I'm just a black swan.

Met een halve kater van gisteravond liep ze een trap op, wat de laatste moest zijn. Het was inderdaad de laatste ontdekte ze toen ze bovenaan was beland, en haar blik ging over een soort dakterrasje wat zich had oppervlakt op het dak van de school. Hmm, zag er wel geinig uit. Ze zag al helemaal voor zich hoe ze blikjes cola naar beneden zou smijten en die op de hoofden van de mini-mensjes beneden zouden vallen, ghehe. Haar hoge stilletto's klikten op de vloer. Niet op een truttige manier als hoe die bitchies ermee liepen, maar gewoon op een typische Jordan manier. Haar rozige haar viel langs haar rug en wapperde zo nu en dan door de wind. Het was best aardig weer, in elk geval warm genoeg weer om veel mensen beneden te laten lopen. Die blikjes cola zouden nu echt goed van pas komen, en of course waren die natuurlijk nergens te bekennen. Ze voelde zich wel helder, terwijl ze toch een dreunende hoofdpijn voelde en zo nu en dan een stekende pijn in haar arm. Ze had gisteravond wat mot gehad met een of andere discomongool, die met zijn mes een diepe snee in haar arm had gemaakt. Ze negeerde de pijn volkomen, ze was het wel gewend. Jordan liep door tot het einde van de Flat Roof en leunde met haar ellebogen op de stenen omheining. Haar ogen vingden de mensjes op die beneden echt zo klein waren als een mier, die als een sukkelige menigte liepen. Met haar duim speelde ze met de ring die ze omhad rond haar middelvinger, waar een doodshoofd met daaronder het tekstje 'Fuck you' op stond. Dat was precies wat ze nodig had en zo af en toe tegen iemand kon schreeuwen. Wat ze met dit ding kon doen was haar middelvinger opsteken en fack you uitbeelden én het doodshoofd maakte duidelijk dat er met haar niet te sollen was. Want ja, dat was gewoon zo. Een zuchtje verliet haar mond, ze ging het hier vast leuk vinden. Tot nu toe had ze niet echt hetzelfde typetje als haar gevonden. Er liepen hier veel bitchies rond, dus dat was al een pluspunt. Lekker veel sletjes om te irriteren en lesjes te leren.

[Ezzie & Jordie :'D]

Het irritante liedje van de welbekende 'Lady Gaga', waar zij een scheithekel aan had, dreunde door de speakers die in elk hoekje van het trappenstelsel hing. Zogenoemd 'Born this way'. Wat een zeiknummer, zeg. Alsof iedereen nu normaal tegen elkaar ging doen, alsof het nu peace on earth was. Nee, de mensen moesten voor zichzelf opkomen. En dat Lady Gaga dat nou juist deed met die afschuwelijk onhippe pakjes deed, moest zij weten. Zij was duidelijk geen fan van haar, totaal niet. Ondertussen in gedachten met dat wijf in haar hoofd, liep ze talloze trappen op om ooit bij het Flat Roof te eindigen. Ja, daar was ze nog niet geweest. Daar had ze nog geen tijd en geen zin in gehad, omdat ze andere zaken aan haar hoofd had. Omdat ze de zoveelste en nog lang niet hoogste trap alweer opliep begon het volgende nummer al. Damnit, nog een veel erger zeiknummer. Die stem van 'Bruno Grenade' al wanneer hij begon te zingen. Niet om aan te horen. Godver, moest dit gezeik nou precies op dit moment? Net nu ze er al tegen op zag om al die fucking trappen op te gaan, moesten ze ook nog eens een totaal niet energiek nummer op zetten. Blijkbaar was de hele school er gek van, maar zij écht niet. Iets met 'Grenade'. Ze keek omhoog en zag dat er nog een stuk of drie trappen boven haar lagen. Een zucht schoof over haar lippen en zette een hoger tempo in bij de laatste trap. Yes, gered. Nou de volgende keer zou ze zeker weten met de lift gaan. Al die klote trappen, ze konden de hel in. Zeker ze ze nu allemaal betreden had. Voordat het volgende aanstellerige nummer er aan kwam, opende ze met veel kabaal de deur. De hoeveelheid licht wat in haar ogen scheen deed pijn, om van zo'n donkere ruimte af te komen en om vervolgens zoveel zonneschijn in haar ogen te krijgen, was pijnlijk om te ervaren. Nadat haar ogen minder zeer deden en ze aan het licht gewend was geraakt, stapte ze het dak van het schoolgebouw op en bekeek hoeveel leerlingen er wel niet stonden. Er waren er niet veel, maar toch viel er ééntje behoorlijk veel op. Een meisje, tenminste tenzij het tegenwoordig in was dat een jongen zulk lang gekleurd haar had, met roze haar stond bij een rand van het dak. De eerste indruk wat ze van het dak kreeg was dat het niet veilig was, je kon er zo iemand van af duwen of er vanaf geduwd worden. Omdat het rozeharige meisje haar toch de aandacht bleef trekken liep ze er kalm naar toe. Ze gooide haar stijle rode haren naar achteren en liet die door de wind geleidelijk meewapperen. Als eerste, wanneer ze ook háár ellebogen op de stenen had gepland, ging haar blik naar beneden, wat pittig een hoge afstand had van het dak tot het asfalt. Dan was je zeker weten er niet meer als je hier van af sprong. Dus ja, het was een perfecte plek voor zelfmoord. Ze leunde met haar hoofd in haar handen, rustig afwachtend tot het meisje als eerste wat zou zeggen. Vanuit haar ooghoeken, wat niet opviel, hield ze haar in de gaten, voor het geval ze ook maar iets zou flikken. Ja, op deze hoogte moest je toch wel even wat oplettender zijn dan normaal, waar zij niet zoveel moeite mee had omdat ze dat al kon en dat zichzelf al op jonge leeftijd had aangeleerd.