Have a nice day

ZONSONDERGANG? Ze fronste even en haar mond viel open toen ze weer recht zat. "Zonsondergang, Niels, méén je dat nou?" Ze pruilde nogmaals en sloeg haar ogen neer, waarna ze grassprietjes één voor één begon uit te trekken; Sophia Grass Killer. Ze trok één wenkbrauw even op toen hij meende dat hij het langer zou volhouden het te verzwijgen als ze hem niét gek zou maken. Ze werd er ietwat slechtgezind van, die onwetendheid kon haar zo frustreren dat haar mondhoeken ietwat omlaag gekruld waren toen hij haar de plaats liet kiezen. "Hoe kan ik nou weten waar ik het wil als ik überhaupt niet weet wàt het is?", reageerde ze bokkig, waarna ze haar blik afwende en haar jigglypuff gezichtje trok; onbewust, deze keer. Ze vond het helemaal niet leuk dat ze niets wist én dat hij zei dat hij het langer vol zou houden te zwijgen als ze dreigde dat ze hem tot dan niet meer gek zou maken. Nee, haar skills werden niet gewaardeerd. Haar jigglypuff gezicht ging weer over in een pruillip, waarna ze zonder Niels aan te kijken, een slok water nam en de mensen in het park bekeek. Een katje dat haar baasje kwijt was, kwam naar hem toe gewandeld; ze keek het arme diertje vuil aan en vernauwde haar ogen even. "Kssst." Deed ze, waardoor het katje metéén wegrende en in de struiken verdween. "Stomme kat." Mompelde ze gefrustreerd en bleef grassprietjes uittrekken. Ja, dit was niet de normale Sophia, maar ze wilde nu eenmaal wéten wat er was !

Niels streek even over zijn hoofd en beet kort op zijn lip. 'Nou, ja. Zo had ik het geland.' Sprak hij zachtjes tegen haar. Kort keek hij naar de grond. Zag dat ze gras begon te vermoorden. Dat groeide wel weer eens terug over enkele dagen. Hm, maar toen ze niet meer die glimlach toonde op haar gelaat zuchtte hij even. Nou, hij wou het niet zeggen, maar als ze zo ging doen dan ging dit nog eens slecht aflopen. De bokkige reactie van het meisje verraste hem des te meer. Dit vond hij nu ook niet echt het beste van het beste. 'Hé, je hoeft niet zo te reageren hoor.' Mompelde hij en staarde even naar de grond. Als het zo zat ging die verrassing mooi niet door. Hij stond op en wandelde wat weg van haar waarna hij uiteindelijk na een vijf tal meter ergens neer plofte en naar het water staarde. Een kat schoot weer de bossen in, iets wat hem deed opkeken. De jongen keek even naar het bange diertje dat in de struiken zat en stak zijn hand voorzichtig uit naar het diertje. Dat uiteindelijk heel voorzichtig naar hem toe kwam wandelen, en vervolgens zijn hand enkele kopjes begon te geven. Zachtjes streek hij het dier over haar flank, al verscheen er geen glimlach meer op zijn gezicht. Niels was nog nooit van haar weg gewandeld, maar hij had dan ook nooit zo'n reactie gekregen van haar. De kat sprong hem op zijn schoot, hij legde zich neer zodat het diertje op zijn borst zou kunnen komen liggen. Even keek hij naar Sophia met een ietwat bezorgde blik maar zuchtte vervolgens en keek weer naar de kat. Kort keek hij op haar halsband en zag daar een nummer staan. Meteen belde hij er naar om te zeggen dat hij het katje had gevonden en dat hij in het park zat. De man aan de telefoon was dolblij en zei dat hij het diertje kwam halen. Niels staarde kort naar zijn mobiel en tipte vervolgens een sms naar Sophia. 'Hé, sorry voor mijn reactie nu. Maar ik wou het gewoon speciaal maken, je hebt me vandaag al zo gelukkig gemaakt. Ik wou je nu een kleine verrassing geven. xoxo yours <3' De jongen klikte op verzenden en staarde naar de kat die op zijn borst lag, opgerold in een klein bolletje.

Ze hoefde zo niet te reageren? Ach, ze wist het wel.. maar het was echt niet eerlijk dat zij niets wist en hij alles. Ze was doodnieuwsgierig en Niels liet niets los, terwijl hij dat normaal wél deed. Vlak na dat moment, deed Niels iets wat ze hem nog nooit had zien doen. Hij stond op en wandelde van haar weg om verder te gaan zitten. Het deed pijn om hem zo weg te zien wandelen, en het meisje fronste, dit verwarde haar enorm, al wist ze dat ze zelf niet echt redelijk reageerde; maar zij liep niet weg. Eigenlijk werd ze hierdoor, door die pijn, enkel nog meer slecht gezind, en draaide ze; tegen haar gevoel in, haar rug naar hem toe en bleef voorbijwandelende mensen aanstaren. Niels die wegliep van haar? Ja, ze deed niet 'Sopia', maar kon hij gewoon niet tegen haar nu? Ze keek even om naar hem en zag hem plots met het katje dat ze daarnet wegjoeg, op zijn schoot zitten. Ze fronste jaloers. Natúurlijk kwam dat toch wel schattige beest nu bij de goede van hen beide aandacht vragen. Het meisje keek met een ruk weer naar voren en bleef bokkig zitten. Dit kon je niet menen; de kat kreeg aandacht en hij liep van haar weg? Toen ze Niels hoorde bellen; fronste ze, had ze echt zin om gewoon zelf weg te lopen. Maar in plaats daarvan, besloot ze hun picknick op te ruimen; daarna had ze nog alle kans om te vertrekken. Zonder naar Niels te kijken, laadde ze de lieve choco in, de boterhammen en nog wat drinken en beleg; waarna ze de box opzij zette en haar gsm voelde trillen. Kort zuchtte ze, nam haar gsm en opende het berichtje, dat blijkbaar van Niels was. Ze las het, sloeg haar ogen neer en zuchtte opnieuw. Dit was een leuk berichtje, maar moest hij het zelf zeggen zou ze het echt veel beter vinden. Toch kon ze gewoon niet kwaad blijven om een stomme verrassing (of niet zo stom, wie weet wat het was?); ze zag Niels graag en was daarvoor te bang hem te verliezen. Daarom stond ze op en wandelde ze naar hem toe; hurkte naast hem neer en streelde het katje in zijn armen, dat eerst haar even met bange ogen aankeek, waarna het rustig spinde. "Sorry katje; sorry liefje, ik reageerde te fel; het spijt me.." Ze keek hem twijfelend aan en aaide het katje over haar hoofdje, terwijl ze Niels afwachtend in de ogen keek.

Niels keek naar het kleine diertje dat in zijn armen lag. Zachtjes streek hij onder de bek van het diertje waardoor het begon te spinnen. 'Rustig maar, je baasje komt je zo halen en dan kan je weer veilig naar huis.' Sprak hij met een zachte glimlach op zijn gezicht die al snel genoeg weer verdween toen hij naar opzij keek en Sophia zag opruimen. Zou ze vertrekken? Nee toch? Even keek hij naar het water en zuchtte diep. Met een beteuterde blik keek hij naar de kat die even haar kop scheef hield en hem zo aankeek. Opeens hurkte er iemand neer naast hem en zag hij al snel een hand verschijnen en de kat strelen. Pas toen hij echt haar stem hoorde keek hij haar aan en glimlachte zachtjes naar haar. De jongen bracht een hand van hem naar haar wang en drukte een kus op haar lippen. Tot de kat zich kwam moeien en haar nagels in zijn pols plaatste. Niels brak de kus zachtjes af maar bleef nog even zo dicht bij haar gezicht hangen. 'Hé, stiekem was het mijn schuld hoor. Maar luister laten we het niet meer over vanavond hebben en gewoon het nu leuk maken.' Prevelde hij tegen haar lippen aan waarna hij zijn arm om haar heen sloeg. 'Ik had niet mogen weglopen.' De kat sprong uit zijn armen en ging op zijn schoot liggen. De jongen streek over haar schouder heen en legde even zijn hoofd tegen het hare en glimlachte. Vanavond zouden ze naar het strand gaan, nog iets voor zonsondergang natuurlijk om eventueel nog ergens wat te eten. En daarna zouden ze naar de plek gaan. Dus waarschijnlijk zouden ze tegen zeven uur naar het strand gaan. Dus stiekem gingen ze gewoon eerder maar dat zei hij wel nog niet. Tenzij er weer een drama zou van worden gemaakt of zo. Want daar had hij geen zin meer in. Een keertje was genoeg. Een klein groepje eenden zwom kwakend voorbij, maar de ka keek niet eens op en spinde gewoon verder op zijn schoot. Hm, hij hoopte wel dat die man er snel zou zijn zodat hij zich zo meteen weer kon richten op Sophia, want dat was het belangrijkste hier eigenlijk wel. De jongen voelde zijn mobiel even trillen, maar daar zou hij zo meteen wel even op gaan reageren. Het was waarschijnlijk zijn mede kompaan in de hele verrassing voor haar.

Ze voelde al snel zijn hand op haar wang en een kus op haar lippen; natuurlijk vergaf hij haar meteen haar fouten en zij die van hem, zo hoorde het nu eenmaal. Ze glimlachte even toen hij de kus afbrak en dicht bij haar bleef hangen. "Oké, maar stiekem was het ook wel mijn fout hoor." Ze glimlachte even en ging uiteindelijk naast hem zitten omdat ze kramp kreeg in haar knieën. "Dat weglopen mag je inderdaad niet meer doen, liefje, you scared the hell out of me!" Ze glimlachte even en zuchtte zachtjes. Meteen kreeg ze weer een goed gevoel, ze zou het allemaal maar op zich af laten komen, de verrassing zou er dan eerder zijn dan ze zou denken. Voor één keertje dan zou ze stoppen met dingen te ontfrutselen; ze zou zich even aanpassen en Niels volledig vertrouwen. Ookal deed ze dat al, ze vertrouwde hem hierin. Haar hand raakte de zijne even terwijl hij de kat streelde n kort liet ze haar hand op de zijne liggen. "Hou er maar over op, liefje, 't is voorbij." Ze glimlachte even en drukte hem een kusje op zijn wang, waarna ze opstond en een man zag aan komen lopen, die blijkbaar op zoek was naar het katje. Ze zwaaide even en deed het teken dat ze hier waren; waarna de man zijn katje zag en naar hem toe kwam lopen. Sophia glimlachte even naar Niels. Hij was redder in nood; hij hielp een katje naar haar baasje terug; dat was één van de dingen waardoor ze hem zo graag zag, zo graag was beginnen zien. Ze zuchtte zachtjes en liet haar hand zakken. "Ik denk dat haar baasje daar is. Hij lijkt me best oké. Wat ben je weer lief dat je voor zo'n katje zorgt.. Ik jaag ze weg.."
[SO SORRy]

Niels knikte zachtjes op haar woorden en glimlachte even zachtjes naar haar. Kort drukte hij een kus op haar wang waarna hij even een pruillip trok toen ze begon over de dat haar baasje er was. Hij wou nog geen afscheid nemen van het diertje. 'Je jaagt ze niet weg hoor, je was gewoon een beetje boos op me en daardoor dacht de kat dat je haar wou opeten in plaats van mij. Ze heeft je trouwens al vergeven.' Zachtjes drukte hij een kus op haar wang en knipoogde naar haar. Uiteindelijk stond de man bij hen en stond Niels dan maar even op en bekeek hij hem van top tot teen. Nou, hij zag er wel vriendelijk uit. 'Dank je dat je Miha gevonden hebt.' Sprak de man tegen hen. Niels glimlachte. 'Zorg maar dat je haar niet nog eens verliest. Volgende keer vind ze ons misschien niet.' Mompelde de jongen naar de man toe. Deze knikte en nam uiteindelijk de kat over van Niels en verdween weer. Niels wandelde tot achter haar en knielde vervolgens neer bij haar en sloot zijn armen om haar heen terwijl hij zijn hoofd even op haar schouder plaatste en glimlachte. 'Ik hou van je.' Fluisterde hij in haar oor en sloot even zijn ogen. Luisterend naar het geluid van de kabbelende rivier die door het park heen stroomde. Zachtjes liet hij zijn handen afdwalen tot op haar buik en plofte zo neer op zijn kont achter haar met zijn handen op haar buik. Vanavond zouden ze gaan genieten allebei. Hij van haar, en zij van hem. Zoals het stiekem wel altijd was maar goed. 'Wie noemt er zijn kat nu Miha?' Mompelde Niels even heel droogjes tegen haar. Even plaatste hij een kus in haar nek en glimlachte hij even.
[Same problem xd]

"Ik wilde je inderdaad opeten." Ze grijnsde even kwaadaardig en wierp hem een onzichtbaar kusje toe. Ze glimlachte en voelde een kusje op haar wang. Een glimlach verscheen op haar gezicht, ze voelde haar wang even warm worden; hoogstwaarschijnlijk bloosde ze op dit moment. Ze beet kort op haar lip en keek naar de man die Zogenaamde 'Miha' kwam halen. Rare naam. Niels kende hem het katje toe en wachtte tot hij weg was. Ze volgde hem even met haar blik toen hij achter haar kwam zitten en zijn armen om haar heen sloeg. Ze sloot haar ogen kort en legde haar hoofd tegen hem aan. Zijn woorden klonken haar zeemzoet in de oren, ze grijnsde liefjes en knikte even. "Ik ook van jou.." Ze zuchtte zachtjes en leunde tegen hem aan. Ze voelde zijn handen om haar buik en kreeg hierdoor enkele kriebels. Kort legde ze ook haar handen op zijn buik, waarna ze hem nog een kusje op de wang gaf. "Ik ook van jou." Kort lachte ze om zijn vraag. Miha; inderdaad best wel een erg grappige naam. Enkel rare mensen noemden hun kat Miha. "Rare mensen, Niels.. Maar het was een lief katje dus ik denk niet dat zij het erg vond.." Het kusje in haar nek deed haar even rillen, waardoor ze kort meer tegen hem aan leunde. "Stop met die kusjes in mn nek.. ik krijg enkel maar méér zin in je."
[ik meen, het, het spijt me x) ik krijg er niet meer uit :S]

Niels keek haar met een frons aan. 'Niels à la carté.' Grijnsde de jongen even naar haar waarna hij kort naar de lucht keek. Al die tijd dat hij thuis was, was zij hier en was zij zwanger geweest. Al die tijd had hij al bij haar kunnen zijn, al die tijd had hij haar al in zijn armen kunnen hebben. Hadden ze al verscheidene zaken kunnen regelen. Misschien dat hij zijn ouders dan ook al zover had kunnen krijgen om hier te komen wonen, dat hij haar broer al had ontmoet, dat er al veel zaken geregeld waren. De jongen zette zijn gedachten stop en keek haar met een glimlach aan toen ze zei dat ze ook van hem hield. De zaken waar over hij zo net had nagedacht, zouden de komende maanden wel geregeld worden door hen beide. Zijn ouders zouden zo hier komen wonen, en anders zijn zussen al wel. Dan sleurde die zijn ouders wel mee. Ze waren beter in zagen als hij zelf dus misschien kon hij het beter aan hun overlaten. Kort lachte de jongen om zijn eigen gedachten. Over haar reactie op de naam van de kat haalde hij zijn schouders op. 'Nou, ik vind het geen kattenaam.' Mompelde hij zachtjes. Haar volgende woorden verbaasde hem. Zijn mondhoeken krulde om hoog. 'Oh really?' Sprak hij op een speelse toon tegen haar. 'Misschien vind ik dat juist nog leuker.' Grijnsde hij zachtjes. Als een kusje haar al zo ver kreeg. Dan zou het volgende toch meer effect hebben. Zachtjes bracht hij zijn lippen naar haar nek en drukte daar even zacht een kus op, waarna hij voorzichtig zijn tanden in haar nek plaatste en daar zachtjes in beet en vervolgens weer weg trok en haar met een brede grimas aan keek.

"Hoeveel kost het om één hapje van je te nemen? Ik kan ook in natura betalen.." Ze keek hem verlekkerd aan, ietwat gemeen, maar lachte toen even, wat haar nep-dreigende gezicht helemaal verpestte. Zo'n zaken volhouden, daar was ze ontiegelijk slecht in, en zeker als ze dat bij de enige persoon moest doen van wie ze met heel haar hart hield; dan ging het nóg slechter. Ze stak haar tong even uit en ging dicht tegen hem aanzitten. Ze was zo blij dat hij terug was gekomen, nu pas voelde haar zwangerschap compleet aan. Ze had hem gemist, toen ze het ontdekte, ze wilde hem zoals ze zich het had voorgesteld, in de armen vliegen, zeggen dat ze een kindje kregen en zijn gezicht meteen erg vrolijk zien, zoals in films, maar niets was minder waar; hij was er gewoon niet, maar ze nam het hem niet kwalijk. Ze hadden hem nodig gehad, Sophia hem ook, maar hij kon dat onmogelijk geweten hebben. En bovendien vond ze meerdere personen die hem nodig hadden belangrijker dan enkel haar. Ze kon best voor zichzelf.. henzelf zorgen. Maar dit voelde beter aan, dit was beter. De handen van Niels verwarmden haar onderbuik en zachtjes leunde ze tegen hem aan. Zijn 'oh really' haalde haar meteen uit haar gedachten. Damn, dat had ze niet mogen zeggen, ze had het zitten. Zijn volgende woorden bevestigden meteen haar vermoeden: hij zou haar wel pesten. Ze had gewoon een overgevoelige dag vandaag. Ze voelde zijn lippen tegen haar nek, daarna een zachte beet die haar duizenden, nee, miljoenen rillingen bezorgde. Ze huiverde en kreunde zachtjes, ongewild en onwillekeurig, balde haar vuisten wat en voelde een kriebel in haar onderbuik. Ze ademde weer uit en zuchtte zachtjes, waarna ze hem met een nep-boze blik aankeek. "Was dat nou écht nodig, liefje?" Ze gaf hem een lik op zijn wang en duwde hem met haar rug om, zodat hij tegen de grond lag, waarna ze zich omdraaide en over hem heen ging hangen. "U've asked for it..' Ze haalde haar haren even opzij en liet haar hand naar zijn onderbuik glijden, streelde hem daar even en pulkte aan zijn boxershort, plagerig, waarna ze haar onderlichaaam tegen dat van hem aanduwde; speels in zijn ogen kijkend. Hierna gaf ze hem een likje op zijn bovenlip en een kusje op zijn onderlip. Zachtjes zette ze haar tanden in zijn onderlip en keek hem daarna weer van bovenaf aan.

Niels streek kort langs haar wang na haar woorden en bracht zijn lippen even tot voor de hare. 'Voor jou?' Even dacht hij na. 'Voor jou is het gratis.' Fluisterde hij zachtjes tegen haar lippen aan waarna hij zich weer wat liet neerzakken en haar met een grijnsje aan keek. Door de beet die hij haar had gegeven hoorde hij haar heel zachtjes kreunen waardoor een grote grimas op zijn gezicht verscheen. Mooi, mission succeed. De plotse lik op zijn wang was hij helemaal niet gewoon van haar, maar stiekem vond hij het wel leuk. 'Tuurlijk was het nodig, hallo. Ik heb je like zo lang moeten missen, dan was het nodig.' De jongen werd omver geduwd waardoor hij haar met een fronsje aan keek. Toen ze zich echter omdraaide en hij haar woorden had vernomen verscheen er een big smile op zijn gezicht. Meteen voelde hij haar hand op naar zijn onderbuik toe gaan en beet hij kort op zijn tanden, het gepluk aan zijn boxershort deed hem even breed grijnzen. Dit was stiekem een soort van aanzet voor vanavond, maar alleen zou zij vanavond gaan genieten en niet hij. Dat was het verschil, maar echt erg vond hij het ook niet eigenlijk. Het meisje duwde haar dichter tegen hem aan, en de speelse blik in haar ogen deed hem glimlachen. Het likje deed hem uiteindelijk zijn kreun toch uiten waardoor hij even diep inademde. De jongen wou bijten op zijn onderlip maar veel kans had hij daar niet toe want Sophia deed het al bij hem waardoor zijn hand balde. Rillingen schoten door zijn lichaam heen, en het voelde aan alsof er een grote vlinder net aan het rondfladeren was in zijn buik. 'Sophia.' Kreunde de jongen zachtjes. Hij bracht zijn bovenlichaam iets of wat naar boven en drukte vervolgens een kus recht naast haar lippen. Even keek hij op zijn uurwerk, het was gewoon al weer vijf uur geworden. Ach, de tijd vloog snel voorbij als je je amusseerde met degene van wie je hield.

"Gratis? Yay.. Al had ik er niet mee in gezeten om in natura te betalen.. Maar goed. Als ik het toch gratis krijg.." Ze grijnsde even en zuchtte zachtjes terwijl ze hem aankeek. "Veel te lang moeten missen, liefje. Gelukkig hebben we elkaar weer gevonden. Maar geliefden vinden elkaar altijd terug, dus ik was er wel een beetje gerust op." Ze merkte dat hij genoot van haar aanrakingen, zijn zachte kreun, hij balde zijn vuist en ze grijnsde onschuldig. Hij kreunde haar naam en daardoor verscheen er een lichte twinkeling in haar ogen. Vlak naast haar lippen werd een kusje gedrukt en ze pruilde even omdat ze geen kusje op haar lippen kreeg. Sophia kriebelde hem zachtjes op zijn onderbuik en volgde zijn blik toen hij naar zijn uurwerk keek. "Goh, vijf uur al.." Ze dacht even na en keek hem met verliefde oogjes aan. "Dat wil zeggen dat het niet zo lang meer duurt of ik weet wat de verrassing is.." Een lieve glimlach sierde haar gezicht. "Ben je zéker dat je nog zo lang wil wachten?" Ze drukte een kusje op zijn borst en enkele op zijn middenrif. "Want daarna misschien.. Ik heb zo'n zin in je." Ze beet hem zachtjes in zijn borst na haar fluistering en legde kort haar hoofd op zijn borst, die warm aanvoelde, ze kon zijn hart horen en voelen kloppen, haar andere hand streelde zachtjes zijn onderbuik. Wat had ze haar beer gemist; hij was er altijd voor haar, hij was haar persoonlijke psycholoog; hij hield van haar en respecteerde haar en wilde haar zoals ze was, niet zoals ze voor iemand anders wilde zijn. En dat onder andere, maakte hem zo uniek, zo geweldig en oh, zo onweerstaanbaar.

Niels grijnsde eventjes. Voor haar was alles gratis in zijn ogen, alles wat hij haar kon geven zou ze krijgen dan hoefde ze het maar te vragen. Zachtjes streek hij langs haar wang. 'Ik zou altijd terug keren naar je. Dat weet je toch?' Fluisterde hij zachtjes waarna hij even zijn hoofd weer neerlegde in het gras. Met een glimlach sloot hij even zijn ogen. Een kriebelend gevoel voelde hij op zijn onderbuik, ergens voelde het zo goed maar ook zo irritant tegelijk aan. Maar hij kon het toch perfect verdragen van haar. Een grijns verscheen toen ze over het uur begon, de jongen deed zijn ogen open en keek haar knikkend aan. Het zou maximaal nog drie a vier uurtjes gaan duren voor ze het zou gaan weten. De kusjes op zijn borst deden hem even twijfelen of hij nog wel wou wachten, eveneens als de beet die het allemaal afmaakte en zo werden er duizende rillingen op hem afgevuurd. Even beet hij op zijn onderlip. 'Ik ga je in spanning laten wachten lieverd. En daar mee mijn eigen dus ook maar goed.' Momelde hij zachtjes terwijl hij over haar rug heen streek maar uiteindelijk toch overeind kwam en haar in zijn armen hield. Even streek hij over haar wang waarna hij uiteindelijk toch een zachte kus op haar lippen drukte. Een plots grommend geluid deed zijn wangen rood kleuren. Hm, zijn honger was dus naar boven gekomen. 'Ehm, misschien kunnen we al richting het strand gaan? Ik heb een beetje honger.' Sprak hij iet wat beschaamd tegen haar. Dat had ze nu niet moeten horen vond hij. Maar ja, veel kon hij er ook niet aan doen. Plus stiekem snakte hij nog naar veel meer dan eten alleen. Hij snakte naar haar lichaam. Met een glimlach keek hij haar aan en wachtte rustig af.

"Natuurlijk weet ik dat. En ik naar jou.." Ze grijnsde even en keek toe naar hoe hij reageerde op zijn aanrakingen. Even dacht ze dat hij het zou gaan zeggen, dat ze zouden vertrekken, toen ze hem het uur even verduidelijkte. Toen haar beet echter zelfs niet leek te werken, zuchtte ze even diep en trok een pruillipje terwijl ze hem aankeek. "Hoezo je eigen ook? Oh, omdat je benieuwd bent naar mijn reactie?" Ze grijnsde even en ging mee met hem rechter zitten. Ze ging lekker dicht tegen hem aanzitten en had haar hand nog op zijn onderbuik liggen toen ze plots een geluidje hoorde en wat zachtjes bewegen voelde. Ze grijnsde even en stak haar tong lachend uit. Wat was hij zo lief als hij beschaamd was, dan kleurden zijn wangen zo lichtjes roze.. Zijn volgende woorden deden haar hyper "ja" knikken. Want hoe sneller ze naar het strand gingen, hoe sneller hij er niet aan zou kunnen weerstaan te zeggen wat nu eigenlijk de verrassing was, toch? Ze legde haar hand even liefkozend op zijn wang, drukte een kusje op zijn lippen en liet die enkele seconden duren, waarna ze hem losliet en opstond. "Gaan we dan, gaan we dan?" Ze keek hem afwachtend aan en besloot snel terug naar het deken te wandelen en de koelbox op te nemen. Hm, die woog zwaarder dan ze had verwacht.. Hoe droeg hij dit met maar één hand?? Ze sloot haar beide handen om de box heen en sleurde die zo goed en zo kwaad als dat ging, mee naar de wagen. Keek even achterom naar waar Niels was, maar die zou wel met het deken volgen. Ze sleurde verder, wilde nu dolgraag naar het strand gaan!

Niels keek haar met een grijnsje aan. Kort sloot hij zijn ogen toen ze haar hand op zijn wang plaatste en hem een vrij korte kus op de lippen drukte waarna ze aan hem vroeg of ze vertrokken. Nu klonk ze als een klein kind dat heel snel ergens heen wou. Met een grimas stond hij na haar op. Een frons verscheen op zijn gezicht toen zij de koelbox vast nam. Kort beet hij op zijn onderlip en streek even door zijn haren. 'Ik wil hem ook wel dragen hoor.' Mompelde hij naar haar en nam uiteindelijk het deken op en legde dat over zijn schouders waarna hij met haar het park uit liep. Wel legde hij zijn arm om haar schouders heen en even keek hij naar enkele mensen die hen aan keken maar vervolgens heel snel weer weg keken. Kort schudde hij zijn hoofd waarna hij haar een kus op haar wang gaf. Uiteindelijk waren ze bij de wagen aangekomen en nam hij de koelbox van haar over om die weer in de koffer te zetten. Daar nam hij als volgt een ding uit en stak dat in de zak van zijn vest zodat het totaal niet zichtbaar was voor haar. Kalmpjes ontgrendelde hij de wagen en stapte in, om zo de deur voor haar langs binnen open te doen. Ondertussen starte hij de motor al en haalde hij even zijn mobiel boven. "Over een kleine vijftien minuten zijn we op het strand. Thanks for doing this. It really means a lot to me, and it will to her." Verzende de jongen naar het meisje dat hem bij alles had geholpen vandaag. De jongen streek even over het stuur van zijn wagen en wachtte af tot ze zou gaan instapen zodat ze uiteindelijk konden gaan vertrekken naar eerst het restaurant wat hoogstwaarschijnlijk gewoon maar een caféetje was, daar zouden ze wat gaan eten en daarna zou ze uiteindelijk te weten komen wat haar verassing nu eigenlijk was.

Hij wilde hem ook wel dragen? Ze lachte even en schudde koppig haar hoofd terwijl ze verderliep en hem enkele momenten later vlak naast zich zag komen lopen. Ze voelde hoe hij zijn arm om haar schouders legde terwijl ze verder met de koelbox sjouwde. Ze glimlachte even en beet kort op haar lip. De mensen keken al minder dan toen ze net samen waren. Waren ze allebei dan wat veranderd door elkaar? In de positieve zin? Dat moést het wel zijn, niet? Ze besloot het er met hem eens over te hebben, maar ze kwamen net aan de wagen en alsof hij niet snel genoeg kon zijn, nam hij de koelbox van haar over, ze wachtte even naar de koffer en keek om naar vanwaar ze kwamen, maar meende niets te zien dat ze vergeten zouden kunnen hebben. Ze miste ook niets; en gerustgesteld keek ze weer naar Niels, die al naar zijn portier was gelopen. Zelf liep ze naar de hare die door hem werd opengedaan. Ze grijnsde even en stapte de wagen in, klikte haar gordel los en keek even naar hem toen hij een sms'je leek te sturen. Hoewel ze nieuwsgierig was naar wie hij stuurde en wat hij stuurde, besloot ze niets te vragen, zo was ze gewoon nét niet. Ze keek even uit het raam en keek naar buiten. "Niels.. Denk je dat we allebei veranderd zijn sinds we elkaar kennen?" Ze kneep haar ogen even ietwat dicht door het nadenken, en keek toen de andere kant op, naar Niels, eens hij vertrokken was. Het hield haar best wel bezig, maar ze vond het helemaal niet erg of zo, anderzijds wel aangezien ze dacht dat ze weer zouden veranderen in slechte zin, moesten ze.. Ze fronste even, schudde in gedachten kort haar hoofd en beet zachtjes op haar lip.