Today I Don't Feel Like Doing Anything

Hoewel ze de zomer in Santa Monica nog niet had meegemaakt en de winter ook niet erg koud was, hield ze nu al van de lente in Santa Monica. Net als zo'n beetje iedereen - degene die niet van zulk lekker weer hield moest ze nog tegenkomen - werd ze ontzettend vrolijk van de warmte die de zon afgaf. Buiten de lessen waarin ze eens in de zoveel tijd verscheen,  bracht ze zoveel mogelijk tijd door in de buitenlucht. Zonder al die lessen en al dat huiswerk had ze veel meer tijd en dat zorgde ervoor ze ondertussen elk plekje in Santa Monica wel kende. Het 'probleem' was dan nu ook: waar zou ze nu weer naartoe gaan? Ging ze naar het strand om te zonnen, of toch liever naar het centrum om te gaan shoppen? Of wilde ze liever gewoon wat chillen in Youth Yard? Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Na lang te hebben getwijfeld, besloot ze om uiteindelijk voor dat laatste te gaan. De eerste twee locaties zouden waarschijnlijk nog het drukst zijn door het mooie weer en stiekem had ze wel een behoefte aan een beetje rust. Niet dat ze zo'n vreselijk druk leven leidde, elke dag met vrienden rondhangen, nachten doorhalen in clubs en gewoon doen wat ze wilde was niet bepaald een straf, maar een dagje niks doen en relaxen was ook fijn op z'n tijd. Het verbaasde haar enigszins dat de schoolleiding zo laks dacht over spijbelaars, ze had wel wat waarschuwingen gehad maar veel verder dan dat ging het ook niet. Dus de keuze over het wel of niet in de lessen verschijnen was snel gemaakt, de docenten maakte het toch niets uit of ze er wel of niet was. Zij kregen toch wel betaald. 
Dankzij de hoge temperatuur was het natuurlijk ook mogelijk om weer zomerkleding te dragen, iets waar Ayse ontzettend van hield. Vandaag droeg ze haar favoriete hotpants met daarop een simpele top. Niets bijzonders, maar het zat heerlijk en was lekker kort. Omdat ze zoveel buiten was, had haar huid al een mooi bruine kleur gekregen. Dat ze snel bruin werd en amper verbrandde, was een enorm voordeel in Santa Monica. Zichzelf insmeren, daar deed ze niet aan. Tenzij er een knappe jongen in de buurt was om het voor haar te doen natuurlijk.. Niet dat ze niet onwijs veel van Wyatt hield, nee, ze zou absoluut niet zonder de lieve jongen kunnen. Maar het was gewoon leuk en bovendien een boost voor haar zelfvertrouwen om ook leuk te worden gevonden door andere jongens. 
In een redelijk rustig tempo slenterde ze richting Youth Yard. Het was niet erg ver vanaf school en ze had toch alle tijd van de wereld, waarom zou ze zich haasten? Sinds ze in Santa Monica woonde, was ze echt een stuk relaxter geworden. Dit kwam door een aantal punten. Allereerst omdat ze na al die jaren, éindelijk van het eeuwige gezeik van haar ouders af was, dat scheelde al heel wat. Maar ook doordat ze nu aan volleybal deed, kon ze veel van haar energie kwijt. Het was fijn om te kunnen bewegen en tegelijkertijd in teamverband bezig te zijn om alsmaar beter te worden. 
Eindelijk had ze het parkje bereikt. Zoals ze al verwacht had, was het inderdaad niet zo druk. Enkel wat jochies die zichzelf stoer vonden omdat ze niet naar de lessen gingen en de hele dag door zo stoned als een garnaal waren. Het soort jochies wat ze als 'zielig' bestempelde. Maar ach, ook daar viel mee te leven. En dan had ze tenminste iets om te lachen. Behendig hees ze zichzelf op de dichtstbijzijnde halfpipe. Eenmaal ze goed zat, viste ze uit de zak van haar vestje een flesje waar normaal gesproken Spa in zat, maar nu een mix van allerlei alcoholische drankjes. Hoeveel procent daar wel niet in zat, daar dacht ze maar niet over na. Ook dat was veranderd sinds ze in Santa Monica woonde; haar drankgedrag. Voorheen, in New York, had ze altijd haar zusje het goede voorbeeld willen geven en dus altijd ingehouden met alcohol. Afwezig voor zich uit starend draaide ze de dop van het flesje en nam een slok. De alcohol brandde in haar keel en kriebelde in haar neus, maar een vrolijke grijns sierde haar gezicht. 

[&Nick

Hm.. Beter laat dan helemaal nooit zeg ik dan maar =3]

Lang had hij niet geaarzeld, de keuze tussen school en een vrije dag was snel gemaakt. Niemand die hem zou missen, als hij niet op kwam dagen en als ze dit wel het geval was. Was het als nog geen ramp, sinds hij op Monica zat had hij meer uren gespijbeld dan bij gewoond en tot nu toe had hij er nog niks van gehoord. Misschien dat ze niet eens wisten, dat hij een leerling op school was of misschien hadden ze hem liever niet dan wel in de les. Dat zou ook wel eens goed kunnen, aangezien het er op leek dat hij elke keer dat hij een les bij woonde de leraar gek maakte. Het was ook zo makkelijk, de leraren hier waren echt watjes. Ze waren nog erger dan die hij in Palermo had gehad, voor hij van school ging. Daar hadden ze tenminste nog iets gezag, al hoe wel. Levi en hij hadden vaak genoeg de klas op stelten gezet, ze waren een enkele keer zelfs door het raam naar buiten geklommen omdat ze van mening waren dat het te warm was in het lokaal. Nee, ze hadden vaak genoeg dingen gedaan die niet door de beugel konden. Uiteindelijk waren ze allebei in een andere klas geplaatst, maar dit had hun gedrag niet bevorderd. Ze gingen nog meer spijbelen dan ze al deden, en wisten ook in hun eentje er voor te zorgen dat het één grote chaos was in de klas. Onmerkbaar schudde Nick zijn hoofd, hij miste zijn beste vriend. Al sinds de basisschool kende ze elkaar, jaren lang hadden ze in het zelfde pand gewoond. Hadden ze wedstrijdjes gemaakt van de simpelste dingen.
De halfpipe lag er niet zoals hij had verwacht verlaten bij, er waren aardig wat jongeren. Jongeren die waarschijnlijk evenals hem hadden besloten, dat ze beter konden genieten van het lekkere weer dan luisteren naar een leraar die zelf al net zo ongemotiveerd was als zijn leerlingen. Rustig bekeek Nick de jongens die duidelijk stoned waren, iets wat ze kennelijk geweldig stoer vonden. Sneue gevalletjes. Zonder nog langer aandacht aan de jongens te besteden liep hij naar de halfpipe, zijn skateboard liet hij erop vallen. Waarna hij erop sprong, hij had het board een tijdje geleden gestolen. In eerste instantie was hij enkel op zoek geweest naar een akoestische gitaar, maar hij had het skateboard gewoon niet kunnen laten liggen. Nick zette zich af, zorgde ervoor dat hij genoeg vaart kreeg om de halfpipe op te rijden. Hij was er onlangs afgekomen, dat hij het nog niet was verleerd. Iets waar hij op zich wel blij mee was, aangezien hij niet genoeg had aan enkel basketbal training om zijn energie kwijt te kunnen. Hij was iemand die sport nodig had, om zijn gedachten op een rijtje te kunnen zetten. Hij had sport nodig om zich op af te kunnen reageren, en aangezien Monica niet zo geschikt was voor free running als Palermo was geweest was hij terug gevallen op een andere sport die hij eens had beoefend. Een tijd lang voerde hij gewoon trick's uit, rijdend van de ene kant van de halfpipe naar de andere kant. Het ging prima, elke keer weer lande hij met beide voeten op zijn board. Hij had geen oog voor om zijn omgeving, concentreerde zich volledig op zijn board. Uiteindelijk stopte hij bovenop de halfpipe, zijn blik viel op een meisje dat met een flesje in haar hand een meter of twee bij hem vandaan zat. Ze had lang donker haar, was vrij simpel maar goed gekleed. Nee, ze zag er zeker niet verkeerd uit. Zonder te aarzelen stapte hij op haar af. "Hé." zei hij, een glimlach was op zijn gezicht verschenen. Rustig nam hij haar in zich op, terwijl hij naast haar ging zitten. Zijn board legde hij naast zich neer. "Hoor jij niet op school te zitten?" vroeg hij, met een kleine grijns. Wetend dat ze de zelfde vraag net zo goed aan hem kon stellen.

Misschien had haar oude school in New York, Monica High wel geïnformeerd ove Ayse's gedrag, en waren ze daarom niet zo streng. Iedere docent die haar lesgegeven had, wist dondersgoed dat je haar niet pissig moest maken, ze was zeker niet op haar mondje gevallen en bang om haar handen te gebruiken ook niet. Hm, dat zou best wel eens heel goed kunnen. Haar oude school was waarschijnlijk dolblij dat ze verhuisd was, voor hun was het weer een 'probleem' minder. Erg komisch eigenlijk, om te zien hoe je de mensen die boven je hoorden te staan, zo makkelijk kon manipuleren. De leraren in New York hadden nog iets van weerstand geboden, die waren minder makkelijk naar haar hand te zetten, maar de leraren op Monica High stelden bar weinig voor. Ze probéérden niet eens om haar in toom te houden als ze weer eens iets deed wat niet mag. Jammer genoeg waren haar klasgenoten hier wat braver dan in NY. Ach, zij wist zich wel te vermaken. 
Van een afstandje was het best grappig om naar die zielige jongens te kijken. Maar mensen die stoned of dronken waren, waren altijd grappig om naar te kijken. Zelf had ze geen drugs nodig om lol te maken. Vroeger had ze 'natuurlijk' wel eens geblowd, maar dat was meer in een fase geweest waarin ze alles wilde doen en uitproberen. Zo'n beetje alle drugs had ze wel eens gehad. Natuurlijk kende ze de verhaaltjes over hoe slecht het allemaal wel niet was, maar Ayse was gewoonweg te nieuwsgierig naar het effect van zo'n drug dan braaf te luisteren en er vanaf te blijven. Alcohol daarentegen, dat dronk ze wel. Maar ook dat dronk ze niet zo nodig omdat ze lol wilde maken, alcohol was ook gewoon lekker. 
Ze schrok op uit gedachten toen iemand iets op de halfpipe waarop ze zat, liet vallen. Toen ze beter keek, zag ze dat het een jongen was die zijn skateboard op de halfpipe liet vallen. Hij scheen haar niet te hebben gezien, hij had enkel en alleen aandacht voor zijn board. Gefascineerd volgde ze zijn vrijwel perfecte bewegingen. Hij wist wat hij deed, dat was duidelijk. Een glimlach was rond haar lippen verschenen, het was enigszins komisch om te zien hoe erg hij in het skateboarden op ging; zelfs als hij aan de kant waar Ayse zat de halfpipe op kwam, merkte hij haar niet op. Terwijl ze nog een slok van het haast chemische drankje nam, observeerde ze nu vooral de jongen. Het eerste wat haar opviel waren zijn haast schattige, blonde krullen. Jongens met wat langer haar had ze altijd al wel aantrekkelijk gevonden en ook deze jongen was daar een goed voorbeeld van. Eindelijk leek hij haar gezien te hebben, hij was in ieder geval gestopt met skateboarden en kwam nu haar kant op gelopen. "Hay!" begroette ze hem opgewekt terug, terwijl ze de dop weer op het flesje draaide en die terug in haar zak stopte. Door zijn nogal 'stomme' vraag kon ze een kort gegrinnik niet onderdrukken. "Hm, nee, ik vind van niet." antwoordde ze met een kleine grijns. "Ik zou het natuurlijk ook aan jou kunnen vragen, maar het antwoord kan ik wel raden. Ik ben eerder nieuwsgierig naar de naam van deze schattige skater." sprak ze vervolgens vrolijk. Het mooie weer en de ontmoeting met deze cutie hadden haar dag weer helemaal goed gemaakt. 

[Flutje. --"]

Een erg slimme vraag was het niet geweest, maar dat was toch ook nergens voor nodig? Waarom zou alles wat je zei goed en doordacht moeten zijn? Het was niet zo dat hij nooit nadacht over wat hij zei, al moest hij eerlijk zeggen dat zijn tong soms sneller was dan zijn hersenen. Maar wat maakte het uit, je hoefde niet alles wat je zei eerst grondig af te wegen. Als je dat zou doen, zou je niet eens een fatsoenlijk gesprek kunnen voeren. Althans, niet in zijn ogen. Wanneer hij lang nadacht over wat hij moest zeggen, kon hij meestal geen woorden vinden. Iets waar hij een hekel aan had, hij kon er gewoon niet tegen niet te weten wat hij moest zeggen. Dit omdat de woorden bij hem, normaal gesproken vanzelf kwamen. Het was niet iets waar hij uren over na moesten denken, gelukkig niet. Het meisje had opgewekt gereageerd op zijn begroeting, iets wat hem vertelde dat dit een leuk gesprek ging worden. En misschien, misschien ook wel meer dan enkel een gesprek.
Met een kleine grijns beantwoorde het meisje zijn vraag, hij keek haar zijlings aan. Kon een grijns niet onderdrukken, kennelijk dacht zij het er het zelfde over als hem. "Ik kan je geen ongelijk geven." zei hij, waarna hij zijn blik voor een moment op de jongens richtte die in het gras lagen te blowen. De wiet geur was zoals altijd doordringend, zoet. Zelfs iemand die nog nooit had geblowd, zou de geur herkennen. Althans hij kon zich niet voorstellen dat je de geur niet zou herkennen. Zelf had hij vroeger wel eens geblowd, maar dat sprak voor zich. In zijn buurt was er niemand boven de veertien die het nog nooit had geprobeerd, ook xtc was in zijn buurt geen taboe zoals in het rijkere deel van de stad. Het was dan ook meer dan logisch, dat hij ook dit al eens had geprobeerd. Het gaf een enorme kick, maar toch weigerde hij het regelmatig te slikken zoals sommige van zijn vrienden deden. Nee, hij wou zijn moeder niet achterna. Zij was het perfecte voorbeeld, van hoe hij niet wou worden. Zij was dan ook de reden dat hij nog nooit hard drugs had geprobeerd, ondanks het feit dat hij ook nu het spul nog met enige regelmaat bij zich droeg had hij het nog nooit gebruikt. Hij was ook niet van plan dit ooit te doen. Iets wat hem een uitzondering maakte in zijn buurt, maar dit kon hem bar weinig schelen. Hij had geen zin om een junk te worden, hij zou hoe dan ook zijn moeder niet achter na gaan. Die hoer, die junk. Nee, nooit zou hij worden zoals haar. En als het aan hem lag, zou zijn zusje die troep ook nooit gebruiken. Hij had Stefano en Jamie dan ook op hun hart gedrukt, haar uit de buurt van dat spul te houden. Maar zijn zusje was niet makkelijk, als zij iets in haar hoofd had dan zou ze dat hoe en ook bereiken. Hij was de enige naar wie ze wou luisteren, maar vanaf hier kon hij weinig beginnen. De woorden van het meisje deden hem grijnzen, ja waarschijnlijk zou dit op meer uitlopen dan enkel een gesprek. "Mijn naam is Nick." zei hij. "En nu de schattige skater heeft verteld hoe hij heet, mag hij vast wel de naam van de knappe spijbelaarster weten." vervolgde hij met een vrolijke grijns. De spontane manier waarop het meisje praten beviel hem wel, en ze mocht er zeker wezen.

[Same here]

Vanuit haar ooghoeken bekeek ze de jongen nogmaals, maar wel zo dat het niet zou opvallen. Hij was zeker erg knap, dat viel niet te ontkennen. Maar geen enkele jongen kon tippen aan haar Wyatt. Wie ze eigenlijk niet zo heel erg vaak meer sprak, alleen in de klas of als ze elkaar troffen op hun kamer. Maar ze deden nooit meer leuke dingen samen. Kort schudde ze met haar hoofd, ze had nu geen zin om daar haar hoofd over te breken. Vlug concentreerde ze zich weer op het stiekem bekijken van de blonde jongen. Die krullen stonden hem echt heel schattig, maar hij was over het algemeen gewoon schattig én knap. Ze beet even op haar lip, mocht je wel op zo'n manier over een jongen denken als je een vriend had? Ach, hij kwam er toch niet achter. En Wyatt zou ook vast wel eens naar andere meisjes kijken, dat was gewoon jongens eigen. Deze jongen leek, behalve dat hij knap en schattig was, ook nog eens goed gezelschap. Zo vanuit haar eerste indruk leek hij niet zo verlegen te zijn. Dat zou nog voor komische gesprekken kunnen zorgen, aangezien zijzelf ook niet bepaald op haar mondje was gevallen. Eerst doen, dan denken. Dat werkte ook niet altijd in haar voordeel, maar het was wel gewoon hoe ze was. Recht voor z'n raap, straight the point. Het kostte haar geen moeite om iemand de waarheid te vertellen, of haar mening, en daar was lang niet iedereen zo blij mee. Ach, ze was tevreden met wie ze was. Zelfverzekerd, dat was ook wel een van haar karaktereigenschappen. 
Bij de woorden die de jongen vervolgens sprak, grijnsde ze even. "Dat klopt, want ik heb altíjd gelijk." antwoordde ze met dezelfde grijns, waarna ze even met haar wenkbrauwen wiebelde. "Die gare docenten hier, merken toch niet dat ze een leerling missen. En mochten ze het al doorhebben, dan missen ze me toch niet." ging ze grinnikend verder. Nee, de docenten van Monica High stelden niet zo heel veel voor. Het waren in principe wel goede docenten, orde houden was weer een ander verhaal. "Aangenaam Nick, de knappe spijbelarster heet Ayse." Met een vrolijke glimlach keek ze Nick aan, complimenten krijgen was altijd leuk. Even gleed haar blik naar het board van de jongen. Zou ze het nog kunnen? Ze had het skateboarden geleerd van haar beste vriend in New York, maar het was inmiddels alweer een tijdje geleden. Hetzelfde gold voor het surfen, ook dat had ze geleerd van haar beste vrienden, en Santa Monica was de perfecte stad om dat weer op te pakken. "Ik jat even dat board van je.." mompelde ze, terwijl ze opstond en haar voet al op het board zette. Hm, ze zou het toch nog wel een béétje kunnen? Zonder er verder bij na te denken, begon ze met het uitvoeren van wat simpele tricks. Toen ze zich weer neer liet ploffen naast de jongen, grijnsde ze even opgewekt. "Yeah, ik kan het nog. Soort van. Zo goed als bij jou zou het er waarschijnlijk minder goed uitzien." sprak ze toen met een grijns. Ze tastte even in haar zak, waarbij ze het flesje met het alcoholische drankje eruit viste. Ietwat afwezig voor zich uit starend, draaide ze de dop er vanaf en nam ze een slok. Even brak er een glimlach door op haar gezicht, ze hield van alcohol. Ze dronk het ook niet om dronken te worden, alhoewel dat af en toe ook erg grappig kon zinc maar ze vond het ook gewoon echt lekker. "Ook een slokje? Wat er allemaal precies in zit, géén idee, maar het valt te zuipen." vroeg ze tenslotte aan Nick, terwijl ze hem met een ietwat speelse grijns aankeek.