Smeerboel

Justin liep naar een van de automaten waar diverse snacks in zaten. Hij stond stil voor een rijk gevulde automaat en bekeek de etenswaren grondig. Al snel ging al zijn aandacht naar de chocoladereep waar in grote blauwe letters: Snickers op stond. Hij kreeg er trek van en de reep beweerde boordevol te zitten met pinda's. Justin graaide in de zak van zijn wijde jeans en toverde er wat losgeld uit die hij daarna in de machine propte. Even liet hij een lange zucht horen. Je moest eerst het nummer intypen voordat je er geld in moest stoppen. Hij drukte op de rode knop onder de ingang voor het losgeld en al snel werd de stilte verstoord door het luide gerinkel van losgeld tegen een metalenbakje in het automaat. Justin duwde met zijn grote vingers het klepje open en schoof zijn geld in zijn andere hand en keek naar het nummer waar overigens ook een letter in zat. C6, dat was het nummer. Langzaam drukte hij eerst op de C en toen op de 6. De prijs verscheen op een schermpje en hij duwde het geld in de automaat. Alweer klonk er gerinkel van geld tegen een metalenbakje en hij besefte dat hij teveel geld in het apparaat gestopt had. Alweer opende hij het klepje en haalde hij daar zijn overige geld uit en liet dat in zijn zak glijden. Een raar geluid weerklonk en een zachte plof volgde. Dat moest zijn Snickers zijn! Zo snel als hij kon duwde hij zijn hand in de klep. De ruimte waar zijn hand zich nu in bevond voelde koud aan. Kouder als een koelkast en warmer als een vriezer. Hij griste zijn reep uit de bak en haalde even zijn schouders op en scheurde het papiertje van de reep. Kort wachtte hij en keek hij naar de reep die hij langzaam naar zijn mond bracht. Het zag er te lekker voor woorden uit... Hij nam een hap en al snel nog een. De caramel bleef aan zijn tanden plakken en de reep begon in zijn hand te smelten terwijl hij probeerde de plakkerige caramel uit zijn mond te verwijderen. Het werd al snel een smeerboel in zijn handen... Kon hij dan nooit normaal eten?