I'm on the edge

Maja staarde naar het landschap voorzich. Ze was helemaal naar boven gereden met de fiets. Ze was juist terug van Brooklyn, en het deed goed om hier terug te zijn. Haar moeder was er kapot van geweest toen ze opeens weer voor de deur stond, maar uiteindelijk was Maja nu wel over de dood van haar zus heen. Dus ze was weer gewoon zichzelf geworden. Om haar hals bungelde een kettinkje, dat was het laatste wat zij van haar zus had. Daar putte ze zo nu en dan gewoon kracht uit. Even reikte haar hand naar het zilveren kruisje en rustig wandelde naar de rand van de berg en keek zo naar beneden. Ze had het hier harder gemist dan ze had verwacht en er waren maar enkelen die ze echt hard had gemist. Dat was haar ex-kamergenoot Chase, haar vriendin Jazlyn, en dan nog Romeo de jongen vanop het strand, voor de rest was ze hier niet echt heel bekend onder de mensen en dat was voor haar goed. Maar ze zou binnenkort toch weer eens contact moeten gaan opnemen met Jazzie want die had ze al veel te ang niet meer gezien, iets wat ze natuurlijk heel jammer vond omdat zij toch de eerste echte vriendin was die ze hier had gehad.


Maja keek even naar de hemel, ergens had ze een drang om iemand op te bellen of gewoon omtegen iemand te gaan praten die ze hier tegenkwam. Maar voornu was het hier vrij verlaten, al was dat normaal het was vrij vroeg op de dag. Misschien iets van een zevenacht uur. De meesten stonden oftewel nu net op, oftewel lagen ze nog in dromenland en gingen ze te laat komen in de les. Of gewoon niet gaan natuurlijk. Binenkort zou ze ook een nieuwe kamer moeten zoeken, aangezien Chase zelf van kamer veranderd was, iets waar ze hem niet de schuld van kon geven aangezien zij uiteindelijk wel was verdwenen uit Santa Monica. Rustig zette ze zich neer op de grond, ergens vroeg ze zich wel af hoe het nu met Chase en Jazlyn ging, zouden ze elkaar kennen? Of waren ze ook verdwenen uit Monica? Ze zou er wel eens achter gaan horen als ze zin had. Enkele takjes verderop kraakte, een teken dat er dus toch iemand was hier?

Het was vroeg in de ochtend en dat betekende dat Topanga State Park vrijwel verlaten was nu, iets waar ze graag gebruik van maakte. De rust zorgde ervoor dat ze zich volledig op het rennen kon concentreren. In een regelmatig tempo liep ze haar gebruikelijke rondje hard door het park heen. Toen ze net begonnen was met hardlopen een paar maanden geleden was de afstand die ze kon afleggen klein geweest, maar inmiddels had ze een goede conditie opgebouwd. Haar lange blonde haren zaten in een slordige knot in haar nek, zodat ze makkelijker warmte kon afstaan. Normaal gesproken had ze haar iPod voluit aanstaan, maar nu was ze hem jammer genoeg vergeten. Haar ademhaling was zwaar en toen ze de omgeving bekeek merkte ze dat ze bijna boven was. Het laatste stukje naar boven verminderde ze vaart, om het allerlaatste stukje gewoon rustig te lopen. Haar simpele witte tank top en korte grijze broekje waren heerlijk fris, maar ze voelde zich best wel bloot zo in haar eentje in het park. Met een lichtelijk ongemakkelijk gevoel bereikte ze de top. Tot haar verrassing was ze niet de enige zo vroeg op de ochtend. Een meisje met donkere haren stond met haar rug naar haar toe. Op haar gezicht toverde ze een vriendelijke glimlach en langzaam liep ze naar het meisje toe. Met haar voeten maakte ze extra veel lawaai, zodat het meisje haar zou horen aankomen en zich niet te pletter zou schrikken. "Ga jij niet toevallig ook naar Monica High?" vroeg ze vriendelijk toen ze zag dat het meisje waarschijnlijk van haar leeftijd was. Monica High was voor zo ver zij wist de grootste school in deze omgeving, dus ze nam aan dat het meisje inderdaad naar Monica High ging. Zelf was ze hier een paar maanden geleden aangekomen en het voelde inmiddels echt als haar thuis. Haar blik verplaatste zich van het meisje naar het uitzicht, dat werkelijk prachtig was vanaf hier. Ze slaakte een tevreden zucht en richtte zich toen weer op het meisje. Haar gezicht stond nog steeds vriendelijk. Stephanie haar ademhaling begon weer wat rustiger te worden, naarmate ze langer stilstond.

Maja keek een tijdje voor zich uit tot ze uiteindelijk de stem hoorde van een meisje. Meteen keek ze op, het was een meisje met blonde haren. Iets wat zowat het tegenovergestelde was van haar met haar donkere haar. Ook haar ogen waren zeer anders als haar. Zij had er blauwe terwijl zijzelf er echter bruine haar. Met een glimlach keek ze haar aan waarna ze even haar bles uit haar gezich streek. 'Jep, daar ga ik naartoe.' Sprak ze met een glimlach tegen haar waarna ze even onbewust met wat zand begon te spelen. Al gauw genoeg veerde ze overeind en veegde even haar handen af aan haar short af. 'Ik ben Maja.' Sprak ze vriendelijk tegen haar. Die naam haatte ze nog altijd, maar goed veel kon ze er toch niet aan veranderen. Buiten dan een naamsverandering maar dat koste pokke veel geld. Ze had wel geld, maar het daaraan uitgeven zag ze niet echt zitten voor de moment. Kalmpjes keek ze even naar haar fiets die wat verderop tegen een boom stond, eigenlijk zou het wel droog zijn als die er straks niet meer moest staan. Dan moest ze dus helemaal naar beneden lopen, al was dat niet zo erg maar toch. Afwachtend keek ze naar het meisje, ze leek niet zo'n persoon dat in het voetbal team zat. Eerder een echt meisje meisje, cheerleader maybe? Ach, ze zou het wel horen zometeen zeker? Voor even gingen haar gedachten naar haar overleden zus, die zou het zeker wel leuk vinden dat Maja eindelijk met meer meisjes achtigere personen om zou gaan. Al was ze toch wel meer meisje geworden sinds vroeger. Een glimlach verscheen op haar gezicht en kalm wachtte ze af op een reactie.

Glimlachend knikte ze, het meisje kon vast wel raden dat zij daar dus ook naar toe ging. Het was grappig om te zien hoe het meisje precies het tegenovergestelde uiterlijk van haar had. Bruin haar en bruine ogen en zij zelf had blond haar en blauwe ogen. Ze zag hoe het meisje omhoog kwam en haar handen aan haar short afveegde. Ondertussen concentreerde ze zich op haar eigen ademhaling, om die weer rustig te krijgen na het vermoeiende rennen. Ze glimlachte naar het meisje dat zich voorstelde als Maja. "Ik heet Stephanie Smith." zei ze vriendelijk terug. Al vanaf jongs af aan hadden haar ouders haar geleerd zich met haar achternaam voor te stellen en ze had het nooit afgeleerd. Ze zag de blik van Maja richting een fiets gaan, die waarschijnlijk van haar was geweest. "Hou je ook zo van sporten? Of train je ergens voor?" vroeg ze nieuwsgierig aan haar. Zelf hield ze heel erg van sporten, behalve cheerleaden deed ze voor zichzelf ook nog aan genoeg andere sporten. Vroeger had ze het alleen gedaan om haar lichaam strak te houden, maar tegenwoordig deed ze het vooral omdat ze het heel erg leuk vond. "Beetje stomme vraag, maar heb ij misschien een flesje water voor me?" vroeg ze lichtelijk gegeneerd aan haar. Ze was zelf met haar stomme hoofd alles vergeten mee te nemen, niet alleen haar iPod, maar ook wat water. Iets waar ze op dit moment echt naar snakte. Hoopvol keek ze het meisje aan. "Ik echt ben kapot van het naar boven rennen." legde ze aan haar uit, al had ze dat misschien ook wel gewoon kunnen zien. Stephanie was blij dat ze niet zo snel zweette, als ze uitgeput was zag je dat vooral aan haar zware ademhaling. Ze streek een losse pluk haar uit haar gezicht en propte het bij haar knot. Ze slaakte een diepe zucht en keek Maja afwachtend aan.