Doing it this way

Toen hij hoorde dat ze naar de pier wou knikte hij even. Uiteindelijk waren ze de grote baan op en raasde hij meteen veel sneller vooruit. Hij bewoog heel simpel tussen de auto's door, ja hij was het rijden wel gewoon van vroeger. Maar toen deed hij nog met de jongens van zijn bende aan motorcross tegen andere mensen die dachten dat ze sneller waren als hem. De wind deed hem goed. Merendeels omdat hij zo net zich nog helemaal in het zweet had gewerkt, al had hij wel een voordeel hij stonk niet als hij zweette. Dus dat was ook niet meteen een afknapper voor meiden, al ging zijn hart nu toch nog maar uit naar een iemand en dat was Sawyer. Zijn schouders glansde in het zonlicht dat tussen de lantaarnpalen door schoot. Ze gingen nu al zeker zo'n 150 kilometer per uur, ja hij kon sneller maar de kans dat als hij dan eens de controle verloor en uit de bocht vloog was dan ook veel groter. Daarom besloot hij maar dat hij rond deze snelheid zou blijven rijden. Uiteindelijk zag hij het witkleurige zand al tevoorschijn komen. Met een grijns reed hij de parking op en zocht even naar een parkeerplek voor zijn motor. Die had hij natuurlijk al snel genoeg gevonden, dus eer hij geparkeerd stond draaide hij het contact de andere kant op en viel de motor stil. Hij keek even achter zich en grijnsde. 'Hope you enjoyed the ride.' Sprak hij met een brede grijns. Kort haalde hij zijn hand door zijn haar en stapte vervolgens af. Afwachtend keek hij haar aan. Dan konden ze zometeen ook even een wandeling gaan maken en desnoods wat gaan drinken ergens. Als ze in het café gingen waar hij werkte moest hij niet de volle pot gaan betalen dus dat was dan ook weer voor hem een voordeel.

De rit was niet lang en ook niet te kort, ze vond het perfect. Ze waren al snel op de Pier, waarna hij gemakkelijk zijn motor neerzette en op het slot zette, zodat hij niet snel gestolen werd. Ze haalde de losgemaakte helm van haar hoofd af, schudde even met haar blonde haartjes, stapte af en legde de helm voorzichtig op de stuur van Kenneth's motor. Nog even speelde en gooide ze nog wat met haar gekrulde haar, zodat het weer mooi zou vallen en niet al te pluizig of in de war was.
Een gemakkelijke glimlach verscheen op haar mond en ze keek de jongen aan, waarna ze haar blik richtte op het uiteinde van de stevige, houten planken. De zon stond bovenaan, wat aangaf dat het nog volop middag was. Maar over een aantal uur zal de grote, warme, gele bol aan het einde van de Pier staan. Een prachtig zicht, zoals ze wel vaak op andere plaatsen had gezien, maar als ze hier lang genoeg bleven dan zou ze dat ook een keer hier in Santa Monica meemaken.
De grijns die op Kenneth zijn gezicht stond, deed haar automatisch ook grijnzen. Nog een laatste keer gooide ze haar haren naar achteren en keek even rond, het was groot en zag er actief uit. Er waren vele activiteiten te doen en het was er pittig druk, vooral door het feit dat er vele attracties stonden. Ze had het zelf niet al te veel op die drukke reuzenradjes, vooral omdat ze hoogtevrees had, maar als Kenneth er in wou dan vond ze het geen enkel probleem. Misschien dat ze dan ietsje dichter bij de jongen zou gaan zitten dan gepland, ter bescherming. ''I know what we're gonna do today!'' Lachte ze, kijkend naar een suikerspinnen kraam. Ze had altijd al van die zoetigheid gehouden, vooral omdat het haar deed terugdenken aan haar kindertijd. Niet dat ze er al te veel van at, om niet aan te komen. Maar het was een fijn spulletje aan een schattig stokje.

Kenneth fronste even. Hij keek naar de kermis op de pier en grijnsde even. Een kermis persoon was hij niet maar het kon dus eigenlijk best wel leuk worden zolang hij het juiste gezelschap had. Toen hij uiteindelijk de geur opppikte van suikerspinnen grijnsde hij even speels. Hij nam haar hand vast en rende met haar naar het kraam waar nu nog geen volk stond. 'Ik trakteer.' Sprak hij met een grijnsje tegen haar. Even keek hij de dame die achter de toog stond. 'Twee suikerspinnen graag.' Sprak hij vriendelijk tegen haar waarna hij even naar haar toe keek. Hij had opzich gewoon zin om nu van de pier af te duiken, gewoon lekker even roekeloos doen en de adrenaline door zijn lichaam voelen gaan. Uiteindelijk kreeg hij de twee suikerspinnen en stak hij er een haar richting uit. 'Eet smakelijk.' Grijnsde hij breed naar haar. Droogjes begon hij aan het roze goedje te pulken en al heel snel had hij een vrij groot stuk vast. Maar hij was nog niet van zin om het op te eten. Met een grimas keek hij haar aan. 'Je weet toch wel, dat als je met mij omgaat je niet bang mag zijn dat ik je ga vuil maken hoor.' Sprak hij een tikje uitdagend tegen haar waarna hij heel droogjes verder liep, de mensenmassa in, verdwijnen deed hij niet want hij viel hier tussen alle ongetatoëerde knapen best wel op. Maar goed ook, anders zou Charlene haar gidsje nog wel eens kwijt spelen.
[Haat aan inspiloosheid]

Charlene lachte toen hij gelijk doorhad waar ze graag als eerste heen wou en hij haar als een wilde meenam om zo naar het suikerspinnenkraampje te rennen. 'Ik trakteer.' De vrolijke glimlach op haar gezicht was er niet af te slaan, ze werd er spontaan blij van. 'Twee spuikersinnen graag.' De vrouw volgde zijn bestelling op en ging te werk, waarna ze van Kenneth de hare aangereikt kreeg. ''Dankje,'' grinnikte ze naar hem. Waarbij ze nog even vriendelijk knikte naar de mevrouw die zojuist de twee spulletjes had gemaakt. 'Eet smakelijk.' De grijns op zijn gezicht ontging haar niet, en gaf ze er ook een terug. ''The same,'' zei ze op haar eigen charmante manier.
Nonchalant begon ze er wat plukjes af te halen en likte zorgvuldig haar vingers af bij elk roze plukje wat er in haar mond verdween, veranderde in een groot hap suiker, maar tintelde fijn op haar tong.
'Je weet toch wel, dat als je met mij omgaat je niet bang mag zijn dat ik je ga vuil maken hoor.' Even dacht ze na wat hij wel niet zei, maar kwam er al gauw achter dat ze dus bij hem gauw vies gemaakt werd. Althans, op zo'n manier kwam het over bij haar.
Maar dat spelletje kon ze ook gemakkelijk spelen. De ondeugende blik in haar ogen zei al genoeg.
Ze lachte, ging de jongen speels achterna terwijl ze ondertussen in de gaten hield dat haar suikerspin niet toevallig tegen iemand aankwam. Het was tenslotte al wat drukker op de Pier geworden, naarmate de middag voortging. Met haar losse hand pakte ze zachtjes Kenneth zijn linkerhand en trok hem mee naar de zijkant, ongeveer in het midden van het lange houten ding, van de Pier waar ze hem tegen de houten reling aandrukte. ''Hmm, jij houd dus van viesmakerij?'' Vroeg ze speels, terwijl ze hem met een ondeugende grijns aankeek. Ze wist wel wat er ging komen, waarschijnlijk zouden ze gaan zwemmen, op deze heerlijke zonnige dag. Of hij kon het verkeerd opvatten, dat zij hem wou veroveren, al was dat het tegenovergestelde van wat zij wou bereiken. Vrienden worden. Een vriend voor op Monica High.
Ze plukte een plukje roze van haar suikerspin af en propte het in haar mond, waarbij ze daarna slordig haar tong uitstak naar de jongen, waar zij voor stond.

Kenneth's hand werd plots vast genomen door haar. Even fronste hij. Al snel werd hij tegen de houten reling aan de zijkant van de pier gedrukt en keek hij haar met een grijnsje aan. 'Vuilmakerij, plagerij, uitdagere, het zijn enkel maar woorden waarmee je mij kan beschrijven lieverd.' Sprak hij uitdagend tegen haar. De liever hier was ten zeerste op zijn plaats, maar het was maar louter vriendschappelijk bedoelt natuurlijk. Kenneth keek even naar het water, de afstand van de pier tot het water was vrij groot. Zou dodelijk kunnen zijn als je hier zonder enige ervaring met duiken vanaf zou springen. Zijn blik keerde weer naar haar terug waarna hij kort een kleine jongen wenkte. Hij gaf hem zijn suikerspin en keek vervolgens met een glans in zijn ogen naar Charlene. Zou ze het durven hier van af te springen? Kenneth zette zijn handen op de reling en duwde zichzelf naar boven zodat hij er nu op zat. 'Come if you dare.' Grijnsde hij. Waarna de jongen zich achterover liet vallen. In zijn val kwam hij uit het bolletje waarin hij was gerold zeg maar en vormde nu een gestroomlijnde lijn, zijn armen wezen naar het water en voor hij het echter door had, raakte zijn lichaam het wateroppervlak. De adrenaline gierde door zijn lichaam heen toen hij onder water was, toen hij de bodem raakte duwde hij zich naar boven en kwam met een brede grimas weer boven water en keek omhoog. Afwachtend op wat Charlene echter zou gaan doen nu, hem volgen, of gewoon naar beneden wandelen via een trap? Hij haalde kort zijn hand door zijn haar en even keek hij naar zijn onderarm, deze was door de klap van hetwater wat blauw uitgeslagen maar veel last had hij er eigenlijk niet van. Alleszins nu nog niet, zijn kledij voelde zwaar aan en het trok hem ook iets meer onder water dan nodig. Maar dat was dus een nadeel aan van een klif afduiken en je kleren nog aanhebben.

Ze streelde even met het topje van haar wijsvinger, rechterhand, over zijn borst, verticaal en voelde zo zijn lichaamswarmte, door de witte tanktop heen met zwarte vegen van roet. Algauw keek ze omhoog, naar zijn gezicht, waar een dikke grijns opgedrukt stond. 'Vuilmakerij, plagerij en uitdagerij, het zijn enkel maar woorden waarmee je mij kan beschrijven, lieverd.' De uitdagende toon in zijn stem was niet te missen. Hij wenkte een klein jochie, ongeveer tien jaar, en gaf hem zijn suikerspin. Meteen gaf ze de hare ook, nadat ze nog een grote pluk eraf had gehaald en vervolgens in haar mond had gestopt. ''Geniet ervan,'' zei ze met een knipoog. Waarna het jongetje genoot van zijn buit en ermee vandoor ging, voor het geval iemand het zou afpakken of iets dergelijks. 'Come if you dare.' Charlene keek om, van het jochie dat inmiddels uit zicht was, naar Kenneth. Wat was hij van plan? Oh god, nee toch... Jawel! Voor ze het wist zat hij op de reling en floepte zo naar achteren. Hopelijk wist hij wat hij aan het doen was, anders zou dit niet goed aflopen. Gelijk zette ze twee passen naar voren, greep zich vast aan de reling en keek zo naar voren, ietsje naar beneden gebogen om hem te kunnen zien landen. Perfecte sprong, perfecte landing in het water. Gestroomlijnd zo recht het water in. Een grijns kwam op haar gezicht te staan, wanneer de jongen weer omhoog kwam.
No way dat zij er zo makkelijk achteraan ging, nee zij liep wel gewoon van de Pier richting het strand. Ze wuifde even naar de jongen, maakte een teken zodat hij wist dat ze zo kwam en liep daarmee langs de reling naar het einde van de lange Pier.
Het zachte, warme zand krioelde tussen haar tenen, wat natuurlijk simpelweg zo makkelijk in haar teenslippers terecht kwam. Sexy liep ze steeds verder het zand op, wat van zacht naar ietsje harder tot hard, nat zand ging. Het maakte haar niet veel uit, zij ging ook het water in. Het weer was het er perfect voor, de warmte maakte het juist aantrekkelijk om het heerlijke zeewater in te duiken.
Een paar meter voor het water bleef ze staan, schoof haar voeten uit haar teenslippers en liet ze daar netjes liggen. Om niet haar zomerjurkje nat te maken, pakte ze die met haar kruis-overelkaar armen, met haar handen bij haar heupen het jurkje vast en schoof het zo sierlijk over haar hoofd heen. Sexy legde ze het naast haar teenslippers, zodat nu slechts haar witte, zijden beha en ondergoed te zien waren. Ze greep haar blonde haren bij elkaar en sloeg die over haar linkerschouder heen, zo liep ze verder het water in met een ondeugende grijns op haar gezicht. Het water was ietsje kouder dan ze had verwacht, maar ze moest er dan ook even aan wennen. De gloedblauwe vloeistof stond dan ook al tot aan haar heupen, waarbij ze nog lang niet bij Kenneth stond. Moedig liep ze verder, nog steeds met diezelfde grijns op haar gezicht en stond op gegeven moment slechts nog met haar gezicht boven water.
''Hee, dear!'' Zei ze, terwijl ze omhoog sprong en zo achterop Kenneth's rug hing, met haar armen op zijn schouders. ''Did you missed me?'' Fluisterde ze zo in zijn oor. Dat ze nu aan hem hing, was gewoon vriendschappelijk bedoeld. Niet zozeer het idee dat ze hem zou zoenen of iets. Ze vond het gewoon leuk om zo aandacht te krijgen, en diezelfde speelse aandacht zou hij dan ook krijgen.

Kenneth keek naar boven en trok een pruillip toen ze hem duidelijk maakte dat ze niet van de pier af zou duiken. Nou, ja het bleef een meisje voor iets. Rustig volde hij haar met zijn blik waardoor hij kort grijnsde toen ze haar jurkje uit trok. Hm, niet mis. Kenneth wreef kort door zijn haren en keek haar aan terwijl ze het water in kwam. Zoals elke jongen deed keek hij ook even naar haar lichaam, ach kijken mocht dus. Toen ze op zijn rug sprong fronste hij even, zo ze bleef ook niet bij de pakken neer zitten. De jongen draaide zijn hoofd naar haar. 'Off course I missed you. It's a pitty you didn't jump from up there. But I understand sweetheart.' Sprak hij met een licht bekakt Engels accent tegen haar. Hij ging iets naar achteren zodat hij wat meer grip had en hij niet samen met haar het water in zou duiken. 'So what is ma girl thinkin' right know?' Grijnsde hij even terwijl hij zich omdraaide en nu met zijn gezicht naar haar toe. Enig ander persoon zou denken dat ze een koppel waren, maar hij en zij wisten dus wel beter. Plus Kenneth had Sawyer. En bij haar zou hij blijven tot hun liefde bekoelt was, maar ergens dacht hij wel dat het niet zou gebeuren. Maar ja, niets kon je echt goed vast stellen in de liefde dus. Gewoon afwachten wat er zou gebeuren. En Charlene, tja zij was gewoon een vriendin aan het worden, daar was hij blij om. Want zoveel vrienden had hij hier nu niet echt, onlangs de tijd dat hij hier al van bijna in het begin van het jaar was.
[Flut]

Charlene giechelde, mooi dat Kenneth haar gewoon achterop liet zitten. Een teken dat hij het niet erg vond, al was het gewoon puur vriendschappelijk bedoeld. Ieder ander mens zou denken dat ze een relatie hadden, een vriendje-vriendinnetje-relatie. Maar dat hadden ze niet. Totaal niet. Ze kenden elkaar pas net, maar het gekke was, was dat ze stiekem voor hem gevallen was. Zijn karakter was gewoon geweldig, om vrienden mee te worden. Ja, hij zou nog wel lang blijven in haar leven als het om échte vrienden en vriendinnen ging.
'So, what is ma girl thinkin' right now?' De jongen had haar van zijn rug af laten glijden en zich vervolgens omgedraaid, zodat ze nu in zijn bruine ogen kon kijken. Ze glimlachte, een tikkeltje ondeugend. Een perfect idee had zich al in haar hoofd ontstaan. Natuurlijk de jongen nat spetteren en kopje onder, dat soort leuke dingetjes.
''Oh, eigenlijk denk ik niet zoveel. Behalve dit!'' Gierde ze uit van het lachen, waarbij ze een beetje moeite deed om omhoog te komen en hem daarna omlaag te drukken, met haar handen op zijn gespierde schouders gedrukt. Het was niet makkelijk, maar het lukte haar heus wel. Bovendien konden meisjes ook wat kracht hebben, en zat zij op kickboxen. Maar toch wist ze wel dat Kenneth sterker was, dat was over het algemeen bekend. Jongens zijn altijd sterker dan meisjes, op een of andere manier.
Ze lachte hard toen hij onder water kwam, en hem daarna losliet. Hierna zette ze wat stappen naar achteren, en duwde haar handen op het oppervlak van het water, richting Kenneth toe. Zodat er hierdoor kleine golfjes ontstonden, die zo in het gezicht van Kenneth raakten. Vrijwel gelijk bedekte ze zo snel mogelijk haar eigen gezicht, zodat ze niet al dat zoute zeewater in haar ogen zou krijgen. Wat behoorlijk irriteerde als je het eenmaal in je ogen kreeg.

Kenneth grijnsde even toen ze een poging waagde om hem onder water te drukken. Met een grimas liet hij zich maar onder gaan, veel te makkelijk welliswaar maar hij had zelf een plannetje gemaakt dus. Toen hij onder water was weigerde hij om naar boven te komen maar zwom regelrecht op haar af en greep haar bij haar voet vast waarna hij haar heel simpel onderuit trok, daarna duwde hij zich omhoog en zwom even naar het strand. Hij smeet zijn tank top naast haar kleedje en trapte zijn schoenen en ook sokken uit. Zijn broek hield hij wel aan, enzij ze teveel op zijn systeem ging werken maar dat zou niet gaan gebeuren. Hij rende het water weer in en dook vervolgens wanneer hij dieper in het water was sierlijk naar beneden om zo weer naar boven te zwemmen. Afwachtend tot ze boven zou komen keek hij even rond of hij wat bekende zag staan. En ja hoor bovenop de pier zag hij enkele jongens van het team staan die naar hem aan het grijnzen waren en verscheidene tekens maken over hem en Charlene waarop hij zijn hoofd schudde. 'Jullie weten even goed dat ik een vriendin heb, dus zout op, en ik zweer het als ze hiervan weet door jullie maken jullie wat mee op de volgende training.' Sprak hij met een kleine grimas op zijn gezicht waarna hij zich weer op het water richtte en afwachtte. Kort dacht hij na, Charlene was een mooie meid, maar ze was nog alleen? Iets wat hij stiekem niet snapte maar goed. Het was haar zaak waarom ze niet samen was met iemand, en daar hoorde hij zich niet mee te bemoeien.

De poging om een aantal golfjes naar Kenneth te sturen met haar handen, waren aardig mislukt. Voordat ze weer zicht had, zag ze dat de jongen schijnbaar verdwenen was. Nouja, niet bepaald echt verdwenen, maar eerder onder water. Wacht.. Onder water? Ze keek gauw omlaag, en voor ze het wist werd ze aan haar voet getrokken en kon ze nog net voordat ze onderuit ging, een snelle hap adem nemen. Het was nog niet zo erg diep op dit punt waar ze stond, dus had ze snel genoeg de zachte zandbodem bereikt met haar handen, waar ze zich weer afzette en vervolgens weer omhoog kwam. Ze ademde gelijk rustig in, en weer uit. Waarna ze haar natte haar uit haar gezicht veegde, het naar achteren streek, en het water van haar oogleden afhaalde. Charlene opende haar ogen, had zich al voorgesteld hoe de jongen zou reageren wanneer hij haar nu met volledige natte haren en uitgelopen make-up had gezien. Maar schijnbaar genoeg, was hij er niet meer. Bezorgd keek ze even om zich heen, maar merkte al gauw dat hij dus terug naar 't strand gelopen was, om zijn tanktop en sokken en schoenen uit te trekken. Logisch, dat was alleen maar zwaar in het water. Jammer dat hij trouwens wel zijn broek aanhield. Niet dat ze het erg vond, maar het was gewoon sexy om een jongen zo bloot mogelijk te zien, vooral zijn bovenlijf. Het gespierde lijf waar Kenneth nu mee terug het zoute zeewater in liep, zag er smakelijk uit. Nu hij bijna bij haar was, hoorde ze wat irritant gefluit en gestommel boven haar. Op de Pier. Irritante jongens, als het aan haar lag. Vooral kinderachtig. Ze schudde haar hoofd toen ze hoorde dat ze vervelend hun tweetjes aan elkaar aan het koppelen waren. Voordat ze haar mond open kon trekken, was Kenneth haar al voor. 'Jullie weten even goed dat ik een vriendin heb, dus zout op, en ik zweet het als ze hiervan weet door jullie maken jullie wat mee op de volgende training.' Charlene grijnsde, maar snapte tegelijkertijd ook niet echt wat hij bedoelde met; 'als ze hiervan weet.' Waarom was het erg dat zijn vriendin wist dat hij nu er een gewone vriendin bij had? De jongens liepen weg, tegen elkaar aan stotend met hun handen gebald tot een vuist tegen elkanders schouders aan, voor de grap.
''Wie waren dat?'' Vroeg ze, wanneer Kenneth weer bij haar was gekomen. Een lichte verbazing was op haar gezicht ontstaan, even een moment dat ze vond dat hij even van haar af moest blijven. ''En waarom mag jou vriendin niet weten dat ik gewoon plezier met jou heb? Wat is daar verkeerd aan?'' Ze haalde even vlug haar rechterhand door haar natte, aan-elkaar-geplakte haar. In haar gedachten speelde zich een kort filmpje af, wat je kon beschrijven als een 'als je nu aan me komt, sla ik je tot moes' demo.

'Ach, gewoon gozers van het team. Niets meer of minder.' Sprak hij kalmpjes tegen haar waarna hij even door zijn haren streek, die inmiddels weer in plooi waren gevallen en rustig aan het drogen waren nu. Toen hij haar volgende woorden hoorde haalde hij zijn schouders even op. 'Nou, ik wil haar niet kwijtspelen omdat ze de foute conclusies trekt door woorden van andere. Je kent die gasten niet, die verergeren altijd alles wat ze zien. Het zou me niet verbazen dat er morgen een andere gast van het team naar me toe komt en vraagt aan me waarom ik zeg maar een ander had gekust. Snap je het een beetje?' Glimlachte hij wat scheef naar haar toe. Kort beet hij op zijn lip waarna hij even zijn blik op het water richtte. Al was het meer gericht op de roos die op zijn arm getatoëerd stond maar goed, zelfde principe. Uiteindelijk keek hij weer op en trok een pruillipje. 'Het is niet dat ik het niet leuk vind hier met je te zijn, maar mijn vriendin is soms nogal prikkelbaar en wantrouwerig. Ik wil niet dat ze een verkeerd beeld krijgt van me. Dus, niet boos ofzo zijn oke? Want anders ga ik hier nietveel vrienden meer over houden.' Sprak hij zachtjes tegen haar waarna hij zijn beide handen half boven water hield en haar zachtjes begon nat te maken. De golven kwamen niet heel hoog, maar dat was gewoon uit afwachting wat ze zou gaan zeggen. Stiekem zag hij wel in haar dat ze hem nu alleen zou laten, of gewoon onderwater zou gaan vermoorden. Ja, stiekem was Charlene gewoon een onbekende moordenares die haar zinnen op hem had gezet, en dit was haar aanleiding om hem te gaan vermoorden. Kort schudde hij zijn hoofd en grinnikte even, wat had hij toch weer een grote fantasie. Hoewel ze hem wel gewoon onder water kon sleuren, maar dan ging zij mee onder, samen uit samen thuis. Een afwachtende blik rustte erin zijn ogen, als ze nu zou weg gaan zou hij het best wel sneu vinden. Want Charlene was niet zoals hij haar had verwacht, ze was niet zo'n showbol, en ze had duidelijk een voorliefde voor motoren.

'Nou, ik wil haar niet kwijtspelen omdat ze de foute conclusies trekt door woorden van andere. Je kent die gasten niet, die verergeren altijd alles wat ze zien. Het zou me niet verbazen dat er morgen een andere gast van het team naar me toe komt en vraagt aan me waarom ik zeg maar een ander had gekust. Snap je het een beetje?' Bij het idee dat er allerlei jongens naar hem toe kwamen als hij met een ander meisje gezoend had, of in dit geval de dag samen had gespendeerd, ontstond er een glimlach op haar gezicht. ''Ah, dus je bedoelt.. dat je van plan bent me op mijn lippen te pakken?!'' Zei ze met een ondeugend toontje in haar stem. 'Het is niet dat ik het niet leuk vind hier met je te zijn, maar mijn vriendin is soms nogal prikkelbaar en wantrouwerig. Ik wil niet dat ze een verkeerd beeld krijgt van me. Dus, niet boos ofzo zijn oke? Want anders ga ik hier nietveel vrienden meer over houden.' Charlene lachte zachtjes, zodat ze zijn verhaal niet zou verstoren. Het klonk best krankzinnig, het idee dat hij haar nu probeerde uit te leggen dat er dus jongens, of dus ook wel spionnen genoemd, waren die hem continue in de gaten hielden en vervolgens alles aan zijn vriendinnetje door vertelden. Hierdoor kreeg ze wel het idee dat zijn vriendin hem dus niet volledig vertrouwde. Tenminste, zou zij nooit andere voor haar laten werken om haar vriendje vierentwintig uur per dag en zeven dagen in de week in de gaten te laten houden. Nee, dat klonk erg krankzinnig als het aan haar lag. Bovendien zou je dan degene nooit kunnen vertrouwen, degene waar je mee ging.
Charlene schudde haar hoofd, waarna ze een laag water over zich heen kreeg door Kenneth. Wat was ze ook stom, ze had beter op moeten letten en zich niet af laten leiden door die vage gedachtes. Het sloeg ook eigenlijk nergens op. Ze wreef het water uit haar ogen en spetterde vervolgens zoveel mogelijk water terug naar hem, zodat zij eventjes rustig naar adem kon happen. Ze gierde het uit van het lachen. Nog snel duwde ze nog een hoog golfje naar hem toe en dook toen onderwater met een hap adem, waarbij ze naar hem toe zwom en vervolgens zachtjes aan zijn been begon te trekken. Het was logisch dat ze hem niet onderuit kreeg, hij was een stuk sterker en gespierder.
Naar adem zoekend kwam ze weer omhoog, schudde even met haar hoofd en wreef het water uit haar ogen. Wanneer ze haar ogen opende, merkte ze op dat ze nog niet eens tien centimeter van de jongen verwijderd stond, oftewel bijna tegen hem aan. Rustig ademde ze in en uit door haar neus, om niet al een wilde over te komen en bovendien vond ze dit wel leuk. Nee, ze kon niet zeggen dat hij niet leuk was. Dat was een verkeerde mening. Misschien niet qua innerlijk, want zolang kende ze hem nog niet, maar qua uiterlijk kon ze alles zeggen behalve dat hij niet leuk was. Er vormde een lieve glimlach op haar gezicht, waarbij ze hem met haar blauwe ogen in zijn bruine ogen aankeek.

Kenneth keek haar aan en schudde vervolgens zijn hoofd. 'Nee dat doe ik niet hoor. Of wie weet wel?' Sprak hij met een grijnsje tegen haar. Nee, hij zou het niet doen hoor, dat was wel zeker. Charlene was gewoon een vriendin van hem en dat zou ze ook blijven wat er ook ging gebeuren, hij zou bij Sawyer blijven, zijn relatie zou hij niet op het spel gaan zetten. Ook hij kreegweer wat water naar zich toe gespetterd door haar tot ze plots onder water was gedoken en hem aan zijn been begon te trekken. Hij zette al zijn gewicht dan ook op zijn benen zodat hij niet om ver te krijgen was door haar waarna hij haar weer omhoog zag komen en meteen zag dat ze dichter bij haar was gekomen. Al snel raakte hun blikken in elkaar verstrengelt en beet hij even op zijn onderlip, oke dit voelde raar aan. De jongen handelde vervolgens heel snel en bukte zich zodat zijn schouder op hoogte van haar buik was en tilde haar dan zo op. Met een grijnsje keek hij even naar het water en haalde hij lichtjes huiverend adem. Hun blikken die elkaar zonet nog hadden gevonden had hij niet zien aankomen, ja hij had snel moeten handelen want anders had hij haar misschien wel gekust en dan kon hij dat gaan uitleggen aanSawyer en kon zijn het zelfde gaan reageren als Emilie. Nee, bedankt een keer wa sgenoeg voor hem. De jongen liet zich uiteindelijk vallen in het water, op zijn buik welliswaar, toen zijn schouder het water in werden getrokken liet hij haar los en zwom onder haar vandaan en schoot dan weer boven water en haalde zijn handen even door zijn haren en zuchtte hij even diep, oogcontact zou hij moeten vermijden, alleszins toch zoals daarnet. Dat was te close geweest bij hem, te verwarrend voor hem.

Het feit dat het ene moment dat ze elkaar nog aankeken, veranderde dat Kenneth haar optilde bij haar benen en dat ze plots recht omhoog schoot, deed haar schrikken. Ze gilde, niet dan omdat ze bang was en om hulp schreeuwde, maar van plezier en dat ze even schrok omdat het zo onverwachts was geweest. Meteen dan ook vielen ze met z'n tweeën in het zeewater, waarbij de jongen onderop kwam. Kenneth wist dan ook wel hoe hij met water een meisje moest vermaken. Wanneer ze dan ook omhoog kwam, liet ze de verse zeelucht weer door haar longen stromen en grijnsde. Automatisch greep ze naar haar haren en begon die uit te knijpen, wat tevens niet echt slim was. Maar het was gewoon een handeling van haar wat ze vaak deed als ze nat waren. Ze liep wat dichterbij naar Kenneth, maar deze keer nog wel een meter afstand. Waarschijnlijk hield hij er niet van om zo dicht bij een ander meisje in de buurt te zijn, aangezien hij dus al een vriendin had. Een echte vriendin, niet zomaar een vriendin, een vriendinnetje.
Charlene keek naar de lucht, die al wat donkerder was dan voordat ze het water in waren gegaan. ''Ik denk dat het tijd is om de rondleiding voort te zetten, sir!'' Zei ze lacherig, terwijl ze langs hem heen liep, hem knipoogde en met haar vlakke hand het teken deed wat vele deden, vooral bekend bij de maatschappij, om elkaar te begroeten. Vervolgens liep ze verder richting het strand, om het heerlijke water uit te gaan en daar zich voor eventjes in de zon te laten opdrogen. Eenmaal op het strand pakte ze haar jurkje en teenslippers, waar ze even mee verder liep tot het droge en lichte zand, wat warm tussen haar tenen kriebelde. Daar legde ze het neer en ging er zelf naast zitten, waarbij ze haar armen naar achteren plaatste en volop van de zon genoot met haar hoofd omhoog. Waarschijnlijk zou Kenneth haar wel volgen, als een braaf hondje. Tenzij hij nog even liever in het water bleef, dat moest hij zelf weten. Een tevreden glimlach kwam op haar gezicht te staan, waarbij ze haar ogen sloot.

Kenneth keek haar met een grimas aan. om de rondleiding voort te zette? Even volgde hij haar met zijn blik en schudde lachend zijn hoofd op haar be over allengroeting waarna hij haar maar volgde toen ze het water uit liep. Zijn broek plakte aan zijn benen door de overvloed van het water. Waarom had hij die ook alweer aan gelaten. Lichtjes geïrriteerd door dat feit wandelde hij tot naast haar,e ntoen ij zag dat ze haar ogen sloot besloot de jongen eeven voor hond te gaan spelen en schudde hij zijn haren achtergoon uit boven haar buik. Grijnzend liet hij zich naast haar op zijn rug zakken en keek een tijd lang naar de lucht met in zijn achterhoofd nog het voorval van net in het water. Charlene had hem verward, en die verwarring was even gebleven in zijn achterhoofd, iets wat hem eigenlijk wel sterk deed nadenken. Algauw besloot Kenneth het maar te laten, gewoon omdat hij niet hoord na te denken over zo'n zaken tenminste niet nu hij een vriendin had waar hij zielsveel van hield. Hij draaide zich op zijn zij en nam wat zand in zijn handen en strooide dat uit over het meisje haar buik, stiekem was hij wel benieuwd naar haar reactie nu omdat de meeste meiden het maar niets vonden dat er zand op hun kwam nadat ze uit het water kwamen, omdat het altijd zo bleef plakken dan. Kort keek hij naar enkele kinderen die aan hetspelen waren met een voetbal, maar ze speelde er in plaats van voetbal rugby mee. Iets wat eigenlijk best wel een grappig zicht was, merendeels omdat die bal altijd uit hun handen floepte. Logisch ook want een rugbybal was veel ruwer dan een gewone voetba, aan een voetbal had je amper goede houvast. Logisch ook, het was een voetbal, daar moest je tegen trappen, geen rugby mee spelen.

Zoals ze al had verwacht was Kenneth dus ook het water uit gekomen, toen ze even één oog half opende om te zien of hij haar nou was gevolgd of niet. Hierdoor werd ze al vrolijker, gewoonweg om dat ze het leuk vond om met een jongen, die ze onderhand wel een vriend kon noemen, een dagje te delen. Niet om mee te flirten, of wat dan ook, maar gewoon om leuk mee de dag te besteden.
Ze gilde toen ze een koud, nat iets op haar buik voelde, waardoor ze snel haar ogen opende en haar rechterhand voor haar mond sloeg. Het was de jongen die zo vreselijk met zijn natte haren over haar buik heen schudde. En alsof het nog niet erger kon worden, deed hij er gauw nog een schepje boven op. Een schepje zand. Een echt tutje zou dit verdomd erg vinden, al op het feit dat ze opnieuw nat werd gemaakt. Maar eerlijk gezegd moest zij er om lachen. ''Ooh, jij stomme...!'' Riep ze uit, waarbij ze stopte. Ze keek opzij, waar de jongen naast haar op zijn rug lag. Ze lachte en schudde haar hoofd. ''God, ik weet niet wat er met jou is, maar ik weet gewoon dat je nu al een vriend voor het leven bent!'' Zei ze zachtjes, misschien wel zo zachtjes dat hij het hoogstwaarschijnlijk niet zou horen. Vooral ook omdat hij afgeleid scheen te zijn door wat spelende kinderen, die onhandig met een voetbal de sport rugby aan het spelen waren. Achja, ze waren nog jong. Jonge kinderen die elke dag groeiden, van uiterlijk en innerlijk. Ze leerden en op een dag waren ze even oud als dat Kenneth en zij waren.
Charlene draaide zich om, kroop over Kenneth en kwam zo over hem heen te staan, met haar beide armen naast de schouders van de jongen. Ze keek hem even gewoon in zijn ogen aan, waarbij ze haar hoofd schuin draaide. Kort leek ze wel zichzelf te zien in zijn pupillen. Nee toch, dat was niet waar. Onzin.
Vlug toverde ze een grijns op haar gezicht, doordat er zich een geweldig idee in haar hoofd ontstond. ''Jij gekkie!'' Riep ze uit, waarbij ze wat zand met haar rechterhand over zijn blote bast gooide. Hierna stond ze gelijk op, greep haar jurkje en teenslippers, waarbij ze gierend van het lachen wegrende, bang dat zij straks ook weer terug onder gegooid zou worden met zand.

Kenneth was nog steeds naar de kinderen aan het kijken, zachtjes hoorde hij de woorden van Charlene en een glimlach verscheen op zijn gezicht. De jongen voelde een kleine golf van geluk door zich heen trekken, het was goed omdat te weten. Ze was de eerste persoon hier in Monica die het had gezegd, alleszins de eerste persoon waar hij geen relatie mee had gehad. Toen hij naar haar keek kwam ze opeens over hem heen staan, en keken ze elkaar weer in de ogen aan waardoor hij even slikte en uiteindelijk omhoog schoot toen ze was weg gerend hij klopte zijn borst af en greep zowel zijn shirt, als de rest weer vast en rende achter haar aan, oh dat had ze niet moeten doen. De jongen ontweek een paar mensen waarna hij haar heel snel in haalde. Uiteindelijk toen hij nog een meter van haar verwijderd was gooide hij zijn spullen hard naar voor en rende vervolgens sneller op haar af waarna hij zijn beide handen op haar heupen legde en door niet op te letten viel de jongen als het waren over zijn eigen schoenen waardoor ze beide op de grond belande. Hij belande als eerste op de grond, maar dat kwam merendeels doordat hij haar wat meer naar zich toe getrokken zodat hij niet op haar zou vallen en ze door hem bezeerd werd. De jongen liet zijn armen weer naast zich vallen en begon te lachen. Waarna hij uiteindelijk even serieus werd. 'Charlene, verlaat me niet. Ik ben eens een vriendin kwijt geraakt door iets, verlaat me niet of spring nooit voor me als er iets gebeurt. Beloof me dat.' Fluisterde de jongen slechts waarna hij even naar de lucht keek. Nee, ze wist niets van zijn verleden af, en dus ook niets van Laura en dehele geschiedenis, iets wat ooit wel eens zou verassen waarschijnlijk maar goed.

Ze moest moeite doen om hard te kunnen rennen door het zand heen, omdat het niet echt meewerkte, en omdat ze ook nog eens mensen moest ontwijken die wél normaal op het strand liepen. Bovendien zouden veel mensen haar voor gek verklaren, omdat ze hier gewoon enkel in haar beha en onderbroek rond rende, terwijl er een jongen achter haar aan rende. Wacht, rende Kenneth nou achter haar aan? Oh noes! Zo snel mogelijk probeerde ze er een hardere pas in te zetten, maar tevergeefs was ze al te laat. Voor ze het wist lagen ze samen alweer op het zand. Gek genoeg had ze nu de slappe lach en wist ze een aardig tijdje niet meer te stoppen met lachen, lag met haar armen en lichaam geheel over zijn lichaam heen. Ieder mens dat nu langsliep zou haast denken dat ze samen een stelletje waren, wat ook erg logisch eruit zag.
'Charlene, verlaat me niet. Ik ben eens een vriendin kwijt geraakt door iets, verlaat me niet of spring nooit voor me als er iets gebeurt. Beloof me dat.' De fluistering klonk serieus, waardoor haar slappe lach al gauw verdween en ze hem dan ook bloedserieus aankeek. Hoezo zou zij hem verlaten? Het klonk nogal vriendje-vriendinnetje-achtig, maar dat deerde haar niet. Ze werd nieuwsgierig, nouja kreeg ergens ook medelijden dat hij een vriendin is kwijtgeraakt. Maar hoe dan, en waarom? Ze wist even niet waar ze moest kijken, waardoor ze met haar ogen van het zand naar zijn ogen ging en zo nog wel even door. ''Dat beloof ik je!'' Fluisterde ze terug, waarbij ze haar hoofd even op zijn borst legde. Hierdoor voelde zijn hart bonken, erg geruststellend. Het moment was maar voor kort, waarna ze opstond en het zand van haar afklopte. Om niet verdere 'beschamingen' over haar kleding te ondergaan, schoof ze al gauw het jurkje, ook wel een simpel kleedje genoemd, over haar lichaam heen, waarna ze hem even recht trok en het zand eraf veegde. Hierna kneep ze nog voor een keer haar haar uit. ''Dus, Kenny, als ik je tussen haakjes zo mag noemen... Waar wil je heen?'' Op het juiste moment hoorde ze haar maag knorren. Ja, ze had al een tijdje niets meer gegeten en gedronken, behalve dan die paar plukken suikerspin, maar over de gehele dag maar één broodje en één pakje crackers en wat water.
''Mijn maag krijgt honger van je.'' Zei ze met een grijns op haar gezicht, waarbij ze haar teenslippers oppakte om die vervolgens, wanneer ze zouden vertrekken, op het stenen pad weer aan te trekken.

Kenneth keek haar vrij serieus aan, ze was een vriendin geworden en hij zou haar niet zo maar laten gaan of wat dan ook. Toen ze het hem beloofde glimlachte hij zachtjes naar haar waarna hij zijn blik even op de hemel richtte en nog even naar de hemel staarde die inmiddels al aan het verkleuren was. Uiteindelijk ging ze van hem af en kleedde het meisje zich ook weer aan, hij veerde overeind en trok zijn tank top weer aan, zijn broek was niet zo heel nat meer maar toch nog klammig. Met een glimlach keek hij haar aan, zo meteen zou hij wel uitleggen waarom hij die woorden net had gezegd tegen haar, nu nog niet plus er was te veel volk hier dat hem horen kon. Kenneth keek op en luisterde even naar de vraag, oke zij noemde hem nu ook al Kenny, ach, hij was blij dat hij vorige bijnamen af was, want die waren wel wat erger als tja de naam die hij nu te horen kreeg. Net toen hij wou reageren zij ze nog wat waarop hij even lachte en nu ook zijn sokken aantrok en zijn schoenen deed hij wel aan als hij eenmaal op de stenen stond. 'Aw, dan kunnen we denk ik best wel wat te eten gaan halen. Kom ik weet een leuk plekje hier op de dijk waar je lekker kan eten.' Glimlachte hij waarna hij rustig wandelde richting het stenen pad, het was een klein caféetje waar ze toch wel het beste eten maakte hier in de buurt. En het was niet eens duur daar, dat was dan ook een voordeel want zoveel geld had hij niet echt op zak. Maar aangezien hij die mensen kende wist hij dat hij het ook wel een volgende keer mocht betalen moest hij nu niet toekomen, een voordeel van connecties hebben hier in Monica? Kort haalde hij zijn handen door zijn haren waardoor deze weer perfect lagen, iets warrig, maar zo lag het wel altijd bij hem dus.

'Aw, dan kunnen we denk ik best wel wat te eten gaan halen. Kom ik weet een leuk plekje hier op de dijk waar je lekker kan eten.' Ze grijnsde vrolijk, was benieuwd waar het was, waarbij ze naast hem liep richting de stenen tegels. Daar legde ze haar teenslippers op de grond, nadat ze het zand eruit had geklopt en schoof daarna haar schoongeveegde voeten erin. Ze waren warm geworden, door de zon die er flink op had geschenen. ''En waar is het?'' Vroeg ze hem, waarbij ze even rondkeek. Hopelijk was het hier in de buurt, zodat ze niet al te ver weer hoefden te rijden met de scooter van Kenneth. Vanaf dat ze Kenneth had ontmoet, op school terwijl hij met zijn scooter aan het sleutelen was, had ze er niet meer aan gedacht om een eventuele tussendoor te nemen. Vooral ook omdat ze het leuk had met hem, en gewoon totaal niet meer aan haar maag had gedacht. Charlene grijnsde, hij zag er best klunzig uit. Waarvoor hij haar al gewaarschuwd had op de Pier. 'Vuilmakerij, plagerij, uitdagerij, het zijn enkel maar woorden waarmee je mij kan beschrijven lieverd.' Ja, ze kon het zich nog perfect herinneren, hoe hij het tegen haar gezegd had.

Kenneth had zijn schoenen uiteindelijk aan gekregen en wandelde vervolgens verder. Eigenlijk was het kleine café, net aan de rand van het strand, dus het was het niet eens waard om met zijn motor te gaan. Kort keek hij haar aan en wreef nog wat van zijn tanktop af, met een glimlach minderde hij wat snelheid zodat hij naast haar zou kunnen gaan lopen. De lucht boven hen was nog wat donkerder geworden, en waarschijnlijk zou het niet lang meer gaan duren voor er wat water uit de lucht zou gaan vallen. Ach, regen moest er ook maar zijn in dit gebied van het land, daar kon je niet veel aan veranderen, al waren de buien hier minder groot dan die van in Nashville of Jacksonville. Daar kon het heel soms wel dagen aan een stuk regenen, iets wat hij soms best wel gezellig vond. Nu dan toch, vroeger had hij het liever niet gehad omdat hij toen alleen maar buiten zat, binnen kon hij niet zitten, niet met zijn moeder die alleen maar dronk en drugs nam. Tuurlijk had hij een soort van pand voor de bende, maar er was gezegd door hem zelf dat ze er alleen maar mochten komen als er besprekingen waren of als ze allemaal samen waren. Meer voor de veiligheid natuurlijk, want als een van hen daar alleen was geweest en er was een andere bende binnengevallen, dan hadden ze toen grotere problemen gehad. Iets verderop zag hij de paarse letters van het café dat de naam Be-Fast droeg. Geen idee waarom het zo noemde, maar dat boeide hem dus ook eigenlijk helemaal geen knijt. Rustig wandelde hij naar de deur waarna hij even wachten op Charlene tot zij binnen ging. Met een glimlachje keek hij even naar binnen, er was niet zo bijster veel volk, maar toch net genoeg om te laten aan tonen dat hethier nog goed draaide. Het was een klein café, iets wat best een raar zicht gaf tussen al de grote paviljoenen van de andere grotere ketenen.

Het café waar ze naar toe gingen, had een vreemde naam. Alsof je daar maar snel moest bestellen en zo snel mogelijk moest eten en drinken en vervolgens weer weg moest wezen. Het klonk voor haar gevoel onaardig. Maar aan de andere kant zag ze er ook weer voordelen aan. Dat betekende dus dat de serveersters ook snel moesten werken en de koks dus ook, en zo ieder zijn eigen gangetje.
Waarom dacht ze hier eigenlijk aan? Wat interesseerde haar dat nou eigenlijk? Achja, het zag er knus en gezellig uit, zo tussen de andere grotere gebouwtjes ernaast.
Kenneth ging als eerste naar binnen, waarna zij er vlug achteraan ging en daarna weer snel naast hem stond. Een glimlachje was slechts op haar gezicht verschenen en keek even rond. Er waren niet veel mensen, hooguit het aantal wat je op twee handen kon tellen.
Ze keek hem aan, afwachtend wat hij zou gaan doen. Al kwam er al snel een serveerster aangelopen, die d'r voor haar gevoel er een beetje een potje van maakte. Ze hield haar blik stevig vastgeschroefd aan Kenneth, terwijl Charlene daarentegen geen enkel schrijntje aandacht kreeg. Charlene snoof, wanneer het opgetutte huppelkutje hun de weg wees naar een nog leeg tafeltje voor twee. De dame deed net alsof ze van plan was er straks zelf te gaan zitten, haar afstotend. Nou, voor als dat écht ging gebeuren, dan liet ze zich niet zomaar aan de kant zetten.
Wanneer de serveerster, die er veel te opgepropt in het pakje uit zag, eindelijk wegliep om bestellingen van anderen op te nemen, keek ze hem aan. ''Zo, je hebt sjans.'' Zei ze met een ondeugende grijns op haar gezicht, waarbij ze de menukaart bekeek waarvan er twee voor hun lagen.

Kenneth wandelde na haar binnen en keek even naar de serveerster die gelijk naar hen toe kwam. De vrouw staarde hem de hele tijd aan, en hij vond het stiekem maar creepy. Uiteindelijk wandelde de vrouw met hen twee naar een tafeltje en nam hij plaats tegenover Charlene. 'Jeej.' Mompelde hij wat sarcastisch, dat hij aantrek had tot daar aan toe. Maar van zo'n mens als haar nee bedankt. Dat was dus totaal niets voor hem. Maar goed daar deed het nu niet toe. Even liet hij zijn blik gaan over de menukaart al wist hij al perfect wat hij zou gaan pakken om te eten en te drinken. 'Ik hoop dat er iets tussen staat wat je lekker vind.' Sprak hij vriendelijk tegen haar waarna hij een over zijn voorhoofd wreef, de jongen had om de een of andere manier hoofdpijn gekregen, maar het was niet echt hevige. Dus veel last had hij er nog niet van. Met een glimlachje keek hij haar aan en dacht eventjes na. 'Hoe vind je de rondleiding met je eigen speciale gids tot nu toe?' Vroeg hij vriendelijk aan haar waarna hij zijn hoofd even liet rusten tegen de leuning van de zetel waar hij op zat. Kort schoof zijn blik naar enkele mensen die wat zaten te praten over Perfect Nonsens, met een grijnsje luisterde hij hun gesprek af. Niet al te opvallend natuurlijk want hij wou geen problemen krijgen. Eigenlijk was het lang gelede, dat de band minder vaak bij elkaar kwam nu, het was een goede band alleen lagen ze nu wat plat om de een of andere reden.
[Omg, sorry men hoofdpijn kilt me]

De reactie van Kenneth op de oud-uitziende serveerster, deed haar grinniken, maar hield voor de rest keurig haar mond. Ze keek naar de lijst, eerst naar de drankjes en vervolgens naar de broodjes en de andere willekeurige snacks die hier verkrijgbaar waren. Even keek ze nog op met haar ogen richtend op Kenneth, die wat zei over de menulijst, of er wel wat tussen stond wat ze lekker vond. Natuurlijk wel. Een broodje gezond was wel te doen en voor een keer een Coca Cola Light, ging er ook wel in. Ze zocht de menulijst af, en had uit eindelijk wel wat besloten wat ze ging bestellen. Tenminste, als die serveerster niet klef ging doen om met Kenny te kunnen sjansen. God, wat walgde ze van dat soort typetjes. Ze zag toch overduidelijk dat hij hier met haar was, als gewone vrienden. Jeez. 'Hoe vind je de rondleiding met je eigen speciale gids tot nu toe?' Ze keek omhoog, in de jongen zijn ogen. ''Die kan gewoon niet beter. Maar jou kennende, is dit nog lang niet alles, hmm?'' Zei ze met een ietwat ondeugende blik in haar ogen en zag vanuit haar ooghoeken dat de serveerster aan kwam lopen.
'En wat zouden jullie willen bestellen?' Vroeg ze met een té hoog toontje, als het aan haar lag. Automatisch ging haar blik naar de oude dame, in een te strak pakje waarbij de vetrollen gewoon overduidelijk verborgen waren doordat het serveersterspakje dat gewoon allemaal 'onzichtbaar' maakte. Opnieuw keek ze alleen maar haar vriend aan. Blergh. ''Ja, doe maar een Coca Cola Light en.. hmm..'' Ze speurde nog een keer de menulijst af. ''Voor deze ene keer maar een pizzabroodje, Hawaï graag.'' Zei ze op zo'n manier, dat het een tikje arrogant overkwam, maar ze kon het -nee, háár- gewoon niet uitstaan. Ze zag hoe de dame wat krabbelde op het notitieblokje van d'r, en gauw alweer naar Kenneth keek. 'En jij, lekkertje?' Ohmygod, als ze nu nog verder ging...

Kenneth grijnsde even om haar opmerking. 'Hm, je kent me al beter dan je zou denken.' Sprak hij met een grijnsje tegen haar waarna hij kort naar buiten keek, zachtjes hoorde hij getokkel op de ramen. Getokkel van de regen, mooi. Wat afkoeling kon Santa Monica wel gebruiken. Algauw genoeg kwam de serveerster weer opdagen en nam Charlene haar bestelling op. Vervolgens wendde ze zich tot hem en meteen fronste hij. Hoe noemde ze hem nu? Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij even naar Charlene. 'Euhm. Hetzelfde.' Mompelde hij, waarna hij naar de vrouw en fake glimlach toewierp en kort zijn hoofd schudde. Ja, man, van die oude mensen moet je toch ook nog gaan opkijken in deze tijd. Ach, hij had wel aantrek van oudere vrouwen, maar dat ze hem nu nog lekkertje gingennoemen ging er volledig over. Zonder er verder over na te denken nam hij Charlene's hand vast. 'Doe alsof je tot over je oren verliefd op me bent. Misschien houd ze dan op.' Klonk zijn stem lichtjes smekend. Zachtjes streek hij met zijn duim over haar handpalm. Kenneth keek vanuit zijn ooghoeken naar de vrouw die hen meteen weer aanstaarde en vervolgens weg keek toen hij en Charlene handjes vasthielde. Hij vond het mens maar creepy, maar goed hij besloot zich maar weer volledig te focussen op Charlene. 'Zodra ons eten op is ben ik hier weg hoor, dat mens creept me helemaal.' Sprak hij zachtjes tegen haar waarna hij even kort grijnsde. Een rilling trok meteen over zijn rug toen hij aan mogelijke gebeurtenissen dacht die de vrouw met hem kon uit gaan voeren terwijl Charlene er bij zat.