hebben gedaan dan zoenen. Maar dan kan ik je nu alvast vertellen, voordat je weer Ty aanvliegt, dat is niet zo. Denk ik." antwoordde ze fronsend. Ze wist niet goed wat ze van Wyatt's verhaal over één of andere militaire academie moest denken. Zij zou denken dat je eerst een oproep kreeg en niet zomaar werd meegenomen, maar ze wilde niet hoeven twijfelen aan Wyatt. Een vermoeide zucht ontsnapte uit haar mond, waarna ze haar blik op Ty richtte die nu begon te praten. "Nou, het was ook niet echt mijn plan om met jou te zoenen, maar door die drank was ik even mijn vriendje waar ik al twee maanden niks van had gehoord vergeten. En dat laatste, daar kom ik dus ook nu pas achter." antwoordde ze Ty, waarna ze haar blik weer op Wyatt richtte. "Ik weet ook niet wat ik er nou van moet denken, Wyatt.." voegde ze er mompelend aan toe. Er was in die twee maanden tijd toch vast wel érgens een moment geweest waarin hij contact had kunnen zoeken met haar?

Wyatt keek naar de twee, voelde ergens een vlaag van jaloezie opkomen maar die onderdrukte hij. Alleszins dat probeerde hij toch. Zij zou niet iemand aanvliegen, oke dat klopte misschien wel. Hij was te ver gegaan, dat was nu duidelijk genoeg. Ja, op deze school werd alles zo hard vergroot. Zelf vond hij zijn reactie ook niet geheel abnormaal buiten dan dat hij de jongen zo ruw had vast gegrepen dat ging er inderdaad over. Wyatt was een jaloers type, al had hij dat nooit veel moeten laten zien. Kort knikte hij op haar woorden waarna hij even naar Ty keek en merkte dat die over zijn nek wreef, kort beet hij op zijn onderlip. Op de woorden die Ty sprak zuchtte hij. 'Het zijn misschien slechte excuses, maar het is de waarheid.' Sprak hij tegen de jongen die nog achter Ayse stond. Ergens had hij het liefst nu ergens alleen geweest met Ayse, gewoon omdat het dan waarschijnlijk makkelijker was geweest en omdat hij Ty dan niet aangevlogen had, want hij moest er blijkbaar vanuit gaan dat Ayse hierbij schuld trof en niet Ty, al geloofde hij dat ook maar voor de helft. 'Ik kan je niet zeggen wat je er van moet denken, het enigste wat ik momenteel kan zeggen is dat ik niet meer weg hoef. Nooit meer.' De laatste woorden klonken zo stil. Er lag wat meer achter die woorden maar dat zou hij wel tegen haar zeggen als ze alleen waren. Dat lag voor de moment nog te vers in zijn geheugen en zou hem welliswaar breken als het echt tot zijn verstand kwam. De jongen wreef kort door zijn haren en zuchtte. Wat er nu ging gebeuren wist hij niet, maar tussen hem en Ayse was het nog niet helemaal terug goed, en dat zou misschien nog een poosje duren. Zolang hij maar wist dat er nog een kans op goedkomen zou zijn, zou de jongen zich daarop gaan focussen. Maar de woorden die moesten vallen waren gesproken volgens hem, tenzij Ayse of Ty er natuurlijk nog iets aan bij te voegen had wat hij was vergeten. Kort vervlogen zijn gedachten even naar die twee maanden daar, hij had gezocht naar enige manier van communiceren maar had daar in gefaald. Ook de andere jongens die in de academie zaten hadden niets gevonden. Het enige wat hij van de buitenwereld had doorgekregen van een van de officiers was het uiteindelijke nieuws, wat hij niet had willen horen. Wyatt weerde even zijn blik af en staarde voor een paar minuten naar zijn schoenen, gewoon om even alles weer op orde te krijgen. De jongen sloot zijn ogen even om opkomende tranen tegen te gaan. Dit ging hij niet nu doen. Wyatt vermande zich al snel genoeg weer en keek Ayse weer aan, hoewel zijn blik zo nu en dan toch even naar Ty ging.

Hoewel hij dacht onopgemerkt over zijn keel te wrijven, voelde hij al snel de ogen van zowel Wyatt als Ayse op hem gericht. Hij glimlachte bij de bezorgde woorden van Ayse en knikte naar haar. “Jawel, ik ben wel iets gewend,” reageerde hij luchtig, maar geheel naar waarheid. Als quarterback kreeg hij vaak de hardste klappen, het enige verschil was dat hij het op die momenten verwachtte. Nu was de tot voor kort onbekende jongen vanuit het niets gekomen en de woede die hem dreef had hem waarschijnlijk nogal onbeheerst gemaakt. Daar hield hij het in ieder geval op, hij vond Ayse niet het type om te daten met de agressieve types. Hij luisterde nog maar half naar de woorden die heen en weer gesproken werden tussen de twee ex tortelduifjes. Zijn aandacht was getrokken door Jessica,die hen vanaf de andere kant van de gang gadesloeg en iets aan hem probeerde duidelijk te maken. Er stond een verwarde blik op zijn gezicht, want hij had geen idee wat haar signalen betekenden. Toen ze uiteindelijk maar weg liep richtte hij zich weer op Ayse en Wyatt en zuchtend hoorde hij hen aan. “Het maakt me niet Ayse, ik heb er van genoten,” reageerde hij grinnikend. Hmm, misschien was het een beetje een cheap shot, maar hij moest iets doen om dit interessant te houden. Vervolgens keek hij naar Wyatt en haalde zijn schouders op toen hij weer meende dat het toch echt de waarheid was. Denemarken was niet een land waar hij veel van af wist, maar hij betwijfelde dat het zo achter liep dat ze er geen goede communicatie hadden. “En, hoe gaan jullie nu verder?” vroeg hij nieuwsgierig, al betwijfelde hij of één van de twee hier überhaupt een antwoord op had. Zou Ayse nu ze bij L8 Nites zat en kon genieten van de populariteit en vooral van de feesten die je daar bij kreeg nog in een relatie willen? Afwachtend ging zijn blik heen en weer tussen Ayse en Wyatt.

Afwachtend had ze haar blik op Wyatt gericht, maar hij vond het blijkbaar niet nodig om te antwoorden. Ze rolde even met haar ogen toen Ty beweerde dat het wel ging. Over het algemeen zouden jongens toch nooit toegeven als het niet ging, of ze zou wat gewend waren of niet. "Ah, ik hoef er dus geen kusje op te geven?" vroeg ze grijnzend, terwijl ze vanuit haar ooghoeken Wyatt's reactie peilde. Het was misschien.. vals om zo tegen Ty te doen terwijl Wyatt erbij stond, maar ze ergerde zich nog steeds aan hem, aan de meeste van zijn reacties had ze niet erg veel. Desnoods zou ze hier voor zijn neus Ty zoenen, het betekende niets voor haar. Ty was gewoon een vriend en Wyatt was nog steeds de enige waarmee ze een relatie wilde, als hij niet steeds wegging tenminste. De woorden van Wyatt over dat hij nooit meer weg zou hoeven te gaan riepen enige vraagtekens bij haar op. "En waarom dat ineens? Over een paar weken is er vast wel weer iets waardoor je weer weg moet." antwoordde ze fronsend. Ze kon zich van de vorige keer soortgelijke woorden herinneren, ze wist niet of ze hem nu wél kon geloven. Ze grinnikte even om Ty's woorden. "Oh, dat zeker." Er brandde nog een flauwe opmerking over zijn zoenkunsten op haar tong, maar ze besloot die maar even achterwege te laten. Ty scheen net zo aan Wyatt's 'excuus' te twijfelen als zij deed. Het klonk nu eerder alsof hij in één of andere gevangenis had gezeten in plaats van een militaire academie. Ze was blij dat Ty was blijven staan toen de bel ging, als hij er niet bij was geweest had ze waarschijnlijk een stuk minder beheerst gereageerd. En Wyatt moest er maar aan wennen dat ze nu bij dezelfde studentenvereniging als Ty zat en hem dus vaker zag, ze was in ieder geval niet van plan om nog eens zo'n fout te begaan. "Hoe graag ik er ook een antwoord op zou willen hebben, Ty, ik weet het niet.." beantwoordde ze zijn vraag mompelend. Onderzoekend richtte ze haar blik weer op Wyatt, die zijn ogen gesloten had. "Wyatt, ik ben niet gek. Wat is er?" vroeg ze hem zacht toen hij zijn blik weer opgericht had. Ze kende hem nou wel goed genoeg om te weten dat er iets met hem was. 

Op de opmerking die Ayse maakte tegen Ty, reageerde hij niet. Alleszins niet verbaal, zijn ogen hadden weer die jaloerse blik gekregen. Als hij nu met woorden ging gooien dan was hij Ayse kwijt, zo ver was hij ook wel al, en de reactie die hij wou geven hadden verscheidene obscene woorden die in een gewoon gesprek nooit over zijn tong zouden rollen. Toen ze hem toe beet dat hij over enkele woorden toch weer zou vertrekken schudde hij zijn hoofd. 'Dat gaat niet gebeuren.' Sprak de jongen bedeesd tegen haar. Wyatt zijn blik verzachtte weer Tuurlijk had ze alle recht om te zeggen dat hij weer weg zou gaan, omdat het vorige keer ook gebeurd was, maar nu vertrok hij niet meer. Dat om een ding, in Denemarken was niets meer voor hem nu. Toen Ty vroeg hoe ze nu verder gingen dacht hij even na. Het antwoord van Ayse was zijn antwoord. 'Nou, we zullen eerst weer genoeg moeten praten I guess.' Voegde hij er nog aan toe waarna hij weer naar Ayse keek die uiteindelijk toch door had dat er wat mis was. Tuurlijk had ze het door, ze kende hem beter als hij zichzelf soms wel leek te kennen. De jongen deed een stap naar haar toe, bewaarde nog wel een afstand maar ze stonden toch wel iets dichter bij elkaar, al had Ty nog steeds het voordeel om dichter te staan. 'Nou, ik heb een ding doorgekregen toen ik daar zat. Iets wat ik liever niet wilde horen. Mijn broer, en mijn vader zijn omgekomen in een auto ongeluk. Dat is de reden waarom ik niet meer vertrek naar Denemarken, het laatste wat ik daar had is me ook ontnomen.' Wyatt keek haar voor enkele tellen aan maar wende zijn blik dan toch af. Verbeet alle emoties die opkwamen, verbeet zijn drang om weg te lopen of gewoon zijn drang om nu de razernij om gewoon tegen de muren aan te slaan. Ja, hij was er kwaad om geweest toen hij in de academie zat, maar hij kon er niet weg dus had hij gewoon alles gestopt in zijn training, had nooit een of ander teken van emotie getoond. Had nooit de mogelijkheid gehad om zeg maar een potje te gaan liggen huilen in een hoekje.

Hij haalde zijn schouders op en grijnsde naar Ayse, zijn blik ging heel even naar Wyatt, om zijn reactie op die woorden te peilen. Jammer genoeg kon hij niet veel uit zijn houding opmaken, al leek er vleug jaloersheid in zijn ogen te sprankelen. Snel wendde hij zich weer af naar Ayse, hij wilde nog antwoord geven. 'Nou, je weet dat ik daar nooit nee tegen zeg..' reageerde hij met pretlichtjes in zijn ogen. Dit keer meed hij de blik van Wyatt, hij wist dat het een behoorlijk provocerende opmerking was. Wyatt leek besloten te hebben zich vanaf nu niet meer te laten gaan, wat Ty ergens best wel jammer vond. Dat zou dit alles een stuk interessanter maken. Hij wist waarom hij Wyatt wilde uitlokken, als Wyatt zich weer zou laten gaan zou Ayse het misschien niet meer zien zitten om hun relatie een nieuwe kans te geven. Stiekem vond hij de single Ayse veel te leuk om aan te zien hoe ze ziet liet inpalmen door één of andere liegende jongen met een agressie probleem. Maar het was niet zijn beslissing, net als dat dit eigenlijk niet zijn ruzie was. Aan hun antwoorden te horen wisten ze het allebei niet en hij knikte begrijpend. Het was misschien oneerlijk van hem om extra te zitten stoken tussen hen, hij wist hoe lastig relaties soms konden zijn. Een verveelde zucht ontsnapte over zijn lippen, misschien moest hij gewoon weglopen. Alleen zou dat beteken dat hij gewoon weer naar les moest, iets waar hij behoorlijk tegen op zag. Nieuwsgierig luisterde hij naar de woorden van Wyatt, die aan het opbiechten was. Het volgende slappe excuus dat verwachtte te horen kwam niet, in plaats daarvan vertelde Wyatt een nogal heftige gebeurtenis. Dat was het waarschijnlijk. Dat zou Ayse doen omslaan. Dat nam hij tenminste aan. Meisjes waren veel te goed voor jongens. Net als Ayanna. Hij richtte zich op Ayse en keek haar even onderzoekend aan. "Ays, zal ik je anders later nog even bellen en jullie nu alleen laten?' vroeg hij aan haar.

Wederom slaagde ze er niet in om Wyatt uit te lokken, er verscheen alleen een jaloerse blik in zijn ogen. Ze zocht naar andere redenen om boos op hem te blijven, maar het leek erop dat Wyatt die niet aan haar ging geven. Ze had haar blik op Ty gericht, maar keek vanuit haar ooghoeken af en toe naar Wyatt. Ze grinnikte even om Ty's antwoord, natuurlijk wist ze dat hij daar geen nee tegen zou zeggen. Grijnzend boog ze iets naar hem toe, om vervolgens haar lippen even in zijn nek te drukken. "Zo beter?" vroeg ze grinnikend, al kon ze het antwoord daarop wel raden. Haar blik gleed opnieuw even naar Wyatt. Als hij hier geen reactie op zou geven wist ze er ook niet meer. Alhoewel.. Ze betwijfelde het of hij zich nog steeds zo goed kon beheersen als ze Ty hier voor Wyatt's neus weer zou zoenen.. Misschien moest ze dat maar als 'plan B' achterhouden. Ze trok even haar wenkbrauwen op toen Wyatt opnieuw duidelijk maakte dat hij niet nog eens weg zou gaan, ze geloofde hem nog steeds niet helemaal. "Eerst zien, dan geloven," sprak ze kortaf. Toen hij vervolgens zei dat ze veel zouden moeten gaan praten rolde ze even met haar ogen, ze keek nu al op tegen de komende gesprekken. Het zouden vast geen gezellige gesprekken worden.. Demonstratief deed ze een stapje naar achteren, en stiekem gelijk een stukje dichter naar Ty, toen Wyatt een stap dichterbij zette. Ze mocht dan misschien minder boos zijn dan toen ze aan dit gesprek begonnen, dat betekende niet dat ze hem gelijk maar zo dicht in haar buurt liet. Voor hetzelfde geld vloog hij nu háár aan in plaats van Ty, alhoewel ze dat wel eerlijker zou vinden. Aan de andere kant, dan had ze wel weer een reden om nog langer boos te blijven.. De verveelde zucht van Ty deed haar even grijnzen, blijkbaar vond hij dit net zo interessant als zij. Zuchtend wendde ze haar blik even af toen Wyatt aan zijn volgende excuus begon, ze wilde niet eens weten met wat voor onzin hij nu weer aan kwam zetten. Het was echter minder onzin dan ze had verwacht en ze staarde even verbijsterd voor zich uit. Tja, wat moest ze nu? Zou zij hem nu ook nog eens dumpen, dan had hij vrijwel niemand meer.. En stiekem wilde ze hem ook helemaal niet kwijt, ze wilde gewoon goed duidelijk maken dat ze er absoluut niet van gediend was dat hij zonder iets te zeggen was vertrokken. De behoefte om hem gewoon dicht tegen zich aan te trekken was groot, maar ze onderdrukte het. "Oh.. Dat spijt me voor je.." mompelde ze uiteindelijk zacht, niet goed wetende wat ze nu moest zeggen. "Hm, ja, graag. Bel vanavond maar of zo." reageerde ze met een dankbare glimlach op Ty's voorstel.

Wyatt keek weer op, hij voelde het laatste beetje moed wegzinken toen ze Ty een kus in zijn nek drukte. Woede welde in hem op, de jongen balde zijn vuisten maar wist zich nog net op tijd in te houden. Hij ging geen klappen meer uitdelen, hij begreep niet waarom ze nu zo begon te spelen. 'Vind je dit normaal?' Mompelde de jongen onverstaanbaar. Met moeite wist Wyatt zich in te houden, iets wat merkbaar was geworden aan zijn knokkels die wit gekleurd waren en zijn handen die aan het trillen waren. Wijselijk deed Wyatt een stap naar achteren, hij ging niet slaan. En als hij dan toch zo nodig uitvloog dan wou hij het niet doen op Ayse. Al mocht hij veranderd zijn, een meisje slaan deed je gewoon niet. Maar er waren wel meerdere gingen die je niet deed bij een meisje. De woorden die ze zo kort tegen hem sprak deden hem huiveren. Zo kende hij haar niet, en zo wou hij haar ook niet kennen. Nee, hij had dan nog liever dat er tranen vielen dan dat hij de woorden en daden moest slikken. Wyatt staarde even naar de grond, er rolden niets van woorden over zijn lippen, het gene wat hij nu voelde was iets wat hij liever niet ging verwoorden. Niet tegen haar, noch tegen Ty dat hadden ze beiden niet verdiend. Zonder wat te zeggen leunde hij tegen de kluisjes achter hem aan, momenteel wou hij neerzakken, volledig in storten maar dat beeld gunde hij Ty niet, en Ayse al helemaal niet. Voor een moment keek hij op, dat was toen Ty tegen Ayse zei dat hij zou vertrekken. Ergens was hij blij dat Ty weg zou gaan, hij wou gewoon even alleen praten met haar. Zonder te moeten aanzien dat ze hem tja binnen zat te doen op een of andere manier. Enkele leraren kwamen de gang op gelopen hadden hun blik streng gericht op de drie studenten, maar veel kon het Wyatt niet boeien, hij had toch al te veel zaken aan zijn hoofd dan hij normaal gewend was. De jongen plooide zijn handen weer open en wreef kort over zijn pols, om een of andere reden begon die pijn te doen. De jongen keek weer naar de twee en wachtte kalm af, na vandaag zou dit nog niet goed zijn gekomen. Zo slim was hij nu wel ondanks dat de meeste beweerde dat blonde personen nog al dom waren, wat dus gelijk helemaal niet was. Maar goed, daar draaide het niet om. Hij had Ayse pijn gedaan zonder dat hij het wou, al had zij hem ook zeer gedaan maar dat was uiteindelijk zijn eigen schuld geweest. Een onhoorbare zucht schoof over zijn lippen, dit zou nog lang gaan duren.

De verbazing was niet in zijn ogen af te lezen, maar hij voelde hem zeker toen hij Ayse naar hem toe zag komen en haar zachte lippen in zijn nek voelde vervolgens. Ietwat afwezig knikte hij toen ze vroeg of het beter ging. Als Ayse dit deed voor de ogen van haar vriendje, moest het echt goed fout zitten tussen hen. Anders zou ze dat niet doen, hij moest haar echt goed gekwetst hebben. Het feit dat Ayse de afstand tussen hen kleiner maakte en de afstand tussen haar en Wyatt groter was daar alleen maar een bevestiging op. Het was aan Wyatt af te lezen dat hij het alles behalve waardeerde wat er hier net voor zijn ogen gebeurd was en heel stiekem moest Ty hem daarin gelijk geven. Het was hard voor hem en het verbaasde hem enigszins dat hij hem niet opnieuw was aangevlogen. Blijkbaar zou hij zich inhouden voor Ayse, een erg wijze zet van hem. Hij knikte naar haar en wilde aanstalten maken om weg te lopen, toen hij zich nog even inhield. Er waren verscheidene leraren die al blikken op hen hadden geworpen, maar Ty haalde hoge cijfers en was niet vervelend tijdens de lessen, dus maakten ze er niet echt problemen van. Hij wachtte tot ze de gang weer helemaal voor zichzelf hadden en deed vervolgens een paar passen naar Ayse haar blonde wegloper toe. Vlak voor hem bleef hij staan en zijn blik verstrakte. "Het zal je misschien lukken om Ayse over te halen weer bij je terug te komen, al verdiend ze een veel beter iemand dan jij. Maar onthoud wel dat je aan mij nu een slechte hebt en reken maar dat ik je weet te vinden als je haar ook maar op één manier verdrietig maakt." siste hij scherp in zijn oor, zodat Ayse dat niet kon horen. "De vorige keer toen ze behoefte had aan iemand had ze mij ook vrij snel gevonden hè." voegde hij iets later aan toe, nog steeds op dezelfde zachte toon. Net had hij Wyatt zijn aanval over zich heen laten komen, maar nu was hij degene die Wyatt aanviel, al was het met woorden. Bang voor hem was hij niet, hij had het idee dat Wyatt zich sowieso wel in zou houden als Ayse er nog steeds bij stond en daar maakte hij dankbaar gebruik of eigenlijk misbruik van. Ty had altijd al een sterk gevoel van loyaliteit naar vrienden gehad en bij Ayse was dat nu niet anders dan normaal. Het waren misschien de verkeerde woorden, op de verkeerde manier, maar voor Ty was dit gewoon opkomen voor zijn vriendin.

Wyatt volgde Ty met zijn blik toen deze aanstalten maakte om te verdwijnen. Maar blijkbaar veranderde hij al snel genoeg door iets van gedachten en kwam naar hem toe wandelen. Wat ging hij nu weer uitsteken? Zijn wenkbrauwen schoten naar omhoog, in zijn blik verscheen een argwanende blik. Wat was die gozer zijn probleem nu weer juist? Wacht, dat was hij, vraag opgelost. De woorden die de blonde quarterback in zijn oor toe sprak deden hem zijn vuisten ballen. Dit ging te ver, hij zou zich niet gaan laten bedreigen door meneer hier. Wyatt beet op zijn tanden, de drang om hem hier nu meteen een klap te geven werd groter, zo groot dat hij zichzelf amper kon bedwingen. Maar hij deed zijn best nog, voor Ayse, al zou het ditmaal niet zijn schuld zijn want hij had het uitgelokt al bij al door wat hij tegen hem zei. Wyatt zijn ademhaling werd iets zwaarder, iets wat ook kwam door Ty. 'Je speelt met vuur.' De volgende woorden gingen door merg en been, zijn ogen verwijdde zich. Oke, deze woorden had de jongen beter niet gezegd, voor zijn eigen goed. Zonder nog maar te wachten of wat dan ook had zijn vuist al een weg gevonden naar boven en voelde hij al snel Ty's gezicht. Wyatt verkocht een harde vuist slag tegen zijn kaak en gaf hem vervolgens nog een harde stomp in zijn maag. Voor hij verder een slag kon uitdelen had hij zichzelf al naar achteren bewogen en keek hij naar de jongen. Vanuit de klassen kwamen enkele hoofden kijken, en dat terwijl Wyatt meer van zichzelf geshockeerd was, naar Ayse keek. Oke, hij wou niet bepaald slagen maar Ty had hem gewoon bespeelt met de juiste woorden en daar had hij op gereageerd door twee harde klappen uit te delen. Dit was iets wat hij beter niet gedaan had, Ayse ging waarschijnlijk toch weer kwaad op hem worden omdat ze dacht dat hij weer gewoon uit het niets sloeg. Zijn rug raakte de ijzig koude kluisjes, nog steeds staarde hij verdwaasd naar Ayse. Toch richtte hij uiteindelijk zijn blik op de grond, dit was dan het einde van Ayse en hem zelf als koppel...