Who is online?

Jacky lag op bed zich te vervelen. Het was 10 uur te vroeg om naar bed te gaan, maar ze kon ook niet gaan stappen want ze wist niet met wie. Ze keek verveel naar het beeldscherm van haar mobiel er was amper iemand online, iedereen was aan het stappen. Maar haar vriendinnen lagen na de zware training nu al lekker te slapen. Jacky keek opgelucht toen er een pop up kwam Gast online.

Hi daaro, Jacky hier.

typte ze

Nils verveelde zich. Eindelijk had hij zijn gsm terug en dacht hij eraan om eens te gaan chatten. Gsm kwijt raken was een van de typische dingen die hem overkwam. Hij haatte het als hij iets kwijt was, al was dat veel te vaak. Hij twijfelde even of hij wel zou gaan chatten. Zijn engels was namelijk vreselijk bagger. Hij kon het amper lezen, laat staan foutlloos schrijven. Toch zette hij de chat op. Iemand zei iets tegen hem en hij kneep zijn ogen samen. Langzaam las hij het berichtje, letter voor letter. J... Verder kwam hij niet. Jac... Hij zuchtte eens. Jacky... Jep, dat stond er. Haar naam dus blijkbaar. Hij besloot er maar op te antwoorden.

hé, sorry dat het

Nils stopte even en herlas het. Volgens hem moest dit al kloppen.

zo trag gaat. Tiep slecht engels, kan

Hij zuchtte en wou het weg doen. Hij wist honderd percent zeker dat er typfouten in zouden zitten en dat wou hij niet. Toch schaamde hij zich meer voor zijn probleem dan voor het trage typen.

het amper lezen. mij naam is Nils.

Kreeg hij er uiteindelijk uit getypt. Hij drukte op verzenden en dacht dat Jacky nu waarschijnlijk al zenuwen kreeg van zijn slechte engels. Hij lette wel erg goed op dat hij geen pools ertussen zou in gaan typen, dat was ook nog een probleem bij hem. Ach, ooit zou hij wel goed engels kunnen, alleen nu nog niet.

[ghèhè, typfouten maken is moeilijk ]

Na een tijdje wachten kreeg Jacky antwoord op wat ze had gestuurd. Even zuchtte ze, type is toch niet zo moeilijk. Maar toch wachtte ze geduldig ze had geen zin om te slapen. Ze lachtte even, die nils kon ze wel, niet persoonlijk maar van horen en zien.

Maakt niet uit hoor. Hoelang zit jij nou al hier op school?

Zonder het berichtje te herlezen stuurde ze het, het maakte haar niet uit als ze typfouten maakte.

Al snel had hij een berichtje terug. Hoe lang was hij hier al? Hij wist het eerlijk gezegd niet. Niet zo heel lang dacht hij. Wel al lang genoeg om een vriendengroep te hebben waar hij op school mee rond wandelde. Hij was voor hen makkelijk dus luisterden ze naar hem. Tja, als je goedkoper aan drugs kon komen en je was een junk zou je zeker luisteren. Zo was het nu eenmaal in die wereld. Op school wisten amper mensen het en hij zou het ook niet vertellen uit zijn eigen. Zo dom was hij echt niet. Hij wou niet nog eens naar een instelling gaan, het was er vreselijk.

'niet heeel lang. Heb geluk dat ik paar mensen ken.'

Hij verstuurde het zonder na te denken. Hij had al genoeg moeite moeten doen op het lezen. Tuurlijk zat er weer een typfout in zag hij toen hij het herlas. Ach, ze vond het niet zo heel erg en ze kon het lezen.

'Hoe ken je mij dan?'


Stuurde hij er op het laatste moment nog achter. Waarschijnlijk kende ze hem als 'die nieuwe jongen' of 'die pool daar' ofzo van die dingen. Tja, pool zijn in Amerika was niet makkelijk en al zeker niet als je moeder een drugsverslaafde was en je zelf joints rooktte. Ach, hij overleefde het op dit moment goed.