I won't stop until the sun is up.

Voor de zoveelste keer stond Eléonore in de rij voor Bar Copa. Momenteel bestond haar leven enkel uit basketbal, uitgaan en gewoon doen waar ze zin in had, school deed er niet echt toe. Toen ze nog maar net op Monica High zat, had ze wel even haar best gedaan op school, maar dat was alleen om een goede indruk te wekken en er niet gelíjk af getrapt te worden.
Eindelijk was de vrij lange rij voor haar weggewerkt, en was zij degene die nu bij de grote, brede man stond die de mensen binnenliet. Toen die zijn blik even keurend over Eléonore liet glijden, rolde ze geërgerd met haar ogen. In plaats van dat ze naar je identiteitsbewijs vroegen, oordeelden ze hier gewoon op uiterlijk of je naar binnen mocht. Gelukkig voor haar, had ze haar uiterlijk mee en was het dus nooit een probleem om binnen te komen. Toen de vent haar 'goedkeurde', liep ze vlug door naar binnen. Haar jack gaf ze af bij de garderobe, waarna ze haar jurkje gladstreek. Voor haar doen was de jurk vrij duur geweest en ze was er trots op dat ze het met haar zuurverdiende geld had kunnen kopen. Vervolgens was het naar haar mening tijd voor een drankje, mét alcohol uiteraard. Een ietwat arrogante glimlach stond rond haar lippen toen ze zich door de mensenmassa wurmde. Een paar personen rolden geïrriteerd met hun ogen of zuchtten, haar kon het geen moer schelen. Ze moest nou eenmaal naar de bar, ongeacht hoeveel mensen ze daarvoor aan de kant moest duwen. Eenmaal ze de bar had bereikt, zuchtte ze even en nam plaats op een onbezette barkruk. Nieuwsgierig maar onopvallend liet ze haar blik even glijden over de mensen, voor hoever haar zitplaats en het licht dat toelieten. Naar haar mening was het nog best rustig in Bar Copa, Eléonore had het wel eens drukker meegemaakt.
Nog voor dat ze een drankje had kunnen bestellen, werd er op haar schouder getikt door een jongen. Met de vraag of ze wilde dansen. Ze fronste even haar wenkbrauwen, eigenlijk wilde ze gewoon even aan de bar zitten en wat drankjes drinken, maar toch stemde ze in. Niet geheel goedgehumeurd liep ze achter de jongen aan, danste even kort met hem en koppelde hem daarna aan één of ander hoerig meisje zodat zij weer naar de bar kon. Met een grijnsje nam ze weer plaats aan de bar, op een andere barkruk weliswaar. Vlug bestelde ze een Bacardi-Cola, wachtte ietwat ongeduldig tot ze die kreeg en nam er daarna een paar grote slokken van. Hè hè, eindelijk had ze haar drankje.

[&Noud]

Noud stond te wachten tot hij naar binnen mocht. Even later stond hij voor de bewaker. 'Loop maar door' Zei hij. Zijn vest gaf hij aan de mann de de garderobe bediende. Hij liep de zaal in. Hij liep naar de bar, en bestelde een biertje. Even later kwam er een slow nummer. Normaal wou hij niet dansen maar zijn blik viel op een mooi blond meisje. Hij wou er naar toe en vragen of ze wou dansen maar er was een andere jongen die met haar wou dansen. Ze ging mee. Noud ging bij de bar zitten. Zijn blik stond nog op het meisje die terug kwam. Het meisje kwam naast hem zitten. Ze bestelde een Bacardi-Cola. 'Ik betaal en doe ook een biertje' Zei Noud. Hij lachte naar het meisje. 'Jij was toch Eléonore?' Vroeg noud. Volgens hem was dit Eléonore van zijn school. Hij vond het altijd al wel een knap meisje maar met haar praten had hij nog nooit gedaan. Hij nam een slokje van zijn bier. Hij keek naar het meisje en wachte op het antwoord.

Een stem haalde haar uit de gedachten waarin ze verzonken was geraakt. 'Ik betaal en doe ook een biertje' Verbaasd keek Eléonore opzij toen een jongen tegen de barman zei haar drankje te betalen. Who the hell was die jongen? Ze wist zeker dat ze en niet kende. Ach, als die gast het drankje van een voor hem onbekend meisje wilde betalen, daa zei ze geen nee tegen. Had zij weer iets meer geld over voor andere dingen, shoppen bijvoorbeeld. 'Jij was Eléonore toch?' Juist.. Dit was vrij beangstigend, de onbekende jongen wist ook nog eens haar naam. "En wie mag jij dan wel niet zijn? Mijn personal stakker of zoiets?" sprak ze met opgetrokken wenkbrauwen. Met een kort knikje bedankte ze de barman voor de Bacardi-Cola die hij haar aanreikte, waarna ze er een paar grote slokken van nam. "Oké, even serieus. Wie ben je?" vroeg ze vervolgens, toch wel ietwat nieuwsgierig.

"En wie mag jij dan wel niet zijn? Mijn personal stakker of zoiets?" sprak Eléonoremet opgetrokken wenkbrauwen. "Oké, even serieus. Wie ben je?" vervolgde Eléonore. 'Noud, Ik zit een klas hoger' Zei noud. Hij nam een slokje van zijn brier. 'Hoe gaat het?' Vroeg noud om een beetje in gesprk te komen. Hij keek een beetje om zich heen en nam nog een slok van zijn bier.

(beetje inspiratie loos)