Secret lover: being a Sarah-stalker

"Hé tijger, ik weet dat het laat is maar ik kon het niet laten om een smsje naar je te sturen. Ik hoop dat ik je niet wakker heb gemaakt, slaap zacht beautiful."

Tevreden staarde Lyron naar het schermpje en drukte hij op verzenden. De retro klok die op zijn kamer hing vertelde hem dat het tien over half 1 was, wat voor hem niet laat was, maar het was een doordeweekse schooldag en hij wist niet hoe laat Sarah ging slapen. Nu maar hopen dat ze niet al te chagerijnig zou zijn omdat hij haar misschien wakker had gesmst..

[Even voor de duidelijkheid ^^: Sarah heeft Lyron zijn nummer niet & weet dus niet dat dit Lyron is xd..]

Gekleed in een donkerpaars, satijnen nachthemd en met roze, fluffy pantoffels aan haar voeten en een tandenborstel in haar mond liep Sarah naar haar bed, afgaande op het geluid van haar mobiel dat onder haar kussen vandaan kwam. Nadat Sarah deze had opgetild en haar mobiel er onder vandaan had gevist, ontgrendelde ze haar scherm om het zojuist binnengekomen bericht te checken.
"Hé tijger, ik weet dat het laat is maar ik kon het niet laten om een smsje naar je te sturen. Ik hoop dat ik je niet wakker heb gemaakt, slaap zacht beautiful." luidde deze.

Verdwaasd begon ze een smsje terug te tikken op het touchscreen van haar mobiel, de afzender -genant genoeg- niet herkennend.
"Hee! Geeft niet, sliep nog niet.. Maar wie ben je, als ik vragen mag?"
Na het versturen van dit smsje gooide ze haar mobieltje weer op haar dekbed, terwijl ze met de tandenborstel nog in haar mond terug liep naar de badkamer, om haar voor-het-slapen-gaan-ritueel te voltooien.

Lyron pakte zijn mobiel van het bed nadat deze af was gegaan en opende het smsje van Sarah, waar hij door moest lachen. Een typische reactie vond hij, wanneer iemand je zo'n smsje stuurde.
"Mooi, je vind het vast niet erg als ik wat van je tijd steel? Het zou niet leuk zijn als ik je nu al zou vertellen wie ik was, maar je hebt me wel al eens ontmoet.."
Hij vergrendelde het toetsenbord met een grijns op zijn gezicht en begon zijn tanden te poetsen, zich afvragend of ze hier überhaupt nog op zou reageren of dat ze geen zin zou hebben in een spelletje als deze.

Het volgende atribuut waarmee Sarah vanuit haar badkamer de slaapkamer weer in liep, was een haarborstel. Met haar lange bruine haren over haar linker schouder pakte ze opnieuw haar mobiel van het bed af. Ze moest lachen om het smsje omdat deze speels en ietwat brutaal was, wat haar alleen maar nieuwsgieriger maakte naar de persoon er achter.
"Haha, ben je het waard om mij te weerhouden van een goede nachtrust? Het is in iedergeval fijn te weten dat ik je überhaupt ken, maar waarvan?" was het volgende smsje dat ze terug stuurde. Nadat het smsje was verzonden hield ze het mobieltje nog even in haar hand tot het 'Bericht ontvangen' pop-upje in beeld was verschenen, waarna ze het uiteindelijk weer op haar bed liet vallen om de badkamer weer in te verdwijnen.
Normaal was ze niet geïnteresseerd in dit soort spelletjes, maar de speelse manier waarop deze persoon terug sms'te had haar interesse opgewekt. Terwijl ze voor de laatste keer van vandaag haar haren borstelde staarde ze niets-ziend in de spiegel, zich afvragend wie het kon zijn.

Tandenpoetsen was klaar, en hij zou niet veel later naar bed gaan. Er was niemand die het bed met hem deelde vanavond dus kon hij lekker vroeg gaan slapen, en Lyron was van plan daar gebruik van te maken. Tenzij Sarah hem wakker hield, natuurlijk.
"Ik denk dat jij daar beter over kan oordelen, maar je zult het snel genoeg merken (;. Ik heb jou op een hele vreemde plek ontmoet, maar ik zal je een hint geven: Shake your ass!"

Sarah legde de borstel op de rand van de wastafel toen ze opnieuw haar mobieltje over hoorde gaan. In enkele stappen stond ze weer naast haar bed, waar ze haar mobiel vanaf griste alvorens ze zichzelf op haar buik liet vallen op de dekens. Haar benen wiebelden vrolijk heen en weer door de lucht terwijl ze het smsje opende. Het bevatte een mysterieus antwoord op haar vorige vraag en een hint, die ze tot haar grote ongenoegen niet begreep.
"Haha ohja? Wat moet ik me daarbij voorstellen, een serenade onder mijn balkon? Ik wacht met smart... (: " typte ze alvast, waarna ze nadacht over de hint die hij -ze verwachtte namelijk wel dat het een jongen was- gegeven had. Shake you ass? Had ze hem dan ontmoet in een club? Sarah voelde hoe de moed haar in de schoenen zonk: dat konden er zoveel zijn..
"Travis?" gokte ze daarom in het wilde weg, de naam achter de rest van het smsje plakkend en het vervolgens versturend.

De toon in Sarah haar sms was afwachtend, alsof ze hem onderschatte. Maar natuurlijk was dat helemaal niet nodig, zeker niet als je het over Lyron had.
"Haha, nee geen serenade! Maar wel iets anders.." typte hij alvast, de toon wat mysterieuzer makend. Een secret lover moest tenslotte mysterieus zijn, ander was er niets aan. Hij wierp even een blik op de volle bos rozen waar een kaartje aan hing. Natuurlijk waren de rozen cliché, maar het formaat en de kwaliteit ervan gaf aan dat Lyron dit meende.
Hij moest lachen om de naam waar zijn hint naar toe had geleid.
"Travis? Nee.. De tweede letter in zijn naam komt wel -als enige- voor in de mijne. Oké, volgens mij faal ik echt in het geven van hints xd."
Hij verzond het smsje en pakte de bos rozen uit het water, maar hij wachtte nog even op haar sms voordat hij verdere actie ondernam.

Sarah was ondertussen op haar rug gerold, het mobieltje boven haar houdend met gestrekte armen. Ze staarde naar het schermpje, wachtend op een nieuw bericht. Telkens wanneer hij op stand-by sprong tikte ze er éénmaal op met haar vinger, zodat het menu opnieuw oplichtte en ze een inkomend bericht direct zou zien.
Nooit was ze zo nieuwsgierig geweest naar een onbekend nummer: maar misschien was het ook omdat ze het nog nooit zo had meegemaakt. De meeste jongens verklapten gelijk hun naam om haar vervolgens mee uit te vragen, of zoiets dergelijks; deze jongen leek er echter plezier in te hebben haar met vraagtekens te laten zitten, en ergens interesseerde dit spel haar wel. Vooral het volgende smsje wakkerde haar nieuwsgierigheid verder aan.
"Oh? Probeer je me nou nieuwsgierig te maken?" typte ze met een glimlach, wetend dat als dit zijn doel was, het hem heel goed lukte. "Hm beter, Travis was eigenlijk niet zo leuk. Een R hm? Dan hebben we in iedergeval één ding gemeen.. (: En het spijt me, maar ik vrees dat ik je in dat laatste gelijk moet geven.. xd" was het volgende smsje dat ze verstuurde, hopend dat een volgende hint haar misschien verder zou helpen.

"Dat is precies wat ik probeerde! Is het gelukt?" typte hij grinnikend in het nieuwe smsje, als reactie op de hare. Lyron had zoals vaker geen enkel probleem met het direct zijnde, en ergens had hij het idee dat deze speelse manier van smsen Sarah wel interesseerde.
Een glimlach verscheen op zijn gezicht bij het lezen van het tweede gedeelte van de sms. "We hebben wel meer dingen gemeen, ik weet er genoeg op te noemen! Maar dat zou een te grote hint zijn, nietwaar?" Zodra hij het smsje verstuurde stond hij op en liep hij met de bos rozen de deur uit.
Eenmaal aangekomen bij Sarah haar kamer klopte hij op haar deur. Ze hoefde zich geen zorgen te maken over haar outfit: Lyron zag er zelf namelijk ook uit alsof hij klaar was om naar bed te gaan. Hij droeg een joggingsbroek en een hemd wat strak om zijn lichaam zat, en zijn spieren nog meer benadrukte. Wachtend tot Sarah de deur opende wreef hij nog even in zijn ogen, waarna hij even de gang in keek.

[Ik weet dat dit langzamerhand niet meer bij het forum past, maar dit leek me zo mooi! Lyron gaat na de bos rozen meteen weer weg hoor ! Oh, en er zit een briefje aan de rozen geplakt >=D]

"Haha nee, daarvoor zou je toch echt wat beter je best moeten doen" loog Sarah met een speelse glimlach. Ze ging er niet van uit dat de geheime smser dit geloofde -waarom smste ze anders terug, en waarom stelde ze anders zoveel vragen?- maar kon een antwoord als deze niet laten.
"Okée nu maak je me pas echt nieuwsgierig.. Ik hou van grote hints *hint-hint* (:". Haar vingers vlogen over het kleine toetsenbordje van het touchscreen, waardoor het smsje binnen een mum van tijd alweer retour ging.
Sarah rolde van het bed af, het mobieltje nog in haar hand. Ze was van plan de lichten uit te doen om vervolgens in bed te gaan liggen en daar de sms-conversatie voort te zetten, maar net op het moment dat ze een schemerlampje uit had gedaan, hoorde ze een klopje op de deur. Sarah griste haar zachtroze, zijden batjas van een stoel af, en sloeg die vluchtig om haar schouders terwijl ze naar de deur liep. Nadat ze deze geopend had keek ze met stomheid geslagen naar de verschijning van Lyron voor haar deur.
"Lyron..?" bracht ze verbaasd maar vrolijk uit, waarna haar ogen pas vielen op de bos rozen in zijn handen. Het daagde haar niet dat de geheime smser en de plotselinge verschijning van Lyron met elkaar te maken hadden, totdat de trilling van het mobieltje in haar hand de gebruikelijke 'Bericht ontvangen' vermeldde. Tegelijkertijd was het geluidje van een binnenkomend bericht hoorbaar vanaf de plek waar Lyron stond. Ongelovig staarde Sarah van het mobieltje in haar handen naar Lyron met de bos rozen; ze kon momenteel niks zinnigs bedenken om te zeggen, met een ietwat verwarde blik in haar ogen.

[ Haha, ik vind het ook alleen maar leuk hoor..! =D ]

Hij wist wat hij zeggen ging, wat zijn verklaring was voor het feit dat hij na middernacht met een bos rozen voor haar deur stond. Maar één klein deuntje van zijn mobiel veranderde dit hele plan. Sarah had de deur geopend, kort daarna had het geluidje geklonken, en iets vertelde hem dat de sms die hij daarnet had binnengekregen van haar was. Gelukkig, en daar was hij Antonio eeuwig dankbaar voor, klonk kort daarna nog een paar keer hetzelfde geluidje.
"Ik heb een stalker, denk ik." zei hij lachend, waarna hij haar even kort aankeek om haar reactie te zien op woorden die verrassend veel met haar huidige situatie te maken hadden. Hij wendde zijn blik van haar af, keek naar de bos bloemen en gaf deze aan haar. "Ik vroeg me ook af of het niet op een vroeger tijdstip kon, maar het moest persé nu.." zei hij, "Weltrusten, Sarah, en veel plezier." knipoogde hij naar haar, waarna hij de bos rozen aan haar overhandigde en vervolgens met zijn handen in zijn broekzakken weg liep. Hij hoopte dat hij haar het idee had gegeven dat het een bekende was van Lyron.
Op het briefje aan de bloemen stond:
De derde hint heb je zojuist gekregen. Ik ben een 'bekende' van Lyron, gaat er al een belletje rinkelen? x.

Eenmaal aangekomen bij zijn eigen kamer wachtte hij even, ruimde hij nog wat vaat op en ging hij daarna in zijn bed liggen.
En? Zijn ze veilig aangekomen?
Natuurlijk had Lyron ze makkelijk door iemand anders kunnen brengen, maar hij had haar gewoon even willen zien en dit was de oplossing waar hij mee gekomen was. Hij draaide zich om op zijn zij en legde zijn mobiel op het nachtkastje.


[Oké, deze post faalt. Maar je weet denkik wel waarom..]

Het was niet zozeer een schok geweest dat Lyron voor haar deur had gestaan -integendeel- of dat hij een bos rozen kwam brengen -dat was ook niet verkeerd- maar het feit dat zijn mobiel afging, precies op het moment dat zij een smsje had verstuurd naar haar geheime smser..? Sarah voelde hoe ademen niet meer vanzelfsprekend ging, merkte dat ze staarde en knipperde vervolgens verdwaasd met haar ogen. Haar hart leek zich in haar keel te hebben gevestigd of in iedergeval in die richting; het kloppen ervan voelde anders dan normaal.
De geluidjes van nieuw binnenkomende berichten deed Sarah stoppen met verdwaasd staren, zich bewust zijnde van de enge overeenkomst tussen Lyrons woorden en haar situatie.
"Haha.. zou je denken?" reageerde ze met een flauw glimlachje rond haar mond, ondertussen volledig hersteld van de eerdere verbijstering. Na deze woorden reek Lyron haar het boeket rozen aan, zich verontschuldigend voor het tijdstip. Sarah glimlachte hierop terug terwijl ze het boeket aannam, en wuifde zijn verontschuldigingen weg.
"Nee joh, maakt niet uit.. Ik was toch nog wakker". Zijn woorden en manier van doen gaven haar het idee dat haar eerdere conclusie fout was geweest, iets wat haar onbewust wel degelijk teleurstelde. Het maakte haar comfortabeler met de situatie, maar daardoor niet gelukkiger: ze had het zéker niet erg gevonden als Lyron haar geheime stalker was, maar nu begon ze toch over de persoon achter de smsjes te twijfelen. Wat als het toch wel weer iemand was van de schaak- of wiskundeclub? Ze vond de bos rozen een ongelofelijk lief gebaar, maar wist dat ze zich niet al te zeer moest verheugen op de persoon achter dit alles; dit soort dingen stelde wel vaker teleur.
"Dankje. En sorry voor dit.. alles" glimlachte ze vervolgens, niet wetend waarvoor ze zich nu eigenlijk verontschuldigde. "Weltrusten Lyron" knipoogde ze terug, waarna ze hem nog een glimlach toewierp voor ze haar deur sloot. In haar kamer bleef ze nog even met haar rug tegen de deur staan, starend naar de bos rozen die ze ter hoogte van haar buik vast had. Hoewel ze er een tijdje wezenloos naar staarde, had ze het briefje dat tussen de rode bloemen verstopt was nog niet ontdekt. In plaats daarvan ging haar aandacht opnieuw naar een nieuw berichtje, die haar ludiek vroeg of de rozen veilig aan waren gekomen.
"Ze zijn nog steeds prachtig: blijkbaar had je een goede bezorger gestuurd. Eigenlijk maak je me nu alleen maar nieuwsgieriger. Waarom kwam je ze zelf niet brengen? (:" was het smsje dat ze na even twijfelen toch verstuurde, benieuwd naar zijn volgende reactie.

[ Hahaha, sorry dat ik je plannetje had geruïneerd! xd En ook sorry voor het feit dat ik de 5-regels-regel nogal.. overschrijd xD]

Sarah had precies zoals hij verwacht had gereageerd, en dat deed hem glimlachen. Betekende dat dat ze heel erg voorspelbaar was, of had hij het gewoon bij het juiste eind gehad..? Ze was verbaasd geweest toen hij met de bos rozen voor de deur stond, verbijsterd haast, en Lyron brak zijn gedachtes erover. Want vond ze het leuk toen het idee dat hij haar secret lover was haar gedachtes kruisde? Of vond ze het verschrikkelijk, walgelijk, afschuwelijk, weerzinwekkend?
De 'weltrusten Lyron' bleef nog even in zijn hoofd rondspoken. Hierdoor merkte hij het nieuwe smsje ook niet zo snel op, en toen hij wat afwezig het bericht opende bleef hij een tijd naar het scherm staren. Nadat hij haar sms drie keer overnieuw had gelezen, verscheen er een grijns op zijn gezicht en las hij het bericht pas écht.
Zou hij het terugsturen? Oh, what the heck. Waarom ook niet..

"Eigenlijk.. kwam ik ze ook zelf brengen.."

Verwarring. Verwarring was momenteel het enige woord dat volgens Sarah haar gevoelens kon beschrijven. Verbijsterd staarde ze naar het berichtje op haar scherm; "Eigenlijk.. kwam ik ze ook zelf brengen..". Het was Sarah's eerste gedachte -of was het meer hoop?- geweest, dat Lyron degene was waarmee ze deze avond aan het smsen was, maar nu hij deze eerdere gedachte bevestigde veranderde alles in een warboel. Momenteel lieten haar gedachtes 2 opties open: a) het was Lyron, maar hij hield ervan er een spelletje van te maken en haar te verwarren of b) de wiskundenerd hoopte dat ze niet zou afhaken met smsen en deed zich voor als Lyron, omdat hij dan zeker weten succes zou hebben.
"Echt waar? Dus jij beweert leuke, bruine krullen, een lieve en aanstekelijke glimlach, en niet te vergeten een goed lichaam te hebben? Je weet dat je een boel opeist door te beweren dat jij Lyron bent, niet? (:" smste ze vrolijk terug. De verwarring die zich nog altijd als een mist door haar hoofd verspreidde had ruimte gemaakt voor enige toon van speelsheid in haar smsje, waarmee ze de geheime smser zo ongeveer uit testte. Ze kon wel heel wanhopig "Echt waar?" smsen of een flauwe "Geloof er geen bal van", maar dat vond ze ook zo.. zoo.. zo pretbedervend. Zolang ze niet wist of hij de moeite waard was of niet, kon ze hem beter te vriend houden.
Het mobieltje liet ze soepel in een van de zakken van haar badjas glijden, terwijl ze met de bos bloemen nog in haar hand op zoek ging naar iets dat door kon als een vaas. Morgen zou ze het boeket wel netjes schikken, voor nu voldeed een simpele vaas gevuld met water. Nadat Sarah deze op de tafel in haar kamer had gezet hing ze haar badjas weg, viste ze haar mobiel hieruit en knipte ze het licht -op het lampje op haar nachtkastje na- uit en ging ze daarna in haar bed liggen. Ze draaide zich om op haar zij en legde haar mobiel op het nachtkastje.

Nieuwsgierig naar de inhoud ervan opende Lyron het smsje, maar toen hij deze las wist hij niet zeker of haar reactie positief of negatief was. Natuurlijk stonden er aardig wat complimentjes over hem in, maar ze wekte een beetje de indruk dat ze niet geloofde dat de geheime sms-er echt Lyron was.
Jup, ik eis alle Lyron-glorie op.
Hij typte het grinnikend in, en dacht na over hetgeen wat hij vervolgens in het smsje moest zetten.
Ik weet dat je denkt dat ik het niet bent, en ik geef je daar gelijk in. Ik snap ook niet van mezelf dat ik überhaupt sms met je, wanneer live contact zo veel leuker is. Dan.. heb je een andere kijk op dingen (; xx

Met een brede grijns op zijn gezicht verstuurde hij het smsje, en legde hij zijn mobiel weer onder zijn kussen.

Jup, ik eis alle Lyron-glorie op.. Sarah staarde -opnieuw verbijsterd- naar het smsje dat op haar beeldscherm verschenen was. Het zelfverzekerde en vooral zelfbewuste dat doorschemerde in zijn woorden zorgden ervoor dat haar mondhoeken weer omhoog krulden, glimlachend om het feit dat Lyron de complimenten die ze hiervoor maakte niet ontkende of enigszins verzachtte. Ze twijfelde er daarom plotseling een stuk minder aan of Lyron wel echt Lyron was, en vooral bij het tweede smsje verdween bijna al die eerdere twijfel. Zijn manier van praten, de dubbele betekenis van zijn woordkeuze.. Sarah draaide zich van haar zij naar haar rug, en staarde naar het plafond. Haar mobieltje lag los in haar hand, terwijl ze nadacht over een smsje om terug te sturen. Uiteindelijk draaide ze zich weer terug op haar zij, en begon ze te tikken.
"Álle Lyron-glorie..? Dus ook die van zijn soepele dancemoves?" smste Sarah terug, doelend op de Eerste Dans die ze met hem had gehad nadat ze waren gekroond tot Prom King en Queen. Ze had geen idee waarom ze daarnaar terugverwees, al kon het feit dat ze toen een geweldige avond had gehad daar wel een rol in spelen. De dans was kort geweest, de muziek was al snel vlotter geworden en haar vriendinnen hadden haar al snel willen feliciteren met haar respectabele prijs; evenals Lyrons vrienden die hem vriendschappelijk op de schouder hadden geslagen. Al met al was er daarna niet veel meer van gekomen, iets waar ze soms nog aan terug dacht. 'Cause what if..?
Al snel vervolgde ze met het tikken van het smsje. "Haha ik dacht al, zo ken ik je niet. Maar... was dat een hint? (:". Sarah twijfelde kort voor ze het smsje verstuurde, maar drukte uiteindelijk toch op het kleine send-knopje met haar duim, om een nieuw smsje vervolgens af te wachten.

Zijn mobiel trilde, wat hij hoorde én voelde tegelijk aangezien zijn mobiel onder zijn kussen had gelegen. Het kietelde. Lyron wreef even over zijn wang, pakte zijn mobiel onder het kussen vandaan en las haar sms. Een grijns verscheen op zijn gezicht bij het lezen ervan.

Ook die van zijn soepele dancemoves, ja xd. En dat ligt er aan, wil je dat het een hint is? Ik kan best even langskomen, maar lieve Sarah moet natuurlijk wel een beetje nachtrust hebben vannacht (;. xx

[Woah. Dit is echt.. simpelheid op zijn max xd. Sorry, misschien post ik er zometeen nog wel wat gedachtes van Lyron bij !]

Een mysterieus, blauwachtig licht dat de duisternis verstoorde kondigde een nieuw smsje aan. Sarah pakte haar mobiel, en na het ontgrendeld te hebben las ze de inhoud van het berichtje. Haar mondhoeken krulden hierbij een klein beetje omhoog, terwijl ze zich bedacht wat ze terug zou moeten smsen. Ze kon namelijk op zijn 'hint' ingaan en afspreken dat ze elkaar nog even zouden zien vanavond, of gelijk geven aan zijn woorden: namelijk dat ze een goede nachtrust nodig had, wou ze er morgen niet als een zombie uitzien. Maar.. heel even kon toch geen kwaad? Sarah staarde een tijdje voor zich uit zonder daadwerkelijk ergens naar te kijken in de allesverhullende duisternis, maar ging uiteindelijk rechtop zitten in bed en knipte het lampje op het nachtkastje naast haar aan, terwijl een klein glimlachje haar lippen sierde.

Niet veel later stond ze voor de deur van Lyrons kamer, een vluchtige blik om zich heen werpend om te zien of er geen andere studenten aanwezig waren op dit tijdstip. Iedereen bleek echter in zijn of haar eigen kamer te zijn, slapend, wachtend tot de volgende ochtend zou aanbreken en ze weer naar de les zouden moeten. Sarah had enkele minuten geleden besloten dit moment uit te stellen; wellicht ten koste van haar nachtrust, maar dat kon voor een keertje vast geen kwaad. Ze viste haar mobiel uit haar zachtrose ochtendjas en tikte vluchtig een berichtje. "Eventjes moet kunnen, toch? (:" luidde de sms die ze verstuurde, waarna ze eenmaal zachtjes op de deur van zijn kamer klopte.

Lyron besloot, dat als Sarah op zijn uitnodiging in zou gaan en hij naar haar kamer mocht komen, hij zichzelf net zo goed kon fatsoeneren. Hij trok zijn donkere joggingsbroek aan die hij naast zijn bed had uitgetrokken omdat het vreemd was om in een boxer door de gangen te lopen of bij een meisje op haar kamer te zijn. Hierna liep hij naar zijn badkamer waar een grote spiegel hing, en begon hij zijn haar te fatsoeneren. Tenminste, hij deed een poging tot, want aan het einde van de dag waren zijn krullen altijd eigenwijs en stonden ze elke richting op die ze wilden.
Hij hoorde zijn nachtkastje trillen, of nouja, eerder de mobiel die er op lag. Met een brede grijns, nieuwsgierig naar wat haar antwoord was, liep hij naar zijn mobiel. Eventjes moet kunnen, toch? luidde het smsje. Hierna hoorde hij een zacht geklop op zijn kamerdeur, en draaide hij zich om zodat hij naar zijn allesverhullende deur kon kijken.

Tamtamtammm.

[Dit topic word voortgezet in Lyron's kamer ]