~ Lalala, I'm seriously melting out here. Lalala. ~

Enkele witte schapenwolkjes tekende de helderblauwe lucht, dreven verveeld voorbij. Een evenals verveeld persoon lag languit en nogal doods op de rand van de fontein. Haar gezicht op de eentonige hemel gericht, haar rechterhand de zon tegenhoudend terwijl haar linker hand afwezig het onkruid onder haar tussen de stenen wiedde. Ergens achter haar op de grond lag de donkerpaarse schoudertas, enkel gevuld met een rooster, een flesje mineraalwater, sleutelbos, portemonnee en fotocamera. Dat laatste enkel omdat haar pa had gevraagd foto's te maken.
Ze keek op, naar het indrukwekkende gebouw wat ze vanaf morgen haar school moest noemen. Vanaf morgen, ja. Vandaag was ze enkel gekomen om alvast wat rond te neuzen en haarzelf misschien wat wegwijs te maken, maar zodra ze het gebouw was binnengestapt had haar korte termijn geheugen al gefaald en had ze een halfuur naar de uitgang gezocht. Een herkansing stelde ze liever uit tot morgen. Godzijdank was er zover ze wist niemand geweest die haar op dat moment kon zien blunderen. Ook deze buitenplaats lag er verlaten bij, iets waar ze niet ontevreden mee was.
Klagelijk kreunend wende ze haar blik weer terug. Potverdriedubbeltjes wat was het heet. Ze was werkelijk benieuwd hoelang ze nog had voordat er hier enkel nog een hoopje gesmolten Mit overbleef. Of misschien leek het gewoon heet omdat ze net een jaar in Alaska had gezeten? Dat klonk een stuk logischer. En misschien had ze ook die lange skinny jeans niet aan moeten doen... Alles wat voor normale mensen direct voor de hand zouden liggen, werden ineens glashelder. ‘Arg, damn!’ Gefrustreerd sloeg ze beide handen voor haar gezicht. Dit weer was zó niet voor haar bestemd. Hoe kon ze hier haar ADHD nou kwijt? Deze hitte was werkelijk ondragelijk. De gedachten om de inhoud van het flesje over haar blonde kop heen te gooien klonk steeds verleidelijker. Jammer genoeg had ze dan voor de rest van de dag geen drinken meer en de school in gaan op zoek naar een wc klonk nou ook niet bepaald sexy. Maar goed, als het werkelijk levensbedreigend zou worden was er altijd nog de fontein die haar naast haar nog altijd uitlachte.

Christian staarde voor zich uit, het was warm, veels te warm. Maar hij had vandaag geen zin in het strand, daar was hij de laatste tijd al veels te veel geweest en dat terwijl hij hier misschien nog geen volledige week was. De jongen was heel simpel gekleed een mouwloze grijze hoodie en ook een gewone zwarte short voor andere kleren was het voor hem echter veel te warm. In zijn hand had hij een grote fles water, deze droeg hij al praktisch de hele tijd met zich mee, en zo nu en dan gaf hij zichzelf dan ook een soort van douche daarmee, heel handig. De mouwloze hoodie, wat eigenlijk kon door gaan als een vest was maar half dicht, merendeels door de hitte die er vandaag heerste. Kort keek Christian rond en zag al snel enkele meiden wat verderop zitten, maar echt veel zin in een hoopje meiden had hij vandaag niet. Gewoon even chillen alleen, of misschien met een van de gozers van het team aangezien die straks ook nog zouden komen. Even geeuwde hij en zette de fles aan zijn lippen en begon vervolgens te drinken. Een hitte die zo drukkend was had hij nog niet vaak meegemaakt merendeels omdat hij de warmte in Italië gewend was en die was niet sterker als deze, maar goed dat werd ook maar wennen voor hem. Uiteindelijk bleef zijn blik hangen bij een meisje dat vlakbij de fontein lag. Kort fronste hij en beet even op zijn onderlip. Nee, hij zou er niet op af stappen, geen zin in, het was gewoon veel te warm nu. De jongen keek weer naar de helderblauwe hemel en legde zich met zijn hoofd tegen een muurtje en sloot zijn ogen vervolgens even en ademde even diep in. De laatste tijd was voor hem nogal heel moeilijk verlopen, maar daar zou hij ook maar verandering in gaan brengen, merendeels voor Eloisa, zijn kleine zusje. Zij wou hem blij zien, dus hij zou maar weer zijn oude zelf worden die zich van niets aan trok. Dat zou hij weer moeten worden, en ja daar zou hij maar eens aan gaan werken.

Een ultimate XXL zucht ontsnapte uit haar mond. Alweer. Net als dat haar hand voor de zoveelste keer naar de mobiel naast haar tastte. Nadat ze het ding ietwat onvoorzichtig had opgepakt, drukte ze met haar vinger op het touch screen waardoor het lichtje aanfloepte en wierp een blik op de tijd. 3.15. Ze wist ondertussen dat er in ieder geval om 20 vóór een bus vanaf de dichtstbijzijndste bushalte naar het centrum reed. Er zou vast nog wel een eerdere gaan, maar hoe laat precies... Ze had geen flauw idee, maakte zich daar ook niet druk om. Warm zou het toch overal zijn. Onbewust opende ze haar inbox en ging ze de oudere berichten langs, las ze door en vergat de inhoud vrijwel meteen weer. Ondertussen was het alweer 3.16. Wat ging de tijd toch snel als je plezier had. Ze staakte het verveeld zijn toen ze vanuit haar ooghoeken iemand haar kant op zag kijken. Echter keek de jongen net weg toen ze haar blik opzij wierp. ‘Huhw..’ Kort vergrootte haar ogen, lagen op de (+)2liter fles die de jongen met zich mee droeg. Spontaan proestte ze het uit, hield de rug van haar rechter hand tegen haar lippen aan alsof dat het geluid enigszins kon verflauwen. Maar komóop, dude. Wie liep er nou met zo'n húuge fles rond? Haar groenblauwe ogen fonkelde geamuseerd, de tweede proestbui proberend tegen te gaan. Zoals zo vaak dacht ze weer eens niet na over wat ze deed of voordat ze was deed, de slimbo die ze ook was. Plots, alsof haar een plotseling besef te binnen schoot, stopte haar binnenpretje en begonnen de kleine denkwieltjes in haar brein laaáangzaam te draaien. Wat was er eigenlijk grappig aan iemand die een joekel van een fles water met zich meedroeg? Ze moest zich duidelijk een keer leren gedragen. Foei, Mitt. Een grijns bloeide op terwijl ze haar blik opnieuw langs de jongen en zijn fles liet gaan en ze besloot maar weer eens even lekker sociaal te doen. ‘Jow!’ Geen zin hebben om op te staan zwaaide ze met haar hand door de lucht, zijn aandacht proberend te trekken, hopend dat hij een beetje lief zou zijn en haar wat van de inhoud van zijn fles zou willen offeren.

Christian sloot de fles uiteindelijk weer en keek voor zich uit. De zon scheen pal op zijn rug en zo heel stil aan begon deze ook heel warm te worden, al had hij dit nu voor de moment nog niet echt door. Waarom was er nu toch geen koel windje? Nee hoor, het moest weer zo verdomd warm zijn zonder enig spoor van wind of regen of wat dan ook. Plotseling zag hij vanuit zijn ooghoeken dat ene meisje zwaaien naar hem en hoorde hij ook een duidelijke begroeting. Even stak hij zijn hand op en duwde zich uiteindelijk met een grote moeite op waardoor hij toch even leek te duizelen. Al snel was de jongen weer echter helemaal normaal en wandelde hij op het meisje af dat naar hem gewuifd had. 'Hé,' Sprak hij toen hij bij haar was en zich vrijwel meteen op de grond zette, hij zette de fles tussen zijn benen neer en wreef even door zijn haren die nog wat klammig waren door het water dat hij er had door gegooid. 'Ik ben Christian.' Sprak hij kalmpjes tegen haar, zijn blik was even op de fles gericht waardoor hij even glimlachte. De jongen nam de fles weer vast en reikte die aan haar toe. 'Ik denk dat dat zowat de reden was waarom ik hierheen moest komen.' Zei hij met een duidelijke plezierige ondertoon in zijn stem. Misschien had ze geen drinken bij of zo, of gewoon niet genoeg. Daarom had hij maar uit voorzorg een grote fles water met zich meegenomen van de morgend, er waren ook kleine flesjes in zijn kamer maar voor hem was er nooit echt genoeg water in zo'n flesje. En aangezien het warm was vandaag had hij die grote fles maar meegenomen, en het bleek nog eens handig te zijn voor andere ook.