What about a warm welcome

De zon stond hoog aan de hemel en brandde op haar al behoorlijk gebruinde huid. Op het overvolle strand gaan liggen trok haar niet echt aan, dat zou ze niet lang volhouden. Dus ze besloot richting de beachclub te gaan, die zag er in ieder geval van buitenaf erg gezellig uit. Haar donkergekleurde haren waren in een slordige knot gebonden en ze had een grote zonnebril op. Haar roze bikini broekje werd afgedekt door een witte wikkelrok, maar ze had vanwege de hitte geen shirtje aangetrokken. Eenmaal bij de beachclub merkte ze dat het er van binnen ook heel gezellig uitzag. Stephanie vond het jammer dat ze nog niemand kende hier, ze had behoefte tegen iemand aan te praten over haar ervaringen tot nu toe. Een vlaag van eenzaamheid overmande haar eventjes, maar ze probeerde het gevoel te onderdrukken. Als het aan haar lag zou ze snel nieuwe mensen leren kennen. Binnen gekomen zocht ze een plekje aan de bar en ze bestelde een cocktail bij de vriendelijke barman. Ze zette haar zonnebril af en stopte hem in haar tas, die ze daarna bij haar voeten neerzette.Ze streek een pluk haar die los voor haar gezicht hing achter haar oor en slaakte een tevreden zucht.

-open voor wie maar willen, mogen ook meerdere hoor-

Abel lag rustig op het strand, met zijn ogen half dicht. Hij hoorde vaagjes muziek uit een van de winkels aan de pier komen. Hij legde zijn handen op zijn buik terwijl hij genoot van de zon. Ook klonk het gelach van spelende kinderen, het gefluister van een stelletje in de buurt van hem. Enkele vrienden van hem waren aan het praten terwijl ze terugkwamen van het water. Ze hadden gebodyboard, maar kwamen terug. "Abel, waarom ga jij het water niet in?" werd er gevraagd. Hij keek geïrriteerd omhoog. Al gauw verscheen een grijns rond zijn mond. Hij schudde zijn hoofd en ging zitten. "Omdat ik dan nat word en dan plakt het zand zo akelig." De jongens klikte even instemmig terwijl hij naar zijn tas greep. Daar haalde hij een briefje van tien dollar uit en keek hun even aan. "Iemand wat te drinken?" ze knikte en deden hun bestelling. Hij ging naast een meisje aan de bar zitten en wachtte op de barman. Toen hij aankwam en vroeg wat hij wou antwoordde Abel: "Een cape codder, 'n limoncello en een Mai Tai." De barman knikte en pakte een paar glazen. Hij begon met de limocello. Hij keek even naar het meisje naast hem. "Hee," zei hij, uit verveling. Hij kon ook rustig zitten en wachten op zijn drinken, maar een gesprek was altijd welkom.

Relaxed opende ze de achter uitgang van de club La Palapa en glipte naar binnen. Niemand had haar gezien, tenminste ze kon niemand bespeuren wanneer ze eens goed de omgeving had gecheckt. Normaal kwam ze hier niet, maar ze kende de eigenaar van de goedlopende zaak erg goed. Vanochtend was ze door hem gebeld, wanneer ze door de stad liep om wat zaakjes weer goed te zetten en te regelen, op een ongeschikt moment maar had het telefoontje evengoed kunnen beantwoorden. Nu had ze weg kunnen komen op een ongemakkelijk moment in het verborgen winkeltje van een vriend van haar oom, en nu ze er was in La Palapa, bleek de man er dus niet te zijn. Fijn, waarom moest ze dan komen. ''Hee,'' zei ze richting een jongen die met zijn rug naar haar toegekeerd stond. ''Weet jij waar die ouwe gozer is?'' Het kwam er grof uit, maar ze raakte hier ook vrij snel geïrriteerd van. De jongen schudde angstig nee. Hij had toch met haar afgesproken? En dan kwam die lul gewoon niet opdagen. Nouja, dan kon ze wel wat drank pakken. Ze baande zich een weg door de onhandige spullen die in het kantoortje in de weg stonden, opende wat deuren en stond toen achter de bar. Er stond al een barman, maar ach. Zij mocht heus wel wat pakken. Toen de man naar haar toegelopen kwam, siste ze hem in zijn oor dat ze toestemming had. Dat had ze niet, maar ach. Dan moest die gozer maar komen. Ondanks door deze kleine tegenslag was ze wel een vrolijke bui, al was dat bij haar meestal niet te merken. Charmant gooide ze haar rode, stijle haartjes naar voren en bekeek hoe de barman een bestelling klaarmaakte. Hmm, een cocktail dus. Daar had ze ook wel zin in. Ze volgde zijn voorbeeld en had voor zichzelf nu een drankje bereid. Een koppeltje, zo zag het er tenminste uit, trok haar aandacht die aan de bar zaten. Met een kleine grijns op haar gezicht liep ze naar hun toe en leunde voor over op de bar. ''Hee, wat een schattig koppeltje zijn jullie!'' Zei ze op een luide toon.

De barman bracht haar cocktail en ze knikte hem vriendelijk toe om te bedanken. Een onbekende jongen kwam naast haar staan en ging zijn bestelling doen. Uit verveling begon ze hem uitgebreid te bestuderen. Zijn leeftijd schatte ze één of twee jaar ouder dan zij, hij had een bril en donker gekleurd haar en ze concludeerde dat hij best een leuk koppie had. Blijkbaar was hij klaar met zijn bestelling doorgeven aan de barman, want hij richtte zich plotseling tot haar. "Haay" groette ze met een vriendelijke glimlach terug. Net toen ze wilde vragen of hij toevallig ook naar Monica High ging, of was gegaan, mengde een derde persoon zich in hun net beginnende conversatie. Iemand die er blijkbaar vanuit ging dat zij en de jongen een stel waren. "Bedankt, maar we zijn geen koppel." zei ze terwijl ze hartelijk naar het roodharige meisje achter de bar glimlachte, blijkbaar werkte ze hier. Stephanie wierp nog een glimlach naar het rood harige meisje en richtte haar blik toen weer op de jongen naast haar. "Ik ben trouwens Stephanie", zei ze beleefd.

"Haay," groette ze hem vervolgens met een vriendelijke glimlach rond haar mond. Voordat hij nog wat anders kon zeggen of vragen, kwam er alweer een derde persoon in hun gesprek. "Hee, wat een schattig koppeltje zijn jullie zeg!" zei ze op luide toon, ergens had Abel haar het liefst in het gezicht geslagen. Al was hij daar niet toe in staat, want zoiets durfde hij helemaal niet. Voordat hij in ontkenning kon gaan, zei het meisje al dat ze geen koppel waren. Hij keek even naar het roodharige meisje en knikte. Stomme ginger-griet. Al gauw draaide het donker harige meisje zich weer naar hem. "Ik ben trouwens Stephanie," klonk er op beleefde toon. Hij glimlacht even kortjes. "Ik heet Abel." zei hij en keek toen weer naar de ginger. Hij krabde even aan zijn wang, waar zich enkele kleine pukkels bevonden. Hij had er altijd al last gehad, het kwam door stress. Dat was hem meerdere keren verteld, maar hij had weinig zin om zijn leven te betere door rustig te doen en niet na te denken over vroeger. Daarna ging hij met een hand door zijn haar. Hij droeg een strak wit T-shirt en een redelijk lange zwembroek. Hij had al enkele jongens in een speedo zien rondlopen, iets wat hem half deed kokhalzen. Hij richtte zich op de twee meisjes, wachtend tot de ginger weer een slimme opmerking zou maken.

[''Hij richtte zich op de twee meisjes, wachtend tot de ginger weer een slimme opmerking zou maken.'' Geweldig! Ik lig ineens helemaal dubbel. Is Esther slim dan? ]

Blijkbaar waren ze dus geen koppel. Achja, ze had het toch meestal fout, wat liefde betreft. Tegenwoordig kon ze geen verschil meer zien tussen liefde of gewoon vrienden. Het enige wat haar interesseerde was de haat-kant. Maarja, dat zou toch niemand begrijpen. Behalve dan haar Die Hard groepsgenoten. Het clubhuis moest nog wel goed opgeknapt worden, maar voor de rest vond ze het een geschikte plaats. Een verborgen straat, waar niemand kwam. Zelfs niet overdag. Zo langzamerhand kreeg ze het vermoeden dat álle huizen leegstonden, nouja verbrand waren. Maar dat zou toch niet echt gebeurd zijn? Maar waarom zou anders haar oom het huis onofficieel aan haar hebben gegeven? 'Ik ben trouwens Stephanie,' de stem van de brunette trok haar uit haar gedachten. 'Ik heet Abel,' stelde de jongeman zich vervolgens ook voor. Ze nipte wat van haar drankje en haar ogen gleden toen over de dansvloer. Daar waren weinig mensen, de meeste jongeren hingen op de chille bankjes die achterin de club te vinden waren. ''Nou gezellig, willen jullie nog wat drinken?'' zei ze met een brede grijns op haar gezicht, zonder zichzelf voor te stellen. Nee, iedereen zou haar onder andere inmiddels wel kennen. Laatst had ze Regina nog eens flink te grazen genomen, hier op het strand. Dat voelde goed, al zei ze het zelf. Al had Regina het volgens haar wat minder plezierig. Maarja, wie word er nou blij van dat als er een mes op je keel word geplaatst? ''Ik werk hier niet officieel, dus ik kan jullie alles geven,'' siste ze op een gestoorde toon.

"Ik heet Abel." antwoordde de jongen en Stephanie knikte vriendelijk naar hem. Ze zag dat zijn blik weer richting en het roodharige meisje gleed en hij volgde zijn blik. Het meisje leek niet van plan weg te gaan, maar scheen ook niet echt de behoefte te hebben zich verder in wat voor gesprek dan ook te mengen. Toen ze hen wat te drinken aanbood wierp ze een blik op haar nog bijna volle cocktail glas en keek toen met een glimlach naar het roodharige meisje waar ze de naam niet van wist. Eigenlijk was Abel dan nu de enige naam die ze hier kende. Dat kreeg je als je nieuw ergens was. "Ik ben voorzien", zei ze simpel tegen haar. Na haar volgende woorden keek Stephanie haar even vreemd aan. Waarom stond ze dan in godsnaam achter de bar? Ze haalde haar schouders op en grijnsde even naar haar. "Nou in dat geval... Doe maar een Baco. Ik zit hier toch nog wel even." Haar ogen gleden even nieuwsgierig naar Abel, die niet heel erg blij was met het roodharige meisje. Het was een apart meisje, ze had iets heel vreemds in haar gedrag. Uiteraard was het al raar om zo maar achter een bar te gaan staan, maar ze zou daar vast haar eigen rare redenen voor hebben. Veel kon het Stephanie ook niet schelen eigenlijk. Ze trok even haar staart strak en keek toen het roodharige meisje met een zoete glimlach aan.

[Esther is hoogbegaafd. Duuh. 8D]

"Nou gezellig, willen jullie nog wat drinken?" werd er toen gevraagd. Geen slimme opmerking, maar een vraag. Hij schudde zijn hoofd terwijl hij wachtte tot zijn drinken aankwam. Hij moest ook nog terug naar zijn vrienden, hoe gezellig het ook was. Het grappige was dat hij zo maar La Palapa was binnen gestrompeld, terwijl hij nou niet echt de aller lekkerste hunk was. Hij had geen indrukwekkende sixpack, geen interessante spieren.. Nee. Hij was licht gespierd, maar er waren zeker betere vissen in het water. Na Chloe's dood had hij weinig moeite meer gedaan. Waarom zou hij nog? Niemand die hij wilde aantrekken of zo.
Stephanie bestelde een Baco. Abel keek de ginger weer even aan. Waarom zat ze eigenlijk achter de bar als ze er niet officieel werkte? Hij besloot maar niks te vragen. Om de een of andere reden had hij het idee dat als hij zoiets zij ze hoog agressief zou worden en hem als een kwade chihuahua om de haren zou vliegen. Die beesten waren echt eng. Hij keek een keer naar de dansvloer. Luidde muziek bonkte door La Palapa. Hij zou blij zijn als hij weer terug was op het strand. Lekker rustig, geen luidde muziek.. Een goed boek en een mooie zon. En z'n vrienden, maar dat negeerde hij even. Die wouden hem alleen in het water zien.

{spambui:3}

''Een baco, hmm. Komt voor de bakker!'' Zei ze op een sarcastische toon richting haar, maar gunde haar geen blik. Nadat ze wat kastjes had opengetrokken en de barman haar met een debiel gezicht had aangekeken, had ze toch wat groengekleurde flessen gevonden waarmee ze het drankje maakte. Waar het nu eigenlijk naar smaakte, wist ze niet. Maar er stonden wat namen op wat leek op Baco, dus had ze het maar bij elkaar gegooid en de geknoeide vlekken weggehaald. Waarschijnlijk was het glas waar het spulletje in zat totaal verkeerd, maar ze schoof het het bruinharige meisje, genaamd Stephanie, haar neus voor en glimlachte breed. Haar ogen gleden richting de dansvloer. Een stelletje jongens, een stuk of drie telde ze, stonden daar ongelofelijk mongolisch te doen, iets wat duidelijk haar aandacht trok. Een remix van 'I have the time of my life' stond op. Een grote hit bij de jongeren. Haar ogen speurden even naar de uitgang van dit barretje en gooide toen een klein deurtje open, zodat ze eruit kon. De cocktail had ze inmiddels al opgedronken, in een grote scheut. Wanneer ze bij het koppeltje stond, greep ze zonder te vragen Abels handen en trok hem mee naar de dansvloer. Een paar jongens floten duidelijk richting hen, waarna ze hem een ondeugende blik toe wierp. Ja, normaal zou ze dit niet doen om haar reputatie hoog te houden. Maar ze kon het niet aanzien dat ze daar maar zo gewoontjes zaten, en de walgelijke blik van Stephanie maar aan te zien. Charmant schudde ze even met haar haren heen en weer om ze wat wilder eruit te laten zien en ging af en toe wat sexy door haar knieën. Haar handen gleden van haar rode haren naar beneden. Om hopelijk die meid nog jaloerser te maken kwam ze wat dichterbij hem staan, legde haar rechter wijsvinger op zijn lippen om duidelijk te maken dat hij stil moest zijn, draaide zich toen om en begon tegen hem aan te schuren. Ze speelde ondertussen wat met haar bloedrode haartjes.

Haar drankje verscheen voor haar neus en ze knikte een vriendelijk bedankje richting het nog steeds onbekende rood harige meisje. Omdat ze nog met haar eerste drankje bezig was, proefde ze haar Baco niet, maar ze was nieuwsgierig, het had een vreemde kleur. Plotseling kwam het meisje achter de bar vandaan en ze sleurde Abel mee de dansvloer op. Stephanie keek hen raar aan, het was een aparte actie, één die ze totaal niet verwacht had. Nieuwsgierig keek ze toe hoe ze danste en hoe ze uiteindelijk tegen Abel aan begon te schuren. Het kon Stephanie niet veel schelen, ze kende de hele jongen niet. Verveeld nam ze wat slokken van haar cocktail, die heerlijk smaakte. Haar blik gleed door de club, waar verscheidene knappe jongens waren, waar ze lief naar lachte. Uiteindelijk ging haar blik weer naar Abel toe, hij scheen ook niet helemaal te beseffen wat hem overkwam. Ze vroeg zich af of die twee elkaar toch al wel kenden, of dat het aparte meisje gewoon heel spontaan was geweest, toen ze hem meenam naar de dansvloer. Weer nam ze wat slokken van haar cocktail, haar ogen nog steeds op de twee dansende jongeren gericht. Ze was benieuwd wat het meisje nu zou gaan doen.

Voor Abel het wist voelde hij handen in de zijne. Deze trokken hem mee. "Woah!" riep hij uit terwijl hij half van zijn stoel werd getrokken. Toen de grip wat losser werd krabde hij met zijn hand even aan zijn wang. Opeens begon die ene ginger met hem te dansen. Hij wist niet zo goed hoe hij op haar moest reageren. Met haar dansen? Stokstijf blijven staan? Keihard wegrennen? Het laatste leek hem het beste en het makkelijkste. Al wist hij dat hij dat niet kon maken. Dan zou ze vast beledigd zijn. En dat was dan ook weer niet zijn doel. Hij besloot uiteindelijk maar terug te dansen. Net toen hij wat wou zeggen werd er een vinger op zijn mond gezet en stapte ze dichterbij. Hij was niet geheel zeker wat hij moest doen, behalve stil zijn. Hij besloot maar mee te gaan en te dansen, al was hij geen voorstander van het idee. Hij moest zo terug naar zijn vrienden, die waren aan het wachten voor wat drinken. Ze ging met een hand door haar rooie haren en Abel krabde weer aan zijn wang. Het bleef aan hem knagen. Zijn vrienden wachtte op hem en hij moest echt terug naar het strand.

[Heel kort, het is pauze dus de computer moet uit >.>]

Een grijns kwam op haar gezicht te staan wanneer de jongen ook danste, blijkbaar omdat hij geen andere keus had. Charmant draaide ze zich om wanneer ze klaar was met schuren en kwam dichter bij hem staan. Haar handen gleden over zijn borstkas heen, die warm aanvoelde. Het was best een leuke jongen, jammer genoeg haar type niet. Maar dit deed ze alleen maar voor de lol, om anderen te kwetsen en te pijnigen van binnen en van buiten. Nogmaals stak ze een tong uit naar de brunette die blijkbaar zich nog steeds vermaakte aan de bar en daarna gleed haar blik naar een stel jongens die druk liepen te fluiten, duidelijk naar de jongen tegen wie ze stond te schuren. Ze vermaakte zich wel, leuk hem voor paal zetten. Rustig liet ze haar handen naar achteren gaan, zodat ze zijn broekspijpen voelde en gleed zo langzaam en sexy omhoog. Daarna draaide ze zich om en liet haar handen van zijn broek naar zijn shirt gaan, zo op zijn borstkas. Heerlijk warm. Maar hij was niet haar type, ondanks dat was die lichaamswarmte wel fijn. Het gefluit charmeerde haar, en deed haar nog belachelijkere dingen uitvoeren bij de jongen. ''Waag het niet mij ook maar aan te raken,'' siste ze in zijn oor wanneer ze even omhoog op haar tenen stond en daarna gewoon weer met een brede grijns op haar gezicht verder danste. Eerlijk gezegd had ze nog nooit met een jongen gedanst, behalve toen ze nog een superklein kind was met haar bloed eigen vader, die er nu jammer genoeg niet meer in huis woonde. De muziek veranderde weer. Het liedje van Lady Gaga, Born this way kwam haar maar al te goed voor. Echt typisch weer zo'n popsterren gejank en gezeik. Altijd maar op zoek naar aandacht, geld en beroemdheid. En wanneer ze dan een nieuwe single hebben, altijd strijken met de eer, waarvan ze het nummer niet eens zelf geschreven hebben. De zanger of zangeres werd altijd geëerd en geprijsd, terwijl de schrijver ervan nog niet eens meer dan een klein zakje geld krijgt. Walgelijk vond ze dat. Ze gooide haar rode haren nog een keer speels naar voren en knipoogde toen naar het groepje jongens, die hun lachjes duidelijk niet in konden houden.

Abel leek nog niet echt te weten wat hem overkwam, maar hij had blijkbaar besloten dat hij het beste ook maar gewoon kon gaan dansen. Haar blik was strak op hen gericht en ze was duidelijk niet de enige die hen bekeek. Een groep jongens vond het ook heel erg amuserend en liet dat ook duidelijk merken met veel herrie, door te fluiten en opmerkingen te maken. Het was heel normaal als een meisje en een jongen samen dansten, maar het lag waarschijnlijk aan de manier waarop het meisje danste. Erg gewaagd, eigenlijk heel erg gênant, hoe ze haast tegen Abel op stond te rijden. Lichtelijk verveeld nipte ze wat uit haar cocktail, terwijl haar blik nogmaals door de club te laten glijden. Veel interessants was er eigenlijk niet te zien, dus richtte ze haar blik weer strak op Abel en het meisje, dat nu haar tong naar haar uitstak. Ze trok een wenkbrauw op en keek haar vreemd aan. Probeerde het roodharige meisje haar soms te provoceren? Erg veel succes zou ze dan niet hebben, aangezien ze niks met Abel had. Het enige wat ze van hem wist was dat hij Abel heette, maar daar stopte het dan ook. Spottend keek Stephanie het roodharige meisje aan. Het was wel een aandachtstrekker zeg. Ze zuchtte kort en hoopte dat er snel een leuk iemand naar haar toe zou komen om haar te vermaken. Natuurlijk kon ze ook zelf op iemand afstappen, maar dan voelde ze zich zo desperate. Alsof ze geen vrienden had. En dat ze hier nog geen nieuwe vrienden had, hoefde helemaal niemand te weten. Het was ook niet heel vreemd, ze was hier nog zo kort, dat ze ook niet veel kans had gehad om nieuwe mensen te ontmoeten eigenlijk. Net had ze dan eindelijk gedacht iemand die vriendelijk was te ontmoeten, maar die was inmiddels ontvoerd door het roodharige meisje.